Warszawa, początek 1945 roku. Miasto jest oceanem gruzów. Na ulicach, placach i podwórkach leżą zwłoki, wciąż wybuchają miny, walą się budynki – a jednak właśnie tutaj wracają ci, którzy nie chcą pogodzić się z utratą swojego świata i wierzą, że z popiołów odrodzi się życie. Wśród nich jest czternastoletni Maciek. Gdy wraz z rodzicami dociera do stolicy, odkrywa, że nie tylko miasto, lecz także jego rodzina została rozbita na kawałki. Zniszczona Warszawa kusi chłopca nowym życiem, ekscytującym i niebezpiecznym. Spotka w niej wolskiego apasza, który zaimponuje mu sprytem i blagą, zaprzyjaźni się też z młodą kobietą – choć wyszła z powstania naznaczona blizną, nie straciła pewności siebie. Ich losy splatają się za sprawą tajemniczego sąsiada, który nigdy nie opuścił miasta i rozpaczliwie szuka w sobie iskry życia. W tym samym czasie Warszawa pulsuje nowym rytmem: jazzowe melodie mieszają się z gwarem odbudowy miasta i ekshumacjami, a nocne życie przyciąga spragnionych zapomnienia. W hotelu Polonia władze stłoczyły zagranicznych dyplomatów i korespondentów, oferując im sztuczny raj, oazę pośród gruzów. Maciek pozna smak przyjaźni i miłości, odkryje swoje prawdziwe powołanie. Jemu i pozostałym bohaterom, na bardzo krótko, dane będzie posmakować prawdziwego szczęścia. Jerzy Boczkowski – urodzony w 1983 r. Zawodowy dyplomata, w ciągu szesnastu lat pracy w MSZ zajmował różnorodne stanowiska w centrali ministerstwa, a także w Rzymie i Londynie. Mąż i ojciec, maratończyk. Chłopak z warszawskiej Woli.
Czasem nawet śmierć potrzebuje wakacji – a na świecie Dysku, jedynej płaskiej ziemi we wszystkich wszechświatach, kościsty strażnik klepsydry życia uświadamia sobie, że tylko jedno może dać mu chwilę wytchnienia: terminator. Wybiera więc sobie Morta – chłopca gorliwie pragnącego zdobyć wiedzę, której stanowczo posiadać nie powinien. Wprawdzie Mort szybko opanowuje tajniki przechodzenia przez ściany, jednak nauka obiektywizmu to całkiem inna sprawa. Zwłaszcza kiedy życie, po które został wysłany, należy do pięknej, młodej księżniczki. W związku ze zmianą biegu losu rzeczywistość chwieje się w posadach. A że Śmierć wyruszył w podróż, by poznać rozkosze śmiertelnych, to właśnie Mort, z pomocą niezbyt kompletnego maga imieniem Cutwell oraz adoptowanej i pełnej entuzjazmu córki Śmierci, musi naprawić przyszły tor historii – zanim Dysk się przekręci… Terry Pratchett (1948–2015) – brytyjski pisarz fantasy. Jego najsłynniejszym dziełem jest liczący 41 tomów cykl „Świat Dysku”, zapoczątkowany w 1983 roku powieścią „Kolor magii”. Ostatnia powieść cyklu, „Pasterska korona”, ukazała się w sierpniu 2015 roku, już po śmierci pisarza. Na świecie sprzedano ponad 100 milionów książek Pratchetta, które zostały przetłumaczone na 43 języki.
Blask internetowej sławy może rozświetlić całe życie. Może je też zgasić.Khadidja zginęła, bo była podobna do znanej influencerki; Babak – bo nie chciał się ożenić; Eden – za to, że przyniosła swojej rodzinie hańbę w internecie; Quandeel – za internetowy striptiz, którego nigdy nie zrobiła. Ali na co dzień rozśmieszał ludzi na TikToku, ale gdy podczas transmisji internetowej strzelał do swojej żony, nikt się nie śmiał. Mahek swoim tańcem przyciągała tysiące obserwatorów, ale zaplanowana przez nią zemsta na kochanku mamy rozgrzała miliony. To tylko nieliczne z wielu gwiazd internetu, których sława przybrała niespodziewany obrót.Na całym świecie influencerzy są uczestnikami historii niewiarygodnych i mrożących krew w żyłach. Ci pochodzący z krajów muzułmańskich nie są wyjątkiem. Ich zasięgi są potężne. I zdarza się, że okazują się zabójcze.Oto świat islamskich influencerów bez internetowych filtrów, bez cenzury i bez granic…Marcin Margielewski – pracował jako dziennikarz radiowy, prasowy i telewizyjny. Przez dziesięć lat podróżował, mieszkając między innymi w Wielkiej Brytanii, Dubaju, Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej. Był dyrektorem kreatywnym kilku światowych marek. Autor bestsellerowych książek: „Jak podrywają szejkowie” (2019), „Była arabską stewardesą” (2019), „Zaginione arabskie księżniczki” (2020), „Tajemnice hoteli Dubaju” (2020), „Urodziłam dziecko szejka” (2020), trzytomowej serii „Niewolnicy” (2021), „Porzuciłam islam, muszę umrzeć” (2022), „Wyrwana z piekła talibów” (2022), „Kłamstwa arabskich szejków” (2022), „Zaginiony arabski książę” (2023), „Piekło kobiet Iranu” (2023), „Handlarze arabskich niewolników” (2023), „Sekrety arabskich kurortów” (2023), „Luksus arabskich pałaców” - tom 1 i 2 (2024), „Szofer arabskich bogaczy” (2024), „Tajemnice arabskich szpitali” - tom 1 i 2 (2025) oraz „Zakazana arabska miłość” (2025).
