Czasopismo Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa bezpośrednio nawiązuje do Studiów Socjologiczno-Politycznych założonych w 1957 roku przez Juliana Hochfelda i wydawanych do roku 1968. Jest to tradycyjny półrocznik naukowy otwarty na różne nurty teorii społecznej, wpisujący się w program socjologii i politologii zaangażowanej, odwołujący się do idei wolności, równości, solidarności i sprawiedliwości i łączący diagnozy rzeczywistości społecznej z projektami zmian. W centrum zainteresowania czasopisma znajduje się zjawisko władzy politycznej, która spaja różnego rodzaju wspólnoty, w tym najważniejszą z nich - państwo. Inne wielkie tematy żywo interesujące Redakcję to demokracja, kondycja obywatelstwa i społeczeństwa obywatelskiego. Kwestie państwa, demokracji, obywatelstwa, społeczeństwa obywatelskiego rozpatrywane są zarówno w porządku normatywnym, jak i deskryptywnym.
Prymat w czasopiśmie ma problematyka funkcjonowania polskiego systemu politycznego, ale Redakcja zabiega też o studia komparatystyczne oraz o teoretyczne analizy procesów globalnych, jak również o równowagę artykułów o charakterze teoretycznym i artykułów referujących badania empiryczne.
Pewien student, kiedy zdał już egzamin (chyba na czwórkę?) i nie mógł być podejrzewany o lizusostwo z powodu oceny, odważył się powiedzieć autorowi: Panie Profesorze, ja nigdy nie przypuszczałem, że historia teatru może być tak ciekawa!. Autor lubił być chwalony, ale miał wątpliwości: czy to historia jest tak ciekawa, czy autora opowiadanie, czy jedno z drugim ożenione? Po wielu latach, kiedy przestał już wykładać, postanowił to sprawdzić, pisząc Krótką historię teatru w Europie jako książkę do czytania dla wszystkich, którzy jeszcze nie wiedzą, że historia teatru może być tak ciekawaJózef Kelera
Teksty zamieszczone w niniejszej publikacji sytuują się we współczesnej dyskusji o roli socjologii jako dyscypliny podejmującej wyzwania współczesności. Największym z nich jest zapewne życie w okresie przełomu cywilizacyjnego oraz związana z tym kwestia otwarcia socjologii na problemy cywilizacji. Kolejne wyzwania na progu XXI wieku zdynamizowały zainteresowanie bezpieczeństwem sięgającym coraz nowszych obszarów rzeczywistości — za tym zainteresowaniem nie nadąża jednakże refleksja nad fenomenem bezpieczeństwa ani nad sposobami jego zapewnienia. W kontekście bezpieczeństwa zgłoszono również pytanie o rolę wartości poznawczych w naukach społecznych.
W świetle wyzwań należy też postrzegać rozważania poświęcone ekonomii społecznej, która nie odnotowuje spektakularnych sukcesów, choć w tym wypadku poznajemy przyczyny niemocy — centra usług społecznych funkcjonują w oderwaniu od adresatów tych usług. W wyzwania współczesności wpisuje się ponadto pytanie o przyczyny ewolucji pokolenia baby boomers — dlaczego uczestnicy rewolty lat sześćdziesiątych XX wieku i piewcy nowej kultury stają się z czasem krytyczni wobec uruchomionego przez siebie świata wartości?
Kolejne wyzwania omówione w publikacji bliższe są metodologii. Co możemy uzyskać za sprawą socjologii wielkich struktur społecznych, w jakim zakresie i stopniu pozwala ona łączyć rozważania nad położeniem wybranych społeczeństw ze zjawiskami i aktorami megapoziomu? Czy jest jeszcze miejsce na nowe subdyscypliny socjologii, kiedy szczegółowa nauka ma szansę na akredytację w świecie uczonych? Co wyróżnia portret socjologiczny i na czym powinni koncentrować uwagę badacze sięgający po tę kategorię analizy?
