Pełny tytuł ""Polskie budownictwo drewniane jako pierwowzór dla Stylu nadwiślańskiego; Stylu Zygmuntowskiego w Utworze Kształtu""- Jan Sas Zubrzycki Badania oparte na licznych rysunkach zabytkowych. Reprint oryginału wydanego w 1916 roku nakładem własnym autora. Rozważania na temat polskiej architektury drewnianej oparte na bogatym materiale ikonograficznym. Są to zdjęcia i szkice, rysunki wykonane przez samego autora, przedstawiające budowle drewniane i detale architektoniczne. W większości przedstawione obiekty już nie istnieją. Spis treści: Rozdział I. Znaczenie słupa przy wiązaniu wieńcowym Rozdział II. Pierwotność a odrębność sztuki ciesielskiej w Polsce Rozdział III. Układy rzutów poziomych Rozdział IV. Ciesielstwo w gwarze ludu polskiego i w piśmiennictwie Rozdział V. Najważniejsze znamiona wybitne polskiego budownictwa drewnianego Jan Sas Zubrzycki (1860-1935), architekt, konserwator sztuki, profesor Politechniki Lwowskiej. Opublikował liczne prace zawierające m.in. rozważania na temat polskiego stylu narodowego. Wskazywał na oryginalne, rodzime cechy polskiej architektury. Jako architekt tworzył głównie w duchu neogotyku. Wybudował ponad 40 kościołów i przebudował około 20. Opracowywał też projekty przebudowy kamienic i budowy świeckich budowli publicznych m.in. ratusze w Jordanowie i Niepołomicach.
Reprint książki z 1931 r.
Wstęp autora:
Dnia 18 marca 1931 r. upłynęło 10 lat od czasu podpisania definitywnego Traktatu Pokoju pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Rosją i Ukrainą Sowiecką. Traktatem tym zakończona została zwycięsko dla Polski przeszło stuletnia walka pomiędzy Polską a Rosją o niepodległość polityczną Narodu Polskiego, o rozległość terytorium wskrzeszonego Państwa Polskiego i formę bytu politycznego Narodów Ukraińskiego i Białoruskiego — nie wspominając już o uregulowaniu całego szeregu doniosłych zagadnień prawnopolitycznych, gospodarczych, finansowych, kulturalnych i t. p.
Celem przypomnienia społeczeństwu tego doniosłego zdarzenia w dziejach rozwoju naszego Państwa, pragnę w 10-tą rocznice podpisania Traktatu Ryskiego podać do wiadomości ogółu garść faktów, które będą może dla przyszłego historyka ciekawym materiałem dla napisania historii Traktatu Ryskiego. Dziś jeszcze — mimo upływu -dziesięciu lat — na taką historie za wcześnie. Sprawa jest jeszcze zbyt żywa i przesiąknięta namiętnościami. Ponadto ogłoszonej literatury w tej sprawie i materiałów jest zadziwiająco mało — tak ze strony polskiej, jakoteż sowieckiej.
Materiał, który w tej książce daje — poza wspomnieniami osobistemi — jest bezpośredniem odbiciem toczących się, wówczas wypadków, czy to na Konferencjach pokojowych, czy w rozmowach z przewodniczącym Delegacji Rosyjskiej, czy też w prywatnych listach do ówczesnych osobistości kierujących. Wydaje mi się, że właśnie taki materiał, żywy swą bezpośredniością, chwytający ówczesne życie „na gorącym uczynku", nie skorygowany tendencyjnie i nie sfałszowany ex post — jak to się czasem obecnie dzieje — w myśl pewnych późniejszych założeń i planów — ma największą wartość. Na rozumowe przetrawienie tego materiału i na wszechstronną historyczną syntezę jest jeszcze czas.
W pracy mojej starałem się unikać — o ile się to tylko dało — odgrzebywania wszelkich sporów wewnętrznych, które niewątpliwie istniały w swoim czasie. Spory te i różnice zdań nie miały najczęściej znaczenia historycznego i wskutek tego można je przemilczeć, a — o ile które z nich dotyczyły zagadnień istotnie ważnych — to znajdą one zawsze swój wyraz w opinii publicznej.