Król Verence, władca Lancre, został zamordowany i snuje się teraz jako duch po zamku. Czarownice ocaliły maleńkiego synka Verence’a i oddały go na wychowanie aktorom z wędrownej trupy. W Lancre objął władzę okrutny książę Felmet z jeszcze okrutniejszą małżonką. Poddani nie lubią nowego władcy. Duch Verence’a nieźle musi się nakombinować, aby zawrzeć wreszcie sojusz z wiedźmami. Wspólnie doprowadzą do powrotu prawowitej dynastii na tron. Terry Pratchett (1948–2015) – brytyjski pisarz fantasy. Jego najsłynniejszym dziełem jest liczący 41 tomów cykl „Świat Dysku”, zapoczątkowany w 1983 roku powieścią „Kolor magii”. Ostatnia powieść cyklu, „Pasterska korona”, ukazała się w sierpniu 2015 roku, już po śmierci pisarza. Na świecie sprzedano ponad 100 milionów książek Pratchetta, które zostały przetłumaczone na 43 języki.
Słyszeliście o Fauście… To jest Eryk. Istnieje pewna różnica. Eryk ma czternaście lat, mieszka na legendarnym i magicznym świecie Dysku, a także jest pierwszym w historii hakerem demonologii. Na szczęście nie udało mu się wywołać żadnych demonów, wywołał za to Rincewinda (najbardziej niekompetentnego maga w uniwersum) oraz Bagaż (najniebezpieczniejszy sprzęt podróżny na świecie). Kiedy Eryk wypuszcza ich na niczym niechroniony świat, oczekuje, że Rincewind spełni trzy jego życzenia. Wiecie przecież. Standardowa trójka. Żyć wiecznie, panować nad światem, spotkać najpiękniejszą kobietę w historii. Właściwie to proste… Dryfowanie u zarania Czasu, zmiana przyszłości i spotkanie z najbardziej kłopotliwym bogiem historii to zaledwie początek. Stworzenie życia na Dysku to drobnostka. Ponieważ Rincewind trafia w końcu do Piekła. Dosłownie. A ono nigdy już nie będzie takie jak dawniej. Terry Pratchett (1948–2015) – brytyjski pisarz fantasy. Jego najsłynniejszym dziełem jest liczący 41 tomów cykl „Świat Dysku”, zapoczątkowany w 1983 roku powieścią „Kolor magii”. Ostatnia powieść cyklu, „Pasterska korona”, ukazała się w sierpniu 2015 roku, już po śmierci pisarza. Na świecie sprzedano ponad 100 milionów książek Pratchetta, które zostały przetłumaczone na 43 języki.
Nowe wydanie książki Wioletty Sawickiej „Wyjdziesz za mnie, kotku?” Ciepła historia o miłości, wybaczaniu i trudnych życiowych wyborach. O tym, co tak naprawdę jest najważniejsze. Anna – młoda, odnosząca sukcesy dziennikarka radiowa – kocha i jest kochana. Jednak nie do końca potrafi się odnaleźć w związku z troskliwym, ale despotycznym i zaborczym Patrykiem. W ich relacjach nie brakuje napięć wynikających z jego tradycyjnego pojmowania rodziny – w tym roli kobiety – i jej pragnienia wolności. Anna musi posłuchać siebie, przekonać się, czy chce od życia tego samego co jej ukochany mężczyzna, czy u jego boku naprawdę znajdzie swoje miejsce. Musi być pewna, jak odpowiedzieć na pytanie: „Wyjdziesz za mnie, kotku?”. A kiedy na jej drodze pojawia się milczący „ktoś”, o kim mówiła arabska przepowiednia, Anna musi się zmierzyć z przewrotnym losem, aby walczyć o swoje szczęście. Opowieść o trudnej miłości, sile przyjaźni, mrokach przeszłości, rodzinnych tajemnicach i tęsknocie za prawdziwym uczuciem. Cały cykl: Tom 1 „Kiedy będziesz moją żoną” Tom 2 „Ktoś między nami” Tom 3 „Dajmy sobie czas” Wioletta Sawicka urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Wyciszenia od zgiełku życia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, które niezmiennie ją fascynują. Autorka siedemnastu powieści i reportażu historycznego „Wilcze dzieci”.
