Do przeszłości należy okres, gdy działał urząd cenzury, funkcjonujący pod nazwami: Centralne Biuro Kontroli Prasy (1945–1945), Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (1945–1981) oraz Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk (1981–1990). Kontrolował on wszystkie zgłaszane do publikacji widowiska, artykuły prasowe, książki, filmy, audycje radiowe oraz telewizyjne. Do połowy lat 70. XX wieku cenzurowane były nawet etykiety na butelkach i produktach spożywczych. Dzisiaj tego typu cenzura, nazywana prewencyjną (wkraczająca przed publikacją lub prezentacją), jest prawnie zakazana, co nie oznacza, że nie występuje. Czy obecnie nadal spotykamy się z próbami krępowania zagwarantowanej w naszej konstytucji wolności słowa? Czy aby na pewno cenzura, taka jaką niektórzy twórcy, dziennikarze i uczeni pamiętają jeszcze z czasów PRL, powróciła w dobie III Rzeczypospolitej? To podstawowe pytanie, jakie zadali sobie autorzy tekstów zamieszczonych w tym tomie. Próbują oni spojrzeć na problem dzisiejszej cenzury z różnych perspektyw badawczych. Choć Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk zlikwidowano w 1990 roku, to – jak dowodzą autorzy artykułów – nadal można odczuć piętno tego urzędu wyrażające się obecnością licznych „okaleczonych” książek wydanych w okresie PRL, znajdujących się na półkach bibliotek i antykwariatów (i wypożyczanych lub kupowanych przez nieświadomych czytelników). Część autorów zauważa, że choć nie istnieje w Polsce państwowa instytucja odpowiedzialna za cenzurowanie środków masowego przekazu w takiej formie, w jakiej miało to miejsce przed 1990 rokiem, to obecne są inne, pozainstytucjonalne, formy ograniczania wolności słowa oraz wpływania na treść przekazów medialnych. Autorzy dowodzą, że cenzura istnieje w teatrze, Internecie, przestrzeni medialnej, wśród podmiotów gospodarczych i organizacji pozarządowych.
Fragment wstępu
Ze szczególnym zatem uznaniem należy przyjmować próby naukowej refleksji dotyczącej aspektów prawnych i ustrojowych sytuacji Kościoła Ewangelicko-Augsburgskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Stanowi to zarówno docenienie istotnej roli tej wspólnoty religijnej w historii państwa i prawa w Polsce, jak i jej wysiłków w kształtowaniu swojej pozycji prawnej.
Dr hab. Tadeusz Stanisławski, prof. UZ
W polskiej literaturze naukowej do rzadkości należą opracowania dotyczące relacji państwo–kościół w odniesieniu do poszczególnych Kościołów mniejszościowych. Recenzowana publikacja wzięła sobie na warsztat relacje państwa polskiego z Kościołem Ewangelicko-Augsburskim. (…) Chociaż religia katolicka przez wieki wyznaczała tożsamość narodową Polaków, powstanie Kościołów protestanckich ukształtowało ich Ojczyznę jako kraj tolerancyjny religijnie, gwarantujący każdemu człowiekowi wolność sumienia i wyznania. (…) Całość recenzowanego materiału jest interesująca i ważna z perspektywy funkcjonowania Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce i jego prawa.
Ks. prof. dr hab. Zbigniew Janczewski, UKSW
„Praca jest pozycją ogromnie ciekawą i zajmującą, a co najistotniejsze ważną. Autorka objęła badaniami obszar niezmiernie rzadko eksplorowany, bo niezwykle trudny do uchwycenia i opisania, czyli zjawiska prozodyczne języka polskiego. […] W przeciwieństwie do opisów innych poziomów języka: fleksji, składni, słowotwórstwa, a także jego warstwy graficznej, do których omówienia wystarczy wiedza o języku, znajomość reguł i słownik na półce, poziom brzmieniowy wymaga umiejętności i zdolności dodatkowych – słuchu fonetycznego i wrażliwości słuchowej. Wymaga też specjalnych narzędzi technicznych i umiejętności posługiwania się nimi. W moim przekonaniu wszystkie te atuty posiada Jagoda Bloch. Ma też atuty inne – potrafi przekonywać czytelnika do swoich tez i hipotez, potrafi objaśniać zaobserwowane zjawiska. Jej wywody są jasne, logiczne, rzetelnie udokumentowane. […] Książkę powinni przeczytać wszyscy, którzy pracują głosem – nie tylko dziennikarze, ale też spikerzy, działacze kulturalni, nauczyciele, wykładowcy. Należy ją polecić studentom”.
