Monografia W kulturze wstydu? Wstyd i jego reprezentacje w tekstach kultury układa się w koherentną całość i stanowi wzorcowy przykład współpracy między uczonymi reprezentującymi różne dziedziny humanistyki. Rozmaite oblicza wstydu, analizy oraz interpretacje wybranych tekstów literackich i tekstów kultury przeplatają się w tej monografii ze sobą i wchodzą w szczególny rodzaj dialogu tworzącego wielopoziomową strukturę dyskursu na temat wstydu. To jeden z cenniejszych walorów omawianej książki, który z pewnością pozytywnie zaważy na jej recepcji i stałej obecności w pracach pojawiających się po jej wydaniu. Bez wątpienia publikacja ta stanie się źródłem licznych cytowań i inspiracji dla badaczy, krytyków, a także studentów literaturoznawstwa i kulturoznawstwa zajmujących się problematyką wstydu w kulturze.Z recenzji prof. dra hab. Adama DziadkaTytułowa "kultura wstydu" to zarówno kultura wywodząca się z tej emocji, jak i ujęcie różnych sposobów kulturowych form przeżywania wstydu. Oba ujęcia są ważne dla autorów poszczególnych tekstów, pokazują historyczną i geograficzną zmienność tych form, zwracając uwagę na cywilizacyjną rolę analizowanej emocji. Czytelnicy otrzymują książkę bardzo ważną, kompetentnie przybliżającą wybrane przykłady siły oddziaływania zachowań opartych na wstydzie, jak i wstydem się posługujących (problem zawstydzania), wskazującą na konieczność podjęcia tej tematyki przez innych badaczy z uwagi na jej istotny dla zrozumienia jednostkowych i zbiorowych reakcji charakter. Praca wypełnia lukę w polskich badaniach nad kulturowymi reprezentacjami emocji, pozwalając zarazem w innym świetle ujrzeć znane i mniej znane teksty kultury.Z recenzji dr hab. Beaty Przymuszały
W pierwszych dwóch dekadach XXI wieku na europejskich pograniczach, w tym również na pograniczu polsko-czeskim, można zauważyć intensyfikację różnych działań mających na celu pobudzenie transgranicznej współpracy kulturalnej. Służą one m.in. zacieraniu granic i podziałów między państwami przygranicznymi czy też kształtowaniu nowej ich jakości. Doprowadziło to m.in. do wzrostu podaży na rynku usług kultury pogranicza polsko-czeskiego czy zmiany w zachowaniach polskich oraz czeskich odbiorców oferty kulturalnej i w konsekwencji do wyodrębnienia się wspólnego transgranicznego rynku usług kultury. Rynku bardzo specyficznego (chociażby ze względu na ciągle istniejące polsko-czeskie animozje i podziały) i jak dotąd bardzo słabo rozpoznanego oraz opisanego.
Prezentowana książka ma charakter interdyscyplinarny i oprócz zarządzania (zwłaszcza marketingu) znajdują się w niej odniesienia do ekonomii, socjologii oraz sfery kultury. Przyjętym celom pracy oraz postępowaniu badawczemu podporządkowana została struktura książki obejmująca dwie warstwy: teoretyczną oraz empiryczną. Rozdział pierwszy poświęcono kluczowym z punktu widzenia podjętego tematu zagadnieniom marketingu relacji w kulturze. W rozdziale drugim uwaga skupiona została na stosunkowo młodej i słabo rozpoznanej kategorii, jaką jest rynek transgraniczny. Najważniejszym celem rozdziału trzeciego była charakterystyka transgranicznego rynku usług kultury podzielonego granicą miasta Cieszyn – Czeski Cieszyn. Zaprezentowano w nim pojęcie i specyfikę miasta podzielonego granicą. W rozdziale czwartym przedstawiono uwarunkowania kształtowania się relacji na polsko-czeskim transgranicznym rynku usług kultury. Wyniki badań własnych autora zaprezentowano w rozdziale piątym. W rozdziale szóstym przedstawiono modelowe ujęcie procesu kształtowania długotrwałych relacji na transgranicznym rynku usług kultury. Omówiono założenia opracowanego modelu, a także dokonano szczegółowej charakterystyki jego składowych. Skoncentrowano się zwłaszcza na działaniach marketingowych realizowanych na trzech poziomach: badań transgranicznego rynku, jego segmentacji, doboru i konfiguracji instrumentów marketingowych.
Przemiany rynkowe, rozwój technologiczny i cywilizacyjny oraz globalizacja konsumpcji i jej wirtualizacja wywołały istotne zmiany w funkcjonowaniu podmiotów rynkowych w Polsce, w tym w sferze kultury wysokiej. Najważniejsza z nich to prywatyzacja przejawiająca się m.in. w przekazaniu samorządom większości publicznych instytucji kultury. Państwo przestało być jedynym zarządcą i mecenasem kultury, w związku z czym jego udział w finansowaniu tego typu instytucji wyraźnie się zmniejszył, wzrósł natomiast udział innych sektorów? głównie sektora samorządowego, ale również pozarządowego (non profit) i prywatnego.
W instytucjach kultury, które przyjęły orientację rynkową, niezbędne okazało się zatem określenie potrzeb rynku docelowego i dostosowanie do nich komponentów marketingu-mix przy jednoczesnym aktywnym kreowaniu potrzeb za pomocą określonych instrumentów marketingowych. Równie istotne stało się przyjęcie długofalowego spojrzenia na potrzeby społeczeństwa i w konsekwencji strategicznego podejścia do podejmowanych działań marketingowych. Podstawą funkcjonowania instytucji kultury jest bowiem nie tylko upowszechnianie wybranych przez kierownictwo określonych dzieł sztuki, lecz także respektowanie woli słuchaczy w procesie podejmowania decyzji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
