Kryminały prowansalskie. Verlaque i Bonet na tropie. Tomy 1-3. Atrakcyjny pakiet trzech pierwszych kryminałów z serii ""Verlaque i Bonnet na tropie"". Na tą wyjątkowa okazję składają się trzy tomy: Śmierć w Chateau Bremont, Morderstwo przy rue Dumas i Morderstwo w winnicy. Śmierć w Chateau Bremont Akcja powieści kryminalnej pt. ""Śmierć w Chteau Bremont"" rozgrywa się w uroczej, zabytkowej miejscowości Aix-en-Provence we Francji. Czytelnicy poznają Antoine?a Verlaque?a, przystojnego i uwodzicielskiego głównego sędziego w Aix, oraz profesor prawa, Marine Bonnet, jego dawną miłość. Kiedy miejscowy szlachcic tienne de Bremont wypada z okna rodzinnego zamku i ginie na miejscu, całe miasto aż huczy od plotek. Verlaque podejrzewa, że śmierć nie była przypadkowa. Dowiedziawszy się, że Marine jest bliską przyjaciółką Bremontów, prosi ją o pomoc. Śmierć w Chteau Bremont to wartki kryminał, zanurzony w romantycznej atmosferze południowej Francji. Tom pierwszy z serii ""Varlaque i Bonnet na tropie"". Morderstwo przy rue Dumas Druga książka z porywającej serii ?Verlaque i Bonnet na tropie? przedstawia kolejną intrygującą zagadkę kryminalną. Tym razem akcja rozgrywa się w małej społeczności studentów i wykładowców teologii na uniwersytecie w Aix-en-Provence. Kiedy dziekan Wydziału Teologii na Uniwersytecie w Aix zostaje znaleziony martwy, sędzia Verlaque nie może wyjść ze zdumienia. Profesor Moutte miał właśnie ogłosić nazwisko zdobywcy prestiżowego stypendium, a także mianować swojego następcę, który zamieszka w budzącym powszechne pożądanie apartamencie w siedemnastowiecznej rezydencji. Na długiej liście podejrzanych znaleźli się potencjalni beneficjenci stypendium i inne osoby bliskie profesorowi, jednak Verlaque wątpi, że ktokolwiek spośród gorliwych studentów lub ich zdesperowanych nauczycieli jest zdolny do morderstwa. Musi więc kopać głębiej. Z pomocą Marine oraz jej dzielnej matki Verlaque odkrywa świat, który jest bardziej skomplikowany niż polityka uniwersytetu. Urodzona w Kanadzie M.L. Longworth mieszka w Aix-en-Provence od 1997 r. Jej malownicze powieści kryminalne wydają się wręcz wyrastać z żyznej miejscowej ziemi, która nadaje się zarówno do uprawy winogron, jak i do grzebania ciał. Wiele wspaniałych widoków, wiele butelek wina? Trzeba wybaczyć czytelnikom, że kręci im się w głowie. ?New York Times? W swojej drugiej zajmującej powieści kryminalnej, osadzonej w Aix-en-Provence, Longworth rzuca sędziego śledczego, Antoine?a Verlaque?a, i jego dziewczynę, profesor Marine Bonnet, w świat akademicki. Trafiają tam oczywiście w następstwie morderstwa [?]. Fani europejskich detektywów, gustujący w dobrym jedzeniu [?] będą się dobrze bawić. ?Publishers Weekly? Morderstwo w winnicy W trzeciej porywającej powieści z kryminalnej serii: ?Verlague i Bonnet na tropie? miasto Aix-en-Provence zalewa fala zbrodni. Właściciel winnicy Olivier Bonnard jest zdruzgotany, gdy odkrywa, że z jego piwnicy zostaje skradziony zapas bezcennego, starego wina. Wkrótce potem w Palais de Justice pojawia się Monsieur Gilles d?Arras, by zgłosić kolejne tajemnicze zaginięcie. Jego żona Pauline zniknęła. Madame zawsze była bardzo silną kobietą, ale w ostatnich tygodniach wałęsała się po mieście w kapciach i bez powodu wybuchała płaczem. Kiedy pojawia się mistral i łagodzi upały późnego lata, komisarz Paulik odbiera pilny telefon od Bonnarda ? właśnie odnalazł on Pauline d?Arras w winnicy. Martwą. Verlaque i Bonnet po raz kolejny prowadzą dochodzenie w ich jak dotychczas najbardziej skomplikowanej sprawie. Mary Lou Longworth mieszka w Aix-en-Provence od 1997 roku. Pisała o tym regionie dla ?Washington Post?, ?Timesa? (Wielka Brytania),
Pakiet składający się z trzech pierwszych kryminałów z serii ""Blix i Ramm na tropie"" autorstwa dwóch wybitnych norweskich pisarzy Jrna Liera Horsta i Thomasa Engera:""Punkt zero"" Tom 1.Oslo 2018. Była królowa biegów długodystansowych Sonja Nordstrm nie pojawia się na promocji swojej kontrowersyjnej autobiografii Wieczna jedynka. Jeszcze tego samego dnia dom Nordstrm odwiedza znana dwudziestoczteroletnia blogerka Emma Ramm. Zastaje otwarte drzwi, a w środku ślady walki. Do telewizora sportsmenki ktoś przyczepił numer startowy z liczbą 1.Inspektora Alexandra Blixa wciąż dręczą wspomnienia dramatycznej akcji policyjnej sprzed dziewiętnastu lat, w czasie której zastrzelił zabójcę ojca pięcioletniej dziewczynki. Teraz Blix ma poprowadzić dochodzenie w sprawie zaginięcia byłej lekkoatletki. Tropy pojawiają się w różnych miejscach i w różnym czasie i wiele wskazuje na to, że są częścią misternego planu.Okoliczności zmuszają Emmę i Blixa do podjęcia współpracy. Każde z nich na swój sposób stara się zdemaskować i powstrzymać metodycznego, bezlitosnego mordercę, który za wszelką cenę chce zwrócić na siebie uwagę. Kolejne zabójstwa budzą coraz większą grozę, a wygląda na to, że ich sprawca dopiero się rozgrzewa...CENĄ ZA SŁAWĘ JEST ŚMIERĆ!""Zasłona dymna"" Tom 2.Noc sylwestrowa. Alexander Blix patroluje ulice Oslo, gdy na Rdhuskaia, w środku tłumu, wybucha bomba. W chaosie, który powstaje, Blix ratuje z basenu portowego nieprzytomną, mocno poparzoną kobietę. Gdy poznaje jej nazwisko, przypomina mu się dawna sprawa zaginięcia dziecka.Roczna Patricia została porwana razem z wózkiem, w którym leżała. Dziesięć lat później, podczas gdy w Oslo zostaje podwyższony stopień zagrożenia terrorystycznego, jej skazany za zabójstwo ojciec dostaje pocztą zdjęcie dziewczynki w wieku szkolnym. Jest przekonany, że to zaginiona Patricia.Dziennikarka Emma Ramm przeżywa osobistą tragedię w związku z zamachem bombowym i próbuje się z tego otrząsnąć w jedyny znany sobie sposób: angażując się w dziennikarstwo śledcze. Drogi Blixa i Ramm znowu się krzyżują. Blix prowadzi śledztwo konsekwentnie podążając własnymi ścieżkami, a Emma przez cały czas depcze mu po piętach.ZASŁONA DYMNA to powieść o brzemiennych w skutki wyborach i o tym, do czego może doprowadzić desperacja, kiedy sieć kłamstw zaczyna się rwać.""Nieobliczalni"" Tom 3.Alexander Blix i Emma Ramm siedzą każde w swoim pokoju przesłuchań i składają zeznania w sprawie tego samego zdarzenia. Blix zastrzelił mężczyznę, a jego własna córka, Iselin, walczy o życie.36 godzin wcześniej: Ktoś dzwoni do drzwi Sofii Kovic, najbliższej współpracownicy Blixa. Kobieta ginie od jednego strzału. Wszystko wskazuje na to, że to była egzekucja. A tymczasem chwilę przed mordercą wróciła do domu Iselin, która wynajmuje u niej pokój na piętrzeIselin cudem udaje się uciec. Jak dużo zdążyła zobaczyć? I jak bardzo zagraża bezwzględnemu zabójcy? W tych dramatycznych okolicznościach Emma proponuje Blixowi pomoc w opiece nad córką. Jednak decyzja, którą podejmuje, okaże się mieć fatalne skutki dla całej trójki.Nieobliczalni porywają od pierwszej strony i do końca trzymają czytelnika w żelaznym uścisku napięcia. W trzecim tomie o śledczym i dziennikarce Jrn Lier Horst i Thomas Enger jeszcze bardziej przykręcili śrubę. Mając niezwykły talent do budowania dramatyzmu i psychologicznej głębi, stworzyli przerażającą i zaskakującą intrygę.Jrn Lier Horst (ur. 1970) i Thomas Enger (ur. 1973) połączyli swe siły i stworzyli rewelacyjny thriller o międzynarodowej renomie. Na co dzień każdy z nich kontynuuje własną popularną serię powieści kryminalnych, której głównym bohaterem jest odpowiednio inspektor William Wisting i dziennikarz Henning Juul.
