Bret Easton Ellis (ur.1961) jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich, porównywany do Ernesta Hemingwaya, Francisa Scotta Fitzgeralda czy Nathanaela Westa, zasłynął skandalizującą powieścią American Psycho (wyd.polskie vis-a-vis/Etiuda) uznaną za największy skandal wydawniczy końca XX wieku w USA. Na jej podstawie powstał hollywoodzki film z Christianem Balem w roli głównej. Ellis napisał jednak znacznie więcej, a każda jego kolejna książka odbijała się szerokim echem nie tylko w światku literackiej i filmowej elity ale także wśród zwykłych czytelników. Autor American Psycho jest także uznanym scenarzystą i właśnie to hollywoodzkie doświadczenie stało się kanwą jego najnowszej powieści - Cesarskich sypialni. Mamy tu więc głównego bohatera, wiecznie pijanego, uzależnionego także od dragów i sexu scenarzystę, mamy świat przyjęć w świecie filmu, mamy chętne i gotowe na wszystko aktoreczki poszukujące jakiejkolwiek szansy by dostać się i oczywiście wygrać casting. Mamy brutalnych i bogatych, całkowicie bezwzględnych producentów. Mamy wreszcie zbrodnie i to popełniane z równym okrucieństwem jak w American Psycho.... A może to tylko scenariusz, holywoodzki sen?
Zygmunt Freud (1856-1939) – austriacki psycholog, psychoterapeuta, neurolog, neuropatolog, twórca psychoanalizy i psychologii głębi, bodaj jedna z najważniejszych postaci w nauce o człowieku. W zasadzie nie byłoby współczesnej psychologii bez freudyzmu, choć wiele z jego tez zostało zweryfikowanych czy wręcz prawie całkowicie odrzuconych.
Pochodził z rodziny żydowskiej i pozostawał całe życie wierny kulturze – choć nie religii – żydowskiej, uległ jednak w młodości wpływowi kabały. Studiował medycynę, przede wszystkim neurologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. Był wręcz fanatycznym zwolennikiem nauk przyrodniczych w duchu materialistycznym. Zajmował się histerią, pracował nad hipnozą, stworzył koncepcję podświadomości (nieświadomości), na którą składa się id, ego i superego. Obok czynnika erotycznego w życiu psychicznym człowieka uznał również rolę siły popędu śmierci – Thanatosa. Popędowi seksualnemu przyznawał jednak główną rolę w życiu psychicznym człowieka, dopatrując się go już także u dzieci – jedno i drugie było twierdzeniem wręcz skandalicznym w tamtych czasach. Jednocześnie Freud zajął się dynamiką powstawania marzeń sennych, w których widział zarówno królewską drogę do psyche nieświadomej, jak i funkcję spełniania pragnień człowieka.
Rewolucja freudowska – mimo wszelkiej schizmy w ruchu psychoanalitycznym – zrobiła oszałamiającą karierę już w Europie, ale przede wszystkim w Ameryce, gdzie podobnie jak dobry katolik powinien mieć swego spowiednika, tak każdy szanujący się człowiek musi mieć swojego freudowskiego psychoanalityka.
Czy dzisiejszy czytelnik ma dostateczną wiedzę o Freudzie i psychoanalizie? Nie nam oceniać.