Prof. dr hab. Jolanta Tambor
Instytut Języka Polskiego Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego
„Nie było do tej pory w polskich badaniach pracy, która pokazywałaby, jak sposoby mówienia w mediach wpływają na obraz przedstawianej rzeczywistości i jak tę rzeczywistość poprzez sposób mówienia o niej kształtować. […] Największym walorem pracy jest w moim przekonaniu – oprócz wzorcowo przeprowadzonych szczegółowych analiz prozodycznych – jej aspekt perswazyjny. Autorka pokazuje, jak za pomocą głosu kompetentny językowo i komunikacyjnie dziennikarz może stworzyć na przykład odpowiedni nastrój (zagrożenia, powagi sytuacji czy rozbawienia) lub – z braku kompetencji – spowodować niezrozumienie treści przez odbiorcę bądź wykreować niezgodne z intencją wypowiedzi dodatkowe sensy”.
Prof. dr hab. Małgorzata Marcjanik
Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego
Autorki przedstawiły bardzo atrakcyjną i nowatorską książkę, łączącą wątek opowieści biograficznej z prezentacją rysunku i malarstwa głównego bohatera. Jest nim jeden z tysięcy polskich żołnierzy tułaczy, który po klęsce wrześniowej nie złożył broni i przez Karpaty ruszył do Libanu i dalej do Syrii, gdzie zameldował się w nowo sformowanej polskiej Brygadzie Karpackiej właśnie. Jak wiadomo, historiografia polskiego czynu zbrojnego w II wojnie światowej i dziejów emigracji powojennej jest przebogata. Jednak w tym wypadku otrzymujemy coś wyjątkowego. Oto Autorki dotarły na drugą półkulę, do Martin Coronado pod Buenos Aires w Argentynie, gdzie w Polskim Ośrodku Katolickim i Muzeum Wojska Polskiego odkryły zapomniane dokumenty i pamiątki żołnierzy gen. Władysława Andersa.
Opracowania podejmujące tematykę edukacji plastycznej należą do rzadkości na rynku wydawniczym, dlatego propozycję recenzji książki autorstwa Pani dr hab. Janiny Florczykiewicz przyjąłem z ogromnym zaciekawieniem.Jej problematyka dotyka rozważań nad czynnikami mającymi wpływ na konstytuowanie się konepcji edukacji plastycznej w Polsce po drugiej wojnie światowej, skoncentrowano się na ukazaniu roli działań artystycznych realizowanych w sytuacjach edukacyjnych.Z recenzji prof. dr hab. Eugeniusza Józefowskiego
Monografia autorstwa Alicji Jaskierni stanowi cenną analizę mechanizmów monitoringu wolności mediów w Europie, prowadzonego przez istotne z punktu widzenia demokratyzacji życia publicznego organizacje regionalne, takie jak Rada Europy, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie i Unia Europejska, a także podmioty z sektora pozarządowego oraz nowe platformy alertowe, które pojawiły się w internecie. Znajdują się tu omówienia często przywoływanych w literaturze przedmiotu działań takich organizacji, jak Freedom House, Reporterzy bez Granic czy IREX. Temat podjęty przez Autorkę jest jak najbardziej zasadny – dotyka problemu aktualnego i ważnego z punktu widzenia demokratyzacji życia publicznego.
