Zadaniem historii sztuki pozostanie po wszystkie czasy charakterystyka artystów, stylów indywidualnych i epok stylowych i będzie ona budzić silne ludzkie zainteresowanie, ale nauka historyczna prawie że wypuściła ze swych rąk obszerniejszy temat „sztuki”, pozostawiając ją wydzielonej z niej filozofii sztuki, której już tyle razy odmawiała prawa bytu. Byłoby najprostszą rzeczą, aby każda artystyczna monografia zawierała także nieco estetyki. Autor tej książki miał taki cel przed oczyma. Jego zamiarem było wydobyć artystyczną treść z włoskiej sztuki klasycznej. W epoce cinquecenta dojrzała sztuka włoska – kto ją chce zrozumieć, dobrze zrobi, jeżeli weźmie byka za rogi, tzn. zapozna się ze zjawiskiem będącym w pełnym rozwoju, gdyż dopiero tutaj wypowiada się cała istota i tutaj dopiero można zdobyć sprawdziany sądu. Rozważania te ograniczają się tylko do wielkich mistrzów środkowych Włoch. Wenecja rozwija się podobnie, ale opowiadanie zaciemniłoby się, gdyby się chciało wchodzić bliżej w odrębne warunki Wenecji. Rozumie się samo przez się, że tylko dzieła wybitne wzięte są pod uwagę i tutaj nawet autor zastrzega sobie pewną swobodę w wyborze i traktowaniu przedmiotu, gdyż w jego planie nie leży przedstawianie poszczególnych artystów, lecz ujęcie wspólnych rysów stylu ogólnego. Aby ten zamiar osiągnąć tym pewniej, po pierwszej historycznej części następuje jako próba przeciwna, druga część systematyczna, ułożona nie według osobistości, lecz według pojęć i ta druga część zarazem ma objąć wyjaśnienie zjawiska.
Książka po raz pierwszy szeroko ukazuje trud polskiego ruchu kobiecego w II Rzeczypospolitej ubiegania się o prawo do udziału w systemie obronnym kraju. Determinacja kobiet, ale i przygotowanie obronne wykorzystane zostały w ruchu oporu, także w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, gdzie z powodzeniem wykonywały zarówno zadania wchodzące w zakres pomocniczej służby wojskowej, jak w pojedynczych wypadkach walcząc w formacjach liniowych.
Autorka wykazała, że choć rola kobiet w stworzonym systemie obrony kraju nie miała być decydująca, to racjonalnie wyszkolone i przygotowane kobiety odegrać mogły znaczącą rolę w pomocniczych działaniach polskiej wojskowości. Z pewnością mogły wesprzeć wojskową służbę sanitarną, łączność, intendenturę, administrację, opiekę nad żołnierzem, czy też bardzo ważną rolę oświatowo-kulturalną i propagandową. Dostrzec też należy możliwość zastąpienia mężczyzn w produkcji, w tym na potrzeby frontu.
Miało to pewien wpływ i na współczesny model Wojska Polskiego, w którym kobiety stanowią coraz większą jego część składową.
Te opowiadania o dziesieciu utarczkach kawalerii podane sa prosto bez szukania efektów, ale za to z takim temperamentem, z takim uczuciem i taka troska o scislosc, ze czyta sie je z zaciekawieniem równym wzruszeniu. Po zapoznaniu sie z ich bohaterami, z zadaniem, które kaze im wystapic z szeregów i bedzie nicia przewodnia ich dzialania, rosnie serce, gdy sie stwierdzi jak scisle byli zwiazani ze soba w dokonaniu tych pieknych czynów wojennych oficerowie i szeregowcy, rosnie serce, gdy sie przezywa wraz z nimi ich niebezpieczenstwa, trudy, oraz decyzje i gdy sie widzi w koncu osiagniete wyniki. Czytelnik zamyka ksiazke z dusza upojona zapachem licznych cnót: odwagi, pogardy niebezpieczenstw, karnosci, poczucia obowiazku, ducha poswiecenia i kolezenstwa.
Praca omawia w części I ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając z konieczności w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i wojskowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. Naszkicowano także sytuację międzynarodową na przełomie 1453-1454 r., oddziałującą na całokształt wydarzeń militarnych i politycznych w toku wojny, oraz zanalizowano najogólniej „teatr wojny” – jego główne warunki naturalne (morfologia, klimat, hydrografia), osadnicze i obronne.
