„Punkt wspólny” to zbiór opowiadań o kobietach zmagających się z lękami, poczuciem klęski i niezrozumieniem. W świecie nastawionym na sukces nie ma wielu chwil na rozmowę o tym, co się myśli i czuje. Z pozoru bohaterki zmagają z innymi problemami. Wspólne są jednak emocje i cienka linia między światłem a ciemnością. Wszak najtrudniej zrozumieć siebie wzajemnie. Może poznając punkt wspólny, damy szansę i im, i sobie?
FRAGMENT RECENZJI
"Barbara Pawliczek wprowadza czytelnika w świat myśli i niełatwych emocji, które towarzyszą cierpiącym kobietom. Oczami swoich bohaterek pokazuje, jak tłumione emocje z czasem obezwładniają ciało i umysł, prowadząc do choroby. I choć choroba ta nie jedno ma imię, to niczym pętla na szyi z każdym kolejnym oddechem zacieśnia się coraz mocniej, odbierając chęć życia. Autorka w niezwykle obrazowy sposób przedstawia emocje towarzyszące zmagającym się z depresją, zaburzeniami odżywiania czy współuzależnieniem w związku. Opowiadania prowokują także do refleksji nad rolą związków uczuciowych i relacji w rodzinie, a szczególnie w okresie dzieciństwa."
dr hab. Krystyna Rymarczyk, prof. Uniwersytetu SWPS
O AUTORCE
Barbara Pawliczek: Ślązaczka. W 2018 roku rozpoczęła studia prawnicze. Pisze od kilkunastu lat. W 2019 roku ukazał się jej tomik poetycki „Róże potrzebują czasu, by rozkwitnąć”, a w 2020 roku tomik „Ciało”. W wolnej chwili czyta, praktykuje jogę i piecze ciasta.
„Bardzo bym chciała, żeby dzięki mojej książce czytelniczki i czytelnicy poczuli się rozumiani. By poczuli, że nie są sami bez względu na to, z czym się zmagają. Chcę pokazać, że każdy wybiera między różnymi drogami, że każdy też może sięgnąć po pomoc. Pamiętajmy, żadna choroba nie jest wstydem. Gdzieś za horyzontem jest nadzieja.”
– Autorka
Powieść „Im przeznaczone” kreśli drogi determinujące naszą tożsamość, wskazując na marzenia i czyny naszych rodziców, ale pokazuje również, że sami mamy w sobie siłę, by być kim chcemy i by żyć w taki sposób, jaki sami uznamy za słuszne. Niezwykłe ciepło płynie z zakończenia książki. Okazuje się, że miłość i tak wygrywa!
FRAGMENT RECENZJI:
„Po raz kolejny Alžběcie Bublanovej udało się z łatwością przeniknąć do wnętrza swoich bohaterów, choć ich perypetie nie są łatwe. O sile powieści Im przeznaczone nie świadczy objętość, ale sposób w jaki autorka prowadzi narrację. Jest to lektura wymagająca skupienia, która szczególnie mocno rezonuje u wrażliwych czytelników.”
– Baru Javorková, Knihomilka
O AUTORCE:
Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu”, „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Jest współautorką poradnika dla pisarzy „Cvičebnice tvůrčího psaní: I Shakespeare nějak začal” (Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał). Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania w ramach projektu Kursy z Salonu i wydaje lokalny magazyn „Náměsíčník” o jednej z praskich dzielnic.
