Razem, czyli jak zaczyna się szczęście. Proste kształty, przyjazne kolory i wspaniała metafora bliskości między małymi dziećmi i ich rodzicami. Książka idealna dla najmłodszych czytelników.Tak o genezie powstania książki mówi sam autor, Taro Miura:Ten dzień przyszedł nagle. W naszym domu pojawiło się dziecko. Oczywiście wcześniej próbowałem sobie wyobrażać, jak to będzie. Wyobrażenia okazały się jednak dalekie od rzeczywistości. Od pierwszych chwili byliśmy z dzieckiem 24 godziny na dobę. A wiadomo, że niemowlę, kiedy chce płakać, to płacze, a kiedy chce spać, to śpi. Nasze życie zaczęło się nagle kręcić tylko wokół niego.Mniej więcej 3 miesiące po jego narodzinach, wszyscy znajomi, widząc moją zaspaną i zmęczoną twarz, pocieszali mnie słowami: Poczekaj, aż zacznie się uśmiechać. Wystarczy jeden uśmiech, a zmęczenie od razu przejdzie. Ale niestety, uśmiech na twarzy mojego dziecka długo się nie pojawiał. Chociaż próbowałem je rozśmieszać, jego twarz pozostawała niewzruszona.Pewnego dnia głaszcząc delikatnie policzek malucha, całkiem bezwiednie powiedziałem trzymamy się razem i przybliżyłem swój policzek do jego. Wtem moje dziecko wydało z siebie cichy, choć jeszcze mało zdecydowany, śmieszek. Cóż za radość! Nie mogłem uwierzyć, jak mało trzeba, żeby wywołać taki uśmiech! Od tego dnia określenie trzymamy się razem weszło na stałe do słownika naszej rodziny.Książka Razem powstała z moich osobistych doświadczeń jako rodzica. Jeśli ktoś z kimś jest razem, to rodzi się wielkie szczęście. Wierzę, że od tego razem wszystko się zaczyna. Będę bardzo szczęśliwy, jeśli moja książka pomoże innym rodzinom w zbliżaniu się do siebie.
Po co nam stopy? Co potrafimy nimi robić? Czym różnią się dłonie od stóp? Do czego potrzebne są linie papilarne? I dlaczego stopa goryla jest tak bardzo podobna do jego dłoni?
W szóstej części edukacyjnej serii o ciele dowiemy się wiele o stopach. Będzie też miejsce do uwiecznienia własnych stóp na kartach książki.
This book is devoted to the Jewish artistic milieu in Poland from the mid-19th century to the year 1939. It presents a panorama of artistic phenomena, thought on art, and cultural life. Particular attention is given to the interpretation of works of art, their symbolism and their connections with political and social ideologies. The creative work of many significant painters and sculptors is comprehensively discussed.As well as works stored by museums and private collectors both in Poland and abroad, the book also reproduces unique photographic images published in pre-war periodicals.
Rekonstrukcja sztuki akcji w Polsce stanowi podsumowanie badań i doświadczeń zebranych w pracy z artystami od początku lat dziewięćdziesiątych. Zawiera kompleksowe opracowanie problematyki sztuki akcji w powiązaniu z przemianami zachodzącymi w sztuce od połowy lat sześćdziesiątych do końca lat osiemdziesiątych.
Na podstawie analiz strukturalnych zostały wyodrębnione środki artystyczne i formy wspólne dla budowy dzieł sztuki akcji oraz konteksty ich stosowania. Zarazem uchwytne stały się dwa komplementarne procesy: usamodzielniania się sztuki akcji jako nurtu i „performatyzacji sztuki” - uwzględniania jej zmienności, wielomedialności i wielodyscyplinarności. Metoda rekonstrukcji pozwala opisać dynamikę sprzężeń zwrotnych między historią a współczesnością i dokonać zarówno rewizji historii sztuki, jak i zakorzenić w niej sztukę współczesną. Książka jest skierowana do badaczy, którym dostarcza materiału do monograficznych, krytycznych opracowań.
