"Po przeprowadzeniu kilku rozmów, postanowiłem napisać książkę o chińskim systemie partyjnym. Wybrałem ten temat, ponieważ chiński system partyjny odgrywa ważną rolę w systemie socjalizmu o chińskiej specyfice. Jednak społeczność międzynarodowa albo wie niewiele na temat tego nowego systemu partyjnego utworzonego w procesie budowania socjalizmu o chińskiej specyfice, albo rozumie go w niewłaściwy sposób."
Fragment Przedmowy
W swojej monografii Katarzyna Stelmach zwraca uwagę na zagrożenie związane z przenikaniem propagandy do cyberprzestrzeni. Stawia tezę, że nowe media nie tylko pozostają wolne od oddziaływań propagandowych, lecz także w wielu aspektach technologicznych, psychologicznych i komunikacyjnych sprzyjają krzewieniu propagandy w jej ujęciu przedmiotowym i czynnościowym. Przy wy-korzystaniu złożonej metodologii definiuje, czym jest i jak się przejawia propaganda polityczna w nowych mediach, oraz bada obecność, charakter, techniki i metody politycznego oddziaływania propagandowego w polskim internecie.
Polaryzacja polityczna w systemach partyjnych polski i Węgier w pierwszych dwóch dekadach XXI wieku.Polaryzacja polityczna stała się jednym z najpopularniejszych zagadnień we współczesnej politologii. Poniższa książka wpisuje się w dyskusję naukową na ten temat. Wyróżniono trzy ujęcia polaryzacji politycznej. Ujęcie jednowymiarowe jest oparte na propozycji Giovanniego Sartoriego, stanowiącej, iż polaryzacja polityczna to dystans ideologiczny między partiami. W ujęciu dwuwymiarowym polaryzacja polityczna to nie tylko dystans ideologiczny między ugrupowaniami, ale również zanik politycznego centrum. Polaryzacja polityczna ujęciu wielowymiarowym dotyczy zarówno polaryzacji elit, jak i polaryzacji społeczeństwa (przejawia się ona zarówno w wymiarze politycznym, jak i społecznym). Po przeprowadzeniu konceptualizacji polaryzacji politycznej, zaprezentowaniu sposobów jej pomiaru (w oparciu o trzy wyróżnione ujęcia definicyjne) oraz sposobów pozyskiwania informacji na temat pozycji ideologicznych partii politycznych, zostały przeprowadzone badania dotyczące polaryzacji politycznej w systemach partyjnych Polski i Węgier w pierwszych dwóch dekadach XXI wieku. Analizę przeprowadzono między innymi na podstawie informacji pochodzących baz danych Manifesto Project Database oraz Chapel Hill Expert Survey. W książce podjęto próbę analizy porównawczej, aby wykazać podobieństwa i różnice między tymi systemami. Dodatkowo podjęto próbę przewidzenia tego, jak w przyszłości będą kształtowały się procesy polaryzacyjne w Polsce i na Węgrzech.
Świadek i uczestnik. Kronika: grudzień 1970 roku i lata 1980-1983.Zapisy z grudnia 1970 r. zrobiłem w małym notesie. Były to tylko dość krótkie opisy. Natomiast tekst dotyczący lat 19801983 zapisałem w grubym (liczącym 500 stron) zeszycie, ze stronami w kratkę, oprawionym w czerwoną okładkę. Zawierał on nie tylko syntetyczne opisy, ale niekiedy także dość szczegółowe opisy zdarzeń, których byłem świadkiem. Niewielką część swoich zapisków opublikowałem w Biuletynie IPN, gdzie zamieszczono moje notatki tylko z jednego dnia, 30 stycznia 1982 r.1 Tak więc prezentowany w książce tekst jest w całości po raz pierwszy publikowany.Zawiera nie tylko zapisy dotyczące wydarzeń, których byłem osobiście świadkiem. Zanotowałem także informacje o różnych wydarzeniach, których świadkami były inne osoby lub jedynie słyszały one o tych wydarzeniach. Zawsze starałem się określić, kto jest autorem tych przekazów. Czyniłem także na bieżąco różne uwagi, dotyczące miedzy innymi stopnia wiarygodności tych informacji. Ze względu na cenzurę oraz interes polityczny PZPR o wielu z tych wydarzeń brak było jakichkolwiek danych w oficjalnych środkach masowego przekazu w Polsce. Niezwykle ważnym źródłem informacji były więc wówczas także serwisy informacyjne radiostacji zagranicznych podawane w języku polskim.Decydując się na publikację swoich zapisków dodałem przypisy, objaśniające niektóre sprawy, niekiedy zawierające także inne opisy tego samego wydarzenia lub nieco obszerniejsze dodatkowe późniejsze informacje, czy nawet sprostowania.
