Dekalog, słowo po słowie z Księdzem Janem Kaczkowskim.Słuchaliśmy Go, bo na co dzień żył tym, co głosił. Docenialiśmy Go, bo poważnie traktował ludzkie problemy. Podziwialiśmy Go, bo do ostatnich chwil cierpliwie odpowiadał na nasze pytania i wątpliwości.Wśród wywiadów udzielonych przez ks. Jana Kaczkowskiego znalazł się również ten, który właśnie oddajemy do rąk czytelników. To rozmowa o sprawach fundamentalnych - Dekalogu i codziennych trudnościach życia zgodnie z przykazaniami.Ksiądz Jan Kaczkowski nie pouczał, raczej dzielił się swoim doświadczeniem. Był wiarygodnym świadkiem i dlatego jego słowa są tak cenne.Do wywiadu dołączamy płytę z kilkoma wyjątkowymi nagraniami, wśród których znajduje się także Ostatnia droga krzyżowa ks. Jana Kaczkowskiego nagrana dwa miesiące przed jego śmiercią.
Modlitwa jest naturalną potrzebą człowieka, jak pragnienie jedzenia i picia. Znają ją wszystkie religie świata. Prosimy Boga o przebaczenie win oraz o spełnienie potrzeb. Prosimy także w intencji innych ludzi, wstawiamy się za nimi u Boga. Radość, trud, różne potrzeby, wszystko to może być przedmiotem modlitwy i dziękczynienia. Możemy wreszcie wielbić Boga całkiem bezinteresownie, wysławiać Go i oddawać Mu chwałę.
Modlitewnik ten, obok najczęściej praktykowanych modlitw i pieśni, zawiera bogaty wybór psalmów proponowanych w modlitwach porannych, wieczornych, wiele modlitw wstawienniczych i okolicznościowych. Umieszczono w nim również, bogatszy niż w innych modlitewnikach "mały katechizm".
Nowe wydanie zostało wzbogacone o Litanię do bł. Jana Pawła II i do bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz aktualną wersję litanii do patronów narodu polskiego. Uaktualnione zostały również teksty związane z obrzędem sakramentów w oparciu o odnowione rytuały liturgiczne (np. obrzęd święceń prezbiteratu).
Miłość to owoc, który jest dostępny o każdej porze roku i znajduje się w zasięgu każdej ręki. Może go zebrać każdy, bez żadnych ograniczeń.
Matka Teresa z Kalkuty
Miłość to nie tylko uczucie. Kochać można wyłącznie wtedy, gdy człowiek chce się zaangażować i opiera się na trwałym fundamencie, którym nie mogą być jedynie przelotne i w dodatku przyjemne przeżycia. Święty Augustyn przekonał się o tym po wielu latach szukania miłości po omacku. A gdy ją znalazł, napisał w Wyznaniach: "Nie jakimś mglistym uczuciem, lecz stanowczym wyborem kocham Ciebie, Panie".
Ze Wstępu Dariusza Piórkowskiego SJ
Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. (Ap 2,7)
W zgiełku panującym we współczesnym świecie trudno usłyszeć subtelne wołanie Ducha Świętego. Człowiek - jak pisze arcybiskup Hélder Câmara - mocno zapuścił swe korzenie w ziemi i uodpornił się na Jego działanie.
Książka Powiew Ducha zaprasza do otwarcia się na Ducha Świętego i zachwycenia się Jego potęgą i mocą. Podążając ścieżkami bohaterów biblijnych oraz samego Jezusa i kontemplując ich życie, uświadamiamy sobie, że Trzecia Osoba Boska jest obecna i działa w każdym momencie istnienia świata.
Niniejsza książka to poszerzone wydanie wcześniejszej pracy Hiob - obrońca własnej prawości (Wydawnictwo WAM 2002). Autor dodał w niej refleksję nad dwoma fundamentalnymi kwestiami: pogodzenia sprawiedliwości Boga z Jego miłosierdziem i wytrwania w wierze, mimo że wydaje się to bezsensowne. Książka przypomina o stałej konieczności zwracania się do Boga w przekonaniu, że On pragnie dla nas dobra i szczęścia. Swoją postawą Hiob uczy bezinteresownej pobożności, rozmowy z Bogiem i poszukiwania rozwiązań tragicznych oraz bolesnych dylematów ludzkiej egzystencji.
