Czego mogą nas dzisiaj nauczyć kobiety Starego Testamentu? Poświęcamy im dość uwagi czy zapamiętujemy raczej historie ich ojców, mężów, synów? Czy ich pragnienia, marzenia, obawy i smutki były podobne do naszych?
Na tym etapie podróży przez księgi biblijne, zaliczane w kanonie hebrajskim do Pism (są to Księgi: Psalmów, Hioba, Przysłów, Pieśni nad Pieśniami, Koheleta, Estery, Lamentacji, Daniela, Ezdrasza i Nehemiasza oraz Kronik), spotykamy kolejne bohaterki, które odkrywają przed nami tajemnice swojego życia. Dzieje Rut, Estery, żony Hioba i wielu innych niewiast odsłaniają nam kulturę, uwarunkowania społeczne i obyczaje ich czasów. W ten sposób stają się one naszymi przewodniczkami przez rozwijającą się Bożą opowieść. W kontekście świadectw tych kobiet możemy spojrzeć na siebie – na własne życie, relacje z ludźmi, a przede wszystkim na osobistą więź z Bogiem.
“Niezapomniane. Bohaterki Biblii. Księgi Pism” zostały poprzedzone dwiema częściami: “Niezapomniane. Bohaterki Biblii. Pięcioksiąg” oraz “ Niezapomniane. Bohaterki Biblii. Księgi prorockie”. Natomiast tom „Niezapomniane. Bohaterki Biblii. Ewangelie” rozpoczął przygodę z kobietami Nowego Testamentu.
Magda Grabowska
Magda Grabowska przez ponad 35 lat zaangażowana była w działalność misyjną i ewangelizacyjną międzynarodowego, międzywyznaniowego ruchu chrześcijańskiego „Agape” (Campus Crusade for Christ). Wraz z mężem przez 25 lat prowadziła Służbę Rodzinie. Jest doradcą małżeńskim i rodzinnym, a także wykładowcą na konferencjach i seminariach dla małżeństw, rodziców i narzeczonych oraz na biblijnych konferencjach i rekolekcjach dla kobiet. Współautorka podręcznika do przedmiotu przygotowanie do życia w rodzinie „Zanim wybierzesz”, autorka książek „Kobieta warta królestwa”, „Klucze do pokoju” oraz książek dla dzieci „Wielka wędrówka” i „Cudowna przemiana”.
Niezapomniane. Bohaterki Biblii
„Niezapomniane. Bohaterki Biblii” to seria poświęcona kobietom, które pojawiają się na kartach Pisma Świętego. Autorka serii, Magda Grabowska, przedstawia je nam jak przyjaciółki, rozważając wydarzenia z ich życia na tle społeczeństwa i kultury, w jakich żyły, co pozwala nam je lepiej zrozumieć. Wprowadza nas też w kontekst radości, jakich doświadczały, oraz zmagań, z jakimi się mierzyły. Dzięki biblijnym bohaterkom możemy odkrywać własną kobiecą tożsamość, przeobrażać myślenie i działanie oraz uczyć się rozpoznawać Bożą obecność w każdym zdarzeniu codzienności.
