Dwujęzyczny zbiór opowiadań Haralda Gröhlera urodzonego w Jeleniej Górze, jednego z najbardziej aktywnych i niezależnych współczesnych pisarzy niemieckich. U podstaw wszystkich opowieści leży zdarzenie kryminalne lub nieprzyzwoite. Napięcie rośnie, akcja się rozwija, natomiast oczekiwane rozwiązanie fabuły niekoniecznie musi nastąpić. Opowiadania zawarte w tomie tworzą, zdaniem autora, pewną kompozycję. W kilku narracja jest prowadzona z perspektywy dziecka, bowiem Gröhlera interesują „okresy przejściowe i dystans między dzieciństwem a teraźniejszością”, a także „nieobliczalność między bytem dziecięcym a dorosłym”. W tomie reprezentowane są obydwa środowiska: miejskie i peryferyjne, wiejskie, poza tym obecny jest motyw seksualności – od naiwnej, niespełnionej poprzez wyidealizowaną do siejącej zgorszenie).
Trzy opowieści o wędrówkach – tych na jawie i tych we śnie – po miejscach rzeczywistych i wyobrażonych, po labiryntach czasu i przestrzeni. Pisane z wielką swobodą, przesycone gorzkim humorem, ale i subtelnym liryzmem, historie Binara ukazują doświadczenia bohatera w różnych okresach życia i w różnych zakątkach świata – od malowniczej śląskiej wsi przez ciemną, posępną Pragę, oniryczny Paryż, rozgwieżdżoną Prowansję aż po słoneczne, skrzące się od barw Tahiti. Błyskotliwa, obfitująca w śmiałe rozwiązania i zachwycające zmysłowe obrazy proza Vladimíra Binara wprowadza czytelnika w świat pełen kruchego, melancholijnego piękna, świat, w którym rojenia i sny niepostrzeżenie wdzierają się w codzienność, tworząc zupełnie odrębną, rządzącą się swoimi prawami rzeczywistość – zagadkową i hipnotyczną jak księżyc, milcząco obecny w całym Binarowskim tryptyku, nie bez powodu nazywanym przez samego autora „małą Sonatą Księżycową”.
Książka będąca połączeniem albumu z grafikami z wywiadem rzeką, który przeprowadził prof. Stanisław Bereś, literaturoznawca, z ich autorem Przemysławem Tyszkiewiczem – wrocławskim artystą i profesorem na ASP. Rozmowy, jak pisze prof. Bereś, były podyktowane zwykłą ludzką ciekawością, która oznacza różne rzeczy – potrzebę dialogu na temat prac Tyszkiewicza, dążenie do stworzenia ich opisu, odtworzenie genezy (zarówno warsztatowej, jak i światopoglądowej), ustalenie plastycznych kontekstów i rozsupłanie nici łączących je z wielowiekową tradycją miedziorytnictwa. Zderzenie ze sobą dwóch różnych umysłów, a zatem światopoglądów, obszarów wiedzy, doświadczeń życiowych i temperamentów stworzyło szansą na inne – nie tylko warsztatowo-formalne – spojrzenie na sztukę, otwierając mniej oczywiste konteksty filozoficzne, psychologiczne, socjologiczne, a przede wszystkim artystyczne. A być może przy okazji dotknęło również sfery, której domeną są niepewność siebie, lęk i ból, bo one też przynależą do istoty sztuki. Jest to bowiem twórczość, która na takie dywagacje pozwala, gdyż jest głęboka, nasycona pytaniami o sens bytu, o miejsce człowieka w przyrodzie, o cel wysiłków artysty i jego odpowiedzialność etyczną za odbiorcę.
W śpiewniku zebrano teksty kilkuset piosenek na każdą okazję. Są tu znane i mniej znane piosenki biesiadne, cygańskie, harcerskie, kabaretowe, kowbojskie, ludowe, patriotyczne, sentymentalne, turystyczne, wojskowe, żeglarskie, przyśpiewki weselne, piosenki rosyjskie i ukraińskie. Do wielu dołączono chwyty gitarowe.
Temat przedstawienia Indian w westernach filmowych jest ze wszech miar kluczowy, pozwala bowiem naświetlić to, co leży u źródeł ideologii westernu, który wrósł w tkankę kultury amerykańskiej tak silnie, jak bodaj żaden inny gatunek, może wyjąwszy film gangsterski. W pracy Sławomira Bobowskiego cenne jest to, że znajdziemy w niej genealogię przedstawień rdzennych Amerykanów, pokazującą związki westernu z historycznie wcześniejszymi utworami literackimi, które stworzyły swoiste wzorce portretowania Indian.
