Oddajemy w Państwa ręce kolejne wydanie książki z cyklu Biblioteka okulisty praktyka, która jest poświęcona najnowszym osiągnięciom chirurgii witreoretinalnej.
W chirurgii okulistycznej od wielu lat dąży się do miniaturyzowania narzędzi oraz ran operacyjnych. Zastosowanie instrumentarium o małej średnicy w chirurgii zaćmy (cięcie od 1,8 do 2,2 mm) i witrektomii (23G,
25G i 27G) umożliwia wykonywanie małych cięć, co eliminuje szycie oraz skraca czas trwania zabiegu, a następnie powrotu do zdrowia po operacji.
Wprowadzono nowoczesne systemy oświetlenia wnętrza gałki ocznej, tj. światło żyrandolowe oraz barwniki przyżyciowe. Nowe systemy operacyjne do witrektomii pozwalają na przeprowadzenie operacji charakteryzującej się dużą szybkością cięć (7500/min) oraz umożliwiają łatwą zmianę między
modułem witrektomii i fakoemulsyfikacji.
Ważną innowacją jest wprowadzenie najnowszego systemu wizualizacji, określanego jako chirurgia 3D lub heads up surgery. Jest to najnowszy sposób obrazowania w trakcie operacji witreoretinalnych. Składa się na niego kamera o wysokiej rozdzielczości (3D HDR), która zapewnia polepszony kontrast barwny z porównywalną głębią ostrości oraz ekran wyświetlacza 3D. System wizualizacji 3D umożliwia przeprowadzanie operacji w pozycji wyprostowanej odcinka szyjnego kręgosłupa (heads up surgery), co jest znacznie mniej męczące dla operatora. W trakcie konwencjonalnej operacji okulistycznej operatorowi może towarzyszyć tylko jeden asystent, który ogląda zabieg w rzeczywistych warunkach. Ogromną zaletą heads up surgery
jest wyświetlanie wysokiej jakości obrazu z pola operacyjnego na monitorze.
Dzięki temu przy użyciu okularów 3D osoby z zewnątrz mogą śledzić przebieg zabiegu, zadawać pytania i uczyć się prawidłowego postępowania podczas operacji okulistycznych.
Rozwój technik operacji zaćmy wymógł pojawienie się nowych narzędzi chirurgicznych, urządzeń do fakoemulsyfikacji, a także nowych soczewek wewnątrzgałkowych. Wyniki anatomiczne oraz funkcjonalne technik małego cięcia w witrektomii i operacji zaćmy są lepsze w porównaniu z zabiegami wykonywanymi konwencjonalnymi technikami, a dodatkową korzyścią jest większe zadowolenie pacjentów.
prof. dr hab. n. med. Robert Rejdak
Stopa cukrzycowa powikłanie szczególnie źle wyrównanej cukrzycy nie musi być problemem
trudnym i nie zawsze na końcu tej drogi konieczna jest amputacja. Trudne bywa coś,
czego nie znamy, z czym nie mamy doświadczenia. Chcemy Państwu pokazać historie pacjentów
z różnym stopniem zaawansowania choroby, a także pacjentów, u których udało się uniknąć
amputacji, mimo wcześniejszej do niej kwalifikacji. Przedstawieni chorzy to pacjenci leczeni
w Poradni Stopy Cukrzycowej Oddziału Klinicznego Chorób Metabolicznych Szpitala Uniwersyteckiego
w Krakowie.
Leczenie stopy cukrzycowej wymaga niekiedy zaangażowania wielodyscyplinarnego zespołu
— diabetologa, chirurga ogólnego, angiologa, chirurga naczyniowego, podologa, ortopedy,
pracownika zaopatrzenia ortopedycznego, mikrobiologa, radiologa. Ideałem jest możliwość korzystania
z konsultacji tych specjalistów, niemniej nasze obserwacje pokazują, że dzięki nabytemu
doświadczeniu wiele decyzji i czynności terapeutycznych może podejmować kompetentny
w tej dziedzinie diabetolog.
Wydaje się nam, że układ tego atlasu jest nowatorski, pozwala w sposób dynamiczny obserwować
losy pacjentów podczas całego okresu leczenia, pokazując różne sposoby terapii.