„Siedmiopiętrowa góra” Thomasa Mertona jest jedną z najsłynniejszych książek, jakie kiedykolwiek napisano o poszukiwaniu wiary i pokoju. Jest to niepowtarzalny dokument duchowy człowieka, który odszedł od świata dopiero wówczas, gdy całkowicie się w nim zanurzył. „Miałem – pisze Merton – postawić stopę na brzegu podnóża wąskiej, siedmiopiętrowej góry czyśćca, bardziej stromej i ciężkiej do pokonania, niż mogłem sobie wyobrazić, a nie zdawałem sobie wcale sprawy z trudu wspinania się, jaki stał przede mną”. „Siedmiopiętrowa góra to dosłownie i w przenośni odyseja duszy... Ma w sobie żar i zapał następców świętego Augustyna”. „Saturday Review of Literature” „Żarliwość drogi Mertona do klasztoru trapistów porusza głęboko. Wielu przyjmie tę opowieść z podziwem i szacunkiem”. „New York Herald Tribune Books”
Krąg biblijny to zbiór esejów, opowiadań i innych krótkich form Romana Brandstaettera, w których dzieli się on z Czytelnikiem osobistą historią poznawania Biblii i dojrzewania do jej rozumienia. Książka zawiera wiele poruszających fragmentów, od opowieści z dziecięcych lat autora, gdy po raz pierwszy styka się on ze Słowem Bożym, po opis jego podróży do Ziemi Świętej, obfituje w bezcenne refleksje i naukowe wręcz ustalenia, jak to, czy Jezus Chrystus rzeczywiście był cieślą, czy może wykonywał zupełnie inny zawód? Lektura stanowi fascynującą podróż, pozwalającą zanurzyć się w świat biblijny, w którym zawiera się wszystko i życiorys własny Boga, i prawda o człowieku. Brandstaetter Biblię nazywa swoją ojczyzną i przekazuje dalej swego rodzaju testament otrzymany niegdyś od swojego dziadka: Będziesz Biblię nieustannie czytał. Będziesz ją kochał więcej niż rodziców. Nigdy się z nią nie rozstaniesz. A gdy się zestarzejesz, dojdziesz do przekonania, że wszystkie książki, jakie przeczytałeś w życiu, są tylko nieudolnym komentarzem do tej jednej Księgi.
Widza i osobiste doświadczenie Klucz do Ewangelii św. Jana to kolejny tom serii komentarzy do czterech Ewangelii, w którym kardynał Grzegorz Ryś wyjaśnia tajemnice ewangelicznych tekstów, opierając się na swojej głębokiej wiedzy biblijnej, teologicznej i historycznej. Przede wszystkim jednak dzieli się własnym doświadczeniem spotkania ze słowem Bożym. Dzięki temu każdy z nas może stać się bohaterem Ewangelii. Duchowość i Historia Kard. Grzegorz Ryś wprowadza w fascynujący świat Ewangelii łącząc wiedzę egzegetów z własnymi przemyśleniami, które pomagają lepiej zrozumieć nauczanie i życie Jezusa. Zdaniem ojców Kościoła św. Jan objaśnia to, co opisują synoptycy. Jego tekst uważany jest za najbardziej duchowy, teologiczny, ale równocześnie współczesne badania biblistyczne i archeologiczne wskazują, że najwierniej relacjonuje on wydarzenia historyczne, chronologię zdarzeń czy szczegóły topograficzne. Jezus jako centrum Kościół starożytny czytał Ewangelię Janową jako wprowadzenie do sakramentów wtajemniczenia. Wszystkie wielkie mowy Pana Jezusa mają ten wymiar. Ewangelia św. Jana jest skoncentrowana na osobie Jezusa i na tym, jak fundamentalne znaczenie dla życia duchowego ma relacja z Nim. Znaczenie Starego Testamentu Wszystkie obrazy i symbole są wprost zaczerpnięte ze Starego Testamentu: światło i ciemność, woda żywa, chleb żywy, dobry pasterz, krzew winny. Podkreślone zostaje znaczenie znajomości Starego Testamentu. Bez tej wiedzy nie można zrozumieć ukrytych znaczeń, które tam istotne. Stary Testament wypełnił się w Nowym i w nim się realizuje.
Usłysz Boga mówiącego przez twoje uczucia, zaufaj im i odkryj swoją drogę.W jaki sposób dokonywać mądrych wyborów, by podążać ścieżką duchowego i ludzkiego rozwoju?Jak rozpoznać drogę, którą chce poprowadzić nas Bóg?Czy codzienne poruszenia serca i umysłu mogą nam pomóc w odczytywaniu Bożej woli?Bóg przemawia do nas językiem ludzkiego doświadczenia. Dlatego Nikolaas Sintobin SJ zachęca, by uważnie badać swoje najgłębsze uczucia i emocje, gdyż mogą one wskazać, do czego zaprasza nas Pan. Odwołując się do praktyki rozeznawania duchowych poruszeń według metody św. Ignacego Loyoli, pokazuje, jak na co dzień uczyć się dokonywania mądrych wyborów: zarówno wtedy, gdy jesteśmy w siódmym niebie, jak i wówczas, gdy mamy wątpliwości czy problemy.To przystępny przewodnik po sztuce rozeznawania i praktyczne narzędzie pomocne przy podejmowaniu stojących przed nami decyzji.Nikolaas Sintobin - flamandzki jezuita i kierownik duchowy zainteresowany posługą w Internecie oraz odkrywaniem nowych sposobów pomagania ludziom w odnajdywaniu Boga. Zanim w 1989 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, przez krótki czas pracował jako prawnik. Studiował w Brukseli, Paryżu i Santiago de Chile.
