Książka ma na celu ukazanie ewolucji wzajemnych relacji pomiędzy Polską a Ukrainą od początkowej nieufności i podszytych stereotypami uprzedzeń, przez koncepcję „strategicznego partnerstwa”, do tezy o wzajemnym braterstwie. Kamieniami milowymi na drodze do zbliżenia obu państw i narodów było uznanie przez Polskę (jako pierwsze państwo na świecie) niepodległości Ukrainy, pomarańczowa rewolucja (2004 r.) i skuteczne działania podjęte m.in. przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na rzecz pokojowego rozwiązania ówczesnego kryzysu politycznego w Ukrainie, rewolucja godności i początek wojny rosyjsko-ukraińskiej (2013–2014), wreszcie pełnoskalowa rosyjska agresja przeciwko Ukrainie (2022 r.), budzące podziw obrona własnej państwowości przez Ukraińców i pomoc, jaką w tym okresie Ukrainie i Ukraińcom udzieliła Polska.
Mocną stroną pracy jest warstwa faktograficzna, niezwykle bogata, gęsta, ale trzymana przez Profesora Szeptyckiego w ryzach. Autor nie daje się nieść wydarzeniom, tylko w swej narracji dobrze nad nimi panuje. Niczego ważnego tu nie brakuje, proporcje w prezentacji poszczególnych dziedzin czy problemów wydają się być odpowiednio wyważone. Co ważne, mimo gęstości materii oraz rygorów wynikających ze struktury, tekst czyta się dobrze, język nie utrudnia odbioru, wywód jest wartki.
z recenzji prof. Romana Kuźniara
W polu zainteresowania Andrzeja Szeptyckiego sprawy ukraińskie od dawna zajmują ważne miejsce, dobrze więc, że postanowił przygotować opracowanie wychodzące naprzeciw tym oczekiwaniom. Przygotowana przez niego praca jest dobrym i – co bynajmniej nie tak częste – całościowym wprowadzeniem do tematu. Czytelnicy poznają z niej nie tylko zarys dziejów Ukrainy, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich 30 lat, lecz także porządny katalog aktualnych spraw i problemów, z którymi przychodzi się borykać współczesnym. Przy czym, co istotne, im chronologicznie bliżej teraźniejszości, tym praca staje się ciekawsza, a narracja żywiej kreślona przez autora.
z recenzji prof. Grzegorza Motyki
KSIĘGA KU PAMIĘCI PROF. WOJCIECHA J. BURSZTY
Chcieliśmy, aby księga ku pamięci Wojciecha Józefa Burszty – wybitnego antropologa kultury i kulturoznawcy – odbiegała od większości podobnych publikacji. Zgromadzone w niej artykuły są bardziej rodzajem wariacji, w których rezonuje myśl Profesora, niż odtwarzaniem konceptów i idei klasyka (już!) polskich nauk społecznych i humanistycznych.
I właśnie poprzez taki dobór głosów – dotyczących statusu antropologii dzisiaj, problemów tożsamości, narodu, popkultury, literatury i filmu w epoce późnej nowoczesności – pokazujemy żywość i znaczenie dorobku, który autor Świata jako więzienia kultury pozostawił.
W tomie publikują:
Monika Baer, Michał Buchowski, Izabela Bukraba-Rylska, Mariusz Czubaj, Adam Czyżewski, Bernadetta Darska, Maja Dobiasz-Krysiak, Andrzej Dorobek, Maciej Dudziak, Elżbieta Durys, Agnieszka Kazibut, Tomasz Kamusella, Krzysztof Kasiński, Waldemar Kuligowski, Marcin Lisiecki, Justyna Marcinkowska, Mateusz Marczewski, Jacek Jan Pawlik, Michał Rauszer, Bardhyl Selimi, Joanna Szczepanik, Magdalena Szpunar, Ewa Tracz.