Operujemy głównie zdjęciami, ale dołączamy komentarze, które ukazują nasz sposób myślenia
o stopie.
Wstęp
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic (GCA) jest w Polsce rzadko rozpoznawane, a polimialgia reumatyczna (PMR) bywa mylnie utożsamiana z fibromialgią lub zespołami paranowotworowymi. Ostatnie lata przyniosły bardzo dynamiczny rozwój możliwości diagnostyki i leczenia obu tych chorób. Większe zainteresowanie skutkuje z kolei poprawą rozpoznawalności. Dziś zastanawiamy się jakie były losy chorych na GCA i PMR przed dziesięcioma laty, kiedy możliwości diagnostyki były skromniejsze. Nadal jednak spotykamy się z trudnościami wczesnego ustalenia rozpoznania. Wielu chorych na GCA i PMR trafia początkowo na oddziały internistyczne z powodu gorączki o nieznanej przyczynie, okulistyczne z powodu nagłej ślepoty czy neurologiczne z uwagi na charakterystyczny ból głowy.
Ogromnym postępem w diagnostyce PMR i GCA był rozwój badań obrazowych, dzięki którym można było różnicować PMR z innymi przyczynami bólu stawów oraz zorganizować kliniki szybkiej ścieżki diagnostycznej GCA działające na podstawie badań USG tętnic. Zainteresowanie tymi chorobami wyraźnie zwiększyła się od czasu zaprezentowania obiecujących wyników nowoczesnych terapii biologicznych. Stanowią one długo oczekiwaną alternatywę do tradycyjnie stosowanych glikokortykosteroidów.
Mamy nadzieję, że ta książka wyjaśni wątpliwości co do charakteru PMR i GCA, umożliwi poprawę diagnostyki oraz ułatwi lekarzom praktykom podejmowanie decyzji leczniczych.
Serdeczne podziękowania dla osób, które przyczyniły się do powstania tej książki, w tym dla dr. n. med. Jacka Flicińskiego za udostępnienie zdjęć USG oraz dla dr n. med. Małgorzaty Łukjanowicz za udostępnienie fotografii chorych.
Prof. dr hab. n. med. Marek Brzosko
Dr n. med. Marcin Milchert
Cukrzyca jakie to proste! chciałoby się powiedzieć po lekturze tej książki. Niniejsza publikacja to opracowanie napisane w bardzo przystępny i kompetentny sposób, w którym każdy lekarz znajdzie najważniejsze i najbardziej aktualne wiadomości dotyczące cukrzycy. Książka będzie pomocna lekarzom praktykom w podejmowaniu decyzji klinicznych w codziennej pracy z chorym na cukrzycę. Gratulując Autorom pomysłu i wykonania, pozostaję z nadzieją na coroczne aktualizacje tej publikacji.
Prof.dr hab.n.med.Grzegorz Dzida
Drogie Dzieci,
Cukrzyca, która nieoczekiwanie wtargnęła w Wasze życie, czasami przypomina dzikiego tygrysa. Jest tak samo gwałtowna jak on, nieobliczalna, czasami z byle powodu wywołuje burzę z piorunami. Pamiętajcie jednak, że zawsze po deszczu świeci słońce.
Wasza droga wytyczona przez cukrzycę nie zawsze będzie prosta. Pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu nie poddawajcie się na pierwszych zakrętach. Przed Wami niejedna góra do pokonania. Jeśli oswoicie cukrzycę, to wierzę, że dokonacie tego, co niemożliwe, osiągniecie to, co nieosiągalne.
Tygrysy w końcu nie są takie straszne, na jakie wyglądają. Strach ma zawsze wielkie oczy. Każde wydarzenie, każda lekcja pokory powodują, że stajemy się inni. Czy lepsi...? Tego nie wiem, czas pokaże, a życie, które potoczyło się tak, a nie inaczej, wszystko zweryfikuje.