Oto zestaw sprawdzonych rad dla młodego pisarza. Poradnik dotyczy wszystkich etapów pracy nad książką. Ćwiczenia kreatywnego pisania wskazują, jak z prezentowanej wiedzy korzystać w praktyce. Chcesz odkryć swoje twórcze „ja” lub pogłębić wiedzę na temat kreatywnego pisania? „Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał” prowadzą przez najważniejsze elementy rzemiosła. Poznasz proces twórczy, jak pracuje się z pomysłami i tematami. Nauczysz się, jak planować, budować historie i bohaterów oraz dialogi. Dowiesz się, co zrobić z gotowym tekstem. Zeszyt ćwiczeń dostarcza praktycznej i wszechstronnej wiedzy o twórczym pisaniu. Dopełnieniem jest część poradnika dotycząca technik pisania i właściwego doboru środków językowych. W książce znajdziesz 47 ćwiczeń, ćwiczenia uzupełniające, inspirujące przykłady, pisarskie spostrzeżenia i twórcze rady. Zanurz się z lekkością w świat pisarzy, kreatywności i wyobraźni! Fragm. recenzji: "Życzę ci lekkiego pióra. Jeśli sądzisz, że to nierealne, uwierz mi, że nawet twórcza nędza jest w gruncie rzeczy piękna. Szczególnie, gdy pomoc jest w pobliżu, a taką jest ta książka. Osobiście jestem za nią wdzięczna autorkom." Jana Divišová, dziennikarka Informacje o autorkach: Alžběta Bublanová Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu”, „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania w ramach projektu Kursy z salonu i wydaje lokalny magazyn „Náměsíčník” o jednej z praskich dzielnic. Andrea Selzerová Założycielka Kursów z Salonu (2014). Opracowuje koncepcje kursów online i offline, mające na celu rozwijanie potencjału twórczego. Stworzyła platformę internetową do nauki kreatywnego pisania Start Writing. Jest współautorką 21-dniowego notatnika pisarza. Studiowała dziennikarstwo, interesuje się kreatywnością i procesem twórczym, udziela korepetycji i uczy profesjonalnego pisania.
Najnowsze kompendium wiedzy prawno-organizacyjnej dla menedżerów szpitalnych i ambulatoryjnych laboratoriów diagnostycznych oraz osób wykonujących zawód diagnosty laboratoryjnego.
Diagnosta laboratoryjny przygotowuje i przeprowadza badania, dokonuje interpretacji wyników. W dobie pandemii, w związku wysoką liczbą zachorowań rola diagnostów laboratoryjnych w procesie walki z chorobami epidemicznymi nabiera szczególnego znaczenia.
Opracowanie prezentuje pełny obraz znaczenia diagnostów laboratoryjnych w procesie udzielania świadczeń zdrowotnych, wychodząc od roli diagnosty laboratoryjnego w systemie opieki zdrowotnej jako przedstawiciela zawodu zaufania publicznego, omawiając choroby zawodowe związane z wykonywanym zawodem, a także aspekty odpowiedzialności dyscyplinarnej, karnej i cywilnej oraz zasady organizacji pracy przy łóżku pacjenta, wskazując również na znaczenie jakości obsługi pacjenta, aspekty dotyczące zatrudniania, wynagradzania i motywowania pracowników laboratorium czy miejsce diagnostyki laboratoryjnej w procesie cyfryzacji systemu ochrony zdrowia.
Adresatami niniejszej publikacji są diagności laboratoryjni oraz wszyscy zawodowo związani z sektorem ochrony zdrowia, jak również studenci kierunków prawnych i medycznych.
Spis treści:
Słowo od Recenzenta (prof. Jędrzej Skrzypczak)
Wprowadzenie od Redaktora Naukowego (prof. Monika Urbaniak)
Rozdział 1. Prawne podstawy wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego (Monika Urbaniak)
Rozdział 2. Charakterystyka zawodu diagnosty laboratoryjnego w oparciu o ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą (Natalia Chojara)
Rozdział 3. Choroby zawodowe pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych (Katarzyna Pluta-Hadas)
Rozdział 4. Organizacja diagnostyki przy łóżku pacjenta (POCT) w praktyce (Robert Ziarnik)
Rozdział 5. Znaczenie jakości obsługi pacjenta w procesie diagnostyki laboratoryjnej dla kształtowania wizerunku podmiotu leczniczego (Anna Frankowska)
Rozdział 6. Zatrudnianie, wynagradzania i motywowanie diagnostów (Piotr Pagórski)
Rozdział 7. Odpowiedzialność dyscyplinarna diagnostów laboratoryjnych (Marcin Waszak)
Rozdział 8. Odpowiedzialność karna diagnostów laboratoryjnych (Magdalena Zamroczyńska)
Rozdział 9. Odpowiedzialność cywilna diagnosty laboratoryjnego (Juliusz Szewczyk)
Rozdział 10. Miejsce diagnostyki laboratoryjnej w procesie cyfryzacji systemu ochrony zdrowia (Maciej Jankowiak)
Informacje o Redaktorze Naukowym:
Prof. dr hab. n. pr. Monika Urbaniak – kierownik Katedry i Zakładu Prawa Medycznego i Farmaceutycznego na Uniwersytecie Medycznym im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Radca prawny w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Poznaniu. Prezes Polskiego Towarzystwa Nauk o Zdrowiu. Członek Polskiego Towarzystwa Prawa Medycznego oraz Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego. Autorka ponad 150 publikacji naukowych. Specjalizuje się w prawie medycznym i konstytucyjnym.