J. D.
Jan Szyttler - Kucharz na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego (pod kierownictwem sławnego kuchmistrza Paula Tremona).
Czerpał inspiracje dla swoich przepisów zarówno z kuchni francuskiej, jak i polskiej, oraz w mniejszym stopniu litewskiej i białoruskiej.
"W porównaniu do Czernieckiego Szyttler jest wręcz diabelsko precyzyjny. Podaje nie dość, że typ mięsa, to konkretny kawałek tuszy, który należy użyć, podaje gramaturę w funtach i krok po kroku prowadzi użytkownika przez proces przygotowania danej potrawy. Widać tu też echo kuchni staropolskiej - w czasach, gdy kuchnia francuska zaczyna dominować na stołach miejskich, niewiele jest już miejsca dla szafranu. Szyttler nie boi się tej drogiej przyprawy, aczkolwiek w ramach nowoczesności gotuje mięso w białym winie, czego kuchnia staropolska nie zna. "Kucharz dobrze usposobiony" jest swego rodzaju manifestem otwarcia się kulinariów na zwykłego człowieka, nie tylko profesjonalistę. Szyttler już w swoich projektach zup pokazuje, jakie ma inspiracje. W rozdziale o zupach znajdziemy bowiem takie potrawy jak "Zupa wiosenna Ruska" czy "Zupa ucha ruska".
Gdyby przyjrzeć się przepisom Szyttlera w jego "Kucharzu", okaże się, że większość potraw mięsnych (czyli z mięsa czerwonego lub dziczyzny) to sposoby na wołowinę. Swego rodzaju znakiem czasu jest obecność wieprzowiny, np. w postaci kotletów. To efekt masowego chowu świń, jako tańszego odpowiednika wołowiny. Drugim powodem popularności wieprzowiny jest osłabienie tradycji postnych - jako mięso niekoszerne w okresie staropolskim nie była mile widziana na stole. Szyttler nie boi się już korzystać z potencjału, jaki ma świńskie mięso.
Osobny tom "Kucharza" poświęca Szyttler deserom. Jest to też miejsce - wreszcie - na rozdział o spiżarni. Tej autor poświęca bardzo mało miejsca. Przepisy, które dotyczą kompotów i marmolad, zajmują raptem dwa niewielkie rozdziały. Otoczone zaś są dużą liczbą sposobów na lody, ciasta czy inne desery. Tłumaczyć można to obecnością innej książki Szyttlera, czyli "Spiżarni dostatecznie i przezornie urządzonej[...]".
Trzy tomy w jednym woluminie. Oryginał wydany został na emigracji we Francji w 1867 r. W swojej książce przedstawił obraz sytuacji gospodarczo-politycznej Zabajkala, sił zbrojnych, ludności, ich zwyczajów i obyczajów oraz stosunku do Polaków. Agaton Giller to polski dziennikarz i pisarz, konspirator i działacz, który życie poświęcił walce o wolność i niepodległość. Doświadczył wielu aresztowań i zsyłki na Syberię. Aktywnie działał na emigracji, a swoje przeżycia zawarł w bogatej twórczości pisarskiej i publicystycznej. Reprint ten wart jest przypomnienia, szczególnie ze względu na interesującą tematykę, rozwój świadomości narodowej i obywatelskiej oraz 130. rocznicę śmierci autora.
