Wydawnictwo EMG ma przyjemność zapowiedzieć dziewiąty tom serii Architektura jest najważniejsza: Architektura utracona. Bywa, że budynki umierają młodo. Czasem tylko dlatego, że powstały w okresie PRL-u, inne budziły zbyt duże kontrowersje, a niektórym nie udało się zwyciężyć z czasem czy ludzką obojętnością. I to właśnie takie obiekty są bohaterami zamieszczonych w tej książce esejów Zbigniewa Beiersdorfa (Krakowski Park Miejski), Irmy Koziny (katowicki dworzec i hala targowa), Jana Łasia (drewniana zabudowa Podhala), Małgorzaty Omilanowskiej- Kiljańczyk (warszawski Supersam), Agnieszki Tomaszewicz i Joanny Majczyk (wrocławski Solpol) oraz Michała Wiśniewskiego (krakowskie stołówki AGH). Architektura utracona dziewiąty tom cyklu Architektura jest najważniejsza to sześć opowieści o budynkach, których już nie ma. Przetrwały tylko na archiwalnych zdjęciach i w ludzkiej pamięci. Oraz w publikacjach takich jak ta. Seria jest dedykowana pamięci zmarłego w 2012 roku prof. Tomasza Mańkowskiego, architekta i pedagoga. Publikacja pod Patronatem oraz dzięki wsparciu Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej. ARCHITEKTURA UTRACONA Autorzy: Zbigniew Beiersdorf, Irma Kozina, Jan Łaś, Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk, Joanna Majczyk, Agnieszka Tomaszewicz, Michał WiśniewskiSeria: Architektura jest najważniejsza, tom IX
Wydawnictwo EMG ma przyjemność przedstawić „Hannę i Dorotę” Ewy Mańkowskiej – opowieść o przyjaźni dwóch malarek, Hanny Rudzkiej-Cybisowej i Doroty Seydenman, przyjaźni na śmierć i życie. Biografie i opis relacji obu artystek zostały przedstawione na tle historycznym i obyczajowym Polski i Europy XIX i XX wieku, odtworzonym z rozmachem i dbałością o szczegóły. Wraz z bohaterkami i bohaterami tego reportażu biograficznego podróżujemy do Paryża i na południe Francji, a także do Krakowa, Warszawy, Nowego Sącza czy Sosnowca.
Dorota Seydenman, z domu Berlinerblau, warszawianka, zwana przez przyjaciół Dosią, była siostrą Anieli Steinsbergowej – pierwszej adwokatki w Galicji, legendy opozycji w czasach PRL, obrończyni między innymi Kazimierza Moczarskiego, Jacka Kuronia czy Adama Michnika, współpracowniczki KOR.
Hanna Rudzka-Cybisowa to pierwsza kobieta, która uzyskała tytuł profesorki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, żona Jana Cybisa.
Bohaterki książki Mańkowskiej, jedne z pierwszych polskich artystek malujących zawodowo, były członkiniami Komitetu Paryskiego – grupy twórców i twórczyń potocznie zwanych kapistami. Stulecie ich wyjazdu do Francji, podróży będącej w tamtych czasach szokującą ekstrawagancją, świętujemy w tym roku.
Wydawnictwo EMG ma przyjemność poinformować, że II tom z serii Ktoś, nie coś, zatytułowany Zamieszka(ł) ze mną kot autorstwa Aleksandry Zawadzkiej-Glinki jest już dostępny. Książkę najlepiej opisują słowa pierwszego czytelnika i pierwszej czytelniczki:
Już miałem ochotę napisać, że ta książka jest swego rodzaju instrukcją obsługi i powinna być dołączana do każdego kota, którego przygarniamy, ale byłoby to wbrew idei przyświecającej Autorce. Instrukcje obsługi mogą być dołączane do urządzeń, rzeczy, przedmiotów, a Aleksandra Zawadzka-Glinka przekonuje nas, że koty nie są rzeczami. Ta publikacja pozwala poznać, kim, a nie czym, jest kot. Także – a może przede wszystkim – Twój kot, Czytelniku i Czytelniczko.