Spacer to przyjemność. Bywa formą aktywności fizycznej,czasem medytacji. Można spacerować bez celu lub załatwiającpo drodze różne sprawy. Niektórzy wolą odbywać go samotnie, dla innych spacer jest okazją towarzyskiego spotkania.Spacerując, można obserwować budynki, innych przechodniów, zmieniający się świat. Czy tylko on się zmienia?Książka Spacer to opowieść o dorastaniu i starzeniu się.Kiedy kończy się pierwsze, a zaczyna drugie? Czy jest cośpomiędzy? Spacer daje możliwość poszukania odpowiedzina te i wiele innych pytań.
Książka profesora Jana Wiktora Sienkiewicza Artyści Andersa. Continuita e novita jest długo oczekiwanym i niezmiernie ważnym w dziejach polskiej historii sztuki XX wieku wypełnieniem luki, w ramach ciągle nie w pełni rozpoznanego obszaru zagadnień związanych z polską plastyką powstałą poza granicami Polski. Głównym tematem opracowania, są dzieje plastyki polskiej w łonie 2 Korpusu generała Andersa, w których jak w soczewce przenikały się zarówno „continuita” jak i „novita” zjawisk i prądów artystycznych, charakterystycznych dla malarstwa europejskiego pierwszej połowy XX w. (z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja Kazimierza Olszewskiego)
Dopiero po 1989 r. polska sztuka powstała poza krajem zaczęła przeżywać zasadnicze zmiany w obszarze systemów metodologicznych, a szczególnie w zakresie jej oceny i interpretacji, czego wyrazem była m.in. wystawa „Jesteśmy” zorganizowana przez warszawską Zachętę w 1991 r. Po opublikowanym przez Jana Wiktora Sienkiewicza opracowaniu naukowym poświęconym polskim galeriom sztuki współczesnej w powojennej stolicy Wielkiej Brytanii, pt. Polskie galerie sztuki w Londynie w drugiej połowie XX wieku (2003), monografiach twórczości artystycznej malarzy z polskiego Londynu związanych z Armią Andersa: Mariana Bohusza-Szyszki (1995), Wojciecha Falkowskiego (2005), Halimy Nałęcz (2007) i Ryszarda Demela (2010) oraz zbiorze studiów pt. Sztuka w poczekalni. Studia z dziejów plastyki polskiej na emigracji 1939-1989 (2012), najnowsze opracowanie Artyści Andersa jest wypełnieniem luki, a jednocześnie rodzajem klamry zamykającej do niedawna nierozpoznany kolejny obszar zagadnień związanych z XX-wieczną polską plastyką powstałą poza granicami Polski. Oddana do rąk czytelnika książka obejmuje ramy czasowe od wyjścia Polskich Sił Zbrojnych (zwanych Armią Andersa) w 1942 r. z terenów ówczesnego ZSRR aż po rok 1949, w którym to zakończyła się rzeczywista opieka generała Władysława Andersa nad uratowanymi polskimi żołnierzami-artystami. Wówczas to mieszkający na Wyspach Brytyjskich polscy malarze powołali do życia w Londynie awangardową grupę artystyczną pod nazwą Grupa 49.
(z recenzji prof. zw. dr. hab. Jerzego Malinowskiego)
Przemiana tekstu w obrazy to zawsze wielkie wyzwanie. Tym bardziej, jeśli tekst opowiada jedną z najsłynniejszych historii literatury światowej. Jedyne sensowne narzędzia, pozwalające na takie przeniesienie, to synteza, sugestia i skojarzenia - i Ajubel na nich właśnie się opiera, przedkładając nam swoją subtelną wersję Robinsona Crusoe, i (pojmując kwestię urody graficznej) daje nam możliwość odczytania esencjonalnego sensu tej powieści: kwestia ceny za marzenia, trudów samotności, pragnienia powrotu - to tematy tak stare jak stara jest literatura.
