Doświadczony wykładowca uniwersytecki składa niezwykłe świadectwo wiary. Pisze w sposób niekonwencjonalny, opierając się na właściwej mistykom wizji Bożej obecności w przyrodzie. Posiadana wiedza jest punktem wyjścia dla rozważań otwartych na transcendencję. Henry A. Garon wnikliwie przygląda się "tworzywu świata" i przystępnie je analizuje, wykraczając niekiedy poza ścisłe ramy fizyki. Dowodzi, że nauka nie przeszkadza, lecz pomaga rozwijać żywą i głęboką relację ze Stwórcą.
W 2007 roku książka została nagrodzona przez amerykańsko-kanadyjskie stowarzyszenie Catholic Press Association - III miejsce w kategorii teologii.
Znana jest opinia, że filozofia nie dostarcza rozwiązań, a jedynie zwraca uwagę na problemy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. Nie kwestionując jej, należy podkreślić, że zadaniem filozofii jest także przywracanie wartości słowom, które straciły znaczenie. Jednym z takich słów jest "śmierć", współcześnie używane raczej w kontekście etycznym i medycznym niż metafizycznym; mówiąc o godnej śmierci skupiamy się wszak na tym, jakie warunki umierania należy człowiekowi zapewnić. Nie negując wagi tej kwestii, nie można zapominać, że ma ona charakter wtórny, człowiekowi nie chodzi bowiem o to, jak umierać, lecz - dlaczego?
Problemu śmierci nie da się rozwiązać na płaszczyźnie technicznej, dlatego jednym z zadań filozofii jest przywrócenie metafizycznego i egzystencjalnego wymiaru śmierci. Ostatecznie bowiem to rozstrzygnięcia dotyczące istoty i racji śmierci leżą u podstaw naszych preferencji związanych ze sposobem umierania. Inaczej będzie pojmował własne odejście ten, kto wierzy w sąd ostateczny i życie wieczne, inaczej zaś ten, kto postrzega śmierć jako wyzwolenie lub naturalny kres życia. Usytuowanie problemu śmierci na płaszczyźnie metafizycznej nie znaczy, że pomijamy to, co w umieraniu najważniejsze, czyli wymiar osobowy. Przeciwnie, właśnie perspektywa metafizyczna pozwala zrozumieć, że śmierć powinna być interpretowana z perspektywy tego, kogo dotyczy; każda jest zatem moją śmiercią, śmiercią określonego mnie.
Nie wiemy wprawdzie, czym jest śmierć ani dlaczego jej podlegamy, nie tracimy jednak nadziei, że tkwi w niej sens, który prędzej czy później zostanie nam odsłonięty.
Autor książki to człowiek modlitwy. Od blisko trzydziestu lat jest mistrzem nowicjatu w zakonie kartuzów. Ze względu na pragnienie życia w ukryciu nie ujawnia swego nazwiska.
W tej książce stawia odważne pytania dotyczące dialogu z Bogiem, jakie nurtują zarówno wierzących, jak i niewierzących. Pisze o rozterkach, których doświadcza każdy, kto się modli.
Odpowiedzi znajduje w Piśmie Świętym, u Ojców Kościoła i mistyków. Czerpiąc z własnych doświadczeń i bogatej tradycji mniszej, przystępnie omawia etapy i stopnie modlitwy wewnętrznej. Przybliża także istotę nadzwyczajnych zjawisk, takich jak ekstaza, lewitacja czy stygmaty.
Odkrywany przed czytelnikiem fascynujący świat kontemplacji okazuje się dostępny dla każdego wierzącego, o ile będzie wystarczająco otwarty na głos Ducha Świętego.
Niniejsza książka jest zbiorem esejów napisanych przez Franka Cioffiego, jednego z najwybitniejszych współczesnych filozofów nauki i znawców psychoanalizy. W sposób wyczerpujący i bezstronny - a często złośliwy - przedstawia założenia psychoanalizy i dokonuje ich krytyki. Książka - jako całość - stanowi bardzo kompetentne i harmonijne wprowadzenie do podstawowych problemów związanych z relacją psychoanalizy do filozofii i metodologii nauki. Z przeprowadzonych analiz jasno wynika, że psychoanaliza nie jest nauką - jest natomiast pseudonauką, przyciągającą wielu wyznawców. Cioffi poddał szczegółowej analizie takie podstawowe pojęcia psychoanalityczne jak libido, przeniesienie i wczesny seksualizm. W rozdziale, którego tytuł zawarty jest w pytaniu: "Czy Freud był kłamcą?" przedstawiona została prawdziwa historia odkrycia kompleksu Edypa jako głównego źródła dolegliwości nerwicowych.