Co stało się z teatrem XXI wieku? Odpowiedzi na to pytanie Kazimierz Braun szuka, rozważając, jak funkcjonują w teatrze pamięć oraz różnorodne tradycje; jakie są mechanizmy tworzenia metafor w widowisku; jakim przemianom podlegała sztuka reżyserii. Na tym tle autor sytuuje przypuszczenia, jakie są przyczyny radykalnych przemian teatru kultury Zachodu.
Książkę szczególnie polecam sportowcom, ich rodzinom, działaczom, kibicom i uczestnikom konkursów. W ogóle jest ona owocem wieloletnich zainteresowań i benedyktyńskiej pracy Zbigniewa Grochowskiego, cenionego w Polsce i poza jej granicami toruńskiego historyka. Trzeba również zauważyć rolę plebiscytu w integracji środowiska związanego ze sportem.
Fragment recenzji wydawniczej Wojciecha Kaczmarka,
wybitnego działacza sportowego, twórcy turnieju w siatkówce „Plaża Gotyku”,
byłego wieloletniego członka Rady Sportu przy Prezydencie Torunia
Miejsca wyobrażone miasta.Prze(d)stawienia wizualne jako projekt społecznej i kulturowej tożsamości.Ideą i celem publikacji jest zaznaczenie wartości poznawczej, artystycznej i animacyjnej idei miejsc znaczących miasta (w tym miejsc z historii rozwoju tożsamości regionalnej Torunia i Bydgoszczy), w znaczeniu geopoetycznym, czyli jako miejsc wytwarzania tożsamości, bo miejsce jak człowiek ma swoje imię, w którym zawiera się cała jego indywidualność. Geopoetyka artystyczna miasta (idiolokalność) w tej publikacji, w trzech językach kultury (teoretyczny/humanistyka miasta, artystyczny i animacyjny/włączająco praktyczny), to aktywność twórcza łącząca przestrzenność wyobraźni, przeżycia, prywatne krajobrazy, wspomnienia, konkretne miejsca mapy Bydgoszczy, zawarte w dwóch rodzajach dyskursu: malarsko-rysunkowym i humanistycznym. Publikacja zawiera trening obrazowy wprowadzania myśli w ruch poprzez zastosowanie idei allotopii, miejsc wyobrażonych Bydgoszczy, jako budowania światów możliwych dla rozwijania tożsamości, zarówno indywidualnej, jak i miasta. Zaplecze teoretyczne dla rozwijania idei miasta/regionu wykorzystuje współczesne badania nad studiami miejskimi. Publikacja odsłania także poznawcze i artystyczne zaplecze fragmentu, jako konstruktu pozwalającego zrozumieć logikę rozwoju historii sztuki i kultury oraz samego siebie w konkretnym środowisku geopoetycznym.
Książka przedstawiająca historię, zabytki i życie parafialne w tak wyjątkowo przystępnej dla czytelnika formie jest dla wiernych i całej społeczności wyrzyskiej ogromnym darem. Daje kompendium wiedzy o miejscu, w którym się modlą, przyjmują sakramenty, umacniają swoją wiarę, przybliżają się do Boga. Sprawia, że w łatwy sposób można odpowiedzieć innym o swojej małej ojczyźnie, o swoim pochodzeniu, a także o przemianach, które miały miejsce. Pozwala być dumnym z osiągnięć kolejnych pokoleń wyrzyskich wiernych świeckich i duchownych, ludzi miłujących Boga i oddających Bogu to, co najlepsze i najwartościowsze. Jestem wdzięczny Zbigniewowi Grochowskiemu, pomysłodawcy i autorowi tego dzieła, za podjęcie się zadania zebrania w całość wiedzy o wyrzyskiej parafii i parafialnym kościele, za wszelką życzliwość i sympatię do tego miejsca i ludzi tu mieszkających. [...] Wszystkim czytelnikom życzę owocnej lektury i jak najczęstszego sięgania po tę książkę.