Michał Rusinek
Miłość do kotów, która emanuje z każdego zdania tej książki, oraz poczucie humoru Autorki sprawiają, że Zamieszka(ł) ze mną kot czyta się z prawdziwą przyjemnością. Ola Zawadzka-Glinka, behawiorystka z olbrzymim doświadczeniem, posiada niewątpliwie umiejętność mówienia o ważnych sprawach w jasny i zrozumiały dla wszystkich sposób. Sama – niczym kot – chadza własnymi drogami, odkrywając przed nami tajniki kociego behawioryzmu. Pozostaje więc cieszyć się, że zabiera wszystkich kociarzy w tę fascynującą podróż.
To obowiązkowa pozycja dla tych, którzy już dzielą swoje życie z kotem lub dopiero mają taki zamiar. Gorąco polecam.
Beata Leszczyńska, prezeska Stowarzyszenia Behawiorystów i Trenerów COAPE
Publikacja została zilustrowana pastelami Ewy Mańkowskiej.
Mamy zaszczyt poinformować, że w 10. rocznicę śmierci profesora Tomasza Mańkowskiego – architekta i pedagoga, ukazała się poświęcona mu monografia. Premiera odbędzie się 20 czerwca w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, a następnego dnia zapraszamy na otwarcie wystawy poświęconej profesorowi w Muzeum Architektury we Wrocławiu.
Michał Wiśniewski w książce „Budowanie świata. Wokół twórczości Tomasza Mańkowskiego” nakreślił niezwykłe dzieje bohatera na tle losów polskiej architektury, wyjątkowo skomplikowanych ze względu na polityczną historię naszego kraju.
Wstępem zatytułowanym „Architekt w poszukiwaniu wolności” opatrzył tę pozycję profesor Jacek Purchla, a zamyka ją posłowie „Ostatni Mohikanin” napisane przez Ewę Mańkowską-Grin, córkę architekta, oraz Irka Grina.
Historia Tomasza Mańkowskiego to alternatywna historia polskiej architektury, która zdarzyła się naprawdę. Zaczynał w Krakowie w epoce Nowej Huty, ale ominął go socrealizm. Uczył architektury mieszkaniowej, lecz nie budował blokowisk, ale wręcz promował domki jednorodzinne. Był zza żelaznej kurtyny, ale studiował u Louisa Kahna. Wcześnie odkrył postmodernizm, ale nigdy nie wyrzekł się modernizmu. A kiedy upadł PRL i wszyscy rzucili się w biznes, zaprosił przyjaciół z Polski i zagranicy do projektu eksperymentalnego ośrodka opiekuńczego – Wioski Dziecięcej. Fascynujący dorobek i postawa twórcy, który w każdych okolicznościach tworzył architekturę głęboko humanistyczną i najlepszą możliwą w danych warunkach.
Grzegorz Piątek
[…] wkład [Tomasza Mańkowskiego] w wychowanie pokoleń architektów i znacząca dla polskiej architektury twórczość od lat domagały się podsumowania i rzetelnej prezentacji. Ponadto ja i wielu współpracowników oraz wychowanków Profesora nie wiedzieliśmy o Nim wszystkiego. Tę lukę wypełnia znakomita książka pióra Michała Wiśniewskiego, systematyzująca zawodowe dokonania Tomasza Mańkowskiego, uzupełniona doskonałym wstępem prof. Jacka Purchli oraz przejmującą relacją córki Profesora Ewy Mańkowskiej-Grin i jej męża Irka Grina, odsłaniającą tragiczne losy rodziny Eibenschützów. W czasie II wojny światowej uległ bowiem całkowitej zagładzie świat młodości Profesora, a on sam, cudem przeżywszy, stracił większość swojej rodziny i szkolnych przyjaciół.