Nowe wydanie książki Wioletty Sawickiej „Będzie dobrze, kotku”. Dalsze losy bohaterów „Kiedy będziesz moją żoną”. Wracają dawne demony: u Patryka – zazdrość, u Anny – poczucie niespełnienia, a u Małgosi – pech. Anna jest dobrą żoną i matką. Odnalazła swoje miejsce na ziemi… ale czasem ma wrażenie, że czegoś jej brakuje, że nie żyje w pełni. Słodki schemat kury domowej nie wystarcza. W miarę upływu czasu dochodzi do głosu przekonanie, że jednak chciałaby od życia czegoś więcej. Stara się nie narzekać, nawet w myślach, bo przecież liczy się przede wszystkim rodzina. No i to, że Patryk jest taki szczęśliwy. Realizuje się nie tylko jako lekarz, ale też jako ojciec, głowa domu. Oboje bardzo się troszczą o Majkę. Pragną, by dziewczyna, która tak wiele w życiu przeszła, wreszcie poczuła się bezpiecznie. Jednak Patryk robi wszystko zgodnie ze swoją naturą, to znaczy despotycznie i nazbyt gorliwie. Zaczyna ograniczać córkę, tak jak wcześniej ograniczał Annę. Chce mieć je obie na wyłączność. Maja dorasta, a Anna potrzebuje powiernika… Wierzy, że stanie się nim poszukiwany ojciec. Z Małgosi zadrwił przewrotny los, spełniając jej najskrytsze marzenie. Ujawnienie prawdy będzie dla wszystkich szokiem. Cały cykl: Tom 1 „Kiedy będziesz moją żoną” Tom 2 „Ktoś między nami” Tom 3 „Dajmy sobie czas” Wioletta Sawicka urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Wyciszenia od zgiełku życia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, które niezmiennie ją fascynują. Autorka siedemnastu powieści i reportażu historycznego „Wilcze dzieci”.
Nowe wydanie książki Wioletty Sawickiej „Jeśli się odnajdziemy, kotku”. Kontynuacja losów bohaterów „Kiedy będziesz moją żoną” i „Ktoś między nami”. Po rozstaniu z Patrykiem Anna nie potrafi odnaleźć się w nowej sytuacji. Ciężko było jej odejść, ale jeszcze ciężej ponosić konsekwencje odejścia, bo przecież są dzieci, którym zburzyła stabilizację. Teściowa oskarża ją o egoizm, psują się też relacje z przybraną córką Mają. Anna jest rozdrażniona, cierpi na bezsenność, czuje się winna. Jednak mimo że wciąż kocha Patryka, nie potrafi mu zaufać. Tak samo jak nie potrafi wybaczyć ojcu. Obaj za bardzo ją zranili. Względny spokój daje jej towarzystwo Witka. Patryk wyjeżdża na Śląsk, aby w pracy szukać zapomnienia. W tym świecie pogubionych dorosłych pojawia się córeczka Małgosi – chichot złośliwego losu, który położy na drodze do szczęścia bohaterów jeszcze niejedną niespodziankę: zdradę, śmierć i piętno dożywotniej winy; a także słowa niosące nadzieję, które zostaną w Annie na zawsze: Czym byłoby zdobywanie szczytów bez mozolnej wspinaczki na górę? Nie w szczycie cel, ale w drodze, którą trzeba pokonać, by go osiągnąć. Czasem wyboistą, usianą kamieniami, naszymi błędami, ale warto ją przejść, by poznać najgłębszy smak miłości. Cały cykl: Tom 1 „Kiedy będziesz moją żoną” Tom 2 „Ktoś między nami” Tom 3 „Dajmy sobie czas” Wioletta Sawicka urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Wyciszenia od zgiełku życia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, które niezmiennie ją fascynują. Autorka siedemnastu powieści i reportażu historycznego „Wilcze dzieci”.