Z posłowia Leonarda Padury
Tematem książki jest krótka i burzliwa historia założenia i działalności Muzeum Starożytności w Wilnie (1856–1865) oraz wydarzenia związane z wywiezieniem dużej części jego zbiorów do Muzeum Rumiancewskiego w Moskwie (1868–1869). Omówiono zawiłe dzieje wielu eksponatów wileńskich (malarstwa i grafiki) po zamknięciu Muzeum Rumiancewskiego w XX w. Znalazły się one głównie w zbiorach Państwowego Muzeum Historycznego oraz w Muzeum Sztuk Pięknych im. A. S. Puszkina w Moskwie, a w latach 50.–70. część z nich została przekazana do Litewskiego Muzeum Narodowego w Wilnie. W wyniku badań ustalono autorstwo kilku obrazów. Udało się rozpoznać postaci w niektórych portretach. Specjalną wartość posiadają umieszczone na końcu rozprawy materiały źródłowe – wyciąg z korespondencji w sprawie przewiezienia zbiorów do Moskwy oraz akta zdawczo-odbiorcze przekazanych eksponatów. Spora część wymienionych w aktach obiektów została zidentyfikowana, o czym świadczą numery inwentarzowe dołączone do poszczególnych pozycji spisu.
Po przeczytaniu tej książki nie będziecie już w ten sam sposób co dawniej patrzeć na historie o księżniczkach i książętach, chociaż nie o nich tu mowa, lecz o nierównościach ekonomicznych sprawiających, że między ludźmi z urodzenia równymi pojawiają się nierówności.Jakiś czas temu myślano, że różnice między bogatymi a biednymi zmniejszą się i marzono o przyszłości, w której zapanuje równość. Okazało się to jednak niemożliwe. Różnice między biednymi i zamożnymi wciąż się pogłębiają. Są tacy, którzy posiadają luksusowe samochody, jachty wielkości domu i domy które wyglądają jak pałace (a wszystko to wydaje się im małe!), podczas gdy inni nie mają godnych warunków mieszkaniowych i ponoszą ogromny trud, aby odnieść sukces w życiu. Ciekawe, co myślą o tym wszystkim nasi młodzi czytelnicy?Książkę zamyka test z klas społecznych oraz zaproszenie młodych czytelników i czytelniczki do nadsyłania odpowiedzi, na podstawie których powstanie nowa książka. W ten sposób wszyscy będą mogli się dowiedzieć, co o tych sprawach myślą dzieci.Klasy społeczne istnieją trzecia część czterotomowej serii dla dzieci Książki Jutra. Wydana po raz pierwszy w Hiszpanii pod koniec lat siedemdziesiątych, dziś w nowej szacie graficznej, z ilustracjami Joana Negrescolora, prezentuje wciąż świeże i aktualne spojrzenia na ważne zagadnienia społeczne.
Od 1978 roku, kiedy opublikowano ten tekst po raz pierwszy, zaszło sporo zmian i – na szczęście – niemal zawsze są to zmiany na lepsze. Mimo to jednak kobiety na całym świecie wciąż nie dysponują wieloma przywilejami zarezerwowanymi wyłącznie dla mężczyzn, a nawet cierpią z powodu różnych form dyskryminacji. Nikt nie powinien wątpić, że kobiety i mężczyźni są równi i mają takie same prawa. Tylko dzięki edukacji można sprawić, że świat będzie sprawiedliwszy i stanie się dla wszystkich lepszym miejscem do życia.
Książkę zamyka „test o kobietach i mężczyznach” oraz zaproszenie młodych czytelników i czytelniczki do nadsyłania odpowiedzi, na podstawie których powstanie nowa książka. W ten sposób wszyscy będą mogli się dowiedzieć, co o tych sprawach myślą dzieci.
„Kobiety i mężczyźni” – ostatnia część czterotomowej serii dla dzieci „Książki Jutra”. Wydana po raz pierwszy w Hiszpanii pod koniec lat siedemdziesiątych, dziś w nowej szacie graficznej, z ilustracjami Luci Gutiérrez, prezentuje wciąż świeże i aktualne spojrzenia na ważne zagadnienia społeczne.
