Podstawową zasadą funkcjonującego od kilku dekad tzw. modelu wspólnotowego w Europie była solidarność wobec słabszych uczestników integracji. Jednakże ów model uległ erozji w okresie kryzysu strefy euro, który zaczął się w 2010 roku. Stopniowo doszło również do ukształtowania nowego modelu integracyjnego, w ramach którego rosnące wpływy polityczne mają najsilniejsze państwa członkowskie. Rozpoczął się też proces rosnącej segmentacji politycznej w UE na różne kręgi integracyjne, zgodnie z mechanizmem „Europy dwóch prędkości”. Towarzyszyły tym procesom takie zjawiska, jak: wzmocnienie roli politycznej Komisji w UE, postępująca instytucjonalizacja strefy euro oraz podział terytorialny i polityczny na państwa centralne i peryferyjne. Trudno odgadnąć, czy wspomniane zmiany procesów integracyjnych w dobie kryzysu są tylko tymczasowe, czy też będą miały charakter bardziej trwały i konsekwencje systemowe (a więc dotyczące ustroju politycznego obowiązującego w Europie). Nie wiemy również, jak te zmiany wpływają na poszczególne polityki unijne. Zamierzeniem niniejszej książki jest m.in. próba znalezienia odpowiedzi na powyższe pytania.
dr hab. Tomasz Grzegorz Grosse, prof. UW
Autorzy podjęli się przeprowadzenia ambitnej analizy uwarunkowań i skutków polityk w zakresie integracji Europy – co wymagało wiedzy z zakresu: ekonomii, historii, nauk politycznych, stosunków międzynarodowych, prawa, a nawet socjologii. Sprostali temu zadaniu, oferując czytelnikom kompleksowe wyjaśnienie fenomenu wpływu kryzysu na praktykę integracyjną i współczesne uwarunkowania integracji UE z punktu widzenia jej organizacji i funkcjonowania.
prof. zw. dr hab. Zbigniew Czachór
Prezentowany zbiór tekstów pod redakcją naukową Tomasza G. Grosse jest niezwykle cenną propozycją w polskich studiach europejskich. Wpisuje się w studia krytyczne nad integracją w Europie i tym samym niezwykle kreatywnie otwiera dyskusję nad stanem obecnym i przyszłością UE.
prof. zw. dr hab. Janusz Ruszkowski
Wojna jest formą bioewolucyjnego dostosowania. Mobilizowała ludzi do współdziałania w konkurencji o ograniczone zasoby. Wytworzyła też państwo, które służy przełamywaniu barier rozwojowych. Anarchia międzynarodowa ma więc bioewolucyjne podstawy. Takież podstawy ma ludzki instynkt moralny. W nim zakorzenione mogą być preferencje dla ludzkich praw oraz demokracji. Ich międzynarodowe konsekwencje ukazuje teoria demokratycznego pokoju. Z kolei gwałtowność oraz nierównomierność starzenia się społeczeństw destabilizować może liberalny porządek międzynarodowy. Oto przykłady systemowego oddziaływania czynnika biologicznego na stosunki międzynarodowe.
Ale wpływa on również na jednostki – politycznych liderów, których decyzyjną sprawność w momentach krytycznych zaburzać mogą podeszły wiek, choroby czy środki psychoaktywne. Mimo oczywistego wpływu na stosunki międzynarodowe, czynnik biologiczny jest jednak pomijany w literaturze przedmiotu. Rozproszone po różnych dziedzinach wiedzy wyniki badań na ten temat zostały tu zebrane, usystematyzowane oraz krytycznie ocenione. Jest to pierwsza publikacja tego typu. publikacja na polskim rynku wydawnictw naukowych.
Jerzy Ciechański – absolwent Wydziału Prawa i Administracji UW. Doktorat z nauk politycznych uzyskał w Northern Illinois University. Wykładowca akademicki na uczelniach w Polsce i USA; obecnie w Instytucie Stosunków Międzynarodowych UW. Uczestniczył w negocjacjach akcesyjnych Polski do Unii Europejskiej. Był przewodniczącym Rady Zarządzającej Europejskiej Fundacji Poprawy Warunków Życia i Pracy UE, Komitetu Spójności Społecznej Rady Europy oraz wiceprzewodniczącym Komitetu Ochrony Socjalnej Rady UE. Autor wielu publikacji nt. roli ONZ w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, społecznych praw człowieka oraz polityki społecznej i zatrudnienia w UE.
