Krupówki warszawskie. Kazania zimowe to pierwszy tom kaznodziejskiego notatnika, który powstał w oparciu o homilie wygłaszane przez o. Pawła Krupę w dominikańskim kościele na warszawskim Służewie. Msze odprawiane przez ojca w niedziele o godzinie czternastej gromadziły mnóstwo wiernych zasłuchanych w Słowo. Prezentowane kazania można czytać po kolei lub na wyrywki, można do nich zaglądać jak do komentarza na daną niedzielę czy święto albo potraktować jako rozważania biblijne.
„O, gdybyś znała dar Boży”, mówi Jezus do Samarytanki w Ewangelii według św. Jana. Te słowa stają się punktem wyjścia dla Jacques’a Philippe’a, który namawia, byśmy odrzucili postawę narcystycznego skupienia na sobie i dążenia do doskonałości na rzecz pokornej ufności Bogu i Jego miłości do nas. „Bóg nie daje nam według naszych zasług, cnót, zalet, ale według nadziei, którą w Nim pokładamy, wedle ufności w Jego miłosierdzie”. Pozwólmy się więc prowadzić Duchowi Świętemu – w wierze, nadziei i miłości… Niech na tej drodze towarzyszą nam postacie, do których w swych rozważaniach odwołuje się także autor: św. Paweł z Tarsu, św. Teresa z Ávili, św. Jan od Krzyża, św. Teresa z Lisieux, św. Benedykta od Krzyża, św. Faustyna Kowalska, Etty Hillesum.
Tradycja tomistyczna nie jest jednorodna, w tej książce próbuję zatem przybliżyć czytelnikowi jej różnorodne nurty. W większości przypadków wychodzę od stanowiska bardziej tradycyjnego lub klasycznego (bliskiego poglądom Tomasza), aby następnie przejść do przedstawienia bardziej twórczych i współczesnych interpretacji. Nie jest to książka tylko o Tomaszu – traktuję go bowiem jako uczestnika toczącego się dialogu filozoficznego, w którym jego poglądy mogą jawić się jako atrakcyjne w swej pierwotnej formie lub też mogą stać się inspirujące dzięki ich twórczej reinterpretacji. (ze wstępu autora).
Czym w ogóle jest tak zwana „tradycja tomistyczna”? Czy polega ona tylko na odtwarzaniu myśli św. Tomasza z Akwinu, czy też na jej kreatywnym przetwarzaniu? Książka Briana J. Shanleya OP jest znakomitym i wszechstronnym wprowadzeniem, pokazującym jak na przestrzeni wieków w łonie samego tomizmu interpretowane były kluczowe dla niego zagadnienia (m.in. relacja między wiarą i rozumem, problem zła i cierpienia, natura religii i moralności, czy koncepcja Absolutu). Jak zauważa autor, „choć oryginalna synteza Tomasza jest bezsprzecznie wielkim dziełem, nie należy jej jednak traktować, jak gdyby była ukończonym zbiorem ponadczasowych i gotowych odpowiedzi na wszystkie pytania filozofii religii”. Dlatego żywotność tradycji tomistycznej zależy od nieustannej rewizji myśli Tomasza, dokonywanej w dialogu z innymi tradycjami intelektualnymi.
Jedni mówią, że islam jest religią pokoju, a barbarzyńcy, którzy się na niego powołują, w oczywisty sposób przekręcają jego sens. Inni, z równą pewnością siebie, twierdzą, że islam jest religią okrutną, w której przemoc nie jest tylko jakimś historycznym zaburzeniem czy wynikiem obłędu niektórych jego zwolenników, lecz koniecznością wynikającą z lektury jego świętych tekstów. Kto ma rację? Dlaczego, otwierając Koran, nie można raz na zawsze tego rozstrzygnąć? Dlaczego na temat islamu można wypowiedzieć tyle sprzecznych ze sobą i zarazem pozornie spójnych twierdzeń?
