Promieniujący umysł ma za zadanie nauczyć cię, jak uzyskać dostęp do najwyższego duchowego doświadczenia i pogłębić oraz jak dzielić je z innymi. Stan ten - który nazywam uwarunkowaną świadomością - w wielu różnych tradycjach na przestrzeni wieków znany jest pod wieloma nazwami: oświecenie, brak ego, czysta świadomość czy doskonała mądrość. Większość ludzi uzyskała duchowe doświadczenia takiego czy ego rodzaju dzięki jakiejś szczególnej praktyce albo też jawiło się ono zupełnie spontanicznie bez żadnej wyraźnej przyczyny. Niektórzy zawdzięczają je obecności wielkich duchowych nauczycieli. Natomiast doświadczenie nieuwarunkowanej świadomości jest całkowicie unikatowe i rozpoznawalne - to poziom świadomości, który setki tysięcy praktykujących w różnych duchowych tradycjach na przestrzeni wieków kontemplowało, medytowało nad nim, badało go i doświadczało. Starania czynione w kierunku zdobycia wiedzy o tym wyzwalającym stanie świadomości na Wschodzie można porównać do poszukiwania naukowych rozwiązań na Zachodzie, a mądrość i wewnętrzne doświadczenie, które przez wieki nagromadzono na Wschodzie, do bardziej oczywistych zdobyczy nauki. Promieniujący umysł koncentruje się na nieuwarunkowanej świadomości, ponieważ jest ona ostatecznym celem wszelkich ludzkich dążeń. Wszystko, cokolwiek robimy w każdej dziedzinie - religijnej, naukowej, politycznej, ekonomicznej i artystycznej - ma na celu osiągnięcie stanu, w którym zrealizowane są wszelkie potrzeby i pragnienia. Jak często mówi Dalajlama, wszystkie istoty poszukują tego samego szczęścia i spełnienia. Ale dopóki wszystkie nasze potrzeby nie zostaną zaspokojone, nie osiągamy ostatecznego celu. Uwarunkowany umysł mówi nam, że wciąż musimy iść dalej! Sprawdzamy miliony sposobów uzyskania tego spełnienia, ale jedynym doświadczeniem mogącym zaspokoić nasze wszelkie potrzeby jest nieuwarunkowana świadomość. Dlaczego? Ponieważ kiedy spoczywamy w nieuwarunkowanej świadomości, nie potrzebujemy niczego. Jesteśmy się kompletni i spełnieni dokładnie w takim stanie, w jakim się znajdujemy. Nie musimy pozbywać się jakichkolwiek myśli czy emocji ani w żaden sposób zmieniać swojej sytuacji. Myśli, uczucia i percepcja powstają, ale już nie jesteśmy przez nie uwarunkowani. Chociaż nieuwarunkowana świadomość może wydawać się czymś niezwykłym, nie jest oddzielona od codziennego życia i zawsze pozostaje łatwo dostępna. Dzięki doświadczeniu nieuwarunkowanej świadomości jesteśmy w stanie uzyskać całkowite spełnienie w samym centrum uwarunkowanej egzystencji. Do problemu pełnego spełnienia w tej książce podchodzimy z niedualnej perspektywy. Co to znaczy? Oznacza to, że wolność czy też wyzwolenie nie jest stanem, który istnieje jako przeciwieństwo odczucia stagnacji czy bycia więźniem swojego życia. W rzeczywistości nie istnieje on jako przeciwieństwo czegokolwiek. To poziom doświadczenia, który koegzystuje ze wszystkim. Niedualny stan nieuwarunkowanej świadomości nie może wykluczyć myśli, odczuć i percepcji, ponieważ obejmuje wszystko, co istnieje, i dlatego nie jest oddzielony od naszego codziennego doświadczenia. Ale nie znajduje się w ciele w ten sam sposób co przedmioty zmysłów czy uczucia, ani też gdziekolwiek indziej. Materiał przedstawiony w tej książce opiera się głównie na mądrości niedualnych tradycji, takich jak: Doskonała Mądrość (Pradżniaparamita), zeń, Środkowa Droga (madhjamaka), Wielki Symbol (mahamudra) oraz Wielka Doskonałość (Całkowite Spełnienie, dzogczen), jednakże został odświeżony i uwspółcześniony. Od czasu do czasu mogę zwracać uwagę na pewne związki pomiędzy tym, co tutaj „robimy", a tymi tradycjami, jednakże te porównania mają drugorzędne znaczenie. Naszym głównym zadaniem jest uzyskiwanie jak najłatwiejszego dostępu do nieuwarunkowanej świadomości i nauczenie się, jak integrować to doświadczenie z całością naszego życia. Celem jest transformacja umysłu, tak abyśmy stali się mniej podatni na cierpienie i zyskali większe zaufanie do życia w radości, miłości i wolności, tak aby każdy moment egzystencji stał się cenny i znaczący. Promieniujący umysł zabierze cię do wnętrza twojego umysłu i umysłów nauczycieli, których nauki są inspirowane przez nieuwarunkowana świadomość. Do pewnego stopnia zabierze cię także do wnętrza umysłów niedualnych duchowych mistrzów: roszizeń, guru adwajty, łamów dzogczen. Wkraczając w ich stan istnienia, odkryjesz, na czym on polega, jak doświadczają innych oraz jak możesz doświadczać wewnętrznej struktury niedualnej praktyki w ten sam sposób. Takie praktyki są dostępne dla każdego, kto chce przyspieszyć swoją psychiczną i duchową ewolucję. - fragment wstępu do ksiażki    Promieniujący umysł Spis treści: Podziękowania Wstęp NIEUWARUNKOWANA ŚWIADOMOŚĆ Ostateczny cel wszelkich ludzkich dążeń     Ws tęp do polskiego wydania  Ro2dział  I PARADOKSALNA NATURA NIEUWARUNKOWANEJ ŚWIADOMOŚCI Rozdział  II FAZY ROZWOJU Zrozumienie uwarunkowanego doświadczenia Rozdział III PRZESZKODY W DOŚWIADCZANIU NIEUWARUNKOWANEJ ŚWIADOMOŚCI Rozdział  IV PRAKTYKA KONTEMPLACAJI Rozdział V NIEINGEROWANIE I PRAKTYKA NATURALNEGO WYZWOLENIA Rozdział  VI OBSERWOWANIE FIKSACJI Rozdział VII NIEDUALNA KOMUNIKACJA Czyste słuchanie i mówienie   Rozdział VIII BYCIE KOMPLETNYM TUTAJ I TERAZ Rozdział  IX DEKONSTRUKCJA FIKSACJI Rozdział X POSZERZANIE RZEKI ŻYCIA  Rozdział XI USPOKOJENIE I WGLĄD Rozdział XII DEKONSTRUKCYJNE KONWERSACJE Rozdział XIII KILKA KOŃCOWYCH UWAG UŁATWIAJĄCYCH START Apendyks PROMIENIUJĄCA KOMUNIKACJA Struktura efektywnej współpracy Przypisy

