Tekst adhortacji Amoris laetitia (radość miłości) – owoc synodu o rodzinie – choć obszerny jest napisany zrozumiałym językiem. Jak sam papież Franciszek radzi, nie należy czytać jej jednym „haustem”, tylko wybierać sobie najbardziej interesujący spośród ośmiu rozdziałów. Rozpoczyna dokument biblijna refleksja-wykład ewangelicznych przypowieści oraz nauki o miłości św. Pawła. Mamy opowieść o dzisiejszej rodzinie żyjącej w trudnych czasach, ale będącej zalążkiem dobra i miłości. Następnie przypomniane zostały podstawowe kwestie nauczania Kościoła o małżeństwie i rodzinie. Mamy piękne przesłanie dla narzeczonych, którzy niebawem staną się rodziną, o wychowaniu dzieci. Słowa, które zostały zapisane to nie tylko opis, ale ciepło, pociecha, życzliwość spojrzenia na problemy, podsuwanie rad, obrazów dobra. Inspirujący jest też rozdział kierowany do kapłanów. Ale rozdział ostatni o związkach nieformalnych – jak stwierdza Papież – będzie dla wielu ciekawy. Tych ludzi Papież nie odrzuca, a wręcz daje im pocieszenie, praktyczne, codzienne rady odnoszące się do ciepła rodzinnego i ludzkiego, które w każdej sytuacji należy podtrzymywać, nawet wtedy, kiedy jest się daleko od ideału, gdy nie żyje się łaską sakramentalną. W Roku Miłosierdzia dokument ten powinien pobudzić rodziny chrześcijańskie do docenienia darów małżeństwa i rodziny.
Rozważania do Pierwszego Listu św. Jana to jeden z tych tekstów pisanych „do szuflady”. To zbiór refleksji nad poszczególnymi wersami tej nowotestamentowej księgi, pisanych początkowo wyłącznie na własny użytek [...]. Ponad czteromiesięczne zatrzymanie się nad tymi pięcioma krótkimi, ale jakże bogatymi rozdziałami, inspirowane było jedynymi w swoim rodzaju słowami: BÓG JEST MIŁOŚCIĄ.
Święty Ojciec Pio stał się jednym z najpopularniejszych świętych Kościoła katolickiego. Swoje posłannictwo miłości realizował przez modlitwę, pokorę i ofiarne cierpienie. Nieustanna modlitwa Ojca Pio była sposobem wypraszania u Boga potrzebnych łask. Możemy przez modlitwy, litanie i nowenny zebrane w tym modlitewniku prosić Świętego, aby wstawiał się za nami u Boga.
To pozycja wyjątkowa dla wszystkich czcicieli Maryi i miłośników książek ks. Rogowskiego. Matka Boża obecna jest w życiu autora od zawsze, gdyż jeszcze przed narodzeniem został on ofiarowany przez swoich rodziców Maryi. Niewielka i pięknie ilustrowana książeczka ma charakter osobistych rozważań, a jego tematem jest konsekwentna, zaszczepiona przez rodziców i podjęta później na zasadzie osobistego wyboru pobożność maryjna towarzysząca ks. Rogowskiemu od poczęcia aż do dzisiaj. Wymowne w tym kontekście wydaje się zakończenie rozważań i złożone tam pragnienie, wyprowadzone z fragmentu wiersza Osipa Mandelsztama, by słowo „Maryja” było tym ostatnim, którego kształt zachowują usta, które już zamilkły.
Album powstał w związku z rocznicą wystosowania Listu biskupów polskich do biskupów niemieckich 18 listopada 1965 r. Chcieliśmy przy tej okazji przypomnieć wielką Osobowość Kościoła wrocławskiego i jeden z filarów orędzia, które stało się zaczynem dla późniejszego pojednania między Narodami polskim i niemieckim, pozwoliło na uznanie granicy na Odrze i Nysie, a w konsekwencji – na uporządkowanie administracji kościelnej w Polsce, Niemczech i Czechach, obecnie zaś owocuje bliską współpracą między oboma krajami. Zależało nam na wydobyciu i podkreśleniu ewangelicznego przesłania, które stało u podstaw napisania listu, mianowicie przebaczenia. Zatem pojawiające się w albumie materiały: listy obu Episkopatów, reakcja rządu PRL, wiernych, ówczesnej prasy, fragmenty tekstów Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, kard. Karola Wojtyły i kard. Bolesława Kominka tłumaczące intencję zredagowania Listu – przybliżają te treści.