Msza święta to modlitwa ponad wszystkie modlitwy. To kwintesencja modlitwy, a nawet coś jeszcze większego. Tą wielkość, wyraża obraz na okładce. Nasze modlitwy wypowiedziane słowami i czynami w postaci darów ołtarza, kapłan przedstawia Chrystusowi, który w Duchu Świętym zanosi je do Ojca w niebie. Tak więc ludzkie błagania, stają się jakby osobistymi prośbami Jezusa. A prośby Jezusa są zawsze wysłuchiwane przez Ojca. Oto wielkość mszalnej modlitwy człowieka wierzącego. O tej modlitwie, którą Autor nazwał Boską modlitwą, jest ta niezwykła książka.
"Mały świat jednego człowieka" traktuje przede wszystkim o zagadnieniach wyobraźni i obrazu w nauczaniu Stefana Kucharskiego oraz sposobie jego obrazowania zawsze zogniskowanym na "mały świat jednego człowieka".Stefan Kucharski - barokowy karmelita, autor pism ascetyczno-mistycznych, w młodości dworzanin królewski na Wawelu, przez swoich zakonnych współbraci uważany za polskiego Jana od Krzyża. Jako dojrzały zakonnik był spowiednikiem Teresy od Jezusa Marchockiej oraz doradcą królów, biskupów i dygnitarzy. Z powodu wojen kozackich musiał opuścić klasztor w Lublinie i razem z karmelitankami uchodzić do Budzisława w Wielkopolsce, później z powodu epidemii - do Grabowca, gdzie zmarł w wieku 58 lat. Zakonnik przez ponad dwadzieścia ostatnich lat swojego życia był sparaliżowany i niewidomy. Swe nauki dyktował jednemu ze współbraci.
Każdy z nas szuka spokoju ducha, zdrowia ciała i uporządkowanych, wzbogacających relacji. W gąszczu rozmaitych poradników, przewodników i instrukcji, jak żyć i jak się rozwijać, wskazówki Ojca Pio, pisane bezpośrednim i serdecznym stylem, wyróżniają się prostotą, a równocześnie przenikliwością i duchową głębią.Książka Uzdrów mnie ukazuje się we współpracy wydawniczej Stacji7 i kapucyńskiego Wydawnictwa Serafin. Zawiera wybór listów Ojca Pio do zaprzyjaźnionych adresatów, głównie córek duchowych, poszukujących wsparcia w cierpieniu ducha i ciała, kryzysie relacji z bliskimi, osamotnieniu i trudnościach ze zrozumieniem woli Bożej.Ojciec Pio miał niesamowitą umiejętność formułowania zdań tak, że są one ponadczasowe, uniwersalne. Czytając listy, które Ojciec Pio pisał do swoich córek duchowych czuję się, jakby były adresowane do mnie. Te listy mają ogromną moc. Uzdrów mnie to doskonała lektura dla tych, którzy zmagają się z brakiem odczuwania obecności Boga w swoim życiu, mają wątpliwości, czują się słabi, grzeszni, niewystarczająco dobrzy, a jednocześnie pragną być blisko Boga. Listy Ojca Pio, choć pisane do córek duchowych są wciąż aktualne, dają dużo prawdziwego światła i pozwalają spojrzeć z właściwej perspektywy na to, co obecnie przeżywamy w zamęcie tego świata: wszelkie trudności, włącznie z tymi duchowymi, rozterki serca, cierpienie Anna Bałchan SMI, prezes Stowarzyszenia PO-MOCBól, który codziennie przeszywał naznaczone stygmatami ciało Ojca Pio, kazał mu wciąż myśleć zarówno o Ukrzyżowanym, jaki i o ludziach dźwigających codzienny krzyż cierpienia. Dlatego tak wiele osób przybywało i wciąż przybywa do San Giovanni Rotondo aby prosić Ojca Pio o wstawiennictwo i o cud - uzdrowienie albo chociaż o ulgę w cierpieniu.Zagłębiając