W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Po klęsce powstania warszawskiego nazywana niegdyś Paryżem Północy Warszawa zamieniła się w ocean gruzów. Trzeba było mieć wiele wyobraźni, żeby patrząc na sterczące kikuty dawnych kamienic, planować szybkie odrodzenie miasta. A jednak decyzję o jego odbudowie podjęto niemal niezwłocznie. Przed architektami i budowniczymi stanęło trudne zadanie Choć wizytówką powojennej odbudowy Warszawy stała się zrekonstruowana starówka, to reszta miasta nie miała wrócić do dawnej formy, tylko zamienić się w idealną nowoczesną metropolię. To książka o entuzjazmie i optymizmie, o wyobrażaniu sobie najlepszego miasta świata na gruzach starego porządku, o architektach z Biura Odbudowy Stolicy, którzy tworząc miasto swoich marzeń, przykładali rękę do budowy totalitarnego państwa.
Danuta Wróblewska poświęciła swoje życie przede wszystkim krytyce artystycznej, pisała również prace naukowe z zakresu historii sztuki, uprawiała eseistykę, a nawet poezję. Poszukiwała sztuki opierającej się czasowi, ciążącej ku nieśmiertelności.Sztuka prawdziwa jest sprawą bardzo poważną. Szukamy jej, zdając sobie z tego sprawę albo nie zdając, tak jak się szuka okrucha wieczności. I każde spotkanie galeryjne i muzealne jest u wielu ludzi podbite nadzieją na odkrycie czegoś ważnego w obrazie, czego jeszcze nie znamy. Czy jeden milion malarzy zajętych rywalizacją ze sobą albo odkrywaniem nowych rewolucyjnych technik wie, że w gruncie rzeczy nam nie chodzi o wyścig, ani tym bardziej o rewolucję? Tylko o tajemnicę świata i nasz w tej tajemnicy udział? pisała w 1997 roku na łamach Pokazu.fragment wstępu Karoliny ZychowiczPisarska twórczość krytyczna Danuty Wróblewskiej-Frączak realizowała się w trzech podstawowych nurtach: w artykułach prasowych publikowanych zarówno w prasie specjalistycznej jak i popularnej, we wstępach do licznych katalogów wystaw i pokazów artystycznych oraz w publikacjach książkowych poświęconych sztuce i projektowaniu. Artykuły i teksty krytyczne, pisane żywym, sugestywnym piórem były charakterystycznym i bardzo ważnym elementem polskiego życia artystycznegoProf. dr hab. Wiesław Juszczak
Wywiad-rzeka Wiesława Królikowskiego z Tadeuszem Nalepą, liderem zespołu Breakout, szczegółowo przedstawia życie artysty - jego dzieciństwo, karierę, fascynacje i ukochane gitary. Opisuje zakulisowe konflikty, skandale, rozstania, przełomy i nałogi.Wydanie zawiera także wspomnienia najbliższych i współpracowników Tadeusza Nalepy, dotychczas niepublikowane zdjęcia i pierwszy raz upublicznione rysunki. W książce znalazły się również kalendarium dotyczące życia i działalności estradowej artysty oraz omówienie całej jego dyskografii.- Był bardzo uparty, niekiedy despotyczny. Konsekwentny. Dumny. Bardzo dużo miał racji w tym, co mówił. Nie tylko na temat muzyki. Także na temat ówczesnej władzy. Lubiłem go słuchać, bo był to bardzo mądry człowiek. Rozmawialiśmy też o gitarach, o sprzęcie. Sprzęt był dla niego nie tylko wartością materialną. Gitary były dla niego czymś więcej niż tylko instrumentami - powiedział o Tadeuszu Nalepie Jerzy Styczyński z zespołu Dżem.- Nie ćwiczył na instrumencie. Mógł sobie na to pozwolić. Tylko brał gitarę i po prostu sobie grał - wspominał Piotr Nalepa, syn artysty.
W tej książce znany rysownik uczy, jak sprawnie i z przyjemnością rysować naturalnie wyglądające ludzkie sylwetki zarówno w ruchu, jak i statyczne. Pomaga okiełzać anatomię: podpowiada bowiem, jak skoncentrować się na rysowaniu tylko tych kości i mięśni, które mają wpływ na zewnętrzną budowę ciała człowieka. Odpowiada na pytania, w jaki sposób zachować odpowiednią perspektywę ciała, jak zrobić skrót perspektywy i jak dokonać pomniejszenia. Zdradza, jak za pomocą cieniowania nadać sylwetkom trójwymiarowość. Przedstawia także metody zachowania proporcji.Dobra lektura: pouczająca dla osób, które dopiero uczą się rysować, inspirująca dla doświadczonych rysowników.