Z recenzji prof. Marka Paryża
Tematem przewodnim numeru jest ROZMOWA.
W numerze m.in. o upokarzaniu w mediach – rozmowa Michała Rydlewskiego z dr hab. Małgorzatą Lisowską-Magdziarz; Aleksandry Wagner Analiza dyskursu medialnego o gazie łupkowym; Jacek Grębowiec w rozważaniach o Sennettowskiej koncepcji współpracy.
Najważniejsze dzieło szwajcarskiego pisarza Klausa Merza, niepowtarzalne i mistrzowskie w swojej formie, bogate w treści – jak każda wielka powieść, a zarazem lakoniczne i oszczędne w środkach wyrazu niczym wiersz. „Właściwie powieść”, tak o tej zminiaturyzowanej prozie mówi sam autor.
Karty tej niewielkiej książeczki pełne są zdarzeń, zwykłych i niezwykłych postaci i charakterów, a choć pojawiają się w niej realia konkretnego czasu (lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte ubiegłego wieku) niesie ona ze sobą przekaz wartości uniwersalnych. Jest przy tym próbą uporania się z ważnym wydarzeniem rodzinnym, które odcisnęło się na życiu autora.
Książka jest owocem współpracy uczelni partnerskich: Uniwersytetu w Lipsku, Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Karola w Pradze. Zebrane w niej artykuły, zaprezentowane wcześniej na IX Międzynarodowej Konferencji interFaces, ukazują funkcjonowanie pojęć kosmopolityzm i regionalizm w obrębie trzech języków, literatur i kultur. Czytelnik znajdzie tu studia literaturoznawcze, analizy językoznawcze, interpretacje dawnych i współczesnych zjawisk w ujęciu regionalnym i globalnym.
Tematem przewodnim numeru jest SPRZECIW.
Można przeczytać m.in. wywiad z Piotrem Zychowiczem, autorem „Obłędu ´44” i „Opcji niemieckiej”, esej Katarzyny Kasztenny o instytucjonalnej deprecjacji humanistyki, wspomnienia Jerzego Olka o Tadeuszu Różewiczu i... fotografii.
Portret etnolożek, socjolożek i literatek z przełomu XIX i XX wieku, określanych w tytule jako „obserwatorki z wyobraźnią”, czyli kobiet, które oddawały się studiowaniu otaczającej je rzeczywistości społecznej i kulturowej, a później ją w sposób twórczy opisywały. Artykuły składające się na tę książkę spaja chęć przypomnienia postaci kobiet, bardzo często funkcjonujących w historii dyscyplin naukowych jak postaci-cienie, osoby, których praca stanowiła podstawę rozpraw i artykułów, a bywało, że i nośnych w nauce koncepcji, niepodpisanych jednak ich nazwiskiem. Znajdują się tu także teksty, które przypominają postaci uznane i cenione w świecie naukowym. Przynoszą jednak nowe nieznane dotąd wątki z ich biografii czy fakty z życia zawodowego i prywatnego.
Współczesna komedia fantastyczna z elementami kryminału, rozgrywająca się we Wrocławiu i wypełniona magią polskich czarownic, szamanów, duchów, ale także prawników, pracowników korporacji, gwiazd show-biznesu i złych polityków.
Pracującą w korporacji Anię odwiedza jej dawna przyjaciółka Iza, teraz narodowa gwiazda show-biznesu, i wprowadza zamęt do poukładanego życia dziewczyny. Wybryki rozwydrzonej celebrytki nie będą jednak największym problemem, który zesłał los. Wkrótce okaże się, że jedyny prawdziwy przyjaciel Ani – pies Jerry – jest człowiekiem, w dodatku ściganym przez wiedźmę.
Album zawiera 53 fotografie malowideł powstałych w ostatnich kilkunastu latach na ścianach i murach Wrocławia. Znajdują się tu zarówno dzieła monumentalne, jak i zbuntowana młoda sztuka o niewielkich formatach. Wyróżnia je świeżość spojrzenia i duża kreatywność. Muralom w albumie towarzyszą wiersze 23 twórców, wrocławskich i świdnickich poetek i poetów. Co wynikło ze zderzenia zbuntowanego obrazu i niepokornego anarchizującego słowa, Czytelnik musi ocenić sam.
