W okresie II wojny niemieckie jednostki pancerne i zmotoryzowane zostały uzbrojone w wozy dowodzenia wyposażone w radiostacje przeznaczone do nawiązania łączności ze sztabem oraz współdziałania z artylerią lub lotnictwem. Najczęściej były to zmodyfikowane czołgi PzKpfw III Sd Kfz 141. Panzerbefehlswagen (PzKpfw III) Sd Kfz 266, 267 i 268 i Panzerbeobachtungswagen III Sd Kfz 143.
Można śmiało postawić tezę, że czołgi Sherman 17 pdr. lub Sherman Firefly uratowały alianckie wojska pancerne przed klęską w Normandii w czerwcu 1944 roku i zepchnięciem z powrotem do morza alianckich wojsk lądowych. Czołg Firefly był wówczas jedynym alianckim wozem bojowym mogącym skutecznie zwalczać niemieckie straszliwe bliźniaki"" czołgi średnie PzKpfw V Sd Kfz 171 Panther i czołgi ciężkie PzKpfw IV Sd Kfz 181 Tiger.Czołgi Firefly znajdowały się na uzbrojeniu pułków pancernych PSZ w składzie 1. dywizji pancernej i 2. brygady pancernej walczącej we Włoszech. Ponadto czołgów Firefly używały jednostki kanadyjskie i czechosłowackie w Europie Zachodniej oraz nowozelandzkie i południowoafrykańskie we Włoszech. Czołgi Firefly zostały także dostarczone do jednostek amerykańskich, lecz tylko kompania C z 555. batalionu czołgów 5. armii walczącej w Italii otrzymała czołgi Firefly przed zakończeniem wojny.
W dniu 4 sierpnia ok. 14.00 oddziały powstańcze atakowały koszary żandarmerii w szkole na ul. Żelaznej i w szpitalu św. Zofii. Natarcie miał prowadzić batalion ""Miotła"" wspierany przez czołg. Pierwszy strzał wywalił narożnik szkoły, dwa następne zniszczyły stanowisko karabinu maszynowego.Pod koniec akcji okazało się, że czołg nie może ostrzeliwać wyżej położonych celów, dlatego ""Pantera"" wjechała przodem na zwał gruzu i już bez trudu ostrzeliwała pozycje Niemców. Następnie czołg podjechał w najbliższe sąsiedztwo szkoły i zniszczył stanowisko karabinu maszynowego na balkonie. Drugi czołg dowodzony przez por. ""Wacka"" wspierał o 17.00 kolejny atak na szkołę. Po tym natarciu Niemcy wycofali się podkopem do szpitala św. Zofii.
Publikacja prezentuje opis wzorów malowań i system oznaczeń pojazdów pancernych niemieckich jednostek pancernych, zmotoryzowanych i piechoty w okresie od 1933 do końca 1941 roku.
W okresie II wojny światowej jednostki armii niemieckiej były uzbrojone w działa szturmowe. Najbardziej powszechnie używane były działa szturmowe Sturmgeschutz III/40 Sd Kfz 142,142/1 i Sturmhaubitze 42 Sd Kfz 142/2 zbudowane na podwoziu czołgu PzKpfw II Sd Kfz 141.Sturmgeschutz III/40 był najliczniej produkowanym niemieckim wozem bojowym. W latach 1940-1945 wyprodukowano około 8500 pojazdów uzbrojonych w armatę kalibru 75 mm i około 1300 w haubicę 75 mm i około 1300 w haubicę kalibru 105 mm, czyli łącznie niemieckie fabryki opuściło blisko 10 000 dział szturmowych różnych wersji.W pierwszej części monografii (Militaria nr 405) zostały omówione działa szturmowe StuG III, wersje A-E, uzbrojone w armatę 7,5 cm StuK 37 L/24 kalibru 75 mm. W kolejnej części (Militaria nr 416) zostały opisane pojazdy wersji F i F8 przezbrojone w armaty 7,5 cm StuK 40 L/43 i 7,5 cm StuK 40 L/48. W ostatniej części zostaną zaprezentowane działa szturmowe StuG 40 (prawidłowo StuG III) Sd Kfz 142/1 Ausf.G oraz StuH 42 Ausf. G uzbrojone w haubice 10,5 cm StuH 42 L/28. Zastosowanie bojowe zostanie przestawione w oddzielnej publikacji.Sturmgeschutz 40 Ausf. G Sturmhaubitze 42. Tank Power vol. CXLVIII 435
Podczas drugiej wojny światowej armia niemiecka jako pierwsza w świecie wprowadziła do uzbrojenia półgąsienicowe transportery opancerzone Sd Kfz 251 popularnie nazywane Hanomag.Transportery Sd Kfz 251 były używane do przewożenia żołnierzy oraz ciężkiego uzbrojenia piechoty (moździerze, ciężkie karabiny maszynowe, armaty, miotacze płomieni i wyrzutnie rakietowe). Służyły jako ambulanse, wozy sztabowe i wozy łączności. Ciekawym zastosowaniem transportera było wykorzystanie go, jako pojazdu z noktowizorem.Transportery opancerzone typu Sd Kfz 251 były używane w latach 1939-1945 na wszystkich frontach wojny. Po zakończeniu wojny zmodyfikowana wersja transportera Sd Kfz 251 OT 810 znajdowała się na wyposażeniu armii czechosłowackiej.
