- To było tak - opowiadałem wprost w ucho pana zawiadowcy. - Ostatni nocny pociąg osobowy już odjechał, a od zmierzchu siedziała z nami w kancelarii dyżurnego ruchu pewna wytworna dama, pijąc wino i paląc papierosy. Przed północą dyżurny ruchu, pan Całusek, mówi do mnie : "Miłoszu, wprawdzie jesteś dopiero praktykantem, ale ja mam do ciebie zaufanie. Posiedzisz tu za mnie jakieś dwie godzinki!" (...)
Jeden z najważniejszych dwudziestowiecznych utworów powieściowych, w prekursorski sposób analizujący charakter, siły życiowe i energię psychiczną człowieka, dzięki której potrafi on pokonać skrajne przeciwności losu i mimo wszystko przetrwać. Bohaterem powieści jest poszukujący swojego miejsca w świecie młody inteligent, nieprzystosowany do życia w bezdusznym społeczeństwie.
A Francin przyskoczył nagle do mnie, przegiął mnie przez kolano, podniósł mi spódnicę i zaczął mnie smagać po tyłku, a ja zdrętwiałam na myśl, czy aby włożyłam czystą bieliznę i czy się umyłam, i czy jestem dostatecznie odsłonięta. (...) W końcu postawił mnie na ziemi, opuściłam spódnicę, Francin był piękny, nozdrza mu drżały zupełnie tak samo jak wówczas, kiedy poskromił spłoszone konie. Fragment
Barbarzyńca w Azji to utwór zainspirowany wyprawą do Indii, Chin, Japonii, Malezji i Indonezji, którą Henri Michaux rozpoczął w 1931 roku. Ta fascynująca opowieść przełamuje wszelkie schematy typowej relacji z podróży, zachowując jednocześnie najlepsze cechy stylu pisarza: ironię, liryzm, niepowtarzalne poczucie humoru. Michaux nie interesują krajoznawcze ciekawostki - w osobistej, porywczej narracji próbuje dotrzeć do istoty duchowości i kultury ludów Azji, odsłaniając przy tym wiele tajemnic własnego wnętrza. Książka nieufna, niespokojna mogąca stać się ważnym impulsem do namysłu nad dziwnością i pięknem świata.
Nowa edycja książki Obsługiwałem angielskiego króla ukazuje się z okazji wyjątkowego spotkania literatury i filmu: po ponad trzydziestu latach od napisania doczekał się ekranizacji jeden z najsłynniejszych utworów Bohumila Hrabala. Z prozą czeskiego mistrza po raz kolejny zmierzył się z powodzeniem Jiri Menzel, reżyser m.in. legendarnych Pociągów pod specjalnym nadzorem (Oscar dla filmu obcojęzycznego w 1967 roku) i Postrzyżyn
Wywiad-rzeka Francois Truffauta (1932-1984) z Alfredem Hitchcockiem (1899-1980 zatytułowany ""Truffaut"" (wydanie pierwsze 1967, wydanie rozszerzone 1984) to prawdopodobnie najoryginalniejsza i najbardziej niezwykła książka filmowa, jaka kiedykolwiek powstała, od wielu lat ciesząca się zasłużoną sławą na całym świecie. To wyraz kinofilskiej fascynacji, pieczołowicie opracowana monografia krytycznofilmowa, jedyny w swoim rodzaju podręcznik kina, ale również utwór artystyczny, w głębszej warstwie dokumentujący rodzenie się więzi między dwoma wybitnymi twórcam
Książka przedstawia na europejskim tle porównawczym polski ideał osobowości, wcielony w figurę Herosa oraz ukazuje aktualność dramatów Słowackiego, które eksponują bliską współczesnemu odbiorcy problematykę maski i roli.
