W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Ideą popularnych serii Director’s Choice i Curator’s Choice wydawanych przez Scala Arts & Heritage jest subiektywny wybór i prezentacja kilkudziesięciu najcenniejszych muzealiów, dokonany przez kierującego daną instytucją. Wiele ważnych światowych muzeów ma już swoje edycje, do grona polskich placówek, po jedynym jak do tej pory Muzeum Narodowym w Warszawie, dołącza Muzeum Fryderyka Chopina.
Wśród prezentowanych obiektów znaleźć można rękopisy muzyczne, listy kompozytora, przedmioty osobiste i dzieła sztuki ilustrujące recepcję osoby i twórczości Chopina – obrazy, ryciny, rzeźby, medale i plakaty. Tom poświęcony kolekcji Muzeum Chopina wyróżnia się płytą CD z nagraniami interpretacji wybranych dzieł kompozytora na instrumentach historycznych, uzupełniającą prezentację muzealiów - pierwszy raz w tej serii. Publikacja ukazał się w czterech językach: polskim, angielskim, francuskim i japońskim.
W książce, którą trzymasz w ręku zaprezentowano 100 najpiękniejszych miejsc i obiektów przyrodniczych, dóbr kultury, sztuki i nauki w Polsce i na świecie, które zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Opisano tutaj m.in. malowniczy Park Narodowy Yellowstone w Stanach Zjednoczonych, zapierający dech w piersiach Wielki Mur Chiński, egzotyczny Marrakesz, zjawiskowe mauzoleum Tadź Mahal, starożytną Petrę. Nie mogło tu zabraknąć dziewiczej Puszczy Białowieskiej, tętniącego życiem kulturalnym Krakowa, urokliwego Torunia czy też imponującego Malborka. 100 cudów UNESCO to ciekawe teksty wzbogacone pięknymi zdjęciami
Tytułowy „słuch metafizyczny” to władza poznawcza. Jego posiadacz wcale nie musi być obdarzony słuchem muzycznym ani pamięcią muzyczną. Może się nawet uważać za muzycznego ignoranta, lecz mimo to dostrzegać, że muzyka darowuje słuchaczowi krótki przebłysk zrozumienia sensu życia. W muzyce kryje się matematyka, mistyka, tęsknota za odnalezieniem przedustawnego porządku świata, ale i szaleństwo. Eseje Anny Chęćki prowadzą przez gąszcz muzycznych dreszczy, stawiając drogowskazy, które pomagają uporządkować własne emocje dzięki trwaniu w bezsłownej myśli muzycznej, a jednocześnie dowodzą, że niewyrażalne doświadczenie estetyczne można oblec w ściśle przylegającą do niego tkankę słów. Autorka polemizuje ze współczesnymi filozofami muzyki, poszukuje równowagi między tym, co w sztuce dźwięków drastyczne i gnostyczne, wsłuchuje się w poezję i prozę noszącą ślady metafizycznego nasłuchiwania (jak Podróż zimowa Stanisława Barańczaka czy Buddenbrookowie Tomasza Manna). Doprowadza do dialogu humanistyki z naukami przyrodniczymi, zastanawiając się nad anatomią muzycznej ekstazy i miłosnym dyskursem neuroprzekaźników. Oddaje także hołd wykonawcom muzyki klasycznej, zajmując się wirtuozerią jako transgresją cielesności, konkursową rywalizacją (Konkurs Chopinowski), a nawet zawodowymi chorobami muzyków. Diagnozuje kryzys pisania i mówienia o muzyce, oferując Czytelnikom lek na muzykognozę i na estetyczny strach przed lataniem.
Chopin und Wien jest publikacją zawierającą wybrane referaty wygłoszone podczas międzynarodowej konferencji chopinologicznej, która została zorganizowana w Wiedniu w dniach 19-21 kwietnia 2010 r. Dwukrotny pobyt w Wiedniu był dla Chopina ważnym doświadczeniem, które miało znaczący wpływ na jego osobowość artystyczną. Stolica Austrii była pierwszym zagranicznym miastem, w którym ukazała się drukiem kompozycja Chopina (Wariacje B-dur op. 2) , tutaj też kompozytor odniósł swój pierwszy wielki sukces jako pianista.
Zebrane referaty ujmują wielostronnie związki polskiego kompozytora z Wiedniem, ukazując wydarzenia w kontekście muzycznym, społecznym, politycznym i socjologicznym. Publikacja zawiera teksty w języku niemieckim i angielskim, a całość wstępem opatrzył prof. Theodor Kanitzer (prezes Międzynarodowego Towarzystwa Chopinowskiego w Wiedniu).
A jak Apollo. Biografia Alfreda Cortota autorstwa Anny Chęćki to pozycja rozpoczynająca nową serię monografii najwybitniejszych pianistów XX w. W jej ramach przedstawione zostaną sylwetki słynnych wirtuozów, którzy zaliczani są do panteonu światowej pianistyki – tacy jak Alfred Cortot, Vladimir Horowitz, Artur Rubinstein, Józef Hofmann i inni.