Czołg przeciwlotniczy tzw. Flakpanzerkampfwagen IV był przeznaczony do zwalczania samolotów na niskim i średnim pułapie, mógł być także użyty do zwalczania celów naziemnych, załoga pięcio, sześcio lub siedmioosobowa.Z przodu kadłuba, po lewej stronie skrzyni przekładniowej zajmował stanowisko kierowca-mechanik. Z przodu kadłuba po prawej stronie znajdowało się stanowisko strzelca-telegrafisty (w Mobelwagenie radiotelegrafisty) obsługującego kadłubowy karabin maszynowy MG 34 i radiostację (w Wirbelwindzie i Ostwindzie). Pozostali członkowie załogi czołgu zajmowali stanowiska w odkrytej wieży; z tyłu wieży, pośrodku wieży dowódca czołgu/celowniczy i dwóch ładowniczych po obu bokach (w Kugelblitzu jeden ładowniczy).fragment
Nieznanym epizodem z historii armii II Rzeczpospolitej są wielkie manewry, które odbyły się na Wołyniu we wrześniu 1938 roku,. Manewry wołyńskie (14-18 września 1938) pozostały w cieniu inkorporacji Zaolzia w październiku 1939 roku. W operacji zaolziańskiej brały udział 21. Dywizja Piechoty Górskiej i 10. Brygada Kawalerii (zmotoryzowanej), a także niektóre oddziały artylerii (np. dywizjon z 1. Pułku artylerii najcięższej), saperów i wojsk pancernych, które z Wołynia trafiły bezpośrednio na śląsk Cieszyński. W niniejszym opracowaniu zostanie przedstawiony głownie udział jednostek pancernych: 10. Brygady i innych oddziałów pancernych (kompanie czołgów lekkich i rozpoznawczych, szwadrony pancerne), które zostały przydzielone do jednostek biorących udział w ćwiczeniu oraz do Zgrupowania Pancernego.
Historię powstania czołgów lekkich M3 warto poprzedzić wyjaśnieniem dotyczącym nomenklatury używanej w USA. Otóż w okresie przed wybuchem II wojny światowej (do 1940 roku) broń pancerna znajdowała się zarówno w gestii dowództwa piechoty, jak i kawalerii. Pewnym namacalnym dowodem tej dwoistości były metalowe plakietki mocowane do wież czołgów: ze skrzyżowanymi karabinami (piechota) lub szablami (kawaleria) oraz przyjęcie odmiennych nazw, czasami dla tych samych typów wozów bojowych. Określenie TANK dotyczyło wozów bojowych piechoty, natomiast kawaleria nazywała swoje czołgi COMBAT CAR.Był to rezultat przyjęcia ustawy o obronie narodowej (1920), która rozwiązywała istniejący w okresie wojny światowej Tank Corps i kierowała wszystkie czołgi pod sztandary piechoty. W ten oto sposób czołgi zostały niejako przypisane do piechoty, zresztą wówczas taktyka użycia, przewidywała ich zastosowanie tylko do wsparcia piechoty.