Niepublikowane zapiski, listy, wywiady i zdjęcia Agnieszki Osieckiej z czasu ciąży i porodu. Walka o równouprawnienie figur artystki, matki i kobiety. "Czekając na człowieka", Agnieszka Osiecka chciała, by jej macierzyństwo było chociaż trochę niezwykłe. Nie chciała urodzić w czasie seansu hipnotycznego. Chociaż właściwie była przygotowana, miała w małej torebce skierowanie, analizę WR, szczotkę, krzyżyk, a w dużej - piżamę, tranzystor i zieloną książkę. Miała po uszy ciążowej kiecki. Wciąż ta sama kiecka. Jak z sierocińca się czuła. Coś nie wyszło z pierwszym szpitalem. Było jej właściwie wszystko jedno, gdzie będzie ta stajenka, czuła tylko Reisefieber - żeby to już. Była strasznie ciekawa, jaki on będzie, ten człowiek. Z drugim szpitalem też coś nie wyszło. Pętała się jak ta Matka Boska z murzyńskich jasełek. Cztery grube Murzynki śpiewały jej: "No room in the hotel!" Ale się nie przejmowała. Im mniej pompy, tym mniejsza trema. Najgorsze były koleżanki. Odkąd była w ciąży, rozmawiały z nią jak ze zwierzęciem. Żadna nie spytała, nad czym pracuje, tylko co ją boli, gdzie swędzi. Czuła jednocześnie i wielką pospolitość swojego losu, i takie coś, jakby cała przyroda i cały Pan Bóg nią jedną się zajmowali. Aż do 4 lutego 1973 roku do godziny 13.55, kiedy to w asyście pielęgniarki i salowej urodziła córkę. Trwało to parę minut, ale strasznie się wysiliła i pierwszy chyba raz w życiu nie myślała o sobie. Myślała tylko o tym dziecku, żeby wszystko robić jak trzeba. Bardziej niż wszystkie książki na świecie dopomógł jej okrzyk położnej: "Przej, przej, kochana! Ze złością!". Nie od razu była do szpiku kości Człowiekiem, Który Ma Dziecko. Kładła się spać z obłędnymi matkowatymi myślami. Ale kiedy udawało się jej zasnąć, sen zmywał to nowe myślenie-gdakanie i budziła się z jakąś melodią z byłego dansingu, z jakimś obrazkiem z Mazur pod powiekami albo w jakiejś jamie byłego strachu - budziła się w starym ubraniu. Dopiero kiedy przynosili rano córkę sztywno zapakowaną jak biały święcony cukierek, była po prostu zachwycona. Agnieszka Osiecka (1936–1997) – polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka. Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy. Pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Klan Malczewskich to opowieść o ojcu i synu - Jacku i Rafale dwóch wielkich osobowościach przejawiających podobne słabości, trudne do opanowania skłonności do druzgoczących romansów i ucieczek w samotność.Jacek Malczewski szukał inspiracji w polskim folklorze, świecie baśni, legend, mitów. Jego twórczość świadczy o bogatej i bardzo intrygującej wyobraźni. Malował obrazy nasycone symbolami, oscylujące wokół miłości, cierpienia, śmierci, spraw narodowych i ogólnoludzkich.Rafał Malczewski, syn Jacka, był obdarzony niezwykłym talentem, wdziękiem i inteligencją. Malował drobne figurki ludzkie zagubione w krajobrazie, małe stacyjki kolejowe, na których nic się nie dzieje, nastrojowe górskie pejzaże i surowe widoki industrialne. Jednym z motywów jego twórczości jest znikomość człowieka wobec ogromu przyrody i potęgi świata techniki.Dzieliły ich nie tylko różnica wieku i style, ale też pasje. Ojciec po godzinach pisywał wiersze i grał w karty na pieniądze; syn kochał rajdy samochodowe i wspinaczkę, której o włos nie przypłacił życiem.W książce, którą oddajemy do rąk Czytelników, autorki skupiają się na podobieństwach i różnicach między bohaterami oraz tych momentach ich biografii, które wydają się najistotniejsze dla pełniejszego wglądu w twórczość Jacka i Rafała Malczewskich.
Beksiński. Fotografie to miniaturowe wydanie większego albumu Foto Beksiński, stanowiące wybór najciekawszych zdjęć autorstwa sanockiego artysty. Fotografia, choć jest najmniej znaną dziedziną twórczości Zdzisława Beksińskiego, zachwyca w równym stopniu krytyków i akademików. Zbiór blisko sześćdziesięciu zdjęć zgromadzonych w publikacji pochodzi ze zbiorów Muzeum Historycznego w Sanoku.