Dwa tomy w jednym woluminie: Najnowsza kuchnia wytworna i gospodarska oraz Piekarnia i cukiernia wytworna i gospodarska. Marta Norkowska. Reprint wydań z 1904 i 1908 roku. Tom I-liczne tablice, zawierająca 1249 przepisów gospodarskich, z uwzględnieniem kuchni jarskiej. Podział i rozpoznawanie mięsa, dobre rady, sosy, zupy (ciepłe, zimne, postne), dodatki do zup; ciasta do pasztetów i pasztety, ryby i raki, ryby morskie, wołowina, biszkopty, pączki i faworki, kremy, galarety i wszystko czego dusza zapragnie. Tom II Przygotowanie i pieczenie różnego pieczywa niesłodkiego: chleby, bułki, rogale Ciasta drożdżowe słodkie; ciasta parzone, kruche, francuskie i biszkoptowe, ciasta migdałowe i śmietanowe, torty i mazurki, pierniki, marcepany
Reprint księgi z 1595 roku. To obszerne dzieło składa się z dwóch ksiąg i obejmuje prawie 500 stron. Najobszerniejsza jest księga pierwsza: O Przyrodzeniu Zioł Rozmaitych Księgi Pierwsze, Doktora Marcina Urzędowa. Księga druga nosi długi tytuł: O Własnościach Przyrodzonych Drzew, Y Niektorych Zioł Zamorskich. Przytym o Kliiach z Drzew rozmaitych wychodzących: tak że o Krusczach, y inszych rzeczach, ku Lekarstwam należącym, Księgi Wtore, Doktora Marcina Urzędowa. Na stronie 395 znajduje się początek drugiej części księgi drugiej pod tytułem: Wtora Część Ksiąg Wtórych: O krusczach. W obydwu rozdziałach autor omówił rośliny lecznicze zielne i drzewiaste, ułożone w porządku alfabetycznym. Podał krótki opis rośliny, głównie w oparciu o wegetatywne cechy morfologiczne, bardzo często także okres jej kwitnienia, miejsce występowania oraz działanie lecznicze. Towarzyszyła temu nierzadko rycina. Bogato ilustrowana, całkiem dobrymi rycinami, zwykle oddającymi naturalny wygląd roślin, jest szczególnie księga pierwsza. Na koniec autor zamieścił erratę, alfabetyczny spis łacińskich nazw roślin oraz Reiestr Polski Zioł wszystkich w tym Herbarzu opisanych. Dzieło kończy się wykazem chorób i leków roślinnych przeciw nim stosowanych Łatwe nalezienie lekarstw, na choroby rozmaite, w tym Herbarzu opisanych.
Dwory polskie w Wielkiem Księstwie Poznańskiem - Leonard Durczykiewicz
Sam Autor najlepiej wprowadzi nas w świat sprzed wieków, który przedstawia w albumie:
"Podróżując wiele po Księstwie zauważyłem, że pamiątki nasze "dwory i dworki szlacheckie" owe świadki dawnej świetności, z dniem każdym uszczuplają się już to przez przebudowywania historycznych siedzib naszych przodków, już to przez rozbieranie i stawianie nowych. Czy pozostały, choćby tylko na papierze, podobizny wszystkich owych dawnych zabytków naszego budownictwa - nie wiem. Tu i ówdzie tylko spotkałem pomiędzy obywatelstwem ziemskim takich, którzy owe podobizny dworów polskich z wielką troskliwością zbierają i jako cenną rzecz przechowują.
Ponieważ, o ile wiem, nie mamy dotąd osobnego dzieła, któreby zawierało podobizny pamiątek naszych, przeto powziąłem zamiar zebrać i wydać fotografie dworów polskich. Większej chęci i odwagi do tego dodało mi prawo o wywłaszczeniu, przez które owe pamiątki poważnie zostały zagrożone.
Opisy dworów polegają na dokumentach grodzkich, książkach kościelnych oraz na łaskawie przez Szanownych PP. Właścicieli przysłanych mi podkładkach, pamiętnikach i innych opisach. Nie moją rzeczą sądzić, czy wywiązałem się dobrze z zadania podjętego, myślę jednak, że lepiej zacząć i zrobić coś, niż czekać, zbierać przez lata całe i" ostatecznie nie zrobić nic"?"
W skład publikacji wchodzą: Czy mamy polską architekturę? (1916 r.); Jak powinna być odbudowana wieś polska (1915 r.); Nie zatracajmy charakteru chaty polskiej (1915 r.); O attykach polskich i polskich dachach wklęsłych (1909 r.); Tradycya budownictwa ludowego w architekturze polskiej (1917 r.); W obronie budownictwa drzewnego (1915 r.)
