Książka dotyczy psychicznych determinant macierzyństwa. Autorka jest psychologiem klinicznym i to przesądza o charakterze tej pracy. Mamy tu próby wniknięcia w istotę i mechanizmy psychologiczne omawianych zagadnień (a nie tylko ich wyodrębnienie lub ocenę) oraz metodę badań charakterystyczną dla psychologii klinicznej – wyniki badań empirycznych z ich analizą ilościową i jakościową oraz dane uzyskane z sesji terapeutycznych. Ponadto, nie tylko przyjęta perspektywa psychologii klinicznej, lecz także w jej ramach doświadczającej siebie kobiety, która decyduje się na macierzyństwo lub brak potomstwa wyróżniają tę książkę spośród istniejących monografii na temat macierzyństwa i stanowią o jej unikatowości. z recenzji prof. dr hab. Mariny Zalewskiej Do zainteresowania źródłami narodzin psychiki dziecka skłoniła mnie praktyka kliniczna i chęć poszukiwania mechanizmów nieprawidłowości w coraz wcześniejszym okresie jego rozwoju. (...) Pytania, które stawiam, pokazują perspektywę, z jakiej analizuję tytułowy problem - perspektywę doświadczającej siebie kobiety. Staram się wnioskować o tym obszarze życia, który wiąże się z macierzyństwem, a dotyczy szczególnie reprezentacji dziecka. Jakie jest jego miejsce w wewnętrznym świecie kobiety? Co "warunkuje" jego obraz, który się w owym świecie tworzy? Jaki jest, jakie budzi emocje? fragment wstępu
Autobiografia Perveza Musharrafa, urzędującego prezydenta Pakistanu, pozwala zorientować się w sytuacji na pograniczu afgańsko-pakistańskim, na które zwrócone są oczy całego świata. To tam ma się ukrywać Osama bin Laden. Tam znajduje się zaplecze al-Kaidy. To w ten rejon Polska wysyła ponad tysiąc żołnierzy.
Musharraf opowiada o walkach z talibami, poszukiwaniach terrorystów (m.in. mułły Omara i Osamy bin Ladena). Poznajemy historyczne tło dzisiejszych konfliktów. Autor otwarcie mówi o wspieraniu i szkoleniu talibów i mudżahedinów przez Pakistan i Stany Zjednoczone w okresie wojny Afganistanu ze Związkiem Radzieckim.
„Po zamachach 11 września członkowie al Kaidy zaczęli masowo uciekać do Pakistanu. Od tamtej pory nieustannie bawimy się z nimi w kotka i myszkę. Gdy piszę te słowa, Osama bin Laden pozostaje wciąż na wolności, udało nam się jednak wytropić wielu innych terrorystów (...). Do tej pory aresztowaliśmy 689, z czego 369 zostało przekazanych Stanom Zjednoczonym”.
„Dyrektor generalny naszej agencji wywiadowczej (...) zrelacjonował mi telefonicznie przebieg swojej rozmowy z zastępcą sekretarza stanu USA Richardem Armitage’em, który w skrajnie niedyplomatycznej formie doprecyzował ultimatum Colina Powella. Z jego wypowiedzi wynikało nie tylko, że musimy jasno określić swoje stanowisko, lecz również, że opowiadając się po stronie terrorystów, musimy się liczyć z takim bombardowaniem, które cofnie nas do epoki kamienia łupanego. Była to szokująco brutalna groźba, a jednocześnie oczywista zapowiedź potężnych działań odwetowych ze strony Stanów Zjednoczonych”.
Pervez Musharraf od 1999 roku jest prezydentem Pakistanu. Gdy miał cztery lata, po podziale Indii, przeniósł się do nowo powstałego Pakistanu. Po ukończeniu pakistańskiej akademii wojskowej został komandosem w brygadzie do zadań specjalnych i brał udział w wojnach z Indiami w 1965 i 1971 roku. Awansował, w 1998 roku został generałem i szefem sztabu. Objął urząd prezydenta w wyniku dramatycznego konfliktu z premierem Nawazem Sharifem i nadal sprawuje władzę mimo dwóch zamachów na jego życie. W 2001 roku wsparł Stany Zjednoczone w walce z al Kaidą.
