Plotka o zamknięciu muzeum wywołuje panikę wśród jego mieszkańców. Mumia postanawia udać się do Egiptu, korzystając z pomocy wypchanego lwa. Ale czy ktoś może jej powiedzieć, jak ma się tam dostać?
Taro Miura, japoński twórca książek obrazkowych, nareszcie w Polsce! ,,Czy dosięgnie?"" to pierwsza z serii trzech książek kartonowych o ,,Pracujących pojazdach"". Typowy dla artysty minimalizm i stylistyczna prostota połączone z logiczną, niemal matematyczną wizją świata, są doskonałym bodźcem poznawczym dla najmłodszego czytelnika.W pierwszym tomie serii autor wprowadza nas w tajniki działania maszyn sięgających do góry.W przygotowaniu: ,,Hej, ho!"", ,,Zostaw to mnie"".
Znalezienie dobrego zombi jest trudniejsze niż mogłoby się wydawać.Przekonuje się o tym czarnoksiężnik, któremu przypada w udziale bardzo niemrawy sługa.Czwarta część z serii SKRZYNKA POTWORÓW
Wampir Władek ma pewien kłopot: stępiły mu się kły.A bez ostrych kłów nie może wbijać się w smakowite szyjeani nie wzbudza strachu...Ciężkie jest życie wampira!
Przewrotna i arcyciekawą Mama bohatera nie jest zwykłą bajką chociaż nie brakuje w niej króla, rycerzy, troli, goblinów i magii. Prawdziwym bohaterem opowieści okazuje się pewna nieprzeciętna mama, która wyrusza ze swoim synem (najlepszym szermierzem w królestwie) do Czarnego Kawalera, by w imieniu króla negocjować z nim rozłożenie pewnego długu na dogodne raty... Oto komiczna i niepowtarzalna historia o sile matczynej miłości. Genialnie opowiedziana i zilustrowana. W brawurowym przekładzie Filipa Łobodzińskiego.
W porównaniu do wcześniejszych włoskich wypraw Potockiego ta wspólna z teściową odznaczała się nie tylko odmiennym politycznie tłem wynikającym z ich aktywnego uczestnictwa w tzw. aferze Dogrumowej, ale i charakterem, innym niż ich wcześniejsze kolekcjonerskie poczynania. Afera Dogrumowej stała się ważną cezurą w życiu księżnej marszałkowej.
Burzliwe wydarzenia z nią związane i pełne pasji zaangażowanie Lubomirskiej w tę polityczną intrygę były bezpośrednią przyczyną wyjazdu ze stolicy w zasadzie na stałe.
A z Warszawą wiązało ją przecież ponad trzydzieści lat aktywnego towarzysko i politycznie życia, związki rodzinne, czy wreszcie jej przedsięwzięcia artystyczne - zrealizowane, rozpoczęte czy planowane i ważne dla kultury polskiej stolicy. Jej późniejszych interesów na miejscu pilnowali oczywiście plenipotenci i krewni, lecz to Łańcut, Paryż i Wiedeń były tymi miejscami, które ją głównie po tej wyprawie angażowały.
ze Wstępu
Na przełomie XX i XXI wieku David Hockney, wpływowy brytyjski artysta, wywołał poruszenie w świecie sztuki, nauki i mediów. Zasugerował, że malarze już w XV, a nie dopiero w XVII stuleciu zaczęli się wspomagać narzędziami optycznymi w celu osiągnięcia wysokiego poziomu realizmu w dziełach. Hockney poparł tę hipotezę eksperymentami, w których połączył swoje doświadczenie artystyczne, znajomość dziejów malarstwa i zainteresowanie nowoczesnymi technologiami z wiedzą zaczerpniętą z dawnych traktatów o sztuce i optyce. Niniejsza książka jest pierwszym szerokim ujęciem interpretacyjnym eksperymentów Hockneya i sytuuje je zarówno w kontekście całej jego twórczości, jak i postaw wybranych współczesnych artystów, którzy także szukali w sztuce dawnej odpowiedzi na nurtujące ich problemy.SPIS TREŚCIWstępKonstrukcja tekstuMetody badawczeStan badań i literatura przedmiotuPodziękowaniaZarys biografii artystycznej Davida HockneyaI. Hockney eksperymentatorWiedza tajemnaSekrety artystówStare sztuczki czy zraniona duma krytyków sztuki?Hockney w świecie naukiNa obcym tereniePrzeciąganie linyHistorycy sztuki dziś już nie rysująIntuicja narzędzie badawczeArtysta-uczony?II. W konfrontacji z przeszłościąTradycja i innowacjaPyrrusowe zwycięstwoFotografia sztuka, rzemiosło, technika, hobbyAutor i czytelnikReżyser i aktorSztuka na pofotograficzne czasyIII. Wspólnota doświadczeniaHockney i Balthus, czyli rekonstrukcja a reinterpretacjaDyskusja z modernizmemKalifornijski impulsRewizja modernizmuAngielskość eksperymentów optycznych HockneyaZakończenieSpis ilustracjiBibliografiaSummary: David Hockney's ExperimentsIndeks osobowy
Wieloryb bierze kąpiel. Och, jak przyjemnie! W drzwiach staje żółw. – Czy mogę wejść do wanny? I – BUL-BUL – szybciutko zanurza się w wodzie. Kto będzie następny? Zabawna historyjka kąpielowa dla najmłodszych czytelników. Przyjazne, kolorowe ilustracje. Trwałe, kartonowe kartki. Opowieść z mnóstwem wyrazów dzwiękonaśladowczych przyciągających uwagę dziecka.