„Widzę, jak wszechobecny jest islam w debacie publicznej, dostrzegam też pewien paradoks: im bardziej wyjaśnia się islam, tym mniej się go rozumie. […] Aby spróbować rozumieć, trzeba zacząć od zbadania, dlaczego tak trudno wyrobić sobie prosty pogląd na temat islamu: trzeba zacząć od zrozumienia, dlaczego nic z islamu nie rozumiemy. To bez wątpienia pod tym właśnie warunkiem będziemy mogli wyrobić sobie nieco wyraźniejszy pogląd”.
Jacek Salij OP udowadnia, że szukanie Boga jest powołaniem chrześcijanina. A jeśli Go szukamy, to powinniśmy rozumieć, czym jest wiara i jak, próbując się tego dowiedzieć, zabezpieczyć się przed podejmowaniem błędnych tropów. Ojciec Jacek dzięki niezliczonym tekstom z dziedziny duchowości i teologii – przez wiele lat prowadził w miesięczniku „W drodze” popularną rubrykę „Szukającym drogi”, która zaowocowała kilkoma wydaniami książkowymi – zyskał opinię dominikanina, któremu można zadać każde, nawet najtrudniejsze pytanie.
W zbiorze Wiara i teologia Autor mierzy się z zasadniczymi kwestiami. Dowiemy się, czy możliwa jest teologia poza Kościołem, czym jest światło wiary, jak również dlaczego Pan Jezus tak wiele się modlił.
Wielki projekt, bestseller wybitnego przedstawiciela nauki, kosmologa Stephena Hawkinga, jest jego najnowszym wkładem do debaty o „nowym ateizmie”. Hawking twierdzi, że to prawa fizyki powołały Wszechświat do istnienia, a nie Bóg. Jego stanowisko podważa John Lennox, matematyk z Oksfordu, w swojej książce Bóg i Stephen Hawking. Autor w błyskotliwym i logicznym wywodzie przeprowadza nas przez kluczowe miejsca w argumentacji Hawkinga, przedstawiając przy okazji najnowsze naukowe teorie i metody badawcze. Jest przekonany, że wywody Hawkinga, które negują Boże autorstwo dzieła stworzenia, paradoksalnie sprawiają, że czytelnik uznaje istnienie Boga za tym bardziej prawdopodobne.
Jedni mówią, że islam jest religią pokoju, a barbarzyńcy, którzy się na niego powołują, w oczywisty sposób przekręcają jego sens. Inni, z równą pewnością siebie, twierdzą, że islam jest religią okrutną, w której przemoc nie jest tylko jakimś historycznym zaburzeniem czy wynikiem obłędu niektórych jego zwolenników, lecz koniecznością wynikającą z lektury jego świętych tekstów. Kto ma rację? Dlaczego, otwierając Koran, nie można raz na zawsze tego rozstrzygnąć? Dlaczego na temat islamu można wypowiedzieć tyle sprzecznych ze sobą i zarazem pozornie spójnych twierdzeń?
„Widzę, jak wszechobecny jest islam w debacie publicznej, dostrzegam też pewien paradoks: im bardziej wyjaśnia się islam, tym mniej się go rozumie. […] Aby spróbować rozumieć, trzeba zacząć od zbadania, dlaczego tak trudno wyrobić sobie prosty pogląd na temat islamu: trzeba zacząć od zrozumienia, dlaczego nic z islamu nie rozumiemy. To bez wątpienia pod tym właśnie warunkiem będziemy mogli wyrobić sobie nieco wyraźniejszy pogląd”.
To książka o przeżywaniu słabości i niedoskonałości, o tym jak sami się z nią obchodzimy i ją przyjmujemy. Dojrzałość to świadomość własnej niedojrzałości, swojej małości oraz – co więcej – umiejętność proszenia o pomoc. Powierzając się z ufnością Bogu, widzimy, jak On nas przemienia. To jest klucz do wzrastania w przyjaźni z Bogiem.
Na kartach książki autor odkrywa przed nami nowe warstwy obrazów biblijnych, ukryte znaczenia, paradoksy i tajemnice słowa Bożego. Pokazuje Maryję otwartą na działanie Boga, odsłoniętą, gotową do bycia nieustannie prowadzoną, czyli taką, która dojrzewa. Prowadzi nas śladami Eliasza, Jonasza, Piotra i Jana, uczniów w drodze do Emaus, św. Pawła, a także ojców pustyni, którym nieobce były głęboko skrywane emocje oraz rozterki związane z przeżywaniem własnych upadków i ograniczeń.