Czasami wydarzenia z życia babek wpływają na życie matek i córek. Kiedy Helena przedstawia matce swojego narzeczonego Jana, okazuje się, że ta miłość nigdy nie powinna była zaistnieć. Tajemnica wyjawiona przez Zofię w trakcie przyjęcia zaręczynowego sprawia, że zrozpaczeni młodzi decydują się rozstać. Oboje układają sobie życie z innymi. Helena ucieka w pracę i marzy, by chociaż jej córka Danusia poszła za głosem serca i była szczęśliwa. Kiedy poznaje swojego przyszłego zięcia, nie może uwierzyć, że los znów upomina się o stare sprawy… Trzy pokolenia, trzy historie, trzy kobiety, które muszą odpowiedzieć sobie na pytanie, jak żyć, kiedy trzeba zrezygnować z miłości do ukochanego. A może jednak warto o nią zawalczyć? Książka jest kontynuacją powieści „Nie wolno mi kochać ciebie”. Anna Karpińska – autorka poczytnych książek obyczajowych, które cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem czytelników. Ukończyła politologię na Uniwersytecie Wrocławskim, uczyła studentów, była dziennikarką, wydawała książki, prowadziła firmę. Przed piętnastu laty porzuciła dotychczasowe życie zawodowe, całkowicie oddając się pisaniu powieści. Ma męża, trójkę dorosłych dzieci i troje wnucząt. Mieszka w Toruniu, weekendy spędza na wsi, przynajmniej raz w roku podróżuje gdzieś dalej, by naładować akumulatory. „Nie wyobrażam sobie życia bez moich bohaterów, ale tworzę dla czytelników. To ich zainteresowanie stanowi dla mnie źródło satysfakcji i motywuje do pracy”.
Kolejna odsłona serii „Kulisy zakazanych związków”. Akcja toczy się w stojącej u progu wielkich zmian Arabii Saudyjskiej, gdzie autor pracował pięć lat. Konsul Tomek przenika do sekretnego świata saudyjskich elit. Jest świadkiem tego, jak za wysokimi murami rezydencji i pałaców zabawiają się książęta kraju, w którym funkcjonuje najbardziej restrykcyjny odłam islamu. Frywolne party, orgie, alkohol lejący się strumieniami, Saudyjki z wyższych sfer bez abai, uprawiające przygodny seks. Również Tomek wdaje się w gorący romans z saudyjską księżniczką. Czy nie poniesie konsekwencji? W tle rozgrywa się dramatyczna i zaskakująca akcja poszukiwania zaginionego na pustyni Rub al-Chali polskiego piechura. Piękne kobiety, gotowi na wszystko książęta i krwawy przewrót pałacowy, który zmieni rozkład sił. Porywająca opowieść o Polkach i Polakach, którzy – poza dyplomatycznymi gabinetami –poznają prawdę o świecie blichtru i ornamentu. Mam nadzieję, że „Zabójcze piaski” okażą się pasjonującą, niezwykłą opowieścią, która przybliży odległy, ale arcyciekawy orientalny świat. Dzięki barwnym postaciom i dynamicznej fabule odkryjecie znane nielicznym codzienne troski i zmagania saudyjskiego społeczeństwa, tak odmiennego religijnie i kulturowo od naszego. Życzę emocjonującej lektury. Autor Igor Kaczmarczyk – absolwent arabistyki na UJ oraz stosunków międzynarodowych i współczesnej dyplomacji na UW. Pracował jako tłumacz języka arabskiego w firmach eksportowych w Libii, a następnie w polskich placówkach dyplomatycznych w Trypolisie, Rijadzie i Dżakarcie w funkcji konsula RP oraz radcy politycznego i radcy ekonomicznego. Długoletni zastępca szefów placówek. Mieszkał ponad dwadzieścia pięć lat w krajach muzułmańskich, w tym w Libii i Arabii Saudyjskiej, a następnie w Indonezji. W 2018 roku zakończył dyplomatyczną karierę i wrócił do Polski.
Najnowsza powieść bestsellerowej autorki „New York Timesa”. TJ jest największym rozczarowaniem w rodzinie Devlinów. Wszyscy jej członkowie to cenieni prawnicy pracujący w renomowanej kancelarii Devlin & Devlin. Tylko TJ – po wyjściu z więzienia i zakończeniu terapii odwykowej – dorabia tam jako śledczy. Podczas rodzinnej imprezy jego życie wywraca się do góry nogami. Najstarszy brat wyznaje mu, że zabił księgowego, którego przyłapał na oszustwie finansowym. To wydaje się wręcz niemożliwe – przecież John zawsze był dumą rodziny! TJ postanawia wykorzystać tę sytuację, by udowodnić swoją wartość i ocalić dobre imię brata. Kolejne odkrycia wciągają go jednak w mroczną sieć oszustw, morderstw i sekretów, które mogą zagrozić jedności oraz nieskazitelnej reputacji rodziny Devlinów. Lisa Scottoline – autorka licznych bestsellerów z listy „New York Timesa”, laureatka Nagrody Edgara, przewodnicząca organizacji Mystery Writers of America oraz pomysłodawczyni kursów Justice & Fiction na University of Pennsylvania Law School, dzięki którym zdobyła nagrodę dla najlepszego wykładowcy. Książki Scottoline zostały do tej pory wydane w nakładzie 30 milionów egzemplarzy w 32 krajach. Lisa mieszka w Pensylwanii w towarzystwie gromadki uroczych, choć niezbyt posłusznych zwierzaków.
