Monografia autorstwa Alicji Jaskierni stanowi cenną analizę mechanizmów monitoringu wolności mediów w Europie, prowadzonego przez istotne z punktu widzenia demokratyzacji życia publicznego organizacje regionalne, takie jak Rada Europy, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i Unia Europejska, a także podmioty z sektora pozarządowego oraz nowe platformy alertowe, które pojawiły się w internecie. Znajdują się tu omówienia często przywoływanych w literaturze przedmiotu działań takich organizacji, jak Freedom House, Reporterzy bez Granic czy IREX. Temat podjęty przez Autorkę jest jak najbardziej zasadny – dotyka problemu aktualnego i ważnego z punktu widzenia demokratyzacji życia publicznego.
Zdanie Jodie Ginsberg o tym, że walka o wolność wypowiedzi nie została jeszcze wygrana nawet w demokracjach, nie jest odosobnione. Podzielają je politolodzy i medioznawcy, których – podobnie jak szefową Index on Censorship – niepokoi zaniedbywanie zasady wolności słowa czy – szerzej – wolności mediów przez stabilne reżimy i dojrzałe demokracje. Dowodzi tego nader obszerna literatura przedmiotu, którą Autorka recenzowanej monografii wielokrotnie przytacza. Opiera się przy tym także na bogatych materiałach źródłowych – dokumentach, orzeczeniach trybunałów i oczywiście raportach organizacji monitorujących wolność mediów.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Stasiak-Jazukiewicz
Autorka bada zupełnie nowe zagadnienie, gdyż nie ma językoznawczego opracowania filmów animowanych nadawanych cyklicznie w seriach, przedstawia ich rozwój i zachodzące zmiany w aspekcie historycznym, dzięki czemu udało się jej porównać język postaci, wskazać stylizację na polszczyznę potoczną, podkreślić zmianę pozycji narratora, wskazać typ bohatera i wyliczyć nowe środki służące indywidualizacji postaci głównej. Zaznacza również kluczowe momenty decydujące o zmianach w sposobie technik ożywiania obrazu i roli kodów audiowizualnych.Z Recenzji dr hab. Marii Krauz, prof. URNadała swemu wywodowi charakter interdyscyplinarny, jako że przez specyficzność badanego materiału była zmuszona sięgnąć do różnych dyscyplin, mianowicie komunikologii, medioznawstwa, socjo- i psychologii, językoznawstwa, kulturoznawstwa, a także antropologii i nawet logopedii. Takie potraktowanie korpusu niesie duże niebezpieczeństwo metodologicznego rozmycia przedmiotu badawczego, ale w wypadku dzieci, które są przecież na etapie rozwojowym, i w wypadku ich opiekunów [], jest to konieczne. Pani Moćko udowadnia, że potrafi się w tym zakresie trzymać w ryzach. []Z Recenzji prof. dr hab. Barbary Bonieckiej
Książka pomyślana jest jako komplementarny wykład podstaw nauk politycznych i wiedzy o społeczeństwie.Jest adresowana do:- studentów studiów I i II stopnia kierunków politologicznych i pokrewnych;- studentów studiów uzupełniających i słuchaczy studiów podyplomowych w zakresie szeroko rozumianych nauk społecznych;- nauczycieli wiedzy o społeczeństwie oraz przedmiotów pokrewnych;- uczniów szkół średnich.Szczególnie cenną pomocą może stać się dla uczestników Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym oraz Olimpiady Wiedzy o Unii Europejskiej.Tom 4 - System rządów w Polsce (Instytucje polityczne w latach 1989-2018)