Miłość jest tu ujmowana nie jako uczucie - a jeśli, to tylko marginesowo - natomiast jako symboliczny kod, który informuje, jak można się komunikować nawet w przypadkach, gdy wydaje się to nieprawdopodobne. Kod ośmiela się do budowania odpowiednich uczuć. La Rochefoucauld uważał, iż bez owego kodu większość ludzi nie potrafiłaby odnaleźć drogi do tych uczuć.
Monografia napisana przez znakomitego znawcę problematyki miejskiej będzie niewątpliwie wydarzeniem w polskim środowisku naukowym zajmującym się szeroko rozumianymi naukami o mieście. Autor podejmuje w niej nadzwyczaj aktualną problematykę odrodzenia miast przemysłowych, lub inaczej możliwości wychodzenia przez nie z kryzysu wywołanego przekształceniami systemu kapitalistycznego, w jego nową postindustrialną fazę rozwoju.
W Odrodzeniu miast na podstawie olbrzymiej literatury przedmiotu Andrzej Majer daje opis i wyjaśnienie logiki funkcjonowania systemów miejskich, które wykorzystując endogenne i egzogenne czynniki stabilizacji i rozwoju ekonomicznego zaadaptowały się do nowych realiów ekonomicznych i społecznych. W dobrze uargumentowanym przekonaniu Autora monografii procesy syntetycznie nazywane „odrodzeniem miast” mają względnie uniwersalny charakter. Obserwować je można w różnych fazach zaawansowania we wszystkich rozwiniętych gospodarczo państwach, w tym również w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. I co zdaje się być szczególnie istotne, przełamanie stagnacji lub mocniej kryzysu jest możliwe nie tylko w największych miastach, ale również w miastach mniejszych. Autor precyzyjnie rozgranicza realne procesy zachodzące w strukturach funkcjonalnych i społecznych miasta od refleksji teoretycznej i badań empirycznych próbujących opisać i wyjaśnić obserwowane procesy poprzez odwołanie do ogólniejszych koncepcji teoretycznych. Dzięki temu praca jest zarazem dyskusją nad szansami rozwojowymi miast i jednocz nie nad kondycją współczesnych rozwiniętych społeczeństw oraz kierunkach zmian, jakie w ostatnich dekadach stały się ich udziałem.
Z recenzji prof. nadzw. dr. hab. Stanisława W. Kłopota
Uniwersytet Wrocławski
Aktywność obywatelska w przestrzeni publicznej wzrosła w ostatnich 25 latach i choć nadal możemy być niezadowoleni z jej poziomu, to różnorodność form samoorganizacji oraz celów, dla których ludzie chcą współdziałać, jest szeroka. Zmieniły się zarówno pozycja, z jakiej oceniamy rzeczywistość społeczną, jak i kryteria tej oceny.
Zamieszczone w książce artykuły łączy krytyczna refleksja nad teorią i praktyką uczestnictwa obywateli w polskiej przestrzeni publicznej. Analiza przypadków pozwala na przedstawienie istotnych dylematów partycypacji obywatelskiej, w tym procedur demokratycznych, reprezentacji, a także interwencji i konsultacji społecznych.
Przestrzeń miejska centrów polskich miast staje się w coraz większym stopniu produktem turystycznym, którego stałym elementem są odrestaurowane budynki, pomniki czy też elementy małej architektury w stylu retro. Wszystko to tworzy nowy kontekst dla procesu społecznego konstruowania przeszłości, który w przypadku wielkiego miasta staje się areną sporów politycznych i ideologicznych. Autor analizuje ten proces uwypuklając znaczenie nośników pamięci – tych istniejących od dawna i tych nowych, tworzonych często w formie implantów pamięci, a więc obiektów przypominających swoim wyglądem stare budynki. W wymiarze tożsamościowym książka przedstawia pamięć społeczną Poznania, sposób interpretacji skomplikowanej historii miasta przez jego współczesnych mieszkańców. Ukazuje społeczne zróżnicowania interpretacji przeszłości i wielość sposobów na jaki może ona wpływać na codzienne życie.