Bohaterowie „Zbawcy” powracają. Trzy miesiące po ucieczce Ogara Julia Marzewska nadal nie może poradzić sobie z tym, co się wydarzyło, a Marcin Rau tylko pozornie daje sobie radę jako nowy naczelnik wydziału kryminalnego – szybko okazuje się, że i na nim sprawa Zbawcy odcisnęła piętno, być może głębsze niż na policjantce. Marzewska próbuje dorwać uciekiniera. Nie wie przy tym, że jedyne, czego Ogar aktualnie pragnie, to właśnie ona. Na drodze stoi mu partner Julii i wieloletni policjant z wydziału kryminalnego Wiktor Rybak. Ich starcie jest nieuniknione. Tymczasem w mieszkaniu Julii pojawia się pewna osoba, która miała od dawna nie żyć. Jaki jest jej cel? Dlaczego zjawia się wtedy, gdy Marzewska i Rybak polują na Ogara? Zło nie śpi. Czasami tylko zmienia twarz. „Ogar” to opowieść o traumach funkcjonariuszy i bezwzględnej zemście. Autentyczny policyjny kryminał, bez cenzury i upiększeń. Mroczniejszy. Brutalniejszy. Prawdziwszy. Krystian Stolarz – policjant, magister prawa, sportowiec amator i miłośnik książek. Prowadzi na Instagramie konto @policjant_czytaipisze, na którym promuje czytelnictwo i recenzuje książki. Stolarz dba o autentyzm języka, atmosfery panującej w policji i szczegółów śledztwa. Prawda o policyjnej robocie jest znakiem rozpoznawczym jego powieści.
Młodość Agnieszki Osieckiej przypadła na lata pięćdziesiąte, odwilż i polski październik 1956 roku. W „Szpetnych czterdziestoletnich” poetka przybliża nam niezwykłą atmosferę tamtych czasów. Jazz i wykopki, Zbigniew Cybulski i Marian Eile, łódzka Filmówka i Piwnica pod Baranami – prywatny leksykon Osieckiej to barwny zbiór zjawisk, postaci i miejsc ważnych dla niej samej i dla ówczesnych „pięknych dwudziestoletnich”. Agnieszka Osiecka skończyła pisać „Szpetnych czterdziestoletnich” na początku stanu wojennego, w kwietniu 1982 roku. Pierwsze wydanie, okrojone przez cenzurę, ukazało się w 1985 roku. Obecne jest uzupełnione o usunięte wówczas fragmenty. „Szpetni czterdziestoletni” to rzecz pełna zmiennych nastrojów i stylów: dobrze opowiedziane anegdoty sąsiadują tu z poetycką refleksją, spiętrzone metafory z nader trzeźwymi uwagami o przemianach języka i obyczaju. Można książkę kartkować, zatrzymując wzrok tu i ówdzie, albo czytać od a do zet, można śledzić tropy obyczajowe, literackie, towarzyskie, śmiać się lub irytować, albo i ziewnąć, jeśli stężenie poezji zrobi się za wysokie, nie da się jednak zaprzeczyć, że nawet przefiltrowane przez czas i owiane mgiełką sentymentu wspomnienia Osieckiej to jedna z najciekawszych – moim zdaniem – obok dziennika Tyrmanda, opowieści o latach pięćdziesiątych. Piotr Chojnacki, zacofany-w-lekturze.pl Agnieszka Osiecka (1936-1997) – polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka. Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy.
Urzekająca opowieść o czasach, w których miłość odmieniała ludzkie dusze. Helena, najmłodsza córka państwa Tarczyńskich, usiłuje wykreować swoje życie na wzór romansów, czytanych po kryjomu w panieńskim pokoju. Marzy o wielkiej, romantycznej miłości, a jej myśli zaprzątają bale i przywiezione z Paryża suknie. Gdy Helena na swojej drodze spotyka przystojnego doktora, jest przekonana, że marzenia zaraz się ziszczą. Niestety, los ma wobec niej inne plany. Seria rodzinnych tragedii sprawia, że musi szybko wydorośleć, bo rzeczywistość w niczym nie przypomina tego, co wychowywana pod kloszem panienka znała z kart łzawych romansów. Zanim Helena usłyszy bicie weselnych dzwonów, będzie musiała dojrzeć, przywrócić wielkość rodzinnej fortunie, rozwiązać wiele problemów, a przede wszystkim przejść metamorfozę, która na zawsze ją odmieni. Powieść, napisaną w duchu Jane Austen, polubią wielbiciele seriali „Bridgertonowie” i „Downton Abbey”. Kasia Bulicz-Kasprzak mieszka pod Warszawą w domu wypełnionym książkami. Czas wolny najchętniej spędza na czytaniu i spacerach ze swoimi nieco ekscentrycznymi psami. Uważa, że własny gabinet to najfajniejsze miejsce, w którym zdarzyło jej się pracować, dlatego nie zamierza zamieniać go na nic innego.
