Kiedy Patrycja dowiaduje się, że jest w ciąży, ma powód do zmartwień. Wie doskonale, że jej mąż nie jest ojcem dziecka, ale nie ma zamiaru go o tym informować. W obawie przed konsekwencjami pozwala, by Miłosz wychowywał nie swoją córkę, pozostając w niewiedzy. Nie ma jednak pojęcia, że mąż również ma swój mały sekret. Czy prawda wyjdzie na jaw? I kto w tym związku ma najwięcej do ukrycia?""Zgodnie z prawdą"" to opowieść o wielkim poczuciu winy i o budowaniu relacji na kłamstwie. To także historia o tym, jak późno dojrzewamy i jak wiele musimy się w życiu nauczyć, zanim zyskamy pewność siebie.To jednak przede wszystkim piękne ukazanie miłości ojca do dziecka, która jest w stanie znieść niemal wszystko i której nic nie jest w stanie zatrzymać.Ciepła, wzruszająca, zabawna książka, w której każdy znajdzie małą cząstkę siebie.Danuta Awolusi - rocznik '86, Ślązaczka obecnie mieszkająca w Warszawie. Pisarka, autorka tekstów, od kilku lat prowadzi blog recenzencki ""Książki Zbójeckie"". Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Wyjątkowy literacki portret jednego z największych malarzy dwudziestego wieku.Cape Cod, 1950 rok. Dziesięcioletni Michael spędza lato ze swoim rówieśnikiem Richiem i jego rodziną. Kiedy pozostawieni sami sobie chłopcy poznają mieszkające w pobliżu małżeństwo artystów, Jo i Edwarda Hopperów, rodzi się między nimi niezwykła przyjaźń.Ona jest porywcza, obsesyjnie zazdrosna o męża. On, zamknięty w sobie, borykający się z kłopotami zdrowotnymi, sfrustrowany brakiem weny twórczej, zadurza się w pięknej Katherine, ciotce Richiego, której pozostało niewiele życia. To zauroczenie staje się również udziałem Michaela.""Wąski pas lądu"" to przejmująca opowieść o samotności i smutku, a także wizja ""amerykańskiego snu"" w świecie po drugiej wojny światowej. Jest to zarazem literacki portret jednego z największych malarzy dwudziestego wieku i poruszające studium jego małżeństwa.Powieść została uhonorowana w 2020 roku prestiżową Walter Scott Prize.Niezwykły portret Ameryki, którą poznajemy wraz z Edwardem Hopperem oraz jego ekscentryczną żoną Josephine Nivison, cofając się w lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku. Od drugiej wojny minęło niewiele czasu i jej skutki są wciąż odczuwalne. Dwaj dziesięcioletni chłopcy, Niemiec i Amerykanin, mierzą się z bolesnymi stratami. Żona Hoppera tymczasem stawia ważkie pytania, na które malarz szuka odpowiedzi w swoich pracach. W tym jakże wyraziście odmalowanym przez Christine Dwyer Hickey świecie zdarzają się drobne akty łaski i nadziei. Błyskotliwa, urzekając, przejmująca powieść.Collum McCann, autor ""Niech zawiruje świat""Christine Dwyer Hickey (ur. 1960) to irlandzka powieściopisarka i autorka wielu opowiadań. Jej bestseller ""Pleciuga"" (""Tatty""), uznany za jedną z pięćdziesięciu najlepszych Irlandzkich Książek Dekady, był nominowany do Orange Prize, a także do Hughes & Hughes Irish Novel of the Year Award, podobnie jak jej powieść ""The Dancer"", ""Last Train from Liguria"" była nominowana do Prix Europen de Littrature, natomiast ""Cold Eye of Heaven"" otrzymała tytuł Irlandzkiej Książki Roku 2012.
Mroczny początek rodzinnych sekretów Olivia Winfield nie może uwierzyć swojemu szczęściu, gdy po krótkiej znajomości przystojny Malcolm Foxworth prosi ją o rękę. Jednak romantyczne marzenia młodej żony wkrótce legną w gruzach. Mąż okazuje się aroganckim, bezwzględnym despotą, a od Olivii oczekuje przede wszystkim urodzenia dzieci i sprawnego zarządzania ponurym Foxworth Hall. Sytuacja pogarsza się jeszcze, gdy do domu wraca z kilkuletniej podróży ojciec Malcolma z młodziutką i piękną żoną Alicją.""Ogród cieni"" to piąty tom sagi rodziny Dollangangerów, najsłynniejszej serii w dorobku amerykańskiej pisarki Virginii C. Andrews. Jej książki, tworzące prawie dwadzieścia bestsellerowych serii, sprzedały się na całym świecie w ponad 100 milionach egzemplarzy.