Zdanie Jodie Ginsberg o tym, że walka o wolność wypowiedzi nie została jeszcze wygrana nawet w demokracjach, nie jest odosobnione. Podzielają je politolodzy i medioznawcy, których – podobnie jak szefową Index on Censorship – niepokoi zaniedbywanie zasady wolności słowa czy – szerzej – wolności mediów przez stabilne reżimy i dojrzałe demokracje. Dowodzi tego nader obszerna literatura przedmiotu, którą Autorka recenzowanej monografii wielokrotnie przytacza. Opiera się przy tym także na bogatych materiałach źródłowych – dokumentach, orzeczeniach trybunałów i oczywiście raportach organizacji monitorujących wolność mediów.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Stasiak-Jazukiewicz
Autorka bada zupełnie nowe zagadnienie, gdyż nie ma językoznawczego opracowania filmów animowanych nadawanych cyklicznie w seriach, przedstawia ich rozwój i zachodzące zmiany w aspekcie historycznym, dzięki czemu udało się jej porównać język postaci, wskazać stylizację na polszczyznę potoczną, podkreślić zmianę pozycji narratora, wskazać typ bohatera i wyliczyć nowe środki służące indywidualizacji postaci głównej. Zaznacza również kluczowe momenty decydujące o zmianach w sposobie technik ożywiania obrazu i roli kodów audiowizualnych.Z Recenzji dr hab. Marii Krauz, prof. URNadała swemu wywodowi charakter interdyscyplinarny, jako że przez specyficzność badanego materiału była zmuszona sięgnąć do różnych dyscyplin, mianowicie komunikologii, medioznawstwa, socjo- i psychologii, językoznawstwa, kulturoznawstwa, a także antropologii i nawet logopedii. Takie potraktowanie korpusu niesie duże niebezpieczeństwo metodologicznego rozmycia przedmiotu badawczego, ale w wypadku dzieci, które są przecież na etapie rozwojowym, i w wypadku ich opiekunów [], jest to konieczne. Pani Moćko udowadnia, że potrafi się w tym zakresie trzymać w ryzach. []Z Recenzji prof. dr hab. Barbary Bonieckiej
Książka pomyślana jest jako komplementarny wykład podstaw nauk politycznych i wiedzy o społeczeństwie.Jest adresowana do:- studentów studiów I i II stopnia kierunków politologicznych i pokrewnych;- studentów studiów uzupełniających i słuchaczy studiów podyplomowych w zakresie szeroko rozumianych nauk społecznych;- nauczycieli wiedzy o społeczeństwie oraz przedmiotów pokrewnych;- uczniów szkół średnich.Szczególnie cenną pomocą może stać się dla uczestników Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym oraz Olimpiady Wiedzy o Unii Europejskiej.Tom 4 - System rządów w Polsce (Instytucje polityczne w latach 1989-2018)
Czarna opaska na oczach, imię i pierwsza litera nazwiska, a obok tego informacja o zajmowanym stanowisku, wykonywanym zawodzie czy innych charakterystycznych dla osoby elementach to powszechnie stosowana w mediach praktyka dla oznaczenia osoby podejrzanej lub oskarżonej o przestępstwo.Ten pozorny kamuflaż nie uniemożliwia ustalenia, o kogo chodzi, co więcej, mamy bowiem w tym wypadku do czynienia z rodzajem łamigłówki, jaką dziennikarze w pełni świadomie stosują w określonych sytuacjach. Jej rozwiązanie nie jest skomplikowanym działaniem. Zwykle techniki kamuflujące stosowane są wtedy, gdy podejrzany lub oskarżony to tzw. osoba publiczna, czyli znany polityk, osoba piastująca, w przeszłości lub obecnie, jakieś inne stanowiska publiczne. Odnosi się to także do działaczy sportowych i znanych sportowców, dziennikarzy, aktorów czy innych artystów.Media podejmują czynności kamuflujące, dążąc pozornie do ukrycia tego, czego ukryć się nie da, co skłania do refleksji nad przyczyną takich działań i nad tym, czy w takich przypadkach informacje o tym, kim jest osoba, której postawiono zarzut i jakiego rodzaju przestępstwo miałaby popełnić, nie powinny być przesłanką do ujawnienia jej tożsamości, zwłaszcza że dla należytego zrozumienia treści materiału prasowego jest to zasadnicza wiadomość. Jak się bowiem słusznie zauważa, istotą informacji jest wówczas nie fakt, że postępowanie się toczy, ale to, przeciwko komu i w związku z jakim czynem.Tego zagadnienia, na tle regulacji pomieszczonej w art. 13 prawa prasowego, dotyczy oddawana do rąk czytelników monografia. Autorka analizuje to unormowanie przez pryzmat jego zgodności z Konstytucją RP i standardami strasburskimi. Patrzy na nie także od strony racjonalności i potrzeby jego istnienia. Odnosi się do kwestii stygmatyzacji podejrzanego (oskarżonego), podnoszonej jako jeden z argumentów na rzecz utrzymywania kamuflażu. W zamierzeniu Autorki książka ma też stanowić głos w dyskusji o konieczności nowelizacji tej normy, wskazując kierunki, w jakich prace winny przebiegać ze wstępu.