We współczesnym jawajskim teatrze cieni, określanym mianem wayang kontemporer, o którym opowiada ta książka, ponad tysiącletnia tradycja współistnieje z innowacjami wprowadzanymi do przedstawień w ostatnich dekadach. Równie dużym zainteresowaniem cieszą się występy najlepszych lalkarzy, znanych z telewizji czy internetu, jak i twórców eksperymentujących, łamiących zasady i wykraczających poza tradycyjne rozumienie teatru cieni.
Pierwsza część książki przedstawia historię wayangu oraz elementy tworzące spektakle tradycyjnego i współczesnego teatru cieni na Jawie: poczynając od lalkarza, będącego również dramaturgiem, reżyserem i dyrygentem, poprzez animowane przez niego lalki, do opisu przestrzeni, muzyki i wreszcie samego przedstawienia. Druga część koncentruje się na pokazaniu współczesnego wayangu, jego roli w najnowszej historii Indonezji i kierunków rozwoju tego teatru w drugiej połowie XX i na początku XXI wieku.
W pierwszej części publikacji, „Realizm eschatologiczny rosyjskiego symbolisty Wasilija Kandinskiego” dowiadujemy się o działalności artystycznej i teoretycznej Wasilija Kandinskiego, szczególnie podkreślone zostały związki twórcy z kręgami rosyjskich symbolistów oraz stowarzyszenia Mir Iskusstwa, które określiły jego twórczość, a analiza ikonograficzna ujawniła nowe jej wątki.
Część druga „Der Blaue Reiter: totemizm i awangarda” to analiza działalność grupy, posługująca się antropologicznym pojęciem totemizmu. Autor omawia etnograficzne zainteresowania Wasilija Kandinskiego oraz Franza Marca, prymitywny wymiar życia w Murnau i Sindelsdorfie, wizję twórczości w publikacjach Kandinskiego oraz modele obrazu bezprzedmiotowego i zwierzęcego. Stworzyli oni rodzaj klanu totemicznego, posługując się jako totemem – błękitnym jeźdźcem.
Siódmy tom Studiów z Architektury Nowoczesnej opatrzony został tytułem Z problemów architektury 1 połowy XX wieku. Pięć zamieszczonych w niniejszym tomie opracowań to efekt wielopłaszczyznowych badań dotyczących konkretnych obiektów architektonicznych, które powstawały od końca XIX wieku do okresu dwudziestolecia międzywojennego. Tom rozpoczyna artykuł poświęcony trzem kamienicom znajdującym się w dawnym Królewcu (ob. Kaliningrad). Następnie prowadzone są rozważania z dziedziny krytyki artystycznej i ustawodawstwa w oparciu o realizacje i projekty kościołów, powstałych w okresie 11 Rzeczpospolitej, na terenie byłej dzielnicy pruskiej. Dwa kolejne rozdziały dotyczą jednostkowych przykładów lokalnych, tj. pałacu w Przysieku koło Torunia i modernistycznego gmachu Starostwa Krajowego Pomorskiego w Toruniu. Tom kończy tekst o paryskim kościele Notre-Dame-du-Travail, autorstwa Julesa Astruca, który umiejętnie połączył tradycyjną neoromańską formę z nowoczesnym wnętrzem, zdominowanym przez stalową konstrukcję.Projektanci budynków, których historię zaprezentowano w artykułach, mieli całe spektrum możliwości technicznych i rozwiązań formalnych, jakie oferował początek XX wieku. Oscylowali między historyzmem a modernizmem, prezentując równocześnie swoją postawę wobec współczesnej architektury.