Credo księdza Jana KaczkowskiegoMiliony Polaków pokochały go za wyrozumiałość dla słabości drugiego człowieka, wierność sobie, błyskotliwe poczucie humoru i determinację w walce ze śmiertelną chorobą.Jak wygląda relacja ks. Jana z Bogiem? Jakie wartości są mu najbliższe? Które fragmenty Ewangelii są dla niego najważniejsze? O czym chce zdążyć opowiedzieć tłumom, które przychodzą na jego msze, a jakie słowa zachowuje dla pacjentów swojego hospicjum?Grunt to twardo stąpać po ziemi i nie przestawać patrzeć w niebo. Zamiast ciągle na coś czekać - zacznij żyć, właśnie dziś. Jest o wiele później niż Ci się wydaje.
Obszerna praca Piotra Duchlińskiego poświęcona jest jednemu z klasycznych i podstawowych problemów filozoficznych, jakim jest doświadczenie świata realnego. Omawiając to zagadnienie, Autor postawił sobie za cel, po pierwsze, prezentację różnych, często opozycyjnych stanowisk, po drugie, próbę wypracowania własnego rozwiązania, uwzględniającego najważniejsze osiągnięcia już istniejących teorii. Chcąc ukazać wielość sposobów rozumienia doświadczenia realności, P. Duchliński odwołuje się m.in. do takich tradycji filozoficznych, jak tomizm egzystencjalny, fenomenologia (zarówno klasyczna, jak i najnowsza), a także analitycznie i naturalistycznie zorientowana filozofia umysłu.
Z recenzji dra hab. Damiana Leszczyńskiego, prof. Uwr
Książka jest bardzo obszernym studium problemu wielości filozoficznych ujęć ludzkiego doświadczenia istnienia realnego świata. Największą zaletą monografii jest klarowność wypowiedzi i przejrzystość kompozycyjna. Praca składa się z dwóch wyraźnie wyodrębnionych części – sprawozdawczej i koncepcyjnej. W części pierwszej autor referuje bądź streszcza wybrane współczesne koncepcje filozoficzne, związane z kwestią doświadczania istnienia świata realnego. Druga część zawiera względnie samodzielną próbę krytycznego przedyskutowania szeregu kwestii spornych, jakie rodzą się w wyniku konfrontacji poszczególnych stanowisk przedstawionych w części pierwszej, a równocześnie z kolejnych rozdziałów wyłania się stopniowo zarys własnej, integralnej koncepcji, mówiącej, czym – zdaniem autora – jest doświadczenie odsłaniające podmiotowi fakt istnienia realnego świata.
Z recenzji prof. dra hab. Krzysztofa Wieczorka
Autorami tekstów zmieszczonych w tym tomie są zarówno znani myśliciele chrześcijańscy, jak i młodzi filozofowie. Reprezentują oni różne dziedziny filozoficzne, różnorodne style myślenia i pisania, a także odmienne wizje etyki chrześcijańskiej i jej współczesnych uwarunkowań. O ile jedni autorzy próbują związać tę wizję z określoną interpretacją moralności, to inni utożsamiają ją z wybraną problematyką i przypisanymi do niej zagadnieniami.
Kilka lat temu z zespołem kolegów (UKSW w Warszawie, Akademia Ignatianum w Krakowie) zaczęliśmy organizować pierwsze konwersatoria poświęcone etyce o orientacji chrześcijańskiej. Kierowały nami przynajmniej trzy przekonania: 1. Etyka chrześcijańska powinna być na nowo określona ze względu na zmiany, jakie w ostatnim wieku nastąpiły w sposobie rozumienia i uprawianie etyki, czy szerzej – filozofii; 2. Nastąpiły zmiany w interpretacji nauki chrześcijańskiej po Soborze Watykańskim II; 3. W nowej, cywilizacyjnej rzeczywistości XX i XXI wieku pojawiły się problemy, które bezpośrednio dotyczą obszarów dobra i zła. Dodajmy, że zmiany te dalej trwają i przybierają coraz bardziej złożony i intensywny charakter.
Artykuły zamieszczone w monografii, napisane w formie szkiców, jak i wielowątkowych studiów, nawiązują do etyki chrześcijańskiej, jej rozumienia, jej doświadczenia i specyfiki. Zostały one przygotowane z dwóch perspektyw: historycznej i współczesnej, otwartej na bliźniego, na dialog, na spotkanie. Zgodnie zatem autorzy podkreślają, że etyka chrześcijańska jest metaforą spotkania: filozofii i chrześcijaństwa; tego, co względne w naszym życiu, z tym, co moralnie bezwzględne; człowieka z transcendencją. O tym właśnie jest ta książka – o spotkaniu i zarazem jest określoną propozycją spotkania z Czytelnikami.
