Zbiór Polskie Dokumenty Dyplomatyczne 1943 jest trzydziestym pierwszym tomem opublikowanym w ramach serii PDD. Zawiera 349 dokumenty, które ukazują polską politykę zagraniczną w 1943 roku. Najistotniejsze znaczenie w omawianym okresie miały kontakty z Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi, które po zerwaniu polsko-radzieckich stosunków dyplomatycznych stały się także pośrednikami Rzeczypospolitej wobec Moskwy.
Sukcesy militarne państw koalicji antyhitlerowskiej zapowiadały zbliżającą się perspektywę porażki państw Osi. Sprawiało to, że rosnącego znaczenia nabierała kwestia określenia celów wojny. Z perspektywy rządu RP na uchodźstwie dotyczyło to zwłaszcza warunków odbudowy i kształtu terytorialnego Polski. Pomimo konsultacji z Waszyngtonem i Londynem kluczowe decyzje w tym zakresie zapadły bez udziału Polski na konferencji Wielkiej Trójki w Teheranie.
Wiele uwagi władze RP na uchodźstwie poświęciły kwestii niesienia pomocy ludności w okupowanym kraju, jak też osobom deportowanym i uchodźcom rozproszonym po świecie. Kulminacyjny okres Zagłady nie tylko polskich, ale także europejskich Żydów przyczynił się do zwiększenia obowiązków władz polskich w zakresie niesienia pomocy prześladowanym, informowania o popełnianych zbrodniach i gromadzenia materiału dowodowego w celu ukarania zbrodniarzy wojennych po zakończeniu działań zbrojnych.
Istotne były także relacje ze Stolicą Apostolską, zawieszenie przez Czechosłowację negocjacji w sprawie konfederacji z Polską z powodu sprzeciwu Moskwy, kontakty z pozostałymi rządami na uchodźstwie i państwami neutralnymi oraz nieoficjalne relacje z węgierskimi i rumuńskimi politykami w celu zerwania sojuszu Budapesztu i Bukaresztu z Berlinem.
Podstawę źródłową tomu stanowią przede wszystkim materiały zgromadzone w Instytucie Hoovera w Stanford (na podstawie skanów dostępnych zdalnie), archiwalia Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie oraz zbiory Archiwum Akt Nowych w Warszawie. Ponadto w skład tomu wchodzą dokumenty z Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce oraz nowojorskiego Polskiego Instytutu Naukowego. Cenne uzupełnienie publikacji stanowią materiały przechowywyane w brytyjskim The National Archives oraz w Archiwum Helveto-Polonicum we Fryburgu.
Dokumenty zamieszczone w tomie ułożone zostały w porządku chronologicznym. Poza dokumentami, wstępem i regestami w skład tomu wchodzą także wykaz skrótów, aneks dotyczący struktury organizacyjnej MSZ oraz indeksy: osobowy i rzeczowy.
Od momentu podpisania w 1975 r. w Helsinkach Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie prawa człowieka nabierały coraz większego znaczenia w relacjach demokratycznych państw zachodnich z Warszawą. Stały się jednym z elementów zimnowojennej gry między dwiema stronami żelaznej kurtyny.Czworo historyków z renomowanych polskich ośrodków akademickich, korzystając z do tej pory nieznanych, niedawno odtajnionych dokumentów przechowywanych w archiwach zagranicznych, opisuje, w jaki sposób rządy najważniejszych graczy zachodnich - Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Republiki Federalnej Niemiec, Francji, państw skandynawskich i Kanady - odnosiły się do kwestii przestrzegania praw człowieka w PRL i jak wpływało to na ich politykę zagraniczną wobec Polski. Przebadany okres obejmuje lata 1975-1981, a więc czas od podpisania aktu helsińskiego do wprowadzenia stanu wojennego w Polsce.Druga połowa lat 70. była okresem wyjątkowo dobrych stosunków Warszawy z Zachodem. Rządy zachodnie podejmowały próby wprowadzenia w życie zapisów tzw. III koszyka, aby zwiększyć swobodę przemieszczania się i umożliwić łączenie się rodzin rozdzielonych granicami państwowymi. Dokonywały też oceny przestrzegania praw człowieka w Polsce. Autorzy przebadali dokumenty tworzone przez różne rządowe ośrodki analityczne, a także przyjrzeli się wpływowi opinii publicznej w państwach demokratycznych na politykę w kwestii praw człowieka. W książce przedstawiono stosunek poszczególnych państw do rozwoju polskiej opozycji politycznej, porównano podejście do dysydentów i polityki władz Polski Ludowej wobec nich. Zagadnienia te ukazano na szerszym tle rozważań nad prawami człowieka po konferencji w Helsinkach i w kontekście koncepcji wykorzystania konferencji przeglądowych KBWE w Belgradzie i Madrycie jako dodatkowych narzędzi nacisku na PRL. Dostęp do niedawno odtajnionych źródeł pozwolił na przebadanie również okresu działania "Solidarności", której powstanie uznano na Zachodzie za przejaw poprawy sytuacji na polu praw człowieka, aż do momentu wprowadzenia 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego, który zamykał okres lepszych relacji.
Książka jest studium przygotowanym przez dwoje doświadczonych badaczy o jednym z najsłabiej zbadanych problemów dotyczących dziejów Polski w II wojnie światowej i relacji polsko-brytyjskich. Brakowało na rynku czytelniczym krytycznej syntezy historii Sekcji Polskiej Kierownictwa Operacji Specjalnych (SOE) i o roli Polski w brytyjskiej strategii wspierania ruchu oporu.
W książce szeroko ukazano uwarunkowania i miejsce Polski w brytyjskich planach strategicznych w latach 1939-1945 oraz scharakteryzowano genezę i kontakty polsko-brytyjskie w zakresie wspierania Polskiego Państwa Podziemnego. Praca przynosi także nowe ustalenia dotyczące sfery polityki Wielkiej Brytanii wobec sprawy polskiej, w tym m.in. Katynia, konferencji jałtańskiej i prób wykorzystania SOE przez Winstona Churchilla do usunięcia rządu Tomasza Arciszewskiego.
Monografia została oparta na wielu nowych i do niedawna tajnych źródłach, które znacząco poszerzają wiedzę o stosunkach polsko-brytyjskich w czasie II wojny światowej. W efekcie powstało interesujące opracowanie, w którym przedstawiano brytyjską politykę i strategię wspierania polskiego ruchu oporu oraz jego miejsce i znaczenie w planach Londynu w czasie wojny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