Na przełomie XX i XXI wieku David Hockney, wpływowy brytyjski artysta, wywołał poruszenie w świecie sztuki, nauki i mediów. Zasugerował, że malarze już w XV, a nie dopiero w XVII stuleciu zaczęli się wspomagać narzędziami optycznymi w celu osiągnięcia wysokiego poziomu realizmu w dziełach. Hockney poparł tę hipotezę eksperymentami, w których połączył swoje doświadczenie artystyczne, znajomość dziejów malarstwa i zainteresowanie nowoczesnymi technologiami z wiedzą zaczerpniętą z dawnych traktatów o sztuce i optyce. Niniejsza książka jest pierwszym szerokim ujęciem interpretacyjnym eksperymentów Hockneya i sytuuje je zarówno w kontekście całej jego twórczości, jak i postaw wybranych współczesnych artystów, którzy także szukali w sztuce dawnej odpowiedzi na nurtujące ich problemy.
Antologia Manifesty polskiej awangardy artystycznej: Formiści Bunt Jung Idysz 19171922 zawiera teksty o sztuce manifesty, wypowiedzi programowe w czasopismach i wstępy do katalogów wystaw. Ich autorami są malarze, rzeźbiarze i graficy, reprezentujący nowe tendencje, które w Europie ukształtowały się przed I wojną światową, a rozpowszechniły w Polsce po jej zakończeniu.Wstęp zawiera: stan badań i źródła opublikowanych tekstów; omówienie genezy europejskiej awangardy i roli polskich artystów w jej powstaniu; charakterystykę krajowych ośrodków artystycznych i kolonii artystów zagranicą.Publikacja składa się z trzech części. Każda z nich jest poświęcona jednej z trzech grup artystycznych, działających w Polsce po odzyskaniu niepodległości.Część I dotyczy grupy Formiści, założonej w październiku 1917 roku w Krakowie i działającej także we Lwowie i Warszawie do 1922 roku.Część II odnosi się do Zrzeszenia Artystów Bunt, działającego w Poznaniu od przełomu 1917 i 1918 do 1922 roku.Część III obejmuje działalność żydowskiej łódzkiej grupy Jung Idysz, a także żydowskiego środowiska nowej sztuki w Warszawie w latach 19191922.Części mają podobny układ: wstęp z charakterystyką koncepcji teoretycznych i postaw ideowych; ilustracje wybór dzieł plastycznych; antologię tekstów.Analiza wypowiedzi artystów członków grup na tle ich twórczości ukazuje genezę polskiej awangardy XX wieku, na którą złożyły się trzy niezależne nurty.
Tom VI rocznika nosi tytuł "Polscy i rosyjscy architekci w XIX i XX wieku". Jest on poświęcony polskim architektom działającym na terytorium Cesarstwa Rosyjskiego w XIX i na początku XX wieku, architektom rosyjskim, a także polskim architektom wykształconych w uczelniach rosyjskich, czynnych na obszarze Królestwa Polskiego i ziem zachodnich Cesarstwa. Odrębnymi zagadnieniami są architektura starowierców w Polsce, architektura kościołów katolickich w dawnych Prusach Wschodnich, a także problematyka architektury współczesnej, w tym prawosławnej architektury sakralnej.
Czas to taka dziwna rzecz.Tata dużo o nim mówi.Ale wydaje mi się,że znam się na czasie lepiej niż on.Dlatego codziennie ranoto ja mówię Tacie, kiedy......czas wstawać!Okazuje się, że według dziecka najlepszą porą na wstawanie jest piąta rano. Zaspany tata prosi wtedy o jeszcze pięć minut, bo myśli, że to niewiele. Ale to nieprawda! Dzieci najlepiej potrafią dowieść, że pięć minut to znacznie więcej czasu niż mogłoby się wydawać.Od rana aż do wieczora obserwujemy dzień z życia pewnej rodziny: taty lisa i jego dwójki lisich urwisów. Tata w pośpiechu załatwia mnóstwo spraw i wciąż goni za własnym ogonem, aż dosłownie pada z nóg. A jego dzieci podążają w ślad za nim, robiąc dokładnie to, czego chcą, bez względu na pośpiech lub ograniczenia czasowe. Na szczęście maluchy chętnie dzielą się z tatą tajemnicą czasu, bo biedak nie ma o tym zielonego pojęcia.Pięć minut to mnóstwo czasu! Przekonacie się o tym, czytając nową książkę Marty Alts Jeszcze pięć minut, uroczą, pełną delikatnego humoru historię o tym, jak ważny jest czas spędzany razem. Opowieść w równym stopniu zachwyci dzieci, jak i ich zabieganych rodziców.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