Czarna opaska na oczach, imię i pierwsza litera nazwiska, a obok tego informacja o zajmowanym stanowisku, wykonywanym zawodzie czy innych charakterystycznych dla osoby elementach to powszechnie stosowana w mediach praktyka dla oznaczenia osoby podejrzanej lub oskarżonej o przestępstwo.Ten pozorny kamuflaż nie uniemożliwia ustalenia, o kogo chodzi, co więcej, mamy bowiem w tym wypadku do czynienia z rodzajem łamigłówki, jaką dziennikarze w pełni świadomie stosują w określonych sytuacjach. Jej rozwiązanie nie jest skomplikowanym działaniem. Zwykle techniki kamuflujące stosowane są wtedy, gdy podejrzany lub oskarżony to tzw. osoba publiczna, czyli znany polityk, osoba piastująca, w przeszłości lub obecnie, jakieś inne stanowiska publiczne. Odnosi się to także do działaczy sportowych i znanych sportowców, dziennikarzy, aktorów czy innych artystów.Media podejmują czynności kamuflujące, dążąc pozornie do ukrycia tego, czego ukryć się nie da, co skłania do refleksji nad przyczyną takich działań i nad tym, czy w takich przypadkach informacje o tym, kim jest osoba, której postawiono zarzut i jakiego rodzaju przestępstwo miałaby popełnić, nie powinny być przesłanką do ujawnienia jej tożsamości, zwłaszcza że dla należytego zrozumienia treści materiału prasowego jest to zasadnicza wiadomość. Jak się bowiem słusznie zauważa, istotą informacji jest wówczas nie fakt, że postępowanie się toczy, ale to, przeciwko komu i w związku z jakim czynem.Tego zagadnienia, na tle regulacji pomieszczonej w art. 13 prawa prasowego, dotyczy oddawana do rąk czytelników monografia. Autorka analizuje to unormowanie przez pryzmat jego zgodności z Konstytucją RP i standardami strasburskimi. Patrzy na nie także od strony racjonalności i potrzeby jego istnienia. Odnosi się do kwestii stygmatyzacji podejrzanego (oskarżonego), podnoszonej jako jeden z argumentów na rzecz utrzymywania kamuflażu. W zamierzeniu Autorki książka ma też stanowić głos w dyskusji o konieczności nowelizacji tej normy, wskazując kierunki, w jakich prace winny przebiegać ze wstępu.
Procesy charakteryzujące współczesne środowisko międzynarodowe tworzą wiele nowych wyzwań dla jego bezpieczeństwa. Nie zmieniła się w nim jednak pozycja państwa jako podstawowego podmiotu stosunków międzynarodowych. Stałej ewolucji podlegają natomiast sposoby i instrumenty ich kształtowania. Autorzy zasadnie koncentrują wysiłek badawczy na zagadnieniach wielopłaszczyznowej aktywności państw i uwarunkowaniach relacji zachodzących w stosunkach międzynarodowych. Ich dociekania obejmują zarówno szeroko rozumiany obszar bezpieczeństwa międzynarodowego, politykę bezpieczeństwa, jak i aktywność wojskową, która wpływa na pozycję państwa oraz stan globalnego, światowego bezpieczeństwa. Interesującym zabiegiem jest, że niektóre zagadnienia omówione zostały zarówno przez Autorów z kraju, którego one dotyczą, jak i Autorów zewnętrznych.