Wstrząsająca opowieść o wojnie widzianej oczyma dziecka. Wojna zabrała nam dzieciństwo, wielu życie. Chciałem, żeby po każdym z nas został trwały ślad… Kiedy wybuchła druga wojna światowa, Bogdan Bartnikowski miał 7 lat. W czasie Powstania Warszawskiego był łącznikiem i walczył na Ochocie. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających, a przy tym niezwykle osobistych świadectw o piekle wojennej codzienności. Wydanie poszerzone o wcześniej niepublikowane fragmenty wspomnień autora z okresu okupacji i uwięzienia w obozach. Bogdan Bartnikowski – urodzony w 1932 r. w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego, po opanowaniu dzielnicy Ochota, gdzie mieszkał, przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), wraz z matką został wypędzony z domu i skierowany do obozu przejściowego w Pruszkowie (tzw. Durchgangslager 121), skąd 12 sierpnia 1944 r. został wywieziony do KL Auschwitz-Birkenau. W obozie został zarejestrowany jako więzień 192731. Przebywał w Birkenau – najpierw w bloku dziecięcym obozu kobiecego, następnie w sektorze B11a obozu męskiego, gdzie byli więzieni chłopcy z Warszawy. 11 stycznia 1945 r. został razem z matką ewakuowany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen), gdzie do wyzwolenia 22 kwietnia 1945 r. pracował przy odgruzowywaniu miasta. Po wyzwoleniu powrócił wraz z matką do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po wieloletniej służbie wojskowej pracował jako dziennikarz. Bogdan Bartnikowski, mając w pamięci przeżycia z okresu okupacji i uwięzienia w obozach, napisał i wydał książki o losach polskich dzieci w latach wojny: zbiór opowiadań „Dzieciństwo w pasiakach” (1969, 1972, 1989) oraz powieści „Daleka droga” (1971), „Powrót nad Wisłę” (1972) i „Dni długie jak lata” (1989). Obecnie jest na emeryturze. Pracuje społecznie w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Odznaczony został Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
95 procent aktywności naszego mózgu odbywa się na poziomie podświadomości. W praktyce oznacza to, że nie zawsze dobrze rozumiemy, dlaczego myślimy to, co myślimy – i dlaczego postępujemy tak, a nie inaczej. Pod wpływem różnych błędów poznawczych działamy niekiedy wbrew własnemu interesowi i logice. Książka „Mózg na autopilocie” zaprasza czytelnika za kulisy – i namawia go do przejęcia sterów. To zbiór wiedzy i praktycznych rad, dzięki którym można zmienić swoje życie metodą małych kroków. Autorzy podpowiadają, co robić, żeby rzadziej angażować się w konflikty, bardziej pozytywnie patrzeć na świat, podejmować racjonalniejsze decyzje, lepiej się bawić i osiągać nowe cele. To książka o tym, jak zmienić nastawienie – jak spojrzeć na siebie i własne wybory inaczej. Jak się bowiem okazuje, wcale nie trzeba dużo, żeby dużo się zmieniło – i żeby zacząć zupełnie nowe życie. Crawford Hollingworth jest ekspertem w dziedzinie modyfikacji zachowań i współzałożycielem firmy konsultingowej Behavioural Architects, która współpracuje z wieloma dużymi firmami i organizacjami na całym świecie. Hollingworth nie tylko pisze, ale też często wygłasza wykłady poświęcone wykorzystywaniu zdobyczy nauki do oddziaływania na zmianę zachowań. Cathy Tomlinson specjalizuje się w badaniach nad behawiorem ludzi, w szczególności zaś od lat przygląda się zachowaniom konsumentów.