Greenpoint (…) w Nowym Jorku i dążenie do uchwycenia oraz analizy tego wymiaru zewnętrznego oddziaływania jest bardzo silną, wręcz kluczową stroną podjętego przedsięwzięcia. Studium stanowi pokłosie autentycznego – to łatwo odczytać – zaangażowania i jednocześnie badawczej kompetencji. Oparte na szeregu zarówno zastanych, jak i wywołanych źródeł odzwierciedla w przekonywający sposób wiedzę oraz wyobraźnię Autorki. Z jednej strony, są w nim rozliczne pierwiastki empiryczne, które – by tak rzec – są informacją dostępną powszechnie. Z drugiej strony, nie waham się stwierdzić, że jest to obszerne, zaawansowane opracowanie o specyficznej wymowie, która potwierdza indywidualne, oryginalne podejście Anny Sosnowskiej.
prof. dr hab. Krzysztof Frysztacki, fragment recenzji
Ze względu na kompleksowy sposób podejścia do tematyki oraz wagę dobrze skonstruowanych badań empirycznych, książka jest ważnym głosem w dyskusji naukowej dotyczącej wielkości jednostek podziału terytorialnego. Z pewnością jest też najbardziej wszechstronnym opracowaniem, jakie ukazało się na ten temat w języku polskim. Stanowi kompendium wiedzy, które zapewne stanie się punktem odniesienia, czyli swoistą klasyką gatunku dla badaczy zajmujących się tytułowym zagadnieniem. Z uwagi na swoje walory aplikacyjne ma również szansę kształtować dyskusję nad kierunkami reform terytorialnych nie tylko na poziomie naukowym, ale także i w sferze praktycznej.
Układ książki sprzyja klarowności prowadzonych wywodów. Pomimo poruszania skomplikowanych i wielowątkowych w swym charakterze zagadnień, książkę czyta się bardzo dobrze, nie gubiąc się w jej narracji.
Autorzy unikają też utartych, uproszczonych wniosków, m.in. do „popularnych wierzeń” związanych z kierunkami reform terytorialnych należy powszechne przekonanie, że konsolidacja może przynieść jedynie korzyści. Prezentowana książka wyraźnie zwraca uwagę, że rzeczywistość jest o wiele bardziej skomplikowana.
dr hab. Marian Kachniarz, prof. nadzw. UE (Wrocław)
Autorzy są badaczami z Zakładu Rozwoju i Polityki Lokalnej Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego.
Paweł Swianiewicz – profesor nauk ekonomicznych, kierownik projektu. Od prawie 30 lat zajmuje się badaniem samorządów lokalnych w Polsce, a także badaniami porównawczymi systemów samorządowych w Europie. W kręgu jego zainteresowań znajdują się m.in. procesy decentralizacji, polityka lokalna i organizacja terytorialna kraju. W latach 2005–2010 był przewodniczącym zarządu European Urban Research Association.
Adam Gendźwiłł – doktor socjologii, adiunkt. Specjalizuje się w badaniach demokracji lokalnej, polityki samorządowej, partii politycznych i systemów wyborczych, a także w metodologii badań społecznych. Ekspert Fundacji Batorego, stypendysta Fulbrighta i Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Laureat Nagród Naukowych „Polityki” 2016.
Julita Łukomska – doktor nauk o Ziemi, magister ekonomii, adiunkt. Jej zainteresowania ogniskują się wokół zagadnień rozwoju lokalnego i regionalnego, w szczególności w kontekście finansów lokalnych, a także wykorzystania metod ilościowych w naukach społecznych.
Anna Kurniewicz – magister gospodarki przestrzennej, doktorantka. Bada ścieżki rozwoju miast, zwracając szczególną uwagę na wpływ podziału terytorialnego na sytuację lokalną.