się w zapiski Stygmatyka, widzimy wyraźnie, że Ojciec Pio większą wagę przykładał do uzdrowienia duszy niż ciała. Jego cel był jasny: świętość, rozumiana jako bezgraniczna miłość do Boga i do człowieka. Wiedział, że zdolność przyjęcia i odpowiedzenia na Bożą miłość to prawdziwe uzdrowienie. Maciej Zinkiewicz OFMCap, dyr. Wydawnictwa SerafinKsiążka Uzdrów mnie to lektura mądra, wzruszająca i pokrzepiająca.Koniecznie sięgnij po nią, jeśli:- przeżywasz cierpienie, kryzys relacji, życiowe trudności, chorobę, osamotnienie- szukasz wsparcia duchowego i pokrzepienia- cenisz duchowość Ojca Pio- odczuwasz rozterki wewnętrzne i i dylematy duchowe- pragniesz ożywienia i pogłębienia wiary- chcesz żyć w harmonii z Bogiem, ludźmi i samym sobą.
Chrześcijaństwo i kultura klasyczna Jaroslava Pelikana to jedna z najważniejszych prac XX-wiecznej historii teologii, pozwalająca nam głębiej poznać i zrozumieć nasze religijne, kulturowe i duchowe korzenie. Doskonale udokumentowana i przemyślana konstrukcyjnie praca jest zwieńczeniem wieloletnich badań i refleksji nad relacją między chrześcijaństwem a kulturą klasyczną. Polemizuje w niej z głośną koncepcją Adolfa Harncacka, który hellenizację chrześcijaństwa opisywał jako zafałszowanie istoty Objawienia. Pelikan, przyglądając się w pierwszym rzędzie myśli Ojców Kapadockich, czyli trzech wybitnych teologów wczesnochrześcijańskich: Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nazjanzu i Grzegorza z Nyssy, omawia ich wkład w rozwój chrześcijańskiej doktryny oraz sposób, w jaki w swoich pismach odnosili się do dziedzictwa klasycznego.
Dla uczczenia 50. rocznicy śmierci C.S. Lewisa znany wykładowca oksfordzki dr Alister McGrath podarował nam przekonujący i definitywny portret autora słynnej serii książek o Narnii. Od ponad pół wieku Opowieści z Narnii przemawiają do wyobraźni milionów czytelników. W niniejszym opracowaniu dr McGrath odtwarza niezwykłą ścieżkę życia oksfordzkiego wykładowcy, który poświęcił życie nauczaniu literatury angielskiej najzdolniejszych studentów na świecie, a w wolnych chwilach tworzył bestsellerową serię powieści dla dzieci. McGrath wykorzystuje swoje rozległe badania i dogłębną analizę przeczytanych w porządku chronologicznym listów i archiwaliów Lewisa, aby ukazać nowy obraz jego życia. Nie wolno przegapić tego fascynującego portretu ekscentrycznego myśliciela, który stał się przekonującym, choć mimowolnym prorokiem naszych czasów.
Alister E. McGrath
Urodzony w Belfaście brytyjski profesor nauk ścisłych i teologii, wykładowca na wielu prestiżowych uczelniach, jak King’s College, oraz autor kilkudziesięciu publikacji i artykułów naukowych, m.in. Intelektualnego świata C.S. Lewisa. Z czasem przeniósł swoje zainteresowania badawcze z nauk ścisłych w kierunku teologii chrześcijańskiej, na temat której napisał wiele popularnych podręczników akademickich. McGrath ma za sobą doświadczenie ateizmu. Prawdopodobnie z tego powodu szczególnie interesuje się badaniami zależności między wiarą a nauką oraz dyskursem z głównymi argumentami ateistycznymi. Obecnie jest zatrudniony na stanowisku profesora badań nad nauką i religią na Uniwersytecie Oksfordzkim.