Cioffi obala stwierdzenia o wrogim przyjmowaniu idei Freuda, pokazując, że wbrew temu, co twierdził on sam, koncepcje psychoanalityczne nie spotykały się od początku z wrogim przyjęciem, i nie musiały torować sobie drogi do nauki w sposób wymagający pokonywania większych przeszkód i oporów, niż inne teorie, których twórcami byli inni autorzy. Zawarte w książce eseje można czytać w dowolnej kolejności, chociaż warto zacząć od rozdziału pierwszego, napisanego specjalnie do tej książki, a zatytułowanego ?Dlaczego wciąż spieramy się o Freuda?"
Książka Franka Cioffiego jest dziełem, po które sięgną zarówno zwolennicy jak i przeciwnicy psychoanalizy. Zainteresuje ona psychologów, socjologów, pedagogów, filozofów, psychiatrów, teologów i wszystkich, którzy zetknęli się z psychoanalizą nie tylko jako techniką terapeutyczną, ale nurtem umysłowym, mającym silny wpływ na wiele dziedzin kultury i sztuki w XX wieku. Na polskim rynku nie ma żadnej pozycji, którą można by porównać z książką Cioffiego, zarówno pod względem doboru tematyki jak i celności argumentacji. Stanowi ona istotne i interesujące uzupełnienie gruntownej monografii Malcolma Macmillana ?Freud oceniony. Analiza krytyczna dzieła", która niedawno ukazała się w niniejszej serii.
Nie znałem dotąd autora, który tak mocno identyfikuje się z tematem i wyjaśnia zasadnicze kwestie z taką inteligencją i jasnością... Jeśli zamierzasz przeczytać tylko jedną ambitną książkę w tym roku, przeczytaj Wiarę Ratzingera.
Dr Jeff Mirus, CatholicCulture.org
Benedykt XVI - człowiek żarliwej wiary, wielkiej klasy naukowiec, od najwcześniejszych lat duszpasterskiej posługi wierny obranej przez siebie drodze. Uznany został za najwybitniejszego z żyjących teologów katolickich jeszcze zanim zasiadł na Tronie Piotrowym.
W tym przystępnie napisanym przewodniku prof. Rowland analizuje poglądy Josepha Ratzingera i przedstawia je w kontekście myśli teologów okresu soborowego i posoborowego. Porusza zagadnienia relacji Kościoła do świata, Tradycji, katolickiego nauczania moralnego, papieskiej wizji eklezjologii oraz roli i znaczenia liturgii. Autorka obala twierdzenia tych, którzy przeciwstawiają tomistę Jana Pawła II augustynikowi Benedyktowi XVI. Ich wieloletnia przyjaźń, jednomyślny sprzeciw wobec cywilizacji śmierci i owocna współpraca na rzecz dialogu ze światem nauki dowodzą, że te obdarzone odmiennymi talentami osobowości wzajemnie się uzupełniają.
prof. Tracey Rowland jest dziekanem Instytutu Jana Pawła II w Melbourne, wykładowcą uniwersytetu Notre Dame w Sydney oraz członkiem Centrum Teologii i Filozofii na uniwersytecie w Nottingham. Autorka książek oraz licznych artykułów naukowych.
Odkąd poznałem skinów zazdrościłem im przede wszystkim jednego - braku oporów przed daniem komuś „w mordę". Za co? Ot tak, po prostu, że ktoś „jest"... Podchodzisz, walisz kogoś w ryj i już! Długo musiałem się uczyć, aby dojść do takiego stanu.
Nie potrafiłem przebywać sam ze sobą... Myślałem o wszystkich złych rzeczach, które robiłem. O bólu, jaki sprawiałem najbliższym, o kolegach, których pobiłem, o sąsiadce, której zwinąłem ostatnie pieniądze.
Moja wiara bardziej mi przeszkadzała, niż pomagała. W mojej głowie miałem dwa wyobrażenia ludzi wierzących: po pierwsze - święte cioty, po drugie - męczennicy-masochiści.
Skin, który staje się wrażliwym mężem i ojcem.
Chuligan, który porzuca życie na ulicy.
Metalowiec, który przyjmuje radykalizm Ewangelii.