Stan pandemii to niezwykle trudna sytuacja, w której trzeba podejmować niełatwe decyzje, i to na różnych szczeblach. To sytuacja dużej niepewności, więc zdarza się również, że panuje inercja decyzyjna. Na skutek owych decyzji ludzie poddają się (lub nie) przeróżnym zaleceniom medycznym i rygorom sanitarnym, są przy tym mniej lub bardziej skłonni do podejmowania ryzyka (bądź do jego unikania), a pośród rozmaitych emocji nierzadko doświadczają silnego lęku i depresji. O wszystkich tych kwestiach sporo do powiedzenia mają nauki behawioralne, w których od lat prowadzi się badania empiryczne na ten temat.Sytuacja pandemii COVID-19, z którą obecnie mamy do czynienia, nie może być rozpatrywana wyłącznie jako problem medyczny. Od podejmowanych decyzji a także od sposobu ich komunikowania zależy bowiem zarówno ludzkie zdrowie i życie, jak i to, jak szybko uda się opanować kryzys.Czworo znakomitych psychologów, reprezentujących różne subdyscypliny, przygotowało wieloaspektowe opracowanie dotyczące stanu pandemii, analizowanego właśnie z perspektywy pozamedycznej. Praca ta jest przeglądem tego zagadnienia, dokonanym z uwzględnieniem zarówno klasycznych już koncepcji teoretycznych, jak i wyników najnowszych ujęć oraz badań empirycznych. Autorzy omawiają między innymi takie kwestie, jak podmiotowość człowieka znajdującego się w niejasnej i niepewnej sytuacji, rola lęku w podejmowaniu decyzji i szacowaniu ryzyka, zaufanie do innych ludzi oraz do instytucji, tożsamość grupowa i poczucie wspólnotowości, znaczenie kapitału społecznego czy zautomatyzowane lub w pełni świadome rytuały indywidualne i społeczne.Rozważania autorów zostały uzupełnione wprowadzeniem, które z perspektywy biologicznej wyjaśnia, czym jest pandemia, a także omówieniem różnic kulturowych i rozmaitych reakcji poszczególnych państw na kryzys pandemiczny.
Gdy kończyliśmy pracę nad tym poradnikiem, cztery nasze artykuły znajdowały się w recenzji (w zachodnich czasopismach: psychologicznych, medycznych, marketingowych), cztery kolejne pisaliśmy, przygotowywaliśmy trzy granty, prowadziliśmy międzynarodowe badania stanowiące podstawę kilku następnych prac, a kilka szkiców opartych na już policzonych danych czekało na dokończenie. Kiedy zaczynaliśmy przygodę z pisaniem, takie tempo było nie do wyobrażenia, gdyż przygotowanie nawet polskiego tekstu wymagało co najmniej 12 miesięcy. Napisaliśmy więc poradnik, który kiedyś, na początku naszej drogi, sami chcielibyśmy przeczytać. I podpowiadamy w nim, jak zacząć swoją przygodę z pisaniem. Ufamy, że dzięki niemu droga od „kiedyś” do „dzisiaj” nie zajmie Czytelnikowi tyle czasu, co nam: kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Praca dyplomowa powinna być zrozumiała nie tylko dla autora, lecz także – i przede wszystkim – dla czytelnika. Wojciech Kulesza i Dariusz Doliński piszą, w jaki sposób pracować nad pisaniem pracy dyplomowej, aby to osiągnąć. Jak powiadają: „Łatwo jest pisać trudno. Trudno jest pisać łatwo”. I pokazują, jak pisać tekst łatwy dla czytelnika. - Bogdan Wojciszke Wiele razy myślałem o tym, że łatwiej jest samemu napisać pracę naukową niż poradzić komuś, jak on taką pracę powinien napisać. Wojciech Kulesza i Dariusz Doliński – bez żadnej łopatologii – mądrze , cierpliwie i dowcipnie podsuwają przyszłym autorom prac magisterskich świetne pomysły. Jeśli studenci (co wcale nie jest pewne) przeczytają ten poradnik, to bez wątpienia napiszą bardzo porządne prace magisterskie. Czytajcie więc, bo warto! - Wiesław Łukaszewski
Cabin Porn to projekt internetowy zapoczątkowany przez grupę przyjaciół szukających inspiracji do budowy własnych domów. Projekt rozrósł się dzięki tysiącom zgłoszeń od właścicieli chat z całego świata oraz milionom pasjonatów zainteresowanych prostymi, wydajnymi domami oraz pięknem przyrody.Ponad dziesięć lat temu Zach Klein na zwykłym blogu zaczął zbierać historie o życiu w chatach. Poznał wielkodusznych budowniczych, którzy podzielili się zdjęciami ziemi, na której kupno odkładali pieniądze, szkicami kryjówek, które mieli nadzieję tam stworzyć i historiami o przyjaciołach, którzy dorzucili się, żeby im w tym pomóc.Cabin Porn pierwszy tom ukazał się w 2015 roku, został przetłumaczony na siedem języków i nadal zachęca ludzi z całego świata do budowania własnych domów. Popularność książki pokazuje, jak powszechne jest pragnienie, by stworzyć prostą konstrukcję współgrającą z otaczającym ją terenem. Zbiór reportaży niemal w całości koncentruje się na zewnętrzach chat, ukazując je pośród wspaniałości towarzyszącej im przyrody. Czytelnicy pytali potem słusznie: Ale co jest wewnątrz?Cabin Porn. Wnętrza to książka, która posłuży zarówno budowniczym chat, jak i każdemu kto chce się dowiedzieć, jak tworzyć przestrzenie, które dobrze się sprawdzają, bo oczarowują nas swoim ciepłem i pomysłową prostotą. Tutaj znajdziecie setki przykładów na to, z czego składa się chata: drobne szczegóły, dzięki którym ich mieszkańcom żyje się przyjemnie i wydajnie, ale też błędy i przeróbki, które pokazują, w jaki sposób budowniczowie uczą się podczas budowania chat lub tworzenia własnych domów. Być może i was najbardziej wzruszy to, że ludzie, którzy pracowali wspólnie nad ich budową, spędzili w nich najpiękniejsze i najbardziej pamiętne wieczory w swoim życiu.Zach Klein jest współzałożycielem DIY.org, światowego ruchu pomagającego dzieciom w zdobywaniu nowych umiejętności. Zach współtworzył i projektował Vimeo, zasiada w radzie doradczej magazynu Dwell, a pierwszy wpis na blogu Cabin Porn opublikował w 2009 roku.
