Sięgając do osiągnięć różnych dyscyplin naukowych i własnych wieloletnich badań, twierdzimy, że dla współczesności charakterystyczny jest ilościowy i jakościowy przyrost nierówności. Nie wahamy się mówić dziś o ich eksplozji, ponieważ współczesny wzrost zróżnicowań mających różne źródła i formy jest bardzo znaczący. Przybiera postać zarówno tych tradycyjnych nierówności (np. dochodowych), jak i nowych, związanych z rozwojem technologii (np. dostęp do internetu, wykluczenie informacyjne). […] Nasze analizy dowodzą, że brak uznanych zasad sprawiedliwości społecznej i szeroka akceptacja elit, głównie liberalnych, dla powstających nierówności zagrażają samemu rozwojowi. Ciekawe, że zdały sobie z tego sprawę instytucje finansowe i światowe gremia polityków i ekspertów od globalnej gospodarki, których jeszcze kilka lat temu nikt by nie posądzał o troskę o społeczne skutki nierówności. To doprawdy w tej kwestii coś nowego i ważnego.
Z „Zakończenia”
Chcę mocno podkreślić, że powstała publikacja bardzo cenna, aktualna. Autorzy stawiają sobie przede wszystkim zadania diagnostyczne, chociaż nie unikają dawania wskazówek. Maria Jarosz bierze na warsztat naukowy te zagadnienia, które są w kolejnych okresach najnowszej historii kraju szczególnie trudne. Jest przy tym niezwykle wrażliwa na przejawy patologii społecznych i społecznej niesprawiedliwości. We wszystkich wcześniejszych badaniach i towarzyszących im publikacjach zawsze współpracował z nią Marek Kozak. Obecnie dwójka autorów przygotowała publikację, w której nie powtarzają zgromadzonych we wcześniejszych pracach danych empirycznych, lecz zwracają uwagę czytelnika na wnioski z nich płynące.
Z recenzji Juliusza Gardawskiego
Książka Dostojny Uniwersytet? jest niezwykle ważna z punktu widzenia współczesnego systemu szkolnictwa wyższego, który przeżywa kryzys. Jest on, ze zrozumiałych względów, szczególnie odczuwany w Polsce, gdzie błędy w zarządzaniu systemem edukacji wyższej z przełomu XX i XXI wieku skutkują dzisiejszą trudną sytuacją, która jest widoczna zwłaszcza w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych. Wspomniany kryzys nie tylko dosięga polskie uczelnie, ale dotyka również wielu krajów Europy, nawet tych, w których uniwersytety zapisały się piękną tradycją.Prezentowane studium jest interesujące w swojej problematyce ze względu zarówno na jej doniosłość społeczną, jak i aktualność. Powinno więc zostać udostępnione szerokiemu kręgowi odbiorców. To ważna praca także ze względu na małą liczbę publikacji o zbieżnej tematyce. Po lekturze książki mam głęboką nadzieję, że stanie się ona ważnym przyczynkiem do rozważań nad kondycją współczesnej nauki w Polsce i wywoła dyskusję nie tylko w kręgach pracowników naukowych i studentów, ale także wśród przedstawicieli różnych szczebli władzy w Polsce.Z recenzji prof. Jacka Wodza
Ćwierć wieku, jakie minęło od zmiany systemowej, oraz blisko 10 lat od wstąpienia Polski do Unii Europejskiej to wystarczający okres, aby się zastanowić, czy zmiany społeczne, kulturowe, polityczne, ekonomiczne, jakie nastąpiły w tej części Europy, wpłynęły na poziom autorytaryzmu społeczeństwa oraz charakter autorytarnych praktyk państwa.Kryzys finansowy, polityczny i społeczny, jaki przelewa się przez Europę po załamaniu neoliberalnych koncepcji gospodarczych, wywołuje w sporej części społeczeństwa poczucie frustracji i niezadowolenia. A to z kolei wpływa na skłonność do postrzegania świata i otoczenia społecznego w uproszczonych, czarno-białych barwach. Z tego powodu studia nad autorytaryzmem wywołują nie tylko debaty akademickie, ale są również związane z aspektem praktycznym i politycznym. Bakcyl dżumy nigdy nie ginie - pisał Camus. Zagrożenie społecznym autorytaryzmem i jego politycznymi skutkami jest wciąż aktualne.Ze Wstępu Piotra Żuka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?