Peter Kivy należy do grona najbardziej interesujących, wszechstronnych i zarazem kontrowersyjnych postaci filozofii sztuki i filozofii muzyki ostatnich dziesięcioleci. Jego pasje badawcze obejmują ogromny obszar. Kivy'ego interesuje historia i teoria opery, problematyka ontologii sztuki i muzyki, trudzi się zagadnieniami percepcji muzyki, jej emotywności, spiera się w swych tekstach z Hanslickiem, ogłasza platonikiem muzycznyn, zajmuje problematyką autentyczności i geniuszu.
Rozprawa Syjonizm i sztuka. Ikonografia Theodora Herzla podejmuje obszerny kontekst zagadnień związanych z europejską problematyką żydowską dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Klamrą zamykającą te zjawiska jest syjonizm postulujący budowę państwa Żydów w „Ziemi Obiecanej”, którego inicjatorem był Theodor Herzl (1864-1904). Narzędziem i medium promocji syjonizmu była szeroko pojęta kultura wizualna, stanowiąca ważny element budowania podjętej przez Herzla ideologii. Na podstawie materiałów ikonograficznych, w pracy dokonano rekonstrukcji procesu zmian kultury syjonistycznej rozumianej jako ewolucji (czy nawet rewolucji) kulturowo-społecznej Żydów europejskich oraz przedstawiono zasady wizualizacji, charakterystyczne dla ikonosfery żydowskiej tego okresu. Punkt wyjścia i odniesienia stanowi tu wizerunek Herzla analizowany z perspektywy takich kwestii jak: orientalizm, mesjanizm, negacja diaspory, kreacja nowego Żyda, ikonografia Ziemi Obiecanej i inne. Na tle światowych badań dyscypliny historii sztuki i studiów żydowskich, rozprawa jest pionierską analizą ikonografii, dotyczącej nie tylko wizerunku Herzla, lecz syjonizmu jako całości.
`Peter Sellars należy do najbardziej znanych współczesnych reżyserów teatralnych i operowych. Miejsce w historii reżyserii operowej XX w. zapewnił sobie inscenizacjami sprzed, bez mała, dwudziestu pięciu lat - trylogią Mozarta i da Pontego, kontrowersyjną, jak się często powtarzało i powtarza, a której interpretacja będzie stanowić ważną część tej książki.` Ze wstępu
Książka jest napisanym ze swadą zbiorem wspomnień i obserwacji dotyczących rozwoju muzykologii w drugiej połowie XX wieku oraz fenomenu nauki w ogóle. Swe doświadczenia naukowe i dydaktyczne Autorka analizuje przez pryzmat stosunków społecznych, kulturowych i politycznych w różnych zakątkach świata na przestrzeni pięćdziesięciolecia niezwykle dynamicznych zmian, także technologicznych, dotykających każdej sfery ludzkiego życia. Publikacja niezwykle interesująca nie tylko dla muzykologów, czy ściślej etnomuzykologów , lecz także dla historyków, antropologów i kulturoznawców.
„Krajobrazy i ogrody. Ujęcie interdyscyplinarne” to druga pozycja w nowej serii wydawniczej "Krajobrazy", którą inicjujemy kulturowe badania nad krajobrazem rozumianym jako zjawisko estetyczne i przyrodnicze, jak i środowisko życia podlegające zmianom historycznym, kulturowym i przyrodniczym. Mamy nadzieję, że seria ta uzupełni odczuwalny w polskiej literaturze przedmiotu niedostatki tego rodzaju i rozbudzi zainteresowani badawcze dla wciąż tej problematyki, inicjując wspólną, szeroką płaszczyznę dla wielu dziedzin nauki.
