Broń biała, a zwłaszcza szabla, zajmuje wyjątkowe miejsce w historii Polski. Broń ta miała znaczenie bojowe i świadczyła o przynależności do stanu szlacheckiego, a za sprawą umieszczanych na głowniach napisów i wizerunków manifestowała poglądy czy przekonania religijne właścicieli. Ta ostatnia funkcja, charakterystyczna dla przedrozbiorowej Polski, odrodziła się w XIX wieku dzięki zgodzie rządu austriackiego na noszenie broni do stroju narodowego przez Polaków mieszkających w Galicji. Wzrosło wówczas zapotrzebowanie na szable w typie karabeli i na nowo upowszechnił się zwyczaj ozdabiania ich głowni motywami patriotycznymi, podsycony wydarzeniami z lat 18611863. W książce Broń z warsztatu Ignacego Hfelmajera Leszek Zachuta omawia sylwetkę krakowskiego szabelnika i rusznikarza, którego twórczość przypadająca na czas odzyskiwania przez miasto kulturalnego znaczenia i rodzącego się popytu na produkty patriotyczne charakteryzuje się wysoką jakością i staranną ornamentyką, dzięki czemu jego wyroby były dobrze rozpoznawalne i cenione. Autor przybliża losy rodziny Hfelmajerów, przybyłej do Krakowa z Austrii, przedstawia życie i działalność Ignacego na tle ważnych dla miasta wydarzeń historycznych (takich jak np. rewolucja krakowska czy powstanie styczniowe), a także opisuje konkretne szable, pistolety i strzelby powstałe w jego warsztacie. Tę opowieść ilustrują liczne fotografie nie tylko przedstawiające miejsca i postaci związane z życiem tego wybitnego rzemieślnika, ale przede wszystkim bardzo szczegółowo prezentujące wykonaną przez niego broń.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