Seria C.S. Lewis. Rozum i Wiara
Wierzę w chrześcijaństwo tak samo jak we wschodzące słońce – nie tylko dlatego, że je widzę, ale także dlatego, iż dzięki niemu widzę wszystko inne (C.S. Lewis)
Seria wydawnicza „C.S. Lewis. Rozum i Wiara” to zbiór publikacji dotyczących twórczości i życia Clive’a Staplesa Lewisa, uznawanego za największego współczesnego chrześcijańskiego apologetę. Prezentuje intelektualne walory teizmu oraz argumentację na rzecz tezy o racjonalności przekonań teistycznych, a w szczególności chrześcijaństwa. Choć Lewis zmarł w roku 1963, jego twórczość jest wciąż aktualna. Do jego argumentów i analiz dotyczących moralności oraz społeczeństwa wciąż odwołują się zawodowi filozofowie i teologowie, a także liczni przedstawiciele obu stron filozoficzno-teologicznego sporu ateizmu z teizmem.
Na język polski zostało już przełożone wiele prac C.S. Lewisa, które cieszą się niesłabnącą popularnością. Wciąż jednak brakuje opracowań biograficznych i krytycznych oraz pogłębionych analiz jego poglądów. Seria „C.S. Lewis. Rozum i Wiara” ma wypełnić tę lukę. Publikowane w niej teksty odznaczają się naukową wnikliwością, a jednocześnie są przystępne dla szerokiego grona czytelników, tak jak twórczość samego C.S. Lewisa, który przekonywał, że dzięki chrześcijaństwu wszystko inne nabiera sensu.
Seria książek „C.S. Lewis. Rozum i Wiara” została objęta patronatem Instytutu Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Pierwszym tytułem w serii jest „C.S. Lewis kontra nowi ateiści” Petera S. Williamsa.
Rozważania Stanisława Biela SJ tym razem przybliżają narodzenie Jezusa w Betlejem i Jego dzieciństwo w Nazarecie, które opisują Ewangelie świętych Mateusza i Łukasza. Autor zachęca nas nie tylko do odkrywania wagi tych biblijnych wydarzeń, ale także do wglądu w siebie, by refleksja nad życiem ukrytym Jezusa prowadziła do naśladowania Go w naszej codzienności. Zapraszam cię do zagłębienia się w tajemnice dzieciństwa Syna Bożego. Z jednej strony może okazać się to łatwe, dotyczy przecież wydarzeń przeżywanych co roku w czasie Bożego Narodzenia i kojarzących się z tym, co najpiękniejsze: z czystością, niewinnością i poczuciem bezpieczeństwa. Z drugiej – musimy być uważni, by tajemnicy Wcielenia nie sprowadzić do sfery emocjonalnej czy mitycznej. Narodzenie i dzieciństwo Jezusa to bowiem nie tylko szopki, aniołki i fajerwerki. Droga Jezusa to seria książek poświęconych życiu i działalności Chrystusa. Autor, korzystając z metody kontemplacji ewangelicznej, daje czytelnikowi przestrzeń do zatrzymania się i skupienia na ważnych momentach w historii zbawienia. Stanisław Biel SJ – rekolekcjonista i kierownik duchowy, udziela Ćwiczeń duchowych w Częstochowie, wcześniej pełnił funkcję dyrektora Domu Rekolekcyjnego w Zakopanem. W Wydawnictwie WAM opublikował prawie 40 książek z dziedziny duchowości.
"Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją"To początek Fundamentu otwierającego Ćwiczenia duchowe, w którym św. Ignacy Loyola zawarł cel życia człowieka - i innych stworzeń - ukazując nie tylko, co nim jest, ale także, jak go osiągnąć. Analizie kolejnych słów i zdań tego pierwszego ćwiczenia ignacjańskich rekolekcji poświęcone są zawarte w książce artykuły będące owocem XLII Kursu Duchowości Ignacjańskiej. Ich autorzy w pogłębionej refleksji nad znanym 23. numerem Ćwiczeń piszą między innymi, co to znaczy, że człowiek ma chwalić, czcić i służyć Bogu, czym jest zbawienie duszy i co na tej drodze bardziej nam pomaga. Ukazują też niezwykłą głębię i ponadczasowość Zasady i Fundamentu, który mimo że został zredagowany w XVI wieku, pozostaje ciągle aktualny i pomocny w życiu duchowym i ludzkim.Książka może stać się podpowiedzią, jak umacniać się w realizacji głównego powołania, którym jest budowanie relacji z miłującym nas Bogiem: jak przyjmować Jego Miłość i odpowiadać na nią swoją miłością, jak właściwie korzystać z rzeczy tego świata i uczyć się odrywać od swojego ego, by kierować się ku Innemu i ku innym."Zasada i Fundament to życiodajny korzeń, z którego wyrastają pień, konary, gałęzie, liście i owoce pięknego i wielkiego drzewa miłości".
Poznaj lekarstwo św. Ignacego Loyoli na zmagania w życiu duchowymJak się modlić, kiedy ogarnia nas zniechęcenie i brakuje nam zapału?Co robić, kiedy modlitwa pełna jest rozproszeń i nie przynosi pokoju?Dlaczego nie czujemy bliskości Boga, choć tak bardzo pragniemy jej doświadczyć?Wielu z nas mierzy się na swojej drodze modlitwy z podobnymi pytaniami, nie znajdując na nie odpowiedzi i zastanawiając się, co dalej. Timothy M. Gallagher OMV dokładnie opisuje różne formy duchowych i nieduchowych problemów wpływających na naszą relację z Bogiem, a jednocześnie - odwołując się do reguł rozeznawania św. Ignacego Loyoli - podpowiada, jak je przezwyciężać. Na konkretnych przykładach pokazuje, jak rozpoznać, czy dane zmagania wynikają z uwarunkowań psychofizycznych, czy też są dopuszczonymi przez Boga strapieniami, które ostatecznie mogą stać się okazją do rozwoju.Ta książka to idealna propozycja dla tych, którzy pragną pogłębiać swoją więź z Bogiem, ale często czują się zagubieni lub pogrążeni w stagnacji.Istnieje droga prowadząca do wyzwolenia od zniechęcenia, zamętu i cierpienia w życiu duchowym. Bóg nie powołał nas do niewoli, lecz do wolności. Możliwe jest zrozumienie naszych zmagań, dostępne są także środki zaradcze. Zacznij. Postaw pierwszy krok. Zrób to teraz.
Jan Paweł Il odsłonił przed światem naturalną prawdę, że często starość objawia się z chorobą. Więcej, trzymając w dłoniach boski krucyfiks, nie mogąc już nawet mówić, wyraził przez ten gest trwanie przy Bogu do końca, a tym samym uwypuklił sens chrześcijańskiego cierpienia, które logicznie łączy wierzącego z cierpieniem „za nas" samego Chrystusa i Jego odkupieńczą śmiercią. [... ]
W czasie swego pontyfikatu spotkania z wiernymi różnego wieku, zawodów, powołań, a także z osobami chory-mi, niepełnosprawnymi, trędowatymi Papież bardzo sobie cenił i uważał za jeden z ważniejszych obowiązków jego misji apostolskiej. [...] W swoich przemówieniach do chorych poruszał problemy związane z ich stanem zdrowia, fizycznymi i duchowymi cierpieniami oraz zachęcał do przeżywania choroby w duchu wiary i łączności z Chrystusem. [...] Odwoływał się do własnych doświadczeń związanych z chorobą i pobytami w szpitalu. [...]