Nowa ręka przejmuje Pałac w Moczarowiskach. Nika, która znalazła się tam przez zwykły przypadek - jak się okazuje, w najwłaściwszym momencie - zostaje spadkobierczynią moczarowickich włości. Wydziedziczony wnuk poprzedniego właściciela, Władysław Moczarowski, nie może się z tym pogodzić i postanawia walczyć o rodzinną schedę. Ponieważ niedoszły spadkobierca wygląda jak ucieleśnienie kobiecych marzeń, Nika, ku rozpaczy swoich bliskich, poddaje się jego urokowi. Szczególnie boleje nad tym Paweł, wierny przyjaciel, który kocha się w niej od dzieciństwa. Niestety, dla dziewczyny jest tylko przyszywanym bratem.Leokadia mobilizuje siły i wzywa na pomoc zaufanych znajomych, knując, jak to ona, misterną intrygę.Do Pałacu przybywa tymczasem Elwira, przyjaciółka Niki ze studiów, oraz Teofil, tajemniczy nieznajomy, spotkany przypadkiem przez właścicielkę Pałacu.Co połączy starych mieszkańców z przybyszami? Czy wnukowi hrabiego uda się przeprowadzić makiaweliczny plan? A może Nika zdoła na tyle wpłynąć na Władysława, że ten zmieni swoje zamiary? Nie chciała tej miłości, ale skoro sama przyszłaMaria Ulatowska (cykl o Sosnówce, ""Domek nad morzem"", ""Kamienica przy Kruczej"", ""Całkiem nowe życie"" i kilka innych powieści) oraz Jacek Skowroński (""Był sobie złodziej"", ""Mucha"", ""Zabić, zniknąć, zapomnieć""), laureat Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu na Opowiadanie Kryminalne, w 2014 roku połączyli siły, tworząc autorski duet.Dotychczas wydali wspólnie jedenaście książek.Prywatnie, poza pisaniem, najbardziej lubią podróże po świecie, zwiedzili już cztery kontynenty i zamierzają to robić dalej.
Przez ponad 60 lat do niewielkich Jabłonek w Bieszczadach rokrocznie ""pielgrzymowały"" tysiące Polaków. Pojedynczo i grupowo oddawali hołd poległemu właśnie tutaj generałowi Karolowi Świerczewskiemu, postaci wykreowanej przez ludową władzę nie tylko na narodowego bohatera, ale wręcz komunistycznego świętego. Świerczewski stał się bożyszczem peerelu. Jego imię nadawano ulicom, szkołom i zakładom przemysłowym, znalazło się na sztandarach wojskowych i harcerskich, a jego podobizna w końcu ozdobiła znaczki pocztowe i zielony pięćdziesięciozłotowy banknot.Przed wystawionym generałowi pomnikiem w Jabłonkach składano przysięgi na wierność ojczyźnie, osądzano zmyślonych wrogów, śpiewano patriotyczne pieśni, ale też handlowano pokątnie złotą biżuterią i pito wódkę zakąszaną kiełbasą z rożna.W 1977 roku w obchodach trzydziestolecia śmierci ""Waltera"" uczestniczyło - jak podały media - blisko 15 tysięcy osób. A ledwie na dwa lata przed upadkiem PRL-u ku czci generała zbudowano u podnóża gór gigantyczne muzeum, przez co zabrakło pieniędzy na nową szkołę w Baligrodzie.Dlaczego nieprzebrane rzesze biły pokłony pomnikowi generała, choć pewna część wiedziała o jego zbrodniach? W pasjonującym reportażu autor odkrywa kulisy śmierci i kultu Świerczewskiego ""Waltera"" - bożyszcza komunizmu, alkoholika, kobieciarza, nieobliczalnego dowódcy i agenta sowieckiego wywiadu.Krzysztof Potaczała - dziennikarz, reporter. Publikuje w prasie regionalnej i ogólnopolskiej. Do tej pory wydał: ""KSU - rejestracja buntu"", ""Bieszczady w PRL-u"" (trzy tomy), ""To nie jest miejsce do życia"", ""Stalinowskie wysiedlenia znad Bugu i z Bieszczadów"" oraz ""Zostały tylko kamienie. Akcja Wisła, wygnanie i powroty"". Mieszka w Ustrzykach Dolnych.
