Dawne przewodniki turystyczne stanowią ważną część historiografii artystycznej, jednak w badaniach naukowych rzadko są rozpatrywane w tym kontekście. Prezentowana książka stanowi pionierską próbę całościowego opracowania tej problematyki w odniesieniu do polskich przewodników wydanych do końca XIX wieku, ukazanych w szerokim kontekście europejskim. Szczególnie dużo uwagi poświęcono na zbadanie relacji pomiędzy rozwojem wiedzy o sztuce na ziemiach polskich a tworzeniem literatury przewodnikowej. Oprócz tego monografia zawiera m.in. obszerną charakterystykę zamieszczanych w badanych wydawnictwach ilustracji, które współtworzą dziewiętnastowieczną ikonografię wielu zabytków i dzieł sztuki, jak również omówienie kwestii związanych z recepcją przewodników oraz ich rolą w zakresie edukacji historyczno-artystycznej odbiorców.
Przedmiotem książki jest seria akwarel z widokami zabytków Moskwy i okolic, sporządzona przez Giacoma Quarenghiego, znanego włoskiego architekta pracującego w Rosji na przełomie XVIII i XIX wieku. Te niezwykle interesujące pod względem artystycznym oraz ikonograficznym dzieła nie uzyskały do tej pory pełnego omówienia w literaturze naukowej, gdyż rosyjscy oraz włoscy badacze, zajmujący się twórczością Quarenghiego, skupiali swoją uwagę głównie na jego działalności architektonicznej.
Autor dokonał szczegółowej charakterystyki ośmiu widoków tworzących cykl, a także osadził badane akwarele w szerokim kontekście artystycznym, podkreślając ich związki zarówno ze sztuką zachodnioeuropejską, jak również rosyjską. Rozwinął hipotezę o powstaniu akwarel na okoliczność koronacji cara Pawła I w 1797 roku, wskazując na przemiany w zakresie recepcji sztuki staroruskiej, jakie dokonały się w końcu XVIII stulecia na dworze carskim.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