z recenzji wydaniczej: Krajobrazy i ogrody - obiekty troski i ochrony, zachwytu i estetycznego doświadczenia - stały się ostatnio przedmiotem intensywnych badań prowadzonych przez badaczy reprezentujących różne dyscypliny wiedzy. Są wśród nich nie tylko historycy sztuki, geografowie, ale również literaturoznawcy, archeologowie, etnologowie, socjologowie, filozofowie i kulturoznawcy. Ich badania, prowadzone zgodnie z interesami poznawczymi i metodami specyficznymi dla danej dyscypliny, pogłębiają naszą wiedzę o tych fenomenach. Jednocześnie badacze zauważają ograniczenia podejścia dyscyplinowego, stąd zrozumiałe stają się postulaty badań interdyscyplinarnych czy próby refleksji nad nimi z perspektywy humanistycznych zwrotów. Publikacja otwiera interesującą dyskusję nad odpowiednim podejściem do krajobrazu i metodologią jego badań. Stanowi również ważny głos w studiach nad pamięcią krajobrazu/ogrodu oraz krajobrazem/ogrodem jako medium i miejscem pamięci. Z pewnością zainteresuje nie tylko badaczy, ale również miłośników tych przestrzeni kulturowych.
Dr hab. Renata Tańczuk
Publikacja przygotowana została na podstawie zachowanego w Bibliotece Kórnickiej rękopisu (dar rodziny Czartoryskich z Obornik Śląskich z 1962 r.). Rękopis opisuje podróż Polaka, Lucjana Jurkiewicza, którą w latach 1886-1897 odbył po Sachalinie. Pracę cechuje autentyzm i dokładne rejestrowanie faktów oraz precyzja opisu przyrody i warunków życia na wyspie (np. opisy kopalni złota, hodowlę soboli, dokładny zapis wydatków przeznaczonych na podróż). Dziennik ten jest cennym źródłem historycznym oraz krajoznawczym i przyrodoznawczym. Praca bogato ilustrowana. Współwydanie z Biblioteką Kórnicką PAN.
Analiza twórczości służy znalezieniu odpowiedzi na pytania o sposób funkcjonowania tego kompozytora w publicystyce i pracach muzykologicznych, co z kolei wpływa na ogólną świadomość społeczeństwa odnośnie jego roli w kulturze. Kontrowersyjne, pełne sprzeczności istnienie Moniuszki w kulturze widoczne jest to dnia dzisiejszego. Dało ono impuls do przyjrzenia się temu zagadnieniu na nowo, do porzucenia kontekstów już nieaktualnych i wytartych. Skonfrontowanie opinii o twórcy z zawartością jego dzieł ma służyć diagnozie problemów, od jakich dyskusja o Moniuszce od lat nie jest w stanie się uwolnić.
W niniejszej książce jej Autorka, prof. Rachel Elior, udziela odpowiedzi na pytanie, jak i w jaki sposób człowiek staje się opętany przez dybuka (ducha osoby zmarłej, egzystującego w ciele osoby żyjącej). Wskazuje także na konsekwencje wynikające ze stanu opętania. Choć mógł on być postrzegany jako kara za popełniony grzech, to można postrzegać go również jako pewien mechanizm wykorzystywany przez ludzi zdesperowanych - częstokroć kobiety - którzy nie mieli żadnej innej możliwości ucieczki przed żądaniami i oczekiwaniami swoich społeczności zdominowanych przez patriarchalny porządek.
Benedyktynki reformy chełmińskiej odbudowujące pod koniec XVI wieku życie monastyczne na ziemiach północnej, centralnej i wschodniej Rzeczypospolitej, znalazły się w awangardzie posoborowej odnowy polskiego Kościoła Katolickiego. Na przestrzeni dwóch kolejnych wieków w życiu klasztorów obserwujemy najpierw czas entuzjazmu, fali powołań i zakładania nowych fundacji, następnie zapaść spowodowaną wojnami i epidemiami 2. połowy XVII wieku, wreszcie rozkwit barokowych form pobożności, a na koniec schyłek epoki rozwoju klasztorów nadchodzący wraz z oświeceniem.
Książka wydobywa na pierwszy plan znajdującą się w tle tych przemian kulturę muzyczną zakonnic.