Działalność agroturystyczna podejmowana przez gospodarstwa rolne w Polsce nie była dotychczas przedmiotem zainteresowania socjologów w takim zakresie i z takiej perspektywy, jak zaprezentował to Grzegorz Foryś. Chociaż powstały liczne opracowania naukowe opisujące działalność agroturystyczną gospodarstw rolnych, zjawisko ukazywano najczęściej wycinkowo, uwzględniając głównie perspektywę ekonomiczną i organizacyjną. Monografia przedstawia zaś tę działalność i gospodarstwa agroturystyczne w szerokim kontekście przemian zachodzących na obszarach wiejskich w Polsce, wykorzystując perspektywę badania nowych ruchów społecznych, co jest niewątpliwym walorem pracy i nowatorskim ujęciem problematyki.
dr hab. Hanna Podedworna, prof. SGGW
Autor najpierw rekonstruuje teoretyczny model jakiegoś zjawiska społecznego, a potem szuka w empirii potwierdzenia słuszności przyjętego sposobu rozumowania. (…) Nie muszę dodawać, że prezentowany typ socjologicznej refleksji jest cenny, chociażby dlatego, że nadzwyczaj rzadki – szczególnie w młodszej generacji socjologów – bo często przykrywany albo czystym teoretyzowaniem, bez poszukiwania jakichkolwiek odniesień empirycznych, albo czystą empirią, czyli koncentrowaniem się wyłącznie na opisie rzeczywistości bez prób jej porządkowania za pomocą kategorii teoretycznych, nie wspominając już o próbach jej objaśniania w nawiązywaniu do teorii. Wszystko to pozytywnie wyróżnia książkę na tle większości polskich opracowań poświęconych agroturystce.
prof. dr hab. Andrzej Kaleta
Jaka będzie przyszłość człowieka i społeczeństw? Na jakich fundamentach zostanie zbudowana? Wokół tych ogólnych pytań toczy się rozmowa znanej psychoanalityczki z jednym z najważniejszych myślicieli końca XX wieku. Zastanawiają się wspólnie nad: kulturowym dziedzictwem, w tym rewolucyjnym, różnorodnością poglądów i zwyczajów, przestrzenią wolności, a także homorodzicielstwem, prawami zwierząt, antysemityzmem, karą śmierci. Z tego wyjątkowego dialogu dwojga francuskich intelektualistów wyłania się obraz współczesności, która przepracowuje swoje problemy – niegdysiejsze zbrodnie, krzywdy czy lęki przed nieprzewidywalnym jutrem.
Jacques Derrida (1930–2004) – francuski filozof, twórca koncepcji dekonstrukcji. Urodził się i wychował w Algierii, studiował w Paryżu, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Wykładał na całym świecie, szczególną sławę zdobył w USA. Jego idee miały ogromny wpływ na współczesne nauki humanistyczne i sztukę, a nawet na popkulturę. W Polsce znana jest głównie jego wczesna twórczość, m.in. O gramatologii (1967, wyd. pol. 1999) czy Marginesy wiedzy (1972, wyd. pol. 2002), ale także Widma Marksa (1993, wyd. pol. 2016). Autor kilkudziesięciu książek, w większości nieprzetłumaczonych na język polski.
Elisabeth Roudinesco (ur. 1944) – francuska psychoanalityczka i historyczka idei. Uczennica Gilles’a Deleuze’a, Michela de Certeau, Michela Foucaulta. Autorka cenionego na świecie Dictionnaire de la psychanalyse (z Michelem Plonem, 1997) i wielu innych dzieł, spośród których po polsku ukazały się: Jacques Lacan. Jego życie i myśl (1993, wyd. pol. 2005), Nasza mroczna strona. Z dziejów perwersji (2007, wyd. pol. 2009) oraz Po co psychoanaliza? (1999, wyd. pol. 2014).
