Cieślictwo polskie z rysunkami zawiera wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej. Plany, rzuty, zdjęcia, przykłady mieczowań, odrzwia i drzwi staropolskie, wiązania, bramy, stropy drewniane, słupy z mieczowaniem, zdjęcia domów wiejskich i dworów, dachów, szczytnic, okien i okienek. Zbiór 3 zeszytów.
Trzy zeszyty wzorów sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej. Zawiera wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej. Liczne przykłady rzutów i planów, ozdób, mocowań, stropów drewnianych, zdjęcia domów wiejskich i dworków. ""Istota cieślictwa polskiego wypływa ze wzniosłości ducha, górnie panującego nad życiem i ponad sprawami codziennemi.""
Reprint broszurki z 1931 roku, zawierający przepisy na dania mączne ( np. klusków, pierogów, makarony), potraw z różnych kasz polskich i zagranicznych oraz ryżu. Jak pisze sama autorka ""zstępując z wyżyn poezji do nizin prozy życia codziennego, należy kaszę wprowadzić do jadłospisów dzieci, osób starszych i o słabszem trawieniu, gdyż jest nie tylko nadzwyczaj pożywna, łatwostrawna, lecz, odpowiednio przyrządzona, również bardzo smaczna.""
Reprint oryginału z 1870 roku. Książka, która od 1839 roku do końca XIX wieku była obowiązującym tytułem w urzędach powiatowych i gminnych, zakładach leczniczych i farmaceutycznych, jako poradnik do ratowania ludzi. Znajdują się tu informacje odnośnie udzielenia pomocy w razie utonięcia, uduszenia, powieszenia, skaleczenia i otrucia truciznami, a także sposoby na stworzenie antidotum i odtrutek np. w przypadku ukoszeń owadów i innych zwierząt. Dr Andrzej Janikowski był jednym z najwybitniejszych lekarzy medycyny sądowej w XIX wieku. Dzięki niemu powstała Szkoła Farmaceutyczna w Warszawie, w której sam wykładał. Jego prace, głównie z medycyny sądowej, były wysoko oceniane w XIX wiecznej Europie.
Reprint oryginału z 1909 roku. Autor analizuje różne tytuły na przestrzeni wieków, wyciąga najważniejsze wnioski i stara się jak najbardziej obiektywnie przestawić czytelnikowi podstawy okultyzmu i wiedzy tajemnej. Treści zawarte mają rozjaśnić i pozwolić zrozumieć m.in. istotę makro i mikrokosmosu oraz człowieka, planów astralnych czy przestawić zastosowanie i doświadczenie okultyzmy w życiu.
Komisarz Wiktor Trak prowadzi dochodzenie dotyczące zabójstwa biznesmena. Mężczyzna zostaje zastrzelony przed wejściem do warszawskiego metra. Pojawia się kilka tropów i wiele wątpliwości. Doświadczony detektyw napotyka na kolejne trudności. Sprawa okazuje się być jednym z elementów wyrafinowanej gry, w której chodzi o pieniądze, ale także o realizację wyreżyserowanej przez przestępczy układ rzeczywistości. Smaczku akcji dodają bohaterowie powieści - silne osobowości z rożnych środowisk. Fabuła o wartkiej akcji i szybkich zwrotach.
Zawsze Oni. Obrazy historyczne i obyczajowe z czasów Kościuszki i Legionów.- Kajetana Suffczyńskiego z ilustracjami Juliusza Kossaka Reprint oryginału z 1875 roku. Trzy tomy w jednym woluminie. Bogato ilustrowana powieść Kajetana Suffczyńskiego- uczestnika powstania listopadowego. Jest to najbardziej poczytny zbiór opowiadań z dziejów chwały Wojska Polskiego w czasach Insurekcji Kościuszkowskiej i Wojen Napoleońskich.