Buddyjski pogląd "pustki innego" (szentong) uznawany przez wielu za kontrowersyjny, w XVII stuleciu opatrzony został przez rząd tybetański etykietką herezji , co spowodowało zakaz jego rozpowszechniania przez prawie dwa stulecia. Pogląd ten przeciwstawia pustkę relatywnych zjawisk pustce ostatecznej rzeczywistości. Relatywne zjawiska są puste, gdyż nie mają własnej natury - pojawiają się dzięki zaistnieniu odpowiednich przyczyn i warunków. Ostateczna rzeczywistość nie jest takim zjawiskiem. Zgodnie z szentong, jest niezmienna, wieczna, niezłożona i całkowicie pozbawiona wszystkiego, co jest złożone i nietrwałe. Ponieważ jest wolna od wszelkich relatywnych zjawisk, można uznać ją za pustą, czyli wolną od wszelkich splamień. Za twórcę szentong uważany jest Dolpopa Szierab Gjaltsen, mistrz buddyjski związany z tradycją Sakja. Zwolenikami szentong byli także nauczyciele z linii Kagju i Ningma. Książka przedstawia rozwój myśli szentong od czasów Dolpopy po współczesne nauki nauczycieli z linii Kagju, zestawiając je z poglądami konkurencyjnej szkoły pustki "własnej natury".