Znaczenie imageu w życiu człowieka jest ogromne, a zainteresowanie badaczy właściwościami jego kształtowania i prawami funkcjonowania wciąż wzrasta. Autorka monografii przeprowadza rozgraniczenie między imagologią pragmatyczną, skierowaną realizację zadań zdobywania władzy i pomnażania bogactwa, a imagologią humanistyczną, której celem stają się rozumienie mechanizmów autoekspresji człowieka oraz pomoc w modelowaniu procesów adekwatnej prezentacji człowieka otoczeniu. Paradygmat humanistyczny stał się treściowo nośnym kontekstem książki.
Książka „Krajobraz. Od estetyki the picturesque do doświadczenia topograficznego” autorstwa Beaty Frydryczak jest pierwszą publikacją ukazującą się w nowej serii wydawniczej „Krajobrazy”. Jej celem są szerokie, interdyscyplinarne badania nad krajobrazem kulturowym, rozumianym jako przestrzeń doświadczenia i środowisko życia podlegające zmianom historycznym, kulturowym i przyrodniczym. Mamy nadzieję, że seria ta uzupełni odczuwalny w polskiej literaturze przedmiotu brak tego rodzaju dyskursu i rozbudzi zainteresowania badawcze dla tej problematyki, inicjując wspólną płaszczyznę dla wielu dziedzin nauki.
„Autorka sproblematyzowała w książce pojęcie krajobrazu, pokazując różnice między jego rozumieniem metafizycznym, estetycznym i kulturowym. Dokonała wszechstronnej analizy i interpretacji pojęcia, odsłaniając jego filozoficzne zakorzenienie i wieloaspektowe funkcjonowanie w kulturze […]. Książka prof. Frydryczak nie jest poradnikiem czy przewodnikiem typu, jak uzyskać właściwe widzenie krajobrazu, umiejętność jego estetycznego oceniania czy kontemplacji. Autorka stawia sobie inny cel, mianowicie pokazania teoretycznych zmian, jakie zaszły w ostatnim czasie, wyznaczenia nowych relacji między najważniejszymi pojęciami naszej kultury w ich odniesieniu do natury-krajobrazu oraz uwikłania się w nie człowieka współczesnej cywilizacji. Tego typu filozoficznych, a nie jedynie techniczno-praktycznych czy historyczno-ogrodowych, książek na naszym rynku wydawniczych pojawia się bardzo niewiele”.
z recenzji Leszka Sosnowskiego
Opracowanie Wirtualna galeria im. Mielżyńskich. Historia - Idea – Prawo stanowi jeden z rezultatów realizowanego przez Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk projektu Elektroniczna baza z historycznych zbiorów Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk – wirtualna galeria im. Mielżyńskich. Autorzy są członkami powołanego przy PTPN zespołu ekspertów z zakresu prawa kultury. Obecnie większość obiektów z kolekcji PTPN znajduje się w muzeach. Chcąc kontynuować tradycję galerii Mielżyńskich, która pierwotnie znajdowała się w głównym gmachu PTPN przy ul. Mielżyńskiego w Poznaniu zadecydowano o rozpoczęciu projektu budowy wirtualnej galerii Mielżyńskich. Publikacja Wirtualna galeria im. Mielżyńskich. Historia - Idea – Prawo składa się z trzech części.
Pierwsza część jest poświęcona historii zbiorów PTPN, która ukazywana jest w kontekście obowiązujących w danym momencie aktów prawnych. Historia kolekcji PTPN jest starsza aniżeli polskie akty prawne z zakresu prawa ochrony zabytków, co czyni pierwszą część pracy jeszcze ciekawszą oraz umożliwia prześledzenie aktów prawnych w zakresie, w jakim odnoszą się do prywatnych, lecz udostępnianych publicznie kolekcji polskich.
W drugiej części autorzy przedstawili ideę digitalizacji dziedzictwa kulturowego w świetle obowiązujących koncepcji dziedzictwa kultury i działalności upowszechniającej kulturę.
W trzeciej części omówiono regulacje prawne dotyczące digitalizacji składników dziedzictwa kulturowego.