Do najważniejszych dzieł Freuda należą „Wstęp do psychoanalizy”, „Psychopatologia życia codziennego”, „Totem i tabu”. W powstałej w 1912 roku niewielkiej rozprawie Psychologia grupy i analiza ego zajmuje się różnicami między psychologią indywidualną, a psychologią społeczną, psychologią grupy i zauważa, iż nie są to wcale różnice zasadnicze, gdyż w życiu psychicznym jednostki stale pojawia się inna osoba jako wzór, obiekt, jako przyjaciel lub wróg. Z tego właśnie względu – w tym rozszerzonym, lecz na wskroś uzasadnionym sensie – psychologia indywidualna od początku jest równocześnie psychologią społeczną. Jak pisze (odwołując się do autora „Psychologii” tłumu” Gustava Le Bona) Freud: Każda jednostka wchodzi w skład wielu grup, poprzez identyfikację ma wielostronne więzi i buduje swój ideał ego według różnorodnych wzorców. Każda jednostka partycypuje tym samym w wielu umysłach grupowych, przykładowo rasy, warstwy społecznej, wspólnoty wyznaniowej, narodowej itd., ale też może wznieść się ponad nie, zyskując jakąś cząstkę samodzielności i oryginalności. Te stabilne i trwałe formacje grupowe, wraz ze swym niezmiennie trwałym oddziaływaniem, rzucają się w oczy mniej niż grupy tworzone szybko, tymczasowo, na podstawie których Le Bon znakomicie nakreślił cechy psychologiczne umysłu zbiorowego. Właśnie w tych głośnych, efemerycznych grupach, które niejako nakładają się na inne, mamy do czynienia z fenomenem – całkowitym, choć chwilowym, zanikiem indywidualnych zdolności jednostki.
James Clavell (1924-94) jeden z najpopularniejszych amerykańskich pisarzy, słusznie nazywany Mr. Bestseller, także wzięty scenarzysta filmowy (m.in. Mucha i Wielka ucieczka). Ale także orientalista, zafascynowany kulturą Dalekiego Wschodu. Świetnie znał kilka azjatyckich języków, w tym malajski, chiński i japoński. Przełożył np. Sztukę wojny Sun Tzu. I kto wie czy właśnie ta jego fascynacja Wschodem nie przyniosła mu największej sławy. Jego azjatycki cykl: Król szczurów, Shogun, Tai-Pan, Gai-Jin, Noble House i Whirlwind to absolutne światowe hity dziesiątki milionów sprzedanych egzemplarzy. I nic dziwnego to się po prostu świetnie czyta, choć prawie każda z książek to ponad 1000 stron, jak w przypadku ponad 1100-stronicowej powieści Noble House. Akcja tej opowieści rozgrywa się w ciągu kilku dni w Hongkongu w 1963 roku. Ian Dumross, potentat finansowy każdą chwilę życia poświęca pomnażaniu majątku. A musi się zmagać nie tylko z wywiadem sowieckim, służbą bezpieczeństwa komunistycznych Chin, ale także tajwańskim nacjonalistami, lekko zdziwaczałymi przedstawicielami brytyjskiej Partii Pracy, a także z żywiołami, pożarami, trzęsieniami Ziemi nękającymi Hongkong, tę enklawę bogactwa. Wielki biznes, miłość, nienawiść, walki szpiegów a wszystko to w oszałamiającym, jakże charakterystycznym dla Clavella tempie. I jeszcze dodatkowo - niezwykle wnikliwe spojrzenie człowieka Zachodu na Państwo Środka.
Szósta i ostatnia już część wielkiego azjatyckiego cyklu mistrza powieści Jamesa Clavella (1924-94). Ten autor, słusznie zwany "Mr. Bestseller", był zafascynowany kulturą Azji, znał kilka azjatyckich języków w tym malajski, chiński, japoński. Jego azjatycki cykl oprócz Whirlwinda to także m.in. takie hity jak "Shogun" czy "Król szczurów" Tym razem akcja rozgrywa się w gorącym roku 1979 tuż po obaleniu w Iranie szacha Mohammada Rezy Pahlawiego przez zwolenników wielkiego religijnego przywódcy ajatollaha Chomeiniego. A przecież Iran to ropa. Jak wpłynie to na przyszłość i intersy wielkich korporacji przemysłowych? Kto i dlaczego będzie mógł dalej robić interesy w świecie ajatollahów? Fikcja miesza się z prawdą, a wszystko to jak u Clavella w zawrotnym tempie. 1200 stron, które czyta się jednym tchem.