Reprint oryginału z 1798 roku. Dzieło to nieznanego autora jest przypisywane Apolinaremu Wieczorkowiczowi (1661-1728) jako jedna z czterech prac, które opublikował anonimowo. Wieczorkowicz dokonał wyboru i przysposobił do druku wiedzę 20 wybitnych eskulapów europejskich, których nazwiska wypisane są zaraz za stroną tytułową. Na końcu książki znajduje się indeks rzeczowy, bardzo pomocny przy korzystaniu z dzieła naukowego. Sam Apolinary Wieczorkowicz w 1680 r. wstąpił do zakonu franciszkańskiego, choć nie przyjął nigdy święceń kapłańskich. Działał w licznych klasztorach w ówczesnej Polsce oraz na Górnym Śląsku jako brat zakonny.
Cieślictwo polskie z rysunkami zawiera wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej. Plany, rzuty, zdjęcia, przykłady mieczowań, odrzwia i drzwi staropolskie, wiązania, bramy, stropy drewniane, słupy z mieczowaniem, zdjęcia domów wiejskich i dworów, dachów, szczytnic, okien i okienek. Zbiór 3 zeszytów.
Zbiór 10 zeszytów autorstwa Jana Sasa Zubrzyckiego wydanych w latach: Cieśla 1915-1916; Murarz 1917-1919. Wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej, tradycyjne polskie wykończenia i zabudowy. Plany, rzuty, zdjęcia, przykłady mieczowań, odrzwia i drzwi staropolskie, wiązania, bramy, stropy drewniane, słupy z mieczowaniem, zdjęcia domów wiejskich i dworów, dachów, szczytnic, okien i okienek. Obiekty przedstawione na zdjęciach w większości już nie istnieją. Zawartość: Cieśla polski: Zeszyty I-V - 40 tablic i 20 stron objaśnień; Murarz polski: Zeszyty I-V - 40 tablic i 20 stron objaśnień
Podróże Historyczne Julian Ursyn Niemcewicz Pamiętnik opisujący podróż autora po Polsce i Litwie między latami 1811 a 1828 z przepięknymi drzeworytami dworków, zamków i kościołów. Niemcewicz często i chętnie zbaczał z dróg, aby zobaczyć pobliskie biblioteki czy miejskie archiwa, przyjrzeć się dokładniej i opisać zabytkowe świątynie bądź obejrzeć ruiny jakiegoś zamku czy pałacu. Zwiedzał niewielkie miasteczka, przyglądał się życiu ich mieszkańców, ich pracy czy w fabrykach, czy na roli. Wspomina w swym dziele o polach bitew, o mijanych pomnikach i grobowcach. Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841) - sławny poeta, dramatopisarz i powieściopisarz, współautor projektu Konstytucji 3 Maja, sekretarz Tadeusza Kościuszki podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, sekretarz senatu w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. Z racji zajmowanego stanowiska w latach 1811 1828 wizytował szkoły na terenie całego kraju. Przejeżdżając z miasta do miasta zwiedzał wsie i miasteczka etapowe oraz pilnie obserwował ich mieszkańców. Na podstawie artyukułu:http://www.szpejankowski.eu/index.php/inne/106-niemcewicz.html
Reprint z oryginału z 1929 roku z 84 przepisami na przyrządzanie ryb i sosów. Autorka ograniczyła się do najbardziej typowych potraw z każdego gatunku ryby, starając się podawać najbardziej proste, łatwe i zrozumiałe metody i sposoby ich wykonywania. Starała się też nie powtarzać tych samych dań przy różnych gatunkach ryb, a tylko zaznaczała, że można te dania i z innych przygotować. Zebrała wszystkie, pospolicie do ryb stosowane sosy i podała je razem w bardzo jasnej, prostej i ułatwionej metodzie ich gotowania.