Fragmenty „Wstępu” prof. Ewy Podrez
"Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody". "Stworzyłeś nas (...) jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie". "Człowiek jest pragnieniem Boga". A Ty? Jesteś spragniony Boga i Jego świętości? Bóg Cię wzywa. "Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!".
Być może te refleksje Ci pomogą. Możesz naprawić swoje życie z Bogiem. Bez Niego tracimy sens ziemskiej egzystencji. Owocem spotkania z Bogiem jest duchowa harmonia oraz wewnętrzna radość. Wielu ludziom pomogli święci, gdyż to oni uczą nas kochać Boga i w Nim pokładać nadzieję. Zapragnijmy i my zachwycić się pięknem Chrystusa, podobnie jak uczynili to przed nami św. Paweł, św. Augustyn, św. Faustyna czy św. Jan Paweł II.
Pisano już wiele o P. Skardze, jako o polityku, kaznodziei i proroku, mężu stanu, publicyście i pisarzu. Jako o pierwszym twórcy zakładów społecznych i spółdzielczości, o pionierze kultury narodowej i wychowawcy. Podnoszono jego niezwykłe zasługi wobec Rzeczypospolitej, nieumniejszoną przez wieki aktualność. Lecz może za mało pisano dotychczas o Skardze, jako o słudze Bożym. O jego życiu wewnętrznym, i stosunku, nie do spraw narodowych, lecz do najgłębszych wieczystych zagadnień. Kim był Piotr Skarga w swym własnym, wewnętrznym życiu? Pytanie na pozór dość trudne do rozwiązania.
Piotr Skarga nie lubił zwierzeń. Nie pisał memoriałów, nie udzielał wywiadów, osobowość swoją odsuwał na daleki plan jako rzecz niegodną uwagi i zbędną. Nie przywiązywał do swojego j a większej uwagi i wagi niż do zrudziałej, zniszczonej sutanny służącej mu za odzienie. W całej olbrzymiej spuściźnie literackiej Skargi znajdziemy najwyżej kilkanaście zdań odnoszących się do niego samego. Pomimo tej obojętności, a może właśnie na skutek jej, indywidualność Skargi bucha z każdego jego słowa, każdego postępku. Znamy go lepiej, gruntowniej, niż gdyby pisał o sobie całe tomy.
Recenzowana książka jest inspirującym zbiorem artykułów, wyrastających z chęci obrony metafizyki przed rozmaitymi próbami jej współczesnej dekonstrukcji. Równocześnie jednak Autorzy poszczególnych artykułów nie chcą odpowiadać na konkretne zarzuty dekonstrukcjonistów ani tym bardziej za wszelką cenę udowadniać, że także dekonstrukcjonizm jest (przynajmniej implicite) określoną metafizyką, lecz starają się raczej zbudować metafizykę doświadczenia, uwolnioną od tych błędów, które słusznie wytykali tradycyjnym modelom myślenia metafizycznego współcześni dekonstrukcjoniści.
Polecam lekturę tej książki nie tylko z powodu ważnych kwestii w niej podjętych i wysokiego poziomu merytorycznego zawartych studiów, lecz także z uwagi na międzypokoleniowy dialog filozoficzny, którego jest ona zapisem. Autorzy, których teksty zostały włączone do tomu, należą do dwu lub nawet trzech różnych pokoleń filozofów, których doświadczenia historyczne, egzystencjalne czy religijne często były bardzo odmienne. Dzięki temu książka daje poznawczo bardzo interesujący obraz intelektualnych rozterek, z jakimi zmagają się współcześni myśliciele, próbując zaradzić rozmaitym ludzkim biedom.
Jestem przekonany, że książka zwróci uwagę zarówno badaczy zainteresowanych technicznymi aspektami związanymi z podstawami metafizyki (ontologii), jak też myślicieli o nachyleniu bardziej egzystencjalnym czy dialogicznym, którym leżą na sercu problemy sensu ludzkiego życia czy zanikającego w świecie zachodnim pragnienia transcendencji (nie tylko w sensie religijnym).
Książka stara się najprościej jak można opowiedzieć o wierze, modlitwie, trwaniu we wspólnotowej jedności i dominikańskim charyzmacie. Droga, którą pokonuje czytelnik, jest konieczna w czasie każdej formacji wiary człowieka dojrzałego. Prowadzi przez zrozumienie roli sakramentów, wartości lektury Pisma Świętego i wagi przebaczenia - najpierw sobie, by potem móc prosić o wybaczenie w spowiedzi i przebaczać tym, do których czasem przez wiele lat nosimy w sercu urazę.