prof. dr hab. Eugeniusz Zieliński
„Autor podjął istotny problem badawczy o dużym znaczeniu politycznym i gospodarczym, któ- rego waga jest w Polsce nadal słabo rozumiana pomimo wieloletniego członkostwa w UE. Podejmuje próbę wypełnienia pewnej luki poznawczej w rodzimej literaturze przedmiotu przez charakterystykę koncepcji hybrydowego modelu funkcjonowania grup interesu w UE, jej analizę w ramach paradygmatów teoretycznych i zagadnień metodologicznych teorii integracji europejskiej, normatywne i instytucjonalne wymiary działania reprezentacji interesu oraz kształtowania się tego modelu hybrydowego w perspektywie wybranych zagadnień (deficytu demokracji, europeizacji, finansowania itd.). Problematyka ta wchodzi w obszar refleksji nad możliwościami zwiększania efektywności pozarządowych działań interesariuszy w UE, jak również w sferę analiz organizacyjnych wymiarów aktywności społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu krajowym, które są badane na przecięciu i w obrębie różnych, wskazywanych przez Autora, dyscyplin naukowych […]. Swoją perspektywę określa jako politologiczną, neofunkcjonalistyczną i neoinstytucjonalną, co wpisuje się w najbardziej wpływowe nurty dyskusji o tej problematyce. Atutem pracy jest także obszerna literatura licząca ponad 250 pozycji, która została dobrze wykorzystana dla scharakteryzowania podejmowanej problematyki, czego przejawem są m.in. tabele i rysunki pozwalające na syntetyczne oraz porównawcze zestawienie wyników badań”.
Z Recenzji prof. zw. dr. hab. Krzysztofa Jasieckiego
„Monografia zatytułowana Hybrydowy model funkcjonowania grup interesu w Unii Europejskiej stanowi pogłębione opracowanie monograficzne problemu funkcjonowania grup interesu nie tylko w Unii Europejskiej (jako szczególnej organizacji międzynarodowej), ale także w jej państwach członkowskich. [...] Książka zawiera bardzo dużo interesujących danych faktograficznych podanych w przystępnej formie. [...] Stanowi ona wartościowy wkład do badań naukowych, ponieważ w poszerzony i pogłębiony sposób przeanalizowany jest w niej zawarty w tytule problem. Autorskie podejście do badanych problemów, wraz z wprowadzeniem nowych indywidualnych kategoryzacji, gwarantuje jej nowatorski charakter”.
Z Recenzji dr. hab. Piotra Tośka
Prezentowany tom zawiera dziewięćdziesiąt trzy dokumenty i materiały ? wytworzone w okresie pomiędzy lipcem 1989 r. a grudniem 1990 r. ? o różnej proweniencji. Wśród nich znajdują się m.in.: dokumenty dyplomatyczne, instrukcje polityczne, opracowania, zapisy rozmów, wywiady, informacje, notatki, uwagi i propozycje resortu spraw zagranicznych, listy i telegramy, a także publikowane w wewnętrznych biuletynach sprawozdania z reakcji prasy zagranicznej. W toku kolejnych tur rokowań 2+4 Niemcy zobowiązały się do wyrzeczenia się roszczeń terytorialnych wobec innych państw, a także do niewysuwania ich w przyszłości (m.in. omawiano kwestie politycznych aspektów zjednoczenia obu państw niemieckich, przyszłego kształtu europejskich granic, przynależności Niemiec do struktur międzynarodowych czy wielkości ich armii). W kwestiach polskich uzgodniono, że zjednoczone państwo niemieckie potwierdzi istniejącą granicę w stosownej umowie ze stroną polską. Tom otwierają dokumenty dotyczące aktualnego stanu stosunków pomiędzy PRL a RFN z perspektywy polskiego MSZ w 1989 r. oraz wizyty w Bonn Michaiła Gorbaczowa, a zamykają listy premiera Tadeusza Mazowieckiego do premierów NRD Lothara de Maiziere?a oraz RFN Helmuta Kohla. W konsekwencji wydarzeń, jakie miały miejsce w okresie 1989?1990 w wymiarze stosunków Rzeczpospolitej Polskiej z Niemcami, możemy mówić o otwarciu nowego rozdziału. Jego kanwą stał się Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy podpisany 17 czerwca 1991 r. w Bonn przez premiera Jana K. Bieleckiego i kanclerza Helmuta Kohla; w tym samym roku powołano także Fundację ?Polsko-Niemieckie Pojednanie?. Stworzono solidną podstawę dla rozwoju współpracy w wielu płaszczyznach od kwestii politycznych i kulturalnych po ekonomiczne i polityczne.