Podwójny zabójca Tom Kerr zgadza się wskazać miejsce ukrycia zwłok swojej trzeciej ofiary. Chociaż służby zachowują wszelkie środki ostrożności, zdarza się coś, co wydawałoby się niemożliwe.Pięć lat wcześniej nad jeziorem Nklevann w Oslo zostają odnalezione ciała dwóch nastolatek. Sprawca zgwałcił je, a po dokonaniu zabójstwa rozkawałkował ich zwłoki. Mordercę ujęto i skazano na karę dwudziestu jeden lat pozbawienia wolności. Tymczasem Kerr twierdzi, że zabił jeszcze jedną dziewczynę, a jej ciało zakopał na terenie podlegającym jurysdykcji komisarza Williama Wistinga. Śledczy z sekcji cold cases w Kripos, Adrian Stiller, organizuje wizję lokalną, a jej dokumentację filmową zleca córce Wistinga, Line.I wtedy dzieje się coś niewytłumaczalnego. Kerrowi udaje się zbiec, a w wyniku jego ucieczki rannych zostaje wielu policjantów. Nagranie Line ujawnia, jak do tego doszło. Policja od dawna podejrzewała, że Kerr miał wspólnika w zbrodni. Teraz wszyscy zadają sobie pytanie, czy spektakularną ucieczkę także zorganizował Ten drugi?Zła wola to czternasty tom serii o komisarzu Williamie Wistingu.Czyste zło w solidnej powieści kryminalnej. () Jrn Lier Horst jak zawsze oddaje w nasze ręce wiarygodny kryminał. - Verdens GangNajnowsza książka Jrna Liera Horsta daje mu miejsce na najwyższym stopniu podium, podium zwycięzcy. () Zła wola jest jak na razie jego najbardziej brutalną i bezwzględną powieścią. Ale tej bezwzględności autor przydaje elegancji. () Współpraca ojca i córki, policjanta i dziennikarki, po raz kolejny jest znakomicie pokazana. - TvedestrandspostenPowieścią Zła wola Horstowi udało się tchnąć nowe życie w całą serię o Williamie Wistingu. () Kawałki układanki powoli trafiają na swoje miejsce, a droga do zakończenia i rozwiązania zagadki jest niezwykle dramatyczna. - Tnsbergs Blad
Delikatny, subtelny i pełen humoru kryminał. Smakowity przegląd ludzkich typów, rzecznych meandrów i ziem wciąż zagrożonych przez człowieka, a jednak jakimś cudem wciąż zachwycających. Indyki, ofiary podpalenia fermy; jakiś mięśniak naprzykrzający się biegaczom nad brzegami Sile i ani jednego zabójstwa – dla inspektora Stucky’ego to czas znużenia, czas na popijanie prosecco i spritz w trewizańskich osteriach. Do tej nudy inspektor zatęskni już w wielkanocny poranek, gdy leżące na schodach świątyni w Possagno zwłoki starego księdza zakłócą harmonijną panoramę okolicznych wzgórz i zbrukają wspaniałość kościoła wybudowanego według projektów słynnego Canovy. Będzie to niezwykle delikatne śledztwo, zwłaszcza że wikariusz zamordowanego proboszcza, ksiądz o przesadnie błękitnych oczach, jest pasjonatem motocykli oraz obrońcą okolicznych źródeł przed zalewem wód mineralnych, produkowanych przez międzynarodowe korporacje na skalę przemysłową; zwłaszcza że pewna piękna i bardzo z nim związana zakonnica zrzuci welon, a potem sama rzuci się ze schodów… Śledztwo zacznie się na plebanii, będzie kontynuowane w barze, a następnie zboczy do zrujnowanego gospodarstwa, zamieszkanego przez wariata, mędrca, a może proroka. Stucky z przyjemnością wysłucha malowniczego zeznania Marii, młodej rumuńskiej opiekunki uciekającej przed perfidnym Mirceą Spiridonem, i z rozkoszą zanurzy się w fascynującej różnorodności ludzkich charakterów. W tym samym czasie powszechną uwagę przykuwa znacznie rozleglejsze w skutkach nieszczęście: płonie wielka fabryka w Treviso i nad miastem unosi się wielka kolumna dymu. Fulvio Ervas urodził się w Musile di Piave 23 lipca 1955 roku, nie wiedząc nic o tym, że kilka miesięcy wcześniej zmarł Albert Einstein. Kiedy już się o tym dowie, zapisze się do liceum z pełnym dumy przekonaniem, że zdobędzie jakąś naukową kompetencję. Fascynacja zwierzętami odmiennymi od człowieka skłania go do ukończenia studiów w dziedzinie nauk rolniczych ze specjalizacją w zootechnice na podstawie rozprawy pod niepokojącym tytułem Ochrona i utrzymanie krów rasy burlina. Uczy przedmiotów przyrodniczych w bezkresnym imperium edukacji narodowej, ale oblegają go historie. W pociągu, w ogrodzie i w sali gimnastycznej wydarzenia i ludzie tłoczą mu się w głowie i nie dają spokoju, póki nie poczują, że spoczywają bezpiecznie w rękach czytelników. Zadebiutował wspólnie z siostrą Luisą powieścią Loteria (nagrodzoną Premio Calvino w 2001 roku). W Ekspedientkach z Treviso, Pingwinach z grilla, Buffallo Billu w Wenecji, Póki jest prosecco, póty jest nadzieja (ekranizacja tej powieści w Polsce otrzymała tytuł Ostatnie prosecco hrabiego Ancilotto) i Miłość jest rozpuszczalna w wodzie opowiada o śledztwach Stucky’ego, inspektora dżentelmena, po matce Persa, po ojcu Wenecjanina. Fulvio Ervas mieszka w prowincji Treviso z żoną, córką i nie do końca określoną liczbą zwierząt domowych.
