Wyobraź sobie, że w Twoim życiu pojawia się dobra wróżka, która zna wszystkie Twoje niespełnione marzenia, lęki i troski. I nie spocznie, dopóki nie zaczniesz uśmiechać się do siebie w lustrze. Brzmi nierealnie? Sonja Gustavsson nigdy nie była zwykłą kobietą, niezwykły był też jej testament. Jej przyjaciółki są zaskoczone zarówno jej niespodziewaną śmiercią, jak i ostatnią wolą. Czy zaryzykują i wyruszą w podróż po marzenia? Susanne, Rebecka i Maggan prowadziły dotąd spokojne życie w Sztokholmie, jednak Sonja miała co do nich zupełnie inne plany. Wykwintna restauracja w Paryżu, luksusowy hotel w Londynie i malowniczy dom na Majorce to miejsca, które po śmierci przyjaciółki stają się ich codziennością. Na kobiety czeka również miliardowy spadek, jednak najpierw muszą wykonać niełatwe zadania, które na zawsze odmienią ich życie. Trzy kobiety, trzy różne charaktery i trzy wyjątkowe miejsca w Europie, w ciepłej i przezabawnej opowieści.
Dzień na ziemi. Proza podróżna składa się z trzech, ściśle ze sobą związanych części. Pierwsza zawiera spory kawał powieści, napisany tuż po podróży do Ameryki Południowej. Część druga składa się z esejów o różnych miastach świata (Jaipur, Brasilia, Xilitla, Montalcino, Amsterdam, Toledo, Praga, San Juan). Trzecia wreszcie to zdjęcia, zrobione w trakcie wielogodzinnych wędrówek po najosobliwszych zakamarkach. Wszystkie trzy części -- fikcja, esej, fotografia -- dotyczą bycia-gdzie-indziej, które zwykle nazywamy podróżowaniem. Ale pokazują one także trzy różne sposoby układania się ze światem. Jest to książka na wskroś prywatna, bo mówi o własnych doświadczeniach, przeżytych i wymyślonych, ale jest to także opowieść o tym jak człowiek (jeden, konkretny) postrzega świat zmysłami i jak stara się zakomunikować to innym. Michał Paweł Markowski to amator podróżowania, gotowania i fotografowania, szef katedry literatury polskiej na University of Illinois w Chicago, autor i edytor kilkudziesięciu książek o literaturze i filozofii, dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Literatury im. Josepha Conrada, laureat Nagrody im. Kościelskich oraz Nagrody im. Kazimierza Wyki za pisarstwo eseistyczne. Mieszka w Chicago i Krakowie.
Od Zielonego Balonika do Mumio. Między laboratorium artystycznym a towarzyską biesiadą. Od kabaretu literackiego do rewii. Po radio i telewizję. To pierwsza, pełna biografia polskiego kabaretu. Jest to historia śmiechu, żartu i ironii, przedstawiona jak opowieść podsłuchana w jednej z zadymionych i ciasnych kawiarni. Dalej jest tylko ciekawiej, a zabawne anegdoty sprawiają, że humor książki staje się najlepszym towarzyszem kabaretowych spektakli. Jest to bowiem historia pełna uroku, ciepła i wspomnień.
Jedyna na rynku taka książka, to rodzaj przewodnika po dorobku polskiego filmu. Nie jest przeznaczona do lektury jednokrotnej - to przystępny kurs, po który sięga się w miarę potrzeb przez lata, pomoc dla każdego, kto próbuje poznać bogactwo polskiego filmu. Sceny są tu swego rodzaju ,,zapłonem"", ,,wyzwalaczem"" wspomnień lub zachętą do odkrycia dzieła filmowego, które ciągnie za sobą pasjonującą historię.
Gdy wojska radzieckie wkroczyły do Polski, tysiące obywateli deportowano do obozów pracy przymusowej w ZSRR. W roku 1941 Stalin wydał zgodę, by osierocone polskie dzieci wyjechały ze Związku Radzieckiego. Poruszony ich tragicznym losem Maharadża z Nawanagaru, Jam Saheb Digvijaysinghji, otworzył drzwi swego stanu i w Balachadi, nieopodal swojej letniej rezydencji, stworzył im nowy dom. Powiedział dzieciom: `Nie uważajcie się za sieroty. Jesteście teraz Nawanagaryjczykami, ja jestem Bapu, ojciec wszystkich mieszkańców Nawanagaru, w tym również i wasz`. W książce ,,Druga Ojczyzna"" znajdujemy fascynujący opis indyjskich losów tych młodych uchodźców wzbogacony o szczegóły ze źródeł archiwalnych, opowieści oraz listów i wspomnień. Książka Anuradhy Bhattacharjee to poruszająca historia polskich sierot przygarniętych przez maharadżę o wielkim sercu.