Między rokiem 27 p.n.e. a 476 n.e. osiemdziesięciu czterech cesarzy rządziło imperium rzymskim, rozciągającym się na trzech kontynentach i zamieszkanym przez dziesiątki milionów poddanych. Niektórzy okazali się całkiem dobrymi imperatorami i pozostawili następcom cesarstwo bogatsze, szczęśliwsze i po prostu lepsze, niż zastali. Ta książka jednak mówi o zupełnie innych przypadkach – najgorszych cesarzach, których rządy kompromitowały pięćsetletnią sztafetę władców. Gdy przyjrzymy się niektórym z nich, spotkamy się z wcielonym złem, zbrodniczym szaleństwem i całkowitą nieporadnością. Trafford opowiada o tym, co się dzieje, gdy po nieograniczoną władzę sięgają ludzie całkiem do tego nieprzygotowani, słabi, głupi, pozbawieni talentów, ale uważający się za wybrańców bogów. L.J. Trafford studiowała historię starożytną na Uniwersytecie w Reading. Jest autorką serii książek „Czterej cesarze”, która opisuje upadek Nerona i słynny rok czterech cesarzy, który nastąpił po jego śmierci. Pierwsza z nich, wydana w 2015 roku, otrzymała wyróżnienie Editor’s Choice Mark od Historical Novel Society. W 2020 roku ukazała się jej książka „How to Survive in Ancient Rome”(wyd. pol. „Jak przeżyć w starożytnym Rzymie”, 2022), a rok później – „Sex and Sexuality in Ancient Rome”.
Zbiór „Jest krew...” obejmuje m.in. opowiadanie „Życie Chucka”, zekranizowane w 2025 r. (scenariusz i reżyseria Mike Flanagan). Czytelnicy kochają powieści Stephena Kinga, ale i jego opowiadania - zawsze mocne i zapadające w pamięć - są prawdziwą mroczną ucztą dla zmysłów. „Jest krew…” to cztery nowe, znakomite opowieści, które z pewnością staną się równie sławne jak „Skazani na Shawshank”. King po raz kolejny pokazuje pełnię swojego kunsztu. W tytułowej noweli Holly Gibney, ulubiona bohaterka czytelników (znana z trylogii o Billu Hodgesie i z „Outsidera”), musi stawić czoło swoim lękom i być może kolejnemu outsiderowi - tym razem w pojedynkę. „Telefon pana Harrigana” opisuje międzypokoleniową przyjaźń, która trwa po grób… a nawet dłużej. „Życie Chucka” ilustruje ideę, że każdy z nas posiada wiele osobowości. A w „Szczurze” niespełniony pisarz boryka się z ciemną stroną swojej ambicji. Opowieści te nie tylko prezentują w całej okazałości maestrię autora, ale również pokazują, że pewne tematy są nieprzemijające. Jednym z motywów przewodnich utworów Kinga jest zło, które występuje także w „Jest krew…”, przedstawione w tytułowej noweli jako „duży, uszargany, lodowatoszary ptak”. Stale obecne jest jednak też przeciwieństwo zła, w twórczości Kinga przybierające często postać przyjaźni. King przypomina nam, że codzienne przyjemności, choć ulotne, właśnie dzięki tej ulotności są piękne - czy jest to niespotykanie piękny, pogodny dzień po długich tygodniach szarugi, czy frajda z tańca, w którym idealnie wychodzi każdy krok, czy też nieoczekiwane miłe spotkanie. W takich momentach przekonujemy się, że Stephen King potrafi nie tylko przyprawić o dreszcz przerażenia, ale i perfekcyjnie opisać radość w jej najczystszym wydaniu. W styczniu 2021 roku mała wyściełana koperta zaadresowana do detektywa Ralpha Andersona doręczona zostaje jego sąsiadom, państwu Conradom. Rodzina Andersonów jest na długich wakacjach na Bahamach, skąd mają wrócić trzeciego lutego, i Conradowie zgodzili się do tego czasu odbierać ich pocztę. Kiedy Ralph otwiera przesyłkę, w środku znajduje pendrive’a nazwanego „Jest krew”, co prawdopodobnie nawiązuje do starego dziennikarskiego powiedzenia „Jest krew, są czołówki". Pendrive zawiera dwie rzeczy. Jedna to katalog ze zdjęciami i spektrogramami dźwięku. Drugą jest rodzaj raportu, czy może raczej pamiętnik mówiony sporządzony przez Holly Gibney, z którą detektyw prowadził śledztwo rozpoczęte w Oklahomie, a zakończone w teksaskiej jaskini. Sprawa ta nieodwracalnie zmieniła sposób, w jaki Ralph Anderson postrzega rzeczywistość. Ostatnie słowa swojego raportu Holly nagrała 19 grudnia 2020. Mówi zdyszanym głosem: Zrobiłam, co w mojej mocy, Ralph, ale nie wiem, czy to wystarczy. Pomimo wszystkich moich przygotowań istnieje możliwość, że nie wyjdę z tego żywa. Gdybyśmy mieli nigdy więcej się nie zobaczyć, chcę, żebyś wiedział, jak wiele twoja przyjaźń dla mnie znaczyła. Jeśli mimo wszystko zginę, a ty postanowisz dokończyć to, co zaczęłam, proszę, bądź ostrożny. Pamiętaj, że masz żonę i syna. Fragment książki Stephen King (ur. 1947) nie bez powodu nazywany jest Królem Horroru. Napisał już ponad sześćdziesiąt nagradzanych książek, spośród których sławę i awans z pracownika pralni na najbogatszego pisarza Ameryki przyniosła mu „Carrie” (1974). To od niej zaczęło się pasmo wielkich bestsellerów – wśród nich znalazły się chociażby kultowe „Miasteczko Salem” (1975), „Lśnienie” (1977), „Bastion” (1978), cykl „Mroczna Wieża” (1982–2012), „Smętarz dla zwierzaków” (1983), „To” (1986), „Misery” (1987), „Zielona mila” (1996), „Dallas ’63” (2011), a także najnowsze powieści: „Billy Summers” (2021), „Baśniowa opowieść” (2022) i „Holly” (2023). Dzieła Kinga, łączące gatunki takie jak horror, science fiction, sensacja, thriller i fantasy, rozeszły się w setkach milionów egzemplarzy i zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków. Były też wielokrotnie ekranizowane. Ich autor mieszka w stanie Maine z żoną, Tabithą King. Ma córkę i dwóch synów – pisarzy Owena Kinga („Śpiące królewny”) i Joego Hilla („Locke & Key”).