Jaroslav Hasek (1883-1923) - przeszedł do historii literatury jako autor Przygód dobrego wojaka Szwejka w czasie wojny światowej. Ale był przecież także satyrykiem, występował w kabaretach, w czasie I wojny światowej został wcielony do wojska, później służył w Armii Czerwonej, założył Partię Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa, współpracował z pismem o tematyce zoologicznej, wymyślając nieistniejące zwierzęta. Lubił wino (raczej piwo był w końcu Czechem), kobiety i śpiew. Opublikował kilkanaście tomów satyr i opowiadań. Część z nich publikujemy w niniejszym tomie W rodzinnym gnieździe i inne historie. Ot choćby taka jak w "Tragedii kupca": Każdy chyba obywatel choć raz w życiu próbował oszukać urząd podatkowy. W urzędzie podatkowym bowiem siedzą drapieżnicy, którzy za stertami formularzy i kwestionariuszy z niecierpliwością muchołapki wyczekują swej ofiary.Z początku urząd podatkowy zasypuje cię nadzwyczajgrzecznymi pytaniami. Otrzymujesz formularze, w którychzwracają się do ciebie przez Wielce łaskawy. Błagalnymisłowy, że tak powiem, proszą cię, abyś z łaski swojej napisał,jakie masz dochody, jaki majątek, czy masz domy, obory,dobytek, auta, aeroplany, balony, czy wycierasz nos chusteczkami batystowymi, czy też płóciennymi. Pytają, czytwój dziadek nosi w uszach złote kolczyki, i w ogóle chcąpoznać twe najintymniejsze sprawy.Drugie pismo już jest gorsze. Nie tytułują cię przezWielce łaskawy, lecz Wielce szanowny i zapytują, czymasz stodołę.Gdy i to pismo zignorujesz, otrzymasz trzecie, w którym tytułują cię Szanowny panie i grożą ci karami pieniężnymi, a w wypadku niemożności ściągnięcia ich więzieniem. Po czwartym zaś piśmie, w którym nazywają cię poprostu panem, prowadzą cię do kryminału...
Jaroslav Hasek (1883-1923) - przeszedł do historii literatury jako autor Przygód dobrego wojaka Szwejka w czasie wojny światowej. Ale był przecież także satyrykiem, występował w kabaretach, współtworzył grupę artystyczną Anarchistyczni Burzyciele. W czasie I wojny światowej został wcielony do wojska, później służył w Armii Czerwonej, założył Partię Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa, współpracował z pismem o tematyce zoologicznej, wymyślając nieistniejące zwierzęta, a nawet handlował psami. Lubił wino (raczej piwo był w końcu Czechem), kobiety i śpiew. Opublikował kilkanaście tomów satyr i opowiadań. Część z nich prezentujemy w niniejszym tomie.A wszystkie znakomite, niektóre na wskroś współczesne. I zawsze z lekką nutką kpiny ze świata, Czechów, ludzi, z samego siebie, choćby np. Dlatego też mówię całkiem otwarcie: w dziejach ludzkości istniał jeden człowiek tak absolutnie doskonały, a jestem nim ja. Weźcie na przykład którąś z mych niezwykle udanych humoresek. I cóż widzicie przewracając strona za stroną? Każde zdanie ma głęboki sens, każde słowo znajduje się na właściwym miejscu... itd. No nic dodać nic ująć!! A przeczytajcie tytułowe Szczęśliwe gniazdko: media się zmieniają, a ogłupiający wpływ reklamy na nasze decyzje wydaje się niemal identyczny, jak przed stu laty.