Czy w realizmie magicznym lody obszarów polarnych mogą zastąpić tropikalną dżunglę amerykańską? Per Olov Enquist udowadnia, że tak. Jego magia splata wiele losów, ukazuje ich równoległość i mistyczny związek. Biografia Pasquala Pinona - niesamowitego dziwactwa natury, istoty uznanej za dziecko szatana, dzieje tajemniczej partnerki Bertolda Brechta, historia mordercy dziewczynek, niepokojący związek małżeństwa K. oraz autobiograficzne wspomnienia tajemniczego narratora tworzą opowieść zagadkową i przejmującą, dotykającą mrocznych tajemnic ludzkiego istnienia
To jest realistyczna opowieść, ale ma także walor symboliczny. Pewna epoka trwała kilkaset, a może i tysiąc lat, i Hanta jest akurat na przełomie, ranią go drzazgi z tej pięknej deski. Można czytać tę książkę jak Szwejka Haska, choć jest ona trochę bardziej literacka. Mój styl jest niekiedy niemal poetycki, ale to nie przeszkadza mi ukazać czytelnikowi sedna spraw, o których piszę.
Każdą moją książkę można czytać dwa razy - można je rozumieć dosłownie albo symbolicznie. Aczkolwiek mnie nie chodzi o symbole. Dla mnie to jest real.
Z książki Drybling Hidegkutiego, czyli rozmowy z Hrabalem
Bohaterka znajduje się na uczuciowym rozdrożu : cierpienie wywołane zdradą ukochanego skłania ją do odbycia podróży w świat dawnych namiętności, znaczących snów, rozmów i lektur. Wspomina najważniejszych w swym życiu mężczyzn, próbuje zrozumieć, jaką była córką, żonąi matką, uzdrowienia szuka w pisaniu. Do mroźnego Sztokholmu docierają echa wojny bałkańskiej, a w życiu kobiety pojawia się znowu tajemniczy kochanek, z którym spędziła noc jedenaście lat wcześniej.
.. jestem zatem członkiem korespondentem Akademii Bawidulstwa, słuchaczem katedry euforii, moim bogiem jest Dionizos, pijany, urokliwy młodzieniec, wesołość, która stała się człowiekiem, moim ojcem kościoła jest ironiczny Sokrates, cierpliwie wdający się w rozmowę z każdym, żeby go językiem i za język doprowadzić aż do progu niewiedzy, pierworodnym synem jest Jarosław Haszek, wynalazca knajpianej opowiastki oraz genialny szaławiła i skryba, który zhumanizował niebiosa prozy żywym człowiekiem.
Tom zawiera autorska wersję scenariusza filmu Tomasza Wiszniewskiego, uhonorowanego nagrodami za najlepszą reżyserię, główną rolę męską i muzykę na XXXII Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni (2007).
To ważny film o obcowaniu z absolutem, o sile nadziei i wiary, odwołujący się do konwencji swojskiego kina drogi i opowieści o trudnej męskiej przyjaźni. Historia balansująca na granicy komedii i dramatu, brutalności i wzniosłości, przenikliwe spojrzenie na współczesną polską obyczajowość.
Prywatne lekcje twórczego pisania z pogrążoną w depresji piękną córką bogatego mafioza z założenia nie mogą skończyć się dobrze. Zwłaszcza jeśli młody nauczyciel jest ambitnym czeskim pisarzem, prowadzącym na kartach powieści przewrotną grę w literaturę i z literaturą. Tragikomiczna opowieść Michala Viewegha żongluje konwencjami i cytatami, losy bohaterów ujmowane są w kpiące cudzysłowy. W tle pikantnej, niejednoznacznej historii romansowej autor szkicuje smakowite obrazki obyczajowe, wpisując się w bogatą literacką tradycję sarkastycznych obserwatorów czeskiej rzeczywistości.