Książka w prosty i zrozumiały sposób przedstawia dzieciom najważniejsze idee demokracji, która oznacza uczestnictwo i wymaga zaangażowana wszystkich obywateli. Autorzy porównują demokrację do placu zabaw, na którym bawią się i wygrywają wszyscy, ponieważ w grze demokratycznej stawką jest wolność. Przypominają jednocześnie, że demokracja nie jest dana raz na zawsze i trzeba o nią dbać. Ważne jest, żeby, korzystając ze swobód, wypełniać również obywatelskie powinności: być odpowiedzialnym i zaangażowanym, podejmować trafne i mądre decyzje. A wszystko po to, by świat, w którym żyjemy, stawał się coraz lepszy.Książkę zamyka test z demokracji oraz zaproszenie młodych czytelników i czytelniczki do nadsyłania odpowiedzi, na podstawie których powstanie nowa książka. W ten sposób wszyscy będą mogli się dowiedzieć, co o tych sprawach myślą dzieci.Co to właściwie jest demokracja pierwsza część czterotomowej serii dla dzieci Książki Jutra. Wydana po raz pierwszy w Hiszpanii pod koniec lat siedemdziesiątych, dziś w nowej szacie graficznej, z nowymi ilustracjami, prezentuje wciąż świeże i aktualne spojrzenia na ważne zagadnienia społeczne.
Eugenia Markowa (Gina z Pinkusów Szwarc) urodziła się w Koninie w 1895 roku, dzieciństwo i młodość spędziła w Łodzi, zmarła w Paryżu w 1973 roku. Książka, którą zatytułowała Wybór, jest szczególną formą jej wspomnień spisanych w języku polskim w latach 50. XX wieku, następnie przetłumaczonych na francuski i w tym języku opublikowanych we Francji w 1961 roku. Wersja polska Wyboru została zniszczona przez córkę Giny i Marka, Tereskę Torres pod koniec lat 50. Niniejsza publikacja jest zatem tłumaczeniem z języka francuskiego.
Książka obejmuje zaledwie kilka lat życia autorki, jej męża oraz pierwszy okres życia ich dziecka, są to lata 1919–1921. Markowa w ramy swych wspomnień włączyła także fragmenty intymnego dziennika, który regularnie prowadziła w czasie paryskich lat życia wiedzionego u boku męża-artysty. Życie Giny, opisane przez nią samą w prezentowanej publikacji, początkowo wydawało się całkowicie zależne od losu Marka Szwarca, wybitnego artysty związanego z kręgiem żydowskich twórców École de Paris, z jego decyzjami i wyborami. Gdy, już w Paryżu, przyszło na świat ich dziecko, los Giny nierozłącznie spleciony został z życiem Tereski. W książce autorka opisuje najwcześniejszy okres dzieciństwa córeczki - Teresy Zuzanny, w przyszłości znanej francuskiej dziennikarki i pisarki Tereski Torres. Kolejne paryskie lata znacznie poszerzają i wzbogacają życie młodej kobiety. Marek Szwarc wprowadza żonę w kręgi artystycznej bohemy Montparnasse’u lat 20., w zagadnienia współczesnej sztuki, której kształtowanie początkowo zdawała się jedynie obserwować, w istocie zaś była jej wrażliwym odbiorcą i komentatorem. Oboje wywodzili się z rodzin żydowskich (Marek Szwarc urodził się w Zgierzu w 1892 roku). Rodzice Giny byli zasymilowanymi, zamożnymi łódzkimi Żydami, rodzice Marka byli bardziej ortodoksyjni, ojciec Izucher (Isucher) Szwarc był zasłużonym dla mieszkańców rodzinnego Zgierza działaczem społecznym i politycznym, zwolennikiem umiarkowanej asymilacji żydowskiej i jednym z twórców syjonizmu formowanego na ziemiach polskich
Przedmiotem książki jest seria akwarel z widokami zabytków Moskwy i okolic, sporządzona przez Giacoma Quarenghiego, znanego włoskiego architekta pracującego w Rosji na przełomie XVIII i XIX wieku. Te niezwykle interesujące pod względem artystycznym oraz ikonograficznym dzieła nie uzyskały do tej pory pełnego omówienia w literaturze naukowej, gdyż rosyjscy oraz włoscy badacze, zajmujący się twórczością Quarenghiego, skupiali swoją uwagę głównie na jego działalności architektonicznej.
