Temat podejmowany w pracy jest ambitny i trudny zarazem. Niełatwo jest rozmawiać na temat doznań i przeżyć osób chorujących na nowotwory, jako że choroba ta wyzwala wiele negatywnych emocji, lęków i zawsze w mniej lub bardziej uzewnętrzniony sposób konfrontowana jest z możliwością śmierci. Szczególnie nasilone problemy pojawiają się, gdy pacjentem onkologicznym jest dziecko; silne emocje bowiem są tu doświadczane nie tylko przez dziecko, ale i przez rodziców, tworząc skomplikowany dynamiczny układ wzajemnych relacji modyfikowanych wraz z postępami choroby. Poznanie ich wymaga od badacza, poza umiejętnościami czysto profesjonalnymi, taktu, wrażliwości i umiejętności kontrolowania własnych emocji. Podstawę teoretyczną pracy stanowią koncepcje wywodzące się z interakcjonizmu symbolicznego. To niewątpliwie słuszny wybór, pozwalający skupić się na chorobie jako zjawisku społecznym, którego przebieg determinowany jest nie tylko czynnikami pato-biologicznymi czy psychicznymi, ale społeczną reakcją na nie. Jest to podejście szczególnie adekwatne do analiz chorób przewlekłych i światów społecznych, w jakich dotknięci nimi funkcjonują.
Jan Paweł Il odsłonił przed światem naturalną prawdę, że często starość objawia się z chorobą. Więcej, trzymając w dłoniach boski krucyfiks, nie mogąc już nawet mówić, wyraził przez ten gest trwanie przy Bogu do końca, a tym samym uwypuklił sens chrześcijańskiego cierpienia, które logicznie łączy wierzącego z cierpieniem „za nas" samego Chrystusa i Jego odkupieńczą śmiercią. [... ]
W czasie swego pontyfikatu spotkania z wiernymi różnego wieku, zawodów, powołań, a także z osobami chory-mi, niepełnosprawnymi, trędowatymi Papież bardzo sobie cenił i uważał za jeden z ważniejszych obowiązków jego misji apostolskiej. [...] W swoich przemówieniach do chorych poruszał problemy związane z ich stanem zdrowia, fizycznymi i duchowymi cierpieniami oraz zachęcał do przeżywania choroby w duchu wiary i łączności z Chrystusem. [...] Odwoływał się do własnych doświadczeń związanych z chorobą i pobytami w szpitalu. [...]
Jestem przekonany, że niniejsza książka znajdzie przychylność nie tylko wśród ludzi starszych, ale także młodych, którzy powinni darzyć starszych pokoleniowym i ludzkim szacunkiem. „Starszy" w tradycji dziejów ludzkich to przede wszystkim człowiek mądry, przewodzący danej społeczności, służący dobrą radą.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Krzysztofa Góździa
Praca ma na celu pogłębienie metodologicznej refleksji nad posłannictwem teologii moralnej. Ma ona służyć skłonieniu czytelnika do zatrzymania się nad różnymi aspektami posługi teologa moralisty, który ma świadomość, że swoją misję pełni w Kościele, i otrzymując od Boga łaskę wiary oraz posłannictwo jej rozwijania, zaciąga swoisty dług wobec swoich braci i sióstr w wierze. Ukazanie niezbędnego odniesienia do adresatów posłannictwa teologii moralnej nie może prowadzić do zaciemnienia jej istotnego wymiaru, jakim jest odpowiedzialność wobec Boga za przekaz integralnej prawdy. Każdy teolog odpowiada w swoim sumieniu za przepowiadanie nieskażonej doktryny, która nie jest jego własnością i nie może on jej dowolnie interpretować.
Z recenzji ks. dra hab. Tomasza Reronia
Dzieła wszystkie Cypriana Norwida, nawiązujące do bogatych edytorskich tradycji pism poety, są pierwszym w pełni krytycznym ich wydaniem przygotowanym przez norwidologów z kilku ośrodków naukowych kraju. Teksty Norwida zostały oparte na autografach (lub ich kopiach), na pierwodrukach albo najbardziej wiarygodnych edycjach. Zachowano przy tym bez zmian słownictwo i składnię pisarza, a fleksję, fonetykę, pisownię i interpunkcję ostrożnie zmodernizowano według zasad, które zostaną podane we Wstępie do całego wydania. Dzieła wszystkie przynoszą wiele nowych ustaleń tekstu oraz zawierają – po raz pierwszy – pełny aparat krytyczny: Uwagi edytorskie, Odmiany tekstu (wprowadzone przez autora i wydawców) oraz Objaśnienia. Dzieła wszystkie będą się składać z 17 tomów: I-II Wiersze, III-IV Poematy, V-VI Dramaty, VII-IX Proza, X-XIV Listy, XV-XVI Notatniki, XVII Albumy.
