Monografia jest poświęcona rekonstrukcji muzycznego imaginarium humanistycznych elit dawnego Śląska w XVI-XVII wieku. Tradycje muzyczne tego regionu w tym czasie wyróżniają się różnorodnością wzorów kultury
i bogactwem jej form; do tej pory przedmiotem badań były jednak przede wszystkim wybrane z niej zjawiska opisywane za pomocą dość hermetycznego dyskursu konwencjonalnej muzykologii. Tymczasem tradycje te utrwalone są również w piśmiennictwie liderów „śląskiej republiki uczonych”, a ich perspektywa daje szansę na zupełnie nowe ujęcie tego zagadnienia. Celem książki jest odtworzenie, jak postrzegali, rozumieli i opisywali je reprezentanci różnych profesji: poeta, wydawca, pedagog, lekarz, historyk
i krajoznawca, w rozmaity sposób zanurzeni we współtworzonej przez siebie kulturze. Ujęcie takie umożliwia pełniejsze zilustrowanie funkcjonowania kultury muzycznej
i przedstawienie faktycznej funkcji, jaką pełniła ona dla liderów badanego środowiska. Pozwala też na poznanie istoty interesujących nas wyobrażeń, w szczególności ich sensu
i wartości dla przedstawiających je autorów.
Przedmiotem niniejszej publikacji jest unikatowa w skali światowej kolekcja muzykaliów, zgromadzona w XVII wieku we wrocławskim gimnazjum św. Elżbiety. Zbiór ten, obejmujący 399 druków muzycznych z lat 16061665 oraz 5 podobnie datowanych rękopisów, od wielu lat jest przedmiotem żywego zainteresowania muzykologów i muzyków w wielu krajach świata; jak dotąd nie doczekał się jednak całościowego opracowania. Bogaty repertuar tej kolekcji (przeszło 8000 utworów) opisany tu więc został w formie katalogu, poprzedzonego nieco rozleglejszym niż zwykle wstępem historyczno-kulturowym. Mamy nadzieję, że publikacja taka umożliwi podjęcie szerzej zakrojonych studiów nad kulturą muzyczną Wrocławia, środkowoeuropejską recepcją bezcennej spuścizny włoskiego Seicenta, a także prac nad edycją wybranego z niej repertuaru oraz przywróceniem go współczesnej kulturze muzycznej za pomocą koncertów i nagrań.
Prezentowana książka to zbiór artykułów, poświęconych jezuickiej kulturze artystycznej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, widziany zarówno z perspektywy zjawisk globalnych, jak i lokalnych. Badacze zajmujący się jezuicką architekturą, edukacją, literaturą, muzyką i teatrem, zgodnie potwierdzają, że sztukę krzewioną w środowisku Towarzystwa Jezusowego warunkowały z jednej strony bardzo wyraźne tendencje do homogenizacji: zarówno w skali prowincji czy państw, jak i kontynentów, a nawet całego globu. Z drugiej strony kierunek działania wskazywały jezuitom strategie kulturowej akomodacji, tak bardzo charakterystyczne dla tego środowiska, a zarazem tak daleko wyprzedzające swoją epokę.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