Opowieść o miłości i przyjaźni, które pomagają nam przetrwać najgorsze chwile.Autorka bestsellerowych ""Liliowych dziewczyn"" cofa się w czasie o jedno pokolenie, aby opisać losy trzech nieugiętych kobiet podczas I wojny światowej.W roku 1914 świat już tyle razy znajdował się na krawędzi wojny, że wielu nowojorczyków lekceważy to zagrożenie. Eliza Ferriday jest podekscytowana wyprawą do Petersburga z Sofią Stresznawą, kuzynką Romanowów. Poznały się pewnego lata w Paryżu i zostały bliskimi przyjaciółkami. Teraz Eliza wyrusza w podróż życia z Sofią, by na własne oczy ujrzeć cuda Rosji: kościół pokryty od wewnątrz mozaiką zdobioną klejnotami, obrazy Rembrandta w Pałacu Zimowym, słynny balet.Lecz kiedy Austria wypowiada Serbii wojnę i imperialna dynastia rosyjska zaczyna upadać, Eliza wraca do Ameryki, a Sofia z rodziną uciekają do ich wiejskiej posiadłości. Ponieważ brakuje im służby, zatrudniają córkę miejscowej wróżki, Warinkę, nieświadomie sprowadzając na dom wielkie niebezpieczeństwo.Po drugiej stronie Atlantyku Eliza ze wszystkich sił stara się pomagać rodzinom białych Rosjan, którzy uciekli przed rewolucją. Ale kiedy listy Sofii nagle przestają przychodzić, obawia się najgorszego.Od niespokojnych ulic St. Petersburga i wiejskich posiadłości arystokratów, poprzez zaułki Paryża, gdzie gnieżdżą się zubożali rosyjscy emigranci, do letnich rezydencji na Long Island, losy Elizy, Sofii i Warinki nieustannie splatają się ze sobą. W swojej najnowszej poruszającej książce, opowiedzianej z kobiecej perspektywy, Martha Hall Kelly wysławia nierozerwalne więzi kobiecej przyjaźni, zwłaszcza w najmroczniejszych okresach historii.Martha Hall Kelly jest amerykańską pisarką, autorką bestsellerowej powieści ""Liliowe dziewczyny"", która została przetłumaczona na kilkanaście języków i rozeszła się w łącznym nakładzie 1,5 miliona egzemplarzy. Wychowała się w Massachusetts, a obecnie mieszka w Nowym Jorku.
Bestsellerowa biografia, na motywach której powstał film ""Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej"".Była kobietą silną i odważną, czy może pozbawioną zahamowań skandalistką? Odnalezione dzienniki odsłaniają prywatne życie Michaliny Wisłockiej.Z jej książki Sztuka kochania, przez lata obowiązkowej lektury w każdym domu, miliony Polaków uczyło się, jak wielką przyjemnością jest seks, jak wielką sztuką przeżywanie miłości i jak dzięki niewielkim zabiegom wzmóc przyjemność. To ona mówiła o przyjemności kobiety, świadomym macierzyństwie i antykoncepcji. Od niej zaczęła się polska rewolucja seksualna w schyłkowym okresie komunizmu. Ale, choć lubiła powtarzać, że nie ma nic do ukrycia, jej życie pełne było tajemnic.Kochała wielu mężczyzn, uwodziła ich, choć późno odkryła radość płynącą z seksu. Układała sobie życie w trójkącie z mężem i przyjaciółką. Udawała, że jest matką bliźniaków. Oto opowieść o życiu, które było rewolucją seksualną, bez żadnego tabu.Odnalezione i dotychczas niepublikowane fragmenty dzienników, w połączeniu z opowieściami jej córki oraz bliskich, odsłaniają skrywane oblicze jednej z największych ikon PRL-u.Violetta Ozminkowski - dziennikarka ""Gazety Wyborczej"" i ""Newsweeka"", współautorka książki o Marku Edelmanie ""Pan doktor i Bóg"", autorka wywiadu rzeki z Grzegorzem Miecugowem ""Szkiełko i oko"", autorka bestsellerowej biografii Marii Czubaszek ""Maria Czubaszek. W coś trzeba nie wierzyć"" i rozmowy z Agnieszką Osiecką ""Lubię farbować wróble"".
