Skończ z fałszywą skromnością. Odrzuć powątpiewanie w siebie i zauważ swoje mocne strony! Książka Odwagi! Dasz radę zawiera praktyczne rady i dostarcza bodźców do zwiększania samooceny. Kobiety często z własnej woli zajmują miejsce w drugim rzędzie, ponieważ boją się silnego podmuchu wiatru na szczycie sukcesu i wolą się chować przed wiatrem za plecami kolegi albo męża. A przecież najnowsze badania mózgu i psychologia mówią całkiem wyraźnie: kobiety są mistrzyniami intuicji, lepiej potrafią kojarzyć i dysponują nadzwyczajną inteligencją emocjonalną, mają wybitny talent organizacyjny i umiejętność komunikacji. Kobiety poza tym w konfliktach zawodowych i prywatnych są mocniejsze w przyjmowaniu ciosów i silniejsze w ich rozdzielaniu niż mężczyźni. A właśnie te cechy są dziś pożądane w pracy. • Odrzuć hamującą powściągliwość • Energicznie realizuj swoje idee • Dostrzeż wyraźnie swoje możliwości • Śmiało prezentuj swoje talenty Ute Ehrhardt nie zamierza uczynić z kobiet klonów mężczyzn, pragnie tylko je zmotywować do tego, aby były sobą i aby pokazały światu, co potrafią. Ta trzymająca w napięciu książka dostarcza dodatkowo wiele przyjemności podczas czytania. A więc: Oczy szeroko otwarte i do przodu, ponieważ ostatnie rzędy są dobre tylko w kinie! Dagmar Rosenberger Ute Erhardt jest dyplomowaną psycholożką, od wielu lat pracuje jako psychoterapeutka i coach, głównie w dziedzinie psychologii pozytywnej. Jest autorką książek: Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne idą tam, gdzie chcą i Sztuka inteligentnego kłamstwa.

Kobiety są grzeczne. Miłe, uległe, skromne i wyrozumiałe. Tego się od nich oczekuje i tak myślą same o sobie. Grzeczność - ich zdaniem - stanowi klucz do życiowego sukcesu. Kobiety spełniają oczekiwania innych i dziwią się, że ich ofiarność nie zostaje nagrodzona.Grzeczne Dziewczynki idą do nieba... - fragment książki Grzeczna od kołyski po grób Kobiety są grzeczne. Miłe, uległe, skromne i wspaniałomyślne. Tego się od nich oczekuje i taklubią myśleć same o sobie. Grzeczność, ich zdaniem, otwiera drogę do życiowego sukcesu, ale życie pokazuje, że jest wręcz odwrotnie. Dzisiaj kobiety już nie chcą być tylko grzeczne. Ich sposób widzenia siebie zmienia się, wciąż jednak jest w nich wiele sprzeczności. Nowa Kobieta śmiało przebija się przez życie, ale dręczą ją z tego powodu wyrzuty sumienia. Chociaż nie daje tego po sobie poznać, toczy wewnętrzną walkę: z jednej strony chce być przez wszystkich lubiana i wszystkim dogodzić, z drugiej wie, że w ten sposób wikła się w zależność od innych. Chce iść do przodu i pokonywać przeszkody, ale nie chce nikogo ranić; chce osiągnąć swój cel, ale nie kosztem innych; chce stawiać wymagania, ale nie lubi sprawiać przykrości; chce otwarcie wyrażać swoje zdanie i przekonywać innych, ale nie chce manipulować; chce być pewna siebie, ale nie chce być dla nikogo postrachem. Ta ambiwalentna postawa ujawnia się mimo woli w niuansach mowy ciała. Lekko pochylona głowa, pytający wzrok, krótki, niepewny uśmiech sygnalizują: „Tak naprawdę wcale nie jestem tego pewna". Pozornie nic nieznaczący, jakby mimochodem uczyniony gest zachęca: „Przekonaj mnie" albo: „Upieram się, ale tylko na niby". Kobiety potrafią doskonale