Czekam na Wasze listy. Piszcie na adres: aniabagniuk@wp.pl
Anna Urbanowicz-Bagniuk
fragment recenzji
(…) Autorami dzieła są wybitni specjaliści w zakresie prezentowanych dyscyplin, a jego redakcja naukowa pod kierunkiem profesorów jednego z najlepszych w kraju ośrodków geriatrycznych – Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Gerontologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie – stanowi gwarancję wysokiego poziomu tej pracy.
Vademecum to zbiór podstawowych, praktycznych informacji i algorytmów postępowania z określonej dziedziny, w tym przypadku – geriatrii. To określenie definiuje treść i formę dzieła. Vademecum powinno raczej wyjaśniać wątpliwości, niż je pozostawiać. Jeżeli sygnalizuje problemy trudne i kontrowersyjne, a takich w geriatrii nie brakuje, powinno proponować sposób ich rozwiązania. Wreszcie, vademecum powinno posługiwać się terminologią znaną adresatowi dzieła. W przypadku pojęć, które mogą nie być znane, raczej powinno je wyjaśniać (definiować), niż odsyłać do innych źródeł.
W latach 80. ubiegłego wieku, kiedy kończyliśmy studia z zakresu fizyki, zastosowanie
promieniowania jonizującego w leczeniu nowotworów, znane jako radioterapia, miało
już kilkudziesięcioletnią tradycję. Jednak zarówno w społeczeństwie, jak i wśród ogółu
fizyków wiedza na temat roli i pracy fizyka medycznego w szpitalu była bardzo ograniczona.
W Polsce istniało kilkanaście zakładów radioterapii, zazwyczaj w dużych ośrodkach onkologicznych,
chociaż nie brakowało pracowni rentgenoterapii, które stały się zalążkiem obecnie funkcjonujących
zakładów radioterapii.
Umiejętności, które nabyliśmy w czasie studiów, związane z przeprowadzaniem pomiarów,
w tym również promieniowania jonizującego, musieliśmy uzupełniać o wiedzę na temat specyficznych
zagadnień dotyczących kontroli parametrów stosowanych w tamtym czasie aparatów
terapeutycznych, którymi były tzw. bomby kobaltowe oraz ortowoltowe aparaty rentgenowskie.
Po raz pierwszy natomiast zetknęliśmy się z pojęciem planowanie leczenia. Pojęcie to
przetłumaczone z języka angielskiego (treatment planning) do dziś sprawia pewne kłopoty,
gdyż nie oddaje skali i wagi problemów związanych z opracowaniem układu wiązek terapeutycznych,
doborem rodzaju promieniowania i jego parametrów, energii, wielkości pola, kształtów
wiązek, a wreszcie obliczeniem rozkładów dawek, do absorpcji których doprowadzą te wiązki
w organizmie. Należy dodać, że ciało ludzkie ma skomplikowaną budowę i kształty narządów
wewnętrznych nie są regularne, a co więcej narządy te w pewnym zakresie zmieniają położenie.
Guz nowotworowy ulega redukcji podczas wielotygodniowego procesu radioterapii. Chorego
należy przygotować do napromieniania: począwszy od wykonania systemu unieruchomienia,
a na dozymetrycznej weryfikacji rozkładu dawki kończąc. Stosowane przez lekarzy radioterapeutów
i fizyków medycznych określenie planowanie leczenia może być przez osoby niezwiązane
z radioterapią nowotworów uważane za planowanie wizyty pacjenta w kalendarzu i nie sprzyja
upowszechnieniu wiedzy o roli fizyków medycznych w całym procesie leczenia chorych promieniowaniem
jonizującym. Niestety nie wprowadzono lepszego określenia i w nazewnictwie
naukowym i klinicznym utrwaliła się ta żargonowa nazwa, dlatego też stosujemy ją w niniejszej
monografii. Natomiast uważamy, że w publikacjach, które trafiają do szerszego grona czytelników,
należy używać bardziej adekwatnego, choć niestety dłuższego określenia, np. zaplanowanie lub
opracowanie układu wiązek terapeutycznych i wyznaczenie rozkładów dawek.
