W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki rozpoznawcze były początkowo uzbrojone tylko w samochody pancerne. Używano kilku typów pojazdów różniących się masą bojową, właściwościami trakcyjnymi i uzbrojeniem. Najlżejsze były pojazdy czterokołowe (4-Rad) Militaria Nr 339 i 340. W jednostkach znajdowały się także cięższe pojazdy sześciokołowe (6-Rad) wytwarzane na podwoziach standardowych samochodów ciężarowych Militaria Nr 340.Armia niemiecka, obok wzmiankowanych samochodów używała także ciężkich samochodów pancernych Sd Kfz 231/232/233 (8-Rad) skonstruowanych na podwoziu typu GS. Były to pojazdy o dobrych własnościach trakcyjnych, lecz o stosunkowo słabym uzbrojeniu i opancerzeniu (Militaria Nr 394). Pojazdy ośmiokołowe Sd Kfz 231/232/233 bbyły produkowane do połowy 1943 roku, później zostały zastąpione przez doskonałe, również ośmiokołowe, samochody pancerne Sd Kfz 234.W niniejszym opracowaniu zostaną omówione cztery wersje samochodów ośmiokołowych ARK Sd Kfz 234 (8-Rad) i austriackie samochody pancerne ADGZ używane głównie w jednostkach policji niemieckiej.
Czołg Panzerkampfwagen III Sd Kfz 141 był podstawowym typem czołgu średniego armii niemieckiej. PzKpfw III Sd Kfz 141 stanowiły główne uzbrojenie jednostek Panzerwaffe i Waffen-SS w latach 1939-1943. ""Trójki"" były, obok czołgów PzKpfw IV Sd Kfz 161 i PzKpfw V Sd Kfz 171 ""Panther"", najliczniej produkowanymi niemieckimi czołgami.
Obecnie wydaje się, że termin „Zaolzie” to tylko nazwa historyczna i w tej chwili kojarzona niejednokrotnie wyłącznie znanymi współcześnie Polakami „zza Olzy” – Haliną Mlynkovą, Evą Farną, czy aktorem Janem Monczką. Jednak, nawet po latach Zaolzie nadal wywołuje nad Wisłą (myślę o tej maleńkiej Wisełce wypływającej spod Baraniej Góry) i Olzą nietłumione emocje. Pomimo zmian w ostatnich latach, w stosunkach pomiędzy Rzeczpospolitą Polską i Republiką Czeską, Zaolzie to nadal jątrząca się rana, o czym może świadczyć np. próba ingerencji konsula Republiki Czeskiej w Katowicach w odbudowę pomnika „Cieszyńskiej Nike”, czy pokrywanie obraźliwymi napisami pomnika, prawdopodobnie odpowiedzialnego za masakrę w Stonawie, generała Josefa Snejdarka.
Warszawa Poland: Wydawnictwo Militaria, 2010. 71 pages dual polish english text full colour profiles - prof ill colour & b/w photos 1/35 scale plans. A detailed look at the German 4x4 Light Armoured Car and its Variants used on all fronts in WWII.. First Edition. Soft Cover. New/No Jacket.
Niniejsze opracowanie omawia niektóre czołgi używane w jednostkach pancernych Wojska Polskiego od 1939 roku, a w zasadzie od 1940 roku, do 1945 roku. Autor celowo zrezygnował z układu chronologicznego, na rzecz układu tematycznego, bowiem historię czołgów WP w tym okresie nie do końca oddaje typ użytych czołgów, które niejednokrotnie były używane do wykonywanych zadań bojowych, do których nie były przygotowane. Przykładem takich operacji mogą być walki we Francji, w czerwcu 1940 roku, gdy powolne czołgi piechoty Renault R35/39/40 zostały wykorzystane do samodzielnych zadań taktycznych, do których były przeznaczone np. czołgi kawalerii SOMUA S35.
Najpowszechniej używanym, w pierwszej fazie II wojny światowej, brytyjskim czołgiem był Infantry Tank Mark I i Mark II „Matilda”. W latach późniejszych „Matildy” zostały zastąpione przez nowsze konstrukcje, dysponujące silniejszym opancerzeniem i uzbrojeniem.
„Matilda” była, obok amerykańskiego czołgu M4 „Generał Sherman”, jedynym wozem bojowym, który uczestniczył w walkach na wszystkich frontach ostatniej wojny światowej. Na froncie zachodnim w maju 1940 roku, w Afryce w latach 1940-1943 (Libia, Egipt, Etiopia, Malta). W maju 1941 roku niewielka ilość „Matild” broniła lotnisk na Krecie. Czołgi wysyłane w ramach Lend-Lease trafiły do sowieckich jednostek pancernych, m.in. walczących pod Moskwą i Charkowem w latach 1941-1942. Nie zabrakło czołgów „Matilda” także w walkach na Dalekim Wschodzie.
W okresie wojny została uruchomiona produkcja udanych pociągów pancernych typu BP-42 i BP-44, a ponadto do jednostek trafiły inne typy pojazdów szynowych np. ciężkie opancerzone lokomotywy spalinowe uzbrojone w armaty tzw. Panzertriebwagen, improwizowane pociągi pancerne tzw. Streckenschutzzug, pociągi sztabowe (Kommandozug), drezyny pancerne, a nawet specjalne wagony przeznaczone do niszczenia nieprzyjacielskich pojazdów pancernych (Panzerjagerwagen).
W okresie II wojny światowej jednostki armii niemieckiej były uzbrojone w działa szturmowe. Najbardziej powszechnie używane były działa szturmowe Sturmgeschutz III/40 Sd Kfz 142,142/1 i 142/2 zbudowane na podwoziu czołgu PzKpfw III Sd Kfz 141.