Juliusz Bursche (1862–1942) był zwierzchnikiem największego protestanckiego Kościoła w międzywojennej Polsce, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (inaczej: luterańskiego), wówczas dużo liczniejszego i bardziej wpływowego niż obecnie, mającego charakter niemiecko-polski. Wywodził się z rodziny osadników niemieckich, którzy dotarli do ówczesnego Królestwa Polskiego w pierwszej połowie XIX w. i był pierwszą osobą w rodzie, która się utożsamiła z polskością. Jako świadomy „Polak z wyboru”, stojący u steru Kościoła przez trzy i pół dekady, poprowadził on swych wiernych przez najbardziej burzliwy okres XX w.: od rewolucji 1905 r. do II wojny światowej. Uznał, że Kościół powinien się otworzyć na potrzeby coraz liczniejszych wiernych mówiących po polsku i umożliwił rozwijanie posługi w tym języku, nie zapominając przy tym o swych niemieckich współwyznawcach. Za lojalność wobec państwa polskiego oraz za swą zdecydowaną antynazistowską postawę został aresztowany przez hitlerowców już na początku II wojny światowej i zmarł w obozie koncentracyjnym. Udowodnił, że ewangelicy mogą mieć polską tożsamość narodową, co nie było sprawą oczywistą w pierwszych dekadach XX w.
***
Monografia zbiera teksty Juliusza Burschego, prezentuje recepcję jego myśli od czasów rozbiorowych, a także współczesne badania i interpretacje. Jest to tom wieloautorski, przybliżający sylwetkę biskupa oraz jego dziedzictwo, w tym pośmiertne docenienie jego działalności i dorobku intelektualnego. Wybory, jakich dokonywał, miały ogromne znaczenie dla dużej społeczności obywateli Polski międzywojennej, wzbudzały więc ogromne emocje, a także krytykę długo po ostatniej wojnie. Dowody jednoznacznej aprobaty i docenienia ze strony państw polskiego i niemieckiego przyszły wiele lat po jego śmierci, a książka ta jest także ich zapisem.
Ze wstępu
Dzieje rodziny Bursche są emanacją dziewiętnastowiecznych losów polskich ewangelików na terenie zaboru rosyjskiego. Byli oni częścią większej zbiorowości protestanckiej na tych ziemiach, składającej się z potomków starej szlachty różnowierczej z XVI wieku, emigrantów z krajów niemieckich, przybyszy z Mazur, osiedlających się na Suwalszczyźnie i północnym Mazowszu, autochtonicznej ludności polskiej zamieszkującej ziemię wieluńską czy polskojęzycznych „olędrów” zamieszkujących nabrzeża Bugu. (…) Z grona kolonistów niemieckich ulegających wpływom polskiej kultury i polonizujących się pochodził bohater niniejszej książki. (…)
Jest to niewątpliwie książka przedstawiająca postać Burschego bez patosu i starająca się zebrać cały dotychczas znany dorobek na jego temat. Wnosi także nowe ustalenia, dotyczące zwłaszcza ostatnich lat jego życia.
prof. dr hab. Jarosław Kłaczkow, UMK
Zawarty w książce różnorodny materiał tworzy interesującą mozaikę, uzupełniającą obraz biskupa Burschego i jego rodziny, jaki wyłania się z dotychczas dostępnych publikacji. Fakt, że w mozaice tej obok tekstów naukowych znalazły się teksty wspomnieniowe, odwołujące się do pamięci rodzinnej czy wręcz relacje o dziennikarskim charakterze, przydaje jej wartości.
dr hab. Jerzy Sojka, prof. ChAT
„Moje oczy są pełne łez, kiedy wspominam ostatnie Wigilie u nas i radosne Sylwestry u Heniów i moje osamotnienie. Duszę moją przytłacza nieszczęście naszego kraju, niepewna przyszłość, długie więzienie. Moja praca życiowa: stworzenie silnego, mającego wpływ Kościoła ewangelickiego w ultrakatolickiej Polsce, który by przyciągał Polaków i Niemców, jest zniszczona. Spalone są moje notatki, pamiętnik biskupi, protokoły wizytacji, zeszyty z kazaniami, przemówieniami i odczytami – cały materiał do historii moich czasów, a także moje książki. To jest tragedią mojego życia. Mimo to nie ogarnia mnie rozpacz ani nie tracę odwagi. Jedno mi pozostało: Wy i Wasza miłość, która może opromieni mi wieczór mojego życia, jeśli taki przeznaczony mi jest w miłosierdziu Bożym”.