Agonii Europy Zambrano nie napisała jako zwartej monografii. Składają się na nią cztery eseje, opublikowane w latach czterdziestych ubiegłego wieku: Agonia Europy (1940), Przemoc europejska (1941), Nadzieja europejska (1942) oraz Destrukcja form (1944). Autorka pisała je w czasie trudnym dla Europy, a także dla niej samej, kiedy opuściła ojczyznę – tuż po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii, gdy jeszcze trwała II wojna światowa. (…) Już na początku pierwszego eseju Zambrano stwierdza, że Europa znajduje się w stanie dekadencji, kryzysu historycznego, który nazywa także agonią, walką o przetrwanie. Kryzys odsłania istotne cechy dotkniętej nieszczęściem kultury, sprzyja ich rozpoznaniu, co właśnie autorka czyni (…), wskazując przyczyny tej tragedii. Myśl Zambrano nie jest jednak sową Minerwy, krążącą o zmierzchu Europy nad jej ruinami. Daje także nadzieję, chociaż czytelnik w tej książce pozna tylko jej zarys.
Z wprowadzenia prof. Mieczysława Jagłowskiego
Monografia Dysleksja i ADHD – współwystępujące zaburzenia rozwoju. Neuropsychologiczna analiza deficytów pamięci należy do nielicznych w naszym kraju prac badawczych, dotyczących pogranicza neuropsychologii rozwoju i psychologii klinicznej dziecka. Istotnym walorem tej pracy, jest jej interdyscyplinarny charakter. Takie podejście do tematu stanowiło wielkie wyzwanie dla Autorki, bo wymagało wszechstronnej wiedzy. Jako psycholog musiała głęboko wejść w wiele specjalności z zakresu medycyny, dlatego jest tam obecne neuropsychologiczne, neuroanatomiczne, neurofizjologiczne i genetyczne podejście do zagadnień zaburzeń uczenia się i zachowania oraz ich współwystępowania. To wszystko stanowi, iż recenzowana rozprawa ma charakter unikatowy […]. Monografia uzupełnia brak tego rodzaju publikacji, niezbędnych dla rozwoju nauki, edukacji, a także dla potrzeb profesjonalistów.
prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz
Monografia stanowi wyróżniające się autorskie przedstawienie zagadnień rozpatrywanych w części teoretycznej i sprecyzowanych w formie pytań badawczych w programie badań własnych. Dokumentuje szeroki zakres wiedzy i równie szerokie doświadczenie kliniczne Autorki […]. Metodologia badań własnych eksponuje podejście mikrogenetyczne do funkcjonowania mózgu i umysłu, ponieważ jest to podejście procesowe umożliwiające wyjaśnienie dynamiki objawów patologicznego rozwoju w warunkach uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Na podkreślenie zasługuje fakt, iż podejście mikrogenetyczne dopiero zaczyna być włączane do badań nad patologią rozwoju u dzieci.
prof. zw. dr hab. Danuta Kądzielawa
Rzadko się zdarza w neuronaukach, że głębokie myślenie teoretyczne na temat mózgu, jego struktury i funkcji u dzieci łączy się z bogatym doświadczeniem oddanego swojej pracy klinicysty. Monografia autorstwa Małgorzaty Lipowskiej stanowi przewodnik – w pełnym sensie tego słowa – w pewnej trudnej, ale jakże ważnej podróży poznania zaburzeń pamięci i ich moderatorów u dzieci ze współwystępowaniem dysleksji i ADHD. Osiągnięty wynik naukowy pomnaża moc eksplikacyjną zastosowanej teorii mikrogenetycznej, czyli – inaczej mówiąc – wnosi do nauki (w tym przypadku neuropsychologii rozwoju) nową wartość. Swoim zakresem problemowym, uwidocznionym zwłaszcza w modelowej interpretacji deficytów pamięci wśród dzieci ze współwystępowaniem dysleksji i ADHD praca, nie ma sobie podobnych w dotychczasowej tradycji badań nad zaburzeniami rozwoju u dzieci.