Książka Jima Baggotta to uwzględniające najnowsze osiągnięcia kompendium opisujące nasz obecny sposób pojmowania teorii kwantowej. A także całą długą drogę, jaką do takiej właśnie interpretacji doszliśmy, starając się znaleźć odpowiedzi na pytania o to, co właściwie teoria kwantowa mówi nam o rzeczywistości. Czy świadomość ma wpływ na wynik naukowego eksperymentu? Czy funkcja falowa istnieje naprawdę, czy jedynie opisuje prawdopodobieństwo? A jeśli jest czymś rzeczywistym to czy w chwili, gdy otwieramy pudełko z nieszczęsnym kotem, dochodzi do jej kolapsu, czy rozgałęzienia, wskutek którego powstaje kolejny wszechświat? Wszystkich, którzy zadawali sobie kiedykolwiek podobne pytania, autor zachęca, by wraz z nim przyjrzeli się fascynującej grze - grze teorii, która prowadzi do pełniejszego zrozumienia natury świata.Jim Baggott jest wielokrotnie nagradzanym autorem książek popularnonaukowych, byłym wykładowcą Uniwersytetu w Reading. Publikuje artykuły w ""New Scientist"" i ""Nature"". W Polsce ukazały się jego książki: ""Teoria kwantowa. Odkrycia, które zmieniły świat"", ""Higgs. Odkrycie boskiej cząstki"", ""Pożegnanie z rzeczywistością. Jak współczesna fizyka odchodzi od poszukiwania naukowej prawdy"", ""Początek. Naukowa historia stworzenia"" oraz ""Masa. Od greckich atomów do pól kwantowych"".
Uhonorowany najważniejszą włoską nagrodą literacką portret Gerdy Taro - kobiety, która fotografowała wojnę.Była jedną z pionierek fotografii wojennej i pierwszą fotoreporterką, która zginęła na froncie. Pogrzeb Gerdy Taro odbył się w Paryżu 1 sierpnia 1937 roku - dokładnie w dniu jej 27 urodzin. Ceremonia przerodziła się w wielotysięczną demonstrację, w której wzięli udział działacze polityczni i artyści, między innymi Pablo Neruda i Louis Aragon. ""Mała Taro miała wspaniały pogrzeb, na którym spotkały się wszystkie kwiaty świata"" - tak pisano o uroczystości, a w kolejnych latach przybywało ulic jej imienia, stała się również patronką licznych stowarzyszeń i grup bojowników. Kim była ta filigranowa, mierzącą ledwie 150 cm wzrostu blondynka, bohaterka ruchu antyfaszystowskiego, która ramię w ramię z mężczyznami, uzbrojona w aparat fotograficzny, stawiała się miejscach najcięższych walk zbrojnych?""Jeśli twoje zdjęcia nie są dostatecznie dobre, to znaczy, że nie jesteś dostatecznie blisko"" - w pracy Gerda Taro kierowała się maksymą swojego wielkiego mentora, przyjaciela i wieloletniego partnera - Roberta Capy, jednego z najwybitniejszych fotoreporterów XX wieku. Wojnę fotografowała z pierwszej linii frontu. Wiele wskazuje na to, że gdyby nie Taro, Capa pewnie nie stałby się gwiazdą takiego formatu, to zresztą ona wymyśliła jego postać i pseudonim artystyczny, a dziś także wiemy, że część zdjęć przypisywanych Capie wykonała właśnie ona - swoim nazwiskiem podpisywała fotografie dopiero w ostatnich dwóch miesiącach życia, wcześniejsze publikowano pod ich wspólnym pseudonimem.Talent, pasja i odwaga, wolność, duma, niezależność - oto słowa klucze, które tworzą portret i legendę nadzwyczajnie utalentowanej kobiety i niezwykłej fotoreporterki. Powieść Heleny Janeczek przywraca Gerdzie Taro należne jej miejsce w historii (herstorii) świata i fotografii wojennej.W 2018 roku powieść uhonorowano najważniejszą włoską nagrodą literacką - Premio Strega.Helena Janeczek urodziła się w Monachium, w polsko-żydowskiej rodzinie. Od ponad trzydziestu lat mieszka we Włoszech. Jest autorką powieści ""Cibo"" (2002), ""Rondini di Monte Cassino"" (2010, wyd. pol. ""Jaskółki z Monte Cassino"") i ""Lezioni di tenebra"" (2011). ""Fotografka"" w 2018 roku zdobyła Premio Strega i Premio Bagutta.