Część II i III ukazuje zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-66 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-66, uwieńczone zawarciem traktatu toruńskiego z 19 października 1466 r.
W końcowej części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu i podjęta próba analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poruszone niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływu na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego.
Celem niniejszej pracy, idacej oczywiscie tropem poprzednikow, jest zatem przezwyciezenie niektorych uprzednich ograniczen historiograficznych, przede wszystkim przez mozliwie pelne wykorzystanie nie drukowanej i drukowanej bazy ?rodlowej oraz realizacje wysuwanych juz wczesniej, zwlaszcza przez S. Herbsta, postulatow badawczych. Autor dazyc wiec bedzie do pokazania caloksztaltu dzialan wojennych na ladzie i na wodach Baltyku, akcji politycznych i dyplomatycznych z lat 1519-1521, zarowno faktografii jak i jej glebszych uwarunkowan, takze natury finansowej. Dazyc zamierza do ukazania postaw i dzialan obu stron walczacych w kontekscie uwarunkowan wewnetrznych oraz wplywu czynnikow zewnetrznych, miedzynarodowych. Pragnie tez zaprezentowac w granicach mozliwosci formy organizacyjne obu stron walczacych i rodzaje stosowanych przez nie broni, zarysowac koszty calosci dzialan wojennych. Na koniec pragnie przedstawic - w odniesieniu do strony polskiej - miejsce i role wojny z lat 1519-1521 w caloksztalcie dziejow wojskowosci Rzeczypospolitej, a takze skutki tej wojny w sferze tak zagadnien militarnych, jak politycznych.
Wojny z Zakonem Krzyzackim odegraly istotna role w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellonskiej od XIV az do poczatkow XVI stulecia. Rezultatami tych wojen staly sie nie tylko traktaty pokojowe, lecz takze doswiadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie powaznego wysilku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musial byc poniesiony dla zlamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie naleznego im miejsca nad dolna Wisla i Niemnem, pozwala lepiej zrozumiec istote konfliktu Polski, a od roku 1409 takze Litwy z Zakonem Krzyzackim w Prusach i po czesci w Inflantach. Badania polskie nad tymi problemami maja dosyc dawna metryke, siegajaca poczatkow XX stulecia. Powstaly wowczas powazne studia, ktore - polemizujac z historiografia niemiecko-pruska - stworzyly podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, zwiazanej przede wszystkim z bitwa grunwaldzka (Stanislaw Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinely sie badania szczegolnie w odniesieniu do wojen czasow Wladyslawa Lokietka i bitwy pod Plowcami (Stanislaw Zajaczkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Gorski). Po roku 1945 nasilily sie powaznie badania odnoszace sie do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczynski, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej ""wojny pruskiej"" z poczatkow XVI w. (Marian Biskup). W dorobku tym, wzbogacanym ujeciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach takze szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyla sie przewaga ujec analitycznych oraz opracowan jedynie poszczegolnych fragmentow walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyzackim, bez dazenia do opracowania calosciowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii mozliwe stalo sie jego podsumowanie i ukazanie calosci zmagan Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresi
Zycie seksualne okresu napoleonskiego pod wieloma wzgledami roznilo sie od wspolczesnego. Inne bylo wychowanie mlodziezy, inaczej oceniano niektore zachowania seksualne. Te, ktore dzis uznawane sa za akceptowalne, wowczas czesto spotykaly sie z potepieniem spolecznym. Inne - jak promiskuityzm - bywaly tolerowane, a nawet chwalone. Specyficzne warunki higieniczne i skala wystepowania chorob wenerycznych, trudnosci w ich leczeniu i mozliwe komplikacje, determinowaly zachowania seksualne i podejscie owczesnych do seksu.
W książce tej potwierdzam przepowiednię, która spełni się już wkrótce, pewien jestem bowiem końca naszej planety. Wiem to. Nie straszę, lecz ostrzegam, ponieważ jestem zasmucony tą nieszczęsną Ludzkością. Zdarzenia te są nieodległe, nie ma więc czasu na złudzenie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