prof. zw. dr hab. Maria Pąchalska
Nie ma tego rodzaju leksykonu w literaturze polskiej i światowej. Opracowało go wspólnie 101 autorów, wśród których są historycy, socjologowie, kulturoznawcy i przedstawiciele innych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych, pracujący w kilkudziesięciu ośrodkach naukowych w Polsce i za granicą. Przedmiotem 180 haseł tej publikacji są język i tradycja badań pamięci. Leksykon porządkuje wiedzę na temat form reprezentacji historii, jej kulturowego znaczenia oraz obecności przeszłości w teraźniejszości.
Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci – to znakomity i nowatorski wynik współpracy wielodyscyplinowego zespołu wybitnych specjalistów. Pozwala nam odkryć nowy kontynent w świecie ludzkiej aktywności i humanistycznej refleksji: kulturę pamięci – i równocześnie wyposaża nas w narzędzia do jego poznania. „Kultura pamięci” okazuje się nie tyle osobnym terytorium, co istotnym wymiarem całej kultury. A także czymś jeszcze: odkrywczym i spójnym zarazem sposobem jej czytania i rozumienia, który wykracza poza partykularyzmy poszczególnych dyscyplin czy orientacji badawczych. Czyni to z Leksykonu tyleż niewątpliwy dowód sukcesu prawdziwie transdyscyplinarnych badań (ciągle rzadkich w humanistyce), co niezbędne, nowoczesne kompendium, które powinno znaleźć się pod ręką – i w badawczym „wyposażeniu” – każdego współczesnego humanisty.
Prof. dr hab. Ryszard Nycz
Kiedy fizyczne otoczenie sprzyja rozwojowi dziecka? Na ile powinno być ono zróżnicowane? Jakie działania rodziców są ważne dla rozwoju dziecka w okresie wczesnego dzieciństwa? Na te i inne pytania dotyczące czynników rozwoju dziecka znajdzie Czytelnik odpowiedź w prezentowanej monografii.
Przedstawiono w niej wyniki badań, poświęconych rozpoznaniu fizycznych i społecznych stymulatorów i stabilizatorów rozwoju małych dzieci, a także badań dotyczących szczególnej roli dorosłego jako mediatora między dzieckiem a jego otoczeniem, zarówno fizycznym, jak i społecznym. Książkę zamykają rekomendacje dla psychologów, pedagogów, lekarzy, nauczycieli i rodziców, wskazówki i rekomendacje dla praktyki oraz dla przyszłych badań.
Wydawca przestrzega jednak: książka nie jest popularnym poradnikiem dla rodziców; wymaga od nich pewnej dojrzałości i refleksji.
„[…] moja krótka ocena tego przedsięwzięcia: nowatorskie, znakomicie udokumentowane, oddające istotę podejścia badawczego, o które chodzi we współczesnej psychologii rozwojowej: holistyczne (a nie tylko parcjalne), dynamiczne (a nie tylko statyczne), uwzględniające także tzw. diagnozę pozytywną (a nie tylko diagnozę negatywną), w ścisłym związku czynności diagnostycznych z procesem pomagania”.