Wydaje się, że bardziej trafnego momentu wejścia na rynek projektu wydawniczego dedykowanego kuratorom sądowym nie można było wymyślić. Rok 2019 to przecież jubileusz powstania polskiej służby kuratorskiej po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości. […] Bardzo cenną wartością książki, wyróżniającą ją na tle innych pozycji rynku wydawniczego, jest z pewnością jej interdyscyplinarny charakter. Zebranie w jednym miejscu tekstów prawniczych, psychologicznych, resocjalizacyjnych i socjologicznych to świetna idea, która dowodzi zrozumienia redaktora naukowego dla problemów i specyfiki wykonywania zawodu kuratora sądowego. Ukazanie najbardziej aktualnych zagadnień tej służby z wielu perspektyw stanowić będzie niewątpliwie wartość dodaną tego projektu — podobnie jak połączenie spojrzenia praktyków (sędziów, kuratorów sądowych, adwokatów, biegłych sądowych) z ujęciem teoretyczno-naukowym.
W trzecim tomie z serii „Klinika Dziennikarstwa” zespół ekspertów pochyla się nad problematyką edukacji dziennikarskiej. Jest to temat dość często podejmowany w dyskursach naukowym i publicystycznym, jednak rzadko można w jednym miejscu zapoznać się z tak wieloma opiniami czołowych polskich medioznawców, którzy jednocześnie mają na swoich kontach dorobek tworzenia czy współtworzenia na polskich uczelniach kierunków o profilu dziennikarskim. Warto sięgnąć po tę część „Kliniki”, aby z jednej strony otrzymać solidną wiedzę o stanie edukacji dziennikarskiej w Polsce i na świecie, z drugiej zaś — aby skonfrontować, porównać i zrozumieć główne problemy nurtujące środowisko akademickie, współodpowiedzialne za system kształcenia przyszłych dziennikarzy.
Książka pt. Scenariusze kultury upokarzania. Studium z antropologii mediów poddaje opisowi oraz krytyce szereg różnego rodzaju — zarówno pod względem gatunków medialnych, jak i tematyki — programów telewizyjnych, w których pojawia się element upokorzenia, wstydu oraz pogardy wobec pokazywanych tam bohaterów i uczestników.
Kultura upokarzania to amalgamat złożony z koncepcji społeczeństwa spektaklu, kultury narcyzmu, dyktatury ludzi pięknych oraz nierówności społecznych podbudowanych ideologią neoliberalną. Przejawia się poprzez media i dzięki mediom. To kultura, która za cnotę poczytuje sobie szczerość zabarwioną sadyzmem jako element osobowej autentyczności. Przedstawiciele tej kultury, np. artyści czy celebryci, uważają upokorzenie wynikające z publicznie wyrażonej dezaprobaty za najlepszy sposób wyrażenia przewagi pełnionej przez siebie roli społecznej nad rolą społeczną kogoś, kto aspiruje do awansu społecznego poprzez śpiew czy taniec. Świat tej kultury jako żywo przypomina średniowieczny świat opery żebraczej, w której ludzie luźni, dzisiejszy prekariat, walczą o miłosierdzie lepiej usytuowanych, dostając jednak, przy uciesze medialnego tłumu, baty pod pręgierzem.
Tom zatytułowany Media a społeczeństwo. Współczesne problemy i wyzwania wydany pod redakcją naukową Katarzyny Konarskiej i Pawła Urbaniaka inauguruje serię „Studia i Perspektywy Medioznawcze”, w której raz w roku będą ukazywały się artykuły stanowiące pokłosie konferencji o tej samej co seria nazwie, organizowanej przez Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.
Teksty zawarte w niniejszej publikacji skupiają się na relacjach zachodzących między mediami a społeczeństwem i jego różnorodnymi podmiotami. Kolejne artykuły skutecznie wykazują, że media mają siłę kształtowania społecznych zachowań, są w stanie kreować postawy obywatelskie w społeczeństwie, mogą jednak również mieć dysfunkcyjny charakter i generować społeczne konflikty, niepokoje czy też społecznie niepożądane zachowania i postawy. Media mogą ponadto pełnić wobec społeczeństwa funkcje edukacyjno-poznawcze, lecz mogą także zniekształcać rzeczywistość przez świadome działania dziennikarzy i ludzi mediów lub z powodu braku ich kompetencji. Wiele zjawisk obecnych współcześnie na polskiej scenie medialnej może niepokoić, niektóre mogą napawać optymizmem, a część z nich doskonale opisują autorzy tekstów zawartych w przedstawianym tomie.