Gorąco polecam tę ważną historycznie i poruszającą publikację.
Krzysztof Ingarden
Michał Wiśniewski – historyk architektury, absolwent historii sztuki (Uniwersytet Jagielloński) i architektury (Politechnika Krakowska). Stypendysta Fulbrighta (Graduate School of Architecture Planning and Preservation, Uniwersytet Columbia). Pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie (Katedra Historii Gospodarczej i Społecznej) oraz Międzynarodowego Centrum Kultury (Ośrodek Edukacji – Akademia Dziedzictwa). Autor wielu publikacji naukowych i popularyzatorskich poświęconych architekturze Krakowa oraz Polski XIX i XX wieku, m.in. monografii krakowskich architektów Ludwika Wojtyczki i Adolfa Szyszko-Bohusza. Członek zarządu Fundacji Instytut Architektury. Współautor wystawy i publikacji tworzonych przez zespół Instytutu Architektury.
Zapisane to zbiór kilkunastu esejów i dyskusji o przedwojennych polskich reporterkach i reporterach. Bohaterami książki są: Irena Krzywicka, Wanda Melcer, Ksawery Pruszyński, Samuel L. Schneiderman, Melchior Wańkowicz i Ferdynand Antoni Ossendowski.Urszula Glensk i Irek Grin zaprosili do rozmowy o przedwojennych polskich dokumentalistach nie tylko akademików, lecz także pisarzy, prowokując frapujący dwugłos naukowy i literacki na temat historii polskiego reportażu i jego najważniejszych przedstawicieli. Ta unikatowa jak na standardy konferencji naukowych perspektywa umożliwiła pogłębione spojrzenie na fenomen rodzącego się w dwudziestoleciu międzywojennym gatunku. Pozwoliła się spotkać odległym, zdawałoby się, światom refleksji: naukowemu i artystycznemu. Głosy te znakomicie się uzupełniły, a teksty i dyskusje ukazały wiele nieznanych dotąd kontekstów nowoczesnego polskiego reportażu, odczytując go ze współczesnej perspektywy często w sposób zaskakujący i nowatorski. O dawnym reportażu rozmawiają i piszą: Agata Tuszyńska, Agata Zawiszewska, Magdalena Grzebałkowska, Urszula Glensk, Jolanta Sztachelska, Paweł Smoleński, Karolina Szymaniak, Irek Grin, Beata Nowacka, Grzegorz Nowak, Krzysztof Mroziewicz i Zbigniew Kopeć.
Wydawnictwo EMG ma przyjemność zapowiedzieć Kobiety IV tom notesów do czytania z serii Żydowscy obywatele Krakowa. Teksty publikacji są w języku polskim i angielskim.Premiera odbędzie się podczas Festiwalu Kultury Żydowskiej 3 lipca o godz. 12.00 w Muzeum Etnograficznym w Krakowie (Ratusz, pl. Wolnica 1). O Kobietach i pozostałych tomach serii porozmawiają Joanna Gellner i Wojciech Bonowicz. Liczba miejsc ze względów pandemicznych jest ograniczona ale zainteresowani, którzy nie będą mogli wziąć udziału w spotkaniu na żywo, będą mieli szansę posłuchać transmisji online.