Publikacja ukazuje drogę życia Księdza Kardynała poprzez zdjęcia z najważniejszych jej etapów. Dla jej ubogacenia wprowadzony jest drugi wątek narracji, czyli dzisiejszy Ostrów Tumski we Wrocławiu, serce Metropolii Wrocławskiej, której rządcą był kard. Kominek.
Do albumu została dołączona płyta CD zawierająca nagranie przemówienia wygłoszonego przez kard. Bolesława Kominka w archikatedrze wrocławskiej 6 lutego 1966 r., po powrocie z Soboru Watykańskiego II.
„Pochwalony bądź” – tytuł najnowszej encykliki papieża Franciszka został zaczerpnięty z kantyku św. Franciszka z Asyżu, głoszącego chwałę cudu stworzenia. Encyklika jest apelem papieża, aby ludzie zaczęli szanować naturę stworzoną przez Boga, jednocząc się w dążeniu do zrównoważonego i zintegrowanego rozwoju.
Najlepszą zachętą do sięgnięcia po ten modlitewnik niech będą słowa jednej z modlitw.
Janie Pawle II, nasz święty orędowniku, wspomożycielu w trudnych sprawach, opiekunie rodzin. Ty, który swoim życiem świadczyłeś o wielkiej miłości do Boga i ludzi, prowadząc nas drogą Jezusa i Maryi, w umiłowaniu obojga, pragnąc pomagać innym. Przez miłość i wielkie cierpienie, ofiarowane za bliźnich, co dzień zbliżałeś się do świętości. Ufam w miłosierdzie Boże i moc Twej modlitwy. Pragnę przez Jezusa i Maryję za Twoim przykładem zbliżać się do Boga. Pragnę prosić Cię o wstawiennictwo w mojej sprawie...
Opowieść o pieszej pielgrzymce do Rzymu – Świętego Miasta. Pielgrzymka wyruszyła z Krakowa 18 lipca 1980 r. Jej trasa wiodła przez Wadowice – miejsce, w którym przecież „wszystko się zaczęło”, dalej przez Czechosłowację, Austrię z pięknymi zielonymi Alpami, Włochy z przecinającym je górskim pasmem Apenin, by dojść wreszcie po 54 dniach, 9 września do Rzymu – Wiecznego Miasta, by w końcu spotkać się z Tym, do którego pielgrzymowaliśmy – z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Nie czuło się wtedy ani trudu, ani zmęczenia. Serce radośnie śpiewało: „CHRISTUS VINCIT, CHRISTUS REGNAT, CHRISTUS IMPERAT”.
Bob Dylan kiedyś śpiewał: „Przez ile dróg musi przejść każdy z nas, by móc się stać w pełni człowiekiem”. Jedną z tych dróg są góry, [...] a w nich człowiek ze swoją starością i z wielką, gorącą prośbą do Boga: „Nie odtrącaj mnie w czasie starości; gdy siły ustaną, nie opuszczaj mnie” (Ps 71, 9). [...] Prawdą należy się dzielić jak chlebem – dlatego o górach i starości będziemy wspólnie – mówić i czytać – na kartach tej książki. Z tego też powodu będzie w niej bardzo dużo wypowiedzi ludzi gór. W końcu góry są dla wszystkich…
Tyr i Sydon to największe miasta fenickie. Księgi biblijne najczęściej wymieniają je razem. Chociaż Pismo Święte nie wiąże z nimi zbyt wielu doniosłych czy przełomowych wydarzeń, to jednak warto przyjrzeć się ich historii, co pozwoli lepiej zrozumieć i głębiej wniknąć w wydarzenia historii zbawienia, w którą te pogańskie miasta także się wpisały. Z tego też powodu kolejny tomik serii „Archeolog czyta Biblię”, który oddajemy do rąk Czytelników, im właśnie został poświęcony.
Czytelnik studiujący listy Pawła z Tarsu często myśli o autorze w błędnych kategoriach, uznając go, za przekazem Łukaszowym, wyłącznie za Żyda, który konwertował na chrześcijaństwo. Przy uważnej lekturze zostanie jednak zaskoczony licznymi odwołaniami do obrazów z życia codziennego miast greckich – w tym praktyk sportowych. Niniejsza książeczka koncentruje się właśnie na zagadnieniu sportu, ukazując w tym świetle Pawła jako człowieka o otwartym umyśle, wychowanego w wielokulturowym Tarsie i być może bacznego obserwatora greckich świąt i rozrywek, w których najistotniejsze miejsce zajmowały cyklicznie organizowane igrzyska – głównie cztery: w Olimpii, Delfach, Nemei i Istmii – fascynujące cały zhellenizowany świat, w którym przyszło Pawłowi żyć.