Trzy historie o Miłości, która zwycięża.
Przemek KAWA Kawecki - salezjanin pomagający młodym ludziom, szczególnie zagrożonym biedą i patologiami.
Tucker kochał tylko trzy osoby: przyrodniego brata Mutta, towarzyszkę dziecięcych zabaw Katie oraz opiekunkę, o której mówił mama Ella. I choć Ella Rain zmarła wiele lat temu, Tucker ciągle słyszy jej głos. Zmuszony jest wrócić w rodzinne strony, uporać się z tragicznymi wspomnieniami. Los sprawia, że Mutt i Katie znów pojawiają się w jego życiu...
Otuleni deszczem to wzruszająca powieść o przebaczeniu i różnych odcieniach miłości. Choć miłość jest ryzykiem, bardziej niebezpieczne jest życie bez niej.
Wybory, jakich dokonują bohaterowie są trudne, bolesne i przeczące logice, ale możliwe.
Bookreporter.com
Ujmująca historia o uzdrowieniu i zwycięstwie miłości.
Publishers Weekly
Książka koncentruje się głównie na świętych żyjących w pierwszych dwunastu wiekach po Chrystusie, najczęściej uznawanych i czczonych jeszcze za życia, nie zaś wskutek oficjalnego pośmiertnego procesu kanonizacyjnego. Nasza podróż w czasie, rozpoczęta w epoce pierwszych Ojców Kościoła, wiedzie poprzez nadchodzącą w sposób nieunikniony pod koniec pierwszego tysiąclecia wielką schizmę, by zakończyć na początku drugiego milenium nową nadzieją, daną przez odnawiających tradycję monastyczną świętych z Asyżu.
Symbol był zawsze niezwykle ceniony jako zarys wiary Kościoła. Stopniowo też pogłębiało się jego rozumienie teologiczne, ponieważ nawet w kwestiach trynitarnych, które później wyjaśniano z wielkim naciskiem, nie od samego początku w pełni rozumiano pewne formuły. Rozwój tych zmian interpretacyjnych będzie można doskonale prześledzić przy uważnej lekturze prezentowanych tutaj tekstów. [...] Kształt Symbolu wskutek różnych dodatków ulegał pewnym zmianom, które najczęściej były powodowane przez pojawiające się tendencje natury teologicznej. Dyskusje na ten temat i odmienności poglądów, mające często charakter odrębności heretyckich lub swoistej tradycji lokalnej, sprawiały, że do zasadniczej formuły wprowadzano pewne nowe wyrażenia mające uprzedzająco korygować błędne poglądy i tendencje. [...] Dzięki tym zjawiskom teologiczna treść Składu Apostolskiego była coraz bogatsza i stawała się dla jego komentatorów nauczających katechumenów przygotowujących się do chrztu i neofitów podstawą ich kerygmy. W związku z tym zmieniała się również struktura Symbolu i jego podział na dwanaście artykułów.
Symbol Apostolski nadal niezmiennie jest znakiem wyrażania wiary w Kościele, w którym istnieje ?komunia wiary" i który potrzebuje ?normatywnego dla wszystkich i jednoczącego w tym samym wyznaniu wiary". Podkreśla jego rolę i ten fakt, że Katechizm Kościoła Katolickiego wykład podstawowych prawd ujmuje jako ?Wyznanie wiary" i przeprowadza według układu, jaki zachowany jest w Symbolu. Dlatego teksty Ojców Kościoła komentujące Symbol są właściwym odpowiednikiem poprzedzającym i wzbogacającym także współczesne nauczanie Kościoła. (fragmenty Wprowadzenia)
Każdy dobry człowiek winien być bardziej skory do ocalenia wypowiedzi bliźniego niż do jej potępienia.
św. Ignacy Loyola
Dotychczas mało zajmowano się ignacjańskim praesupponendum czyli złotą regułą komunikacji międzyosobowej. Być może dlatego, że uważano je za zasadę oczywistą, która nie potrzebuje obszerniejszych komentarzy.
Praesupponendum broni godności każdego człowieka, a za jedyną słuszną postawę wobec drugiego uznaje autentyczną miłość chrześcijańską.
W refleksji Aleksandra Jacyniaka SJ - doświadczonego kierownika duchowego i cenionego rekolekcjonisty - zasada ta jawi się jako źródło ponadczasowej, uniwersalnej mądrości.