Oprócz znajomości zagadnień z dziedziny fizyki, fizyk medyczny powinien wiedzieć i potrafić
wyjaśnić, dlaczego nie podajemy dawki jednorazowo w czasie jednej frakcji, a zamiast tego napromieniamy
chorego w ciągu kilku tygodni, dzieląc dawkę na kilkadziesiąt mniejszych frakcji.
Fragment recenzji:
Monografia o zdrowotnych właściwościach czerwonego wina to pierwsza tego typu książka, a sam napój bogów jest w niej przedstawiony z perspektywy lekarza kardiologa, chociaż książka zainteresuje z pewnością nie tylko osoby z wykształceniem czy zainteresowaniami medycznymi. Czytelnik znajdzie w niej mnóstwo ciekawostek: od podstawowych definicji, zasad degustacji, opisu szczepów, aż po najważniejsze rozważania nad zdrowotnym wpływem sfermentowanego soku z winogron.
Prof. dr hab. n. med. Krzysztof J. Filipiak, FESCI
Katedra i Klinika Kardiologii Warszawski Uniwersytet Medyczny
Wstęp
Chirurgiczne leczenie zmian nowotworowych piersi Konsensus Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej pod patronatem merytorycznym Konsultanta Krajowego w dziedzinie chirurgii onkologicznej to niezwykle istotna praca zbiorowa wytyczająca aktualne ramy postępowania dla kwalifikacji, leczenia chirurgicznego i okołooperacyjnego (leczenie systemowe, radioterapia itd.) nowotworów piersi. Z pewnością przyczyni się ona do poprawy wyników terapii raka piersi w praktyce klinicznej w naszym kraju, jak również uszczegółowi zasady prawidłowego leczenia chorych na te nowotwory. Konsensus jest swoistym przewodnikiem dla wszystkich chirurgów leczących chorych na raki piersi, prezentującym algorytmy oparte o zasady EBM (evidence-based medicine), które powinny być stosowane w każdym oddziale zajmującym się opieką nad chorymi z
tym rozpoznaniem.
Prof. Piotr Rutkowski
Prezes Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej
Mięsaki kości stanowią zróżnicowaną grupę rzadkich nowotworów pochodzenia mezenchymalnego. Prawidłowe rozpoznanie i skuteczne leczenie skojarzone pierwotnych nowotworów złośliwych kości (mięsaków) jest sumą współpracy radiologów, chirurgów onkologów i chirurgów ortopedów, onkologów klinicznych, radioterapeutów, rehabilitantów, patologów i specjalistów medycyny nuklearnej. Bezwzględnym warunkiem w diagnostyce i leczeniu mięsaków kości jest wielodyscyplinarna współpraca wielospecjalistyczna
w doświadczonych ośrodkach.
Oddajemy w ręce Czytelników pierwszą w Polsce książkę przedstawiającą w sposób kompleksowy te trudne zagadnienia, która, mamy nadzieję, będzie stanowiła pomocne narzędzie w pracy z pacjentami chorymi na te skomplikowane nowotwory.
Całkowite wyczerpanie nakładu pierwszego wydania publikacji Cukrzyca z lat 2006/2007 oraz Cukrzyca kompendium z roku 2009 spowodowało, wobec licznych postulatów środowiska, konieczność przygotowania
drugiej edycji książki ;Cukrzyca. Potrzeba ponownego wydania wynikała z faktu, że stanowi ona jedno z najistotniejszych źródeł wiedzy, pomocne w przygotowywaniu się do egzaminu specjalizacyjnego z diabetologii.
Mamy jednak nadzieję, że zaktualizowane wydanie książki będzie służyło nie tylko lekarzom specjalizującym się w diabetologii, lecz pozostanie źródłem ważnych informacji także dla szerokich rzesz czynnych diabetologów, internistów oraz specjalistów innych dziedzin ściśle związanych z diabetologią, w których może być przydatna wiedza na temat cukrzycy.