Autor dokonał szczegółowej charakterystyki ośmiu widoków tworzących cykl, a także osadził badane akwarele w szerokim kontekście artystycznym, podkreślając ich związki zarówno ze sztuką zachodnioeuropejską, jak również rosyjską. Rozwinął hipotezę o powstaniu akwarel na okoliczność koronacji cara Pawła I w 1797 roku, wskazując na przemiany w zakresie recepcji sztuki staroruskiej, jakie dokonały się w końcu XVIII stulecia na dworze carskim.
Warszawa powstała według koncepcji i projektu wybitnej polskiej graficzki Grażki Lange. Książkę ilustrują fotografie wykonane przez artystkę. Wizja stolicy jaką snuje Lange przypomina misterną układankę wspomnień, snów, marzeń i okruchów codzienności. Efekt ten osiągnęła zapraszając do wspólnego projektu dwudziestu sześciu autorów, którzy napisali o życiu stolicy, współtworząc w ten sposób poetycką mozaikę ludzkich spraw. Wśród autorów tekstów znaleźli się pisarze, twórcy książek dla dzieci, a także reżyserzy, scenarzyści, dziennikarze i malarze. Publikację uzupełnia zestaw lekkich not biograficznych, w których zawarto informacje o związkach autorów z Warszawą.Forma Warszawy przywodzi na myśl szkatułę o wielu dnach, książkę-zabawkę, książkę-zagadkę dosłownie i w przenośni. Każda prawa strona albumu ma zamykane do wewnątrz skrzydełko, na którym widnieje fotografia zamkniętego pudła lub szkatułki. Obok znajduje się jedna z 28 literackich opowieści. Po rozłożeniu skrzydełka (otworzeniu pudełka), oczom czytelnika ukazuje się ukryta pod wiekiem zawartość, czyli fotograficzna niespodzianka w postaci: kolekcji kamyków, biletów, znaczków, kluczy, guzików...Warszawa jest niecodzienną książką ilustrowaną, w której młody czytelnik odnajdzie odzwierciedlenie swoich dziecięcych pasji kolekcjonerskich, a dojrzały zachwyci się konceptem labiryntu ludzkich spraw odnalezionych w gąszczu huczącej stolicy. Grażka Lange pokazuje alternatywny do wielkich problemów ekonomii, polityki i mediów świat drobnych rzeczy, należących do warszawian lub ludzi odwiedzających Warszawę, którzy odeszli, lub do tych, którzy na zawsze zostaną w cieniu. Tym samym artystka prowokuje czytelnika do refleksji i odpowiedzi na pytanie: a czym dla mnie jest Warszawa?
Znalezienie dobrego zombi jest trudniejsze niż mogłoby się wydawać.Przekonuje się o tym czarnoksiężnik, któremu przypada w udziale bardzo niemrawy sługa.Czwarta część z serii SKRZYNKA POTWORÓW
Eduard von Hartmann często pisał o ważnych sprawach i czynił to w sposób porywający. Samo hasło ""filozofia nieświadomego"" wydaje się brzmieć wręcz sensacyjnie. Sugeruje ono, że chodzi tu o dociekania pionierskie w stosunku do późniejszej psychoanalizy oraz egzystencjalizmu, co rzeczywiście ma miejsce. Niewątpliwie prawdą jest, że von Hartmanna, obok Schopenhauera i Nietzschego, można byłoby zaliczyć do najważniejszych dziewiętnastowiecznych prekursorów filozofii życia, reprezentowanej w dwudziestym wieku przez takie postacie jak Dilthey, Bergson, czy też również w tajemniczy sposób zapomniany Eucken. Przedmiotem mojego zainteresowania jest estetyka von Hartmanna, fascynująca część jego filozofii, która jak dotychczas nie doczekała się w literaturze światowej żadnego opracowania monograficznego. A jest ona interesująca z bardzo ważnego powodu. Otóż stanowi jedną z nielicznych w piśmiennictwie światowym prób połączenia problematyki estetycznej i teleologicznej, dokonanej w taki sposób, jak czynił to Kant. Czy znaczy to, że von Hartmann był uczniem i kontynuatorem Kanta?