Z recenzji prof. dr hab. Barbary Bokus
Autorki książki pracują w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Współczesne zarządzanie publiczne jest efektem ewolucji państwa i ewolucji administracji publicznej. Towarzyszy temu zmieniająca się rola jednostki (obywatela) – to nie tylko wyborca, petent czy konsument, ale coraz bardziej interesariusz. Zarządzanie publiczne nie polega na utrwalaniu określonego porządku lecz na skutecznym kierowaniu wieloma złożonymi zmianami, które – choć niezbędne – nie są ani oczywiste, ani zdeterminowane. Jest fenomenem, którego rozpatrywanie wymaga interdyscyplinarnych i wielowątkowych badań.
Książka Sojusze międzynarodowe wypełnia poważną lukę w krajowej literaturze fachowej. Erudycja Autora, dyscyplina metodologiczna, samodzielność i oryginalność myślenia, połączona z krytycznym podejściem do własnej pracy i badanego przedmiotu stawia ją w jednym szeregu z klasycznymi zagranicznymi pracami z dziedziny teorii sojuszy. Praca dr. Andrzeja Dybczyńskiego powinna wzbogacić podręczne biblioteczki studentów i badaczy oraz praktyków polityki, dyplomacji, spraw bezpieczeństwa międzynarodowego oraz dziennikarzy. dr hab. Robert Kupiecki - wiceminister obrony narodowej, b. Ambasador RP w Waszyngtonie
Spis treści [Contents]
Ewelina Zarzycka, Marcin Michalak: Zakres i kierunki wykorzystania narzędzi rachunkowości zarządczej w pomiarze dokonańw kontekście New Public Management – ujęcie instytucjonalne [Implementation of management accounting tools for performance measurement in the context of New Public Management – an institutional approach], doi 10.7366/1898352942601, s. 5–19;
Wojciech Szymla: Efekty restrukturyzacji przedsiębiorstw sektora elektroenergetycznego a bezpieczeństwoenergetyczne Polski po 1989 r. [The effects of the restructuring of power sector companies in terms of maintaining the energy security in Poland after 1989], doi 10.7366/1898352942602, s. 20–33;
Andrzej Zybała: Polityki publiczne wobec wzorców zarządzania publicznego [Public policy and patterns of public governance], doi 10.7366/1898352942603, s. 34–48;
Agnieszka Pach-Gurgul, Marta Ulbrych: Znaczenie Turcji dla bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej [The importance of Turkey for the energy security in the European Union], doi 10.7366/1898352942604, s. 49–66;
Paweł Smaga: Lekcje z kryzysu finansowego [Lessons from the financial crisis], doi 10.7366/1898352942605, s. 67–83.
Wybór tekstów klasycznych [Selection of classic texts]
Bob Jessop: The rise of governance and the risks of failure: The case of economic development, doi 10.7366/1898352942606, s. 84–99.
Wywiady [Interviews]
Marek Benio: O konkurencyjności Europy różnych prędkości i Europejskiej Inicjatywie Obywatelskiej. Rozmowa z Małgorzatą Handzlik, posłanką do Parlamentu Europejskiego [On the multi-speed Europe’s competitiveness and the European Citizens’ Initiative. An interview with Małgorzata Handzlik, Member of the European Parliament], doi 10.7366/1898352942607, s. 100–102.
Recenzje [Reviews]
Maria Wiśniewska: Andrzej K. Koźmiński, Ograniczone przywództwo. Studium empiryczne [Andrzej K. Koźmiński, Ograniczone przywództwo. Studium empiryczne ], s. 103–105.
Książka jest wielowątkowym przeglądem zagadnień związanych z polityką imigracyjną Izraela, opisującym zarówno działania samego państwa, jak i wspólnoty żydowskiej. Ukazuje plątaninę społecznych, historycznych, religijnych, ideologicznych i kulturowych uwarunkowań omawianej polityki oraz skomplikowany i płynny system przyjmowania żydowskich imigrantów i integracji nowych obywateli. Cechuje go wiele nietypowych rozwiązań, między innymi udział w polityce imigracyjnej organizacji pozarządowych czy programy propagujące imigrację w diasporze. W pracy został także omówiony wpływ uwarunkowań demograficznych na działania Państwa Izraela.