Fragment wstępu ks. Mariusza Stachowiaka, proboszcza parafii św. Marcina Biskupa w Wyrzysku
Opracowanie to (...)z jednej strony jest wzbogaconą kontynuacją wcześniejszej w tym zakresie publikacji; ale przede wszystkim odpowiada ono na zapotrzebowanie związane z dynamiką ruchów migracyjnych, ewidentnie doświadczanych także przez nasze społeczeństwo (...). Autorki zdefiniowały w sumie 388 haseł, ułożonych alfabetycznie, których sens, znaczenie oraz konteksty mogą być pomocne w rozumieniu społeczno-kulturowych uwarunkowań problemu migracji zarówno dla naszych obywateli, jak i - a może głównie - dla samych migrantów próbujących zaadaptować się do naszego społeczeństwa.
Fragment recenzji prof.zw.dr.hab Andrzeja Olubińskiego
Książka jest poprawioną i rozszerzoną wersją pracy poświęconej udziałowi kobiet w odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Jej pierwsze wydanie ukazało się w 2001 r. Przedstawia różne formy zaangażowania Polek w działalność zorganizowanego i kierowanego przez Józefa Piłsudskiego ruchu paramilitarnego i wojskowego, m.in. funkcjonującej w okresie rewolucji 1905 r. Organizacji Bojowej PPS, żeńskich jednostek strzeleckich tworzonych w Krakowie i Lwowie przed wybuchem I wojny światowej, a po jej rozpoczęciu – służby sanitarnej, intendenckiej i kuriersko-wywiadowczej Legionów oraz Oddziałów Żeńskich Polskiej Organizacji Wojskowej. Omawia także losy legionistek służących na froncie pod męskimi pseudonimami, ich relacje z kolegami z oddziału i oficerami, dyskusje na temat kobiecej służby wojskowej, w tym niejednoznaczne w tej kwestii stanowisko Piłsudskiego. Jego negatywne wypowiedzi dotyczące obecności kobiet „na linii” kontrastowały z praktyką, ponieważ to on właśnie był autorem koncepcji prowadzenia przez kobiety wywiadu wojskowego, a spotkanym w okopach żołnierkom dawał pozwolenie na kontynuowanie służby frontowej. Książka podejmuje ponadto próbę rekonstrukcji dziejów Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego oraz Ligi Kobiet Galicji i Śląska, dwóch największych polskich stowarzyszeń kobiecych związanych z obozem piłsudczykowskim, ich działalności propagandowej i udziału w mobilizowaniu niepodległościowej opinii publicznej na ziemiach polskich, a także aspiracji politycznych liderek, które próbowały wywierać wpływ na ówczesne wydarzenia polityczne, w tym na ujawniony w sierpniu 1915 r. konflikt Piłsudskiego z szefem Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego Władysławem Sikorskim.
Polish geopolitical concepts, at least from the Jagiellonian era onwards, emphasised solutions based on the integration of Central and Eastern European countries. Depending on the international political situation, they proposed federation and confederation (specifically, a union of existing states rather than a new entity). Whatever the form of integration, its purposes included: 1) ensuring security and the countries’ significant position within the European order; 2) creating a common economic area necessary to maintain a combat-efficient army, welfare of societies and deliver an increase in labour productivity; 3) pursuing complementary relations between three aspects, i.e., security, the status of regional economic and military power, and the formation of civic society based on the democratisation of social, legal, religious, and identity-based relations.
From the Introduction
„A więc wojna…”, to propozycja krytycznego spojrzenia na nierzadko dobrze już znane zjawiska i problemy oraz sprowokowanie do dyskursu.
Dialogiczność to credo, które Jacek Chrobaczyński przyjmuje od samego początku w swej najnowszej pracy jako postawę badawczą. To wielka zaleta przygotowywanej publikacji. Książka to owoc „wielolecia” krakowskich badań autora prowadzonych także przed rokiem 1989 w warunkach politycznej cenzury. Równocześnie to książka, która narodziła się w czasie pandemii i została tą nieoczekiwaną sytuacją sprowokowana, co autor obszernie wyjaśnia we wstępie. Liczne odniesienia do tej nowej dla nas wszystkich kryzysowej sytuacji stanowią kolejną niezwykłą, w zestawieniu z „klasycznymi” studiami historycznymi, cechę książki.