Znany i doceniany w PRL reportażysta w 1989 roku przybywa na Madagaskar, by poznać jego historię i panoramę społeczną oraz zebrać materiały do nowej książki.
Wyspa jeszcze przed II wojną światową stała się polską kolonią i zachowała odrębność polityczną. Kiedy dziennikarz stawia pierwsze kroki w Nowej Warszawie na Madagaskarze, nic nie zapowiada, jak blisko znajduje się oko cyklonu, w którym ścierają się stary porządek z nowym.
Czy warto kłaść na szali życie w imię prawdy i rzetelności dziennikarskiej? Czy jest możliwe przeżyć wśród wygasłych wulkanów, wśród ludzi o sercach kipiących nienawiścią i żądzą władzy.
O AUTORZE:
Maciej Zajączkowski. Urodzony w 1992 roku w Warszawie. Absolwent prawa i stosunków międzynarodowych, aktualnie doktorant na Uniwersytecie Warszawskim. Z zawodu – audytor. Z zamiłowania – podróżnik.
FRAGM. RECENZJI:
„Mocna, odważna, wielowymiarowa. Maciej Zajączkowski stworzył opowieść, w której precyzyjnie dopracowana fabuła staje się pretekstem do refleksji nad znaczeniem wolności, postępu i prawdy. "Czerwona ziemia" to historia pozostająca w pamięci na bardzo długo.”
Joanna Dulewicz, pisarka
Zsyłka na Wschód, powrót do kraju i służba dla Polski w Wietnamie, Etiopii i na Islandii. Dziennik obejmuje także okres transformacji po ’89 roku, w którym z głębokim niepokojem autor dokładnie notuje bieżące wydarzenia i rozprawia o przyszłych losach kraju. „Konsul” to idealny punkt wyjścia do rozmów o historii i bieżącej sytuacji geopolitycznej Polski.
Fragment recenzji:
„Pisane piórem szlachetnego człowieka do dziś niegodzącego się na świat upokorzeń i niesprawiedliwości, niezależnie od granic.”
Magdalena Pramfelt (Prezydent Stowarzyszenia Konsulów Honorowych w Polsce)
O autorze:
Stanisław Dąbrowa-Laskowski
Doktor nauk ekonomicznych. Emerytowany praktyk gospodarki morskiej i służby dyplomatycznej. Lwowski kresowiak. Sybirak po sowieckiej zsyłce na stepy północnego Kazachstanu. Autor książek wspomnieniowych oraz artykułów w prasie ekonomicznej. Owdowiały mąż Oleńki, ojciec Halinki i zięcia Krzysztofa, dziadek Agnieszki.
Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje nadzieję, że nie jest za późno, by żyć.
Bohaterka „Kamienicy" obserwuje ludzi i snuje w głowie ich wydumane historie. Analizuje siebie, własne ciało i podejmowane decyzje. Poświęca dużo uwagi córce, która wyszła z nałogu alkoholowego i także uczy się żyć na nowo.