Jestem przekonany, że niniejsza książka znajdzie przychylność nie tylko wśród ludzi starszych, ale także młodych, którzy powinni darzyć starszych pokoleniowym i ludzkim szacunkiem. „Starszy" w tradycji dziejów ludzkich to przede wszystkim człowiek mądry, przewodzący danej społeczności, służący dobrą radą.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Krzysztofa Góździa
Noście zawsze święty szkaplerz. Ja zawsze mam szkaplerz na sobie i odniosłem wiele dobra z tego nabożeństwa. Jest ono moją siłą.(św. Jan Paweł II, Dar i tajemnica) W nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, generałowi zakonu karmelitów i powiedziała: Przyjmij, najmilszy synu, szkaplerz twojego zakonu. Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego. Szkaplerz to dwa połączone tasiemkami małe kawałki sukna z wyszytym imieniem i wizerunkami Matki Bożej i Chrystusa. Jeden noszony jest na piersi, drugi na plecach. Kto przyjmuje szkaplerz, oddaje pod opiekę się Matce Bożej i doświadcza Jej macierzyńskiej ochrony i opieki. Kto zaś umrze w szkaplerzu, nie dozna ognia piekielnego, a dzięki wstawiennictwu Maryi wybawienie z czyśćca otrzyma w pierwszą sobotę po swej śmierci.
Dobrze będzie, jeśli poświęcimy chwilę na rozmyślania o cierpieniu i o boleściach Maryi, która jest naszą Matką. (…) Jej płacz nie był udawany, to było właśnie serce zdruzgotane cierpieniem.
(Papież Franciszek, Homilia)
Chrześcijańska tradycja mówi o siedmiu boleściach Matki Bożej. Pierwsza to proroctwo Symeona, mówiące o mieczu, który przeniknie Jej serce. Druga – ucieczka do Egiptu. Trzecia – lęk przeżywany w chwili, gdy dwunastoletni Jezus został w świątyni. Czwarta – spotkanie z Jezusem w czasie drogi na Kalwarię. Piąta – śmierć Jezusa. Szósta – złożenie ciała Jezusa w ramionach Maryi. Siódma – złożenie Jezusa do grobu.
Rozważając kolejne cierpienia Maryi, Kościół wspomina Ją jako Matkę, która wiernie towarzyszyła swemu Synowi w Jego drodze krzyża, a jednocześnie – jako Matkę Kościoła, która każdego dnia towarzyszy wszystkim nam w naszych cierpieniach i słabościach.
Arcybiskup Fulton J. Sheen był jednym z najsłynniejszych kapłanów XX stulecia. Napisał około szcześćdziesiąt książek, a jego programy radiowe i telewizyjne gromadziły około trzydziestu milionów słuchaczy. Czasy arcybiskupa Sheena nie były wolne od problemów dotykających księży. I wtedy, i dziś kapłan mógł czuć się niepotrzebny, niezrozumiany, sfrustrowany. Zawiedziony brakiem spodziewanych owoców posługi i trudnością związaną z docieraniem do serc ludzi. Arcybiskup Sheen podkreślał wpływ marksizmu na ducha jego czasów, a także kondycję kapłanów. Zaznaczał, że duch epoki ma wpływ także na funkcjonowanie Kościoła: "Podczas gdy Kościół wychodzi do świata, świat wchodzi do Kościoła". Szczególnym znakiem tego procesu w kontekście kapłaństwa jest najpierw oddzielenie, a ostatecznie zupełne niezrozumienie powiązania kapłaństwa z ofiarą. Cała posługa prezbitera jest przecież dokonywana z mandatu Chrystusa. Kapłan sprawuje sakramenty in persona Christi, uobecniając w swoich czasach dzieło naszego Pana. Jest więc "drugim Chrystusem" dla ludzi mieszkających w największym mieście i najmniejszym przysiółku świata. Miło jest być drugim Chrystusem w chwili triumfu (...). Codzienność kapłańskiego życia obfituje jednak w o wiele większym stopniu w to, co trudne. Stąd kapłan staje się drugim Chrystusen także poprzez dźwiganie krzyża.