Pornografia, cyberprzemoc, materializm, nieuczciwość, parcie na sukces, depresja, uzależnienia – to tylko część drażliwych tematów, które podejmuje w swojej książce Diana R. Jenkins. Przybliża trudne zagadnienia w formie opowiadań. Ich bohaterem jest współczesny nastolatek zmagający się z konkretnym życiowym problemem, będącym wyzwaniem dla jego wiary. Niewielu z nas ma odwagę i pomysł, jak o takich sprawach rozmawiać z dziećmi i młodzieżą, choć wszyscy czujemy, że nie wolno nam pozostawić ich bez komentarza.
„Trudny temat? Rozmawiam” to nieoceniona pomoc dla katechetów, nauczycieli i rodziców. Każdy rozdział zawiera propozycje zadań, praktyczne wskazówki oraz krótką modlitwę.
Opowiadanie – pokazuje problem.
Fakty i dane statystyczne – przygotowują do jego omówienia.
Cytaty z Biblii i Katechizmu – ujmują temat w kontekście wiary.
Zestaw pytań – ułatwia prowadzenie rozmowy.
Sztuka wiernej miłości:
Uczy dostrzegać schematy, utarte przekonania, które przeszkadzają prawdziwie poznać drugą osobę.
Określa minimum dojrzałości, które pozwala na zbudowanie solidnych fundamentów związku.
Podpowiada, jak odróżnić miłość od zakochania.
Rozwija temat intymności małżeńskiej i przyjaźni w miłości.
Odpowiada na pytanie, jak dobrze przeżyć okres płodny.
Dotyka poważnych problemów w związkach – kłótni, kryzysów, zdrad czy homoseksualizmu jednego z małżonków.
Książka „Nic na pokaz. Fenomen Brata Alberta” pokazuje artystę, który po okresie poszukiwań, zwątpienia i utraty nadziei doświadczył bezwarunkowej miłości Boga. W efekcie zrezygnował ze sławy i kariery, poświęcając całe swe późniejsze życie ludziom potrzebującym. Poszedł tam, gdzie nikt nie chciał iść – nie dlatego, że pomaganie danej grupie osób wykluczonych społecznie było „modne”, tylko z miłości do Boga-Człowieka, który objawił mu się w obrazie Ecce Homo. Dzięki temu umarł dla świata malarz, a narodził się wielki święty…
Autorka o bohaterze swojej książki pisze z pasją i przekonaniem. Maluje wizerunek Brata Alberta z pomocą ludzi, którzy, choć nigdy się z nim nie spotkali, znają go najlepiej. Krzysztof Zanussi, Anna Dymna, Jan Mela, bp Grzegorz Ryś, Marek Piekarczyk, br. Paweł Flis, Julia Wygnańska, s. Agnieszka Koteja, Dariusz Kiesz, ks. Mirosław Tosza, Maria Dobrowolska, dr hab. Hubert Kaszyński w rozmowach z Małgorzatą Bilską odkrywają przed czytelnikami kolejne fragmenty portretu niezwykłego świętego.
;Autorka „Między walizkami” zabiera nas w dynamiczną, a zarazem głęboką podróż po zakamarkach świata i własnego wnętrza. Wnikliwie przygląda się poszczególnym spotykanym miejscom i osobom, po to by snuć wątki przyjaźni, wolności, samotności, tolerancji, międzyludzkich więzi, kondycji współczesnego świata…
„Podróż trwała długo – wystarczająca długo, by się z innymi pasażerami z przedziału poznać i polubić. Czasu było dość, by przysnąć, zbudzić się wśród już znajomych twarzy, a nawet pożałować, że wąsaty pan w zielonym swetrze wysiada, bo tak ciekawie opowiadał. Za Malborkiem przyklejaliśmy twarze do szyby, żeby zobaczyć zamek. Zawsze z tym samym zachwytem, sienkiewiczowską dumą. Kiedy wsiadał ktoś nowy, był atrakcją, przechodził szybką aklimatyzację i stawał się jednym z nas. Spędzaliśmy godziny zwróceni twarzami do siebie, otwarci i gotowi do rozmowy. Zagadywałam obcych dorosłych, a gdy ktoś rozkładał książkę na kolanach albo zasłaniał twarz krańcem kurtki lub firanki, by zasnąć, tata przykładał palec do ust – siedziałam cicho.