W numerze:
Robert H. Wade: Polityka przemysłowa versus pułapka średniego dochodu – przykłady ukierunkowanego przeciwdziałania
Piotr Kopyciński: Neoweberyzm (neo-Weberian state) jako sposób zarządzania w polityce innowacyjnej
Bartosz Bartosiewicz: Wyznaczanie miejskich obszarów funkcjonalnych o znaczeniu ponadlokalnym na potrzeby planistyczne – przykład województwa łódzkiego
Wiesław Wańkowicz, Halina Lipińska, Agnieszka Kępkowicz: Gospodarowanie przestrzenią. Poszukiwanie modelu decyzyjnego
Michał Możdżeń: Cykl polityk publicznych w państwie neoweberowskim
Piotr Weryński: Emergentne poziomy i przestrzenie w badaniach aktywnego obywatelstwa. Analiza morfogenetyczna
Fundacja na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) przedkłada Czytelnikom dziewiątą edycję polsko-angielskiego raportu wydawanego od 2000 roku w ramach serii raportów o stanie wsi. Dzięki swojemu interdyscyplinarnemu wymiarowi Polska wieś 2016. Raport o stanie wsi ukazuje przemiany społeczno-gospodarcze, polityczne, demograficzne, a także przyrodnicze, jakie dokonują się na obszarach wiejskich. Redaktorzy naukowi tegorocznej edycji raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Iwona Nurzyńska, wraz z zespołem uznanych ekspertów w swoich dziedzinach kontynuują przyjęte wcześniej założenia metodologiczne, dzięki czemu Czytelnik od 16 lat może śledzić, porównywać i oceniać zmiany, jakich doświadcza polska wieś i rolnictwo.
Raport o stanie wsi jest przede wszystkim diagnozą, czyli opisem oraz wyjaśnieniem najważniejszych procesów, struktur i problemów występujących na obszarach wiejskich w Polsce. W tegorocznym raporcie sporo uwagi poświęcamy pokazaniu sytuacji polskiej wsi, a zwłaszcza przemian ludnościowych i rolnictwa, na tle innych krajów europejskich. Właściwa diagnoza jest potrzebna nie tylko do rozumienia, ale i zmieniania stanu rzeczy w pożądanym kierunku. Ten drugi cel jest ściśle powiązany z kształtowaniem strategii i polityki rozwoju. Mamy nadzieję, że nasz raport okaże się pożyteczny także w tym zakresie.
W książce zaprezentowano badania wskazujące na znaczenie niektórych czynników ryzyka picia problemowego młodych kobiet. Autorka dowodzi, że są nimi niekorzystne doświadczenia w dzieciństwie i związane z nimi ogólne trudności w regulacji emocji. Kluczowym czynnikiem ryzyka picia problemowego – w przypadku osób z trudnościami w regulacji emocji – jest zbiór specyficznych przekonań na temat skuteczności alkoholu w radzeniu sobie z negatywnymi stanami emocjonalnymi. Zmienne te wyznaczają specyficzną „ścieżkę etiologiczną” picia problemowego kobiet.
Monografia skierowana jest do szerokiego grona osób zainteresowanych psychologią kliniczną i psychopatologią, szczególnie zaś problematyką uwarunkowań problemów alkoholowych, oraz następstw obciążających doświadczeń życiowych i samoregulacji emocji.
Małgorzata Dragan – doktor, adiunkt w Katedrze Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Badań nad Stresem Traumatycznym.
Opublikowała wiele prac naukowych, głównie z zakresu psychologii klinicznej (przede wszystkim psychotraumatologii) i psychometrii. Laureatka nagród za aktywność naukową i stypendiów, m.in. przyznanych przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Książka zawiera zbiór jedenastu tekstów współczesnych badaczy amerykańskich i europejskich na temat wpływu płci (gender) na uczestnictwo w życiu publicznym. Anne Phillips pisze o relacji między przestrzenią publiczną i życiem prywatnym. Su Maddock rozważa problem dyskryminacji. Mats Alvesson i Yvonne Due Billing piszą o kobietach i zarządzaniu. Pippa Norris analizuje obecność kobiet przywódców w mediach. Richard E. Matland bada zależność między systemami wyborczymi a zwiększonym uczestnictwem kobiet w polityce. Ronald Inglehart wraz z Pippą Norris podejmują temat zachowań wyborczych kobiet i mężczyzn w ujęciu globalnym. Sidney Tarrow porównuje ruch studencki końca lat sześćdziesiątych z ruchem feministycznym. Renata Siemieńska analizuje różnice i podobieństwa między uczestnictwem w życiu publicznym Polek i Polaków oraz obywateli Unii Europejskiej.
