Wystawa Matejko. Malarz i historia" w Muzeum Narodowym w Krakowie przedstawia twórczość Jana Matejki, jednego z najbardziej znanych polskich malarzy, skupiając się na sposobie obrazowania historii przez tego artystę. Matejko bowiem nie tylko opowiadał o dziejach, lecz proponował własną koncepcję przedstawiania dziejowego wypadku", tworzącą opowieść, w której narrator prezentował zdarzenie, ale też pozwalał sobie na własny komentarz, odnosząc się zarówno do przeszłych, jak i przyszłych wydarzeń. Przedstawiając wycinek historii, nie zapominał o tym, że jest ona ciągłym procesem. Oprócz wielu obrazów i szkiców (m.in. Rejtan i Kazanie Skargi) na wystawie można zobaczyć kolekcję rekwizytów, kupionych przez Matejkę lub wykonanych według jego projektu, które można odnaleźć na obrazach artysty. O uznaniu, jakim darzono malarza w wielu krajach, świadczą liczne medale i dyplomy. Wystawie towarzyszy katalog ukazujący jej bogactwo i różnorodność. Zawarte w nim eseje opowiadają o życiu Matejki, przedstawiają go jako malarza historycznego, wnikliwie analizują jeden z jego obrazów (Kazanie Skargi), a także poruszają zagadnienia konserwatorskie. Część katalogowa prezentuje wszystkie dzieła eksponowane na wystawie, ukazując także to, co na niej niewidoczne, czyli np. rewersy medali czy odwrocia niektórych rysunków.
Wystawa Wilno, Vilnius, Vilne 19181948. Jedno miasto wiele opowieści ukazuje to miasto w wyjątkowo skomplikowanym okresie historycznym, gdy przechodziło z rąk do rąk, a okupacje i wojny wpływały na jego strukturę społeczną, populację, architekturę i urbanistykę. Wieloczęściowa narracja pokazuje, jak artyści ówczesnego wieloetnicznego i wielokulturowego Wilna polscy, litewscy, żydowscy, białoruscy postrzegali swoje miasto. Wśród twórców, których dzieła zaprezentowano na ekspozycji, znajdują się Ferdynand Ruszczyc, Jan Bułhak, Ludomir Sleńdziński, Bronisław Jamontt, Michał Rouba, Jerzy Hoppen, Hanna Milewska, Józef Horyd, Hadassa Gurewicz-Grodzka, Vytautas Kairiuktis, Władysław Strzemiński, Mojżesz Worobiejczyk (Mo? Ver), Bencjon Michtom, Zbigniew Pronaszko, Vladas Drema, Antanas Gudaitis, Juozas Mikenas, Algirdas Petrulis, Adomas Varnas i Andrzej Wróblewski. Wersja językowa:polsko-angielska
W epoce renesansu popularnym sposobem uhonorowania sławnej (a nawet mniej znamienitej) postaci stało się wybicie medalu z jej podobizną. Wyróżniano tak władców, dworzan, duchownych, artystów, intelektualistów, arystokratów, kupców, urzędników... Początkowo medale wykonywano z brązu, a potem ze szlachetniejszych kruszców srebra i złota. Na awersie umieszczano portret upamiętnianej osoby, a na odwrotnej stronie odnoszące się do niej herby, inskrypcje czy sceny symboliczne. Medale stały się niezwykle popularne zwłaszcza wśród osób prywatnych, gdyż te niewielkie dzieła sztuki mógł zamówić każdy dla każdego. Publikacja towarzysząca wystawie Medal prywatnie. Medale prywatne w I Rzeczypospolitej (od XVI do XVIII wieku), przygotowanej przez Muzeum Narodowe w Krakowie, omawia zagadnienie medali prywatnych w Polsce począwszy od panowania Zygmunta Starego, na którego dworze pojawiła się ta forma artystyczna, po czasy Stanisława Augusta Poniatowskiego, miłośnika numizmatyki i kolekcjonera.