Siódmy tom z serii „Architektura jest najważniejsza”, traktujący o złożonych relacjach ludzi i zwierząt w przestrzeni architektury i urbanistyki, to kolejna (po m.in. „Architektach”, „Pionierkach” i „Drzewach”) syntetyczna próba opisu zjawisk trapiących naszą współczesność w kontekście materialnej aktywności człowieka. Książka „Architektura i zwierzęta” podejmuje i referuje rozmowę o współzależności kreowania przestrzeni przez człowieka, w której architektura może być definiowana jako „coś, czego wcześniej nie było”, z „istniejącym od zawsze” światem przyrody. Joanna Gellner i Mateusz Boczar opowiadają w znakomity sposób o relacji zwierząt z architekturą i urbanistyką, tworząc pionierską pracę popularnonaukową. W przystępnej i różnorodnie ilustrowanej formie z jednej strony ukazują swoisty „dług”,
jaki ludzie zaciągnęli u zwierząt, budując przestrzeń materialną wokół siebie, czerpiąc doświadczenia na przykład z praktyki organizacji i budowy zwierzęcych siedzib, z drugiej – co dziś zdaje się znacznie bardziej istotne – opisują z wielu perspektyw, jak bardzo nadużyliśmy zaufania natury, i przedstawiają naglącą potrzebę tworzenia rozwiązań architektonicznych oraz urbanistycznych pozwalających zwierzętom funkcjonować w „betonowym świecie człowieka”.
„W tej książce przeplatają się rozmaite wątki łączące zwierzęta i architekturę. Obok fascynującej opowieści o zwierzętach-architektach znajdziemy tu historię budynków projektowanych specjalnie dla zwierząt – zarówno tych «dla chleba» (hodowlanych), jak i «dla igrzysk». Najważniejsza jest jednak opowieść o dzisiejszej sytuacji zwierząt w wielkich miastach i ich przystosowywaniu się do nowych warunków, a także o działaniach człowieka próbującego otworzyć przestrzeń miejską na ich potrzeby. I choć książka znakomicie wpisuje się w tok badań posthumanistycznych, to napisana została tak przystępnie, że wciągnie w lekturę również czytelników nieobeznanych z tajnikami współczesnych trendów i teorii badawczych” – Małgorzata Omilanowska
„Architektura jest najważniejsza” to seria poświęcona najróżniejszym zagadnieniom związanym z architekturą. W poprzednich tomach rozważano pytania dotyczące współczesnego krajobrazu, chaosu urbanistycznego, degeneracji krajobrazu, kondycji zawodu architekta, jego roli kulturotwórczej i społecznej, ekologii w projektowaniu, ciągłości i jakości uprawiania profesji architektonicznej oraz jej przyszłości. Zwracano też uwagę na rolę kobiet w tworzeniu polskiej kultury architektonicznej i urbanistycznej. Jeden z tomów w całości poświęcony jest drzewom i ich roli w kontekście działalności architektonicznej i urbanistycznej. Teraz nadeszła pora na zwierzęta. Seria jest dedykowana pamięci zmarłego w 2012 roku prof. Tomasza Mańkowskiego, architekta.
Wydawnictwo EMG rozpoczyna nową serię „Ktoś, nie coś”. Otwierać ją będzie książka „NIE!”, której autorka, Agnieszka Orłowska – dyrektorka organizacyjna Międzynarodowy Festiwal Kryminału oraz Bruno Schulz. Festiwal – na co dzień jest psią behawiorystką.
Naglący i ważny problem ułomnej ludzkiej relacji z braćmi mniejszymi stał się przyczynkiem do rozpoczęcia serii. Książka „NIE!” będzie mieć premierę 28 czerwca, a 24 lipca podczas Festiwalu Góry Literatury odbędzie się spotkanie z autorką.
Tak pisze o książce Radek Rak: „Agnieszka Orłowska napisała książkę bardzo psią. To pies jest bowiem u niej na pierwszym miejscu i wszystko, czego się z książki dowiadujemy, pisane jest z psiej perspektywy. Unikając szkodliwego uczłowieczania, autorka pozwala mu być tym, kim
naprawdę jest. Czyli właśnie psem. Korzysta przy tym z najnowszej wiedzy behawiorystycznej i łączy ją z własnymi doświadczeniami. Orłowska, nie szczędząc anegdot z życia własnych czworonożnych towarzyszy, z czułością i humorem ukazuje świat zwierzęcych potrzeb, odbiegający od naszych wyobrażeń i oczekiwań. Książka daleka jest przy tym od suchego
teoretyzowania, a każdy opiekun znajdzie w niej dla siebie wiele praktycznych porad i technik (tak, działają, sprawdzałem). A przede wszystkim – wbrew przewrotnemu tytułowi – uzmysławia nam, ludziom, dlaczego nie warto mówić psu «nie!»”.