"Monografia ma charakter erudycyjnego, przeglądowego i syntezującego traktatu dotyczącego kulturowych i religijnych uwarunkowań rozumienia macierzyństwa, a jej celem jest ukazanie hermeneutycznych dominant w tym zakresie. Aksjologicznym tłem badań autora jest tradycja katolicka. Prezentowane wywody stanowią intelektualne wyzwanie dla Czytelnika. Konfrontują go z interpretacjami, które - z jednej strony - mają religijną i kulturową genezę, natomiast z drugiej - podlegają kulturowej reinterpretacji." z recenzji dr. hab. Bogusława Milerskiego, prof. ChAT
Treść tej książki, w zamierzeniu autora, pomoże Czytelnikowi lepiej poznać dzieje koncelebry do Soboru Watykańskiego II, jego prace nad rozszerzeniem możliwości koncelebry Mszy, podstaw teologii zasad koncelebrowanej Eucharystii. Mszę świętą koncelebrowaną należy uznać za cenny dar Soboru Watykańskiego II dla całego Kościoła, a zwłaszcza dla wszystkich kapłanów, którzy w tej formie jej sprawowania mogą przeżywać i doświadczyć jedności kapłaństwa i sakramentalnego braterstwa z biskupem oraz z innymi kapłanami.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Mirosława Kowalczyka
Niniejszy tomik zawiera najnowszy polski przekład i Opracowanie "Króla Edypa", dokonane przez Roberta R. Chodkowskiego, wybitnego znawcę teatru i tragedii greckiej. Tę sztukę Sofoklesa Arystotelesa nazwał "najpiękniejszą tragedią" (kaliste tragoidia), znalazł w niej bowiem pełne urzeczywistnienie postulatów swojej poetyki normatywnej. Mimo upływu niemal dwu i pół tysiąca lat dramat ateńskiego klasyka - zarówno ze względu na walory literackie, jak i uniwersalna przesłanie - nadal zaliczany jest do arcydzieł. Problemy wielkości i upadku człowieka, jego wolności i ograniczeń, podjęte w "Królu Edypie", są wciąż aktualne. Wielu twórców w róznych sferach działalności artystucznej (teatrze, operze, tańcu, filmie i telewizji) ciągle sięga - wprost lub pośrednia - do dzieła Sofoklesa.
Zachowaniom zdrowotnym, rozumianym najczęściej jako świadome i celowe zabiegi oraz czynności, wobec których istnieją dowody naukowe pozytywnego bądź negatywnego wpływu na zdrowie, w ostatnim czasie poświęca się wiele miejsca zarówno w kulturze masowej, jak i nauce.
Do czynników podmiotowych, powiązanych z zachowaniami zdrowotnymi, zalicza się poczucie koherencji.
Poczucie koherencji jako ogólne nastawienie orientacyjne, mające trwałe i dynamiczne przekonanie o przewidywalności i racjonalności świata i własnego położenia życiowego, należy do zasobów osobistych, które mogą w istotny sposób wpływać na zachowania zdrowotne.
Celem pracy jest ustalenie związku poczucia koherencji z zachowaniami zdrowotnymi młodzieży oraz zaprojektowanie działań służących wspieraniu rozwoju poczucia koherencji wśród młodzieży
Na jej treść składa się kolekcja trzydziestu dokumentów, perfekcyjnie przygotowanych według prawideł edytorstwa źródeł, obszerny wstęp merytoryczno-metodologiczny ukazujący niezwykle złożony kontekst udzielenia międzywojennemu prymasowi nadzwyczajnych uprawnień, sposób ich implantowania w trudnej rzeczywistości Kościoła i narodu powojennej Polski, tudzież niepomiernie emocjonalną i propagandową akcję duchowieństwa niemieckiego przeciwko kard. A. Hlondowi jako konsekwencja jego przedsięwzięć organizacyjnych na tzw. Ziemiach Odzyskanych.Z recenzji ks. prof. dra hab. Jana Walkusza
Geneza „bioetyki” jest związana z dwiema osobami. Pierwsza z nich to Van Rensselaer Potter (1911-2001), amerykański biochemik i onkolog pracujący na Uniwersytecie Wisconsin w Madison (ang. University of Wisconsin-Madison). W 1971 roku wydał książkę poświęconą problemom ekologicznej etyki życia pod tytułem Bioethics: Bridge to the Future (,Bioetyka: most do przyszłości"). Drugi ojciec tego pojęcia to André Hellegers (1926-1979), fizjolog i embriolog holenderskiego pochodzenia. Swoje poszukiwania naukowe prowadził on na założonym w XVIII wieku przez jezuitów Georgetown University w Waszyngtonie. To tutaj André Hellegers utworzył w 1971 roku Instytut Etyki Kennedy'ego (Kennedy Institute of Ethics), a w jego ramach Centrum Bioetyki. (fragment Wstępu)
Podjęte badania, których efektem jest niniejsza monografia, pozwalają na sformułowanie szeregu istotnych wniosków. Źródłem dla kształtowania właściwych odniesień człowieka wobec innych istot żywych jest uznanie praw zwierząt. Obejmują one obowiązek poszanowania dzieła stworzenia, możliwość wykorzystania zwierząt jedynie w zgodzie z ich naturą oraz powinność odniesienia się z życzliwością i wrażliwością wobec wartości właściwych ich naturze. Za sprzeczne z godnością człowieka należy uznać narażanie zwierząt na ból i stres bez proporcjonalnie ważnej przyczyny.