Krzysztof Mikołaj Dorohostajski herbu Leliwa, o przydomku Monwid (1562 ? 1615), marszałek wielki litewski, pan na Dorohostajach na Wołyniu oraz Oszmianie Murowanej w województwie wileńskim, zaprzyjaźniony z Radziwiłłami, był postacią znaną, zarówno na królewskim dworze, jak i wśród braci szlachty. Wszelako do potomności przeszedł jako autor słynnej Hippiki, wydawanej kilkakrotnie w XVII i XVIII w. Podróżując w młodości po Włoszech, najdłużej bawił w Neapolu, gdzie zetknął się ze znakomitymi hodowcami koni i nauczycielami jazdy konnej (Caracciolo, Corte, Ferraro). Szczególnie Piero Antonio Ferraro, słynny ?hippolog? i nadworny koniuszy wicekróla neapolitańskiego, księcia de Osuna, udzielił Dorohostajskiemu lekcji konnej jazdy i niewątpliwie pierwszy zachęcił go do opracowania podręcznika hodowli tych zwierząt. Po trudach wojny inflanckiej (1602) Dorohostajski osiadł na wsi i tutaj doprowadził do końca swoje dzieło, nad którym od lat pracował: Hippika, to jest o koniach księgi. W ostatecznej redakcji rękopisu wielką rolę odegrał wojewoda trocki Mikołaj Krzysztof Radziwiłł Sierotka, także wybitny znawca hippologii. Autor wzorował się jednak na poznanych za młodu dziełach włoskich, na własnych zamiłowaniach do konia i na własnej stadninie. Tak więc Hippika miała być dziełem praktycznym (hodowla konia), a nie teoretycznym, tak dla ziemianina, jak i żołnierza w polu. Autor, przywiązując wagę do starannej szaty graficznej, zamówił miedziorytowe ilustracje bynajmniej nie za granicą, w Niderlandach, lecz u znanego radziwiłłowskiego sztycharza, Tomasza Makowskiego, popierając w ten sposób twórczość rodzimą. Grafik ten wykonał w Nieświeżu w r. 1602, na podstawie własnych rysunków, kartę tytułową i 44 tablice, w tym 24 plansze wyobrażające figury koni na tle krajobrazów. Te ostatnie ryciny są kopiami sztychów z serii Equile Joannis Austriaci Caroli V Imp., która ukazała się w Antwerpii w 1578 r. Pozostałe miedzioryty Makowskiego przedstawiały krajobrazy i zamki. Hippika, urozmaicona cytowanymi wierszami Wergiliusza, zawierała pierwszorzędne informacje o hodowli koni i przez długie lata była najpopularniejszym w tej mierze podręcznikiem, kasując konkurencyjną Hippikę Krzysztofa Pieniążka z 1607 r. Dzieło Dorohostajskiego ukazało się w Krakowie w 1603 r., u Andrzeja Piotrowczyka. Następne edycje miały miejsce w Poznaniu 1620 r.(z miedziorytami Makowskiego) oraz w Krakowie w 1647 r. w drukarni Łukasza Kupisza i w Drukarni Akademickiej (w obu tych wydaniach figurowały już gorsze ilustracje drzeworytowe). Notowane są jeszcze edycje z 1700 r . ok. 1730 r.
Ukazała się ona po ukraińsku i polsku (1902). Stanowiła ważny przełom w badaniach nad Huculszczyzną i na długie lata stała się nieomal encyklopedią kultury huculskiej. Także współcześni badacze korzystają ze szczegółowych opisów Szuchiewicza. Wielkim walorem jego pracy jest zaprezentowanie nazewnictwa wszystkich opisywanych obiektów oraz zwyczajów, a także załączenie niezwykle bogatego materiału ilustracyjnego prezentującego omawiane zagadnienia. Znajdujemy w niej szczegółowe dane na temat budownictwa, stroju, zajęć ludności, przemysłu domowego, obrzędowości, pieśni i podań. Monografia ta była owocem dwudziestoletnich własnych badań i obserwacji.
Ukazała się ona po ukraińsku i polsku (1902). Stanowiła ważny przełom w badaniach nad Huculszczyzną i na długie lata stała się nieomal encyklopedią kultury huculskiej. Także współcześni badacze korzystają ze szczegółowych opisów Szuchiewicza. Wielkim walorem jego pracy jest zaprezentowanie nazewnictwa wszystkich opisywanych obiektów oraz zwyczajów, a także załączenie niezwykle bogatego materiału ilustracyjnego prezentującego omawiane zagadnienia. Znajdujemy w niej szczegółowe dane na temat budownictwa, stroju, zajęć ludności, przemysłu domowego, obrzędowości, pieśni i podań. Monografia ta była owocem dwudziestoletnich własnych badań i obserwacji.
Ukazała się ona po ukraińsku i polsku (1902). Stanowiła ważny przełom w badaniach nad Huculszczyzną i na długie lata stała się nieomal encyklopedią kultury huculskiej. Także współcześni badacze korzystają ze szczegółowych opisów Szuchiewicza. Wielkim walorem jego pracy jest zaprezentowanie nazewnictwa wszystkich opisywanych obiektów oraz zwyczajów, a także załączenie niezwykle bogatego materiału ilustracyjnego prezentującego omawiane zagadnienia. Znajdujemy w niej szczegółowe dane na temat budownictwa, stroju, zajęć ludności, przemysłu domowego, obrzędowości, pieśni i podań. Monografia ta była owocem dwudziestoletnich własnych badań i obserwacji.
Reprint oryginału z 1889 r. przetłumaczone przez p. prof. dr. Henryka Łuczkiewicza.Jest to tłumaczenie/ przekład starożytnego klasyka lekarskiego Celsusa, zwanego rzymskim Hipokratesem.Tytuł do XVIII wieku był najwybitniejszym dziełem medycznym, który ze względu na szczegółowo opisaną i skompilowaną wiedzę medyczną był traktowany jako podręcznik lekarski. Zawiera nie tylko opisy zielarskich sposobów zwalczania i zapobiegania chorób, ale również przedstawione zostały opisy chirurgiczne i narzezia potrzebne do wykonania wszelkich operacji.