W Ewangelii czytamy o Jezusie, który ?nachyliwszy się pisał palcem na ziemi? (J 8, 1-11). Co pisał? Nie wiemy, ale możemy się domyślać: pisał to, czego nauczał. Pisząc ?na ziemi? utrwalał to, czego nauczał. Każdy komentarz do Jego słów, do Jego nauki, jest pisaniem na piasku, bowiem słowa ?pisane na piasku? w jednej chwili zdmuchnie wiatr i ulecą w przestrzeń pustyni.
Teksty zebrane w tej książce to przede wszystkim ? chociaż nie tylko ? eseje z cyklu Pisząc na piasku, ukazujące się w ?Gazecie Wrocławskiej?. Stanowią rodzaj życiowego komentarza do tego, co Jezus ?pisał na ziemi?. Ich intencją była i jest zachęta do czytania i medytacji nad Ewangelią: ?Czytaj ją!?? (Iz 29, 11).
Ks. dr Piotr Kot, biblista - w 2001 r. został prezbiterem Diecezji Legnickiej. Od 2008 r. studiuje w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie; w 2008 r. obronił doktorat z teologii biblijnej w Instytucie Nauk Biblijnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. M.S. Wróbla oraz licencjat z pa-trologii w Instytucie Historii Kościoła tej samej uczelni. Od kilku lat zajmuje się popularyzacją Biblii w duszpasterstwie.
Nie po raz pierwszy otwieramy Biblię. Każdego dnia wielu chrześcijan stara się osobiście rozważać poszczególne fragmenty, by później w ich świetle kształtować swoją codzienność. Słowo żyje w nich i promieniuje na innych. Słowo kształtuje ich myśli, działanie, życie. Jaką tajemnicę kryje w sobie Pismo Święte Czym ono jest, że nieustannie przemienia ludzi i świat
Ze Wstępu
Adhortacja apostolska Laudate Deum papieża Franciszka poświęcona jest kryzysowi klimatycznemu. Stanowi ona kontynuację ekologiczno-społecznej encykliki Laudato si' z 2015 roku. Ojciec Święty wzywa każdego człowieka z osobna, aby zmienił styl życia, który wpływa na degradację środowiska przyrodniczego. Natomiast polityków nawołuje do działania na rzecz dobra wspólnego, którym jest nasza planeta.
Proces Jezusa dla imperialnego Rzymu wydawać się mógł zaledwie epizodem. Jednak wielkie Imperium Rzymskie legło w gruzach, a "Skazaniec" z Golgoty nadal wpływa na losy świata. Książka, której drugie, poszerzone wydanie trafia do rąk Czytelnika, jest próbą odtworzenia procesu z uwzględnieniem złożoności ówczesnej sytuacji kulturowo-religijnej na terenie Izraela. Zamknięcie procesu w środowisku żydowskim w hipotetycznych pięciu posiedzeniach Sanhedrynu ma ukazać, że wystąpienie Jezusa było pod stałą obserwacją prawną. Nie jest zatem tak ważne, czy było ich więcej, czy mniej, ale że było ich więcej, niż przekazują synoptycy, relacjonując wydarzenia ostatniej nocy przed śmiercią Jezusa. Wydaje się, że Piłat, ówczesny przedstawiciel władzy rzymskiej, o toczącym się procesie był informowany na bieżąco i starannie przygotował ostateczny finał przed rzymskim trybunałem. Kolejność wydarzeń w książce jest hipotetyczna, a ich przebieg na tyle prawdopodobny, że warty jest zaprezentowania, gdyż wyjaśnia wiele postaw Jezusa i Jego sposób nauczania. W tę interpretację jest włączona refleksja nad czasem i miejscem wybranym na śmierć Jezusa. Kiedy poskładamy te małe kamyki historycznych wydarzeń w mozaikę, w myśli teologicznej ukaże się nam obraz znaczenia śmierci Jezusa jako ofiary za grzech świata (J 1, 29), bo w niej dzięki wierze otwiera się przed nami życie wieczne (J 20, 31). Obraz ten, jak każda mozaika, jest pełniejszy z pewnej perspektywy, a tą jest nasza wiara. Po ustaleniu faktów związanych z procesem najistotniejsze jest wydobycie z nich orędzia teologicznego. Zachęcam zatem do podjęcia trudu medytacji nad ofiarą Jezusa na krzyżu, aby jej owoce były pełniejsze w naszym życiu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