"Czy twórczości można się nauczyć?Czy można ją trenować i rozwijać, jak trenuje i rozwija się mięśnie?Czy warto być twórczym?„Trening twórczości” to podręcznik sprawdzonych metod, ćwiczeń i sposobów oddziaływania, które rozwijają twórcze myślenie i działanie, a przy okazji są świetną zabawą. Zostały opracowane bardzo starannie przez grono dociekliwych naukowców i praktyków. Książka pokazuje mnóstwo praktycznych zadań i analizuje ich wpływ na rozwój twórczości.Jest to świetny przewodnik dla psychologów, trenerów, rodziców, szefów i wszystkich, którzy chcieliby pobudzać kreatywność w swoim otoczeniu. Dziesiątki ćwiczeń, zestaw problemów dyżurnych do pracy na sesjach kreatywnych i ćwiczenia na rozgrzewkę.Zawarte w książce ćwiczenia oprócz twórczości rozwijają też skutecznie komunikację i sprzyjają budowaniu relacji międzyludzkich.Chociaż głównym adresatem tej książki są osoby organizujące treningi w ścisłym sensie, zwłaszcza treningi grupowe, istnieje możliwość jej wykorzystania w sytuacjach mniej standardowych, na przykład w szkole. Przypuśćmy, że nauczyciel biologii uczy o tym, w jaki sposób wirus atakuje komórkę: wprowadza on do wnętrza komórki swój materiał genetyczny, który replikując się, zakłóca metabolizm komórki-nosiciela aż do jej zniszczenia. Postępuje więc tak, jak oddział dywersantów na tyłach nieprzyjacielskiej armii. Być może analogia mogłaby być bardziej trafna, chodzi jednak o to, aby w ogóle nauczać w konwencji analogii i metafory. Takie nauczanie bliższe jest myśleniu twórczemu, a przecież „uczymy się najlepiej wtedy, gdy robimy wynalazki” (Piaget). Inaczej mówiąc, wykorzystanie analogii, metafory lub innego narzędzia twórczości sprawia, że uczeń zdobywa wiedzę w sposób bardziej trwały i bardziej atrakcyjny, niż dzieje się to w wypadku klasycznych zabiegów metodycznych.Fragment „Wstępu”Edward Nęcka - profesor psychologii w Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracuje również z Uniwersytetem SWPS. Specjalizuje się w problematyce z pogranicza psychologii poznawczej i psychologii różnic indywidualnych. Prowadzi badania na temat poznawczego podłoża cech osobniczych, takich jak kreatywność, inteligencja i samokontrola. Oprócz licznych artykułów zawierających opis wyników badań, opublikował osiem książek – podręczników i monografii. Jest współautorem (z J. Orzechowskim i B. Szymurą) podręcznika pt. „Psychologia poznawcza” oraz autorem książki „Trening poznawczy”. Od roku 2001 jest członkiem Polskiej Akademii Nauk."
O to książka, w której znajdziesz najlepsze naukowe wyjaśnienie istoty człowieczeństwa. - STEVEN PINKER Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli neuronauki próbuje wyjaśnić istotę człowieczeństwa, analizując biologiczną, psychologiczną i w dużej mierze społeczną naturę naszego gatunku w społecznym kontekście naszego życia. Co takiego wydarzyło się w toku ewolucji, co uczyniło człowieka istotą tak wyjątkową? Michael Gazzaniga w przystępny sposób analizuje szeroki zakres badań naukowych, aby wskazać decydującą zmianę, dzięki której staliśmy się myślącymi, czującymi istotami ludzkimi, różnymi od naszych przodków. Neuronauka od pięćdziesięciu lat próbuje zgłębić naturę naszego „ja”, koncentrując się na systemach mózgowych leżących u podstaw języka, pamięci, emocji i percepcji. Dotąd jednak nie brała pod uwagę oczywistego faktu, że my, ludzie przez większość czasu myślimy o procesach społecznych, porównując się z innymi i próbując oszacować ich intencje. W książce Istota człowieczeństwa Gazzaniga rozważa kilka powiązanych ze sobą zagadnień, między innymi źródła wyjątkowości ludzkiego mózgu, doniosłą rolę języka i sztuki w definiowaniu ludzkiej kondycji, naturę świadomości, a nawet sztuczną inteligencję. Z recenzji: Już po przeczytaniu pierwszych akapitów tej książki zdałam sobie sprawę z tego, że nie „wypuszczę jej z rąk” i nie odłożę do późniejszego przeczytania, (…). I rzeczywiście: książkę przeczytałam „od deski do deski” jednym „haustem”. Autor, jak wytrawny mówca nawiązuje bezpośredni kontakt z czytelnikiem zadając pytania, pomrukując, wydając okrzyki, komentując, wyrażając uczucia, dowcipkując – zupełnie jakby spotkanie z czytelnikiem nie miało wirtualnego charakteru, lecz odbywało się w prawdziwym świecie, tu i teraz. Ten niezwykły sposób narracji sprawia, że podążamy niemal „z wypiekami na twarzy” za autorem dając się ponieść szlakom jego myślenia i bezwiednie próbując odpowiadać na zadawane przez niego pytania. I choć nie zawsze jego wywody prowadzą do gotowych odpowiedzi, to na ogół wiemy, co Autor myśli i jak to się ma do opinii innych, pozostawiając czytelnikowi otwarte pole dla własnej oceny opisywanych faktów. Z recenzji prof. Anny Grabowskiej (IBD PAN) Autor w kolejnych rozdziałach opisuje mechanizmy mózgowe oraz ewolucyjna genezę ludzkiego zmysłu moralnego, empatii, estetyki, naiwnych teorii umysłu, wreszcie podmiotowości i świadomości. Wszędzie przekonywująco pokazuje biologiczne korzenie specyficznie ludzkich zdolności i jakości nie popadając przy tym w ton ich odbrązawiania, umniejszania. (…) Po przeczytaniu całości nikomu nie przyjdzie do głowy myśl, że człowiek jest tylko wytworem biologicznej ewolucji. (…) Gazzaniga koncentruje się na czymś daleko ważniejszym – pokazuje, że człowiek jest tej ewolucji wytworem najbardziej zdumiewającym i niezwykłym. Z recenzji prof. Piotra Wolskiego (UJ)