Wyjątkowy zestaw czterech minialbumów „Beksiński. Rysunek”, „Beksiński. Grafika”, „Beksiński. Malarstwo” oraz „Beksiński. Fotografia” w eleganckim etui. Komplet ten to niepowtarzalna edycja bestsellerowych wydań albumowych prezentujące wszystkie z dziedzin, którymi zajmował się niezwykle utalentowany sanocki artysta, Zdzisław Beksiński.
Zdzisław Beksiński (1929–2005) – urodzony w Sanoku, malarz, grafik, rzeźbiarz i rysownik, jeden z najwybitniejszych artystów sztuki współczesnej. Rysunki Beksińskiego – jak cała jego twórczość – pełne tajemniczości i grozy, oscylują wokół erotyki, sadyzmu i masochizmu, przez co kontrowersyjny charakter tych niepowtarzalnych prac nie pozwala przejść obok nich obojętnie. Album słowem wstępnym opatrzył historyk sztuki, dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku, Wiesław Banach.
Wybór najważniejszych prac malarskich Zdzisława Beksińskiego, jednego z najorginalniejszych malarzy polskich XX wieku. Beksiński prawiał fotografię artystyczną, rysunek, grafikę, grafikę komputerową, rzeźbę, ale przede wszystkim malarstwo. Jego fantastyczne, wizyjne, apokaliptyczne wizje tworzą rozpoznawalny na pierwszy rzut oka styl artysty. Dzieła Beksińskiego znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych w Polsce i za granicą, jednak największa kolekcja, licząca kilka tysięcy prac,oraz całe archiwum artysty należą do Muzeum Historycznego w Sanoku. Z tej własnie kolekcji pochodzą prezentowane w albumie obrazy.
Beksiński. Grafika to kolejna miniaturowa publikacja przedstawiająca jedną z dziedzin, którą zajmował się niezwykle utalentowany sanocki artysta, Zdzisław Beksiński. Na sześćdziesięciu stronach zaprezentowane zostały prace mistrza w wyborze dyrektora Muzeum Historycznego w Sanoku, Wiesława Banacha, przyjaciela Beksińskiego i znawcy jego twórczości.
Sekretne życie miejsc i ludziUkryte skarby, śmiertelne zarazy, kontrowersyjne mariaże, fałszywi egzorcyści i brawurowe fortele każdy krakowski zaułek skrywa jakiś sekret, za każdym rogiem czai się tajemnica. Tętniące życiem ulice i budynki Starego Miasta od wieków są świadkami rozmaitych zdarzeń.W kolejnym bogatym w fakty i anegdoty tomie Autor, miłośnik i znawca kultury, sztuki i historii Krakowa, zdradza sekrety miasta i jego mieszkańców. Swoją barwną opowieścią zachęca, by z książką w dłoni ruszyć ulicami Starego Miasta i krok po kroku śledzić jej bohaterów.Michał Rożek (19462015) historyk sztuki, członek Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, współtwórca cyklicznych programów telewizyjnych w TVP Kraków, współzałożyciel i redaktor kwartalnika Kraków oraz długoletni współpracownik Dziennika Polskiego. Napisał kilkaset rozpraw i artykułów poświęconych głównie historii i sztuce krakowskiego grodu. W Wydawnictwie WAM opublikował . Tajemnice zabytków Krakowa, Zwiedzamy Kraków w trzy dni, Z dziejów sztuki polskiej oraz Altera Roma. Święte miejsca Krakowa.
Zacznij od zwykłej linii prostej i przekonaj się, co zdołasz narysować. Dodaj kąty i krzywizny, zobacz, jak poszerza się twój repertuar. Okręgi przydadzą się do rysowania wszelkiego rodzaju obiektów. Ale nie zatrzymuj się na tym! Dołącz do swoich prac cieniowanie. Zobacz, jak działa symetria i dlaczego bardziej odległe obiekty powinny mieć mniejsze rozmiary. Skorzystaj z pomocy siatki i zmieniaj kształty przedmiotów. Zrób koło barw. Przekonaj się, które kolory do siebie pasują, a które się gryzą. Naucz się rysować ruchome obiekty i poznaj zasady perspektywy. I doskonal swoje umiejętności na stronach przeznaczonych na twoje próby i ćwiczenia.W latach 20. i 30. XX wieku francuski rysownik Robert Lambry (1902-1934) publikował w tygodniku dla dzieci serię uroczych lekcji rysowania zwierząt. Publikacje te zostały później zebrane i wydane w książce Le Langage des Lignes (Język linii), a obecnie, niemal sto lat później, te piękne szkice sprawią, że osiągniesz perfekcję w rysowaniu.