Praca penetruje obszar, który bardzo rzadko był przedmiotem systematycznej refleksji. Nie da się ukryć, że problematyka szeroko pojętego buntu należy do najciekawszych tematów nowoczesności. Kwestia ta wciąż wydaje się być atrakcyjna zarówno dla badaczy, jak i szerokiego odbiorcy niezwiązanego ze światem sztuki.
Antropologiczny punkt widzenia okazuje szczególnie ożywczy w prowadzonych na terenie humanistyki dyskusjach na temat buntu. Monografia ma z jednej strony charakter komplementarny wobec koncepcji pojawiających się na gruncie np. filozofii czy socjologii, z drugiej zaś strony stanowi przecież wyrazistą i odrębną propozycję. Redaktorzy pracy opracowali przekonującą, spójną i uporządkowaną wizję problemu. Zaproponowany przez nich podział książki zasadnie oddaje najważniejsze obszary współcześnie obserwowalnych ? zarówno w teorii jak i praktyce ? form sprzeciwu.
Bez Kamanity Gjellerupa, kto wie, może nie byłoby wschodnich powieści Hessego czy Huxleya, Eliadego czy Junga...?
Ta urocza opowieść o tragicznej i nieziemskiej niemal miłości Kamanity i Vasitthi, wzięta ze starohinduskiego romansu, pod Piórem Gjellerupa stała się jednym z najpiękniejszych europejskich przywołań ducha Indii.
Pierwsza w Polsce książka poświęcona kuchni ukraińskiej! W swojej debiutanckiej książce kucharskiej Ukraina Smaków Aniela Redelbach – pochodząca z Wołynia zawodowa kucharka – odkrywa przed polskimi czytelnikami bogactwo ukraińskiej kuchni. Tych, którzy do tej pory myśleli, że nasi wschodni sąsiedzi gotują i jedzą podobnie do nas, czeka niespodzianka: winegret, który nie jest sosem, zapiekanka, która jest ciastem, pyrogy, które nie mają nic wspólnego z pierogami i ikra – bez rybich jajeczek. „Na temat historii, języka czy polityki w kontekście polsko-ukraińskim trudno cokolwiek jeszcze dodać. Natomiast temat smaku, z którym ciągle spotykamy się w naszym codziennym życiu, jest niewyczerpany. Dlatego powstała ta książka – zaproszenie do Ukrainy Smaków” - pisze we wstępie Autorka. Kuchnia od A do Z W Ukrainie Smaków znajdziemy około 50 przepisów kuchni ukraińskiej w aranżacji Anieli Redelbach. Zamieszczono tam propozycje przystawek do dania głównego, przekąsek na każdą porę dnia, a nawet zakąsek, które będą świetnym uzupełnieniem wszelkich trunków. W książce nie zabrakło oczywiście także dań głównych: zup, potraw mięsnych, rybnych i mącznych. Wisienką na torcie są słodkości – wypieki i desery – oraz tradycyjne nalewki. Przepisy z kuchni ukraińskiej to świetne urozmaicenie codziennego i świątecznego jadłospisu. Warto przekonać się osobiście, jakie efekty da eksperymentowanie z łączeniem potraw polskich i ukraińskich, choć wszystko wskazuje na to, że możemy spodziewać się tu raczej harmonii niż dysonansu. Uczta dla oka Wszystkie przepisy w Ukrainie Smaków zyskały wspaniałą oprawę graficzną w postaci „apetycznych” całostronicowych fotografii potraw przyrządzonych przez Anielę Redelbach. Co więcej, każdy przepis jest wzbogacony krótkim tekstem, który przybliża czytelnikom pochodzenie danej potrawy, jej znaczenie w ukraińskiej tradycji kulinarnej oraz związane z nią prywatne wspomnienia Autorki. Kulturowy miszmasz Aniela Redelbach pochodzi z Wołynia na Ukrainie, a od 10 lat mieszka w Polsce. Przyrządzania tradycyjnych ukraińskich potraw nauczyła się od babć i rodziców, a tajniki kuchni z różnych zakątków świata zgłębiła pod okiem najlepszych szefów kuchni. Sama również uczy – prowadzi warsztaty kulinarne – nie tylko ukraińskie, ale też francuskie, gruzińskie czy tajskie. Brała udział w ukraińskiej edycji programu „Hell's Kitchen” i warsztatach Kuchni +. Gotowanie jest dla niej niekończącą się przygodą – ciągle podróżuje, odkrywając nowe smaki. Gdziekolwiek jedzie, uczy się przyrządzać lokalne potrawy i dosłownie „od kuchni” poznaje nowe kultury. W kuchni jej podpoznańskiego domu przeplatają się akcenty ukraińskie, polskie i zupełnie egzotyczne. Do tego samego ma zachęcać jej debiutancka książka, dzięki której – jak wierzy Autorka – ukraińskie potrawy pojawią się na polskich stołach.