Parkiet- Projekty parkietów litych i fornirowanych - August i Max Graef Tłumaczenie książki z 1899 roku z języka niemieckiego na język polski. Ciekawa pozycja dla osób z branży parkieciarskiej i zainteresowanych tą tematyką. Książka podzielona jest na dwie części. Część opisowa, gdzie ukazane są m.in. układy parkietów, sposoby ich konserwacji i restauracji czy domowe sposoby i receptury na stworzenie specyfików czyszczących i konserwujących. Natomiast druga część książki zawiera kolorowe wzory i układy o różnym stopniu trudności oraz tabele.
Trzy zeszyty wzorów sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej. Zawiera wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej. Liczne przykłady rzutów i planów, ozdób, mocowań, stropów drewnianych, zdjęcia domów wiejskich i dworków. ""Istota cieślictwa polskiego wypływa ze wzniosłości ducha, górnie panującego nad życiem i ponad sprawami codziennemi.""
Murarz Polski . Wzory i przykłady polskiego budownictwa ceglanego dla odbudowy kraju. - Jan Sas Zubrzycki Zbiór 5 zeszytów autorstwa Jana Sasa Zubrzyckiego wydanych w latach 1916-1919. Tytuł ten stanowi uzupełnienie ""Cieślictwa polskiego"" oraz ""Polskiego budownictwa drewnianego"". Zubrzycki ukazuje wzory sztuki budowlanej wywodzące się ze sztuki ludowej oraz dworskiej i mieszczańskiej, tradycyjne polskie wykończenia i zabudowy. Na 40 tablicach zostały objaśnione i przedstawione przykłady planów i rzutów domów i chat polskich, murowanych oraz wzory łuków, sklepień, filarów podcieni, wykorzystania materiałów. Obiekty przedstawione na rysunkach w większości już nie istnieją.
Cieśla polski. Wzory i przykłady polskiego budownictwa drewnianego dla odbudowy kraju.- Jan Sas Zubrzycki Zbiór 5 zeszytów autorstwa Jana Sasa Zubrzyckiego wydanych w latach 1915-1916. Tytuł ten stanowi uzupełnienie ""Cieślictwa polskiego"" oraz ""Polskiego budownictwa drewnianego"". Wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej, tradycyjne polskie wykończenia i zabudowy. Na 40 tablicach ukazane są przykładowe plany, rzuty, zdjęcia chat, sposoby wiązań, mieczowań, drzwi, stropów i innych elementów architektonicznych wraz z dokładnymi objaśnieniami na kolejnych 20 stronach. Obiekty przedstawione na zdjęciach w większości już nie istnieją.
Reprint z oryginału, który ukazał się w Krakowie w 1900 roku, wydanie szóste. Podręcznik dla miłośników Tatr, obejmujący m.in. plan Zakopanego i mapę Tatr, uwydatniającą rzeźbę gór czy gościńce naokoło Tatr na początku XX wieku. Reprint wydania szóstego, wzbogacony mapą Tatr, aktualnymi na początek XX wieku informacjami o miejscowych stosunkach i zmianach, jakie zaszły pod koniec XIX wieku oraz 68-ma illustracjami i planem Zakopanego. Malował olejno i akwarelą - widoki zabytków Krakowa i większe kompozycje o tematach historycznych (np. Żółkiewski pod Cecorą, Obrona Krakowa przed Szwedami, Wjazd Jana III do Wiednia).
Reprint broszurki z 1931 roku, zawierający przepisy na dania mączne ( np. klusków, pierogów, makarony), potraw z różnych kasz polskich i zagranicznych oraz ryżu. Jak pisze sama autorka ""zstępując z wyżyn poezji do nizin prozy życia codziennego, należy kaszę wprowadzić do jadłospisów dzieci, osób starszych i o słabszem trawieniu, gdyż jest nie tylko nadzwyczaj pożywna, łatwostrawna, lecz, odpowiednio przyrządzona, również bardzo smaczna.""
Wznowienie oryginału z 1929 r., na temat przyrządzania zup i sosów. W broszurce znajdują się praktyczne rady i przepisy, jak przyrządzać najsmaczniejsze zupy mięsne, rybne, jarzynowe i inne, jak również wszelakie sosy- od słonych po słodkie. Książeczka zawiera 59 przepisów zup oraz 33 przepisów sosów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