Dziesiąty numer „Dziennikarstwa i Mediów” poświęcony jest medialnym wizerunkom kobiet. Renata Łukaszewska opisuje obraz Zofii Beksińskiej wyłaniający się z książki Magdaleny Grzebałkowskiej. Sylwia Dec-Pustelnik ukazuje, jak w prasie prezentowana była Wanda Rutkiewicz. Urszula Tes nie tylko zajęła się wybitną polską dokumentalistką, Ireną Kamieńską, ale przeanalizowała także, w jaki sposób autorka Robotnic ukazuje w swoich filmach kobiety. Z kolei Agnieszka Całek przygląda się powieści Margaret Atwood Opowieść podręcznej i powstałemu na jej podstawie serialowi, wpisując je w dyskusje na temat praw kobiet. Kolejne dwa artykuły dotyczą kwestii związanych z komunikowaniem marketingowym. Patrycja Kochanek bada medialny wizerunek Chiary Ferragni, Krzysztof Waraksa i Dominika Ziętek zaś przeprowadzają analizę mitologizacji ról genderowych we współczesnych reklamach perfum. Ostatni tekst, autorstwa Katarzyny Pruś, dotyczy antropologii medycznej i terapeutycznej roli baśniowych opowieści.
Pojemny tytuł tomu, od razu sugerujący możliwy układ relacji i kombinacji pomiędzy trzema terminami, spełnia rolę kalejdoskopu interdyscyplinarnego środowiska badaczy respektujących — zawsze na swój sposób — perspektywę antropologiczną i komunikacyjną w badaniu mediów, dzięki którym, i poprzez które, trwają, zmieniają się oraz rozpowszechniają się treści kultury. Metafora kalejdoskopu dobrze oddaje różnorodność zgromadzonej tematyki, różnorodność perspektyw interpretacyjnych i przyjmowanych koncepcji kultury oraz teorii mediów zdolnych do opisu in statu nascendi dziejących się wydarzeń i zjawisk, które choć zaangażowanym w nie podmiotom kultury jawią się jako zupełnie nowe, mają swoje zapomniane źródła — domieszka perspektywy historycznej wydaje się więc niezbędna dla zrozumienia współczesności. Umożliwia ona dojrzenie ogółu w szczególe, wzorów i przekonań kulturowych w drobnych, i wydawałoby się, marginalnych niekiedy sferach naszego codziennego życia zapośredniczonego przez media i przez media kształtowanego. Zdradza ponadto temperament poznawczy oraz krytyczny samych badaczy, albowiem refleksja antropologiczna nie może się obejść bez autorskiej sygnatury.
Książka stanowi przybliżenie polskiemu czytelnikowi koncepcji estetycznej wybitnego neokantysty H. Cohena, pozwala także na nowo zobaczyć jego wkład w filozofię kultury. Koncepcji Cohena należy przypisać sformułowanie podstaw neokantowskiego modelu filozofii kultury, modelu podjętego w myśli Natorpa i Cassirera. Cohen rozwijał współczesną ideę symultaniczności sfer kultury, jednak dzięki transcendentalnym podstawom nie popadł on przy tym w relatywizm. W odróżnieniu od Kanta oprócz rozumu teoretycznego i praktycznego wyodrębnił trzeci typ spontaniczności świadomości złączony ze sferą sztuki i estetyki. Opierając estetyczną świadomość na czystym odczuwaniu, wyszedł poza wąskie pojęcie świadomości w sensie formalno-logicznego racjonalizmu, w jego koncepcji uczucie określiło sobą niezależny kierunek świadomości, sferze emotywnej przypisana została swoista „logika”. Cohenowska estetyka pomyślana została obok nauki i etyki jako trzecia część filozofii systematycznej, analiza jej podstawowych założeń, związków z systemem i koncepcji sztuki jest głównym przedmiotem książki.