„Jako opiekunowie psów przeważnie skupiamy się na tym, by kontrolować naszych podopiecznych, a przede wszystkim eliminować ich niepożądane zachowania. Niestety nasze działania sprowadzają się zwykle do tłumienia lub karania. Agnieszka Orłowska pokazuje, że zaspokajając potrzeby psa, w tym niezwykle ważną potrzebę bezpiecznej więzi z człowiekiem, możemy – bez używania przemocy – cieszyć się nieskrępowaną naturą naszych czworonożnych przyjaciół, sprawując jednocześnie kontrolę nad ich reakcjami. Nie sposób przecenić pionierskich działań Autorki dla kształtowania nowoczesnych metod szkoleniowych w Polsce, opartych na
szacunku do psów i zrozumieniu ich natury. Bardzo się cieszę, że dzięki tej książce filozofia i metodyka pracy Agnieszki staną się lepiej znane.” – pisze z kolei Andrzej Kinteh-Kłosiński.
Agnieszka Orłowska – instruktorka szkolenia psów, autorka artykułów na temat tych zwierząt, publikowanych w prasie codziennej i specjalistycznej, prelegentka seminariów i konferencji krajowych oraz międzynarodowych o tematyce kynologicznej, członek Polskiego Towarzystwa
Etologicznego, asystent kynologiczny Związku Kynologicznego w Polsce. Członek założyciel i przewodnicząca Stowarzyszenia Terapii Wspomagającej „ALTERI”, następnie członek zarządu i prezes Fundacji Alteri, szkolącej psy asystujące osobom z niepełnosprawnością ruchową.
Od 1989 roku organizuje i prowadzi szkolenia na podstawie autorskiego programu „Podstawy Pracy z Psem (PPP)”. Stworzyła pierwszy w Polsce kurs szkolenia psów metodą opartą na wzmocnieniu pozytywnym, skierowany do przyszłych trenerów i instruktorów. Jest też autorką i koordynatorką programu szkoleniowego „Przygotowanie do Prowadzenia Psa w Dogoterapii”
oraz kursów specjalistycznych dla weterynarzy (VET-SET) i hodowców (PET-SET).
Nieprzemyślane niszczenie dziedzictwa przyrodniczego (na niespotykaną dotąd w demokratycznej Polsce skalę), z którym mamy do czynienia w ostatnim czasie, sprowokowało Ewę Mańkowską-Grin do stworzenia następnego tomu z serii „Architektura jest najważniejsza”. Tom w całości poświęcony jest drzewom. Wydawnictwo EMG zaproponowało wybranym autorom napisanie esejów o drzewach i ich roli w kontekście działalności architektonicznej i urbanistycznej. Różnorodność spojrzeń i postaw prezentowanych w szkicach oddaje bogactwo możliwych sposobów rozumienia i opisu niełatwego związku natury i kultury.
Zamieszczone w książce teksty Barbary Bartkowicz, Marty Leśniakowskiej, Małgorzaty Omilanowskiej, Olgi Tokarczuk, Grzegorza Piątka, Piotra Wróbla i Jana Rylkego mierzą się z zagadnieniami wzajemnej zależności, ostrego konfliktu, przenikania się i współżycia świata drzew z rozwijającą się w szalonym tempie cywilizacją człowieka i jej najlepiej widoczną emanacją: architekturą i budownictwem.
Seria jest dedykowana pamięci zmarłego w 2012 roku prof. Tomasza Mańkowskiego, architekta.