Antologia wzbudzi zapewne zainteresowanie studentów, naukowców, dziennikarzy i innych osób zajmujących się socjologią, naukami politycznymi i gender studies.
Autorzy podejmują pytanie o użyteczność kategorii peryferyjności w analizie położenia Polski w świecie, zarówno współcześnie, jak i w perspektywie historycznej. Odwołując się m.in. do teorii zależności oraz teorii systemu światowego, pokazują, jak peryferyjny lub półperyferyjny status naszego kraju wpływa na specyfikę procesów obejmujących przemiany gospodarcze, stosunki międzynarodowe, politykę naukową czy migracyjną. Badacze stawiają oryginalne, nierzadko kontrowersyjne, tezy. Posłużyć one mogą zarówno jako inspiracja do dyskusji i badań akademickich nad znaczeniem kontekstu globalnych hierarchii gospodarki, polityki i kultury dla zrozumienia miejsca Polski w świecie, jak i do bardziej pragmatycznie zorientowanych debat nad możliwymi trajektoriami rozwoju kraju.
Podczas lektury książki towarzyszyły mi dwa skrajne odczucia: przygnębienia i satysfakcji. Intelektualna satysfakcja była rezultatem zapoznania się z solidnymi (…) analizami sytuacji Polski przeprowadzanymi w perspektywie teorii zależności i/lub teorii światowego systemu kapitalistycznego (…). Przygnębienie spowodowane było argumentacją autorów poszczególnych rozdziałów, którzy przekonywali o trwałości strukturalnych barier rozwoju, wpisanych w położenie geopolityczne Polski wyznaczające jej strukturę gospodarczą.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Krzysztofa Brzechczyna
Miejsce religii w społeczeństwie to książka zawierająca analizę sposobów, w jakie teorie socjologiczne opisują relacje religii do innych obszarów życia społecznego. Punktem wyjścia stała się diagnoza kryzysu socjologii religii, zafiksowanej na problemie sekularyzacji i odizolowanej od głównego nurtu socjologii.
Celem pracy Sławomira Mandesa jest uporządkowanie socjologicznej refleksji teoretycznej na temat religii, przemyślenie powodów zaistniałego kryzysu oraz ustalenie, czy idee, które kiedyś wydawały się trafne, przejdą weryfikację konfrontacji z ponownym ich odczytaniem. Autor w systematyczny sposób analizuje dzieła klasyków – Émile’a Durkheima i Maxa Webera, ale jego uwaga koncentruje się na pracach Talcotta Parsonsa, Petera L. Bergera i Thomasa Luckmanna, czyli tych uczonych, których twórczość przypadła na drugą połowę XX i początek XXI wieku. Rozpatrywane są spory wokół sekularyzacji i możliwości, jakie dla socjologii religii otwiera dorobek Niklasa Luhmanna. Książkę kończy rozdział pokazujący, jak teoria Luhmanna może być rozwijana i przekształcana w program badawczy komunikacyjnej teorii religii.
Książka napisana jest w sposób bardzo przyjazny dla Czytelnika. (…) Może być czytana na dwa sposoby: jako przystępnie napisany podręcznik klasycznych i współczesnych teorii socjologii religii lub – przez bardziej wyrobionych Czytelników – jako okazja do przypomnienia sobie i odświeżenia tych teorii oraz zinterpretowania ich, wspólnie z Autorem, na nowo. Wielu Czytelników z tej drugiej grupy na pewno będzie zdziwionych, jak poglądy przypisywane autorom tych teorii są w dyskursie socjologicznym upraszczane i trywializowane.
z recenzji dr. hab. prof. UW Wojciecha Pawlika
Dr Sławomir Mandes – socjolog, pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się teorią socjologiczną, socjologią religii, problematyką życia lokalnego i lokalnej polityki społecznej opisywaną i analizowaną z różnych perspektyw teoretycznych i empirycznych.
Autor książek (m.in. Kapitał społeczny w małych miastach [współautor C. Trutkowski] 2005, Świat przeżywany w socjologii 2012) i wielu artykułów.