Kubuś Puchatek usiadł sobie pod tym dębem, podparł głowę na łapkach i zaczął rozmyślać.Z początku powiedział do siebie samego: - To bzykanie coś oznacza. Takie bzyczące bzykanie nie bzyka bez powodu. Jeżeli słyszę bzykanie, to znaczy, że coś bzyka, a jedyny powód bzykania, jaki ja znam, to ten, że się jest pszczołąPotem znów pomyślał dłuższą chwilę i powiedział: - A jedyny powód, żeby być pszczołą, to ten, żeby robić miód.Po czym wstał i powiedział: - A jedyny powód robienia miodu to ten, żebym ja go jadł. - I zaczął włazić na drzewo.To już kolejne wydanie jednej z najwspanialszych książek dla dzieci - ""Kubusia Puchatka"". Tym razem obok polskiego, znakomitego tłumaczenia autorstwa Ireny Tuwim, występuje także tekst oryginalny - angielski. Obie wersje językowe występują w książce jednocześnie (ten sam tekst jest na lewych stronach w języku angielskim, na prawych - po polsku). Daje to, obok przyjemnej lektury, możliwość uczenia się języka angielskiego.
Autobiograficzny wywiad autorki z samą sobą. O samotnym dzieciństwie w Warszawie, czasie wojny, edukacji, studiach na Uniwersytecie Warszawskim i w łódzkiej "Filmówce", pierwszych miłościach i przyjaźniach, wspaniałych latach w Studenckim Teatrze Satyryków, zaskakującej więzi z rodzicami i niekończących się relacjach z mężczyznami, córce, nieumiejętności pogodzenia obowiązków matki i żony z życiem poetki, czasem o rozterkach, a nawet problemach z alkoholem.
Skrząca erudycją, inteligentnym dowcipem, pełna dykteryjek i przypowiastek, fragmentów utworów, wspomnień i spostrzeżeń na temat życia, miłości, przemijania oraz roli twórczości autobiografia w pytaniach i odpowiedziach autorki. Osiecka, prowadząc dialog z samą sobą, robi to z dystansem, nie unika pytań trudnych i bardzo osobistych. Najlepsze źródło, by poznać prawdziwą Agnieszkę Osiecką. Agnieszka Osiecka (1936–1997) – polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka. Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy. Pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy
Wielce Oats trafił na nie najlepszy moment, by zostać kapłanem. Sądził, że przybywa do Lancre na prostą ceremonię. Tymczasem znalazł się na wojnie między wampirami a czarownicami. Jest tu młoda AGnes, która naprawdę czasem nie jest sobą. Magrat, która stara się połączyć czarownictwo i pieluchy. Niania Ogg... i babcia Weatherwax, która jest prawdziwym problemem. Wampiry są inteligentne. Mają styl i wykwintne kamizelki. Wyszły z trumien i pragną kęsa przyszłości. Wielce Oats wie, że ma modlitwę, ale wolałby topór. "Carpe Jugulum" to dwudziesta trzecia powieść Terry'ego Pratchetta o Świecie Dysku - ale pierwsza, w której wampiry grają główne role.Jego obecność jest trwałym i uroczym elementem literatury komicznej.Elizabeth Young, "Guardian"Zarówno jego pomysłowość, jak i moralna przenikliwość wydają się niewyczerpane.A.S. Byatt, "Daily Express"Recenzja:Chwytaj dzień... za gardło!Mateusz PacholikTerry Pratchett - Urodził się 28 kwietnia 1948 roku w Beaconsfield, zmarł 12 marca 2015. Jako autor opowiadań zadebiutował w wieku 13 lat. Już wtedy było oczywiste, że czeka go świetlana przyszłość. W 1965 roku zaczął pracować jako dziennikarz. W 1971 roku wydana została jego pierwsza powieść "The Carpet People", a potem kolejne "The Dark Side of the Sun" (1976) i "Strata" (1981). W 1980 roku został rzecznikiem prasowym Centralnego Zarządu Elektroenergetyki. W 1983 roku wydana została jego pierwsza powieść z cyklu Świat Dysku - "Kolor magii". Po ukazaniu się w 1986 roku książek "Blask fantastyczny" i "Mort" Terry Pratchett zdecydował się poświęcić wyłącznie pisaniu. Od tego czasu zarówno ilość wydanych i sprzedawanych książek, jak i popularność pisarza systematycznie wzrasta. Pratchett był także autorem kilku książek dla młodych czytelników. W 1998 roku został uhonorowany przez królową brytyjską Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi dla literatury.