W książce, którą trzymacie Szanowni Państwo w swoich rączkach, znajduje się prawie cała moja twórczość piosenkowa. Niektóre z tych tekstów były wcześniej wierszami, a może nawet nimi nadal pozostają, mimo ocierania się o kulturę zgniłą i niską. Lwia część, to oczywiście piosenki nagrane przeze mnie z zespołem Świetliki, ale jest tu również wiele owoców moich zdrad macierzystego zespołu z innymi wykonawcami. Nazbierało się tego przez lata sporo, część tekstów nigdy nie była zapisana (naliczyłem ich około 40), inne opublikowane były w innej, czasem krańcowo innej formie, więc chyba trzeba tę książkę potraktować nie jako kolejny wybór, ale jako oryginalne i integralne dziełko.
Marcin Świetlicki
W związku z ukończeniem przez poetę Marcina Barana 50 lat, Wydawnictwo EMG życzy jubilatowi następnych 50 i załącza prezent w postaci tomu wierszy zebranych poety. ""I tak od trzech dziesięcioleci zapisuję w wierszach to, co widzę, słyszę, myślę i czuję. Zdarza mi się wspomagać ów zapis wysiłkami wyobraźni i nieświadomości. W związku z tym jestem w tych wierszach nie tylko jako ja. Jestem w nich także jako ty i jako on, jako ona i jako ono, jako my i jako wy, i wreszcie jako oni. Ale na koniec tak naprawdę można tutaj znaleźć tylko mnie."" Marcin Baran ""Pięćdziesiątka`
Zamieszczone w książce opowieści poświęcone są sześciu wybitnym architektkom. Teksty o nich próbują uświadomić nam rolę kobiet nie tylko w kształtowaniu modernistycznej wizji architektury i urbanistyki polskiej, ale także mierzą się i spierają z wciąż obecnym stereotypem patriarchalnego świata budowniczych, w którym jedynym ojcem dzieła nadal pozostaje mężczyzna-architekt.Eseje o Dianie Reiterównie (Barbara Zbroja), Barbarze Brukalskiej (Marta Leśniakowska), Helenie Syrkusowej (Rafał Ochęduszko), Halinie Skibniewskiej (Marta A. Urbańska), Jadwidze Grabowskiej-Hawrylak (Łukasz Wojciechowski) i Anatolii Hryniewickiej-Piotrowskiej (Szymon Piotr Kubiak) ukazują nam z równą siłą zarówno wpływ tych niezwykłych kobiet na polską myśl architektoniczną, jak i ich osobiste często portrety.Każda z opisanych w książce babek w odmienny sposób kształtowała historię polskiej architektury i zapisała w niej swój oryginalny rozdział. Opowiadając się po stronie modernizmu, wpisały się tym samym w historię polskiej nowoczesności, którą dziś na nowo odkrywamy i analizujemy. Książka, którą czytelnicy właśnie otrzymują, jest niezwykle cennym opracowaniem, podkreślającym znaczenie kobiet dla polskiej chemii, a także inspiracją do dalszego studiowania osiągnięć zarówno postaci w niej opisanych, jak i wielu innych, które oczekują dopiero na odkrycie.ze wstępu Andrzeja Szczerskiego
Zbiór opowiadań autorstwa uczestników Kryminalnych Warsztatów Literackich, które odbywają się w ramach
Międzynarodowego Festiwalu Kryminału we Wrocławiu.
Uczestnicy Kryminalnych Warsztatów Literackich pracowali pod okiem licznego grona trenerów. Opowiadaniami zamieszczonymi w tym tomie opiekowali się: Mariusz Czubaj, Paweł Jaszczuk, Marta Mizuro, Robert Ostaszewski, Marcin Świetlicki i Marcin Wroński.