Poprzez dokładną analizę biblijnych tekstów, historii starożytnej i niedawnych odkryć archeologicznych, Steven L. McKenzie udowadnia, że Dawid był człowiekiem z krwi i kości. To nie Dawid, pokorny pasterz, który zabił Goliata i został królem. To uzurpator, cudzołożnik i morderca. McKenzie pokazuje, że początkowa opowieść o skromnym, niewinnym bohaterze jest myląca – „pasterz” to metafora „króla”, a Dawid pochodził z bogatej, arystokratycznej rodziny. McKenzie uzasadnia także, że zdobycie przez Dawida władzy, tradycyjnie przypisywane jego popularności i boskiemu błogosławieństwu, było w rzeczywistości rezultatem kampanii terroru i serii zabójstw. Dawid, tworząc prawdziwą bliskowschodnią monarchię, był agresywnym przywódcą, sprytnym politykiem i bezwzględnym wodzem. W czasie jego skandalicznych rządów ważne osobistości, które stały mu na drodze, umierały w sprzyjających i tajemniczych okolicznościach. Nie oszczędzono nawet jego synów. Historia Dawida, jak pisze McKenzie, „to współczesna opera mydlana, w której pełno seksu, przemocy i walki o władzę”.
Projekt naukowo - badawczy Komitetu Badań Naukowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Wieloletnie badania archeologiczne finansowane przez KBN Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Jego Magnificencję Rektora i Instytut Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Projekt naukowo - badawczy Komitetu Badań Naukowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Wieloletnie badania archeologiczne finansowane przez KBN Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Jego Magnificencję Rektora i Instytut Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
To nie jest opowieść o wspaniałościach egzotycznych krain, ani też opis religijnych wtajemniczeń, modlitewnych młynków i bezzębnych mistyków, podających nam nirwanę na tacy. Nie jest to także ballada o reporterskiej odwadze podczas wojen, kataklizmów i przewrotów. To esej reporterski o rzeczywistości, która nie wytrzymuje zderzenia z oczekiwaniami. O rozczarowaniu światem, który okazał się nie tak egzotyczny, heroiczny i zaskakujący jak nam się wydawało. W Kronice końca świata kontynenty i kraje zmieniają się jak w kalejdoskopie, mieszają ze sobą nie według klucza geograficznego, tylko w zgodzie z podobieństwami pozornie odległych i niezwiązanych ze sobą miejsc i ludzi. Płyniemy więc przez miejsca z pozoru tak różne, jak różne są Lizbona i Tajpej, Londyn i Manila, Bagdad i Paryż. Odwiedzamy podłe speluny, meczety, gabinety polityków i religijnych przywódców, ale także domy zwykłych ludzi i luksusowe hotele, w których armia speców od zbawiania świata ubija ciemne interesy. Autor nie daje się jednak skusić powierzchownej egzotyce i naiwnym zachwytom nad odmiennością obcych kultur. W tej książce nikt nie jest święty ani wyjątkowy tylko dlatego, że jest wolontariuszem organizacji pozarządowej czy reporterem, albo dlatego, że ma brodę i turban lub ogoloną czaszkę buddyjskiego ascety. Wszyscy jesteśmy tu do siebie podobni, równie podli i równie wspaniali.
Podróżując po kartach książki dowiemy się w jaki sposób Sekler, czyli Węgier Drakula został. Rumunem. Usłyszymy o heroicznej walce z Turkami, o Cyganach, których Wład Palownik zmusił do zjedzenia swoich przywódców, o beretach przykuwanych... ... gwoździami do głowy oraz o kochankach Włada, które kończyły swój żywot z rozciętymi brzuchami. A wydawało się, że to tylko legenda. Ilona Czamańska niezwykle barwnie przybliża fenomen Drakuli we współczesnym świecie, zwłaszcza w Rumunii, w której mieszają się postaci historycznych Drakulów: Włada Dracula i Włada Palownika z wampirem. Odczarowuje krwiopijcę, ukazując rzeczywiste i rzekome źródła inspiracji Brama Stokera - twórcy najpopularniejszego na świecie wampira.