Tytułowa Sankofa to aforyzm z Afryki, który oznacza mitycznego ptaka patrzącego w przeszłość, po to, żeby ją zrozumieć i ruszyć ku przyszłości. Warto przypomnieć sobie, skąd idziemy, kto nam towarzyszył, czego dokonaliśmy, a co nam nie wyszło. Dzięki temu możemy w pełni przeżywać teraźniejszość i z nadzieją odkrywać przyszłość.
Książka jest rozmową… o życiu, a proste pytania i proste odpowiedzi ułożyły się autorom w opowieść o tym, jak go nie zmarnować. Skomplikowany świat „ja”, uczucia, powołanie, duchowość, miłość, poczucie winy, komunikacja, konflikt i psychoterapia to kolejne punkty na mapie tej wędrówki.
Dzięki wielości form ta książka jest kolorowa. Autorzy odwołują się w niej do swoich przeżyć i osobistych historii, a rysunki, krótkie opowieści i maile wprowadzają w kolejne rozdziały. Czasem opowiadają również… bajki. Ta różnobarwność bierze się też stąd, że rozmowa toczy się między zakonnikiem i księdzem, a żoną i mamą. On żyje w klasztorze, ona w rodzinie. On interesuje się psychologią, a ona literaturą. Mają jednak wiele wspólnego – fascynację wiarą, ciekawość świata, pasję uczenia. Nade wszystko jednak – lubią rozmawiać.
Kanonizacja przestępcy może szokować. Co prawda zbrodnię, której dopuścił się Jacques Fesch, ostatecznie uznano za popełnioną nieumyślnie, jednak faktem jest, że zabił człowieka. Bohater książki został skazany na śmierć na gilotynie, lecz zanim doszło do egzekucji, nieoczekiwanie dostąpił łaski nawrócenia. Choć jego bliska relacja z Bogiem trwała zaledwie kilka miesięcy, w zgodnej opinii znających go osób, doświadczenie to sytuuje Fescha w gronie wielkich mistyków. Opis tego niezwykłego powrotu do Boga to główny temat książki Mireille Cassin Mistyk publiczny nr 1.
Lęk, smutek, niepokój, słabość, zniechęcenie – któż z nas nie chciałby się ich pozbyć? Wojciech Jędrzejewski w swej książce przekonuje, że jest na to sposób – wymaga odwagi, ale gwarantuje sukces, bo prowadzi do prawdziwej, głębokiej przemiany życia.
Książka Małżeństwo autorstwa Dietricha von Hildebranda zyskała rozgłos dzięki odważnym poglądom autora, który dokonał pewnego przełomu w myśleniu o małżeństwie, rozdzielając znaczenie małżeństwa – którym jest miłość – od jego prokreacyjnego celu. Autor ubolewał, że ludzie przestali dążyć do zwycięstwa nad własnymi słabościami, skłonnością do niewierności, egocentryzmem. Dowodził, że jedynie małżeństwo może ocalić miłość mężczyzny i kobiety, stawiając ją ponad przypadkowością i zmiennością życia i nastrojów. Jednak nawrócenie na wiarę katolicką pozwoliło mu później dostrzec, że miłość naturalna blednie w porównaniu z pięknem miłości mającej korzenie w Chrystusie, a dopiero sakrament daje ludziom nadnaturalną siłę konieczną do walki »w dobrych zawodach« (Tm 6,12). Książka, choć po raz pierwszy wydana została w 1929 roku, do dziś nie straciła na aktualności. Przetłumaczono ją na kilka języków, doczekała się też wielu wznowień.
Jak dziecko rozumie mszę świętą? Jakie są jego wyobrażenia o Chlebie Bożym? A może krzywi się na myśl, że trzeba iść do kościoła? Czy jest zainteresowane tym, co dzieje się na ołtarzu?