Czy chciałbyś spotkać się z przyjacielem i po kilkugodzinnej pogawędce wstać z fotela z poczuciem, że dużo głębiej rozumiesz neuronaukę, naturę ludzką i zagadnienie wolnej woli? Jeśli tak, przeczytaj tę książkę. - JONATHAN HAIDT, autor bestsellerowgo "Prawego umysłu". Ojciec neuronauki poznawczej i autor Istoty człowieczeństwa przedstawia skłaniające do refleksji argumenty przeciwko powszechnemu przekonaniu, że nasze życie jest w pełni zdeterminowane przez procesy fizyczne, a co za tym idzie – nie jesteśmy odpowiedzialni za swoje czyny. W ostatnich latach upowszechnił się pogląd dominujący w nauce o ludzkim mózgu: ponieważ światem fizycznym rządzą prawa fizyczne, a nasz mózg stanowi część tego świata, prawa fizyczne determinują również nasze zachowanie, a nawet naszą świadomą jaźń. Wolna wola nie ma znaczenia – powtarza się niczym mantrę; żyjemy w „zdeterminowanym” świecie. To nieprawda – twierdzi znany neuropsycholog Michael S. Gazzaniga w swojej wnikliwej, skłaniającej do refleksji książce, opartej na jego wystąpieniach w ramach Wykładów Gifforda – jednej z najważniejszych serii wykładów poświęconych religii, nauce i filozofii. W książce Kto tu rządzi? autor przedstawia pogląd, że umysł, który jest wytworem procesów fizycznych w mózgu, „ogranicza” mózg, podobnie jak samochody są ograniczane przez wytwarzany przez siebie ruch uliczny. Pisząc „we właściwy sobie sposób – dowcipnie i bezpretensjonalnie” – jak to ujął Steven Pinker – Gazzaniga pokazuje, że determinizm niezmiernie osłabia nasze poglądy na temat ludzkiej odpowiedzialności. Pozwala zabójcy twierdzić: „To nie ja go zabiłem – to mój mózg”. Gazzaniga dowodzi przekonująco, że niezależnie od ostatnich odkryć naukowych dotyczących fizycznych mechanizmów umysłu, istnieje niezaprzeczalna ludzka rzeczywistość: Jesteśmy odpowiedzialnymi podmiotami, które winny ponosić odpowiedzialność za swoje czyny, ponieważ źródło odpowiedzialności tkwi w sposobie, w jaki ludzie zachowują się w interakcjach z innymi, a nie w ich mózgach. Ta niezwykła książka porusza problemy z dziedziny neuronauki, psychologii, etyki i prawa i choć czyni to w sposób lekki i przystępny, oferuje głębokie wnioski. Kto tu rządzi? jest ważnym głosem jednego z najwybitniejszych myślicieli naszych czasów. MICHAEL S. GAZZANIGA jest dyrektorem Centrum Badania Umysłu SAGE na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara, prezesem Instytutu Neuronaki Poznawczej, pomysłodawcą i dyrektorem projektu „Prawo a neuronauka”, realizowanego przez Fundację MacArthura, a także członkiem Amerykańskiej Akademii Nauki i Sztuki, Krajowego Instytutu Medycyny oraz Narodowej Akademii Nauk. Jest autorem wielu książek popularnonaukowych, między innymi bestsellerowej "Istoty człowieczeństwa". RECENZJE Ważne pytania są specjalnością Michaela Gazzanigi. – „New York Times” Ta fascynująca, inspirująca, a chwilami nawet zabawna książka skłania nas do spojrzenia w nowy sposób na najbardziej tajemniczą część nas samych – tę, która sprawia, iż myślimy, że jesteśmy sobą. – Alan Alda, aktor, gospodarz programu „Scientific American Frontiers” Czy chciałbyś spotkać się z przyjacielem i po kilkugodzinnej pogawędce wstać z fotela z poczuciem, że dużo głębiej rozumiesz neuronaukę, naturę ludzką i zagadnienie wolnej woli? Jeśli tak, przeczytaj tę książkę. Ponieważ opiera się ona na serii wykładów otwartych, jest niezwykle przystępna, a ponieważ jej autorem jest jeden z najbardziej wszechstronnych myślicieli w psychologii – jest prawdziwą ucztą intelektualną. – Jonathan Haidt, autor książek Szczęście i The Righteous Mind Michael Gazzaniga, jeden z twórców neuronauki poznawczej, jest również mistrzem w syntetycznym przedstawianiu jej idei. W tej znakomitej książce autor mierzy się z fundamentalnymi pytaniami neuronauki: Czy jesteśmy tylko zbiorem neuronów? Czy poczucie Ja jest tylko produktem ubocznym bezwzględnego determinizmu?
Aktywizm społeczny lub polityczny to sposób działania mający na celu doprowadzenie do określonych zmian. Samo słowo „aktywizm” zawiera w sobie działalność lub działanie jako formę wyrażania swojego sprzeciwu. Aktywizm jest zatem podejmowaniem bezpośredniego działania.
W książce Walcz, protestuj, zmieniaj świat zjawisko aktywizmu analizują młodzi polscy naukowcy, którzy temu zagadnieniu poświęcili również część swoich badań.
W rezultacie otrzymujemy przystępnie napisany przewodnik poruszający ważne tematy związane z aktywizmem.
„Ta książka ma przybliżyć wam świat działań wspólnotowych. To przewodnik po działaniach zmieniających rzeczywistość, który napisaliśmy na podstawie wniosków z badań naukowych oraz doświadczeń aktywistów i aktywistek. Jeśli chcecie działać razem z innymi, dokonywać zmiany społecznej w swojej klasie, dzielnicy, kraju – ta książka jest dla was. Jeśli chcecie budować grupy, kierować zespołem, kontrolować tych, którzy wami kierują, zerknijcie do niej. Jeśli chcecie zrozumieć, dlaczego ludzie nie podążają za waszymi pomysłami i nie przychodzą na protesty – przeczytajcie to, co mamy wam do powiedzenia. Czytajcie, jeśli działacie w ruchu walczącym o to, aby na świecie było choć trochę lepiej”.
(fragment Wprowadzenia)
"Książka Walcz, protestuj, zmieniaj świat jest niezbędnym dla współczesnego aktywisty kompendium wiedzy o protestowaniu, demonstrowaniu, budowaniu ruchu społecznego i radzeniu sobie z przeciwnościami, jakie towarzyszą takiej działalności. A wszystko to połączone z porządnym wykładem psychologii działania zbiorowego – jednego z najdynamiczniej rozwijających się obszarów badań psychologii społecznej.
Omawiając przykłady z całego świata – od baskijskich bębniarzy maszerujących w czasie festiwalu Tamborrada, przez holenderskich związkowców, działaczy Solidarności Walczącej, aż po terrorystów z ISIS, Czarnych Panter czy Tamilskich Tygrysów – autorzy książki przekazują czytelnikowi podstawową wiedzę o głównych motywacjach działania zbiorowego, o ich radykalizacji, o poczuciu skuteczności uczestników takich działań, o roli przywództwa, a w końcu o wypaleniu i kryzysach dotykających te ruchy. Analizują też działania zbiorowe na rzecz innych grup, czyli osób hetero działających na rzecz LGBT czy mieszkańców bogatej Północy walczących o poprawę sytuacji bytowej w dawnych koloniach. Ponadto analizują problematyczne kwestie związane z działaniami za pośrednictwem Internetu, gdzie aktywizm nieraz może się przerodzić w „slaktywizm”, czyli działania pozorne w rzeczywistości wirtualnej”.
Z recenzji Michała Bilewicza
To książka jakiej jeszcze nie było! Jako działaczka od zawsze szukałam odpowiedzi na pytania: jak mam działać? Jak angażować innych? Jak nie zatracić siebie w tym działaniu? Boleśnie przeżywałam porażki i własne wypalenie. I w końcu ktoś przełożył setki badań naukowych na ludzki język i dzięki temu mogę skorzystać z tej wiedzy. Polecam!
Anna Strzałkowska, współprzewodnicząca Gdańskiej Rady ds. Równego Traktowania i przedstawicielka Tolerado
Lubimy się różnić od innych, wyróżniać na ich tle - dzięki temu choć przez chwilę możemy czuć się wyjątkowi, niepowtarzalni, jedyni w swoim rodzaju.
Szukamy też ludzi do siebie podobnych – takich, którzy podobnie myślą i odczuwają, podobnie spostrzegają świat, lubią te same książki, filmy, płyty czy gry.