Tom 33. serii „Media początku XXI wieku” wydawanej we współpracy z Wydziałem Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Pluralizm i wolność mediów to podstawowe wartości, na których opiera się demokratyczny system medialny. Większość dotychczasowych polskich badań medioznawczych koncentrowała się na wolności mediów, ich prawnych gwarancjach, praktyce dziennikarskiej, granicach i zagrożeniach. Problemy związane z koniecznością zapewnienia pluralizmu opinii w mediach i różnorodności na rynku medialnym są jednak co najmniej równie ważne jak wolność mediów, gdyż ich brak lub znaczące ograniczenia stanowią realne zagrożenie dla demokracji. Dlatego dobrze się stało, że powstała publikacja, która podejmuje problem pluralizmu mediów i w mediach w różnych jego kontekstach, zawierająca zarówno wnikliwe rozważania teoretyczne, jak i wyniki najnowszych badań empirycznych. (...) Zaletą publikacji jest aktualność podejmowanych w niej wątków, prezentacja wyników badań własnych autorów oraz zwrócenie uwagi na złożoność i wieloaspektowość problemu pluralizmu medialnego.
Prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Monografia dr Renaty Diaz-Szmidt to pierwsza krytyczna rozprawa o literaturze gwinejskiej, w Polsce słabo dotychczas zbadanej. Moim zdaniem, to niezwykle skrupulatne studium jest nie tylko prekursorskie w zakresie badań nad piśmiennictwem Gwinei Równikowej, ale także unikatowe na tle dotychczasowych opracowań problematyki tożsamości afrykańskiej, jakie ukazały się w Polsce. Ta fascynująca książka, oparta na imponującej bazie źródłowej (blisko 700 pozycji!), prezentuje bardzo wysoki poziom merytoryczny, między innymi dzięki wykorzystaniu narzędzi interdyscyplinarnych oraz erudycji autorki jej doskonałej znajomości teorii socjologicznych, antropologicznych, a nawet politologicznych. Piękne przekłady natomiast świadczą o jej talencie translatorskim. Dr Renata Daz-Szmidt dowiodła, że dorobek pisarzy gwinejskich jest nie tylko źródłem badawczym dla teoretyków literatury, ale także ważnym przekaźnikiem treści kultury oraz inspiratorem w procesie narodowotwórczym.Książka dr Renaty Daz-Szmidt to także rzecz o tragicznych losach Gwinejczyków, którzy spod jarzma kolonizacji trafili wprost w objęcia rodzimego autorytaryzmu. To również opowieść o dramacie tych, którzy musieli opuścić swój kraj, o poczuciu wyobcowania i braku akceptacji. Monografia pojawia się zatem w szczególnym momencie toczących się dyskusji i sporów wokół zjawiska uchodźstwa i emigracji. Nierzadko prezentuje się w nich stereotypowy i zafałszowany obraz obcych. Tym wszystkim, którzy nie mogą oprzeć się pokusie, aby wykorzystywać go do realizacji swoich doraźnych celów politycznych, gorąco polecam tę książkę. Zmusza ona bowiem do zastanowienia.dr hab. Ewa Siwierska
Snowden nieźle znał poezję Horacego, który był jego ulubionym autorem jeszcze w latach szkolnych. Czytając zapiski rzymskiego poety, przypominał sobie teraz wiele obrazów, myśli i wyrażeń, które składały się na fakturę tych wierszy. Jedno nie ulegało wątpliwości: ogłoszenie Commentarii będzie sensacją takiej przynajmniej miary, jak odkrycie i wydanie w latach sześćdziesiątych XX wieku komedii Menandra. Widział już siebie jako wydawcę tego tekstu w słynnej serii „Bibliotheca Oxoniensis”, w której od ponad 100 lat ukazywały się najlepsze edycje dzieł autorów greckich i łacińskich. Będzie to wspaniałe zakończenie jego przeszło trzydziestoletniej pracy w Uniwersytecie Oxfordzkim.