Teksty w książce w językach polskim i angielskim.
Publikacja zrealizowana dzięki wsparciu Miasta Wrocław oraz Biura Festiwalowego IMPART 2016
Interdyscyplinarne opracowanie dotyczące mediacji jako alternatywnej metody rozwiązywania sporów. Zawiera analizy naukowe i wyniki badań empirycznych rzucające nowe światło na kulturowe i komunikacyjne aspekty prowadzenia mediacji w praktyce działań organów wymiaru sprawiedliwości i administracji publicznej. Książka adresowana jest do osób zajmujących się mediacją naukowo, ale także do uczestników mediacji – mediatorów i stron, oraz do osób, które decydują o zastosowaniu tej metody rozwiązywania konfliktów: sędziów, prokuratorów, zastępców procesowych i osób zatrudnionych w organach administracji publicznej.
Opublikowane w 1785 roku Morgenstunden, oder Vorlesungen ueber das Dasein Gottes są jednym z ostatnich i zarazem najważniejszych dzieł w dorobku naukowym Mosesa Mendelssohna (1729–1786). Wpisują się w XVIII-wieczny spór o panteizm (Pantheismusstreit), a dokładniej w dyskusje, jakie prowadził Johann Heinrich Jacobi z Gottholdem Ephreimem Lessingiem, a później próbował je kontynuować z Mosesem Mendelssohnem. W punkcie ich wyjścia chodziło o oskarżenia Jacobiego kierowane w stosunku do Lessinga o panteizm, a dalej o wyprowadzane stąd inne konsekwencje, z tą najdalej idącą, a mianowicie z postawionym zarzutem o ateizm.
Papirnik to debiutancka książka austriackiego pisarza.
W każdym z dziesięciu opowiadań dostrzec można zafascynowanie ich autora dekonstrukcją. Rabinovici prowadzi swoistą grę z czytelnikiem, serwując mu świat przedstawiony, który poprzez ciągłą zmianę perspektywy narracyjnej jawi się jako istny labirynt fałszerstw.
Jego stories to istotny głos w dyskusji na temat conditio humana, ale także na temat miejsca literatury we współczenym świecie.
Włosko-rumuński marionetkarz i jego lalka stają się ofiarami stalinizmu w Rumunii w jego najgorszym okresie. Opowieść o zbrodni i zapomnieniu, naiwności i miłości, nienawiści i wybaczeniu, o wyborze między życiem w prawdzie a konformizmem, a także o osamotnieniu jako sposobie samoobrony przed społeczeństwem funkcjonującym w systemie policyjnym, który marginalizuje jednostkę i nadzoruje każdą chwilę jej życia.Powieść została wielokrotnie uznana za Książkę Roku przez najważniejsze rumuńskie czasopisma i instytucje kultury. Jej przekłady ukazały się także za granicą i spotkały się z bardzo dobrym przyjęciem.
Osoby opuszczające zakłady karne, po odbyciu kary pozbawienia wolności, znajdują się w bardzo trudnej i zarazem złożonej sytuacji. Muszą bowiem poradzić sobie z wieloma problemami, które wynikają nie tylko z faktu przebywania w zakładzie karnym i nabytych w związku z tym doświadczeń, lecz także z sytuacji rodzinnej, potrzeby uzyskania społecznej akceptacji, zapewnienia sobie przynajmniej podstawowych warunków egzystencjalnych. Nie bez znaczenia pozostaje także ich stosunek do czynu, za którego popełnieni zostali ukarani pozbawieniem wolności. Dlatego do opuszczenia zakładu karnego skazani winni być profesjonalnie przygotowani. Autorzy książki mają nadzieję, że zamieszczone w niej teksty zachęcą do głębszego namysłu i dyskursu na gruncie nauk zajmujących się karą pozbawienia wolności, resocjalizacją skazanych, wsparciem psychologicznym i społecznym osób przebywających w zakładach karnych i opuszczających te jednostki penitencjarne.
Dziewiąty numer miesięcznika poświęcony jest karze. W środku m.in. prof. Jerzego Jastrzębskiego rozważania o moralnym porządku i karze, wywiad z reportażystą i dziennikarzem śledczym Marcinem Kąckim, Henryka Mazurkiewicza refleksje na temat rewolucji bolszewickiej w publicystyce Józefa Mackiewicza.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