Koala obchodzi dzisiaj swoje urodziny. Na gości czekają już balony, gry oraz pyszne przekąski i napoje. Dzień będzie pełen emocji. Szykuje się świetna zabawa, ale w czasie imprezy warto wziąć pod uwagę również inne potrzeby gości... Do lekkiej opowieści o urodzinach autorka zręcznie wplata kilka zasad korzystania z łazienki. Maluchy dowiedzą się z książki, że nie warto czekać do ostatniej chwili z pójściem do toalety (nawet jeśli akurat świetnie się bawią). Zobaczą, dlaczego trzeba pukać przed wejściem oraz usłyszą że należy oszczędzać papier toaletowy (bo może zabraknąć go dla innych). Innymi słowy: poznają wiele cennych wskazówek na temat higieny i używania wspólnej przestrzeni łazienkowej. A wszystko to podczas czytania historii wziętej prosto z życia. Oto poradnik jakiego jeszcze nie było!
In the year 2015 the Polish Institute of World Art Studies, together with the National Museum in Kraków and the National Museum in Warsaw and with the collaboration of the State Tretyakov Gallery in Moscow, undertook new research into the work of Henryk Siemiradzki, a distinguished Polish painter who was also associated with Russian and Italian artistic circles.
This five-year project, financed by the Ministry of Science and Higher Education within the framework of its “National Programme for the Development of the Humanities”, has borne fruit with the publication of the two-volume Polish and English Henryk Siemiradzki: Catalogue Raisonné of the Paintings, embracing paintings as well as drawn sketches and oil studies associated with them.
The ideal of those realising the project was to include in the Catalogue Raisonné all surviving works and those known from documentation, whose authenticity has been confirmed by means of drawings and sketchbooks, graphical reproductions and archival photographs from his studio, and finally by means of technical examination. The compilers of the Catalogue Raisonné put together a bibliography and information on the presence at exhibitions of each painting, they collected letters and other sources, established its history, and presented its iconography, in order to ultimately undertake an attempt at interpreting the work against the background of Siemiradzki’s creative work, as well as the artistic and intellectual currents of the period. The Catalogue Raisonné has been divided into sections covering a variety of thematic fields, with regard to scenes from history, religious representations, genre compositions, ceiling-paintings and theatrical curtains, and finally portraits and landscapes. This arrangement has, however, also been supplemented by a chronological survey of the work.
The third volume, Głosy o twórczości Henryka Siemiradzkiego (Voices on the Work of Henryk Siemiradzki – an Appendix), in Polish, contains a list of archival sources and a bibliography, together with studies on the work and artistic activities of the artist. The fourth volume, Warsztat malarski Henryka Siemiradzkiego (Painting Techniques, Materials, and Creative Process of Henryk Siemiradzki), also in Polish, has been devoted to technical examinations and the technology of the artist’s works. The result of the project is also the documentation of his life and art, the editing of his correspondence, and researches into the press, catalogues and publications. The results of these researches have been included, among others, in four published volumes of studies, the fruit of international conferences, including in Warsaw in 2017, in Kraków and in Rome in 2018.
The realised project opens up new perspectives of research, not only into the painted work of Siemiradzki, but also into Polish and European art of the second half of the 19th century.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