Ciocia Hania z pasją rymuje, czyta i opowiada, tym razem legendy i historie z dawnego Poznania. Malowani przez nią słowami wojowie są jak żywi, diabły niezbyt przerażające, choć mściwe, Bolko okazuje się posiadaczem nie tylko złotej trąbki, ale przede wszystkim złotego serca, a psotny kuchcik staje się dowodem na to, że każdy, nawet Najmniejszy, może zapisać się na kartach historii.
Hanna Warchałowska - dla wielu, nie tylko dzieci, Ciocia Hania. Prywatnie spełniona mama, szczęśliwa żona i właścicielka dwóch psiaków o wiele mówiących imionach Plamka i Gryzia. Od kilku lat pracuje z dziećmi w przedszkolu, dzięki czemu może na co dzień towarzyszyć im w odkrywaniu świata.
Dlaczego diabeł kusił poznaniaków nad Wartą, a Jagiełło nie chciał z nim zadzierać? Skąd wzięła się jelenia głowa w synagodze? Gdzie w Poznaniu znajdziecie skarby i po której ulicy spacerują duchy?
W tym bogatym, najpełniejszym wielkopolskim zbiorze legend i podań odkryjecie historie najdawniejsze – o założeniu i nazwie Poznania, o św. Wojciechu, jak w nim się zatrzymał, o dramacie księżnej Ludgardy czy o ostrzeniu mieczów na Ostrowie Tumskim. Znajdziecie tu rzecz o św. Bernardzie, o trębaczu i dziwach na ratuszu, o burakach zamienionych w pieniądze i jeżyckim oporze przeciwko Szwedom, ale też powiastki obyczajowe – o pierdole z Gądek i elegancie z Mosiny czy maciejówce.
Niech porwie Was magia opowieści o grodzie Przemysła i życiu jego mieszkańców. Opowieści niezwykłych, tworzących jedyny w swoim rodzaju splot poznańskich legend, podań, facecji i baśni. Przenieście się w czasy najdawniejsze, dotknijcie ich na nowo.
„Poznańskie legendy”, zebrane i opracowane przez Krzysztofa Kwaśniewskiego, to bogaty, najpełniejszy zbiór podań i legend, a także anegdot i facecji z Poznaniem związanych. Obok popularnych, „sztandarowych” wręcz opowieści, znajdziemy w książce wiele historii wyjątkowych, będących zupełnym rarytasem, opatrzonych przy tym równie ciekawym komentarzem. Możemy dotknąć tutaj zarówno początków miasta (w tym samym i historii Polski), jak i czasów nam bliskich; splecionych razem, przenikających się wzajemnie – „czasu historycznego” i „czasu baśniowego”. Celem tego zbioru jest popularyzacja lokalnych, poznańskich tradycji ludowych.
Ileż trzeba wewnętrznej wolności, spontanicznej życzliwości i wyczucia chwili, żeby zaraz po wyborze na papieża wyjść na balkon i do wielotysięcznych tłumów powiedzieć całkiem po prostu, tak jak się mówi wchodząc do przyjaciół: ?dobry wieczór?. Mam nadzieję, że przygotowana przez nas książka nie tylko pogłębi to wrażenie odwiedzin u przyjaciół, ale także pozwoli zrozumieć: kim jest i skąd się wziął papież Franciszek, przed jakimi problemami Kościoła i świata stanie (z jakimi mierzył się jego poprzednik, emerytowany papież Benedykt), czym jest papiestwo, a czym ubóstwo w Kościele. ?Świat potrzebuje dziś nowego świętego Franciszka w Asyżu? ? powiedział kiedyś błogosławiony Jan Paweł II. Ano właśnie.