Książka jest przeznaczona głównie dla osób interesujących się problematyką konfliktów i migracji międzynarodowych oraz współczesną sytuacją polityczną i społeczną Izraela oraz diaspory.
Różnice indywidualne to książka, która jest rezultatem mojej ponadpięćdziesięcioletniej działalności badawczej i edukacyjnej. W skali krajowej, a także międzynarodowej, jest on unikatowy, obejmuje bowiem wszystkie obszary, na których koncentruje się psychologia różnic indywidualnych, z uwzględnieniem także świata zwierząt.
Książkę adresuję przede wszystkim do studentów i doktorantów psychologii, a także – ze względu na szczegółowość prezentowanej problematyki – do nauczycieli akademickich, którzy wykładają ten przedmiot na kierunku psychologia. Psychologowie praktycy znajdą w niej treści, które wzbogacą ich wiedzę przydatną w pracy zawodowej. Studenci, pracownicy naukowi pedagogiki, a także praktycy uczuleni na indywidualizację kształcenia i wychowania, dopatrzą się argumentów, które takie podejście uzasadniają wynikami badań. Polecam tę książkę także socjologom i filozofom o horyzontach wykraczających poza ich dyscypliny. Co wydaje się zaskakujące, może ona zainteresować badaczy i praktyków, którym bliskie są różnice indywidualne w zachowaniu zwierząt, w tym szczególnie koni i psów. Wreszcie adresuję tę książkę do tych osób, które oczekują odpowiedzi na pytania, pod względem jakich istotnych w życiu codziennym cech psychicznych różnimy się między sobą oraz jakie są źródła i mechanizmy leżące u podstawy tych różnic.
Jan Strelau – pracuje w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (SWPS) w Warszawie na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Psychologii; pełni funkcję przewodniczącego Rady Powierniczej SWPS. Od roku 1957 zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Psychologii, gdzie stworzył Katedrę Psychologii Różnic Indywidualnych, którą kierował do przejścia na emeryturę; w roku 1998 założył Interdyscyplinarne Centrum Genetyki Zachowania UW, prowadząc je do 2001 roku. Od 2001 roku profesor emerytowany. W latach 2003–2006 był wiceprezesem Polskiej Akademii Nauk.
Najważniejsze publikacje: Temperament, personality, activity. London: Academic Press 1983 (przekł. polski – 1985, chiński – 1987); Temperament: A psychological perspective. New York: Plenum Press 1998 (przekł. polski – 1998); Temperament jako regulator zachowania. Z perspektywy półwiecza badań. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2006 (przekł. angielski – 2008); Psychologia różnic indywidualnych. Wydawnictwo Naukowe Scholar 2002 (II wyd. – 2006); Psychologia. Podręcznik akademicki, 2 tomy (współred. naukowa Dariusz Doliński), 2008 Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2008.
Jest autorem/współautorem 285 publikacji, w tym 21 książek autorskich, 241 artykułów lub rozdziałów, oraz redaktorem/współredaktorem 21 książek.
Wybrane wyróżnienia i nagrody: Nagroda Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej 2000 w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych (tzw. „Polski Nobel”); Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitny dorobek naukowy (2010); Nagroda Fundacji Humboldta Humboldt Research Award to Eminent Foreign Academics (1990); Nagroda Towarzystwa Maxa Plancka za międzynarodowe wybitne osiągnięcia badawcze (1992); nagroda New Europe Prize 1997 for Higher Education and Research; nagroda The European Association of Personality Psychology, LiIfetime Achievement Award (2012); doktor honoris causa trzech uczelni: Uniwersytetu im. A. Mickiewicza (2006), Uniwersytetu Gdańskiego (1996) i Państwowego Uniwersytetu Nauk Humanistycznych (Moskwa, 1998).