Pierwszym niemieckim czołgiem przeciwlotniczym, tzw. Flakpanzer, a w istocie samobieżnym działem przeciwlotniczym był 2 cm Dlak 38 L/65 auf PzKpfw 38(t) Sd Kfz 140 Ausf. L, Flakpanzer 38(t). Rozpoczęcie wojny na froncie wschodnim początkowo nie zmieniło założeń niemieckiej taktyki użycia wojsk pancernych. Dopiero po kilku miesiącach doszło do zasadniczych zmian. Z jednej strony było to wynikiem specyficznych warunków terenowych frontu wschodniego, zaś z drugiej strony warunki prowadzenia wojny wymusiły wykorzystanie nowych pojazdów pancernych, innych niż zakładała do tej pory strategia Blirzkriegu. Do tej pory sprawdzały się typowe środki rozpoznania, którymi w armii niemieckiej były samochody pancerne i ewentualnie czołgi lekkie. W Rosji niezbędne były specjalne szybkie czołgi rozpoznawcze i pojazdy półgąsienicowe przystawanie do wykonywania zdań rozpoznawczych. W ten sposób powstał czołg rozpoznawczy Aufklarunspanzer 38(t) Sd Kfz 140/1
W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki rozpoznawcze były początkowo uzbrojone tylko w samochody pancerne. Używano kilku typów pojazdów różniących się masą bojową, właściwościami trakcyjnymi i uzbrojeniem. Najlżejsze były pojazdy czterokołowe (4-Rad) Militaria Nr 339 i 340. W jednostkach znajdowały się także cięższe pojazdy sześciokołowe (6-Rad) wytwarzane na podwoziach standardowych samochodów ciężarowych Militaria Nr 340.Armia niemiecka, obok wzmiankowanych samochodów używała także ciężkich samochodów pancernych Sd Kfz 231/232/233 (8-Rad) skonstruowanych na podwoziu typu GS. Były to pojazdy o dobrych własnościach trakcyjnych, lecz o stosunkowo słabym uzbrojeniu i opancerzeniu (Militaria Nr 394). Pojazdy ośmiokołowe Sd Kfz 231/232/233 bbyły produkowane do połowy 1943 roku, później zostały zastąpione przez doskonałe, również ośmiokołowe, samochody pancerne Sd Kfz 234.W niniejszym opracowaniu zostaną omówione cztery wersje samochodów ośmiokołowych ARK Sd Kfz 234 (8-Rad) i austriackie samochody pancerne ADGZ używane głównie w jednostkach policji niemieckiej.
Czołg Panzerkampfwagen III Sd Kfz 141 był podstawowym typem czołgu średniego armii niemieckiej. PzKpfw III Sd Kfz 141 stanowiły główne uzbrojenie jednostek Panzerwaffe i Waffen-SS w latach 1939-1943. ""Trójki"" były, obok czołgów PzKpfw IV Sd Kfz 161 i PzKpfw V Sd Kfz 171 ""Panther"", najliczniej produkowanymi niemieckimi czołgami.
Obecnie wydaje się, że termin „Zaolzie” to tylko nazwa historyczna i w tej chwili kojarzona niejednokrotnie wyłącznie znanymi współcześnie Polakami „zza Olzy” – Haliną Mlynkovą, Evą Farną, czy aktorem Janem Monczką. Jednak, nawet po latach Zaolzie nadal wywołuje nad Wisłą (myślę o tej maleńkiej Wisełce wypływającej spod Baraniej Góry) i Olzą nietłumione emocje. Pomimo zmian w ostatnich latach, w stosunkach pomiędzy Rzeczpospolitą Polską i Republiką Czeską, Zaolzie to nadal jątrząca się rana, o czym może świadczyć np. próba ingerencji konsula Republiki Czeskiej w Katowicach w odbudowę pomnika „Cieszyńskiej Nike”, czy pokrywanie obraźliwymi napisami pomnika, prawdopodobnie odpowiedzialnego za masakrę w Stonawie, generała Josefa Snejdarka.
Warszawa Poland: Wydawnictwo Militaria, 2010. 71 pages dual polish english text full colour profiles - prof ill colour & b/w photos 1/35 scale plans. A detailed look at the German 4x4 Light Armoured Car and its Variants used on all fronts in WWII.. First Edition. Soft Cover. New/No Jacket.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