Jaroslav Hasek (1883-1923) - przeszedł do historii literatury jako autor Przygód dobrego wojaka Szwejka w czasie wojny światowej. Ale był przecież także satyrykiem, występował w kabaretach, w czasie I wojny światowej został wcielony do wojska, później służył w Armii Czerwonej, założył Partię Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa, współpracował z pismem o tematyce zoologicznej, wymyślając nieistniejące zwierzęta. Lubił wino (raczej piwo był w końcu Czechem), kobiety i śpiew. Opublikował kilkanaście tomów satyr i opowiadań. Część z nich publikujemy w niniejszym tomie.Właśnie w Tasiemcu księżnej Pani Szwejk pojawia się po raz pierwszy. I jak to Szwejk zacznie rezolutnie: będzie działał w lotnictwie i gdzie poleci? A jakże: do wszystkich diabłów. A spotka się tam z innym aniołem - księżną Mechlińską, która wdrapie się do nieba po swoim tasiemcu. No i jak zwykle u Jaroslava Haka wszystkie te opowiastki skrzą się humorem i plebejską rubasznością od pierwszego do ostatniego zdania. Na rozkaz porucznika dobry wojak Szwejk zapuścił motor, śmigło zaczęło się obracać, a Szwejk, siedząc obok ciekawego majora rumuńskiego, z wielkim zainteresowaniem regulował linkę steru poziomego; robił to z takim zapałem, że strącił majorowi czapkę z głowy. Porucznik Herzig wściekł się. Szwejku, ośle jeden! Lećże do wszystkich diabłów. Zum, Befehl, Herr Leutnant rzekł Szwejk, chwycił za ster wysokościowy i drążek silnika Morrisona; z ogłuszającymi wybuchami wspaniałego motoru aeroplan poderwał się z ziemi. Dwadzieścia, potem sto, trzysta, czterysta pięćdziesiąt metrów wysokości w kierunku na południowy zachód, ku białym Alpom, szybkość 150 km na godzinę. Nieszczęsny major rumuński ocknął się nad jakimś lodowcem, nad którym przelatywali na takiej wysokości, że dokładnie mógł obserwować pod sobą cuda przyrody: śnieżne płaszczyzny i groźne, straszliwie zionące na niego przepaście. Co to się dzieje? przemówił, jąkając się ze strachu. Melduję posłusznie, że lecimy według rozkazu z szacunkiem odpowiedział dobry wojak Szwejk pan porucznik rozkazał: Lećże do wszystkich diabłów, więc melduję posłusznie, lecimy.
Jaroslav Haek (1883-1923) - przeszedł do historii literatury jako autor Przygód dobrego wojaka Szwejka w czasie wojny światowej. Ale był przecież także satyrykiem, występował w kabaretach, współtworzył grupę artystyczną Anarchistyczni Burzyciele. W czasie I wojny światowej został wcielony do wojska, później służył w Armii Czerwonej, założył Partię Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa, współpracował z pismem o tematyce zoologicznej, wymyślając nieistniejące zwierzęta, a nawet handlował psami. Lubił wino (raczej piwo był w końcu Czechem), kobiety i śpiew. Opublikował kilkanaście tomów satyr i opowiadań. Część z nich prezentujemy w niniejszym tomie.Pana posła nie widzieli bowiem od ostatnich wyborów, kiedy to obiecywał im gimnazjum, szkołę przemysłową, kolej, wodociąg, fabrykę wyrobów tytoniowych i wiele innych rzeczy. Po wyborach jednak zniknął jak kamfora. Ostatnio rozmawiał z nim burmistrz, kiedy po zdobyciu mandatu wyrównywał w restauracji należność za poczęstunek dla wyborców. Od tej pory upłynęło już wiele lat w czasie których pan poseł drzemał w parlamencie. Rządy się zmieniały, a ich poseł jednakowo milczał. Ba, było to więcej niż zwykłe milczenie, czuło się w nim coś chwytającego za serce. Zniknął w chaosie. Tylko każdego pierwszego pojawiała się jego ręka w okienku kasy sejmowej.A czyż fragment z tytułowego Zniknięcia posła nie wydaje się być aktualny?