wczuwać się w cudze położenie. Rozumieją pobudki kierujące postępowaniem innych ludzi. Współczują. To dlatego przeforsowanie własnego zdania czy spełnienie osobistego pragnienia przychodzi im z takim trudem. Jeśli przeanalizujemy obraz kobiety kreowany przez popularne seriale telewizyjne, ujrzymy istotę doskonałą, która wszystko potrafi i ze wszystkim sobie radzi. Z uśmiechem na ustach prowadzi dom, pracuje zawodowo, zajmuje się dziećmi i wypełnia obowiązki małżeńskie. Ofiarnie wspomaga karierę męża. Jest wyrozumiała, uległa i gotowa do pomocy; poświęca się, nie oczekując wdzięczności. Jest piękna, zadbana, wysportowana, pełna energii. Zajmując podrzędną pozycję zawodową, odnosi drobne sukcesy w pracy. Kobiety częściej niż mężczyźni cierpią z powodu lęków i depresji. Są przekonane, że muszą sprostać większym wymaganiom niż mężczyźni. I tak w rzeczywistości jest. Kobiety starają się być bardziej perfekcyjne, pilniejsze, bardziej gotowe do kompromisu, współpracy i pomagania innym niż ich koledzy. Ale rezultaty osiągają raczej skromne. Często pracują efektywniej niż mężczyźni, nie są jednak ani odpowiednio wynagradzane, ani awansowane. Same też nie cenią swoich osiągnięć. Stare przysłowie mówi: „Bez pracy nie ma kołaczy". Więc kobiety harują i szybko stają się niezastąpione. Potrafią naprawdę wiele zdziałać, niestety, na ogół nie tam, gdzie trzeba. Wykonują prace pomocnicze, wspierają innych i wierzą, że w ten sposób zasłużą na uznanie, dzięki któremu będą mogły wspiąć się szczebe-lek wyżej. Świadczą przysługi kolegom z pracy albo mężom, a oni skupiają się na tym, co służy ich własnym karierom. Pomocnice zostają na lodzie. Tylko tym kobietom, które stosują zręczniejsze strategie, udaje się wspiąć na szczyt. Praca na cudze konto to zła strategia; równie zła jak skromność. Mimo to wiele kobiet ukrywa swoje osiągnięcia. Nie lubią się chwalić. Jeżeli jednak nikt ich nie docenia, stają się zgryźliwe, depresyjne, wypalone, czasami popadają w alkoholizm. „Kobiety są stworzone do tego, żeby troszczyć się o innych" -uważa pewien pan na kierowniczym stanowisku. Jego zdaniem kobiety sprawdzają się w usługach. W tej dziedzinie potrafią osiągnąć jakąś samodzielność, „służenie" to ich natura. Swoim postępowaniem wiele kobiet potwierdza jego opinię. Robią dokładnie to, czego się od nich oczekuje: nie wychylają się, rezygnują z własnych dobrych pomysłów, wierzą, że wygrają w życiu i w pracy, jeśli będą ciche i kochające. Mają nadzieję, że przywiążą do siebie mężczyznę, jeśli będą potulnie milczeć i wyręczać go we wszystkim. Liczą na to, że za posługi i pańszczyznę doczekają się pochwały i przychylności. Bycie miłą uważają za. jedyną strategię sukcesu. Biorą przykład ze swoich matek, chociaż doświadczenie już dawno powinno je nauczyć, że tylko pewne siebie i niepokorne kobiety dochodzą do czegoś w życiu. Nigdy te grzeczne, a rzadko te najlepsze! Kobiety stawiają sobie nierealistyczne wymagania i pracują ponad siły - sukcesy osiągane tanim kosztem nie mają dla nich wartości. Kobiety dają z siebie wszystko, jednak kiedy już są u celu, następuje coś strasznego: dochodzą do wniosku, że sukcesu nie zawdzięczają sobie! Wydaje im się, że ich własne umiejętności i starania to za mało, żeby