William de Worde jest przypadkowym wydawcą pierwszej gazety na Dysku. Musi sobie radzić z tradycyjnymi problemami dziennikarskiego życia - ludźmi, którzy chcą, by zginął, wampirem na odwyku, żywiącym samobójczą fascynację fotografowaniem z lampą błyskową, innymi ludźmi, którzy też chcą, by zginął, choć w inny sposób, oraz, co najgorsze, człowiekiem, który błaga go, by publikował zdjęcia jego ziemniaków o zabawnych kształtach.
Książka uznana przez Rzeczpospolitą za bestseller roku 2007.
"Prawda" to czysta rozkosz. Jest bardzo, bardzo zabawna...
Peter Ingham, "The Times"
Prawdziwa rozkosz czeka fanów Pratchetta w tej dwudziestej piątej powieści ze Świata Dysku.
Maggie Pringle, "Daily Express"
Płynna, ze skomplikowaną intrygą, a miejscami bardzo śmieszna.
James Delingpole, "Daily Telegraph"
Terry Pratchett - Urodził się 28 kwietnia 1948 roku w Beaconsfield, zmarł 12 marca 2015. Jako autor opowiadań zadebiutował w wieku 13 lat. Już wtedy było oczywiste, że czeka go świetlana przyszłość. W 1965 roku zaczął pracować jako dziennikarz. W 1971 roku wydana została jego pierwsza powieść "The Carpet People", a potem kolejne "The Dark Side of the Sun" (1976) i "Strata" (1981). W 1980 roku został rzecznikiem prasowym Centralnego Zarządu Elektroenergetyki. W 1983 roku wydana została jego pierwsza powieść z cyklu Świat Dysku - "Kolor magii". Po ukazaniu się w 1986 roku książek "Blask fantastyczny" i "Mort" Terry Pratchett zdecydował się poświęcić wyłącznie pisaniu. Od tego czasu zarówno ilość wydanych i sprzedawanych książek, jak i popularność pisarza systematycznie wzrasta. Pratchett był także autorem kilku książek dla młodych czytelników. W 1998 roku został uhonorowany przez królową brytyjską Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi dla literatury.
Po co zdobywać góry? Bo są. Tak powie każdy, kto kiedykolwiek stanął na szczycie.Tatry dumnie stoją i kuszą turystów od wieków. Jednak dostęp do najtrudniejszych tatrzańskich szlaków nie był prosty, szczególnie dla kobiet. Bo zdobywanie Tatr przez kobiety było inne od męskiego. Poza kruszyznami, ekspozycją i pionowymi ścianami musiały mierzyć się ze swoją pozycją społeczną, kulturową, nieustannym deprecjonowaniem - a nawet strojem.Taterniczki - kobiety i dziewczyny, które szły w górę niezależnie od wszystkiego. Twarde charaktery i pilne kursantki, subtelne sportsmenki i muskularne wspinaczki. Dostosowują się do zmaskulinizowanego sportu i walczą o kobiecy styl uprawiania tej dyscypliny.Oto ich historia podboju Tatr.Praca nad opowieściami taterniczek nie była łatwa. ""Część wspinaczek ze starszego pokolenia uważa, że nie powinno się już o nich pisać ani mówić"", twierdzi Beata Słama, publicystka i taterniczka. To prawda - niektóre kategorycznie nie zgadzają się na rozmowę, inne mierzi ten temat. Młodsze pokolenie to inna bajka, dziewczyny zdają sobie sprawę z wagi tych opowieści. I choć oczywiście w książce są taterniczki przedwojenne i te z początku XX wieku, to lwią część publikacji stanowią rozmowy ze współczesnymi wspinaczkami, i to ich głos jest tu najlepiej słyszalny. I da się w nim usłyszeć znacznie więcej niż tylko opowieść o wspinaniu.Fragment książkiAgata Komosa-Styczeń - polonistka, dziennikarka, redaktorka, feministka, mama. Była redaktorką naczelną portali informacyjnych naTemat i Wirtualnej Polski. Do czasu zdobycia ostatniej sprawności (mamy) zapamiętale podróżowała - zjeździła Amerykę Środkową i Azję. W Nepalu zdobyła dwa pięciotysięczniki, choć niezmiennie najpiękniejszymi górami są dla niej Tatry.