Niklas Luhmann (1927–1998), niemiecki socjolog, twórca teorii systemów i ogólnej teorii społeczeństwa. Główne dzieła: Systemy społeczne. Zarys ogólnej teorii (1984, wyd. pol. 2007), Die Gesellschaft der Gesellschaft (1997) oraz cykl dziewięciu monografii o poszczególnych systemach funkcjonalnie zróżnicowanego społeczeństwa: ekonomii, nauce, prawie, mediach masowych, sztuce, polityce, religii, wychowaniu i miłości, opublikowanych w latach 1982–2008. W Polsce ukazały ponadto: Funkcja religii (1977, wyd. pol. 1998), Teoria polityczna państwa bezpieczeństwa socjalnego (1981, wyd. pol. 1994), Semantyka miłości. O kodowaniu intymności (1982, wyd. pol. 2003).
Zdaniem Luhmanna społeczeństwo jest komunikacją. Poszczególne jego części różnicują się ze względu na ewolucję komunikacji. Także sztukę Luhmann uznał za system wytworzony wewnątrz komunikacji. Możliwości sztuki i warunki jej zgodności z innymi strukturami systemu społecznego nie są dowolne, lecz mają pewną strukturę. Z tej perspektywy autor w zebranych w tym tomie esejach opisuje „kod” i „medium” sztuki.
Luhmann nie jest (wbrew teoretykom sztuki konceptualnej) zwolennikiem wymazania z estetyki pojęcia piękna. To jego na pozór tradycjonalistyczne podejście wypływa jednak z wysoce oryginalnej koncepcji natury sztuki. Sztuka jest samowystarczalnym i samotworzącym się podsystemem systemu społecznego. Wyodrębnia się jako pewna forma komunikacji oparta na rozróżnianiu według podziału piękne/brzydkie. Podobnie kodują się inne systemy funkcjonalne, np. gospodarka przez kod mieć/nie mieć, polityka przez kod rząd/opozycja, a nauka przez kod prawda/fałsz.
Neoweberyzm jest interesującą propozycją wyjaśnienia i konceptualizacji reguł oraz mechanizmów funkcjonowania administracji publicznej państw, które przynależą do kręgu kulturowego Europy kontynentalnej. Zdaje się także oferować wartościowe i praktyczne podpowiedzi dla osób oraz instytucji inicjujących reformy i procesy modernizacyjne sektora publicznego.
dr hab. Stanisław Mazur, prof. UEK
Ustalenie, czy neoweberyzm zasługuje już na miano nowego paradygmatu w zarządzaniu publicznym, stało się podstawowym wyzwaniem autorów prezentowanej książki, badaczy związanych z Katedrą Gospodarki i Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. W celu odpowiedzi na tak postawione pytanie omawiają oni m.in. takie zagadnienia, jak: geneza neoweberyzmu, analiza jego społeczno-politycznych oraz gospodarczych uwarunkowań, podstawowe założenia, dyrektywy i reguły – formułowane w ramach tego nurtu, a także wiele przykładów jego zastosowania w praktyce zarządzania. Autorzy ukazali neoweberyzm również w kontekście tzw. nowego zarządzania i współzarządzania publicznego oraz jego wewnętrznych niespójności i innych „paradygmatycznych zagadek”. Książka ta bez wątpienia zapełni wyraźną lukę w dotychczasowej literaturze przedmiotu, a dzięki przystępnemu stylowi z pewnością znajdzie też wielu różnych odbiorców.