Książka pomyślana jest jako komplementarny wykład podstaw nauk politycznych i wiedzy o społeczeństwie.Jest adresowana do:- studentów studiów I i II stopnia kierunków politologicznych i pokrewnych;- studentów studiów uzupełniających i słuchaczy studiów podyplomowych w zakresie szeroko rozumianych nauk społecznych;- nauczycieli wiedzy o społeczeństwie oraz przedmiotów pokrewnych;- uczniów szkół średnich.Szczególnie cenną pomocą może stać się dla uczestników Olimpiady Wiezy o Polsce i Świecie Współczesnym oraz Olimpiady Wiedzy o Unii Europejskiej.Tom 3 - System rządów w Polsce
Tom 33. serii „Media początku XXI wieku” wydawanej we współpracy z Wydziałem Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Pluralizm i wolność mediów to podstawowe wartości, na których opiera się demokratyczny system medialny. Większość dotychczasowych polskich badań medioznawczych koncentrowała się na wolności mediów, ich prawnych gwarancjach, praktyce dziennikarskiej, granicach i zagrożeniach. Problemy związane z koniecznością zapewnienia pluralizmu opinii w mediach i różnorodności na rynku medialnym są jednak co najmniej równie ważne jak wolność mediów, gdyż ich brak lub znaczące ograniczenia stanowią realne zagrożenie dla demokracji. Dlatego dobrze się stało, że powstała publikacja, która podejmuje problem pluralizmu mediów i w mediach w różnych jego kontekstach, zawierająca zarówno wnikliwe rozważania teoretyczne, jak i wyniki najnowszych badań empirycznych. (...) Zaletą publikacji jest aktualność podejmowanych w niej wątków, prezentacja wyników badań własnych autorów oraz zwrócenie uwagi na złożoność i wieloaspektowość problemu pluralizmu medialnego.
Prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Snowden nieźle znał poezję Horacego, który był jego ulubionym autorem jeszcze w latach szkolnych. Czytając zapiski rzymskiego poety, przypominał sobie teraz wiele obrazów, myśli i wyrażeń, które składały się na fakturę tych wierszy. Jedno nie ulegało wątpliwości: ogłoszenie Commentarii będzie sensacją takiej przynajmniej miary, jak odkrycie i wydanie w latach sześćdziesiątych XX wieku komedii Menandra. Widział już siebie jako wydawcę tego tekstu w słynnej serii „Bibliotheca Oxoniensis”, w której od ponad 100 lat ukazywały się najlepsze edycje dzieł autorów greckich i łacińskich. Będzie to wspaniałe zakończenie jego przeszło trzydziestoletniej pracy w Uniwersytecie Oxfordzkim.