Aby ocalić od zapomnienia, przekazuję moją skromną wiedzę na temat losów pałacu dukielskiego i jego niegdyś znakomitych zbiorów. Zbiorów sztuki, archiwaliów i pamiątek historycznych, które na skutek II wojny światowej i komunistycznej nacjonalizacji przestały istnieć. Zbiory te, podobnie jak w przypadku setek, a nawet tysięcy ziemiańskich i arystokratycznych domów – odeszły w niebyt. Te centra cywilizacji, kultury i polskości – w przeważającej części już po zakończeniu działań wojennych – zostały po prostu starte z powierzchni ziemi. Było to konsekwencją przystąpienia przez komunistycznego najeźdźcę do budowy nowego „wspaniałego świata”. Do naszych dni zachowały się po nich jedynie nikłe wspomnienia.
Autor opisuje działalność niemieckich planistów przestrzennych, urbanistów, architektów, projektantów wnętrz i ich „obsesję porządkowania”, mającego służyć całkowitej germanizacji nowo opanowanych terenów. Jako przykłady podaje liczne projekty i realizacje, nieomawiane wcześniej w literaturze przedmiotu. Analizuje moralne aspekty tej pracy oraz aktywne zaangażowanie jej wykonawców w politykę okupacyjną i Zagładę. Śledzi losy konkretnych specjalistów zarówno podczas wojny, jak i po jej zakończeniu.
******
An Order Obsession. German Architects’ Plans in Occupied Poland 1939–1945
The author explores the activities of German spatial and urban planners, architects and interior designers as well as their “order obsession”, which was to be used in the Germanisation of the newly subjugated territories. He provides numerous examples of projects and realisations which have not been discussed before in the subject literature. He analyses the moral aspects of this ordering work and the active engagement in occupation policy and the Holocaust of those implementing it. He follows the fates of particular specialists during and after the war.
Autorka przedstawia przemiany architektoniczne i przestrzenne kompleksów uniwersyteckich w Europie i Ameryce Północnej, począwszy od wieków średnich, kiedy kształtujące się wówczas uczelnie sięgały głównie po wzorce monastyczne, po połowę wieku XIX, gdy architektura uniwersytecka stała się ucieleśnieniem porządku politycznego wprowadzonego po wojnach napoleońskich i wyrazem ambicji nowych państw narodowych. Prezentuje najważniejsze obiekty i zespoły architektoniczne oraz opisuje złożone przemiany kulturowe stojące za zmieniającym się kształtem gmachów uniwersyteckich.
******
Architecture and Spatial Planning of Universities from the Middle Ages to the Mid-19th Century
The author presents architectural and spatial changes of university complexes in Europe and North America, from the Middle Ages, when colleges used mainly monastic designs, until the mid-19th century, when university architecture became an embodiment of the political order introduced after the Napoleonic wars and the ambition of new national states. She shows the most important buildings and architectural complexes and describes major cultural transformations leading to the changes in the form of college buildings.
Autorka dokonuje krytycznej analizy awangardowego paradygmatu w odniesieniu do polskiej fotografii, rekonstruuje informacje o marginalizowanych bądź zapomnianych praktykach fotograficznych polskiego dwudziestolecia międzywojennego, podejmuje próbę krytycznego odczytania dotychczasowego zarysu granic polskiej fotografii awangardowej. Słowa kluczowe: awangarda, fotografia polska, sztuka polska, dwudziestolecie międzywojenne w Polsce, sztuka międzywojnia, sztuka II RP, sztuka dwudziestolecia międzywojennego, fotografia awangardowa
******
The Avant-garde Photographic Plate. Polish Photography Between the Wars
The author gives a critical analysis of the avant-garde paradigm with reference to Polish photography, reconstructs the information concerning marginalized or forgotten photographic practices in Poland between the wars, and attempts to explore the existing boundaries of Polish avant-garde photography in a critical way.
Autorzy przedstawiają wybrane efekty wieloletniego projektu badań stosowanych „Ostrołęckie obserwatorium oświatowe” realizowanego na potrzeby lokalnej polityki oświatowej. Projekt ten jest elementem współpracy zainicjowanej w 2019 roku przez Prezydenta Ostrołęki i Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego. W omawianych badaniach uwzględniono stan wiedzy naukowej w zakresie analizowanych zjawisk i wykorzystano metody badań naukowych, jednak ich celem nie jest rozwój teorii, lecz ewaluacja ex-ante i rozwiązywanie konkretnych problemów. Projekt stanowi przykład badań stosowanych zgodnych z podejściem evidence-based policy, tzn. wykorzystania wyników badań oświatowych w tworzeniu skutecznej lokalnej polityki edukacyjnej.