Z Prologu
Monografia stanowi obszerne kompendium wiedzy o środowisku lwowskich muzykologów z prof. Chybińskim jako postacią centralną, w okresie od powołania Katedry Muzykologii na Uniwersytecie Lwowskim do ostatecznego wyjazdu profesora ze Lwowa w okresie II wojny światowej. Dzieje lwowskiej muzykologii zostały zaprezentowane w szerokim kontekście kulturowo-historycznym, z uwzględnieniem wydarzeń, które miały miejsce w innych placówkach muzykologicznych, działających w tym czasie w Polsce i w Europie, oraz społeczno-politycznej sytuacji kraju, zwłaszcza Galicji. Tak rozległe i wnikliwe potraktowanie tematu wyróżnia tę monografię spośród innych prac, dotyczących środowiska muzykologicznego w przedwojennym Lwowie.Z recenzji prof. dr hab. Bożeny MuszkalskiejAutor nie tylko przeprowadził rekonstrukcję badanych procesów związanych z powstaniem i rozwojem polskiej muzykologii, ale starał się określić czynniki, które miały bezpośredni lub pośredni wpływ na omawiane zjawiska i procesy. Zaprezentował mniej znane sylwetki związane z życiem muzycznym Lwowa oraz wzbogacił wiedzę o osobach znanych.Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Meissnera
Polska prasa konserwatywna, reprezentująca ugrupowania prawicowe niechętne emigracji, w obawie przed utraceniem młodych i aktywnych ludzi, którzy mogliby przyczynić się do odzyskania niepodległości kraju, akcentowała w licznych artykułach złe warunki życia w nowym miejscu osiedlenia, wszechwładzę istniejących tam koncernów przemysłowych, a przede wszystkim prześladowania religijne katolików. Propaganda antyamerykańska powiązana została z koncepcjami politycznymi ugrupowań prawicowych często niechętnych emigracji Polaków. Znaczący wpływ miała na to również polityka zaborców przeciwnych wyjazdom aktywnych grup ludności, których mogło zabraknąć na miejscowym rynku pracy.
Po zimnej wojnie doszło do zasadniczej zmiany rzeczywistości międzynarodowej. Upadek Bloku Wschodniego i zwycięstwo Zachodu rozluźniło kontrolę wewnątrzblokową i uruchomiło szereg, dotąd tłumionych procesów i zjawisk. Triumf kapitalizmu, procesy globalizacji oraz rewolucja informacyjno-komunikacyjna przyczyniły się do skurczenia się świata (w sensie dyskursywnym i praktycznym), a także do dalszego wzmocnienia znaczenia mediów i ich wpływu na społeczeństwo, które stało się – nawet jeśli często pozornie – bardziej zorientowane i zainteresowane tym, co dzieje się w świecie. Wraz z odnowieniem wartości i zasad uniwersalnych, częstokroć traktowanych instrumentalnie, zaczęło się rozwijać w przestrzeni transnarodowej globalne społeczeństwo obywatelskie, w oparciu o zachodnie wzorce, propagujące demokrację, neoliberalizm czy wolny rynek. Na ten kontekst nałożyło się inne zjawisko – erupcja kultury celebrytów, będąca symptomem przemian społecznych zachodzących współcześnie na Zachodzie, a także w innych częściach świata. Dla jednych są oni symbolem upadku kultury, dla innych nowym wcieleniem demokratyzacji życia społecznego. Z całą pewnością jednak ich rola i znaczenie wzrosło nie tylko w kontekście wewnętrznym, ale również międzynarodowym. Od niedawna bowiem najbardziej wpływowi celebryci, tacy jak Bono czy Angelina Jolie, stali się ważnymi aktorami stosunków międzynarodowych.