Arcybiskup Fulton J. Sheen był jednym z najsłynniejszych kapłanów XX stulecia. Napisał około szcześćdziesiąt książek, a jego programy radiowe i telewizyjne gromadziły około trzydziestu milionów słuchaczy. Czasy arcybiskupa Sheena nie były wolne od problemów dotykających księży. I wtedy, i dziś kapłan mógł czuć się niepotrzebny, niezrozumiany, sfrustrowany. Zawiedziony brakiem spodziewanych owoców posługi i trudnością związaną z docieraniem do serc ludzi. Arcybiskup Sheen podkreślał wpływ marksizmu na ducha jego czasów, a także kondycję kapłanów. Zaznaczał, że duch epoki ma wpływ także na funkcjonowanie Kościoła: "Podczas gdy Kościół wychodzi do świata, świat wchodzi do Kościoła". Szczególnym znakiem tego procesu w kontekście kapłaństwa jest najpierw oddzielenie, a ostatecznie zupełne niezrozumienie powiązania kapłaństwa z ofiarą. Cała posługa prezbitera jest przecież dokonywana z mandatu Chrystusa. Kapłan sprawuje sakramenty in persona Christi, uobecniając w swoich czasach dzieło naszego Pana. Jest więc "drugim Chrystusem" dla ludzi mieszkających w największym mieście i najmniejszym przysiółku świata. Miło jest być drugim Chrystusem w chwili triumfu (...). Codzienność kapłańskiego życia obfituje jednak w o wiele większym stopniu w to, co trudne. Stąd kapłan staje się drugim Chrystusen także poprzez dźwiganie krzyża.
Niebo to doskonała wspólnota ze Stwórcą i wszystkimi zbawionymi. Czyściec jest "przedsionkiem" nieba, miejscem oczyszczania dusz tych, którzy wymagają jeszcze pracy nad sobą. To miejsce dojrzewania do doskonałej miłości, koniecznej do osiągnięcia nieba. Ciężar kary czyśćcowej zależy od rodzaju oraz liczby popełnionych grzechów. Oczyszczenie dokonuje się przez "ogień", który nie jest fizycznej natury, lecz jest bólem duchowym wynikającym z uświadomienia sobie miłości Boga i własnych niedoskonałości. Innym oczyszczającym cierpieniem jest tęsknota za Bogiem. Ogień czyśćca, w przeciwieństwie do ognia piekielnego, oczyszcza, ponieważ nie jest rozpalony przez pychę i nienawiść, lecz przez łaskę Bożej miłości. Dusza ubolewa nad każdą zmarnowaną na ziemi chwilą, która mogła być wykorzystana dla udoskonalenia miłości. Jak wygląda czyściec w oczach wielkich świętych i mistyków: św. Malachiasza, św. Augustyna z Hippony, św. Gertrudy z Helfty, św. Marii Magdaleny de' Pazzi, św. Jana Marii Vianneya, bł. Dominika Henryka Suzo, św. Jana Kapistrana oraz św. Piotra Damiani * Ekstazy św. Franciszki Rzymianki - wizja kręgów piekła i czyśćca * Św. Katarzyna z Genui i jej traktat o czyśćcu * Nie tylko Pasja - czyśćcowe wizje Anny Katarzyny Emmerich * Czyściec w wizjach Św. Siostry Faustyny * Wanda Malczewska i ważna wiadomość od dusz w czyśćcu cierpiących * Objawienia czyśćca Św. Brygidy Szwedzkiej * Ojciec Pio, wizyty z zaświatów i tajemnice czyśćca * Maria Simma i wizyty dusz proszących o duchową pomoc * Jak możemy pomóc duszom czyśćcowym ? Praktyczny przewodnik * Jak dusze czyśćcowe pomagają ludziom na Ziemi? * Wielkie tajemnice świata ujawniane przez dusze czyśćcowe Czy jesteś w stanie wyobrazić sobie moment spotkania z braćmi i siostrami w Niebie? Gdy już tam wejdziemy wielu z nich będzie podchodzić do nas, dziękując i błogosławiąc. Zapytamy: Kim oni są?, a oni odpowiedzą: biednymi duszami z czyśćca, za którymi się modliłeś. Abp Fulton Sheen
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