Nieznanym epizodem z dziejów niemieckich jednostek pancernych w okresie II wojny światowej, są walki oddziałów pancernych sformowanych w ramach policji porządkowej (Ordungspolizei). Zadaniem tych jednostek była służba patrolowa, wsparcie pieszych oddziałów policji w zakresie prowadzenia rozpoznania i niszczenia umocnionych punktów oporu przeciwnika, a przede wszystkim walka z oddziałami partyzanckimi na terenach okupowanych.
Czołg Panzerkampfwagen III Sd Kfz 141 był podstawowym typem czołgu średniego armii niemieckiej. PzKpfw II Sd Kfz 141 stanowiły podstawowe uzbrojenie jednostek Panzerwaffe i Waffen-SS w latach 1939-1943. „Trójki” były, obok czołgów PzKpfw IV Sd Kfz 161 i PzKpfw V Sd 171 „Panther”, najliczniej produkowanymi niemieckimi czołgami. Niniejsze opracowanie przedstawia tylko czołgi PzKpfw III Aufs. J – Sd Kfz 141. Opis działań bojowych czołgów PzKpfw III Ausf. J ograniczony został tylko do okresu, kiedy czołgi Aufs. J, stanowiły główne wyposażenie jednostek pancernych armii niemieckiej, czyli lat 1941-1942.
W okresie drugiej wojny światowej armia niemiecka używała obok klasycznych pojazdów kołowych także wielu typów pojazdów półgąsienicowych. Najbardziej popularne były transportery opancerzone typu Sd Kfz 250 i Sd Kfz 251 oraz ciągniki półgąsienicowe.
Niemcy wprowadzili też do jednostek pojazdy półgąsienicowe powstałe w wyniku przebudowy standardowych samochodów ciężarowych.
Już pierwszy rok walki w Rosji pozwolił uzyskać cenne doświadczenia w zakresie sprawności transportu na froncie wschodnim. W okresie wiosennym i jesiennym rosyjskie i ukraińskie drogi zmieniały się w bajora błota, w którym została unieruchomiona większość pojazdów kołowych Wehrmachtu i Waffen-SS, oczywiście, oprócz wówczas nielicznych, pojazdów z napędem na obie, lub dwie osie (4x4 lub 6x4).
Klasyczne samochody ciężarowe, posiadające napęd tylko na tylną oś (4x2) doskonale sprawdzały się na dobrych drogach, natomiast na froncie wschodnim stawały się zupełnie bezużyteczne.
`W maju 1940 roku armia niemiecka zaatakowała Francję, Belgię i Holandię. Wśród nacierających wojsk główny wysiłek bojowy wniosły, podobnie jak we wrześniu 1939 roku w Polsce, jednostki pancerne. W odróżnieniu jednak od kampanii wrześniowej przeciwnicy Niemców rzucili do walki również spore ilości czołgów. Książka przedstawia historię działań niemieckich, francuskich oraz brytyjskich jednostek pancernych na zachodzie Europy w 1940 roku.`
`Podstawowym sprzętem pancernym armii włoskiej w okresie II wojny światowej były, obok tankietek i czołgów L6, M11/13/14/15, także działa samobieżne (semovente). Działa samobieżne produkowane na podwoziach czołgów M13/14/15 były całkowicie opancerzonymi pojazdami pancernymi uzbrojonymi w haubicę kalibru 75 mm. Konstrukcyjnie włoski pojazd bojowy był bardziej zbliżony do niemieckich dział szturmowych Sturmgeschutz III Sd Kfz 142, niż do ówcześnie konstruowanych w innych krajach, dział samobieżnych, które często miały odkryty przedział bojowy. W ten sposób włoskie semovente były w istocie działami szturmowymi i mimo słabego opancerzenia, pełniły taką rolę na polu bitwy.`
`Książka poświęcona jest historii japońskich wojsk lądowych, określanych mianem Cesarskiej Armii Japońskiej. Dzieje ich powstania, w odróżnieniu od historii japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej oraz lotnictwa morskiego i armijnego, to temat rzadko poruszany w polskiej historiografii wojskowej.`
Niniejsze opracowanie jest przeznaczone głównie dla modelarzy wykonujących modele polskiego sprzętu pancernego używanego przez Wojsko Polskie podczas kampanii wrześniowej (1939).
`Czołg Panzerkampfwagen III Sd Kfz 141 w zamiarach niemieckiego dowództwa miał być podstawowym typem czołgu średniego armii niemieckiej. Czołgi PzKpfw III Sd Kfz 141 stanowiły podstawowe wyposażenie jednostek Panzerwaffe dopiero w latach 1941-1943. Czołgi tego typu były, obok czołgów PzKpfw IV Sd Kfz 161, najliczniej produkowanymi niemieckimi pojazdami pancernymi.` (ze wstępu)
Brytyjski czołg szybki (cruiser tank) A30 `Challenger` był używany bojowo na froncie zachodnim pod koniec II wojny światowej. Bezpośrednimi poprzednikami `Challengera` była rodzina czołgów A24-A27 `Cavalier/Centaur/Cromwell` skonstruowana w latach 1941-1943. (...) Już po zakończeniu wojny, w 1950 roku, do uzbrojenia armii brytyjskiej trafił niszczyciel czołgów FV (Fighting Vehicle) 4101 `Charioteer`. Był to zmodyfikowany czołg szybki Mk. VIII A27M `Cromwell`, w którym w miejscu standardowej wieży zamontowano nową wieżę z lekkim opancerzeniem uzbrojoną w armatę 20 pdr. kalibru 84 mm, przeznaczoną dla nowego czołgu A41 `Centurion`.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