Bret Easton Ellis (ur. 1964) jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich, porównywany z Ernestem Hemingwayem, Francisem Scottem Fitzgeraldem czy Nathanaelem Westem. Oprócz swojej najsłynniejszej książki właśnie American Psycho napisał m.in. Odloty godowe, Informatorów czy Cesarskie sypialnie Jego debiutancka powieść Mniej niż zero zwiastuje niebywałe zdolności narracyjne, szokujące pomysły (nie tylko literackie) autora "American Psycho". Jak pisze Eve Babitz: To powieść, przed którą ostrzegała cię twoja matka. Jim Morrison byłby dumny. "Interview" dodaje: Zaskakująca i hipnotyzująca. Przejmujący, sugestywny portret pewnego stylu życia w L.A., niemal zbyt burzliwego, by można w nie uwierzyć. Richard Price pisze, iż Mniej niż zero jest książką pełną powoli eskalującego komicznego terroru. To zaskakujący debiut Breta Ellisa, przedstawiciela zachodniego wybrzeża w stylu no wave "La Dolce Vita" po kalifornijsku. A "Los Angeles Times" podsumowuje: Współczesna wersja "Buszującego w zbożu".
Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki, napisał 35 dialogów. I są to dialogi fundamentalne w historii filozofii, można wręcz powiedzieć, że bez nich filozofii by nie było. Eutydem to (prawdopodobnie) jeden z wczesnych dialogów Platona. Prowadzi on w nim polemikę z sofistam (Eutydemem i Dionizodorosem) dla których nie liczy się prawda, a jedynie dowiedzenie jakiejkolwiek tezy, co uważa - w osobie Sokratesa - za rzecz wyjątkowo szkodliwą i ostatnie fragmenty dialogu właśnie tej specjalności demagogicznej poświęca, nie kryjąc pogardy. Rozprawia się w tym dialogu Platon z sofistami, przeciwstawiając im metodę dyskutowania, dowodzenia swojego mistrza Sokratesa.
Bret Easton Ellis (ur. 1964) – jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich, porównywany z Ernestem Hemingwayem, Francisem Scottem Fitzgeraldem czy Nathanaelem Westem. Oprócz swojej najsłynniejszej ksiązki – właśnie „American Psycho” napisał m.in. „Odloty godowe”, „Informatorów” czy „Cesarskie sypialnie”
Sama powieść „American Psycho” to w tej chwili już w zasadzie powieść legenda, powieść ikona. . Trudno pominąć ją w jakimkolwiek opracowaniu dotyczącym XX-wiecznej literatury. Skandalem była od początku. Już w cztery miesiące po złożeniu przez Ellisa ostatecznej wersji „American Psycho” w nowojorskich kręgach artystycznych zawrzało. Zaczęło się od tego, że kilka kobiet zatrudnionych w wydawnictwie odmówiło pracy nad książką, w której z obsesyjną wręcz dokładnością opisuje autor dnie i noce masowego mordercy, 27-letniego przedstawiciela nowobogackiej grupy yuppies. Jak pisał nieodżałowanej pamięci Zygmunt Kałużyński ta powieśc to są szczyty twórczej wolności intelektualnej. Ta książka jest nawet w naszych czasach, które zniosły tyle jaskrawych rzeczy, tak rażąca, że nawet stary Kałużyński dawno nie czytał czegoś podobnego. Największy skandal wydawniczy w Stanach Zjednoczonych! Ciągle niepokoi, ciągle przeraża.
W 1941 roku, 17-letni James Clavell, został wysłany na wojnę do Malezji. Przez wiele miesięcy ukrywał się w tropikalnej dżungli, żył w malezyjskiej wiosce. Schwytany jednak przez Japończyków trafił do obozu jenieckiego Changi w pobliżu Singapuru. Ze 150 tysięcy więźniów, którzy tu trafili, przeżyło zaledwie 10 tysięcy. Pozostałych wykończyły głód i tropikalne choroby. Clavell przeżył. I właśnie to obozowe doświadczenie stało się kanwą jego debiutanckiej powieści Króla szczurów. To książka o zachowaniu człowieka w sytuacji ekstremalnej. Ale nawet w piekle można być człowiekiem wolnym i zachować resztki godności jak dwuznaczny moralnie amerykański kapral, nazywany przez współwięźniów Królem, albo jak kapitan Marlowe, literackie alter ego pisarza, zaznaczmy jednego z najpopularniejszych amerykańskich pisarzy, zwanego MR. Bestseller. Jego ksiązki sprzedały się w łącznym nakładzie kilkudziesięciu milionów egzemplarzy na całym świecie!!!