Przedmowa: ""Swawolny ten żart sceniczny jest "" jak wieść niesie "" pierwszą próbą pisarską przyszłego komedyopisarza, a powstał jeszcze za czasów wojaczki napoleo""skiej. Oto co w tej sprawie pisał jeszcze za życia Fredry jego przyjaciel głośny ongi autor Parafia""szczyzny Leszek Dunin Borkowski: Ułożył Fredro naprzód dla towarzyszów młodości swojej, uczestników wypraw i płochych wybryków dramat wszeteczny pod nazwiskiem: Piczomira, pełen tłustych dowcipów i rozuzdanej wesołości. Wkrótce rozeszło się to dzieło w licznych odpisach, zachwytywane z zapałem przez młodzież, która miejsc najrozpustniejszych uczyła się na pamięć i z wielkiem powtarzała upodobaniem. To zwróciło uwagę autora na talent jego utajony do tych czas... (Tygodnik literacki Pozna"" 1842. tom V. str. 398.) Krążąca w licznych, zeszpeconych błędami odpisach nie była Piczomira dotąd ogłoszoną drukiem, jakkolwiek w literaturze Zachodu podobne jej utwory poetów mają oddawna prawo obywatelstwa w drukach prywatnych. Wychodząc z założenia, że również rodzime płody Muzy sekretnej należy chronić przed zagładą, albowiem są one dokumentami kultury obyczajowej w danej epoce "" dajemy Czytelnikom Piczomirę w dokładnym i wiernym przedruku wedle współczesnego odpisu.""
Reprint oryginału wydanego w 1929 roku. Ponad 100 prostych, tradycyjnych przepisów na domowe wypieki: Baby, Torty i Mazurki. Znajdują się tu również przepisy na placki oraz lukry i masy cukrowe do dekorowania ciast.
Autor wykorzystuje szereg wcześniej niewyzyskanych źródeł, ukazuje czasy kontrreformacji obfitujące w liczne tumulty, burdy i awantury, wszczynane przeciw innowiercom. Tłum, podbechtywany przez żarliwych kaznodziejów, nienawidził, choć sam sobie nie zdawał sprawy dlaczego.... Naprzeciw jednak tego tłumu stanęli obro""cy tolerancji - garstka , którzy zgnębili w sobie żywiołowe, zwierzęce porywy. Ta garstka jak pisze dalej Sobieski z charakterystyczną dla siebie emfazą - wzięła udział w pracy wszechludzkości, toczącej się od wieków, aby na ziemi na przekór wszelkim wybuchom namiętności ras, religii, narodów zstąpił kiedyś wymarzony, spodziewany przez tylu ...
Reprint na podstawie oryginału z roku 1917. Reprint, który pomimo upływu lat nie stracił na aktualności. Prawdziwy skarbiec potraw mięsnych, rybnych, jarskich, ciast, marynat, i porad kuchennych. Doskonała polska kuchnia domowa.
Reprint oryginału z 1899 r. Jest to nieoficjalny spis jasnych zasad pojedynku. W dawnych czasach honoru i sporów poza sądami dochodzono tez w pojedynkach. Mimo, ze bywał on niekiedy surowo zakazany często dochodziło do walki na śmierć i życie. Istniała więc potrzeba zebrania i ustalenia jasnych zasad pojedynku. Jednym z kilku nieoficjalnych kodeksów honorowych był Kodeks Honorowy i Reguły Pojedynku Zygmunta Pomiana.
"Moja książeczka to reprint, czyli wznowienie książki w takiej samejszacie graficznej, jak jej pierwsze wydanie z 1891 roku. Autorką "MojejKsiążeczki" jest Maria Konopnicka, znana i ceniona poetka. Wiersze artystki,mimo, że napisane zostały ponad 100 lat temu, do dziś chętnie czytane są przezdzieci i ich rodziców. Autorka zapoznaje najmłodszych czytelników z otaczającymich światem: przybliża im piękno przyrody, oprowadza po lesie i ogrodzie.Poprzez zabawę uczy szacunku, odpowiedzialności i empatii. Wprowadza w dziecięcy świat marzeń i tajemnic. Rodzicu, babciu, dziadku, ciociu - poczytaj z dziećmi te piękne wiersze!"
Wydanie na podstawie oryginału wydania 22 z 1917 roku. Lucyna Ćwierczakiewiczowa to jedna z najbardziej znanych autorek książek kucharskich i poradników traktujących o prowadzeniu gospodarstwa domowego w XIX wieku. Autorka posiadała nowoczesne, jak na swoje czasy, poglądy na kwestie np. higieny, czystości i zdrowia. Dodatkowy walor realizmu i autentyczności jej poradom dodawał fakt odwoływania się do opinii znanych i cenionych warszawskich autorytetów medycznych (i nie tylko). ""365 obiadów"", przez wiele lat obowiązywał dłuższy tytuł ""365 obiadów za 5 złotych"", to bestsellerowa pozycja, którą w ówczesnych dla autorki czasach wypadało mieć i z niej korzystać. Autorka pisała, że świeżość i wybór dobrego prowiantu jest pierwszym warunkiem dobrej kuchni, bo ze złych rzeczy nic dobrego wytworzyć nie można. Dyspozycja w jej obiadach składa sią zwykle z czterech dań, a z każdym, nowym wydaniem p. Lucyna starała się uaktualnić przepisy do panujących realiów i mody.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