Fragment listu Juliusza Burschego z 15 grudnia 1940 r. z obozu Sachsenhausen-Oranienburg
Monografia Damiana Szymczaka jest bardzo oryginalnym dziełem. Autor prowadzi ciekawy wywód o polskiej transformacji, działaniu instrumentów polityki publicznej oraz znaczeniu wolnego rynku w przekształceniach nie tylko podmiotów gospodarczych, ale i układów społeczno-gospodarczych, jakie tworzą obszary wiejskie na terenach popegeerowskich. Jest to praca pisana w duchu głębokiego zrozumienia pojęcia sprawiedliwości społecznej oraz odpowiedzialności podmiotów publicznych tworzących „uspołecznione” podmioty gospodarcze.
z recenzji dr. hab. Pawła Chmielińskiego, prof. IRWiR PAN
Autor nie przyjmuje tłumaczenia złego człowieka w polityce warunkami, których jest wytworem lub chce zmienić, ani tym bardziej wyższym celem, który chce osiągnąć. W tych samych warunkach rodzą się i działają, w tym próbują je zmieniać, różni ludzie, dobrzy i źli.
A cel nigdy nie uświęca środków, zwłaszcza jeśli ich użycie prowadzi do większego zła, od tego, które rzekomo człowiek (zły) chce usunąć. Przedmiotem zainteresowania autora jest zatem człowiek w polityce i życiu międzynarodowym, który ma świadomość skutków swoich działań i norm cywilizacyjnych, które gwałci, aby dopiąć swego.
ze Wstępu
Czy w dzisiejszej polityce zagranicznej coś jeszcze znaczą pojęcia „zło" i „dobro"? Czy polityk może być „z gruntu zły"? Refleksje na temat zła w polityce zagranicznej w bardzo dobrej książce prof. Romana Kuźniara.
prof. Aleksander Głogowski
To jest dzieło Mistrza, który patrzy na zło w świecie z perspektywy wszechstronnego erudyty, znanego dyplomaty i doświadczonego nauczyciela akademickiego. Skąd pomysł na taki temat? Autor odpowiada: „Inspiracją dla Książeczki o złym człowieku była (…) Książeczka o człowieku Romana Ingardena". Tym, co zasługuje na szczególną uwagę, materią, której skutki homo sapiens odczuwa od tysiącleci, jest bowiem taki zły człowiek „w polityce i życiu międzynarodowym, który ma świadomość skutków swoich działań”.
prof. Wojciech Kostecki
Książka jest przeglądem koncepcji teoretycznych dotyczących pojęć rozwoju oraz ruchu społecznego i pokazuje, w jaki sposób te dwa obszary badań „spotykają się” i mogą pomóc w opisie współczesnego świata. [...] Powiązanie problematyki rozwoju społecznego, za pomocą koncepcji rozwoju zrównoważonego, z problematyką ruchów społecznych i przedstawienie całego tego obszaru w ramach spójnego stanowiska należy uznać za podstawowy element oryginalności przedsięwzięcia.
z recenzji dr. hab. Piotra Matczaka, prof. UAM
W literaturze podręcznikowej z zakresu socjologii brak podobnie obszernego opracowania ważnej tematyki ruchów społecznych. [...] Cenne jest powiązanie idei ruchów społecznych z problematyką globalizacji i demokracji. Dobrze opisana jest także szczególna rola ruchów społecznych wobec projektów rozwoju zrównoważonego.
z recenzji prof. dr. hab. Piotra Sztompki
Książka jest przeglądem koncepcji teoretycznych dotyczących pojęć rozwoju oraz ruchu społecznego i pokazuje, w jaki sposób te dwa obszary badań „spotykają się” i mogą pomóc w opisie współczesnego świata. [...] Powiązanie problematyki rozwoju społecznego, za pomocą koncepcji rozwoju zrównoważonego, z problematyką ruchów społecznych i przedstawienie całego tego obszaru w ramach spójnego stanowiska należy uznać za podstawowy element oryginalności przedsięwzięcia.
z recenzji dr. hab. Piotra Matczaka, prof. UAM
W literaturze podręcznikowej z zakresu socjologii brak podobnie obszernego opracowania ważnej tematyki ruchów społecznych. [...] Cenne jest powiązanie idei ruchów społecznych z problematyką globalizacji i demokracji. Dobrze opisana jest także szczególna rola ruchów społecznych wobec projektów rozwoju zrównoważonego.