Kiedy zauważamy różnice, często odwołujemy się do porównań społecznych – ale wówczas okazuje się, że jesteśmy lepsi lub, niestety, gorsi od innych, co skłania nas do rywalizacji.
W długiej perspektywie więcej korzyści przyniesie nam współpraca - rywalizacja jednak może być silniejszą pokusą, gdy wiele się spodziewamy po wygranej (w szkole, w pracy, w lokalnej społeczności i w wielkiej polityce).
Różnice istnieją i są nam potrzebne – nikt przecież nie podważy piękna różnorodności ani płynących z niej pożytków.
Ale to dzięki podobnym do nas nie otwiera się przed nami otchłań samotności.
Wiesław Łukaszewski - wybitny autorytet w dziedzinie psychologii osobowości i psychologii społecznej. Autor licznych książek i artykułów naukowych. Znany popularyzator psychologii. Wieloletni przewodniczący Komitetu Nauk Psychologicznych PAN. Obecnie profesor Uniwersytetu Zielonogórskiego. Miłośnik dobrej literatury, muzyki oratoryjnej i ogrodów. Autor bestsellerowych "Wielkich i tych nieco mniejszych pytań psychologii".
Pierwsza w Polsce zbiorcza publikacja na temat cudownych źródełek przybliża miejsca, które często mają duże znaczenie dla duchowej, religijnej, a także fizycznej kondycji Polaków. Album jest dziełem pionierskim, jedynym na rynku książki, który temat źródełek opracowuje w tak obszerny i wszechstronny sposób. Zamieszczono tu obszerne opisy i fotografie 120 źródełek z różnych stron naszego kraju, z którymi związane są relacje i opowieści o uzdrowieniach i innych wydarzeniach o charakterze nadprzyrodzonym.Dzieło ma znaczące walory krajoznawcze i edukacyjne, cenne zarówno dla młodzieży, jak i osób dorosłych. Zamieszczono tu liczne barwne mapy z zaznaczonymi miejscami, gdzie znajdują się opisywane źródełka: mapę Polski, trzy mapy województw, w których występuje najwięcej źródełek (małopolskie, podkarpackie, podlaskie) oraz 120 niewielkich map z fragmentami kraju stanowiącymi okolice poszczególnych źródełek. Z reguły źródełka usytuowane są obok świątyń: sanktuariów, kościołów lub kaplic. Każde z tych miejsc zostało w niniejszej publikacji szczegółowo omówione i przedstawione na barwnych fotografiach.Tradycja przypisuje niektórym źródłom związek z ważnymi wydarzeniami w dziejach naszej Ojczyzny oraz ze znanymi postaciami, jak Marysieńka Sobieska (związana z historią cudownego źródełka w Krasnobrodzie) czy znane postacie polskiej kultury, jak Stefan Żeromski czy Zygmunt Krasiński. Cudowne źródełka są także ważnym elementem kultury ludowej i ciągle żywych regionalnych tradycji. Piękne legendy opisujące wydarzenia związane z cudownymi źródełkami są dowodem nie tylko ogromnej wiary, ale i bogatej ludowej wyobraźni.
Urodzeni po 1995 roku. Dorastali z telefonem komórkowym, mieli konto na Instagramie, zanim poszli do liceum, nie pamiętają czasów sprzed internetu. Różnią się od każdego poprzedniego pokolenia. Mowa tu o jednej czwartej Amerykanów. To iGen (skrót od „iGeneracji”) – pokolenie internetu. Właśnie nadeszło. W tej fascynującej, pełnej życia książce dr Jean Twenge maluje odkrywczy portret nowego pokolenia, które dojrzewa wolniej i wyrasta na bardziej znerwicowane – ale również bardziej tolerancyjne i bezpieczne – od poprzednich pokoleń. Jego przedstawiciele trzymają się z dala od pokus dla dorosłych, takich jak alkohol czy seks, ale też unikają odpowiedzialności wiążącej się z dorosłością – nie śpieszy im się z nauką jazdy, wyprowadzką z domu ani z osiągnięciem finansowej samodzielności. Są otwarci i postępowi, a przy tym rozważni jak żadne wcześniejsze pokolenie młodych ludzi. Cechy i trendy charakteryzujące to pokolenie mogą wydawać się zdumiewające lub nawet sprzeczne z intuicją, ale jeśli chcemy z powodzeniem nawiązywać z nim kontakty – czy to jako rodzice, pedagodzy, w pracy, czy też w relacjach handlowych – musimy zrozumieć, kim są jego przedstawiciele i dlaczego zachowują się w taki a nie inny sposób. Obecne podziały pokoleniowe są głębsze i szersze niż kiedykolwiek w historii. Właśnie dlatego rodzice, pedagodzy i pracodawcy pilnie potrzebują zrozumieć dzisiejsze pokolenie nastolatków i młodych dorosłych, dopiero co wchodzące na rynek pracy. Podczas gdy ta nowa grupa młodych ludzi wkracza w dorosłość, wszyscy musimy spróbować ich zrozumieć. Ponieważ kierunek, w jakim pójdą, wyznacza kierunek naszego kraju – i całego świata. Dr Jean M. Twenge Profesor psychologii na Uniwersytecie Stanowym w San Diego, jest autorką ponad 120 publikacji naukowych i dwóch książek, które napisała w oparciu o własne badania – Generation Me oraz The Narcissism Epidemic, a także poradnika The Impatient Woman’s Guide to Getting Pregnant. Artykuły na temat jej badań pojawiały się w takich gazetach, jak „Time”, „The Atlantic”, „Newsweek”, „The New York Times”, „USA TODAY” i „The Washington Post”. Występowała również w programach telewizyjnych „Today”, „Good Morning America”, „Fox and Friends” oraz w radiostacji NPR. Mieszka w San Diego wraz z mężem i trzema córkami – przedstawicielkami iGenu. „Wszyscy pragniemy się dowiedzieć, jaki wpływ ma na nastolatków intensywne korzystanie z mediów społecznościowych. Dzięki wnikliwej analizie Jean Twenge teraz już to wiemy: sprawia, że są samotni, niespokojni i delikatni – szczególnie dziewczyny. Musisz przeczytać tę fascynującą książkę, żeby zrozumieć, jak bardzo iGen różni się od milenialsów, których dopiero co zaczynałeś rozgryzać...”. - Jonathan Haidt, NYU-Stern School of Business, autor Prawego umysłu „Jeśli chcesz zrozumieć, jak wychowywać, uczyć, rekrutować, zatrudniać osoby urodzone w latach 1995-2012, a także jak im coś sprzedać albo jak walczyć o ich głosy, koniecznie przeczytaj tę książkę. iGen zmieni twój sposób myślenia o następnym pokoleniu młodych ludzi”. - Julianna Miner, prof. ds. zdrowia publicznego, George Mason University „Pełna wartościowych spostrzeżeń – nieoceniona z punktu widzenia rodziców, pedagogów i liderów. Odkrycia Jean Twenge przykuwają uwagę, jej pomysły są fascynujące, a rozwiązania bezcenne”. - Michele Borba, dr pedagogiki, psycholog edukacyjna i autorka książek
Ocenianie osiągnięć uczniów jest najtrudniejszym zadaniem nauczyciela.
