Opublikowane w 1785 roku Morgenstunden, oder Vorlesungen ueber das Dasein Gottes są jednym z ostatnich i zarazem najważniejszych dzieł w dorobku naukowym Mosesa Mendelssohna (1729–1786). Wpisują się w XVIII-wieczny spór o panteizm (Pantheismusstreit), a dokładniej w dyskusje, jakie prowadził Johann Heinrich Jacobi z Gottholdem Ephreimem Lessingiem, a później próbował je kontynuować z Mosesem Mendelssohnem. W punkcie ich wyjścia chodziło o oskarżenia Jacobiego kierowane w stosunku do Lessinga o panteizm, a dalej o wyprowadzane stąd inne konsekwencje, z tą najdalej idącą, a mianowicie z postawionym zarzutem o ateizm.
Papirnik to debiutancka książka austriackiego pisarza.
W każdym z dziesięciu opowiadań dostrzec można zafascynowanie ich autora dekonstrukcją. Rabinovici prowadzi swoistą grę z czytelnikiem, serwując mu świat przedstawiony, który poprzez ciągłą zmianę perspektywy narracyjnej jawi się jako istny labirynt fałszerstw.
Jego stories to istotny głos w dyskusji na temat conditio humana, ale także na temat miejsca literatury we współczenym świecie.
Włosko-rumuński marionetkarz i jego lalka stają się ofiarami stalinizmu w Rumunii w jego najgorszym okresie. Opowieść o zbrodni i zapomnieniu, naiwności i miłości, nienawiści i wybaczeniu, o wyborze między życiem w prawdzie a konformizmem, a także o osamotnieniu jako sposobie samoobrony przed społeczeństwem funkcjonującym w systemie policyjnym, który marginalizuje jednostkę i nadzoruje każdą chwilę jej życia.Powieść została wielokrotnie uznana za Książkę Roku przez najważniejsze rumuńskie czasopisma i instytucje kultury. Jej przekłady ukazały się także za granicą i spotkały się z bardzo dobrym przyjęciem.
Osoby opuszczające zakłady karne, po odbyciu kary pozbawienia wolności, znajdują się w bardzo trudnej i zarazem złożonej sytuacji. Muszą bowiem poradzić sobie z wieloma problemami, które wynikają nie tylko z faktu przebywania w zakładzie karnym i nabytych w związku z tym doświadczeń, lecz także z sytuacji rodzinnej, potrzeby uzyskania społecznej akceptacji, zapewnienia sobie przynajmniej podstawowych warunków egzystencjalnych. Nie bez znaczenia pozostaje także ich stosunek do czynu, za którego popełnieni zostali ukarani pozbawieniem wolności. Dlatego do opuszczenia zakładu karnego skazani winni być profesjonalnie przygotowani. Autorzy książki mają nadzieję, że zamieszczone w niej teksty zachęcą do głębszego namysłu i dyskursu na gruncie nauk zajmujących się karą pozbawienia wolności, resocjalizacją skazanych, wsparciem psychologicznym i społecznym osób przebywających w zakładach karnych i opuszczających te jednostki penitencjarne.
Dziewiąty numer miesięcznika poświęcony jest karze. W środku m.in. prof. Jerzego Jastrzębskiego rozważania o moralnym porządku i karze, wywiad z reportażystą i dziennikarzem śledczym Marcinem Kąckim, Henryka Mazurkiewicza refleksje na temat rewolucji bolszewickiej w publicystyce Józefa Mackiewicza.
Publikacja jest efektem współpracy naukowców polskich i ukraińskich. Ukazuje kształtowanie się polskiej i ukraińskiej myśli pedagogicznej, tworzenie i rozwój systemów edukacyjnych, instytucji oświatowych i społecznych inicjatyw w zakresie edukacji. Wyniki badań historycznych pozwalają lepiej poznać źródła współczesnej pedagogiki w Polsce i na Ukrainie oraz przybliżyć polsko-ukraińskie dokonania na polu szeroko rozumianej edukacji.
Teksty publikowane w książce w językach polskim i ukraińskim.
Publikacja stanowiąca ważny głos w rozważaniach na temat roli granicy i pogranicza w życiu człowieka znajdującego się często w skrajnym położeniu, w zróżnicowanych życiowych sytuacjach. W książce znajdziemy zarówno klasyczne kulturowo-antropologiczne ujęcia pogranicza, jak i filozoficzno-egzystencjalne oraz komunikacyjne. Całość bliska jest traktowaniu pogranicza w szerokim bachtinowskim ujęciu. W kilku miejscach znajdujemy wprost nawiązanie do idei transgraniczności, podkreślające pozytywny wymiar idei pogranicza. Publikacja ma szanse znaleźć wielu czytelników zarówno wśród osób od dawna zajmujących się problematyką pogranicza, resocjalizacji oraz innych klasycznych działów pedagogiki specjalnej, jak i wśród adeptów pedagogiki.