Dlatego też z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego postanowiliśmy przygotować drugie wydanie podręcznika Cukrzyca zmienione, uzupełnione i poprawione. Podobnie jak w wydaniu pierwszym,
książka nie ma charakteru monografii autorskiej, ale jest zbiorem opracowań w postaci rozdziałów przygotowanych przez wybitnych specjalistów zajmujących się poszczególnymi zagadnieniami rozległej dziedziny medycyny, jaką jest diabetologia. Staraliśmy się także o maksymalną aktualizację i nowoczesność zawartych informacji, co również miało wpływ na dobór Autorów poszczególnych opracowań. Mamy nadzieję, że książka spełni oczekiwania i będzie służyła nie tylko pogłębianiu wiedzy o największej epidemicznej niezakaźnej chorobie społecznej, jaką jest cukrzyca, ale też co najważniejsze przyczyni się do poprawy sytuacji chorych na cukrzycę oraz ułatwi i udoskonali leczenie tej bardzo trudnej choroby.
Publikacja podręcznika Hipertensjologia wydanego po raz pierwszy pod egidą Polskiego Towarzystwa
Nadciśnienia Tętniczego stanowi kontynuację działań PTNT w zakresie poprawy opieki nad
chorymi z nadciśnieniem tętniczym.
Nadciśnienie tętnicze pozostaje jedną z głównych przyczyn zgonów w XXI wieku, choć od ponad
100 lat toczą się badania nad zrozumieniem patomechanizmów prowadzących do wzrostu ciśnienia tętniczego oraz działaniem leków, które mogłyby skutecznie je obniżyć. Dotychczasowe próby wyjaśnienia etiopatogenezy nadciśnienia wydają się równie mało skuteczne jak dążenia do poprawy kontroli choroby.
Mimo że od czasu opisu przez Władysława Biegańskiego w 1891 roku stwardnienia tętnic określanego jako skleroza tętnic udało się określić znaczenie układu sympatycznego, zdefiniować znaczenie układu
renina angiotensyna aldosteron, a także opisać szereg innych substancji odpowiedzialnych za rozwój nadciśnienia, to jednak ciągle nie wiadomo, który element z mozaiki Page a z 1949 roku jest głównym winowajcą. Co więcej, wiele odkryć z ostatnich lat w zakresie dziedziczenia nadciśnienia nie przyczyniło się do jednoznacznego wyjaśnienia zagadki wzrostu ciśnienia tętniczego.
Postęp daje się zauważyć nie tylko w zakresie badań nad patofizjologią nadciśnienia, ale także
w zakresie diagnostyki, a pomiary domowe i 24-godzinne monitorowanie stały się codziennym standardem postępowania. Coraz powszechniej wprowadza się metody oceny nadciśnienia wtórnego, w tym poszukiwania chorych z bezdechem sennym. Mimo to ponad 20% chorych ma ciągle nierozpoznane
nadciśnienie tętnicze.
Ostatnie lata przyniosły zahamowanie rejestracji nowych klas leków hipotensyjnych, a główny kierunek badań to powstawanie preparatów łączonych składających się z dwóch lub trzech leków, które wykazują się skutecznością i bezpieczeństwem w monoterapii.
Efektem postępu w zakresie zrozumienia patofizjologii, diagnostyki, skutecznych leków oraz większej świadomości społecznej co do zagrożeń związanych z nadciśnieniem jest istotny wzrost liczby chorych
skutecznie leczonych, choć nie można zapomnieć, że jedynie u 26% chorych wartości ciśnienia są dobrze kontrolowane.
Oddajemy w Państwa ręce kolejne, poszerzone wydanie książki z cyklu Biblioteka okulisty praktyka, która jest poświęcona bardzo aktualnej tematyce - zwyrodnieniu plamki związanym z wiekem (AMD, age-related macular degeneration).
Zwyrodnienie plamki związane z wiekem należy do głównych przyczyn nieodwracalnej ślepoty w krajach rozwiniętych i stanowi problem medyczny i społeczny. Szacuje się, że liczba chorych na AMD będzie wzrastać, co wiąże się ze starzeniem się społeczeństw. Stąd choroba ta zyskała miano epidemii ślepoty XXI wieku. Chociaż ukazało się już wiele wydawnictw na ten temat, rozwój tej dziedziny okulistyki jest tak szybki, że nasza wiedza wymaga ciągłej aktualizacji. Pojawiły się i rozwinęły nowe metody diagnostyczne, na przykład angioOCT. Ciągle trwają prace nad optymalizacją leczenia, to znaczy wyborem najbardziej skutecznych schematów terapeutycznych zapewniających maksymalne efekty przy jak najmniejszym obciążeniu chorego
i systemu. Ponadto nowością jest wprowadzenie Programu Lekowego w leczeniu wysiękowej postaci AMD. Program jest bardzo korzystny dla pacjenta i pozwala zakwalifikować chorego na bardzo wczesnych etapach
choroby. Ponadto w porównaniu z wcześniejszymi zasadami (JGP B02) obniżono o 5 lat wiek, od którego NFZ finansuje terapię (tzn. od 45 lat).