Książka Mahamudra Gendyna Rinpoczego przedstawia podstawy nauk o naturze umysłu, które są szczególnie popularne w szkołach kagju i njingma buddyzmu tybetańskiego. Jest to ważna lektura zarówno dla zaawansowanych, jak i początkujących adeptów buddyzmu, a nawet dla ludzi nie interesujących się buddyzmem. Czytelnik znajdzie tu cenne wskazówki, jak żyć pełniej i bardziej szczęśliwie, jak zachować się w obliczu śmierci. Bezpośredni, ciepły i przejrzysty styl nauczania Lamy Gendyna Rinpoczego sprawia, że książka ta nie pozostawia nikogo obojętnym.

W "Powtarzając słowa Buddy" Tulku Urgjen Rinpocze ukazuje ścieżkę do oświecenia, która jest niczym innym jak stopniowym odkrywaniem przebudzonego stanu, zawsze obecnego w nas samych. Z życzliwością i błyskotliwością urzeczywistnionej istoty opisuje w przejrzysty, niepozbawiony humoru sposób zasadnicze punkty duchowej praktyki, nieoddzielonej od codziennego życia. "Stan buddy nie znajduje się na zewnątrz. Nie jest ‘czymś’ co w magiczny sposób spływa na ciebie i przekształca cię w buddę. Podstawą przebudzenia się do oświecenia jest doświadczenie buddy w sobie samym. Właściwości oświeconego buddy nie są jego osobistymi właściwościami, ale natury buddy, która się w pełni zamanifestowała. My wszyscy posiadamy taki sam potencjał, ale jest on ukryty i pozostaje w uśpieniu." Tulku Urgjen Rinpocze

W książce tej autor przedstawia ścieżkę duchową z punktu widzenia nauk dzogczen. Omawia podstawę, ścieżkę i owoc praktyki dzogczen. Opisuje również, jak sam zdobywał wykształcenie i jak spotkał się ze swoim głównym nauczycielem, który ukazał mu prawdziwe znaczenie "bezpośredniego wprowadzenia do dzogczen".

Stanislav Grof, mieszkający w USA, pochodzący z byłej Czechosłowacji, psychiatra i psychoterapeuta, współtwórca psychologii transpersonalnej, pionier wykorzystania środków halucynogennych w psychoterapii nerwic, uzależnień oraz w medycynie paliatywnej. Autor między innymi: Beyond Death, LSD Psychoteraphy oraz Beyond Che Brain, wydanej niedawno w Polsce pod tytułem Poza mózg. Narodziny śmierć i transcendencja w psychoterapii. "Tom ten jest pierwszą z całej serii zaplanowanych książek, w których zamierzam podsumować i zebrać w sposób systematyczny i ogólny zarazem wyniki doświadczeń i obserwacji. Pochodzą one z trwających siedemnaście lat badań nad LSD i innymi środkami psychodelicznymi. W ciągu tych lat moim głównym, pochłaniającym większość czasu spędzonego na psychiatrycznych badaniach, zadaniem jako naukowca było zbadanie możliwości, jakie te substancje oferują dla badań nad schizofrenię, dydaktyki, głębszego zrozumienia sztuki i religii, diagnostyki osobowościowej i terapii zaburzeń emocjonalnych". fragment wstępu Autora