Z Prologu
Publikacja dotyczy bardzo istotnego wycinka szerokiego obszaru badawczego, jakim jest problematyka migracji. Ze względu na nowość omawianego, tytułowego zjawiska kryzysu migracyjnego i jego wagę występuje duży deficyt naukowych opracowań holistycznie traktujących problem. Niniejsza publikacja wypełnia wskazaną lukę badawczą. Przedłożona praca zbiorowa stanowi kompleksowy zbiór artykułów ukazujących zjawisko masowej migracji, w tym uchodźstwa do Europy, wywołanych tzw. arabską wiosną.Publikacja pod redakcją J. Nadolskiej, P. Stawarza, K.A. Wojtaszczyka, zatytułowana Unia Europejska i wybrane państwa świata wobec kryzysu migracyjnego, odpowiada na szereg ważnych, kluczowych pytań dotyczących strategii przyjętej przez państwa, instytucje wobec problemu emigracji. Praca monograficzna Unia Europejska i wybrane państwa świata wobec kryzysu migracyjnego stanowi ważne źródło wiedzy, będąc zarazem rodzajem vademecum, które umożliwi badaczom problemu emigracji, a także innym czytelnikom poruszanie się po tym niezwykle aktualnym temacie. dr hab.Robert Kłaczyński, prof. UP
Monografia stanowi obszerne kompendium wiedzy o środowisku lwowskich muzykologów z prof. Chybińskim jako postacią centralną, w okresie od powołania Katedry Muzykologii na Uniwersytecie Lwowskim do ostatecznego wyjazdu profesora ze Lwowa w okresie II wojny światowej. Dzieje lwowskiej muzykologii zostały zaprezentowane w szerokim kontekście kulturowo-historycznym, z uwzględnieniem wydarzeń, które miały miejsce w innych placówkach muzykologicznych, działających w tym czasie w Polsce i w Europie, oraz społeczno-politycznej sytuacji kraju, zwłaszcza Galicji. Tak rozległe i wnikliwe potraktowanie tematu wyróżnia tę monografię spośród innych prac, dotyczących środowiska muzykologicznego w przedwojennym Lwowie.Z recenzji prof. dr hab. Bożeny MuszkalskiejAutor nie tylko przeprowadził rekonstrukcję badanych procesów związanych z powstaniem i rozwojem polskiej muzykologii, ale starał się określić czynniki, które miały bezpośredni lub pośredni wpływ na omawiane zjawiska i procesy. Zaprezentował mniej znane sylwetki związane z życiem muzycznym Lwowa oraz wzbogacił wiedzę o osobach znanych.Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Meissnera
Powieść powstała w okresie 29 kwietnia 1825 - 19 kwietnia 1827. Wydanie I.Opracowanie, wstęp i przypisy Aleksander Czaja.Publikacja powstała we współpracy z Biblioteką Publiczną im. Juliana Ursyna Niemcewicza w dzielnicy Ursynów m. st. Warszawy.
Tom 30. serii "Media początku XXI wieku" wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Grywalizacja czy democratainment to funkcjonujące od niedawna pojęcia dotyczące zastosowania mechanizmu gier i zabawy w działaniach marketingowych, politycznych, wykorzystywania formy rozrywkowej w komunikacji nie tylko medialnej. Terminy te to słowa kluczowe w prezentowanej książce. Wszystkie teksty prezentują wyniki badań empirycznych ostatnio przeprowadzonych. Wszystkie dotyczą pierwiastka zabawy w komunikacji i zostały napisane nie tylko ciekawie, ale mogą służyć studentom jako dobry przykład profesjonalnie prezentowanego warsztatu naukowego. Polecam zatem szczególnie opiekunom wszystkich prac dyplomowych z zakresu medioznawstwa i komunikacji społecznej.
Prof. dr hab. JERZY OLĘDZKI
Książka Gry w komunikacji to interesujący przyczynek do dyskusji nad funkcjonowaniem współczesnych systemów medialnych w kontekście gier i grywalizacji. Praca jest adresowana do Czytelnika, któremu nieobce są problemy szeroko rozumianych koncepcji gier, popularnych przecież jako metafora wyjaśniająca zachowania ludzkie w naukach społecznych i humanistycznych. Tematyka przyjętą jako główna oś rozważań dominuje w tomie i wszystkie artykuły są jej konsekwentnie poświęcone, co sprawia, że tom należy uznać za udaną próbę poszukiwania wyjaśnienia funkcjonowania współczesnych mediów w kontekście gier. Książka będzie istotną pomocą dydaktyczną dla wszystkich studentów kierunków akademickich: dziennikarstwo, projektowanie komunikacji, politologia, socjologia. Otrzymaliśmy tu ciekawą pracę, sprawnie napisaną, dotyczącą ważnego zakresu tematycznego.