Zawarte w książce etapy tworzenia nowych wspólnot są drogowskazami mogącymi pomóc określić cele dla duszpasterzy wspólnot modlitewnych, ale przede wszystkim stanowią odpowiedź na pytania o życie charyzmatami i darami Ducha Świętego na co dzień.
Wychodząc z założeń naszej religji, wierzymy, że każdy człowiek, przychodząc na świat, ma określone z góry swe życiowe posłannictwo. Do uświadomienia sobie tego posłannictwa dochodzimy różnemi drogami, a przedewszystkiem przez rozważania naszych uzdolnień, obowiązków, oraz warunków, w jakich nam żyć i pracować wypadnie. Zrealizowanie zaś tego posłannictwa jest dziełem współpracy człowieka z łaską. W życiu ludzi wielkich i wyjątkowych myśl Boża, spoczywająca na nich, rysuje się tak wyraźnie, że nawet bez wtajemniczenia w ich życie wewnętrzne możemy ją rozpoznać, studjując uważnie drogi ich życia. Taką właśnie osobistością był W. Ks. Piotr Skarga.
Książka Droga duchowego uporządkowania i miłości. Podstawowe pojęcia w duchowości ignacjańskiej to owoc XXXV Kursu Duchowości Ignacjańskiej, który miał miejsce w Centrum Duchowości Księży Jezuitów w Częstochowie, w listopadzie 2015 roku. Jej zasadniczą treść stanowi analiza głównych pojęć z dyscypliny teologii duchowości, często używanych w języku duchowości ignacjańskiej.
Należą do nich między innymi: praesupponendum (zasada życzliwości i zrozumienia), ordenar (porządkować), agere contra (działać przeciw), wewnętrzna wolność, bezstronność, sentir (czuć razem, współczuć) czy magis (więcej, bardziej). Każdy z tych terminów odpowiada konkretnemu etapowi na drodze duchowego rozwoju, którą św. Ignacy proponuje w Ćwiczeniach duchowych.
Publikacja skierowana jest nie tylko do osób, które zetknęły się już z duchowością ignacjańską i które nadal ją zgłębiają, ale także do wszystkich, którzy szukają praktycznego sposobu poznania tej niezwykle prostej i jakże skutecznej duchowości istniejące w Kościele od XVI wieku.
Marcin Śmiglecki (1563-1618), polski jezuita, filozof, teolog, polemista religijny, jest autorem monumentalnego dzieła (1632 strony) pt. Logica, wydawanego w Niemczech (1618) i w Anglii (1634, 1638, 1658). Z tego dzieła korzystał m.in. John Locke podczas swych studiów w Oksfordzie. Śmiglecki jest uważany za najwybitniejszego polskiego logika czasów renesansu. Jego Logica przez długi czas była jednym z najlepszych i najbardziej rozpowszechnionych podręczników na Zachodzie, zwłaszcza w Anglii, gdzie korzystano z niej jeszcze w połowie XIX wieku. W filozofii Śmiglecki opierając się na poglądach Arystotelesa, uwzględnia różnych jego komentatorów, zwłaszcza Tomasza z Akwinu i Franciszka Suáreza. W wielu kwestiach przedstawia własne poglądy. Nowsze badania wykazują, że Śmiglecki jest w Polsce inicjatorem nurtu metafizyki neoscholastycznej, którego kontynuacją jest w jakimś sensie metafizyka Leibniza.
Logica to zbiór rozpraw z zakresu logiki na szerokim tle teorii poznania i metafizyki. Filozofia Śmigleckiego należy do nurtu zwanego arystotelizmem chrześcijańskim. Wykazuje znaczną oryginalność, idąc drogą pośrednią między tomizmem a suarezjanizmem - ze znacznymi wpływami filozofii renesansu.
Niniejsze opracowanie jest przeglądem treści Logiki Śmigleckiego - jakby swoistym streszczeniem tego ogromnego dzieła, poprzedzonym obszernym wprowadzeniem. Zamiarem autorów było nie tylko przybliżenie zainteresowanym badaczom myśli filozoficznej Marcina Śmigleckiego, ale także ułatwienie innym badaczom spuścizny filozoficznej tamtego okresu poruszania się wśród postscholastycznej, renesansowej terminologii filozoficznej.