Broń biała, a zwłaszcza szabla, zajmuje wyjątkowe miejsce w historii Polski. Broń ta miała znaczenie bojowe i świadczyła o przynależności do stanu szlacheckiego, a za sprawą umieszczanych na głowniach napisów i wizerunków manifestowała poglądy czy przekonania religijne właścicieli. Ta ostatnia funkcja, charakterystyczna dla przedrozbiorowej Polski, odrodziła się w XIX wieku dzięki zgodzie rządu austriackiego na noszenie broni do stroju narodowego przez Polaków mieszkających w Galicji. Wzrosło wówczas zapotrzebowanie na szable w typie karabeli i na nowo upowszechnił się zwyczaj ozdabiania ich głowni motywami patriotycznymi, podsycony wydarzeniami z lat 18611863. W książce Broń z warsztatu Ignacego Hfelmajera Leszek Zachuta omawia sylwetkę krakowskiego szabelnika i rusznikarza, którego twórczość przypadająca na czas odzyskiwania przez miasto kulturalnego znaczenia i rodzącego się popytu na produkty patriotyczne charakteryzuje się wysoką jakością i staranną ornamentyką, dzięki czemu jego wyroby były dobrze rozpoznawalne i cenione. Autor przybliża losy rodziny Hfelmajerów, przybyłej do Krakowa z Austrii, przedstawia życie i działalność Ignacego na tle ważnych dla miasta wydarzeń historycznych (takich jak np. rewolucja krakowska czy powstanie styczniowe), a także opisuje konkretne szable, pistolety i strzelby powstałe w jego warsztacie. Tę opowieść ilustrują liczne fotografie nie tylko przedstawiające miejsca i postaci związane z życiem tego wybitnego rzemieślnika, ale przede wszystkim bardzo szczegółowo prezentujące wykonaną przez niego broń.
W latach 19181939, po okresie zaborów, Polska znów cieszyła się niepodległością. Odrodzenie się po I wojnie światowej w dużej mierze otworzyło nowy rozdział jej dziejów, integralnie związany z hasłami nowoczesności. Młode państwo, aspirujące do znalezienia się wśród najbardziej rozwiniętych krajów Europy, dążyło do ukształtowania się na nowo, łącząc uniwersalne tendencje modernistyczne z lokalną specyfiką i odrębnością. Katalog Nowy początek. Modernizm w II RP prezentuje pierwszą falę modernizmu w Polsce w okresie międzywojennym. W ośmiu esejach omówiono podstawy i przejawy nowych trendów m.in. w architekturze, sztuce religijnej, fotografii czy stylu życia. Ilustrujący omawiane zagadnienia obszerny album jest podzielony tematycznie na cztery części przedstawia artystyczne wizje krytyki ówczesnej rzeczywistości; poszukiwania dróg odnowienia sztuki, m.in. przez odwołania do sztuki ludowej, twórczości dzieci czy wierzeń i praktyk ezoterycznych; sposoby realizacji haseł modernizacyjnych w różnych dziedzinach sztuki i życia oraz istotne cele polskiego modernizmu, wynikające z odzyskanej niepodległości i zastanej sytuacji społecznej i gospodarczej. Publikacja towarzyszy wystawie Nowy początek. Modernizm w II RP drugiej w serii 4 x nowoczesność, przedstawiającej różnorodne interpretacje nowoczesności w czterech okresach historii Polski w XX i XXI wieku.
From Picasso and Dali to Warhol and Banksy. The modern art from the princes Lubomirski collection Picasso, Léger, Chagall, Miró, Dalí, Warhol, Lichtenstein, Basquiat, Banksy, Hirst - sygnatury tych i innych awangardowych artystów można znaleźć na pracach pochodzących z kolekcji księcia Jana Lubomirskiego-Lanckorońskiego, prezentowanych na wystawie "Sztuka nowoczesna z Kolekcji Książąt Lubomirskich" w Pawilonie Józefa Czapskiego - oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie. Wszystkie eksponowane prace powstały po II wojnie światowej, a ich twórcy należą do czołówki światowej awangardy. Są tu dzieła jej klasyków, przedstawicieli grupy CoBrA, a także artystów związanych z amerykańskim pop-artem i europejskim street artem. Towarzyszący wystawie album prezentuje wybór prac z Kolekcji, opowiada o związkach rodziny Lubomirskich ze sztuką, omawia też krótko najważniejsze nurty awangardowe XX i XXI wieku, reprezentowane przez obecne na ekspozycji grafiki, obrazy i meble.
XX + XXI. Galeria Sztuki Polskiej to nowo otwarta wystawa stała, będąca kontynuacją Galerii Sztuki Polskiej XX wieku. Prezentuje twórczość polskich artystów działających na przełomie XIX i XX wieku (secesja, Młoda Polska, ekspresjonizm), w okresie międzywojnia (ekspresjoniści, formiści, koloryści, twórcy awangardowi), w czasach powojennych do roku 1989 (socrealizm, taszyzm, malarstwo materii, surrealizm, ekspresjonizm abstrakcyjny, nowa figuracja, sztuka zaangażowana, abstrakcja geometryczna i konceptualizm), a także w ostatnim trzydziestoleciu. Po raz pierwszy w przestrzeni stałej galerii znalazły się grafika artystyczna oraz obiekty ze szkła.Towarzyszący wystawie album składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawiono historię galerii sztuki współczesnej w Muzeum Narodowym w Krakowie, sięgającą początków tej instytucji (1879), omówiono też bliżej jej zbiory, w tym kolekcję malarstwa, rzeźby, prac graficznych, ceramicznych oraz szkła. W drugiej części zaprezentowano około 200 wybranych dzieł wielu z nich towarzyszą opisy pozwalające umiejscowić je w kontekście twórczości ich autorów, a także powiększenia ukazujące istotne szczegóły czy fakturę prac. Uzupełnieniem albumu jest spis obiektów, które można zobaczyć w nowo powstałej galerii.