Powieść powstała w okresie 29 kwietnia 1825 - 19 kwietnia 1827. Wydanie I.Opracowanie, wstęp i przypisy Aleksander Czaja.Publikacja powstała we współpracy z Biblioteką Publiczną im. Juliana Ursyna Niemcewicza w dzielnicy Ursynów m. st. Warszawy.
Dążenie do bezpieczeństwa uwarunkowało (ukształtowało) zjednoczenie naszych przodków co później skutkowało formowaniem struktur siłowych (armii, policji, służb ochrony), uwarunkowało wykształcenie wielu międzynarodowych organizacji i ostatecznie, doprowadziło do stworzenia ONZ i Rady Bezpieczeństwa. Zrozumiałe jest, że zachowanie się człowieka w tak krytycznej dla ludzkiej cywilizacji, sytuacji powinno ulec widocznej, zmianie. Cała ludzkość, a nie tylko podmioty państwa, powinny były nauczyć się żyć w ramach nowej kultury, kultury bezpieczeństwa racjonalnych ograniczeń potrzeb, harmonii człowieka i stworzonej przez niego technosfery z przyrodą. XXI w., by nie był ostatnim w historii ludzkości, powinien był zmienić paradygmat życia, postawiwszy bezpieczeństwo człowieka jako obowiązkowy warunek przeżycia. W kontekście współczesnej niestabilnej sytuacji istnieje oczywista konieczność retrospektywnej analizy, wykorzystania twórczego potencjału dla przywrócenia dawnego stanu kulturowych tradycji społeczeństwa i odbudowania środowiska życia dla obecnego i przyszłych pokoleń. W początku trzeciego tysiąclecia pojawia się nurtujące pytanie: jak uratować ludzkość, cywilizację i biosferę od samozniszczenia.
Nowe problemy nie mogą być rozwiązywane na fundamencie starej wiedzy. Kardynalnej przebudowy wymaga nie zewnętrzne otoczenie – świat, a sam człowiek, jego świadomość, system wartości, wewnętrzny duchowy świat.
Tom 30. serii "Media początku XXI wieku" wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Grywalizacja czy democratainment to funkcjonujące od niedawna pojęcia dotyczące zastosowania mechanizmu gier i zabawy w działaniach marketingowych, politycznych, wykorzystywania formy rozrywkowej w komunikacji nie tylko medialnej. Terminy te to słowa kluczowe w prezentowanej książce. Wszystkie teksty prezentują wyniki badań empirycznych ostatnio przeprowadzonych. Wszystkie dotyczą pierwiastka zabawy w komunikacji i zostały napisane nie tylko ciekawie, ale mogą służyć studentom jako dobry przykład profesjonalnie prezentowanego warsztatu naukowego. Polecam zatem szczególnie opiekunom wszystkich prac dyplomowych z zakresu medioznawstwa i komunikacji społecznej.
Prof. dr hab. JERZY OLĘDZKI
Książka Gry w komunikacji to interesujący przyczynek do dyskusji nad funkcjonowaniem współczesnych systemów medialnych w kontekście gier i grywalizacji. Praca jest adresowana do Czytelnika, któremu nieobce są problemy szeroko rozumianych koncepcji gier, popularnych przecież jako metafora wyjaśniająca zachowania ludzkie w naukach społecznych i humanistycznych. Tematyka przyjętą jako główna oś rozważań dominuje w tomie i wszystkie artykuły są jej konsekwentnie poświęcone, co sprawia, że tom należy uznać za udaną próbę poszukiwania wyjaśnienia funkcjonowania współczesnych mediów w kontekście gier. Książka będzie istotną pomocą dydaktyczną dla wszystkich studentów kierunków akademickich: dziennikarstwo, projektowanie komunikacji, politologia, socjologia. Otrzymaliśmy tu ciekawą pracę, sprawnie napisaną, dotyczącą ważnego zakresu tematycznego.