z recenzji prof. dr. hab. Piotra Sztompki
Praca prof. Kojkoła rzetelnie informuje o zróżnicowanym charakterze prezentowanych poglądów na zagadnienia związane z filozoficznymi, naukowymi i religijnymi podstawami wychowania. Przybliża refleksję polskich filozofów, tych znanych i tych dzisiaj wręcz zapoznanych, w sposób jasny i wyraźny.
z recenzji prof. dra hab. Leszka Gawora
Recenzowana praca stanowi ciekawą publikację syntetyzującą problemy z pogranicza filozofii, edukacji i religii. Odwołanie do uczonych, jeśli nie zapomnianych, to jednak mniej obecnych we współczesnej kulturze jest bardzo cennym zabiegiem, szczególnie w dobie współczesnej „ucieczki do przodu” części badaczy. [...] Jest to najlepszy moment, aby ukazać nasz – w sensie narodowy – dorobek, a jednocześnie wyeksponować oryginalność czy swoistą wyjątkowość polskiej myśli filozoficznej i pedagogicznej.
z recenzji dra hab. Sławomira Sztobryna, prof. Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej
Zamysłem autorki jest pokazanie, w jaki sposób zastosowanie perspektywy socjologii relacyjnej pozwala zrozumieć i wyjaśnić mechanizmy wytwarzania dobra społecznego. Książka porusza bardzo ważny społecznie temat, nie tylko aktualny w kontekście debaty publicznej, lecz także zaniedbany i niedoceniany w socjologii jako nauce. (…)
Uważna lektura książki pozwala odnieść się poznawczo zarówno do nowych form działania altruistycznego i humanitarnego, jak i powiązać je z najdawniejszymi sposobami myślenia o darze, wymianie, wzajemności w ich nieutylitarystycznych i ponadfunkcjonalnych aspektach, a także z działaniem najstarszych instytucji społecznych.
dr hab. Dorota Rancew-Sikora, prof. UG
Książkę Elżbiety Hałas można czytać na dwa (niewykluczające się) sposoby: jako erudycyjną i wszechstronną analizę tytułowego pojęcia altruizmu oraz kategorii pojęciowych z nim związanych (i ten jej aspekt byłby wystarczającym powodem, by ją napisać i opublikować) oraz – i na tym moim zdaniem polega nowość i oryginalność tej książki – jako pierwsze w Polsce tak obszerne przybliżenie i zastosowanie do analizy konkretnych zjawisk społecznych – socjologii relacyjnej, ciągle w polskim dyskursie naukowym niedostatecznie obecnej i mało znanej.
prof. dr hab. Wojciech Pawlik
Zamysłem autorki jest pokazanie, w jaki sposób zastosowanie perspektywy socjologii relacyjnej pozwala zrozumieć i wyjaśnić mechanizmy wytwarzania dobra społecznego. Książka porusza bardzo ważny społecznie temat, nie tylko aktualny w kontekście debaty publicznej, lecz także zaniedbany i niedoceniany w socjologii jako nauce. (…)
Uważna lektura książki pozwala odnieść się poznawczo zarówno do nowych form działania altruistycznego i humanitarnego, jak i powiązać je z najdawniejszymi sposobami myślenia o darze, wymianie, wzajemności w ich nieutylitarystycznych i ponadfunkcjonalnych aspektach, a także z działaniem najstarszych instytucji społecznych.
dr hab. Dorota Rancew-Sikora, prof. UG
Książkę Elżbiety Hałas można czytać na dwa (niewykluczające się) sposoby: jako erudycyjną i wszechstronną analizę tytułowego pojęcia altruizmu oraz kategorii pojęciowych z nim związanych (i ten jej aspekt byłby wystarczającym powodem, by ją napisać i opublikować) oraz – i na tym moim zdaniem polega nowość i oryginalność tej książki – jako pierwsze w Polsce tak obszerne przybliżenie i zastosowanie do analizy konkretnych zjawisk społecznych – socjologii relacyjnej, ciągle w polskim dyskursie naukowym niedostatecznie obecnej i mało znanej.
prof. dr hab. Wojciech Pawlik
ROCZNIK STRATEGICZNY jest jedyną w Polsce i w Europie Środkowej publikacją, która systematycznie i całościowo przedstawia główne wydarzenia i tendencje w życiu międzynarodowym mijającego roku.