Interesujące i ważne opracowanie we współczesnej dyskusji nad wartościami wychowawczymi i terapeutycznymi sztuki. Aktualnie bardziej kładzie się nacisk na walory terapeutyczne sztuki, natomiast aspekt wychowawczy jest pomijany. Tym bardziej cenne jest zwrócenie uwagi i przypomnienie roli sztuki jako ważnej wartości wychowania młodego człowieka. W swojej różnorodności ujęć teoretycznych, badawczych i praktycznych prezentowanych wśród wysokiej klasy specjalistów pozycja jest znaczącym opracowaniem zagadnień sztuki i terapii. Książka w języku angielskim z polskimi streszczeniami artykułów.
Niniejsza książka jest pierwszym polskim przekładem sztuki teatralnej pióra J.M. Barriego pod tytułem "Piotruś Pan". W Wielkiej Brytanii tekst tego najbardziej znanego przedstawienia dla dzieci ukazał się drukiem w roku 1928, jednak nie jest to data narodzin postaci chłopca, który nie chciał dorosnąć. Daty tej nie stanowi również rok 1911, w którym po raz pierwszy opublikowano najbardziej znaną polskiemu czytelnikowi powieść pod tytułem "Piotruś Pan i Wendy", do tej pory już trzykrotnie tłumaczoną na nasz język. Szukając odpowiedzi napytanie, skąd wziął się Piotruś Pan, nie wystarczy też cofnąć się do 27 grudnia 1904 roku, kiedy to odbyła się światowa prapremiera najpopularniejszej ze sztuk Jamesa Matthew Barriego. Cofnijmy się zatem jeszcze wcześniej i zacznijmy całą historię od początku...
Ze Wstępu
Proroctwo Pseudo-Metodiusza (znane też jako Apokalipsa Pseudo-Metodiusza), sławne w średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europie dzieło historyczno-apokaliptyczne, przedstawiamy w jego staropolskiej wersji z drugiej połowy XVI wieku. Towarzyszy mu obszerny Wykład, czyli erudycyjny komentarz o historiozoficznym charakterze, napisany w końcu wieku XV przez niemieckiego duchownego Wolfganga Aytingera. Przekładu tych tekstów dokonał z łaciny Michał Hey Stawicki, a wyszły one drukiem między rokiem 1562 a 1580 pod tytułem, który oddaje zasadniczą treść księgi: Proroctwo Metodyjusza ś., biskupa miast tyrskich i męczennika chwalebnego, który gdy był trzyman pod Dioklecyjanem cesarzem w więzieniu dla słowa Bożego przez niemały czas, tedy z objawienia anioła Pańskiego wydał wiele pisma potrzebnego, a zwłaszcza o stworzeniu świata, począwszy od Adama aż do Dnia Sądnego.
Istnieją dwie podstawowe wersje opowieści. Pierwsza: w roku 1322 Sir John Mandeville, angielski rycerz z St. Albans, wyruszył z pielgrzymką do Ziemi Świętej, a następnie przez lat z górą dwadzieścia przewędrował całą Azję, docierając do Indii, Chin oraz Indonezji, po powrocie zaś opisał po francusku wszystko, co zobaczył. Wersja druga: pewnego dnia człowiek, który najprawdopodobniej nie nazywał się Sir John Mandeville, wybrał się do najbliższej klasztornej biblioteki, gdzie korzystając z uprzejmości zakonników, przestudiował kilka uczonych dzieł spisanych przez dawnych i nowszych autorów, aby na ich podstawie skonstruować opis własnej rzekomej podróży w najodleglejsze rejony świata.
Niezależnie od tego, która z tych wersji jest prawdziwa, obie one traktują o powstaniu jednego z największych bestsellerów późnego średniowiecza, przesyconego fantastyką sprawozdania z egzotycznej wyprawy, przełożonego na kilka europejskich języków, najpierw nieustannie kopiowanego, a następnie systematycznie przedrukowywanego aż po wiek osiemnasty.
Przedziwna legenda o kobiecie, która podstępem, udając mężczyznę, zdołała dostać się na tron Piotrowy, poczynając od połowy XIII w. pojawiała się w formie krótkich wzmianek w dziełach niektórych kronikarzy i autorów kolekcji kaznodziejskich przykładów. Z nastaniem reformacji postać Joanny (zwanej niekiedy również Gilbertą lub Agnieszką, zresztą lista różnych jej imion była dość długa) stała się argumentem nieustannie powracającym w protestanckich atakach na papiestwo. Jednym z takich właśnie polemicznych głosów jest Historyja o papieżu Janie tego imienia VIII, który był Gilberta biała głowa z Anglijej i o inszych wielu papieżoch, którzy przed nią i po niej byli, wydana w Brześciu nad Bugiem w roku 1560 polska adaptacja niewielkiej książeczki sławnego włoskiego biskupa apostaty Pier Paola Vergeria Młodszego.
Blisko dwadzieścia pięć lat po ustanowieniu demokracji w Polsce, po politycznym przełomie w 1989 roku, jej jakość i dojrzałość są na stosunkowo niskim poziomie. Wielość powodów takiego stanu rzeczy sprowadza się do postaw obywatelskich Polaków i Polek. Podejmując problematykę władzy i wskazując, jaki wywiera wpływ na różne obszary życia codziennego, autorzy książeczki w sposób szczególny zajmują się problemem władzy politycznej. Mają nadzieję, że przyczynią się do większego zaangażowania w sferę publiczną w Polsce, w tym korzystania z praw wyborczych, a tym samym do podnoszenia standardów polskiej demokracji.
