Skazany

Świat opisany przez Andrzeja Górnego odsłania się przed nami stopniowo, fragmentarycznie. Z okruchów zdarzeń i pamięci budowana jest postać głównego bohatera. Równolegle przebiegają dwa czasy - przeszły, wojenny i tuż powojenny i teraźniejszy - "czas Zakładu", przenikają się, plączą tak jak obrazy zapamiętane, odtworzone z trudem przez Kazimierza. Czas przeszły niesie bolesną historię wojenną, opowieść o przybranej matce, trudnych relacjach braci, nie-braci: Zygusia, który nową Polskę chciał budować i Kazimierza - innego, obu kochających jedną kobietę. Teraźniejszy to rozmowy z Doktorem i doktor Święczkowską, praca w domu Doktora, rozmowy z jego żoną. Ale nie chronologia zdarzeń, nawet nie sama opowieść jest istotna w prozie Andrzeja Górnego. Istotne jest odkrywanie siebie, swoich najgłębszych tajemnic, z których ciężko się zwierzyć drugiemu człowiekowi, a jeszcze ciężej nazwać je przez samym sobą. [?] Skazany jest historią o poszukiwaniu swojej zagubionej tożsamości, próbą odpowiedzi na pytanie: "czujesz, że czegoś za dużo w tobie, czy za mało? I co najgorsze, pewno wydaje ci się, że nie masz wpływu na nic, co się zdarzało". Ostateczna decyzja bohatera ma wymiar heroiczny i oczyszczający. Jest też pierwszą autentyczną decyzją, potwierdzeniem, że mamy wpływ na bieg wydarzeń. Fragment recenzji Katarzyny Grajewskiej