format A-4, 788 stron, bogato ilustrowany, kolor, oprawa twarda
Książka poświęcona jest ludobójstwom, czystkom etnicznym i masakrom. Autor stara się wyjaśnić, w jaki sposób dochodzi do tych krwawych aktów zbiorowej przemocy – jak mobilizowani są ludzie i zasoby. W pracy opisano i porównano 12 różnych przypadków ludobójstw totalnych i częściowych – od ludobójstwa Indian w drugiej połowie XIX-wieku w Stanach Zjednoczonych po rzeź Tutsi i Twa w Rwandzie w 1994 roku. Jest to pierwsza praca polskiego autora przedstawiająca tak rozległą socjologiczną komparatystykę ludobójstw. Wypracowany w niej model wyjaśniania został odniesiony do przypadku zemsty na Niemcach po II wojnie światowej. Autor pokazuje dlaczego – mimo różnych zbrodni i okrucieństw – nie doszło do ludobójstwa Niemców. Wykorzystuje w tym celu m.in. 60 wywiadów pogłębionych i narracyjnych ze świadkami epoki. Silną stroną książki jest transdycyplinarność i odwołanie się w niej do szerokiej perspektywy dziejowej, właściwej socjologii historycznej.
Jako historyka zainteresował mnie odnotowany przez Autora wpływ ludobójstwa na dalszą historię społeczności – co jest fragmentem szerszego tematu oddziaływania przeszłości na przyszłość. Idzie nie tylko o zjawiska demograficzne. Idzie także o punkt odniesienia społeczności, o traktowanie przeszłości jako czynnika jednoczącego grupę. Te zagadnienia Autor przedstawia wysoce interesująco. (...) Zdecydowanie popieram ideę publikacji omawianej pracy. Uważam, że może mieć ona duże znaczenie dla dalszego kierunku rozwoju polskiej humanistyki.
z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Jana Marcina Kuli
(...) [Autor] przede wszystkim dowiódł, iż przy całej swej osobliwości ludobójstwo jest jednak efektem działania typowych procesów społecznych i to zarówno w sferze instytucjonalnej, jak i habitusów. W przygotowaniu wszystkich ludobójczych aktów bardzo istotną rolę spełniał przygotowujący je i usprawiedliwiający dyskurs ideologiczny, a także dyskurs nacjonalistyczny, zmierzający do wykształcenia jednolitej tożsamości narodowej.
z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Władysława Markiewicza
Lech M. Nijakowski - ukończył socjologię (2001) i filozofię (2003) na Uniwersytecie Warszawskim w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych. W 2005 roku uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie socjologii. Obecnie jest adiunktem w Instytucie Socjologii tejże uczelni. Wykłada także w Collegium Civitas. Stały doradca Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych Sejmu RP (od 2001 r.). Członek redakcji Przeglądu Humanistycznego oraz Zdania. Autor, współautor lub redaktor naukowy 20 książek i podręczników. Opublikował ponad 100 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Ostatnio ukazała się jego książka Pornografia. Historia, znaczenie, gatunki (Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010). Laureat (za rok 2007) nagrody im. Stanisława Ossowskiego przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Socjologiczne za książkę Domeny symboliczne. Konflikty narodowe i etniczne w wymiarze symbolicznym. Stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2004–2005). Członek Rady Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie” (od 2008 r.).
Najważniejsze książki:
Pornografia. Historia, znaczenie, gatunki, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010.
Polska polityka pamięci. Esej socjologiczny, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.
Domeny symboliczne. Konflikty narodowe i etniczne w wymiarze symbolicznym, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2006.
Dyskursy o Śląsku. Kształtowanie śląskiej tożsamości regionalnej i narodowej w dyskursie publicznym, Interdyscyplinarne Koło Nauk o Społeczeństwie i Kulturze, Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2002.