Prof. dr hab. MAREK JEZIŃSKI
Recenzowana publikacja składa się z szeregu artykułów dotyczących wykonywanej współcześnie profesji dziennikarskiej. Tematyka zawartych w książce opracowań dotyka budzących współcześnie najwięcej wątpliwości kwestii związanych z praktykowaniem zawodu dziennikarskiego. Część pierwsza poświęcona jest analizie zagadnień odnoszących się do kwestii ochrony prawnoautorskiej utworów dziennikarskich oraz problematyki sprostowania prasowego. Część druga dotyczy kwestii odpowiedzialności prawnej i etycznej za publikacje prasowe. Część trzecia dotyczy statusu prawno-pracowniczego zawodu dziennikarskiego. Część czwarta zaś ochrony prawnej informacji. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż tematy poszczególnych artykułów zostały precyzyjnie dobrane i odzwierciedlają najbardziej istotne współcześnie problemy prawne i etyczne współczesnego dziennikarstwa. Z tego względu recenzowana publikacja stanowi cenny wkład do nauki polskiego prawa prasowego, zawiera wiele rozważań przydatnych nie tylko z punktu widzenia teorii, ale także praktyki prawa. Krąg odbiorów książki to poza prawnikami przede wszystkim sami dziennikarze i wydawcy, a także studenci prawa, dziennikarstwa i politologii. Do rąk Czytelników oddana zostaje ciekawa praca, sprawnie napisana, dotycząca niezwykle ciekawych i aktualnych problemów związanych z współcześnie wykonywanym zawodem dziennikarza. Recenzowana publikacja stanowi zatem cenne kompendium wiedzy dla badaczy mediów oraz pomoc w procesie kształcenia dydaktycznego studentów. Publikacja ta powinna stać się obowiązkową lekturą dla wszystkich praktyków mediów – prawników i dziennikarzy.
dr hab. Grzegorz Tylec
Niniejsza kronika dokumentuje najważniejsze wydarzenia kulturalne w Polsce w dekadzie rządów Edwarda Gierka - od początku roku 1971 do lata 1980. Wraz z poprzedzającym je piętnastoleciem okres ten stanowi ćwierćwiecze w dziejach polskiej kultury szczególnie owocne, oznaczające w naszej powojennej historii najwyższy jej wzlot. Budzi też wówczas polska kultura wyjątkowe zainteresowanie i zdobywa szczególną pozycję także poza granicami naszego kraju, czego świadectwem stają się choćby powszechnie funkcjonujące określenia: polska szkoła filmowa, polska szkoła kompozytorska czy polska szkoła plakatu.
Na prezentowany tom składa się 15 artykułów i studiów. Zostały one pogrupowane w dwa zasadnicze działy. Pierwsza część prezentowanego tomu poświęcona jest kwestii Bałkanów i stara się odpowiedzieć na pytanie, czy znajdują się one w stadium między autorytaryzmem a demokracją. Składa się na nią siedem tekstów, powiązanych tematycznie. Drugi dział omawianego tomu skupia uwagę na zagadnieniach zróżnicowanej drogi demokratyzacji w państwach Europy Środkowej i na Bałkanach.
Monografia Doroty Strus jest poświęcona kompleksowej analizie polityki ekologicznej Polski po przystąpieniu do Unii Europejskiej. Książka stanowi niewątpliwie uzupełnienie istniejących na rynku wydawniczym pozycji dotyczących polityki ekologicznej Polski i Unii Europejskiej oraz prawa ochrony środowiska. Ma charakter interdyscyplinarny, ponieważ jest to studium politologiczne, ale z dużym komponentem zagadnień prawniczych i administracyjnych. Spełnia ona wymogi dobrego warsztatu naukowego, odpowiadając na wszystkie zagadnienia zawarte w tytule. Książka z pewnością będzie stanowiła ważne źródło wiedzy na temat polityki ekologicznej Polski.
dr hab. Małgorzata Podolak
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