Jest to dobra wiadomość dla najmłodszej grupy wiekowej chorych na AMD, którzy jeszcze są bardzo aktywni zawodowo. Program Lekowy gwarantuje też ciągłość świadczenia. Zmiana zasad finansowania/refundacji spowodowała, że liczba ośrodków leczących wysiękową postać AMD w sposób bezpłatny dla pacjenta znacznie się zwiększyła.
Oddajemy w Państwa ręce pierwszą książkę z cyklu Biblioteka Okulisty Praktyka. Opracowanie jest poświęcone bardzo aktualnej tematyce zwyrodnieniu plamki związanemu z wiekiem (AMD, age-related macular
degeneration).
Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem należy do wiodących przyczyn nieodwracalnej ślepoty w krajach uprzemysłowionych i stanowi problem medyczny oraz społeczny. Szacuje się, że liczba chorych na AMD będzie
wzrastać, co jest związane ze starzeniem się społeczeństw. Dlatego chorobę tę określa się mianem epidemii ślepoty XXI wieku. Choć ukazało się już wiele wydawnictw na ten temat, rozwój tej dziedziny okulistyki jest tak
szybki, że wiedza wymaga ciągłej aktualizacji. Podjęliśmy trud przekazania Państwu najważniejszych zagadnień dotyczących patogenezy, nowoczesnej diagnostyki i terapii wysiękowej postaci AMD.
Wszyscy autorzy są lekarzami praktykami, na co dzień leczącymi pacjentów z AMD, i pisali swoje rozdziały z myślą o kolegach okulistach. Staraliśmy się przedstawić możliwie szeroko różne aspekty związane z wysiękową postacią AMD, w tym również aktualnie obowiązujące kryteria Programu Lekowego. Już po pierwszych miesiącach funkcjonowania Programu Lekowego można stwierdzić, że stanowi on przełom w dotychczasowej organizacji leczenia pacjentów z wysiękową postacią AMD. Przykładowo dzięki zmianom w kryteriach
kwalifikacji, tj. obniżeniu wieku oraz podwyższeniu górnej granicy ostrości wzroku, możemy leczyć chorych już we wczesnej fazie choroby. Poprawa skuteczności terapii wynika także z zapewnienia ciągłości leczenia w Programie oraz dedykowania osobnych środków finansowych. Mamy nadzieję, że niniejsza książka ułatwi Państwu codzienną pracę. Prof. dr hab. n. med. Robert Rejdak
W niniejszej książce w przystępnej formie podsumowano aktualną wiedzę z zakresu immunologii i immunoterapii nowotworów. Została ona opracowana przez wybitnych naukowców od lat zajmujących się badaniami nad eksperymentalnymi strategiami immunoterapii oraz przez specjalistów onkologów i hematologów posiadających duże doświadczenie w zakresie stosowania leków immunologicznych w badaniach klinicznych oraz w praktyce. Mam nadzieję, że podręcznik Immunoonkologia będzie stanowił dla Państwa przydatną pozycję, która przybliży i oswoi Państwa z zagadnieniami immunologii i immunoterapii nowotworów. Nie ulega bowiem wątpliwości, że dla zdecydowanej większości onkologów klinicznych w Polsce ta, w tej chwili jeszcze relatywnie rzadko stosowana strategia leczenia systemowego, będzie już wkrótce elementem codziennej praktyki klinicznej.