Od czasu wydania Theory of Games and Economic Behavior Johna von Neumanna i Oskara Morgensterna w 1944 roku teoria gier jest jednym z najważniejszych paradygmatów w ekonomii oraz w naukach politycznych. W socjologii, mimo początkowych nadziei, rola teorii gier jest wciąż marginalna. A szkoda, ma ona bowiem socjologii naprawdę dużo do zaoferowania. Teoria gier opisuje działanie racjonalnych jednostek w warunkach interakcji z innymi racjonalnymi jednostkami. Umożliwia budowanie modeli wyjaśniających, dlaczego jednostki w warunkach społecznych działają w określony sposób i dlaczego działania te przynoszą określone rezultaty – często rozmijające się z interesami jednostek, które swoimi działaniami do nich doprowadziły. To z kolei rodzi pytania o instytucje służące ochronie społeczeństwa i jednostek przed negatywnymi skutkami funkcjonowania „pułapek społecznych”. Pierwsza część książki poświęcona jest percepcji teorii gier w socjologii oraz możliwościom i ograniczeniom jej wykorzystania przez socjologów. W części drugiej zademonstrowany został potencjał omawianej teorii jako narzędzia badawczego na przykładzie analizy stosowania „taktycznej słabości” w sytuacjach, w których osiągnięcie sukcesu w interakcji społecznej wymaga od jej uczestników celowego pogorszenia swojej pozycji. Książka zawiera także ogólne wprowadzenie do teorii gier, skierowane zarówno do Czytelnika nieznającego teorii gier, jak i chcącego jej znajomość odświeżyć.
Autorzy omawiają doświadczenia klasycznej edukacji obywatelskiej, partycypacji uczniowskiej w szkole i samorządzie lokalnym, doświadczenia w animowaniu społeczności lokalnych i partycypacyjne podejście do pracy z młodzieżą.
Adresatami publikacji są kręgi akademickie zajmujące się edukacją obywatelską i partycypacją, a także "refleksyjni praktycy" - organizacje pozarządowe i urzędnicy - pracujący z młodzieżą oraz tworzący dokumenty strategiczne i programy.
W prezentowanej książce omówiono badanie dotyczące relacji między zmiennością genetyczną oraz środowiskiem prenatalnym a wymiarami temperamentu niemowląt. Autor, z jednej strony przedstawia w jaki sposób czynniki te odrębnie przekładają się na zachowanie dzieci, z drugiej zaś ukazuje ich interakcję. Monografia skierowana jest do szerokiego grona odbiorców zainteresowanych wczesnymi etapami rozwoju dziecka. Opinię dotyczącą monografii dra Wojciecha Łukasza Dragana Temperament w pierwszym roku życia – uwarunkowania genetyczne i środowiskowe można podsumować tylko jednym krótkim określeniem – znakomita. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Bogdana Zawadzkiego Celem recenzowanej monografii jest prezentacja wyników badań realizowanych w ramach autorskiego projektu. (...) Dotyczył on zwłaszcza analizy roli stresu prenatalnego i jego znaczenia dla dalszego rozwoju dziecka. W tym zakresie badania Autora należą do unikatowych . Przedstawione w pracy badania podejmują zatem kwestie niezmiernie istotne dla badań podstawowych w psychologii. Mają także walor aplikacyjny. Z recenzji wydawniczej dr hab. Eleonory Bielawskiej-Batorowicz, prof. UŁ
Przyglądam się krytycznie nauce, bo zależy mi, by jej praktyki były lepsze. Życzę sobie, naiwnie i utopijnie, by jej wytwory, niezaprzeczalnie obdarzone potencjałem emancypacyjnym, można było wykorzystywać do naprawiania świata, a przynajmniej jego kawałków.
Feminizm rozumiany jako interwencje jest dobrą ilustracją zamiany pierwszoosobowego doświadczenia wykluczenia na działania, które służą poszerzaniu wolności innych, pomnażaniu wspólnego dobra. Jest doskonałym dowodem na to, że teoria filozoficzna może nie tylko usensawniać świat i współtworzyć kulturę, lecz także zmotywować do zmiany życia zbiorowego i panujących w nim praktyk.
Aleksandra Derra
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