Wszystko zaczęło się od nagłego, dziwnego kaprysu. Polly Perks musiała szybko stać się chłopcem. Ścięcie włosów i noszenie spodni było łatwe. Trudniej przyszło jej nauczyć się puszczać bąki i bekać w towarzystwie, a także chodzić jak małpa... Teraz zaciągnęła się do wojska i szuka zaginionego brata. Ale trwa wojna. Zawsze trwa jakaś wojna. Polly i inni rekruci wpadają w jej wir bez żadnego przeszkolenia. I ściga ich nieprzyjaciel. Po swojej stronie mają najchytrzejszego sierżanta w całej armii oraz wampira dręczonego żądzą kawy. No... mają też pewien sekret. A kiedy uderzają w samo serce sił przeciwnika, muszą wykorzystać wszystkie zdolności potwornego regimentu.Czytelnik daje się porwać tej niezwykłej narracji, świadomy, że ma do czynienia z prawdziwym oryginałem wśród współczesnych pisarzy - fantastą, który lubi ostry humor i zabawne imiona, ale którego absurdalny świat jest w istocie poważną wizją rozmaitych militarystycznych lęków, które sprawiają, że ciągle skaczemy sobie do gardeł.The TimesTerry Pratchett - urodził się 28 kwietnia 1948 roku w Beaconsfield, zmarł 12 marca 2015. Jako autor opowiadań zadebiutował w wieku 13 lat. Już wtedy było oczywiste, że czeka go świetlana przyszłość. W 1965 roku zaczął pracować jako dziennikarz. W 1971 roku wydana została jego pierwsza powieść "The Carpet People", a potem kolejne "The Dark Side of the Sun" (1976) i "Strata" (1981). W 1980 roku został rzecznikiem prasowym Centralnego Zarządu Elektroenergetyki. W 1983 roku wydana została jego pierwsza powieść z cyklu Świat Dysku - "Kolor magii". Po ukazaniu się w 1986 roku książek "Blask fantastyczny" i "Mort" Terry Pratchett zdecydował się poświęcić wyłącznie pisaniu. Od tego czasu zarówno ilość wydanych i sprzedawanych książek, jak i popularność pisarza systematycznie wzrasta. Pratchett był także autorem kilku książek dla młodych czytelników. W 1998 roku został uhonorowany przez królową brytyjską Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi dla literatury.
Ostatni tom młodzieńczych dzienników i zapisków autobiograficznych Agnieszki Osieckiej to świadectwo pokolenia ogołoconego przez okupację i stalinizm z dziecięcej beztroski, to wypowiedź dziewczyny, która straciwszy najlepsze lata na zebraniach ZMP-owskich, bardzo nie chciała, a w końcu też nie umiała dorosnąć.Jestem młodą kobietą, a koło mnie tylu jest zmarłych, jakby przetoczyło się przez moje łóżko powstanie listopadowe.Czy karcisz nas, Panie Boże, za nasze niedołęstwo? Za to, że cośmy tak pięknie zaczęli po teatrzykach, klubach i wiecach - tośmy pogubili, rozbiegając się w popłochu? Za to, żeśmy zaczynali w kupie, a ratowaliśmy się w pojedynkę?Za to, że się nam zdawało, że jesteśmy nieśmiertelni, wieczni, żelaźni - a byliśmy jak ćmy, jak jątki, turkucie podjadki?Wszyscy chcemy być wiecznymi chłopcami, wiecznymi dziewczynami. ""Niedojrzały naród"". A czy nas kto traktuje jak dorosłych?W zapiskach autobiograficznych z lat 19561958 i z 1970 roku Agnieszka Osiecka dokonuje bezlitosnej autoanalizy i psychoanalizy własnego pokolenia. Rozlicza się ze światem, stawia sobie niewygodne pytania, nie unika gorzkich diagnoz, wreszcie też pisze testament. I nie są to gesty jednokrotne, tylko ""typowe"" dla niej sposoby rozładowywania napięcia i radzenia sobie z bólem i smutkiem. Lata 1957 i 1970 to dla autorki ""Okularników"" czasy szczególnie trudne - szósty tom dzienników i zapisków zbiera życiowe doświadczenie Agnieszki Osieckiej w opowieść zaskakującą: pełną nieoczekiwanych kontrapunktów i jeszcze bardziej niespodziewanych puent.Wymyślasz sobie: będziesz taka i taka, będziesz robiła to i to. I potem sobie to realizujesz albo ci się to realizuje.Bo w STS-ie reprezentuję Bim-Bom, w Bim-Bomie - STS, na dziennikarce - Akademię, dla Witka - Łajminga, dla Łajminga - Witka, dla majakowszczyzny - Matisse'a, dla [!] ""formalistów"" mówię o służebnym stosunku sztuki do człowieka itd.Autorkę ""Szpetnych