... I tak oto w tych opowiadaniach zatrzymałem piękne obrazy, które nie starzeją się wraz ze mną: w książce tej pozostaję niezmiennie chłopczykiem w marynarskim ubranku, z tornistrem pełnym książek i zeszytów na plecach, wciąż jednak pogrążonym w szczelnym dzwonie świadomej nieświadomości, wciąż wybiegającym naprzciw tajemnicy i zdziwieniu wywołanemu osłupieniem tym, co się wokół niego dzieje.
Każdego ranka do mojego pokoju wchodzi na palcach gospodarz, słyszę jego kroki. A pokój jest tak długi, że dl mojego łóżka można by i opłacałoby się jeździć od drzwi na rowerze. Mój gospodarz pochyla się nade mną, odwraca się i komuś przy drzwiach daje znak, i mówi:- Pan Kafka jest tutaj.""Wydany w 1966 roku tom, uznawany za jeden z najlepszych zbiorów opowiadań tego autora, nawiązuje do rzeczywistości lat pięćdziesiątych. W bezlitośnie groteskowy sposób oddaje tragizm zdegradowanej egzystencji ludzkiej, podobnie jak w przypadku Zbyt głośnej samotności istotny jest tu problem zanurzenia w ""śmietniku epoki"", stawiane są pytania dotyczące przewartościowania, obumierania i odradzania się kultury
Obecnie popołudniami Jan siaduje u okna i przygląda się sobie w szybie. Bez lęku. Przylatuje osa w prążkowanym dresie i lezie mu po nosie odbicia w szybie, lezie mu we włosy. Ani chybi kiedy indziej poczułby w mózgu owada chyżo przebierającego piekącymi nóżkami i znikającego w graciarni rozumu. Cały dzień dręczyłoby go to wyobrażenie. Dziś wie, że osa lezie po szybie, a owe drobniuteńkie kroczki to tylko jego domysły.
Historia o winie i jej odkupieniu. Z pozoru zwyczajna rodzina? Mąż żona, dzieci i teściowa - w mieszkaniu z oknami wychodzącymi na słoneczny Plac Zbawiciela - ludzie tacy, jak my i ich prawdziwa historia, w której złośliwość losu splata się z przypadkami i chybionymi intencjami i kruchą naturą człowieka. Przejmujący obraz ludzkich pragnień, marzeń, opowieść o człowieku, jego samotności pośród innych i potrzebie bliskości. To także opowieść o miłości we wszystkich jej przejawach.
Jeśli tak rzeczywiście było, jeśli człowiek, którego kolano trąciłem niechcący przed kwadransem czubkiem buta, jechał kiedyś superszybkim pociągiem z Tokio do Kioto, znaczyło to, że dziś, w tej własnie chwili, gdy podróżuję przygnębiająco wolnym ekspresem Warszawa - Poznań, mam gdzieś obok siebie setki, jeśli nie tysiące obrazów kraju, w którym nigdy nie byłem...""
Łemkowski malarz Nikifor zaliczany jest do najwybitniejszych ""naiwnych"" w historii malarstwa. Pozostawił po sobie około czterdziestu tysięcy rysunków i obrazów. Tom zawiera dwie wersje scenariusza filmu Krzysztofa Krauze ""Mój Nikifor"" - ekranową i wcześniejszą, nowelową - z kilku, które reżyser stworzył wraz z Joanną Kos. Te niezwykłe teksty oprócz tajemnicy krynickiego geniusza odsłaniają także poruszającą historię fascynacji jego dziełem i losami
Historia spotkania kobiety i mężczyzny. Próba rekonstrukcji przeszłości. Cudowność i groza pamięci. Walka złudzeń z prawdą, miłości z odrzuceniem. Odkrywanie własnej historii i cudzych ciał, doświadczanie bólu i przemocy. Co łączy dziedziczkę składów drzewnych, wojskowego na placówce w Gruzji, handlarkę cukierków, Szabataja Lippmana, nastolatkę w Lasku Bielańskim, krawca-bankruta, znudzoną żonę robiącą pompony?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