Fenomen podróży artystycznej oraz podróżującego artysty należy do najważniejszych faktów artystycznych i historycznych w dziejach sztuki. Rytm i geografię artystycznych wojaży kształtowało bardzo wiele czynników, a motywacje samych artystów bywały nadzwyczaj złożone. W tym tomie staramy się przedstawić wielopłaszczyznowy obraz artystycznych wędrówek znanych malarzy i pisarzy od XVIII do XX wieku, a także interpretacje metafor odnoszących się do pojęcia podróży (na przykład w słynnej przypowieści o jaskini w Rzeczypospolitej Platona czy wyjaśnianie znaczenia podróży w myśleniu Nietzschego) i świadectw, które są nie tylko śladem peregrynacji w wymiarze przestrzennym, ale również odkrywaniem czy przypominaniem swojego wewnętrznego „ja”. Autorzy publikowanych tekstów: Arkadiusz Bagłajewski, Michał Bardel, Grażyna Bastck, Stanisław- Czekalski, Michał Haake, Marek Jakubów, Jacek Jaźwierski, Łukasz Kiepuszewski, Aneta Kramiszewska, Olga Płaszczcwska, Maria Poprzęcka, Andrzej Pieńkos, Katarzyna Szewczyk-Haake, Gabriela Świtek.
Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.
Książka Sztuka Europy łacińskiej od VI do IX wieku prof. Piotra Skubiszewskiego, wznowienie pierwszej polskiej edycji z 2001 roku (po wydaniach francuskim i włoskim), przedstawia ? jak czytamy w tekście na okładce ? dzieje twórczości artystycznej we wczesnym średniowieczu na ziemiach zachodniej połowy dawnego cesarstwa rzymskiego i na innych obszarach europejskich, które stopniowo znalazły się pod wpływem tradycji zachodniorzymskiej oraz w zasięgu działania Kościoła łacińskiego. W centrum uwagi autora stoi proces splatania się spuścizny Rzymu z dorobkiem różnych ludów, które po upadku imperium tworzyły w Europie nowe organizmy polityczne i nowe kultury. Osobne miejsce w książce zajmuje powstanie sztuki karolińskiej w IX wieku ? zjawiska, które wyrosło na podłożu wielkiej próby odbudowy cesarstwa rzymskiego przez Karola Wielkiego i które stworzyło fundament pierwszego po upadku cywilizacji grecko-rzymskiej powszechnego w Europie języka form ? sztuki romańskiej.„Od 2001 roku nie pojawiło się w Polsce na temat sztuki wczesnego średniowiecza żadne nowe ujęcie całości, a często słyszę, że studenci takiej syntezy poszukują” (z Posłowia Autora)
Monografia przedstawia historiozoficzne wątki obecne w myśli Aleksandra G. Dugina — intelektualisty rosyjskiego, znanego głównie z radykalnych, konserwatywnych poglądów oraz promowanych koncepcji geopolitycznych, takich jak idea walki cywilizacji Lądu z cywilizacją Morza czy też „czwarta teoria polityczna". W tej książce podejmuje się natomiast treści mniej eksponowane w badaniach nad poglądami Dugina, które jednak mają charakter o wiele bardziej fundamentalny. Jego historiozofia, z wyraźnym aspektem antropologiczno-etycznym, jest kontynuacją ruskiej i rosyjskiej historiozofii religijnej. Refleksja nad nią prowadzi do ukazania, jak ważny dla zrozumienia współczesnej Rosji jest namysł nad sensem dziejów i przeznaczeniem ludzkości, społeczeństw, kultur i państw. Duginowska historiozofia ujawnia również, w jakim stopniu koncepcja człowieka, mająca religijny fundament, wpływa na sposób budowania nowoczesnego społeczeństwa i państwa rosyjskiego, jak również wyznacza granice dopuszczalnych działań na arenie międzynarodowej.
Prezentowane studium historyczno-geograficzne obejmuje przestrzeń kościelną, którą tworzyła od około 1340 r. diecezja przemyska, a od roku 1992 trzy nowo utworzone struktury diecezjalne: archidiecezja przemyska, diecezja rzeszowska oraz diecezja zamojsko-lubaczowska, tworzące razem metropolię przemyską.
"Atlas historyczny metropolii przemyskiej" jest owocem pracy zespołu historyków i kartografów związanych z Ośrodkiem Badań nad Geografią Historyczną Kościoła w Polsce KUL.
Atlas ukazuje się w serii GEOGRAFIA HISTORYCZNA KOŚCIOŁA W POLSCE, wydawanej przez Towarzystwo Naukowe KUL, której celem jest prezentacja dziedzictwa historycznego przestrzeni współczesnego Kościoła polskiego.
Tytuł jest w 2 wersjach językowych: polskiej i angielskiej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