czterdziestoletnich"" twórczo rozwijały rozczarowanie, rozpacz i niespełnienie. Dopiero w latach 70., urodziwszy córkę, doznała uczuć bezwarunkowych. Do tego wszakże momentu wolała być ""niekochaną niż grafomanką"". Współbohaterami młodzieńczych dzienników Agnieszki Osieckiej są piekielnie utalentowani ludzie zatracający się jednakowoż w niemiłości.Przez karty przewijają się Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela, Witold Dąbrowski, Andrzej Jarecki, Jerzy Markuszewski, Marek Hłasko, Jerzy Giedroyć i wiele innych postaci wtedy w czasie rozkwitu swej działalności.Pancerne motyle?Fuck, fuck, fuck.Kwak, kwak.TAK.Agnieszka Osiecka (19361997) - polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka. Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy.Agnieszka Osiecka pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Nikt nie rani bardziej niż rodzina.Doktor Noah Alderman, samotnie wychowujący syna wdowiec, powtórnie żeni się z cudowną kobietą Maggie Ippolitti. Po raz pierwszy od wielu lat on i jego syn są znowu szczęśliwi. Szczęśliwa jest również Maggie - mimo tęsknoty za Anną, córką, której nie widziała od czasu, gdy ta była niemowlęciem. Los jednak daje kobiecie jeszcze jedną szansę Maggie będzie mogła ponownie zostać matką dziecka, które jak wcześniej myślała straciła na zawsze.Anna to olśniewająca, lecz buntująca się przeciwko wszelkim zasadom, siedemnastolatka. Maggie, uszczęśliwiona powrotem córki, ignoruje pierwsze znaki ostrzegawcze bezsprzecznie sygnalizujące, że jej małżeństwo i rodzinę czekają poważne kłopoty. Co prawda razem z Noah doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że obecność Anny diametralnie zmieni ich życie, nie spodziewali się jednak, że wszystko potoczy się tak szybko i tak fatalnie.Wstrząs następuje, kiedy Anna zostaje zamordowana, a Noah oskarżony o tę zbrodnię i postawiony przed sądem. Maggie musi stawić czoło nie tylko rozpaczy wywołanej stratą córki, ale też świadomości, że morderstwa mógł dokonać jej ukochany mąż.Jednak w świetle pewnych informacji uzyskanych niedługo po tragedii Maggie postanawia dociec prawdy na własną rękę, a to doprowadzi ją do odkrycia spraw mroczniejszych, niż mogłaby sobie kiedykolwiek wyobrazić.""Powrót Anny"" to znakomity, trzymający w napięciu aż do ostatniej strony dramat rodzinny i wstrząsający thriller psychologiczny.Scottoline, mistrzyni pełnych napięcia dramatów rodzinnych, z wielkim znawstwem i wyczuciem stawia na głowie życie bohaterki. Złudzenia, poczucie winy i manipulacja - oto, czego doświadczy Maggie na kartach powieści.""BooklistLisa Scottoline - autorka licznych bestsellerów z listy ""New York Timesa"", laureatka Nagrody Edgara, przewodnicząca organizacji Mystery Writers of America oraz pomysłodawczyni kursów Justice & Fiction na University of Pennsylvania Law School, dzięki którym zdobyła nagrodę dla najlepszego wykładowcy. Książki Scottoline zostały do tej pory wydane w nakładzie przeszło 30 milionów egzemplarzy w 35 krajach, a prawa do jej thrillerów zostały zakupione przez telewizję i wytwórnie filmowe. Lisa mieszka w Filadelfii w towarzystwie gromadki uroczych, choć niezbyt posłusznych zwierzaków.
25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki - przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć.Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.Heather Dune Macadam - amerykańska autorka, której prace na temat Holokaustu zyskały uznanie zarówno instytutu Yad Vashem, jak i USC Shoah Foundation, Muzeum Kultury Żydowskiej w Bratysławie, a także Muzeum Auschwitz-Birkenau. Jej najnowsza książka - ""999"" - już w niespełna rok po premierze została przetłumaczona na kilkanaście języków. Heather Dune Macadam jest również znaną publicystką. Pisuje dla ""New York Timesa"", ""National Geographic"", ""The Guardian UK"", ""The Daily Mail"", ""Marie Claire"" i ""Newsweeka"".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