Ks. Adam Boniecki
?Papież Franciszek. Sługa nowego świata? to zbiór tekstów poświęconych papieżowi Franciszkowi i wyzwaniom, przed którymi staje. Wybitni eksperci, znawcy spraw Kościoła i specjalni wysłannicy ?Tygodnika Powszechnego? do Rzymu opisują ostatnie dni pontyfikatu Benedykta XVI i dociekają przyczyn jego rezygnacji, odsłaniają kulisy konklawe, wyjaśniają, czym jest papiestwo, przybliżają problemy współczesnego katolicyzmu i kreślą sylwetkę patrona nowego pontyfikatu, czyli św. Franciszka z Asyżu. Nade wszystko jednak przedstawiają samego papieża Franciszka, zbierając zarówno nieznane fakty z przeszłości, jaki i anegdoty z pierwszych dni w Watykanie, nie omijając także spraw kontrowersyjnych ? oskarżeń związanych z rzekomą współpracą z argentyńską juntą i stosunkiem do teologii wyzwolenia. W przygotowanym na gorąco, w ciągu kilku dni od wyboru Papieża, reporterskim i teologicznym zbiorze, znajduje się też wystąpienie Jana Pawła II, wygłoszone w Asyżu w 2002 r.
Przeszłość społeczna jest jednocześnie rzeczywista i abstrakcyjna, trwająca i miniona, nigdy w pełni nieopisywalna, a jednocześnie poddawana ciągłym próbom analiz i zrozumienia. Chcąc uchwycić złożoność tego fenomenu, redaktorzy i autorzy tomu Przeszłość społeczna. Próba konceptualizacji, stanęli przed poważnym wyzwaniem. Okazało się ono twórcze i w końcowym rezultacie owocne między innymi dlatego, że skłaniało autorów do przekraczania tradycyjnie pojmowanych granic dyscyplin.
Praca stanowi próbę rozpoznania kondycji archeologii oraz dyscyplin z nią współdziałających w zakresie konceptualizacji badań nad przeszłością społeczną. Autorzy tomu reprezentują różne dziedziny wiedzy i specjalizacje naukowe, a wielu z nich posiada kompetencje niezbędne do interdyscyplinarnego ujmowania problemów. Czytelnicy otrzymują więc specyficzny przewodnik, ukazujący złożoność badań nad przeszłością społeczną i inspirujący do dalszej, polecanej przez autorów lektury.
Problematykę tomu można zgłębiać, analizując status teoriopoznawczy i metodyczny omawianych zagadnień oraz poprzez ich powiązania z innymi dyscyplinami. Książka adresowana jest do archeologów, historyków, antropologów, socjologów oraz przedstawicieli innych nauk ? i społecznych, i przyrodniczych, jak również do nauczycieli (nie tylko akademickich), organizatorów życia społecznego i kulturalnego, publicystów i ? co być może kluczowe ? do adeptów wszystkich tych kierunków studiów uniwersyteckich, których przestrzenie zainteresowań pokrywają się z zagadnieniami poruszonymi w niniejszym tomie.
Książkę o formach tanecznych w jezuickim teatrze XVIII wieku czyta się z narastającym zainteresowaniem, jako rozprawę niejako przy okazji o dziejach edukacji i wychowania, dziejach kultury i obyczaju, o historii nauki, estetyki, moralności, o historii literatury.
Anna Reglińska-Jemioł, powołując się na mądrą przestrogę Juliana Lewańskiego, zadeklarowała, że będzie się starała ?zachowane zabytki i świadectwa tanecznej kultury jezuitów przede wszystkim docenić, ale z drugiej strony ich nie przecenić?.
Główną wartością książki Konrada Kuczary jest przedstawienie roli duchownych greckich w życiu Kościoła wschodniego na terenie Rzeczypospolitej w latach 1585-1621. Zwraca uwagę bezstronność przy omawianiu problemów spornych i drażliwych z religijnego punktu widzenia. Autor nie waha się stawiać hipotez, polemizować z przyjętymi już ustaleniami, w rezultacie powstało opracowanie nowatorskie, posiadające duży aspekt poznawczy. Poprzez wskazanie na wiele nowych faktów historycznych praca stanowi wkład w poznanie dziejów Kościoła wschodniego na terenie Rzeczypospolitej.
Dr Anna Salina jest historykiem zajmującym się dziejami średniowiecznego Mazowsza. Praca została przygotowana w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk pod kierunkiem prof. Stefana K. Kuczyńskiego wybitnego historyka i heraldyka niedawno zmarłego.
Autorka podjęła temat bardzo ambitny obejmujący przeszło dwa stulecia wzajemnych relacji między książętami Piastowskimi i hierarchią Kościoła Katolickiego. Praca poświęcona jest analizie polityki stosowanej na rożnych płaszczyznach przez władców świeckich wobec Kościoła, a w szczególności jego władz - tak papiestwa jak i Kościoła lokalnego. Opracowanie takiego zagadnienia było bardzo ważnym posunięciem, ale i trudnym choćby ze względu na skomplikowane podziały terytorialne Mazowsza w XIV i XV wieku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