OBSERWATORIUM BEZPIECZEŃSTWA oferuje wnikliwą analizę globalnych oraz regionalnych problemów bezpieczeństwa w ujęciu instytucjonalnym i sektorowym.
ŚWIAT W ROCZNIKU to geopolityczne ujęcie sytuacji międzynarodowej, w tym polityki wielkich mocarstw. W RS diagnoza sytuacji strategicznej jest dokonywana z polskiej perspektywy. Zawartość Rocznika została wzbogacona autorskimi tabelami i kalendarium.
Ponadto w obecnym wydaniu RS m.in.:
– PRZEGLĄD SYTUACJI MIĘDZYNARODOWEJ: ASPEKTY GLOBALNE I REGIONALNE
– NATO: CHRZEST OGNIA PO SIEDEMDZIESIĄTCE
– KONFLIKTY ZBROJNE 2022 R.: W CIENIU WOJNY ROSJI Z UKRAINĄ
– GOSPODARKA ŚWIATOWA 2022–2023: CZAS NIEPEWNOŚCI, NIEPOKOJU I POSTĘPUJĄCEJ FRAGMENTACJI
– POLITYKA ZAGRANICZNA CHIŃSKIEJ REPUBLIKI LUDOWEJ W KONTEKŚCIE WOJNY ROSJI W UKRAINIE
Czym jest mobilność? Jest przemieszczaniem się w przestrzeni społecznej (ruchliwość społeczna), jest przemieszczaniem się w przestrzeni geograficznej (migracje). W tej książce te dwa ujęcia zachowują ważność, ale też pojawia się propozycja ich uzupełnienia, otwarcia na ujmowanie mobilności jako gospodarowania zasobami, wyraźniejszego dostrzegania, że mobilność ma nie tylko wymiar modernizacyjny, lecz także ekologiczny. Bohaterem tej książki jest Giżycko ? niewielkie, mazurskie miasto i jego mieszkańcy, również ci, którzy z niego wyjechali. Ta książka jest próbą opowiedzenia, co jest ważne w życiu miasta, co jest ważne w życiu człowieka. Książka jest wartościową i nowatorską, w pełni udaną próbą ukazania istoty małego miasta ulokowanego w wielkim świecie za sprawą zmian wywołanych przez mobilność społeczną jego mieszkańców. Praca ukazuje, jak bardzo ta mobilność sprzyja kształtowaniu postaw otwartości na innych, sprzyja ogólnej pluralizacji postaw i zachowań społecznych. prof. dr hab. Andrzej Sadowski Jest to książka o społecznej i przestrzennej ruchliwości mieszkańców Giżycka, którzy w zmieniających się kontekstach musieli radzić sobie z gospodarowaniem zasobami [?]. To socjologiczno-antropologiczny fresk ukazujący powiązania (figuracje), w jakie uwikłani byli i są ludzie migrujący z małego miasta, niekiedy doń powracający. To opis powiązań i ich konsekwencji, opis splotu zdarzeń, w których rodzina-środowisko małego miasta ? polskie/światowe metropolie formują życie. dr hab. Jacek Poniedziałek, prof. UMK
W niniejszej pracy poddano całościowej analizie projekt Nowego Jedwabnego Szlaku. Przedstawiona historia rozwoju Inicjatywy jest dodatkowo uzupełniona o drobiazgowe omówienie poszczególnych projektów BRI (Inicjatywa Pasa i Drogi) i związanych z nimi wydarzeń. (…) Analiza obejmuje:
wymiar strategiczny, stojący za utworzeniem BRI, i związane z nim cele;
politykę reform i modernizację chińskiej gospodarki;
wielowymiarowość chińskiej koncepcji i przemiany na poziomie doktryny;
aspekty związane z finansowaniem i realizacją techniczną korytarzy ekonomicznych;
współpracę bilateralną, regionalną i ponadregionalną w ramach Inicjatywy.