Rewolucja technologiczna zapoczątkowana przez internet oraz rozwiązania sieciowe wytworzyły nowe narzędzia komunikowania w postaci mediów społecznościowych. Ich użyteczność została zauważona w wielu dziedzinach życia zawodowego. Jako nowe rozwiązania komunikacyjne oraz największe publicznie dostępne agregaty danych osobowych media społecznościowe zostały zauważone również przez dziennikarzy. Celem publikacji jest analiza sposobu wykorzystywania mediów społecznościowych przez dziennikarzy w Polsce, Rosji i Szwecji. Praca ma charakter empiryczny i powstała na podstawie ankiet oraz wywiadów pogłębionych. Dane zostały zaczerpnięte z międzynarodowego projektu badawczego „Zmiana w dziennikarstwie. Kultura dziennikarska w Polsce, Rosji i Szwecji”, którego autor był uczestnikiem. Badania nad mediami społecznościowymi w pracy dziennikarzy pozwoliły wskazać różnice i podobieństwa w wykorzystywaniu tych narzędzi przez reprezentantów zawodu z trzech krajów.
27 tom czasopisma z serii „Język a Kultura” dotyczy aspektu diachronicznego badań nad językowo-kulturowym obrazem świata. Odniesienie do przeszłości pozwala autorom tomu nie tylko na pełniejsze odtworzenie współczesnego rozumienia wybranych pojęć, lecz także stanowi podstawę rekonstrukcji różnych sposobów ujmowania świata poprzez język w ciągu wieków. Zamieszczone w tomie artykuły zawierają analizę obecnych we współczesnej polszczyźnie form leksykalnych i struktur gramatycznych, często trudnych do wyjaśnienia na płaszczyźnie synchronicznej. Autorzy koncentrują się także na zagadnieniach związanych z dawnym dyskursem urzędowym i dydaktycznym oraz przedstawiają genezę i ewolucję niektórych pojęć, takich jak na przykład humor, nowa ewangelizacja, totalitaryzm i propaganda. Kilka artykułów w prezentowanym tomie opisuje wyniki badań nad językowym obrazem świata w odniesieniu do różnych języków i kultur (funkcjonowanie konceptu młodzież w językach rosyjskim i chińskim, obraz kobiety w językach angielskim i polskim oraz łaciński językowo-kulturowy obraz domu).
Mało dotąd znana użytkowa działalność wybitnego kompozytora XX wieku Witolda Lutosławskiego po wielu dekadach doczekała się kompleksowego opracowania. Autorka obszerny — obejmujący ponad 130 dzieł — etap twórczości opisuje przez pryzmat biografii kompozytora, a także osadza go w zupełnie nowym kontekście, jaki wyznacza problematyka audiosfery. To dwutorowe podejście stało się punktem wyjścia dla charakterystyki muzyki Lutosławskiego powstającej na potrzeby filmów, spektakli teatralnych oraz słuchowisk radiowych. Dopełnieniem ubocznej praktyki kompozytorskiej twórcy są rozdziały dotyczące funkcjonowania w przestrzeni brzmieniowej jego pieśni masowych i piosenek rozrywkowych. Autorka podejmuje również istotną dla autora Gier weneckich kwestię nadmiaru hałasów w codziennym funkcjonowaniu człowieka. W książce tej znalazły się ponadto niepublikowane do tej pory listy i teksty Lutosławskiego, a także liczne przykłady nutowe, materiały ikonograficzne oraz katalogi kompozycji. Wartka narracja w połączeniu z bogatą faktografią i szczegółowymi analizami dzieł z pewnością usatysfakcjonuje zarówno czytelnika wywodzącego się ze środowiska muzykologicznego, jak i miłośnika szeroko pojętej kultury.
Tom „Zmiany, metamorfozy, rewolucje” gromadzi analizy poświęcone tytułowym kategoriom, traktując je w dość szeroki i nowatorski sposób. Znajdą się tutaj rozważania dotyczące wybranych aspektów rewolucji politycznych, zmian światopoglądowych, metamorfoz społecznych czy przeobrażeń medialnych. Autorzy tekstów wskazują na przyczyny, przebieg oraz konsekwencje owych procesów oscylujących wokół obszarów rzeczywistości kulturowej i medialnej oraz kategorii jej opisu, które przecież są wciąż istotne i aktualne dla każdego humanisty.