Roman Brandstaetter to najwybitniejszy w powojennej literaturze polskiej poeta pochodzenia żydowskiego zafascynowany Biblią i tematyką franciszkańską.
Jest autorem ponad 20 dramatów, utworów poetyckich i przekładów na język polski kilku dzieł Szekspira i ksiąg Pisma Świętego.
Pod wpływem podróży do Asyżu napisał "Inne kwiatki świętego Franciszka". Zafascynowany miastem próbuje zatrzymać w książce swoje ulotne wrażenia, snując równocześnie refleksje nad sensem życia św. Franciszka.
Postać Bożego Biedaczyny staje się wzorem głęboko ludzkiej, zawsze aktualnej postawy wobec Stwórcy i stworzenia.
Stałem na tarasie hotelu, z którego autor patrzył na miasto. Ubolewał on, że w Asyżu "umarła cisza". Szedłem też jego śladami po drogach, które przemierzał Stygmatyk. Tylko Poeta o tak wielkim talencie, olśniony duchowością Biedaczyny, mógł zakuć w piękno słowa mowy i wydarzenia z jego życia. Słuchaczom tekstów z "Innych kwiatków" życzę, aby urzeczeni bogactwem ich treści, zatęsknili za "pełnią człowieczej doskonałości".
Ks. prof. dr hab. Jan Kanty Pytel
prezes Stowarzyszenia imienia Romana Brandstaettera
Czyta Rafał Porzeziński.
Tom obejmuje synody od Soboru Konstantynopolitańskiego I do Soboru w Efezie. W tym czasie Kościół przeżywał kontrowersję pelagiańską i nestoriańską. Tom rozpoczyna synod w Akwilei (381). Dalej pojawia się szereg synodów afrykańskich (Kartagina, Hippona) wraz z m.in.: Breviarium Hipponense biskupów Bizaceny przedstawione 13 sierpnia 397 roku w Kartaginie, zawierające dokumenty z synodu w Hipponie (393), na którym był obecny św. Augustyn, Canones in causa Apiarii - dokument po synodzie 25 i 30 maja 419 roku w Kartaginie oraz Regesta Ecclesiae Carthaginensis zawierający kanony uchwalone od 8 października 393 roku w Hipponie do 1 maja 418 roku w Kartaginie.
Prezentowany tom otwiera serię, w której przedstawione są chronologicznie teksty synodów Kościoła od jego początków oraz kolekcje praw, które kształtowały życie chrześcijan w poszczególnych okresach jego dziejów. Opracowane dokumenty synodalne są niezmiernie cennym źródłem historycznym i teologicznym. Przedstawiając formuły wiary i dyscyplinę kościelną pierwszych wieków, stanowią kopalnię wiedzy o różnego rodzaju zjawiskach, zwyczajach, praktykach i sporach teologicznych. Wskazują, jak w pierwszych czterech wiekach Kościół tworzył swoje struktury, borykał się z prześladowaniami, uczył się żyć w nieprzyjaznym mu początkowo świecie. Synody tworzyły podwaliny prawa kościelnego, wpływały na prawodawstwo soborowe oraz na prawa narodów chrześcijańskiej Europy.
Tom, poza polskim przekładem akt poszczególnych synodów, wyjaśniającymi notami i niezbędnymi indeksami, zawiera teksty tych akt w językach oryginalnych (grecki, łaciński, syryjski).
Jezus nie tylko uczy swoich uczniów, jak należy się modlić, ale On sam tak się modli.
"Ojcze nasz" to modlitwa Jezusa.
Wypowiadając codziennie słowa Modlitwy Pańskiej nie potrafimy ustrzec się mechaniczności i zobojętnienia. Popadamy w rutynę, która zabija jej ducha. Trzeba więc "Ojcze nasz" kontemplować, aby złączyć się z duchem Jezusa i stanąć wobec Ojca w postawie synowskiej.
Refleksje o. prof. Andrzeja Napiórkowskiego, paulina z krakowskiej Skałki, nad poszczególnymi prośbami modlitwy "Ojcze nasz", ukazują mądrość i piękno tego biblijnego tekstu - perły w chrześcijańskim skarbie duchowości.