Na początku było ""Dwanaście"". Potem: ""Trzynaście"". A teraz, naturalną koleją rzeczy: ""Jedenaście""! Przedmieście. 11 kilometrów od Krakowa. Przejeżdżający drogą pracownik telewizji widzi zakrwawionego człowieka. Przedmieście. 11 kilometrów od Krakowa. Mistrz i dziewczyna w restauracji Stylowa próbują pojąć tajemnicę śmierci Doktora. Przedmieście. 11 kilometrów od Krakowa. Jest światło w domu zabitego. Marcin Świetlicki przedstawia ostatnią część przypadków mistrza. Do strony 160 jest to książka niemal metafizyczna. A później kryminał. Dwa w jednym za tę samą cenę
Diabeł w błękitnej sukience, pierwsza część cyklu o przygodach Easy'ego Rawlinsa, to ubrana w kostium kryminału noir niezwykle osobista opowieść o jazzującej Ameryce lat czterdziestych, snuta z perspektywy ""czarnucha"". To także hołd złożony literaturze noir, Raymondowi Chandlerowi i Dashiellowi Hammettowi. Hołd przewrotny, gdyż uzupełniający tradycję czarnego kryminału o dobitnie artykułowane wątki społeczne i rasowe. Los Angeles, 1948. Ezekiel ""Easy"" Rawlins czarnoskóry weteran II wojny światowej traci pracę. Joppy, jego przyjaciel i właściciel ulubionego baru, postanawia mu pomóc i przedstawia go pewnemu białemu. Ten ma dla Easy'ego propozycję. Chodzi o odnalezienie niejakiej Daphne Monet. Kobiety w błękitnej sukience. Easy nie jest przekonany, czy powinien się zgodzić. Biały mężczyzna budzi w nim strach. Przypomina kogoś z przeszłości. Kogoś, o kim Easy chciałby zapomnieć. Jednak przyjmuje propozycję. Szybko okazuje się, że była to jedna z najgorszych decyzji w jego życiu... Walter Mosley (1952). Amerykański pisarz. Przodkowie jego matki Żydówki pochodzili z Rosji, ojciec pracował jako urzędnik dla amerykańskiej armii podczas drugiej wojny światowej. Jego rodzice, ze względu na podziały rasowe, długo nie mogli się pobrać. Uczył się w szkole dla Afroamerykanów, jednej z pierwszych, która uczyła ""historii czarnej Ameryki"". Jak sam podkreśla, czuje się zarówno Afroamerykaninem, jak i Żydem. Jest autorem kilkudziesięciu powieści i laureatem wielu nagród w tym nagrody Grammy za najlepsze teksty (do płyty Richarda Pryora .And It's Deep Too!).
Książka Macieja Piotra Prusa nie jest jedynie opowieścią o Pięknym Psie, pierwszym spośród kultowych krakowskich pubów. Owszem, znajdziecie w niej opisy szalonych imprez w Psie i portrety malowniczych gości tegoż klubu: Rodziny Patologicznej, Poety Ogórka, telewizyjnych gwiazd i ciem barowych. Znajdziecie przygotowane specjalnie do tej książki rysunki bywalców m.in. Wilhelma Sasnala, Marcina Maciejowskiego czy Marcina Świetlickiego. Jednak Wyznania? to przede wszystkim studium opętania. Powieść o demonie alkoholu. Historia zmęczonego diabła, kapłana, karczmarza.
W związku z zamknięciem klubu ?Piękny Pies?, drugie wydanie ?Wyznań właściciela klubu Piękny Pies? zostało poszerzone o epilog oraz o słowniczek wyrazów, pojęć i nazwisk.
Warszawa. Współcześnie. Tylko jeden człowiek wie, co to jest Siatka. Kim naprawdę są ludzie trzymający władzę. Tylko że nikt mu nie wierzy. Niestety.
Dżentelmen to niemal sensacyjna powieść o miłości i ponurym facecie, który ją utracił. To także historia o tym, jak pewien niezbyt dociekliwy dziennikarz o nazwisku Robert Ziębiński nie potrafi porządnie przeprowadzić śledztwa w sprawie tajemniczego zamachu w warszawskim metrze.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