Wędrówki Henryego Davida Thoreau to zbiór kontemplacyjnych esejów napisanych w połowie XIX wieku, w czasie gdy autor prowadził życie samotnika w Concord w stanie Massachusetts. Stanowią nie tylko zapis pieszych wypraw Thoreau, ale przede wszystkim wyraz jego przekonania, że obcowanie z dziką przyrodą stanowi warunek pełni życia duchowego. Wędrowanie staje się tu aktem wewnętrznej niezależności sposobem na przekroczenie granic narzuconych przez społeczeństwo i powrót do bardziej pierwotnej, nieskażonej relacji ze światem. "Wędrówki" zajmują ważne miejsce w tradycji amerykańskiej literatury eseistycznej i przyrodniczej, stanowiąc jedno z fundamentalnych źródeł myśli transcedentalistycznej. Thoreau obok Ralpha Waldo Emersona kształtował sposób, w jaki Amerykanie zaczęli postrzegać naturę nie tylko jako przestrzeń eksploracji, ale jako punkt moralnego i duchowego odniesienia. Jego osobista postawa oraz zawarte w tym tomie refleksje miały wpływ na rozwój ruchów ekologicznych i idei obywatelskiego nieposłuszeństwa. Myślenie o przyrodzie jako wspólnym dobru, o wolności jako praktyce osobistej i politycznej zarazem, czy o potrzebie życia poza dominującymi strukturami społecznymi wszystko to miało i nadal ma znaczenie w amerykańskim imaginarium społecznym. "Wędrówki" to w pewnym sensie tekst prekursorki zarówno dla współczesnego pisarstwa ekologicznego, jak i dla nowych form życia alternatywnego, opartych na minimalizmie, samoświadomości i krytyce pośpiechu nowoczesności. Thoreau nie nawołuje do ucieczki od świata, lecz do zmiany sposobu bycia w nim uważnego, cielesnego, zakorzenionego w rytmach przyrody. W tym sensie jego eseje pozostają zaskakująco aktualne i inspirujące także dla dzisiejszego czytelnika.
Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki, napisał 35 dialogów. I są to dialogi fundamentalne w historii filozofii, można wręcz powiedzieć, że bez nich filozofii by nie było. Menon to dialog dialektyczny (należący do tzw okresu średniego), w którym autor próbuje zdefiniować pojęcie cnoty, a także co może nawet bardizej istotne zawiera ważne elementy epistemologiczne i nauki o ideach.. Jak pisze jednak Władysław Witwicki we wstępie: Główne zagadnienie dialogu dotyczysprawy uczenia się dzielności. I dalej: Cały dialog zmierza przy tym bodaj że do jednego celu: pokazać doniosłość jasnego myślenia - to znaczy: wolnego od sprzeczności - nie tylko dla intelektualnej, ale i dla moralnej wartości człowieka. Uczcie się , myślcie, starjcie się być mądrzy, a będziecie naprawdę lepsi. Jakże aktualne przesłanie!!!