Książka Czym jest Sangha? ukazuje się jako trzecia część trylogii Sangharakszity poświęconej fundamentom buddyzmu (wcześniej nakładem Wydawnictwa A opublikowane zostały książki Kim jest Budda? i Czym jest Dharma?). Sangharakszita opisuje w niej nie tylko zasady funkcjonowania tradycyjnej społeczności buddyjskiej, ale przedstawia również sposoby i możliwości przeniesienia zasad buddyzmu do współczesnego życia. Dlatego książka Sangharakszity może być też traktowana jako praktyczny poradnik, nawet dla tych, którzy nie interesują się buddyzmem, ale chcą uczynić swoje życie bardziej szczęśliwym i harmonijnym. Sangharakszita (właściwie Dennis Lingwood) urodził się w Londynie. Już w młodości interesował się kulturą Wschodu, szczególnie buddyzmem. W czasie drugiej wojny światowej służył w armii angielskiej. Po zakończeniu działań wojennych został w Indiach. Przez wiele lat praktykował buddyzm i pobierał nauki od czołowych przedstawicieli najważniejszych tradycji buddyjskich, w ten sposób zdobył ogromną wiedzę i doświadczenie. Po dwudziestu latach spędzonych w Indiach powrócił do Anglii, gdzie w 1967 roku założył ruch buddyjski pod nazwą Przyjaciele Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej (Friends of the Western Buddhist Order). Sangharakszita zdobył uznanie na całym świecie jako tłumacz i pośrednik między tradycyjnym światem Wschodu a nowoczesnym światem Zachodu. Jest autorem kilkudziesięciu wysoce cenionych książek na temat buddyzmu.

Autor podjął bardzo ciekawy temat związany z, ogólnie mówiąc, religioznawstwem, filozofią oraz indologią. Postać bodhisattwy w mahajanie wyznacza soteriologiczny cel ścieżki duchowej buddyzmu „wielkiego wozu” i dlatego opis tej postaci wiąże w sobie całe spektrum zagadnień buddologicznych. Autor bardzo szczegółowo poddał rozwadze rozmaite kwestie buddyzmu jako religii i jako filozofii w celu ukazania zarówno wizji świata, w którym przychodzi działać bodhisattwie, jak i nakreślenia etycznego wymiaru jego dokonań. Pierwsza część tak postawionego zadania objęła głównie rozważania dotyczące ontologii i epistemologii buddyjskiej w ujęciu filozoficznej szkoły madhjamaki, uważanej przez większość współczesnych przedstawicieli buddyzmu tybetańskiego, który w książce stanowi pewnego rodzaju „punkt orientacyjny”, za ostateczny wymiar buddyjskiej refleksji nad człowiekiem i światem. Filozoficzna kategoria „pustki” (śunjata) ujętej głównie w sformułowaniu Nagardżuny, rozważona została na wiele sposobów, z drugiej strony Autor sięgnął bezpośrednio do sutr Pradżniaparamity, w których zawiera się niejako „funkcjonalne” znaczenie „pustki” i pokazany jest cel posługiwania się tym pojęciem w mahajanistycznej praktyce duchowej. (...) Druga część zagadnień, odnosząca się do tego „kim” jest bodhisattwa, jak i na czym polega prowadzący do jego wyzwolenia (mukti, nirwana) rozwój, zawiera w sobie przede wszystkim opis tej duchowej ścieżki ze szczegółowo rozpracowanymi jej etapami, jak i filozoficzną refleksję nad miejscem kategorii sutr Pradżniaparamity (szczególnie „pustki”) w tej drodze. (Z recenzji wydawniczej: Prof. dr hab. Łukasz Trzciński, Dyrektor Instytutu Religioznawstwa UJ) Wiesław Kurpiewski jest adiunktem w Zakładzie Filozofii Wydziału Nauk Społecznych Stosowanych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ukończył matematykę i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę doktorską pt. Recepcja buddyzmu tybetańskiego w kulturze Zachodu obronił w Instytucie Religioznawstwa UJ. Odbył staż naukowy w Centralnym Instytucie Wyższych Studiów Tybetańskich w Sarnath, k/Benares w Indiach. Interesuje się buddyzmem, filozofią komparatywną oraz logiką i metodologią nauk.