Oczekiwania co do jakości oceniania w szkole są bardzo wysokie. Uczniowie, ich rodzice, władze szkolne i opinia publiczna chcą wierzyć, że nauczyciel uznaje wartość wszystkich swoich obowiązków, potrafi zdobyć pełną informację o wynikach nauczania i skutecznie unika jakichkolwiek uprzedzeń wobec uczniów. Niełatwo sprostać tym oczekiwaniom.
Ocena szkolna powinna być jednoznaczna dla wszystkich jej odbiorców. W ich poczuciu to symbol słowny lub liczbowy mówi jasno, czy cel został osiągnięty, natomiast potok słów ukrywa wartość uzyskanego wyniku.
Wielu uczniów potrzebuje sukcesów i zachęt, które mogłyby w nich obudzić zainteresowanie przedmiotem. Ocena, jak wiedzą nauczyciele, pełni dla nich funkcję głównego motywatora. To dotyczy zwłaszcza najmłodszych, niedojrzałych do samoregulacji, lecz motywacja jest chwiejna w każdym wieku i niezbędne bywają jej wzmocnienia z zewnątrz.
Oceniając osiągnięcia uczniów, nauczyciel ocenia zarazem swoją pracę. Zdaje więc sobie sprawę z tego, że osoby z zewnątrz mogą uznać niskie oceny uczniów za jego porażkę dydaktyczną, a wysokie oceny za brak należytych wymagań. Jedne i drugie obawy deformują ocenianie, zwężając jego skalę.
Te oraz inne zagadnienia związane z ocenianiem szkolnym będą przedmiotem tej książki. W gąszczu faktów, poglądów i ryzykownych zachowań pedagogów potrzebny jest psychologiczny poradnik oceniania. Autor wciąga czytelnika w dyskusję edukacyjną, która dotyczy wpływu nauczyciela na ucznia. Ocenianie daje szansę wzmocnienia tego wpływu, ale by to uzyskać, trzeba wiedzy i doświadczenia.
Poradnik jest przeznaczony dla wielu odbiorców:
psychologów, którzy będą mogli wykorzystać swoją wiedzę naukową do pogłębiania teorii i ulepszania praktyki oceniania szkolnego; nauczycieli, kandydatów i tych czynnych zawodowo, którzy zechcą wzbogacić swoje przygotowanie pedagogiczne o psychologiczne podstawy systemów oceniania osiągnięć uczniów; studentów pedagogiki poszukujących wiedzy, która może uzasadnić ich dążenie do rewizji tradycyjnych systemów oceniania szkolnego; wykładowców pedagogiki, którzy mogą chcieć porównać poglądy autora książki ze swoimi przekonaniami; członków komisji egzaminacyjnych , pragnących dokonać jasnego odróżnienia treści i funkcji egzaminu zewnętrznego od oceniania wewnątrzszkolnego; władz szkolnych i pracowników nadzoru pedagogicznego potrzebujących wsparcia w poszukiwaniu nowych rozwiązań w dziedzinie oceniania osiągnięć uczniów i nauczycieli.
Procent ludzi chorych rośnie, a powody takiego stanu rzeczy są co najmniej dwa. Po pierwsze,obecnie medycyna lepiej sobie radzi z leczeniem wielu chorób dzięki rozwojowi technik i procedur medycznych. Jeszcze nie tak dawno wiele chorób miało status śmiertelnych (nowotwór złośliwy czy AIDS). Jednakże rozwój medycyny sprawił, że obecnie wiele tych chorób przekwalifikowano na przewlekłe. Pacjenci otrzymali zatem szansę dłuższego życia, ale zarazem stanęli przed wyzwaniem dłuższego zmagania się z niepełnym zdrowiem.
Aby uczynić swoje życie lepszym, sami pacjenci oraz osoby odpowiedzialne za ich zdrowie muszą więc zadbać o jakość życia w chorobie. Mimo postępu medycyny skłonność do zachorowania na chorobę przewlekłą będzie się także nasilać ze względu na tak zwaną transformację epidemiologiczną, czyli spadek liczby zachorowań na choroby zakaźne na rzecz chorób niezakaźnych o długotrwałym przebiegu.
W niniejszej monografii podjęta została próba rozwinięcia pozytywnego podejścia do problematyki zdrowia i choroby, a w szczególności próba teoretycznego ujęcia możliwych pozytywnych zjawisk powiązanych z procesem zmagania się z chorobą.
Psychologia zdrowia z definicji powinna się skupić na zachowaniu zdrowia. Jednakże zdrowie rozumiane jest nie tylko jako brak choroby, lecz holistycznie, jako fizyczny, psychiczny i społeczny dobrostan (WHO, 2006). Taka definicja zdrowia poszerza możliwości osiągania dobrostanu w sytuacji, kiedy nie można utrzymać pełnego zdrowia, tak jak w sytuacji choroby przewlekłej. To założenie przez wiele lat było zaniedbywane przez badaczy zachowań pacjenta w obliczu choroby. Zazwyczaj kliniczna psychologia zdrowia skupiała się na negatywnych konsekwencjach chorowania, głównie na dystresie, a badania miały służyć działaniom praktyków skupionych na zapobieganiu tym negatywnym skutkom lub na ich korygowaniu.
Monografia ta została napisana w nurcie tzw. pozytywnej psychologii klinicznej. Jest to stosunkowo nowa propozycja, która próbuje szukać powiązań oraz odrębności między procesami związanymi z cierpieniem oraz doświadczaniem dobrostanu w życiu. Zakłada się w niej, że pozytywne radzenie sobie ze stresem choroby przewlekłej jest możliwe dzięki procesom samoregulacji – to one właśnie sprawiają, że chorzy intencjonalnie podejmują wysiłki prowadzące do dobrego i szczęśliwego życia w sytuacji wyzwania, jakim jest choroba.
„Ta książka to więcej niż czysta przyjemność, to po prostu objawienie, a przy tym została napisana przez jeden z najtęższych umysłów psychologii i jednego z najlepszych pisarzy”. – Daniel Gilbert, autor Na tropie szczęścia
Dlaczego dzieło sztuki jest warte o wiele więcej niż najlepszy falsyfikat? Przyjemność działa w zagadkowy sposób, jak pokazuje Paul Bloom, psycholog z Uniwersytetu Yale, w tej barwnej, wciągającej książce poświęconej dociekaniom na temat tego, czego pragniemy i dlaczego. Korzystając z bogactwa zaskakujących badań, Bloom zgłębia zarazem przyjemności szlachetne, jak i te owiane złą sławą, te wzniosłe i te przyziemne, by odkryć przez czytelnikami, że to nie dotyk czy wzrok decydują o przyjemności, jaką czerpiemy z danej rzeczy, lecz nasze przekonania na temat jej historii, pochodzenia i głębszej natury.
„Bloom to poważny profesjonalista, który wie, o czym mówi”. – Literary Review
„Wnikliwa i zabawna”. – Times Literary Review
„Książka inna od całej masy dostępnych poradników na temat ogólnie pojętego szczęścia. Nie ma w niej rad, jak zostać szczęśliwszym przez zrobienie porządków w szafach. Bloomowi chodzi o coś więcej niż dobre samopoczucie, szuka czegoś głębszego”. – Robin Marantz Henig, New York Times
„Paula Blooma zaliczyć można do grona największych myślicieli i najbardziej przejrzyście piszących autorów w dzisiejszym świecie nauki o umyśle”. – Steven Pinker
Paul Bloom jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Yale. Zajmuje się badaniem pojmowania świata fizycznego i społecznego przez dzieci oraz dorosłych, koncentrując się na zagadnieniach moralności, religii, literatury i sztuki.