osiągnąć dobre rezultaty. Kiedy im się powiedzie, przypisują to okolicznościom, szczęściu lub przypadkowi. Jeżeli natomiast coś im się nie uda, odzywa się tłumiona obawa: „Po prostu nie jestem wystarczająco dobra. Inni na moim miejscu zrobiliby to lepiej". Kobiety złoszczą się na siebie, wycofują i zaczynają bać się nowych wyzwań. Przystosowanie - fatalna strategia Kobiety nie chcą rzucać się w oczy, wolą wtopić się w otoczenie. Trwają w błędnym przekonaniu, że tak zamaskowane, łatwiej osiągną swoje cele. Nie zwracać na siebie uwagi - to ich dewiza. Starają się więc pozostać niepozornymi, grzecznymi dziewczynkami i nie pojmują, dlaczego ich skromność nie jest nagradzana. Kobiety muszą się nauczyć nie liczyć po cichu na wdzięczność, lecz głośno mówić, czego oczekują w zamian. Kobiety poświęcają się, sądząc, że inni stają się ich dłużnikami i kiedyś nastąpi wyrównanie długów. Zwykle nie następuje. Dlatego kobiety muszą zrozumieć, że albo wyświadczają komuś przysługę, nie oczekując wzajemności, albo robią coś, ponieważ spodziewają się wdzięczności, uznania lub rewanżu. Musi to być jednak od razu jasno powiedziane. Wtedy ta druga osoba ma możliwość odrzucenia oferty i każdy wie, na czym stoi. Kobiety chcą być przez wszystkich lubiane. Jest to potrzeba, z której najtrudniej jest im zrezygnować. W imię tej potrzeby wyrzekają się samodzielności, niezależności i władzy. Zamiast „odnaleźć siebie", coraz bardziej się od siebie oddalają. Jeśli ktoś okaże im sympatię, przyjmują to z niedowierzaniem. Nie spodziewają się od nikogo szacunku i nie będą go miały, dopóki nie przestaną kierować się w życiu tym, co inni o nich sądzą. Jeśli chcesz skończyć z takim sposobem myślenia, zacznij od razu. Wymień trzy cechy, za które siebie lubisz. Ważne są te cechy, które tobie przynoszą korzyści. W zgodzie ze sobą żyją te kobiety, które potrafią utrzymać równowagę między zaspokajaniem własnych potrzeb a spełnianiem oczekiwań otoczenia. Szukają własnej drogi i nie boją się ryzyka. Wiedzą, że ryzykując, muszą umieć zarówno wygrywać, jak przegrywać. I chcą wygrywać! Skupiają się na własnych planach i nie paraliżuje ich obawa, co inni o nich powiedzą. W rezultacie wcale nie stają się podłe i bezwzględne, lecz odważne, niezależne i pełne radości życia. Kobiety, które postanowiły podjąć ryzyko, nie boją się porażki. Wiedzą, że drużyna piłkarska, która przegrała dwa do trzech, strzeliła aż dwie bramki. Nie pozwalają, by odmowa czy niepowodzenie podcięły im skrzydła. Słowa „nie" nie biorą do siebie. Kiedy coś im się nie udaje, szukają prawdziwej przyczyny zamiast o wszystko obwiniać siebie. Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne idą tam, gdzie chcą Spis Treści Grzeczna od kołyski po grób Wielkie oszustwo Pułapki życiowych stereotypów Kiepskie wymówki Kobiety nie wiedzą, czego chcą? Czy kobiety to sama łagodność? Czy kobiety naprawdę są słabe? Czy kobieta zawsze musi być piękna? Czy silna kobieta musi być samotna? Czy każda kobieta musi być matką? Czy kobieta nie może istnieć bez mężczyzny? Myślowe pułapki w życiu zawodowym „Ofiarność zostanie doceniona" „Muszę robić to, czego ode mnie oczekują" „Na sukces trzeba zapracować" Lęk przed sprawowaniem władzy Czy władza skazuje na