******
An Education Observatory in Ostrołęka – Education Research Supporting Local Policy
The authors present the results of “An Education Observatory in Ostrołęka”, a long-standing applied research project aimed at local education needs. The discussed material refers to the current state of scientific knowledge about the analysed phenomena and uses scientific research methods, which do not aim at developing theory, but evaluate ex-ante and solve particular problems. The project is an example of the evidence-based policy research, i.e. the use of education research results in creating effective local education policy.
Niekonwencjonalne spojrzenie na epokę oświecenia, początki nowoczesnego myślenia o przyrodzie, odkrywczych podróży w Europie i poza nią. Autor wydobywa mało znane fakty z dziejów szkolnictwa artystycznego, naukowej eksploracji gór, lodowców, dalekich mórz w XVIII wieku. Analizuje dzieła i postawy zarówno twórców sławnych (Goethe, Turner), jak i całkowicie zapomnianych malarzy i grafików z wielu krajów. Wydobywa ciekawostki z dziejów kultury, którym nadaje rangę znaczących symptomów przemian w mentalności i twórczości (np. pierwsze wejścia na alpejskie lodowce, malarze pokładowi na okrętach kapitana Cooka, wczesne „wycieczki za miasto” ze szkicownikiem).
Książka poświęcona zachodzącej w epoce oświecenia zasadniczej zmianie postawy wobec przyrody i jej odzwierciedleniu w sztukach wizualnych.
******
A Plein Air Revolution in the 18th Century? Reports on the Birth of Modern Landscape
An unconventional look at the Enlightenment, the beginnings of modern thought on nature and discovery journeys in Europe and beyond. The author brings to light little known facts from the history of art education, scientific exploration of mountains, glaciers and distant seas in the 18th century. He analyses works and attitudes of renowned artists (Goethe, Turner), as well as completely forgotten painters and graphic artists from numerous countries. He brings to light curiosities in the history of culture and makes them meaningful signs of changes in mentality and artistic creation (e.g. the first glacier explorations, onboard painters on captain Cook’s ships, early “out of town excursions” with a sketchbook).
Wszyscy wiedzieli. Wszyscy milczeli. Coś wreszcie pękło.Pani, jak na kobietę, to nawet nie jest głupia!. Szkoda, że tych tłustych nóg nie możesz sobie obciąć. To dzięki jej nieuctwu będziemy wszyscy tu stać do rana. No proszę, stoi gówno i płacze.Brzmi znajomo?W marcu 2021 roku Anna Paliga jako pierwsza odważyła się napisać o przemocy w łódzkiej filmówce. Bardzo szybko dołączyły do niej inne osoby, opisujące własne doświadczenia: absolwenci szkół filmowych i teatralnych, znani aktorzy.Mobbing, przemoc fizyczna i psychiczna, molestowanie mogą dotknąć każdego z nas. Bez względu na to, czy pracujemy w sklepie spożywczym, zagranicznej korporacji czy redakcji poczytnego pisma. Nie są problemem wyłącznie szkół artystycznych. Ale dzięki znanym osobom łatwiej zmienić rzeczywistość. To właśnie wybitne aktorki dały siłę ruchowi #MeToo.To będzie opowieść o tym, co sprawiło, że ludzie najpierw dali się zastraszyć, zgnieść, poniżyć, wpędzić w nałogi, traumy, ale potem zaczęli mówić i otwarcie sprzeciwiać się układom, systemowi, autorytetom, którymi byli straszeni od latUznani aktorzy i eksperci o wyrwaniu się z kręgu przemocy.Anna Paliga, Joanna Koroniewska, Weronika Rosati, Aleksandra Domańska, Aleksandra Konieczna, Marta Nieradkiewicz, Wojciech Malajkat, Piotr Głowacki, Patrycja Volny, Piotr Witkowski, Wiktoria Wolańska, Zuzanna Lit, Marta Miłoszewska, Maja Herman, Monika Klonowska, Anna Mochnaczewska, Alina Czyżewska.Ja też mogę być molestowany/a, ja też mogę spotkać się z przemocą. Ja też mogę znaleźć się w sytuacji, gdy wszyscy wiedzą i nikt nic nie powie. Czas to zmienić!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