„Sonderkommando” to wstrząsająca relacja bezpośredniego uczestnika wydarzeń – członka komanda specjalnego w Oświęcimiu. Komando to było wykorzystywane przez Niemców jako siła robocza w procesie ludobójstwa. To jego członkowie towarzyszyli więźniom od momentu przyjazdu do obozu aż do chwili śmierci w komorach gazowych. Wykonywali niemalże wszystkie zadania – od dopilnowania, by ofiary się rozebrały, przez przeszukiwanie nowo przybyłych, usuwanie im protez, po transportowanie ciał i umieszczanie ich w piecach. Esesmani nadzorowali tylko machinę zagłady i robili wszystko, by nikt nie dowiedział się o całym procederze. Autor szczegółowo opowiada o swoich doświadczeniach. Przedstawia techniczną stronę funkcjonowania krematoriów oraz własną wiedzę o zbrodniczym systemie i zagładzie Żydów. Nie ukrywa, że sam otwierał pokrywę otworu komory gazowej, przez którą Niemcy wrzucali cyklon B. Shlomo Venezia dzieli się z nami bardzo tragicznymi, a zarazem intymnymi przeżyciami. Przedstawia swoje stanowisko wobec zarzutów współudziału w zbrodni. Składa wstrząsające świadectwo z życia w „fabryce śmierci”. Shlomo Venezia (1923–2012) był w chwili publikacji swoich wstrząsających wspomnień ostatnim żyjącym członkiem Sonderkommanda. Urodził się w Salonikach w rodzinie żydowskiej. Nazwisko i obywatelstwo włoskie zawdzięczał swoim przodkom ze strony ojca, którzy mieszkali we Włoszech. Na przełomie marca i kwietnia 1944 roku trafił do transportu ateńskich Żydów wiezionych do Oświęcimia. Bezpośrednio po kwarantannie przydzielono go do Sonderkommanda obsługującego Krematorium III obozu w Brzezince. Wydostał się z Oświęcimia w dniu rozpoczęcia się ewakuacji obozu, czyli 17 stycznia 1945 roku.
Jak być stanowczym i nie pozwolić sobą rządzić. Ta książka pokaże ci, jak stworzyć skuteczną tarczę chroniącą przed ludźmi, którzy usiłują cię zdominować, wpędzić w poczucie winy albo wykorzystać twoją dobroduszność. Nauczysz się odmawiać, dzięki czemu będziesz miał więcej wolnego czasu i wreszcie będziesz mógł zająć się tym, co naprawdę lubisz robić. Z mniejszym bagażem zmęczenia i stresu będziesz działać skuteczniej. Mówiąc „nie”, zyskasz czas na ważne dla ciebie sprawy oraz dla ludzi, których naprawdę kochasz. W rzeczywistości staniesz się osobą bardziej wymagającą wobec życia. Czy to nie byłoby miłe? W jaki sposób możesz zostać odnoszącym sukcesy bykiem, sięgać po to, na czym ci zależy, nie odczuwając przy tym zewnętrznej presji? Rozwiązanie już masz. Mądrość tej książki czeka na ciebie. Jill Brooke jest pisarką, dziennikarką i trenerką rodzin patchworkowych. Współpracowała z CBS, była korespondentką CNN, a jej teksty pojawiały się m.in. w „The New York Times”, „Forbes FYI”, „Chicago Tribune”, „Harper’s Bazaar”, „New York Magazine”, „New York Post” i „New York Daily News”. Jej umiejętność dyplomacji sprawia, że jest ekspertką w dziedzinie rozwodów. Od ponad dekady żyje w kochającej rodzinie patchworkowej z synem i dwiema pasierbicami.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