Krzysztof Mroziewicz dziennikarz, komentator Polityki i TVP, znawca problematyki międzynarodowej, doradca w MSZ, korespondent wojenny, wreszcie ambasador Polski w Indiach, którym poświęcił książki Ćakra, czyli kołowa historia Indii, Ucieczka do Indii, Pastwisko świętych byków, a w innych jego pracach spore fragmenty Indii dotyczyły.Tu jednak, w książce Teat Wspaniały Krzysztof Mroziewicz - reporter, korespondent wojenny, dyplomata i ceniony komentator spraw międzynarodowych, dzieli się z nami swoją pasją do teatru.Nie jest to zjawisko w życiu autora nowe ani marginalne, mowa wszak o aktorze Teatru Hybrydy, ważnej postaci studenckiego ruchu teatralnego czasów, gdy to właśnie studenckie teatry poszerzały przestrzeń wolności, a także zwłaszcza w ostatnich latach stałym recenzencie teatralnym.W prezentowanym Czytelnikowi zbiorze esejów, Mroziewicz prowadzi nas od źródeł teatru w najstarszych, świętych księgach ludzkości, poprzez awangardę XX wieku ku jej godnej kontynuacji w czasach współczesnych. Znajdziemy tu zarówno subtelne analizy z pogranicza filozofii sztuki i historii, recenzje ważnych z punktu widzenia wywodu spektakli, jak i laudacje na cześć wybitnych współczesnych twórców teatru.Stanowiący trawestację postulatu Leona Schillera tytuł zbioru wskazuje na konieczność i możliwość uzupełnienia marzeń ludzi teatru sprzed stu lat. Sama zresztą książka, której lekturę serdecznie polecamy Czytelnikowi, nie będąc ogromną, pozostaje w naszej ocenie wspaniała!
Święty Augustyn (354-430) - jeden z Ojców Kościoła, filozof, teolog, początkowo wyznawał manicheizm, później był neoplatonikiem (pod wpływem pism Plotyna), by wreszcie pod wpływem kazań biskupa Ambrożego nawrócić się na chrześcijaństwo; w 387 roku został ochrzczczony, a w 395 roku został już biskupem ostro zwalczającym wszelkie herezje; jest autorem wielu pism, z których bodaj najważniejsze jest ogromne "Państwo Boże", najbardziej zaś osobistym są właśnie Wyznania. Jak pisze W. Tatarkiewicz Augustyn położył podwaliny pod nową chrześcijańską filozofię. Zerwał z klasyczną postawą Greków (...), jego postawa była introspekcyjna, a wola miała dlań pierszeństwo przed rozumem. (...) Augustyn pojął Boga jako nieskończonego, aświat jako twór nadprzyrodzony i dzieło łaski.(...) Cała koncepcja filozoficzna Augustyna [co najlepiej widać wlaśnie w "Wyznaniach"] oparta była na większym zaufaniu do woli, wiary, miłości i łaski niż do roumu i doświadczenia.
KAREN Horney (1885-1952) urodziła się w Niemczech, była jedną z pierwszych kobiet, które ukończyły tam studia medyczne (1911). Niedługo potem zetknęła się z Freudowską psychoanalizą, którą studiowała pod kierunkiem Karla Abrahama. W 1932 roku podobnie jak wielu intelektualistów, wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Tam też powstały wszystkie jej książki, w których stopniowo coraz bardziej krytycznie odnosiła się do Freuda. Współpracowała i przyjaźniła się z Erichem Frommem, Margaret Mead, Paulem Tillichem i Ruth Benedict. Karen Horney poszukiwała i i odkrywała nowe drogi nie tylko w psychoanalizie. Cała jej biografia o tym świadczy. Była kobietą bardzo odważną, niezależną i dociekliwą. Można powiedzieć, że zarówno swymi poglądami, jak i stylem życia wyprzedzała swoją epokę co najmniej o dwa pokolenia. Nasuwają się analogie z Marią Skłodowską-Curie. Może stąd, z tej nowoczesności taka jej popularność do dzisiaj. Gdyby Alfred Nobel przewidział swoją nagrodę także dla humanistów, na pewno by ją otrzymała. Do jej najważniejszych dzieł należą Nowe drogi w psychoanalizie, Nasze wenętrzne konflikty, Autoanaliza i właśnie zwracająca szczególną uwagę na sprawy związane z psychospołeczym i psychoseksualnym rozwojem kobiet, ich skłonnościami wynikającymi z macierzyństwa, ale też skłonnościami np. masochistycznymi - Psychologia kobiety. Mimo, że napisana przed ponad 70 laty ciągle pozostaje aktualna i poszerza, objaśnia fenomeny kobiecej "natury", charakteru, osobowości. Książka składa się z czternastu artykułów, które napisała w latach 19221937. Jako kobieta uważała, że ??określenie trendów w zachowaniu kobiet było zaniedbaną kwestią. Kobiety uważano za obiekty uroku i piękna, co było sprzeczne z ostatecznym celem każdego człowieka, jakim jest samorealizacja. I o tym także , a mże przede wszystkim traktuje ta książka.