Pandemia pobudziła badacza nie tylko do szerszej refleksji nad tytułową kwestią książki oraz do próby podsumowania swego dotychczasowego dorobku w tym zakresie, ale i do szeregu komentarzy odnoszących się do aktualnej sytuacji politycznej w Polsce. Towarzyszą one od początku do końca lekturze książki, a autor nie ukrywa swych krytycznych poglądów na temat rządzącego dziś w Polsce układu politycznego.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Jacek Purchla
Helena Grossówna – jedna z najwybitniejszych gwiazd polskiego kina przedwojennego, zaangażowana w działalność konspiracyjną podczas II wojny światowej, uczestniczka powstania warszawskiego – jest bohaterką kolejnej książki Zbigniewa Grochowskiego, napisanej w ramach serii Wielkie Osobowości. Publikacja oparta na najnowszych ustaleniach w przystępny i ciekawy sposób przybliża postać znakomitej aktorki, piosenkarki i tancerki – „Helenki z Torunia”. Jest wartościowym źródłem informacji o jej życiu i filmach, w których grała.
Z recenzji wydawniczej prof. Krzysztofa Mikulskiego,
dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu,
prezesa Polskiego Towarzystwa Historycznego, prezesa Towarzystwa Miłośników
Torunia, doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
i Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie
Opiniowana książka ma niebagatelny walor źródłowy, dokumentacyjny i faktograficzny - nie tylko w zakresie historii bibliotek, ale i międzywojennych dziejów Wilna i Wileńszczyzny. Uzupełnia i wzbogaca dotychczasową wiedzę lub rekonstruuje nieznane dotąd fakty z przeszłości wileńskiej książnicy. Wypełnia zatem istotną lukę - zważywszy także na to, że dzieje bibliotek ważnych dla nauki, kultury i oświaty polskiej, które wskutek II wojny światowej pozostały poza granicami Polski, dalej czekają na pełne opracowanie. Publikacja powinna zainteresować nie tylko bibliologów czy bibliotekoznawców, ale również m in. historyków i kulturoznawców.
Z recenzji prof.dr.hab.Jacka Puchalskiego
Spośród różnych ogniw książki wyróżniłabym opisy konstrukcji dramaturgicznej utworów. Są zręczne językowo, ciekawe, dają rzeczywisty obraz przebiegu dramaturgicznego (z zaznaczeniem sytuacji i zwrotów akcji) i muzycznego (z zaznaczeniem detali instrumentacji) z cytatami z tekstu libretta (...). . Treść monografii Anety Derkowskiej jest bardzo interesująca, wartościowa (bo nowatorska) pod względem naukowym, merytorycznie i metodologicznie poprawna, oparta na szerokim zasobie właściwie dobranych lektur, a jednocześnie na samodzielnych i wnikliwych badaniach. Z recenzji dr hab. Małgorzaty Komorowskiej, prof. UMFC Pierwszy rozdział książki w całości prezentuje się jako niezwykle rzetelne studium poświęcone różnorakim gatunkom dramatycznym, muzycznym, dramatyczno-muzycznym oraz wokalno-instrumentalnym w perspektywie ich definicji źródłowych. Autorka, ujawniając wartą zauważenia i podkreślenia erudycję, przeprowadza czytelnika przez meandry i zawiłości mnożonych przez twórców różnych epok i kultur definicji dramatu, opery, baletu, oratorium i kantaty. Satysfakcja poznawcza, jaką wynieść można z lektury tego fragmentu monografii, jest niewątpliwa (...). . Trudno wyszczególnić wszystkie zalety zaprezentowanych przez Autorkę książki analiz. Każda z nich cechuje się skrupulatnością i drobiazgowością naukowego wywodu na wszystkich trzech - koniecznych w badaniach nad operą - płaszczyznach: muzykologicznej, teatrologicznej i literaturoznawczej. Nie tracąc z pola widzenia żadnej z tych perspektyw, Aneta Derkowska dokonała wszechstronnego oglądu wybranych oper, formułując każdorazowo dobre, płodne naukowo konkluzje (...). . Publikacja ta skłania do naukowej dyskusji i otwiera perspektywy twórczego rozwinięcia postawionych w pracy tez i zawartych konkluzji. Książkę Operowe laboratorium. Hybrydy gatunkowe w polskiej twórczości operowej drugiej połowy XX wieku uznaję za bardzo rzetelne studium przedmiotu i ważne ogniwo pro-wadzonych na gruncie polskiej muzykologii i teatrologii badań nad operą i teatrem operowym.