Choroba afektywna dwubiegunowa to druga najczęstsza przyczyna niezdolności do pracy z powodów psychiatrycznych. Istnieje więc spora szansa, że albo jesteś w grupie ryzyka, albo znasz kogoś, kto w niej jest. Ale spokojnie. To nie wyrok. I może zabrzmi to dziwnie, ale w pewnym stopniu to błogosławieństwo. Jeśli nauczysz się z nią dobrze żyć, to może się okazać, że jesteś lepszą wersją siebie. Taką, która potrafi dobrze wykorzystać jeden i drugi biegun. Po angielsku ta choroba nazywa się bipolar disorder. Ja myślę o niej w kategorii bipolar in order. To gra słów. Disorder oznacza zaburzenie. In order oznacza w porządku. I taka jest moja rola. Pokazać ci, twoim znajomym, przyjaciołom, że może być i będzie w porządku. Zdecydowałem się zacząć pisać książkę, którą mogę polecić wszystkim zainteresowanym tą chorobą. Nie chciałem jednak by to była książka pisana z perspektywy li tylko pacjenta. Do współpracy zaprosiłem psychiatrę-terapeutę. Tak, by moje spojrzenie uzupełnić o głos eksperta. To książka dla tych, którzy nie chcą czuć się sami, dla ich rodzin, dla znajomych. Ja dałem radę. Ty też dasz. Piotr Bucki
W latach 60-tych psycholog Stanley Milgram pracujący na Uniwersytecie w Yale przeprowadził serię znakomitych eksperymentów, które na zawsze zmieniły postrzeganie moralności i wolnej woli. Osoby badane zwane nauczycielami, były instruowane w jaki sposób używać szoków elektrycznych wobec ucznia, przy czym szoki te za każdym razem musiały być bardziej intensywne i bolesne dla ucznia.Kontrowersyjny, ale obecnie całkowicie zrehabilitowany przez środowisko naukowe eksperyment, próbował ustalić do jakiego stopnia ludzie są skłonni podporządkować się autorytetowi niezależnie od konsekwencji. Posłuszeństwo wobec autorytetu jest fascynującym i niepokojącym zapisem klasycznych eksperymentów Milgrama dostarczającym żywych i przekonywujących wyjaśnień jego odkryć.Wszechobecność posłuszeństwa sprawia, że psychologowie społeczni często pomijają je w swych badaniach. Z psychologicznego punktu widzenia jednak działanie na polecenie ma zasadniczo inny charakter niż działanie spontaniczne, tak więc bez zrozumienia roli posłuszeństwa w kształtowaniu działań człowieka nie sposób zrozumieć wielu znaczących zachowań.Najnowsze wydanie książki zawiera wstęp Philipa Zimbardo, autora słynnego stanfordzkiego eksperyment więziennego, kolegi z ławy szkolnej Milgrama, razem uczyli się wJames Monroe High Schoolw Bronxie, wNowym Jorku (rocznik 1950).Eksperymenty Milgrama o posłuszeństwie uczyniły nas bardziej świadomymi niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą bezkrytyczne podporządkowania się autorytetom.Peter Singer,New York Times Book ReviewPrzykuwający uwagę i niezwykle znaczący.-Rolling StoneBardzo ważny wkład w naszą wiedzę o ludzkim zachowaniu.- Jerome S. Bruner, New York UniversityBadania Milgrama pokazały czego powinniśmy oczekiwać od rzetelnych badań z dziedziny nauk społecznych: przekazywania wiedzy bez trywializowania zjawiska.- ScienceStanley Milgram zanim został wybitnym profesorem w Graduate Center Uniwersytetu Nowojorskiego wykładał psychologię społeczną na Uniwersytecie Yale i na Harwardzie. Otrzymał między innymi: stypendium Fundacji Forda, nagrodę American Association for the Advancement of Science Socio-Psychological oraz stypendium Guggenheima. Zmarł nagle w 1984 w wieku 51 lat.Philip Zimbardo jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Stanforda. Autor Efektu Lucyfera, znany dzięki słynnemu stanfordzkiemu eksperymentowi więziennemu z 1971 roku.
Eksperyment, który wystawił na próbę naturę ludzką.
Jeśli zapytać psychologów, jakie badania w historii rozwoju tej dyscypliny wydają im się najważniejsze, 90% z nich wskaże na przeprowadzone na początku lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku badania Stanley’a Milgrama nad posłuszeństwem wobec autorytetu. Milgram w ramach prowadzonego przez siebie eksperymentu wyznaczał osobie badanej role nauczyciela. Jej zadaniem było karanie innego uczestnika eksperymentu za popełniane przez niego błędy. Do wymierzania kar służył generator prądu elektrycznego, wyposażony w 30 klawiszy, oznaczonych symbolami od 15 do 450 volt. Każdy kolejny błąd miał być karany coraz mocniejszym uderzeniem prądem. W trakcie eksperymentu znacząca część badanych deklarowała dyskomfort, mniej lub bardziej wyraźnie protestowała, ale ciągle spełniała kolejne polecenia. W rzeczywistości naturalnie nikogo nie uderzano prądem, rolę drugiego badanego grał aktor, a krzyki odtwarzane były z taśmy. Wyniki osiągnięte przez Milgrama (ponad 60% badanych raziło prądem „do końca”) były przełomem w myśleniu o roli sytuacyjnego posłuszeństwa w psychologii.
Pół wieku później polscy psychologowie ponownie podejmują wątek posłuszeństwa wobec autorytetów. Wykorzystując paradygmat Milgrama, realizują najbardziej rozbudowany od czasu jego eksperymentów program badawczy nastawiony na zrozumienie mechanizmów odpowiadających za wciąż nas szokujące zachowania ludzi. Co o książce mówią autorzy:
"Fenomen, który pokazaliśmy ma charakter uniwersalny. Po prostu pokazaliśmy, w pięćdziesiąt lat po oryginalnych badaniach Stanleya Milgrama, że nadal, jako ludzie, jesteśmy niebywale posłuszni, jeśli ktoś tylko wie, jak to posłuszeństwo w nas wywołać. Zweryfikowaliśmy kilka naukowych hipotez, do tej pory jeszcze nie zbadanych w żadnych innych eksperymentach. Ale także pokazaliśmy po raz kolejny – i to, jak uważamy, dość dobitnie – jak ważne jest by o wynikach badań nad posłuszeństwem, badań prowadzonych przez psychologów na całym świecie, pamiętać."
„Koniecznie przeczytaj te książkę. Dowiesz się z niej, jak łatwo każdy z nas może stać się pionkiem w ręku sprawnego autorytetu, na przykład lidera politycznego czy charyzmatycznego kapłana. Wbrew uparcie powtarzanym zaklęciom o wartościach, o charakterach, które decydują o naszym postępowaniu, książka ta dowodzi, jak wielkie znaczenie ma sytuacja. Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb pokazali to po mistrzowsku." - profesor Wiesław Łukaszewski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