Święty Augustyn (354-430) - jeden z Ojców Kościoła, filozof, teolog, początkowo wyznawał manicheizm, później był neoplatonikiem (pod wpływem pism Plotyna), by wreszcie pod wpływem kazań biskupa Ambrożego nawrócić się na chrześcijaństwo; w 387 roku został ochrzczczony, a w 395 roku został już biskupem ostro zwalczającym wszelkie herezje; jest autorem wielu pism, z których bodaj najważniejsze jest ogromne "Państwo Boże", najbardziej zaś osobistym są właśnie Wyznania. Jak pisze W. Tatarkiewicz Augustyn położył podwaliny pod nową chrześcijańską filozofię. Zerwał z klasyczną postawą Greków (...), jego postawa była introspekcyjna, a wola miała dlań pierszeństwo przed rozumem. (...) Augustyn pojął Boga jako nieskończonego, aświat jako twór nadprzyrodzony i dzieło łaski.(...) Cała koncepcja filozoficzna Augustyna [co najlepiej widać wlaśnie w "Wyznaniach"] oparta była na większym zaufaniu do woli, wiary, miłości i łaski niż do roumu i doświadczenia. Poprzez osobisty ton składających się z 13 ksiąg "Wyznań" ukazuje nam Augustyn swe błędy młodości, daje jasno do zrozumienia, iż człowiek obciążony jest grzechem pierworodnym, a remedium na nie jest łaska Chrystusa, którą się otrzymuje poddając swe życie Bogu przez sakramenty.
Franz Kafka (1883-1924) urodzony w Pradze niemiecki pisarz pochodzenia żydowskiego to bodaj - obok Jamesa Joyce'a najsłynniejszy z pisarzy XX wieku. Zaginiony Franza Kafki, książka znana wcześniej również pod tytułem Ameryka, to zarazem klucz do późniejszych Procesu i Zamku, jak i tych powieści zapowiedź. Wraz z nastoletnim Karlem znajdujemy się w Ameryce, ledwie tylko umownie związanej z faktycznie istniejącym krajem, kilka (czasem nawet wykoślawionych) nazw geograficznych, mnogość samochodów, rozmiar miast tyle z prawdziwej Ameryki, reszta jest snem. Sen bowiem to scenerią opowieści Kafki, sen, w którym jednostka podlega niezrozumiałym dla niej, pełnym aluzyjności zdarzeniom. Nie może być pewna swego miejsca, skutków własnych działań. Karl, podobnie jak Josef K. z Procesu dostaje się we władanie potężnych, kapryśnych sił, wobec których sprzeciw ma moc nie większą niż piśnięcie myszy. Zaginionego w większym jeszcze stopniu niż Proces czy Zamek przepełnia duszna atmosfera erotyzmu, pożądania, lęku przed kobiecości i kultu kobiecości, pełno tu znamion sadomasochistycznych fascynacji. Ta książka nie jest podróżą (mimo, że Karl, rzucany wyrokami losu z pałaców do klitek i z nowojorskich willi do zbiorowych noclegowni, stale wędruje), lecz potrawą. Nie służy do przejścia, lecz do wchłonięcia. Koniuszkiem zmysłów rejestrujemy perypetie bohatera, ale prawdziwą przygodą staje się kosztowanie sugestywnej atmosfery Zaginionego, przebywanie w świecie podświadomości i wyobraźni Kafki. Czy w epoce karmiącej się krótkimi filmikami z TikToka potrafimy jeszcze zanurzyć się we śnie? Czy potrafimy śnić z Kafką o - nazwijmy tak nieznany a pożądany ląd - o Ameryce?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
