Apostołowie są naocznymi świadkami Jezusa. Tylko ten, kto Go zna, kto zna Jego słowa i czyny, kto sam w czasie długich dni i nocy doświadczył wspólnoty z Nim - tylko ten może Go zanieść innym. Ta zasada i dziś nie straciła nic ze swej aktualności.Ostatnie przesłanie o drogach kapłaństwa i przyszłości KościołaJoseph Ratzinger (1927-2022) często zatrzymywał się w swoich homiliach nad tajemnicą powołania kapłańskiego. Wyrażał w nich swoje przemyślenia zarówno o istocie tej drogi życia, jak również o problemach, które dotykają kapłaństwa urzędowego i chrześcijaństwa.Ratzingerowe medytacje odnoszące się do fragmentów Pisma Świętego pokazują to, co najistotniejsze w myśli bawarskiego Teologa: pozwolić Bogu przemówić tak, aby Jego słowo przemieniało życie. Z jego refleksji można też wyczytać, w jaki sposób rozumiał on powołanie do bycia księdzem, a potem także biskupem i w końcu papieżem.Lektura niniejszych kazań pozwala zarówno wgłębiać się w meandry Bożego przesłania do nas, jak i uczyć się, w jaki sposób czytać i głosić Słowo. Taka lekcja przyda się dzisiaj w Kościele każdemu, nie tylko księżom, ale również wszystkim wierzącym, którzy swoje bycie chrześcijanami traktują na serio, przyjmując na siebie radosny obowiązek i zaszczyt słuchania Boga i mówienia o Nim.Ks. prof. Robert J. Woźniak
Nierządnice. Dlaczego taki tytuł? "Dlaczego Jezus - pyta autor - osaczony miłością kapłanów, chciał, żeby w drodze do nieba towarzyszyła mu najpierw kurtyzana?" To ciekawe - cytuje zasłyszane słowa - że ilekroć przychodzi do mnie prostytutka, mówi o Bogu; ilekroć przychodzi do mnie ksiądz, mówi o seksie... Potem dodaje już od siebie: "A może te dwa światy wcale nie są od siebie aż tak bardzo oddalone? Może jeden drugiemu ma coś do przekazania?".
Wszystkiemu winien jest mój wykładowca etyki, prof. Edward Formicki CM, wówczas rektor Instytutu Księży Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie. Pewnego razu w sali wykładowej rzucił - może bardziej z ciekawości, niż z obowiązku - pytanie:
- Księża (byliśmy wówczas na szóstym roku studiów), jakie motto wybraliście sobie na obrazki prymicyjne?
Padały różne odpowiedzi i było całkiem sympatycznie do momentu, w którym jeden z moich współbraci ze zgromadzenia wyznał:
- Ja wybrałem: "Nierządnice wyprzedzą was do Królestwa niebieskiego".
Nikomu z teologów, a tylko tacy byli na sali, nie trzeba było tłumaczyć, że te słowa Jezus kierował nie do kogo innego, jak właśnie do nich, szafarzy Jego Tajemnic, uczonych... w Piśmie, nauczycieli Prawa Bożego. Księdzu rektorowi także nie było zbytnio do śmiechu. Nie uznał tego za dobry żart. A mój współbrat wcale nie żartował. Zrobiło się jakoś dziwnie, radosny jeszcze przed chwilą nastrój, trochę jakby przybladł.
Ta scena pozostawiła we mnie głęboki ślad. Nieraz była tematem zakonnych medytacji. Czułem, że kryje się w niej jakieś ważne przesłanie Mistrza z Nazaretu. "Coś w tym musi być" - myślałem często. Mój współbrat był tego samego zdania. Ta ewangeliczna prostytutka, towarzyszyła nam w tych ostatnich miesiącach przed otrzymaniem święceń kapłańskich, jak chyba żaden inny święty... może za wyjątkiem s. Faustyny Kowalskiej (modliłem się codziennie jej koronką do Bożego Miłosierdzia).
Dlaczego Kościół nie kocha wszystkich boskich stworzeń, choć chrześcijaństwo jest ponoć religią miłości? Dlaczego wyklucza zwierzęta? Dlaczego godzi się na rzeźnie, polowania i sprowadza czujące istoty do roli pożywnego posiłku? Czemu nie ma poszanowania dla ekologii planety w jej stworzonej przez Boga nieskalanej doskonałości? Skąd się bierze lęk kleru przed traktowaniem kobiet jako pełnoprawnych osób? Skąd taki problem z ludzkim podejściem do uchodźców, osób niepełnosprawnych, czy homoseksualnych? Czy Kościół może się jeszcze zmienić?Z Dorotą Sumińską, najsłynniejszą polską doktor weterynarii i Animalpastorem Tomaszem Jaeschke, duszpasterzem ludzi i zwierząt, rozmawia Irena A. Stanisławska.Nieboskie stworzenia. Jak Kościół wyklucza to inspirująca rozmowa o Kościele, zwierzętach, ekologii, kobietach i braku wspólnego języka, ale też zaproszenie do dyskusji. Czy Kościół będzie gotowy ją podjąć?
Tomasz Jaeschke – teolog, pedagog, coach, mediator, obrońca praw zwierząt.
Do roku 1992 duchowny katolicki. Autor książki Nierządnice (2006) będącej osobistym rozliczeniem z życiem konsekrowanym, a także obowiązkiem celibatu dla duchownych katolickich. Przez ponad 20 lat pracował w Wiedniu jako pedagog – z zagrożoną młodzieżą oraz z dziećmi specjalnej troski. Jako duszpasterz i coach
wspiera osoby w trudnych sytuacjach życiowych. Jest powiernikiem, doradcą i wsparciem dla osób cierpiących w związku ze stratą lub chorobą zwierzęcego towarzysza życia, a także dla ludzi działających na rzecz poprawy losu zwierząt.
W ostatnich latach wielokrotnie apelował o podjęcie działań na rzecz urzeczywistnienia miłosierdzia wobec istot zwierzęcych. Między innymi wystosował list otwarty do Benedykta XVI, a następnie do obecnego papieża Franciszka. Spotkał się w Brukseli z deputowanym do parlamentu europejskiego Andrea Zanonim. Prowadził rozmowy z Arcybiskupem Wiednia kardynałem Christophem Schönbornem.
Jest twórcą Animal Spirit Church, inicjatywy mającej na celu upowszechnienie „prozwierzęcej” interpretacji duchowości chrześcijańskiej oraz ponadwyznaniowe porozumienie na rzecz istot wykluczonych i krzywdzonych – tak ludzi, jak i zwierząt (www.animalspiritchurch.eu).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