„Kamienica" opowiada o nieubłaganym przemijaniu, zapomnianych pasjach i porzuconych pragnieniach oraz próbach powrotu do swojego serca. Jest idealną lekturą, bo dodaje wiary we własne siły i przekonuje, że nigdy nie jest za późno na życie pełną piersią. To książka, którą warto częstować się codziennie po kawałku.
Alžběta Bublanová posiada oryginalny styl snucia historii. Rozmyślnie zadaje pytania o sens życia, zwinnie obrazuje relacje matki i córki, przekonująco interpretuje myśli. W twórczości stawia na prozę życia, opisując ją szczegółowym językiem i tworząc świadomie ukształtowany obraz postaci. Jej wizja daje nadzieję, że można pójść nową drogą, na którą dotychczas nie miało się odwagi.
Bohaterka „Kamienicy” obserwuje ludzi i wymyśla ich historie. Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje nadzieję, że nie jest za późno, by żyć.
Fragm. recenzji:
„Autorka bardzo szczegółowo zajmuje się psychologią postaci matki i córki, ich bardzo skomplikowaną relacją naznaczoną alkoholizmem córki. Żadna z postaci nie stanowi odzwierciedlenia doświadczeń autorki. Alžběta Bublanová nie jest w wieku zbliżonym do książkowej matki, która jest na emeryturze, ani nie ma doświadczenia książkowej bezdzietnej córki, poruszającej się na krawędzi egzystencji. Mimo to autorka pokazała obie postacie bardzo dobrze i wiarygodnie. Dzięki bogatemu językowi „Kamienica” staje się literaturą, która się nie narzuca, ale jest bardzo interesującą, świadczącą o talencie jej autorki, która, jak podkreśliłem na wstępie, ma jeszcze wiele przed sobą.” – Jiří Lojín, Vaše Literatura
Wbrew tytułowi i przypuszczeniom niektórych, nie jest to banalna opowieść miłosna. Nie ma w niej żadnego różu, a także to nie Maja jest panną młodą.""Pakistańskie wesele"" to najprawdziwsza historia o ludziach z krwi i kości. Spojrzenie na inną kulturę przez polską kosmopolitkę. Choć zdaje się, że będzie to historia o blichtrcie i zabawach pakistańskich elit, jest to najlepszy punkt wyjścia do rozmów o stosunkach międzyludzkich, rodzinnych, związkach, partnerstwie, nierównościach społecznych, przyzwyczajeniach, a nawet pracy osób z niepełnosprawnościami czy społecznej tolerancji różnych zjawisk. Mimo wszystko Maja prowadzi swoją opowieść z przymrużeniem oka, okraszając ją dobrym humorem.Kiedy weźmiesz tę książkę do ręki, obok zasiądzie Maja Klemp, która z właściwym sobie humorem opowie o kraju męża. ""Pakistańskie wesele"" obejmuje 14 dni podróży kosmopolitki, której przyszło wystąpić w roli druhny podczas wielodniowych uroczystości zorganizowanych dla elitarnego grona ośmiuset osób. Dziennik Mai jest subiektywnym portretem współczesnego pakistańskiego społeczeństwa i przestrogą dla wegetarian, którym marzy się wyprawa do tej części subkontynentu. Autorka niczymwspółczesnabajarka snuje opowieść językiem mówionym, bawi się słowem i skraca dystans. Odwiedzisz z nią inną kulturę, zdobędziesz szczyty Hindukuszu czy zapolujesz na perfumy w piwnicach Islamabadu.Poznasz jej Księcia i historię miłości, która pokonała różnice kulturowe oraz życie w różnych strefach czasowych.""Pakistańskie wesele"" to wielobarwny opis ludzi, strojów i miejsc. Maja dzieli się refleksjami na temat aktualnych problemów, jak nierówności społeczne czy brak tolerancji. Lektura utwierdza w przekonaniu, że można podejść do innych łagodniej i bez uprzedzeń. Choć autorka nie pozostaje obojętna na uroki egzotycznych strojów czy biżuterii, którym równie chętnie poświęca uwagę, z nią możesz zajrzeć w głąb ludzkiej duszy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