dr hab. Andrzej Bukowski
Aleksandra Szymków: Był bystry i na pewno miał wąsy! Efekty zapamiętywania informacji związane z przetwarzaniem treści sprawczych i wspólnotowych [Memory effects of processing agentic and communal information], doi: 10.7366/1896180020163701, s. 124–135;
Maria Baran, Paweł Boski: Czy „Inny” zawsze musi być obcy? Wpływ dystansu kulturowego na postawy etnicznych Polaków wobec osób czarnoskórych i ich kategoryzację [Does “the Other” always have to be an out-group? The influence of cultural distance on attitudes of ethnic Poles towards Blacks and their categorization], doi: 10.7366/1896180020163702, s. 136–159;
Katarzyna Jabłońska, Monika Wróbel: Wpływ kontekstu na rozpoznawanie mimicznych ekspresji negatywnych emocji a płeć [The role of context in the recognition of facial expressions of negative emotions in relation to gender], doi: 10.7366/1896180020163703, s. 160–169;
Monika Obrębska, Paweł Kleka: Wpływ aktywizacji schematu płci i potrzeby dostosowania interpersonalnego na wybory leksykalne kobiet i mężczyzn [Influence of gender schema activation and need for interpersonal accommodation on lexical choices of men and women], doi: 10.7366/1896180020163704, s. 170–182;
Wojciech Kulesza: (Nie)świadomy kameleon. Analiza związku między stosowaniem niewerbalnej mimikry, uległością wobec tego procesu a (nie)świadomością [The (Un)aware Chameleon. The relationship between nonverbal mimicry, getting in by mimicry, and (un)awareness of the process], doi: 10.7366/1896180020163705, s. 183–195;
Elżbieta Kluska, Piotr Łabuz, Aleksandra Mrugalska, Piotr Oleś: Kwestionariusz przełomu połowy życia (KPPŻ) – konstrukcja i charakterystyka psychometryczna [Mid-Life Transition Questionnaire (MTQ) – Design and psychometric properties], doi: 10.7366/1896180020163706, s. 196–210;
Alan Mandal, Marcin Moroń: Skala przywiązania do miejsca – polska adaptacja The Measure of Place Attachment D. Williamsa i J. Vaske’a (2003) [Place Attachment Scale – Validation of the Polish adaptation of The Measure of Place Attachment by D. Williams and J. Vaske (2003)], doi: 10.7366/1896180020163707, s. 211–222.
Jakie są cechy charakteryzujące kontrolę społeczną chuligaństwa futbolowego w Polsce? Autorka odpowiada na to pytanie, ukazując owe zjawisko na tle europejskim w okresie ostatnich 30 lat […]. Analizę prowadzi, stosując perspektywę konstruktywistyczną, w której postrzeganie zjawisk społecznych i ich kontrola są określane przez interakcje między ludźmi i zawsze dzieją się wewnątrz konkretnej kultury.
Konsekwentnie, i słusznie, autorka przyjęła szeroką, nie wyłącznie legalną, definicję chuligaństwa futbolowego – zjawiska zmiennego w swoich przejawach, które rozumie jako pewien konstrukt społeczny. Równie szeroka jest przyjęta przez autorkę definicja kontroli społecznej – jako system pozytywnych i negatywnych sankcji oraz system agend, które sankcje te stosują.
Podejście autorki do zjawiska chuligaństwa futbolowego i kontroli społecznej praktykowanej wobec niego, uważam za trafne i jednocześnie nowatorskie w analizach kryminologicznych.
dr hab. Irena Rzeplińska, prof. nadzw. INP PAN
Rozmowy o inteligencji z wybitnymi polskimi intelektualistami. Rozmówcami Piotra Kulasa są: Agata Bielik-Robson, Zbigniew Bokszański, Henryk Domański, Dariusz Gawin, Joanna Kurczewska, Andrzej Mencwel, Paweł Śpiewak, Andrzej Walicki, Andrzej Waśkiewicz i Tomasz Zarycki.
Kategoria inteligencji jest wieloznaczna. Starałem się nie narzucać jednego sposobu jej rozumienia, ale zależało mi, aby w wywiadach obecny był wątek inteligencji etosowej. Rozmowy rozwijały się wokół kilku stałych zagadnień: oceny młodych środowisk, współczesnej roli inteligencji i intelektualistów, napięć pomiędzy klasą średnią a inteligencją, oceny inteligencji w czasie transformacji, jak również sensowności i potrzeby przekazywania „inteligenckich” wzorów.