Książka Oto wielka Tajemnica wprowadza nas w świat dziecka uczestniczącego w Eucharystii. Tymek ma 6 lat i wkrótce przystąpi do pierwszej komunii. Bardzo pragnie przyjąć Pana Jezusa, ale jeszcze nie wszystko rozumie. W Tajemnicę obecności Pana Jezusa w chlebie eucharystycznym wprowadza go mama, tata i starsza siostra Marta.
Jeśli jesteś rodzicem, który słyszy „trudne” pytania dotyczące Eucharystii, to właśnie tu znajdziesz podpowiedź, jak rozmawiać ze swoim dzieckiem. Autorka zachęca dzieci i dorosłych do wspólnego poszukiwania odpowiedzi, odkrywania sensu znaków i gestów związanych z mszą świętą.
Jeśli pragniesz, by Twoje dziecko, przygotowując się do przyjęcia Komunii, nie tylko zaliczyło ten etap, ale sercem dotknęło Bożej Tajemnicy i przeżyło radość spotkania z Jezusem w Eucharystii, poznaj wraz z nim rodzinę Tymka i Tuni.
Depresja sprawia, że ogarnia cię przygnębienie, tracisz apetyt, dopadają cię lęki i fobie, zaniedbujesz codzienne obowiązki, wreszcie – nie masz siły wstać z łóżka. Zazwyczaj przechodzisz kurację i po pewnym czasie wszystko wraca do normy, choroba mija, zdrowiejesz… Okazuje się jednak, że nie zawsze tak bywa.
Gillian Marchenko od wczesnego dzieciństwa zmaga się z dystymią – rodzajem przewlekłej depresji, którą postronni postrzegali przez lata jako skłonność do melancholii, wieczne niezadowolenie, wręcz ponuractwo. Zdarzają się jej także epizody ciężkiej depresji. Mimo tych trudności autorka znajduje siłę do walki o własne życie. Robi to nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla rodziny – męża i czterech córek.
Żyję! Depresja mnie nie pokona to źródło wielu cennych wskazówek, jak sobie radzić z chorobą, i zastrzyk energii do walki o pełnię życia.
Celem książki ojca Louisa OSB jest próba odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce powinien zająć język ciała w budowaniu związku.
Czy dokonujący się we współżyciu seksualnym dar ciał może ukazać swoje prawdziwe znaczenie, jeśli jest on przeżywany w okresie przygotowywania do małżeństwa?
Czy pomaga we wzajemnym lepszym poznaniu się i rozeznaniu, czy do siebie pasujemy?
Czy jest uprzywilejowanym językiem miłości w jej pierwszym etapie, miłosnej namiętności, kiedy jesteśmy młodzi i pełni życia? Wiele par niespecjalnie się tą kwestią przejmuje i sypia ze sobą przed ślubem. Dlaczego więc Kościół upiera się przy nauczaniu zasad moralnych, które wydają się przestarzałe i całkiem nieprzystosowane do dzisiejszej mentalności?
Książka nie zadowala się półprawdami, jest wymagająca i nie ulega atmosferze współczesnego świata. Pokazuje zarazem, że zawsze możliwa jest zmiana, pójście naprzód, jeżeli wybierzemy dziś – z pewnością stromą, ale jakże piękną – drogę czystości.
Czy rodzina z Nazaretu, żyjąca w tak odległych czasach, w innej kulturze, może być dla nas wzorem do naśladowania? Czy próba budowania relacji rodzinnych w oparciu o naukę Jezusa ma obecnie szansę powodzenia? Czy praktyki modlitewne wywodzące się z tradycji żydowskiej mogą być dla nas przydatne? Czego możemy się nauczyć od ludzi, którzy funkcjonowali w całkowicie odmiennych realiach?
Paule Lagrange udowadnia, że Święta Rodzina cały czas pozostaje niewyczerpanym źródłem inspiracji. Analizując różne postawy modlitewne Maryi, Józefa i Jezusa, sięgając po teksty żydowskich modlitw, którymi się na co dzień posługiwali, zachęca nas do wzbogacenia osobistej relacji z Bogiem. Zbiera rozsiane po Ewangelii wypowiedzi Jezusa na temat rodziny, pomaga określić jej rolę i wartość we współczesnym społeczeństwie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