(fragment książki)
Książka Mikołaja Lisewskiego niewątpliwie zasługuje na uwagę jako interesujące studium inicjatywy, która budzi szerokie kontrowersje i stała się przedmiotem ogólnej debaty.
prof. dr hab. Adam Jelonek
Mikołaj Lisewski – politolog, badacz współczesnych stosunków międzynarodowych, szczególnie relacji pomiędzy Chińską Republiką Ludową a Stanami Zjednoczonymi. Autor monografii poświęconej problematyce stosowania przez Chiny siły miękkiej i twardej, a także łączenia obu na poziomie międzynarodowym, doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Academia Rerum Socialium Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dwukrotny laureat stypendium ministra za wybitne osiągnięcia w nauce. Zainteresowania badawcze autora obejmują neoliberalne i neorealistyczne teorie stosunków międzynarodowych, geopolitykę, problematykę rywalizacji mocarstw oraz współczesne przemiany liberalnego porządku międzynarodowego.
Nie ma zgody na Bartleby’ego. Na to, jaki on jest. Chcemy go zrozumieć, aby go zmienić, zatrudnić w naszych biznesach. Oswoić i dodać do listy przykładów. Do sensów, które znamy i produkujemy. Czy będą one dominujące czy kontr-dominujące, Bartleby nie może istnieć sam dla siebie, nie może być taki – w rzeczywistości jest inny, jest naprawdę taki, jak o nim mówimy.
Opisać Bartleby’ego, oswoić Bartleby’ego – rozpoznać jako siebie, jako to, co znane, sprowadzić obcość do tożsamości. Zabić go potokiem słów – oswajania, udomowiania, uciszania.
Nie ma zgody na Bartleby’ego. Nie ma zgody na niezrozumienie. Nie ma zgody na bycie.
(fragment książki)
Książka Oskara Szwabowskiego jest osobliwa, więcej nawet: ostentacyjnie celebruje własną osobliwość. Trudno ją jednoznacznie zakwalifikować: trochę to rozprawa naukowa, z pewnością esej, w jakiejś mierze antologia cytatów i dzieło literackie. (...). Przedłożona do recenzji książka kontynuuje przedstawioną tutaj strategię, wpisuje się w próby ustanowienia innowacyjnych humanistycznych dociekań, wolnych od wszystkich grzechów akademizmu. Ma to swoje zalety – wśród nich wymieniłbym przede wszystkim nieschematyczność, niespodziewane korzyści intelektualne płynące z myślowego i tekstowego eksperymentu, ciekawe problematyzacje związane z dygresjami osobistymi i publicystycznymi (...).
dr hab. Jerzy Franczak, prof. UJ
Książka, pomyślana jako podręcznik akademicki, składa się z czternastu rozdziałów poświęconych zachowaniom naruszającym normy społeczne lub normy społeczne i prawne. Prezentowane problemy potraktowane zostały w sposób interdyscyplinarny, co niewątpliwie stanowi istotną zaletę publikacji. Ta obszerna praca dotyczy ważnych i budzących nierzadko wiele kontrowersji zjawisk. Choć poruszane kwestie omawiane są wieloaspektowo, książka stanowi zwartą całość i czytelnik nie będzie miał problemów z usytuowaniem ich w określonej strukturze czy porządku normatywnym. Widać, że Autorka wie, o czym pisze i czyni to sprawnie.
prof. dr hab. Zbigniew IzdebskiUniwersytet Zielonogórski
Książka Ireny Pospiszyl stanowi kompetentne i erudycyjne pogłębienie analiz dotyczących patologii i problemów społecznych, których Autorka dokonywała (w mniejszym zakresie) we wcześniejszej swej publikacji Patologie społeczne (WN PWN 2008).
prof. dr hab. Ewa WysockaUniwersytet Śląski
Irena Pospiszyl, profesor Akademii Pedagogiki Specjalnej, kieruje Zakładem Psychopedagogiki Resocjalizacyjnej. Była stypendystką w Instytucie Psychiatrii Uniwersytetu Londyńskiego. Jako pierwsza opisała syndrom Atlasa, zaburzeniowy zespół adaptacyjny do sytuacji trudnych. Jest autorką ponad 80 publikacji, w tym takich jak: Przemoc w rodzinie (1994), Ofiary chroniczne (2003), Patologie społeczne (2008), Syndrom Atlasa. O tych, którzy byli silni zbyt długo (2019). Jest także tłumaczką książki Danyi Glaser i Stephena Frosta Dziecko seksualnie wykorzystywane (1995). Swoją karierę zawodową zaczynała jako wychowawczyni w Sanatorium Neuropsychiatrii Dziecięcej.