Publikacja dofinansowana ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego
W pracy dokonano przeglądu obiektów sakralnych datowanych w literaturze przedmiotu na X lub pierwsze dekady XI wieku. Uwaga została poświęcona przede wszystkim tym aspektom owych obiekt owych, które mogą być użyteczne dla historyków zajmujących się początkami Kościoła w Polsce. Zatem w polu badawczym pojawiały się takie problemy jak rekonstrukcja poszczególnych obiektów, dzieje badań poszczególnych obiektów zwłaszcza, gdy wpływały one na rekonstrukcje historyków, obecny stan wiedzy o konkretnych zabytkach jak i szeroko omawiana i poddana krytycznej ocenie ich chronologia jako najbardziej czuły ?historycznie? aspekt źródeł architektonicznych. Sporo uwagi poświęcono zwłaszcza szeroko wprowadzanej chronologii radiowęglowej za pomocą której datuje się drewniane inkluzje w zaprawach. Okazuje się, że realne efekty tej metody są bardzo dyskusyjne i nie prowadzą do poważniejszych korekt dotychczasowej chronologii.
Publikacja omawia dzieje późnośredniowiecznego Kościoła poznańskiego. Autor w oparciu o sześć zachowanych ksiąg tak zwanej metryki kapituły poznańskiej oraz liczne inne źródła rękopiśmienne, zestawił skład osobowy tej instytucji dla lat 1428-1500. Na podstawie zrekonstruowanych przez autora biogramów duchownych, tworzących gremium tej korporacji, została sporządzona analiza prozopograficzna grupy. Prześledzono pochodzenie społeczne, rodzinne i rodowe prałatów oraz kanoników, ich święcenia, wykształcenie, zaangażowanie w działalność administracji kościelnej i świeckiej (służbę królowi polskiemu). Autor zbadał wpływ tych czynników na objęcie prestiżowych i dochodowych godności w poznańskiej kapitule katedralnej. Starał się też odtworzyć mechanizm, podług którego biskup poznański dokonywał nominacji na prebendy kapitulne i określić, jakie rzeczywiste kryteria decydowały o ich objęciu także z mocy nominacji papieskich. Książka zaopatrzona jest w liczne tabele (w tym wymieniające beneficja posiadane przez członków kapituły) oraz dwa aneksy. Pierwszy zawiera zestawione według imion biogramy 283 duchownych - bohaterów niniejszego opracowania. Drugi aneks zestawia skład osobowy posiadaczy poszczególnych prebend prałackich i kanonickich.
Współwydawca Instytut Historii PAN.
Prace Komisji Historycznej PTPN, t. 68
Publikacja dofinansowana ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Kalendarz życia i twórczości Ignacego Krasickiego – żyjącego w latach 1735-1801 poety, prozaika, komediopisarza, encyklopedysty, tłumacza, biskupa warmińskiego i arcybiskupa gnieźnieńskiego – to książka od dawna oczekiwana przez badaczy i miłośników twórczości „Księcia Poetów”. Zbigniew Goliński (1925–2008), profesor w Instytucie Badań Literackich PAN, był niekwestionowanym autorytetem wśród edytorów i historyków literatury XVIII stulecia, najwybitniejszym znawcą biografii i dzieł pisarza. Upamiętnił się jako współwydawca Pism wybranych (t. 1-4, 1954) i Korespondencji (t. 1-2, 1958), autor monografii tekstologicznej (Nad tekstami Krasickiego. Studia, 1966), biografii (Ignacy Krasicki, 1979; (Krasicki, 2002) oraz wydań krytycznych, m.in. (Pism poetyckich (t. 1-2, 1976), (Dzieł wybranych (t. 1-2, 1989) i tomu pierwszego (Dzieł zebranych (1998) Krasickiego. Publikowane kalendarium jest podsumowaniem półwiecznych kwerend i badań Zbigniewa Golińskiego. Wzorcowo opracowane, zawiera informacje zaczerpnięte m.in. z korespondencji, dokumentacji dzieł literackich z okresu