O zawartości niniejszego tomu noszącego tytuł Święci na ekranie filmowym najlepiej mówi fragment wstępu pióra znakomitego polskiego reżysera:
„Filmy, o których traktuje ta książka, są z założenia elitarne, gdyż w większości wychodzą z ofertą do nieprzekonanych i przynoszą zastanowienie, a nie gotową odpowiedź, wyrażając tym szerszą zasadę, że u każdego człowieka przeżycie świętości jest inne i każdy, kto ma dobrą wolę, musi odnaleźć własną drogę, która nie polega na tym, by naśladować cudze rozwiązania, tylko czerpiąc z nich inspiracje, znajdować własną drogę wzrostu, czyli uprawiać postęp w sferze ducha, co jest zawsze drogą do świętości”.
Krzysztof Zanussi
27 tom czasopisma z serii „Język a Kultura” dotyczy aspektu diachronicznego badań nad językowo-kulturowym obrazem świata. Odniesienie do przeszłości pozwala autorom tomu nie tylko na pełniejsze odtworzenie współczesnego rozumienia wybranych pojęć, lecz także stanowi podstawę rekonstrukcji różnych sposobów ujmowania świata poprzez język w ciągu wieków. Zamieszczone w tomie artykuły zawierają analizę obecnych we współczesnej polszczyźnie form leksykalnych i struktur gramatycznych, często trudnych do wyjaśnienia na płaszczyźnie synchronicznej. Autorzy koncentrują się także na zagadnieniach związanych z dawnym dyskursem urzędowym i dydaktycznym oraz przedstawiają genezę i ewolucję niektórych pojęć, takich jak na przykład humor, nowa ewangelizacja, totalitaryzm i propaganda. Kilka artykułów w prezentowanym tomie opisuje wyniki badań nad językowym obrazem świata w odniesieniu do różnych języków i kultur (funkcjonowanie konceptu młodzież w językach rosyjskim i chińskim, obraz kobiety w językach angielskim i polskim oraz łaciński językowo-kulturowy obraz domu).
Treść monografii stanowi interdyscyplinarne ujęcie zjawisk związanych z funkcjonowaniem młodego pokolenia w społeczeństwie konsumpcyjnym, ale także z realizacją zachowań konsumenckich wśród młodych ludzi w aspektach prawnych.
Podjęcie badań w powyżej perspektywie jest ważne ze względu na fakt, iż współcześnie świadomość prawna, podobnie jak zachowania konsumenckie młodego pokolenia, jest w znacznym stopniu kształtowana przez dostęp do internetu w ogóle, a w szczególności do mediów społecznościowych. Ponadto od 2012 roku Dziennik Ustaw, miejsce, gdzie odbywa się promulgacja najważniejszych aktów prawnych w państwie, publikowany jest wyłącznie w formie elektronicznej i udostępniany na specjalnie do tego przeznaczonej stronie internetowej. W internecie, obok sklepów i aukcji, powstają blogi prawnicze i porady prawne on-line. Dotyczą one różnych dziedzin życia, jak rodzina czy praca, ale także zachowań związanych z zakupami oraz szeroko rozumianą konsumpcją. Dotychczas nie podjęto zbyt wielu analiz tego zjawiska, a tym bardziej w powyżej wskazanym aspekcie. Zachowania konsumenckie to w przypadku młodego pokolenia także istotny element socjalizacji ekonomicznej obejmującej kwestie związane z nabywaniem wiedzy ekonomicznej czy sposobami funkcjonowania w rzeczywistości ekonomicznej.
W rozdziale pierwszym przedstawiono uwarunkowania rozwoju młodego pokolenia w ramach społeczeństwa konsumpcyjnego. Następnie skoncentrowano się na przedstawieniu miejsca konsumpcji w życiu młodych ludzi. Rozdział trzeci stanowi próbę uporządkowania zagadnień związanych z wiedzą i opiniami młodego pokolenia o zachowaniach konsumenckich. Ostatnia część monografii zawiera wnioski z badań zarówno ilościowych, jak i jakościowych, przedstawiające kontekst prawny analizowanego zjawiska, a także pewne elementy świadomości ekonomicznej.