Prof. dr hab. n. med. Piotr Wysocki
„Hematologia” jest pierwszym wydaniem podręcznika opracowanym przez Autorów wywodzących się z większości polskich ośrodków hematologicznych — wybitnych specjalistów w swoich dziedzinach. Książka jest przeznaczona zarówno dla lekarzy hematologów, internistów i pediatrów, jak i specjalistów innych dziedzin medycyny, w tym pracowników laboratoriów medycznych i centrów krwiodawstwa, a także studentów medycyny. Inspiracją były brak na polskim rynku wydawniczym nowoczesnego i zarazem kompleksowego podręcznika do hematologii oraz obserwowane w ostatnich latach znaczne zwiększenie liczby możliwych sposobów postępowania diagnostycznego i leczniczego, które w dużej mierze jest konsekwencją poznania roli molekularnych zaburzeń w patogenezie wielu chorób oraz wprowadzenia nowych leków, zwłaszcza w ramach tak zwanej terapii celowanej.
Niniejsza monografia jest kolejną na rynku wydawniczym publikacją poświęconą migotaniu przedsionków. Złożoność choroby i jej wielowątkowość powodują, że trudno wyczerpać wszystkie tematy związane z tym zagadnieniem. Opracowanie to nie aspiruje do miana dzieła akademickiego w założeniu miało mieć charakter praktyczny i stanowić pomoc w rozwiązywaniu codziennych problemów u chorych z migotaniem przedsionków. Oczywiście to Państwo, nasi Czytelnicy, ostatecznie zweryfikujecie, czy udało się ten cel osiągnąć .
Ze Wstępu prof. dr hab. n. med. Beaty Wożakowskiej-Kapłon
Gdańskie Spotkania z Etyką Lekarską od kilku lat stały się ważnymi wydarzeniami w środowisku Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, społeczności akademickiej Pomorza i pracowników zdrowia Polski północnej. Spotkania te wiążą ducha, myśl i czyny wielu pokoleń pomorskich Judymów ludzi, którzy dobrze przypatrzyli się swojemu powołaniu.
Wybitni wykładowcy z wielu ośrodków akademickich Polski dzielą się swoją wiedzą, doświadczeniem i przemyśleniami w zakresie etyki we współczesnej medycynie, etosem lekarza i nauczyciela, jego misją w środowisku w zabezpieczeniu potrzeb chorego człowieka. To niezwykle ważne, aby umieć na nowo odczytać starożytną przysięgę Hipokratesa chronić życie i nieść ulgę w cierpieniu, oraz spełnić obietnicę z ewangelicznej przypowieści przyjdę i uzdrowię go.
Tym zagadnieniom poświęcone były kolejne edycje spotkań: wartości i świętości życia ludzkiego, moralnym i klinicznym aspektom antykoncepcji, aborcji, leczeniu niepłodności. Wobec zagrożeń, które niesie cywilizacja śmierci, niezwykle ważne było podjęcie tematów związanych z sensem cierpienia, umieraniem człowieka i zapewnieniem warunków życia do naturalnej śmierci. Są one doskonałym uzupełnieniem programu nauczania adeptów zawodów medycznych.
Wygłoszone wykłady w formie książkowej będą służyć obecnym i przyszłym pokoleniom lekarzy, farmaceutów i pielęgniarek.
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Zdrojewski
Monografia o zdrowotnych właściwościach czerwonego wina to pierwsza tego typu książka, a sam napój bogów jest w niej przedstawiony z perspektywy lekarza kardiologa, chociaż książka zainteresuje z pewnością nie tylko osoby z wykształceniem czy zainteresowaniami medycznymi. Czytelnik znajdzie w niej mnóstwo ciekawostek: od podstawowych definicji, zasad degustacji, opisu szczepów, aż po najważniejsze rozważania nad zdrowotnym wpływem sfermentowanego soku z winogron.
Prof. dr hab. n. med. Krzysztof J. Filipiak, FESCI
Katedra i Klinika Kardiologii Warszawski Uniwersytet Medyczny
Piszę o winie i degustuję je (w umiarkowanych ilościach) od ćwierćwiecza. Po przeczytaniu książki Profesora Sinkiewicza wiem, że czynię dobrze.
Marek Bieńczyk
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