Ze wstępu Autora
Piotr Kulas jest do tych rozmo´w doskonale przygotowany, przy czym na szczego´lnie wysoka? ocene? zasługuje (…) elastycznos´c´, z jaka? umie wprowadzac´ istotne wa?tki, uzależniając je od osoby rozmo´wcy czy charakteru rozmowy. (…) Jego dogłe?bna znajomos´c´ jednoczes´nie i tematyki, i naukowego dorobku rozmo´wco´w, ich z˙yciowej drogi to silna strona książki.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Krzysztofa Łęckiego
Jeśli trzeba by wskazać motyw przewodni książki, to chyba jest nim przemoc – ta realna, a może jeszcze bardziej ta symboliczna, która w Polsce towarzyszy nadal wszystkiemu, co wiąże się z seksualnością. Jeśli zatem socjologia krytyczna ma mieć sens, to właśnie takimi kwestiami powinna się interesować. W obecnej sytuacji hegemonii dyskursu katolicko-narodowego w sferze publicznej, głosów analizujących ten dyskurs i jednocześnie go przełamujących nigdy nie będzie zbyt wiele.
dr hab. Jacek Kochanowski, prof. UW
Rewolucja seksualna Polskę ominęła. Dopiero po 1989 roku zaczęły postępować zmiany norm obyczajowych, seks zaczął oznaczać coś więcej niż tylko prokreację, pojawiły się takie tematy, jak homo-, bi- i płynna seksualność, a prawa mniejszości, seks nastolatków, gwałty bądź edukacja seksualna stały się przedmiotem debaty publicznej. Zarazem pojawiły się głosy, że są to problemy niepolskie, a nawet antypolskie, niemające nic wspólnego z zainteresowaniami prawdziwych Polaków. Analizy zawarte w tej książce dowodzą, że jest zgoła odwrotnie.
Książka jest obszerną analizą procesów instytucjonalizacji wzorów płciowych, opartą o badania empiryczne przeprowadzone przez Autorkę wśród świeckich pracowniczek i pracowników struktur organizacyjnych Kościoła katolickiego w Polsce. (…). Ujęcie płci jako instytucji i badanie tejże instytucji od strony codziennych praktyk stanowi kluczowy zabieg heurystyczny, fundamentalny, nie waham się stwierdzić, dla ostatecznego kształtu i wartości naukowej rozprawy.
z recenzji dr. hab. prof. UJ Andrzeja Bukowskiego
Katarzyna Leszczyńska podejmuje temat ważny i właściwie zupełnie nierozpoznany. Jej publikacja wnosi szczególnie potrzebny wymiar naukowego namysłu nad problemami nie tylko budzącymi emocje, lecz także otoczonymi stereotypami i uprzedzeniami. Chodzi mianowicie o właściwe rozumienie problemów płci obecnych w instytucjach kościelnych. Najciekawszym jej wymiarem jest zderzenie założeń teoretycznych i doktryny Kościoła rzymskokatolickiego z praktyką, a dokładniej ze świadomością świeckich katolików pracujących w kościelnych instytucjach.
z recenzji profesora dr. hab. Stanisława Obirka
Niewątpliwie wartością pracy jest nowe podejście do tematu, jakim są migracje zarobkowe w kontekście tworzących się w ten sposób rodzin transnarodowych. Autor konsekwentnie prowadzi wywód o zróżnicowaniu przyczyn zjawiska i zmianach społeczeństwa. Wskazuje na proces wewnętrznie ulegający przeobrażeniom. Dokumentuje tezę o naznaczaniu migrantów-rodziców i wskazuje głębsze przyczyny takich stanowisk. Ta socjologiczna analiza przynosi wiedzę płynącą z różnych perspektyw badawczych, chociaż Autor nie opowiada się za którąś z nich jako przewodnią, raczej opisuje podejścia, czy wyciąga z nich to co jest najistotniejsze w odniesieniu do podjętego tematu. (…) praca znajdzie z pewnością odbiorców, zapełni lukę czy chociażby rozszerzy zakres wiedzy dotyczącej migracji zarobkowej podejmowanej przez jednostki obciążone rodziną – tworzące model rodziny transnarodowej, model jednak zróżnicowany wewnętrznie.
(z recenzji prof. dr hab. Anny Kwak)
Bartłomiej Walczak, socjolog. Pracuje na Uniwersytecie Warszawskim i Södertörn University. Autor ponad sześćdziesięciu publikacji naukowych, m.in. wielu artykułów zamieszczonych w polskich i międzynarodowych czasopismach, książki Antropolog jako Inny. Od pierwszych badań terenowych do wyzwań ponowoczesnej antropologii (2009) oraz licznych ekspertyz i badań.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