„Profilaktyka zagrożeń w praktyce” autorstwa Zbigniewa Klimka – to pozycja godna polecenia każdemu wychowawcy i pedagogowi szkolnemu. Wielu tragediom udałoby się zapobiec gdyby wcześniej rozpoznano niepokojące symptomy. Autor w analityczny sposób przedstawia zagrożenia występujące we współczesnym świecie, którego elementem jest polska szkoła. Ważnym elementem opracowania jest jego aktualność. Jak w soczewce przedstawione zostały zjawiska patologii społecznej i problematyka przestępczości nieletnich, spędzająca sen z powiek wielu pracowników szeroko pojętej oświaty. Lekturę warto polecić także rodzicom, którzy obserwują niepokojące objawy w zachowaniu swych pociech. Być może po jej przeczytaniu inaczej spojrzą na relacje, które łączą ich z dziećmi. Może poznanie prawdziwych historii innych, skłoni czytających do refleksji nad sposobami budowy wzajemnego zaufania. Niemal każda instytucja zajmująca się bezpieczeństwem dzieci i młodzieży podejmuje działania z zakresu profilaktyki. O profilaktyce napisano i powiedziano bardzo wiele.

W Jodze snu i praktyce naturalnego światła Czogjal Namkhai Norbu udziela instrukcji rozwijania przejrzystej świadomości podczas snu. Wykracza poza praktyki świadomego śnienia (lucid dreaming) spopularyzowane na Zachodzie, przedstawiając metody kierowania stanem snu, będące częścią większego systemu rozwoju ciągłej świadomości, zwanego dzogczen. W tej tradycji, kultywowanie świadomości snu występuje w szerszym kontekście rozwijania bezpośredniej obecności (tyb. rigpa), prowadzącego do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wyzwolenie. To poprawione i poszerzone wydanie Jogi snu i praktyki naturalnego światła zawiera dodatkowy materiał pochodzący z osobistych i dogłębnych zapisków, jakie Czogjal Namkhai Norbu prowadził przez wiele lat. Materiał ten rozszerza pierwsze wydanie, kładąc większy nacisk na specjalne ćwiczenia służące do rozwijania świadomości podczas snu. W książce znajduje się również tekst napisany przez Mifama, XIX-wiecznego mistrza dzogczen, który oferuje dodatkowy wgląd w tę wyjątkową formę medytacji. Czogjal Namhkai Norbu, tybetański mistrz tradycji dzogczen, założyciel międzynarodowej Wspólnoty Dzogczen, zrzeszającej praktykujących na całym świecie i profesor Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu w Neapolu jest autorem wielu książek, spośród których Kryształ i ścieżka światła oraz Dzogczen, stan doskonałości samej w sobie zostały wydane w Polsce przez Wydawnictwo A. Obecnie nieprzerwanie udziela nauk w licznych ośrodkach dzogczen, jak też i poprzez Internet. Joga snu i praktyka naturalnego światła Spis treści:   Przedmowa do pierwszego wydania Przedmowa Redaktora Podziękowania Wprowadzenie 1. Natura i rodzaje snów 2. Nocna praktyka 3. Metody praktykowania esencji snów 4. Ciato iluzoryczne 5. Esencjalna praktyka przejrzystego światła 6. Sny przejrzystości 7. Metody przeniesienia 8. Pielgrzymka do Maratiki 9. Wywiad z Czogjalem Namkhai Norbu 10. Budda nie dalej niż na wyciągniecie ręki 11. Krótka biografia Czogjala Namkhai Norbu Bibliografia  