Od lat prowadzi badania nad podatnością wiktymizacyjną osób, interesuje się także problemem uprzedzeń społecznych, czemu dała wyraz m.in. w artykułach: Barbarzyństwo potrzebuje społecznej legitymacji (2016), Słoiki, gender i inne demony, czyli kilka refleksji na temat współczesnych uprzedzeń w Polsce (2016), The Loser Syndrome – universality of the strategy of defense of discriminated groups (2020).Pasjonatka powieści sensacyjnych, nart i swojego ogrodu w górach.
Książka Miłosza Miszczyńskiego poświęcona jest problemowi współtworzenia wartości w procesach organizowania. Koncepcja zarządzania wartością jest rozwijana w ekonomii od kilkudziesięciu lat, w naukach o zarządzaniu najczęściej jest używana do wyjaśniania strategii konkurencji i strategii rozwoju przedsiębiorstwa oraz modeli biznesu. Autor podjął ciekawą próbę rozszerzenia porterowskiego rozumienia wartości o szeroki kontekst procesów organizowania i zarządzania w organizacjach. Koncentruje przy tym uwagę na współtworzeniu wartości, czyli na sieciowym, zespołowym charakterze tego procesu.
Prof. dr hab. Maria Romanowska
Monografia ma znaczny wkład w rozwój nauk o zarzadzaniu i jakości. Wzbogaca zarówno silnie rozwijany w ostatnich latach nurt związany z podejściem sieciowym, jak i teorię innowacji, teorię współpracy oraz teorię zasobową.
Prof. dr hab. Maciej Zastempowski
We współczesnej literaturze dominują publikacje poświęcone nierównościom dochodów oraz zjawisku ubóstwa i biedy, najważniejszej konsekwencji nierówności społecznych. W książce rozważa się także szereg innych typów nierówności (np. zjawisko segregacji, zmniejszenie dobrobytu społecznego w wyniku nierówności). Miary przedstawione w książce są świadomie dokonanym wyborem – ze względu na posiadane własności – spośród bardzo wielu proponowanych miar.
Grzegorz Lissowski, prof. dr hab. nauk humanistycznych, specjalności: socjologia matematyczna, teoria decyzji, teoria wyboru społecznego, teoria sprawiedliwości dystrybutywnej, teoria statystyki. Emerytowany profesor Wydziału Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor stu kilkudziesięciu publikacji, w tym: Prawa indywidualne a wybór społeczny (1992); Zasady sprawiedliwego podziału dóbr (2008); Podstawy statystyki dla socjologów (wspólnie z Jackiem Hamanem i Mikołajem Jasińskim) (2008, 2011); Principles of Distributive Justice (2013) oraz redaktor monograficznych publikacji zbiorowych, w tym: Teoria racjonalnego wyboru (1994); Teoria wyboru społecznego (2000); Elementy teorii wyboru społecznego (2001); Przestrzenna teoria głosowania (2003). Członek redakcji pisma „Studia Socjologiczne” (1990-2003) oraz współzałożyciel i członek redakcji pisma „Decyzje” (2004-2022).
Czy można powiedzieć, że coś koniecznie musimy pamiętać? Czy mają rację ci, którzy nam powtarzają: „Zapomnij o tym, łatwiej ci będzie wtedy żyć”? Kwestie te, choć kluczowe, na ogół nie są poddawane głębszej refleksji filozoficznej. Avishai Margalit w swej książce skłania czytelnika do przemyślenia na nowo problemu pamięci i jej związków z etyką. Dzięki temu książka ta staje się przewodnikiem po świecie skomplikowanych palimpsestów minionych wydarzeń. W świecie, w którym wciąż konfrontujemy się z duchami czy wręcz upiorami pamięci, rozważania Margalita pomagają nam zrozumieć przeszłość i ustosunkować się do niej.