Głównym celem książki jest popularyzacja wiedzy dotyczącej praktyki zarządzania publicznego, w tym szczególnie rozwojem lokalnym i regionalnym. Publikacja upowszechnia wiedzę z zakresu nowych zagadnień związanych z zarządzaniem miastami, jak np. zarządzanie wielopoziomowe, zarządzanie miastem/regionem zrównoważonego rozwoju, rozwój inteligentny, teoria interesariuszy, podejście ewaluacyjne. Powyższe treści odnoszą się do projektu Europejskiej Stolicy Kultury jako szansy w rozwoju lokalnym i regionalnym, która Polsce ponownie nieszybko się przytrafi, a Wrocławiowi prawdopodobnie nie przytrafi się już nigdy. W książce pokazane zostały doświadczenia związane z wdrażaniem Europejskiej Stolicy Kultury jako jednego z coraz bardziej istotnych projektów rozwoju lokalnego przez różne miasta w Europie, zarówno te pozytywne, jak i te, które nie zakończyły się sukcesem. Istotnym celem publikacji jest refleksja, na ile realizacja Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 okaże się „sukcesem jak zwykle”, tzn. medialnie przygotowaną strategią komunikacji o pozytywnych rezultatach, a na ile „sukcesem prawdziwym”, tzn. skutkującym poprawą jakości życia mieszkańców. Publikacja to nie wiwisekcja stanu zastanego, a próba aktywnego włączenia się poprzez wskazanie możliwości i szans, jakie niesie Europejska Stolica Kultury dla dalszego rozwoju przede wszystkim Wrocławia i Dolnego Śląska, ale również Polski i Europy.
Autorzy przygotowali tę oto książeczkę, ponieważ chcieliby zwiększyć wiedzę z zakresu obywatelstwa i obywatelskości jako wartości fundamentalnych dla funkcjonowania demokracji. Podstawowe pojęcia dotyczące obywatela połączone z wybranymi zagadnieniami myśli politycznej mogą okazać się pomocne w lepszym rozumieniu rzeczywistości społecznej i politycznej – zarówno tej na co dzień nas otaczającej w gminie, powiecie i województwie, jak i tej w szerszym wymiarze: krajowym, europejskim, globalnym. Autorzy liczą na to, że poza twórczą refleksją Czytelnicy znajdą również dobrą zabawę.
Drugi obieg wydawniczy w PRL-u jest oceniany jako pewien fenomen i mimo upływu ponad dwudziestu lat od transformacji ustrojowej jest tematem niewyczerpanym. Prezentowane w książce teksty obejmują szeroki zakres zagadnień: socjologiczne aspekty funkcjonowania drugiego obiegu wydawniczego, prezentacje niezależnej działalności wydawniczej w regionach, recepcję prasy podziemnej w Radiu Wolna Europa, przedstawienie wybranych tytułów czy osób zaangażowanych w niezależny ruch wydawniczy, aż po zagadnienia fanzinów graffiti.
Bartosz Jastrzębski, niespieszny podróżnik, badacz i wielbiciel krain nieunijnych, oddaje w ręce czytelnika książkę, która powstała z podglądań, podsłuchań i przeczytań prowincji oraz kresów oglądanych od strony Europy, a ściślej – tej nadzwyczajnej jej części, jaką jest Polska. Z tej perspektywy autor obserwował, jak świat biegnie lub – w innych miejscach – dopiero stara się zacząć biec, ku niewiadomej przyszłości i jej domniemanym wspaniałościom. Obserwował, jak próbuje się on wymknąć inercji i spoczynkowi, które Przeszłość wspiera swą mocą i autorytetem „już-zaistniałego”. Przyglądał się zwłaszcza obrzeżom, które tkwią w zawieszeniu między pragnieniem zmian, nowości, współczesności a lękiem przed porzuceniem starych, oblatanych już, lecz sprawdzonych przecież form życia.
Drugie, rozszerzone i uzupełnione o zdjęcia wydanie książki poświęconej kardynałowi Henrykowi Gulbinowiczowi. Z wywiadów przeprowadzonych z kardynałem i reportaży czytelnik dowie się m.in. jaką Wileńszczyznę kardynał pamięta i nosi w sercu; jak wspominał Jana Pawła II w czasie żałoby po papieżu; pozna historię ukrycia 80 milionów dolnośląskiej „Solidarności”.
Na książkę złożyły się teksty poświęcone architekturze, malarstwie, kolekcjom sztuki, zabytkom oraz pomnikom, w szczególności zaś sztuce XX wieku. Dialog naukowców młodego pokolenia po wschodniej i zachodniej granicy Polski skupiony jest na tym, co wspólne – dziedzictwie sztuki zachodniej, co może prowadzić nie tylko do wzajemnego zrozumienia i zrastania się Europy, ale także do owocnego dyskursu naukowego.
Publikacja w językach polskim i angielskim.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