Światowy bestseller!!! Książka zawiera cykl wykładów wygłoszonych przez Dalajlamę w Wielkiej Brytanii dotyczących najbardziej fundamentalnych kwestii - przyczyn cierpienia i możliwości tegoż cierpienia pokonania. Dlaczego znajdujemy się w takich a nie innych okolicznościach? Dokąd zmierzamy? Jak powinniśmy żyć? Czy nasze życie ma sens? W książce Sens życia z buddyjskiej perspektywy Jego Świątobliwość Dalaj Lama omawia te zagadnienia w kontekście podstawowej dla buddyzmu zasady współzależnego powstawania (pratityasamutpada), której symbolicznym wyobrażeniem jest wizerunek Koła życia i śmierci. Dalaj Lama objaśnia dwanaście ogniw współzależnego powstawania, ukazując jak wskutek niewiedzy istoty skazane są na kołowrót cyklicznej egzystencji. Istnieje jednak możliwość przerwania tego procesu, możliwość przemiany więzienia ego w źródło szczęścia. Jego Świątobliwość Dalaj Lama rozpatruje w tej książce również wiele innych i trudnych problemów, z jakimi spotykamy się w naszym życiu: jak radzić sobie z agresją wewnętrzną i zewnętrzną?, jak pogodzić osobistą odpowiedzialność z doktryną braku jaźni?, jak stawić czoła śmiertelnej chorobie?, jak pomóc umierającemu?, jak pogodzić miłość do rodziny z miłością do wszystkich istot?, jak zintegrować buddyjską praktykę z codziennym życiem?

według medycyny tybetańskiej i nauk dzogczen W książce "Narodziny, życie i śmierć" Czogjal Namkhai Norbu, wielki tybetański mistrz dzogczen i wybitny erudyta w zakresie wiedzy o kulturze dawnego Tybetu, przedstawia fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji z perspektywy nauk dzogczen i medycyny tybetańskiej. Książka ta jest także rodzajem poradnika, objaśniającego jak mamy postępować w codziennym życiu, aby stało się ono lepsze, nabrało głębszego, a nawet ostatecznego sensu. W części pierwszej autor wprowadza główne terminy medycyny tybetańskiej – definiuje i objaśnia funkcjonowanie i związki pomiędzy trzema humorami i składnikami organicznymi. Część druga, Narodziny, zawiera między innymi opis rozwoju płodu oraz wskazówki dla kobiet w ciąży. Część trzecia, Życie, opisuje jak utrzymać w dobrym zdrowiu trzy aspekty naszej egzystencji (ciało, głos i umysł). Ukazuje, w jaki sposób brak równowagi między humorami prowadzi do chorób. Ostatnia część, Śmierć, dotyczy procesu śmierci oraz zawiera wyjaśnienia i nauki, jak w stanach bardo uzyskać wyzwolenie. Autor pokazuje też, jak ważne jest ciągłe utrzymywanie obecnoości i świadomości, zarówno dla życia w zdrowiu i szczęściu, jak i dla urzeczywistnienia. Narodziny, życie i śmierć – Fragment Książki WPROWADZENIE DO ZASAD MEDYCYNY TYBETAŃSKIEJ   NATURA HUMORÓW I ORGANICZNYCH SKŁADNIKÓW CIAŁA Podstawą medycznej nauki jest ludzkie ciało, które należy rozpatrywać jako zbiór humorów, duła, oraz organicznych składników, kham. Jeżeli chcemy uzyskać pełną wiedzę o podstawowej naturze ciała, konieczne jest dokładne poznanie tego, czym są humory, składniki organiczne, jakie są ich rodzaje, charakterystyka, funkcje, uwarunkowania oraz wzajemne związki. Powinniśmy też wiedzieć, jak dzięki nim powstaje ciało ludzkie, formuje się i jak żyje, kiedy jest już w pełni ukształtowane. Jakie występują niekorzystne dla życia warunki, powstające z powodu pierwotnych i wtórnych przyczyn oraz jakie są metody ich przezwyciężenia. „Podstawowa natura" to nie tylko słowna konstrukcja, ale fundament konkretnej i rzeczywistej kondycji naszego ciała, zasługującej na skoncentrowaną uwagę każdej ludzkiej istoty. Poznając naturę humorów i składników organicznych, w trzech fazach - początkowej, środkowej i końcowej - będziemy w stanie rozpoznać stan swojego ciała oraz różne niekorzystne dla ciała czynniki. Dzięki temu będziemy mogli znaleźć metody w naturalny sposób uwalniające nas od nich oraz przywracające harmonię ciała i życia. Tybetański termin dula, humory, generalnie oznacza „zbiór", ale w tym medycznym kontekście opisuje podstawową po-tencjalność, posiadającą specyficzną zdolność do stwarzania, utrzymywania i niszczenia, charakteryzującą się trzema różnymi rodzajami natury i funkcji. Ten zbiór składający się z trzech elementów, istniejący w każdej jednostce, nazywa się właśnie dala, czyli humorami. Trzy humory5, kształtując, podtrzymując i niszcząc ludzkie ciało, stanowią podstawę każdej ludzkiej jednostki, mężczyzny czy kobiety. Są one następujące: humor wiatru, posiadający właściwość mobilności elementu powietrza, humor żółci o cechach gorąca i spalania elementu ognia oraz humor flegmy, mający właściwości trwałości i stabilności elementu ziemi oraz cechy wilgoci i zwilżania elementu wody. Trzy elementy, powietrze, ogień i woda stanowią oparcie dla funkcjonowania trzech humorów. Wyjaśniając związek pomiędzy elementami a humorami, zwykle mówi się, że humorowi wiatru odpowiada element wiatru, humorowi żółci element ognia, a humorowi flegmy, element wody.