Zmediatyzowana rzeczywistość dostarcza potencjalnym badaczom niespotykanych dotąd w nauce zasobów danych. Wyjątkowość sytuacji, z którą mamy do czynienia, to nie tylko kwestia ilości, to także przełamanie barier technologicznych w dostępie, dostarczenie wielorakich narzędzi do analiz, działań badawczych, fragmentacji, scalania, rekonfigurowania — wszystkiego z wszystkim. Pytanie pierwsze brzmi, co z tym wszystkim robimy, co z tego wyniknie dla władz poznawczych człowieka. Jest jeszcze pytanie drugie, mniej oczywiste: czy dostępność materiału i jego operacjonalizowalność to jedyna zmiana. A relacja badacz– materiał badawczy? Co z nią się dzieje w dobie big data? Metodologie i praktyki badawcze medioznawstwa zajmują praktycznie i w refleksji teoretycznej autorów dziewiątego numeru czasopisma „Dziennikarstwo i Media”.
Monografia stanowi zwieńczenie długofalowego procesu badawczego, realizowanego przez autorkę, nad modą i jej funkcjonowaniem we współczesnym społeczeństwie polskim. W opracowaniu zaprezentowano i omówiono najważniejsze koncepcje, teorie, definicje związane z modą, pozwalające na prześledzenie zmian związanych z rozszerzeniem definiowania mody poprzez kontekst konsumencki, a nie tylko strukturalny. Wyniki badań świadczą o tym, że moda często stanowi zasadniczy aspekt życia, w wielu przypadkach można nawet mówić o jej dominującej roli i podporządkowywaniu jej różnych sytuacji życia codziennego. Niekiedy podążanie za trendami stanowi „być albo nie być” w grupie (pełnione funkcje zawodowe, towarzyskie). Moda może być także rozumiana i postrzegana w kategorii komunikatu odnoszącego się do statusu społecznego i materialnego, a także kreowania swojej tożsamości oraz wywierania wrażenia poprzez ubiór na innych.
Organy władzy i grupy dyspozycyjne współtworzą ład i porządek społeczny, wzmacniając fundamenty społeczeństwa w tym zakresie. Nieustanne stanowienie bezpieczeństwa jest swoistym „ciężarem”, którego nie może udźwignąć indywidualna jednostka życia społecznego, dlatego trudne zadania z tego zakresu przejmuje administracja publiczna. Aby realizować skutecznie ten cel, konieczny jest ciągły i krytyczny namysł oraz podejmowanie systematycznych, wcześniej „ćwiczonych” działań w celu ochrony i obrony społecznego krajobrazu. Wiele problemów dotyczących różnorodnych zagrożeń bezpieczeństwa może być rozwiązanych wyłącznie przez profesjonalistów, ponieważ tylko ich działanie gwarantuje zniwelowanie luk sprzyjających generowaniu gróźb niebezpieczeństwa destabilizujących struktury społeczne.
Państwo stoi więc przed wyzwaniem dwojakiej natury: odgrywa rolę gospodarza własnego terytorium, dzierżąc jednocześnie legitymizację do wykorzystania grup dyspozycyjnych w celu zapewnienia efektywnej współpracy członków tych służb oraz struktur państwowych. Zasadność działań grup dyspozycyjnych wynika przede wszystkim ze zmian społeczno-demograficznych oraz z zagrożeń będących skutkami globalizmu przejawiającego się w rozbudowie niezbędnej infrastruktury, która jednocześnie ma charakter infrastruktury krytycznej podatnej na nowe i niespodziewanie ujawniające się formy niebezpieczeństwa. W obliczu przemian cywilizacyjnych, zachodzących na poziomie zarówno makro-, jak i mikrospołecznym, ważne jest wypracowanie odpowiednich warunków oraz współpraca administracji z funkcjonującymi w systemie militarnym, paramilitarnym oraz cywilnym grupami dyspozycyjnymi — to bowiem decyduje o stanie bezpieczeństwa w obrębie państwa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