samotność? Władza to wyzysk? Władza demoralizuje? Grube ryby pożerają? Kobiety zza kulis pociągają za sznurki? Ryzyka należy unikać? Władza pozbawia przyjaciół? Kto się poniża, będzie wywyższony? Czy kobieta-szef też musi służyć innym? Strategie Odkryj własną wartość Szanuj swoje dokonania Pamiętaj o swoich potrzebach Przekazuj obowiązki Naucz się mówić NIE Samospełniająca się przepowiednia Wyuczona bezradność Pomocne wspomnienia Taka już jestem i taka pozostanę Mała kobietka Uległość w mowie ciała Język podporządkowania Zawsze ten uśmiech Uśmiechamy się wbrew sobie? MentalnośćMony Lisy Pułapki relacji z otoczeniem Pułapka wyrozumiałości Pułapka usłużności Pułapka ofiarności Pułapka skromności Pułapka współczucia Kobieta oswojona Kobiety potrzebują sprzymierzeńców Nieświadomy autosabotaż Krótkotrwałe korzyści wynikające z podporządkowania Wczesne przyczyny Złudne korzyści wynikające z uprzedzeń Formy uległości Wyrzeczenia kobiet Wyrzeczenie się sprzeciwu Wyrzeczenie się możliwości intelektualnych Wyrzeczenie się obrony własnych interesów Wyrzeczenie się własnych zasad Wyrzeczenie się niezależności materialnej Wyrzeczenie się wykształcenia Wyrzeczenie się kariery Niegrzeczne dziewczynki idą tam, gdzie chcą

Kłamstwa umacniają miłość, utrwalają przyjaźń, cementują kontakty zawodowe Nie chcesz urazić przyjaciółki i chwalisz jej koszmarną sukienkę. Śmiejesz się z dowcipów szefa, choć uważasz, że są beznadziejne. Z różnych powodów nie mówisz partnerowi prawdę. Okłamujesz siebie – i umacniasz w ten sposób poczucie własnej wartości. Małe kłamstwa mogą nam przynieść w życiu korzyści! A nawet więcej: jakość naszego związku, sukces zawodowy, nasze zdrowie i szczęście są ściśle związane z naszą umiejętnością inteligentnego kłamania. Bycie zawsze szczerym przysporzyłoby nam wielu problemów. • Dlaczego wierzysz kłamstwom? • Czy chcesz być okłamywana? • Czy kłamstwo może być miłością? • Czy kobiety kłamią lepiej? • Czy można okłamywać siebie samego? • Jak rozpoznać kłamstwo? Autorzy bestsellerów Ute Erhardt i Wilhelm Johnen nauczą cię, jak właściwie obchodzić się z nieprawdą. Pokażą ci, że niekiedy kłamstwo bywa niezbędne w kontaktach międzyludzkich, a miłość i szczęście w życiu są zależne od umiejętnego posługiwania się prawdą. Ten, kto kłamie, zachodzi w życiu dalej niż człowiek szczery do bólu. Ute Erhardt i Wilhelm Johnen sa dyplomowanymi psychologami, od wielu lat pracują jako psychoterapeuci i coachowie. Ich główną dziedziną zainteresowań jest psychologia pozytywna. Sławę zyskali dzięki książce Grzeczne dziewczynki idą do nieba , niegrzeczne idą tam, gdzie chcą.

Kobiety są grzeczne. Miłe, uległe, skromne i wyrozumiałe. Tego się od nich oczekuje i tak lubią myśleć same o sobie. Grzeczność, ich zdaniem, stanowi klucz do życiowego sukcesu. Kobiety spełniają oczekiwania innych i... dziwią się, że ich ofiarność nie zostaje nagrodzona. Ute Ehrhardt demaskuje pułapki, które przeszkadzają kobietom realizować ich własne potrzeby i głośno wyrażać swoje zdanie. Radzi, by odrzucić postawę podporządkowania i śmiało sięgać po zakazane owoce. Tylko niezależne, pewne siebie kobiety, mogą odnosić sukcesy, realizować marzenia i nawiązywać partnerskie relacje z innymi. Nigdy te grzeczne!