Prof. dr hab. MAREK JEZIŃSKI
Niniejsza kronika dokumentuje najważniejsze wydarzenia kulturalne w Polsce w dekadzie rządów Edwarda Gierka - od początku roku 1971 do lata 1980. Wraz z poprzedzającym je piętnastoleciem okres ten stanowi ćwierćwiecze w dziejach polskiej kultury szczególnie owocne, oznaczające w naszej powojennej historii najwyższy jej wzlot. Budzi też wówczas polska kultura wyjątkowe zainteresowanie i zdobywa szczególną pozycję także poza granicami naszego kraju, czego świadectwem stają się choćby powszechnie funkcjonujące określenia: polska szkoła filmowa, polska szkoła kompozytorska czy polska szkoła plakatu.
Wojna 2018 to druga książka autora Żelaznego testamentu. Jest to futurystyczna wizja, ale oparta na faktach. Tak jak w poprzedniej książce jej akcja dzieje się w wielu miejscach na świecie i zaskakuje swoim zakończeniem. Jakby nie było, treść może wywołać u Czytelnika całkiem uzasadniony niepokój...
Tom 27. serii "Media początku XXI wieku" wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
"Jeżeli ktoś stawia sobie pytanie, jakie będą media w przyszłości, to w tej książce znajdzie wiele inspirujących myśli. Rzecz naukowa, ale pomaga w zrozumieniu codzienności. Bardziej niż się wydaje."
prof. dr hab. Jacek Dąbała, Katolicki Uniwersytet Lubelski
"Tytułowa »mediamorfoza« celowo przywołuje rozważania Karola Jakubowicza na temat transformacji środków komunikowania. Wspólnym wątkiem prezentowanych w niej publikacji jest bowiem »substytucjonalny« wymiar przemian mediów. Autorzy poszczególnych rozdziałów koncentrują się na tym, w jaki sposób nowe media i technologie cyfrowe zastępują media tradycyjne. Publikacja dobrze odzwierciedla wielowymiarowość i wieloaspektowość zjawiska mediamorfozy, a także różnorodność podejść badawczych do tematu. Czytelnik odnajduje w niej zarówno filozoficzną, humanistyczną analizę funkcji mediów z perspektywy epistemologii i metodologii nauk o zarządzaniu, jak i szczegółowe rozważania dotyczące przemian konkretnych formatów i gatunków medialnych."
dr hab. Agnieszka Hess, Uniwersytet Jagielloński
"Diagnozy, opis i oceny realizmu rzeczywistości ponowoczesnej z punktu widzenia znanego pedagoga, wykazującego się kompetencjami z wielu innych dziedzin naukowych i praktycznych, każą czytelnikowi tekstu przyjąć postawę pokory i wielkiego szacunku wobec treści, z jakimi się zapoznaje. Świat, który wyłania się z opisu Mariusza Z. Jędrzejko jest światem takim, jaki się wyłania naprawdę."
dr hab. prof. ndzw. Paweł Edward Prufer
"Zawirowany świat ponowoczesności jest udaną próbą przeprowadzenia systematyzaji wielu refleksji nad społecznym funkcjonowaniem człowieka i szeroko rozumianą edukacją w sytuacji m.in.: ponowoczesnej płynności i mobliności społecznej, dokonującej się autonomizacji, nowego ładu technologiczno-medialnego, jak również zaniku wielopokoleniowych struktur rodzinnych. Z jednej strony Autor prezentuje ideę kształtowania refleksyjnej postawy wobec mediów-technologii oraz umiejętności krytycznego dekodowania medialnych przekazów, z drugiej zaś, umiejętnie wykorzystuje ją do wzbogacania wiedzy i poszerzania świadomości współczesnego człowieka."
dr hab. prof. ndzw. Mirosław Kowalski
"W Polsce ciągle brakuje badań prezentujących sytuację ponowoczesności w sposób jasny, zrozumiały, przystępny i komunikatywny, stąd niewątpliwa wartość tej pubikacji. Inne atuty to solidne oparcie o wypowiedzi osób reperezentujących młodsze i starsze pokolenie, różne grupy zawodowe i społeczne, odmienny poziom wykształcenia. Trzeba uznać wysiłek Autora, który z dużą swobodą porusza się w i nieustannie zaskakuje czytelnika. Publikacja stanowi znaczący przyczynek do badań, bowiem przedstawia w sposób inspirujący i oryginalny problem o dużym znaczeniu poznawczym i społecznym."
dr hab. Elżbieta Osewska
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