z recenzji dr hab.. Aliny Borkowskiej-Rychlewskiej, prof.. UAM
Prezentowana monografia demonstruje wysoki poziom wiedzy i umiejętności autorki w zakresie pedagogiki medialnej oraz znajomości najnowszej literatury – nie tylko polskojęzycznej, ale także światowej, anglojęzycznej – dotyczącej teorii i wykorzystania współczesnych mediów cyfrowych w edukacji, ze szczególnym uwzględnieniem rzeczywistości wirtualnej. (...) Wnosi znaczący wkład nie tylko w rozwój subdyscypliny, jaką jest pedagogika medialna, ale także całej pedagogiki.
Praca ta dotyczy nowatorskiej w Polsce propozycji wykorzystania w edukacji wczesnoszkolnej nowoczesnych, interaktywnych mediów cyfrowych w postaci wirtualnej rzeczywistości oraz narzędzi w postaci gogli z czujnikami ruchu, a także klasycznych już dziś mediów dydaktycznych, jakimi są tablet czy tablica multimedialna. Uczniowie uczestniczyli w przestrzeni wirtualnej o różnym poziomie interaktywności i immersyjności, co stanowiło dla nich nową sytuację – motywującą, pobudzającą do aktywności i rozwijającą wyobraźnię. Edukacja w przestrzeni trójwymiarowej daje uczniom nowe możliwości kształceniowe i szansę efektywnego uczenia się. W pracy widoczne jest przesunięcie uwagi z procesu nauczania na proces indywidualnego uczenia się w środowisku wykorzystującym interaktywne materiały dydaktyczne.
(...) Oryginalne wyniki badań skłoniły autorkę do podjęcia interesującego dyskursu naukowego oraz zaproponowania wielu nowatorskich wdrożeń do praktyki edukacji wczesnoszkolnej. Analizowana praca ma charakter perspektywiczny i będzie miała istotny wpływ na wykorzystanie w edukacji wczesnoszkolnej wirtualnej rzeczywistości przez dobrze przygotowanych nauczycieli w szkołach wyposażonych w nowoczesne instrumentarium medialne.
prof. dr hab. Stanisław Juszczyk
Książka stanowi bardzo istotny wkład do naszej wiedzy o dziejach teatru w Toruniu przed rokiem 1920. Autor [...] wykorzystał swoją wiedzę, kompetencje badawcze i możliwość dotarcia do źródeł, aby wyjaśnić trudne relacje między niemieckim zarządem miasta a polskim środowiskiem kulturalnym w latach zaborów, a także uważnie przyjrzeć się procesowi tworzenia teatru polskiego po odzyskaniu niepodległości. Wartość monografii Marka Podlasiaka wynika przede wszystkim z tego, że Autorowi udało się przełamać dwudzielność opowieści o teatrze toruńskim. Podobnie jak w innych miastach, na przykład w Łodzi, badacze podążali dotychczas oddzielnymi śladami niemieckim i polskim. W niniejszej publikacji te dwa ślady natomiast się przenikają, co tłumaczy z jednej strony obcość władz wobec kultury polskiej w czasach zaborów, z drugiej zaś trudności z utworzeniem zawodowego teatru polskiego w Toruniu po 1919 roku.
Jest to przykład nie tylko ambitnej publicystyki politycznej, której autor w sposób prowokacyjny podejmuje kluczowe dla polskiej sceny politycznej zagadnienia, lecz także stara się przy tym nawiązywać do klasycznego leksykonu politologii i filozofii polityki. (...)
Mirosław Karwat pisze w przenikliwy i dowcipny sposób o „sondażokracji”, prawnej fikcji suwerena, zbiorowej korupcji, czy wreszcie paradoksach autorytarnego przywództwa, sankcjonowanego wyborczymi rytuałami, ale odnajdującego pożywkę w najgłębszych warstwach mentalności Polaków i ich historii. Znana maksyma o tym, że całkowita władza deprawuje całkowicie, znalazła w rozważaniach Autora oryginalną i efektowną interpretację. (...) Cennym wątkiem rozważań Autora jest także przypomnienie o złudzeniach polityków dotyczących trwałej reinterpretacji symboli, tradycji historycznych i kształtowania zbiorowej świadomości Polaków, która przecież – przypomina jak abecadło Autor – rządzi się autonomicznymi prawami.
Z recenzji Jerzego Szczupaczyńskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