Dokonane analizy ukazują, że podmiotowość ludzka w życiu publicznym jest dziś zagrożona przede wszystkim przez naturalistyczne i redukcjonistyczne zarazem nurty kultury współczesnej, widzące w człowieku jedynie ewolut świata materii. Na kanwie takiego ujęcia bytu ludzkiego sam ład społeczny traci właściwy sobie i ludzki charakter, gdyż ów naturalizm rodzi w świadomości ludzkiej albo obraz człowieka jako jednostki żyjącej tylko dla swego skończonego interesu, albo wyłania koncepcję człowieka jako elementu niesamodzielnego, utworzonego przez kolektyw.
Obie te wizje mają bardzo mało wspólnego z realnym człowiekiem i zagrażają jego dobru, a także autentycznemu ładowi społecznemu. Obrona podmiotowości człowieka w przestrzeni życia publicznego musi zatem zaczynać się od zdrowej antropologii. Ta zaś, jak wiadomo, wymaga realistycznej filozofii realnego świata oraz akceptacji nieapriorycznych dróg ludzkiego poznania bytu. Toteż współczesna szeroko pojęta kultura wraz z poznaniem filozoficznym staje przed zadaniem nie tylko umocnienia osoby ludzkiej, ale także umożliwienia człowiekowi bycia autentycznym podmiotem życia publicznego.
Każda droga rekolekcyjna to jedyna w swoim rodzaju przygoda przemiany w Chrystusa
Drogę takiej przemiany w rekolekcjach według Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli ukazuje Alex Lefrank. Autor, opierając się na swoim wieloletnim doświadczeniu posługi jako rekolekcjonista i kierownik duchowy, szczegółowo opisuje kolejne etapy rekolekcyjnej drogi: fundament, kryzys, naśladowanie, cierpienie, uwielbienie. Zwraca przy tym uwagę na typowe dla tego procesu prawidłowości, analizuje kluczowe dla rekolekcji ignacjańskich momenty, podaje istotne dla nich teksty biblijne, mówi, jak radzić sobie z ujawniającymi się w ich czasie konfliktami, a wszystko z uwzględnieniem aspektów antropologicznych i psychologicznych.
Książka stanowi cenne wsparcie zarówno dla osób odpowiedzialnych za kierownictwo duchowe, jak i dla tych, którym zależy na wzroście duchowym i pogłębiając swoją relację z Chrystusem, weszli na drogę Ćwiczeń duchowych św. Ignacego. Pierwsi znajdą w niej precyzyjny opis dynamiki ignacjańskich rekolekcji, drugim pomoże ona lepiej zrozumieć to, co w czasie owych rekolekcji przeżyli, i otworzyć się na nowe doświadczenia.
Przemiana w Chrystusa to świetny punkt wyjścia nie tylko do właściwej zmiany w życiu, lecz także do refleksji nad dziełem szesnastowiecznego świętego i założyciela zakonu jezuitów.
Jeżeli chcesz przeżyć 365 wyjątkowych dni, w których spotkasz się z Bogiem, lepiej poznasz siebie, odkryjesz swój cel i zawojujesz świat - Złap się za Słowo.
Zachęcą cię do tego:
- poruszające zdjęcia z motywującymi słowami Papieża Franciszka,
- inspirujące cytaty twoich ulubionych autorów: bp Grzegorza Rysia, ks. Jana Kaczkowskiego, s. Małgorzaty Chmielewskiej, Grzegorza Kramera SJ i wielu innych,
- cała Ewangelia według św. Marka z komentarzami Pawła Rakowskiego SJ,
- wstęp Daniela Wojdy SJ o tym, jak się modlić,
- miejsce na twoje notatki i przemyślenia.
Jeśli nasza modlitwa może poruszyć Ojca, który jest w niebie, to tym bardziej może to zrobić modlitwa, którą ofiarowujemy w różnych intencjach przez świętych! Przez życie nie idziemy sami, ale w ich towarzystwie. Czekają na nasze wołanie i zanoszą je Ojcu, który chętnie go wysłuchuje.
Często pojawiają się jednak sytuacje tak trudne, że czujemy się wobec nich bezradni i wydaje się nam, że Bóg nie słyszy naszych błagań. W takich chwilach możemy liczyć na pomoc patronów od spraw trudnych i beznadziejnych, w których gronie znajdują się: św. Juda Tadeusz, św. Rita z Cascii, św. Ekspedyt i św. Peregryn Laziosi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