Aleksander Kotsis to jeden z najciekawszych malarzy polskich czynnych w latach 60. i 70. XIX stulecia. Środowisko artystyczne, w którym działał Kraków i Wiedeń, doświadczenie pokoleniowe oraz więzi przyjaźni łączyły go z Janem Matejką oraz Arturem Grottgerem. W przeciwieństwie do nich Kotsis uznawany był za twórcę o statusie minorum gentium. W jego dziełach nie odnajdziemy zainteresowania przeszłością ani losami narodowych bohaterów, skomplikowanej historiozofii lub wzniosłych alegorii. Postawa twórcza malarza opierała się na uważnej i pełnej empatii obserwacji najbliższego otoczenia tego, co współczesne i lokalne. Oeuvre Kotsisa reprezentuje kierunek realizmu w ówczesnej sztuce, a jej analogii można doszukiwać się w dziełach dziewiętnastowiecznych tzw. malarzy ludu.Monograficzna wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie jest pierwszym od 1959 roku tak kompleksowym pokazem twórczości Aleksandra Kotsisa. Stwarza możliwość przewartościowania i reinterpretacji jego sztuki z uwzględnieniem zarówno związanych z nią treści, jak i rozwiązań formalnych. Na ekspozycję, zorganizowaną w 185. rocznicę narodzin artysty, składa się 119 obrazów olejnych oraz ponad 50 akwarel, rysunków i szkiców.Publikacja towarzysząca wystawie obejmuje kalendarium życia i twórczości Kotsisa oraz interdyscyplinarne eseje analizujące jego twórczość pod względem tematycznym i formalnym, wprowadzając Czytelnika również w tajniki stosowanej przez niego techniki i technologii. Katalog zawiera ponadto obszernie ilustrowany wykaz dzieł olejnych i rysunkowych Kotsisa prezentowanych na wystawie.
Publikacja dotyka problemu książki w trzech jej głównych aspektach: książki jako dzieła sztuki, jako środka rozpowszechniania nowych motywów artystycznych i ikonograficznych oraz jako tekstualnego źródła idei i tematów w sztuce.W związku z mijającą w 2016 r. 1050. rocznicą chrztu przyjętego przez Mieszka I oraz 500. rocznicą powstania najstarszego w Polsce i w Europie ekslibrisu, powstała publikacja, która stara się umiejscowić wartość książki jako dzieła sztuki funkcjonującego w tekstach istotnych dla relacji Państwo-Kościół w kulturze polskiej.
Po raz pierwszy w historii Muzeum Narodowe w Krakowie zorganizowało wystawę prezentującą oryginalne prace, wydawnictwa i przedmioty z lat 18712017, związane z komiksem w Polsce. Wystawie towarzyszyło wydawnictwo Teraz komiks! pod redakcją Artura Wabika. To znacznie więcej niż katalog wystawy, znajdziemy tu historię polskiego i europejskiego komiksu, charakterystykę najpopularniejszych postacii rysowników oraz mnóstwo barwnych ilustracji.Publikacja może stać się okazją do przypomnienia sobie przyjaciół z dzieciństwa dla kilku pokoleń. W ich świat wprowadza nas Bezrobotny Froncek, bohater najdłużej ukazującej się polskiej serii prasowej. Towarzyszymy Koziołkowi Matołkowi, poznajemy najsłynniejszego krakowskiego dżentelmena, profesora Filutka i jego nieodłącznego towarzysza... Odwiedzimy Mirmiłowo, słowiański gród, w którym mieszkają Kajko i Kokosz. Razem z Jonkiem, Jonką i Kleksem wybierzemy się po smocze jajo i złoto Alaski. Nie zabraknie Tytusa, Romkai A'Tomka, a Bąbelek i Kudłaczek zaprowadzą nas do źródeł wody sodowej. Są i młodsi bohaterowie, jak jeżdżący na deskorolce Jeż Jerzy i walczący z osiedlową przestępczością Wilq...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