Rezygnacja bądź dymisja ze stanu duchownego była zawsze obecna w historii Kościoła, choć jej przyczyny były różne. Znani księża profesorowie: Jan Kracik, Grzegorz Ryś i Henryk Pietras SJ przedstawiają problem z perspektywy historycznej. Refleksję nad aktualnymi przyczynami rezygnacji z kapłaństwa w ujęciu socjologicznym i psychologicznym podejmują prof. Tadeusz Borowski i ks. Mieczysław Kożuch SJ. Bogusław Borys pisze o swojej drodze do kapłaństwa i rezygnacji z niego.
Rozważania prowadzone w atmosferze szczerości i pokory pomagają zrozumieć kapłanów, którzy odchodzą oraz docenić tych, którzy są wierni swemu powołaniu, pomimo napotykanych trudności.
Książka zawiera referaty wygłoszone podczas sesji „... wielu uczniów jego odeszło i już z Nim nie chodziło (J 6, 66)", jaka odbyła się w WSF-P Ignatianum w Krakowie w 2009 roku.
Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie...
Jk 4, 3
Tym, co pomaga nam przetrwać bolesne doświadczenia, jest modlitwa. Jej skuteczność nie zależy od jej długości. Nie powinna się też ona ograniczać do powtarzania wyuczonych tekstów, lecz angażować nasz umysł i serce.
Niezwykły modlitewnik dla chorych uczy, jak polecać siebie i bliźnich wstawiennictwu świętych i ufać Jezusowi każdego dnia. Pomoże każdemu cierpiącemu i jego bliskim nawiązać bliską relację z Bogiem i w niej znaleźć pociechę.
Podręcznik nr AZ-12-01/1-11 do nauczania religii rzymskokatolickiej na terenie całej Polski, z zachowaniem praw biskupów diecezjalnych przeznaczony dla klasy 2 szkoły podstawowej, zgodny z programem nauczania AZ-1-01/1 z dnia 20.09.2001 r.
Numer dopuszczenia podręcznika: 874/2010
Nowa wersja podręcznika ucznia do kl. 2 - podobnie jak kl. 1 - została przygotowana w formacie A4, ma większą czcionkę i nie zawiera ćwiczeń do wypełniania przez uczniów. Podręcznik będzie więc mógł służyć następnym rocznikom uczniów. Ćwiczenia do rysowania, pisania itp. zostały przeniesione do Zeszytu ucznia wydanego osobno.
Większość jednostek lekcyjnych w podręczniku jest rozmieszczona na dwóch sąsiadujących stronach. Ułatwi to uczniom odnalezienie i korzystanie z potrzebnych wiadomości. Niektóre teksty są nieznacznie skrócone i przeredagowane. Szata graficzna książki nawiązuje do klasy 1. Podręcznik jest bogato ilustrowany obrazami i reprodukcjami dzieł sztuki o tematyce religijnej oraz kolorowymi rysunkami i zdjęciami o tematyce liturgicznej. Wiele z ilustracji przedstawia sytuacje z życia uczniów i przyrodę.
Podobnie jak w poprzednim wydaniu podręcznika kl. 2 na końcu katechez znajdują się teksty pod hasłami PAMIĘTAM, WIERZĘ lub WYPEŁNIAM. Jest to pomoc dla katechetów, uczniów i rodziców w przygotowywaniu dzieci do przyjęcia sakramentów pokuty i pojednania oraz Komunii Świętej.
Lektura dzieł świętego Brunona staje się okazją do pozbycia się szablonów w myśleniu o epoce średniowiecza. Pokazuje też wspaniałego człowieka, który wybraną przez siebie drogą męczeństwa doszedł do upragnionego celu - wiecznego życia z Panem Bogiem.
Różaniec z Rozalią Celakówną jest zaproszeniem do medytacji zarówno słów Ewangelii odnoszących się do każdej z tajemnic różańcowych, jak również do słów Rozalii, w których sama opisuje swoją drogę za Jezusem, służąc Mu w najbardziej potrzebujących.
„Zakuci w kajdany" to opowieść wielu serc. To wizerunek wielu twarzy. To poruszenie duszy.
To ukazanie problemu alkoholizmu z kilku perspektyw - terapeuty uzależnień, samych pacjentów, ale przede wszystkim ich matek, małżonków i dzieci. To książka o rozpaczy pogrążonych w nałogu i nadziei tych, którzy zdecydowali się na terapię. To opis ich przeżyć, doświadczeń, obaw i wiary - pomimo wszystko. To może motywacja do zmiany dla tych, którzy wciąż jeszcze uważają, że nie osiągnęli swojego dna. Bo czymże jest to dno?
Jest to książka o NICH i dla NICH.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