przedwydawniczego i fazy recepcji oraz faktografię odnoszącą się do działalności w diecezji warmińskiej pod zaborem pruskim i rządów arcybiskupich po upadku Rzeczypospolitej. Autorski wybór źródeł i precyzyjny, zobiektywizowany komentarz wskazuje niezbadane obszary biografii i piśmiennictwa Krasickiego. Wydobywa również świadectwa przybliżające osobowość dostojnika Kościoła i pisarza-profesjonalisty, „wykwintnego bywalca najlepszych w towarzystwie salonów, uroczego gospodarza we własnej rezydencji, pilnego ogrodnika o wypielęgnowanych rękach, znawcy dzieł sztuki i literatury”, a jednocześnie „trzeźwego racjonalisty, rejestrującego twarde prawa i prawidła rządzące ludźmi”, głosiciela na użytek własny i powszechny „idei umiarkowania, podniesionej do rangi najwyższej cnoty”. Przedstawiony materiał ma niezwykły walor poznawczy również z perspektywy studiów nad problematyką kulturalną i polityczną epoki. Książka przygotowana została w poszanowaniu koncepcji autorskiej, z zachowaniem kompozycji, wyboru źródeł i komentarza Zbigniewa Golińskiego. Patronat nad edycją objęło Polskie Towarzystwo Badań nad Wiekiem Osiemnastym. Wsparcia finansowego udzielił Marszałek Województwa Warmińsko-Mazurskiego pan Jacek Protas oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Publikacja (Kalendarza życia i twórczości Ignacego Krasickiego w Wydawnictwie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk jest kontynuacją XIX-wiecznych zabiegów Towarzystwa o dobrą pamięć o pisarzu i jego dziele.
Pierwsza połowa XX wieku charakteryzowała się ogromnym rozkwitem badań w wielu dziedzinach nauki. Wśród badaczy wytyczających nowe kierunki rozwoju chemii organicznej znalazła się poznańska uczona Rufina Stella Ludwiczak. Jej szeroko zakrojone badania dotyczyły alkaloidów kory chinowej, syntezy związków rakotwórczych; w zakresie fitochemii izolowała i modyfikowała sterole oraz trójterpeny z roślin leczniczych i przemysłowych, a równocześnie syntetyzowała związki heterocykliczne o przypuszczalnym działaniu farmakologicznym. Przez całe swoje życie zawodowe konsekwentnie przeobrażała chemię organiczną z nauki teoretycznej w stosowaną, odkrywając nowe horyzonty przed farmacją i medycyną.
Prace naukowe ks. Stanisława Kozierowskiego z zakresu historii i onomastyki były publikowane, a przez współczesnych badaczy omawiane i komentowane. Natomiast głoszone przez niego homilie, istotny aspekt posługiwania duszpasterskiego, mimo zachowanych tekstów, nie były dotąd przedmiotem głębszego zainteresowania. Warto więc przybliżyć Czytelnikowi choćby niewielki fragment spośród bogatej rękopiśmiennej spuścizny homiletycznej ks. Kozierowskiego.
Alicja Pihan-Kijasowa
Różnorodność formalna i gatunkowa królewieckich kompozycji weselnych z lat 1585-1645 przywraca twórczości okolicznościowej tego okresu należne jej miejsce nie tylko w historii kultury Prus Książęcych, ale też całego obszaru nadbałtyckiego.
Wśród królewieckich kompozytorów muzyki weselnej tego okresu odnajdujemy tak znakomitych kantorów, kapelmistrzów i muzyków jak: Johannes Eccard, Paul Emmelius, Teodor Riccio, Johannes Stobaeus czy Johannes Crocker. Pojawiający się na ozdobnych kartach tytułowych ich utworów adresaci różnych zawodów i stanów pozwalają ożywić pamięć o radosnych ceremoniach zaślubin mieszkańców dawnego Królewca - współczesnej "Atlantydy Północy".
Seria przedstawia najważniejsze polemiki krytycznoliterackie w naukowym opracowaniu pracowników Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