Leszek Koczanowicz, Uniwersytet SWPS
W swojej głęboko humanistycznej książce, która oferuje przystępnie napisaną filozofię na czasy kolejnych masowych zbrodni, Avishai Margalit zadaje pytanie, czy istnieje etyka pamięci. Powierza czytelnikom mądrą, osadzoną w tradycji zachodniej filozofii i religii refleksję poszukującą dróg uzdrowienia relacji z innymi w szacunku, trosce i lojalności. Uświadamia, że każde z nas może się znaleźć w roli „moralnego świadka” ujawniającego zło, którego było przedmiotem. To książka, która nas wzbogaca, umacnia i czyni lepszymi ludźmi.
Ewa Domańska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Avishai Margalit (ur. 1939) – filozof izraelski, profesor filozofii Uniwersytetu Hebrajskiego, wykładał m.in. w Harvard University, Wolfson University, Oxford, Freie Universität Berlin oraz w Institute of Advanced Study w Princeton. Zajmuje się filozofią społeczno-polityczną, filozofią moralności i religii. Autor m.in.: Idolatry (z Moshem Halbertalem, 1992), The Decent Society (1996), The Ethics of Memory (2002), Occidentalism: The West in the Eyes of Its Enemies (z Ianem Burumą, 2004), On Compromise and Rotten Compromises (2010), On Betrayal (2017).
Popadnięcie w całkowite zapomnienie przeraża nas nie tyle jako coś, co stanie się po naszej śmierci, ile jako świadectwo naszych obecnych relacji. Obawiamy się, że moglibyśmy niewiele znaczyć dla osób, z którymi teraz jesteśmy związani. Troska o pozostawienie śladów i bycie pamiętanym jest więc racjonalną troską o nasze relacje gęste i ich trwałość. To właśnie na taką formę pozostawienia śladów wolno nam mieć nadzieję.
Avisahi Margalit
(fragment książki)
Seria Prawo i Teoria Społeczna
Seria wydawnicza zainicjowana w Centrum Edukacji Prawniczej i Teorii Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Celem serii jest konfrontowanie wiedzy prawniczej z jej politycznymi i społecznymi podstawami. Prawo jest wielowymiarową praktyką społeczną, w której ogląd prawniczy jest uprzywilejowany, lecz nie jedyny. Dlatego, nawiązując do współczesnych dyskusji filozoficznych i polityc
Książka Magdaleny Chrzan-Dętkoś stanowi bardzo ciekawą, naukowo udokumentowaną, prezentację najnowszych badań (w tym własnych) oraz klinicznych studiów przypadków kobiet z depresją poporodową. To rzetelne kompendium będzie drogowskazem w diagnozowaniu i pomocy psychologicznej, a także w profilaktyce i poradnictwie rodzinnym.
dr hab. Bernadetta Izydorczyk, prof. UJ
Monografia należy do nielicznych w Polsce prac łączących ujęcie badawcze, podręcznikowe, poradnikowe i kazuistyczne. Takie podejście do tematu wymagało od Autorki wszechstronnej wiedzy. Jako psycholog musiała głęboko wniknąć w zagadnienia z zakresu medycyny, psychoterapii, wsparcia psychologicznego, a nawet traumatologii. To sprawia, iż recenzowana rozprawa ma charakter unikatowy. (...)
Autorka przeprowadza czytelnika przez niejasności terminologiczne (…), proponując klarowne rozróżnienie problemów takich jak przygnębienie poporodowe czy baby blues, depresja w ciąży i depresja poporodowa. Sama ta część opracowania warta jest włączenia do lektur obowiązkowych studentów psychologii, medycyny, pielęgniarstwa czy nauk o zdrowiu, a także praktyków zajmujących się pracą z młodymi rodzicami.
dr hab. Małgorzata Lipowska, prof. UG
Magdalena Chrzan-Dętkoś, dr psychologii, pracuje w Zakładzie Psychologii i Psychopatologii Rozwoju Instytut Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego, jest certyfikowaną psychoterapeutką Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Współprowadzi ośrodek psychoterapeutyczny Centrum Terapii Depresji w Gdyni, jest koordynatorką merytoryczną programu profilaktycznego „Przystanek Mama” realizowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w północnej Polsce.
Matronat: Fundacja Rodzić po Ludzku
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