Tajemne życie Maczig Labdron i innych TybetanekTajemne życie Maczig Labdron i innych Tybetanek Książka przedstawia niezwykłe postaci kobiet realizujących się w życiu duchowym i osiągającym oświecenie. Allione, pierwsza kobieta z Zachodu, która zdecydowała się wieść na Wschodzie żywot mniszki buddyjskiej, opisuje w niej również własne podróże, sny i wizje. To fascynująca wyprawa w głąb kultury tybetańskiej.

"Kiedy zaczyna się samsara i nirwana? Na Zachodzie, ponieważ jesteśmy wykształceni zgodnie z judeochrześcijańskim światopoglądem, uważamy, że na początku ktoś musiał wszystko stworzyć. Jednak nasz prawdziwy stan (dzogczen) jest poza czasem. Kiedy jesteśmy poza czasem, znajdujemy się w stanie iluminacji. Ale nie pozostajemy w nim długo, ponieważ po kilku sekundach albo minutach powstają myśli, przez które stajemy się uwarunkowani. Dlatego też praktykujemy kontemplację, bo będąc w niej, nie podążamy za myślami, kiedy się pojawiają. Taki stan przejrzystości i obecności (rigpa) jest stanem oświecenia. Kiedy zostajemy rozproszeni przez myśli i dualistyczną wizję, znajdujemy się w samsarze. Jest to początkowy moment samsary. Jutro możemy rozpoczynać samsarę wiele razy. Możemy mieć miliony początkowych momentów samsary. Zależy to od nas samych. Mówimy, że ten, kto zawsze pozostaje w stanie rigpy i nigdy nie jest rozproszony, posiada wiedzę i zrozumienie, nazywa się Samantabhadrą. Jest on Adi Buddą, pierwotnym Buddą, który nigdy nie był uwarunkowany przez dualistyczną wizję." (fragment nauk Czogjala Namhkai Norbu na temat Inwokacji Samantabhadry) Dzogczen Ponlop Rinpocze, urodzony w 1965 w roku w Sikkimie, uznawany jest za jednego z czołowych uczonych i mistrzów medytacji swojego pokolenia w tradycji ningma i kagju buddyzmu tybetańskiego. Cechuje go przenikliwy intelekt, poczucie humoru i przejrzysty styl nauczania. Biegle posługuje się j. angielskim i doskonale zna zachodnią kulturę i technikę. Rinpocze jest także znakomitym kaligrafem, artystą plastykiem i poetą.