Prezentowana książka to pierwsza wydana w języku polskim biografia Alfreda Cortota, wybitnego pianisty i pedagoga, który zasłynął przede wszystkim jako interpretator muzyki Chopina i Schumanna oraz założyciel École normale de musique – wyższej uczelni muzycznej uznawanej za jedną z najbardziej renomowanych w Europie. A jak Apollo. Biografia Alfreda Cortota opisuje życie artysty od dzieciństwa, poprzez lata nauki w Konserwatorium i międzynarodowe sukcesy aż po zmierzch kariery. Jeden z rozdziałów poświęcony jest budzącej kontrowersje sprawie związku Cortota z rządem Vichy w czasie II wojny światowej. Niezwykle intersująca jest część omawiająca metodę doskonalenia techniki gry opracowaną przez Cortota, o której autorka pisze: „Kiedy umysł oswoi w ćwiczeniu daną strukturę, uniezależniając prawą rękę od lewej, wówczas zostanie ona pokonana. Oto metoda zaproponowana przez kogoś, kto nie dostał się za pierwszym razem do konserwatorium, a jego ręka z trudem obejmowała oktawę. Ten sam człowiek kilkanaście lat później był koncertującym na całym świecie artystą. Zawsze jednak zmagał się z własnymi ograniczeniami. Dążył do kontroli i tracił ją, odsłaniając na scenie, w nagraniach i życiu własną słabość”.
Anna Chęćka jest doktorem habilitowanym nauk humanistycznych (estetyka i filozofia muzyki), pianistką, literatką, pedagogiem, adiunktem w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa – Zakładzie Estetyki i Filozofii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego. Zetknęła się z metodą Cortota na studiach pianistycznych w Paryżu, gdzie kształciła się u Bernarda Ringeissena.
Książka prof. Ireny Poniatowskiej jest zbiorem dziesięciu esejów powstałych na przestrzeni kilku ostatnich lat, dotyczących muzyki Fryderyka Chopina, ujrzanej w jednej perspektywie: recepcji, z jaką muzyka ta się spotykała i rezonansu, jaki wzbudziła w europejskiej kulturze.
W wydanym obecnie tomie szkiców chopinowskich znajdują się teksty, w których muzyka Chopina, jej recepcja i rezonans rozpatrywane są przy pomocy nowoczesnych metod naukowych światowej muzykologii. Autorka wzięła na warsztat przede wszystkim cztery gatunki: preludia i etiudy, mazurki i pieśni. Każdy z nich ukazany został w jakiejś szczególnej perspektywie, zgodnej z ideą naczelną tomu i zaprezentowany na zaskakująco obszernym polu porównawczym.
Wydanie tomu esejów prof. Ireny Poniatowskiej stanowi wyjątkowo cenne dokonanie w świetle aktualnej chopinologii światowej.
Chopin in Paris: The 1830s to szósta z serii publikacji pokonferencyjnych. Znalazły się w niej rozszerzone wersje referatów wygłoszonych na VI Międzynarodowej Konferencji Chopinologicznej w grudniu 2006 roku w Warszawie. W artykułach poruszane są zagadnienia z zakresu historii społecznej i historii estetyki, omawiane są także relacje Chopina i jego uczniów. Szereg referatów skupia się wokół zagadnień analitycznych, szeroko omawiając różnorodne zagadnienia związane ze strukturą Chopinowskich ballad. Artykuły opublikowane zostały w języku angielskim lub francuskim.
Książka zawiera rozszerzone wersje referatów wygłoszonych na VIII Międzynarodowej Konferencji Chopinologicznej, która odbyła się w grudniu 2008 roku w Warszawie.
Książka portretuje życie teatralne Warszawy XIX wieku. Autorka rekonstruuje panoramę kulturalnych rozrywek miasta tamtego czasu – nie tylko szczegółowo nakreśla historię Teatru Narodowego, jednej z najważniejszej wówczas instytucji kulturotwórczych, lecz także innych teatrów, do których uczęszczał Fryderyk Chopin. Dzięki fragmentom korespondencji kompozytora poznajemy świat teatralnej Warszawy XIX wieku jego oczami, obraz ten został jednak pogłębiony dzięki prezentacji klimatu intelektualnego epoki: życia salonów, kawiarni i sal redutowych. Autorka przybliża również dziewiętnastowieczną praktykę teatralną, wprowadzając czytelników w ówczesne dyskusje na temat tłumaczeń librett operowych oraz opisując zachowane projekty scenografi i i kostiumów. Książka nie tylko pozwala dostrzec w Chopinie miłośnika i znawcę teatru, lecz także zrozumieć, jak życie teatralne Warszawy wpłynęło na kompozytora w młodości.
Sonata Norwidowska
Ktokolwiek zacząłby naukę o formach muzycznych, dowiedziałby się, że wśród najściślejszych jest forma sonatowa. Zgłębiając temat, ów adept teorii muzyki przekonałby się niebawem, że nawet w epoce klasycyzmu nie powstała ani jedna sonata zbudowana wedle skodyfikowanych zasad, w XIX stuleciu zaś została raczej ideą formy, reprezentowaną przez dziesiątki unikatowych realizacji, osobistych wypowiedzi twórczych, w których nie konstrukcja decyduje o ekspresji, lecz treść i ekspresja znajdują odzwierciedlenie w konstrukcji. Sonata romantyczna to rodzaj oznajmienia – odkompozytorskiego przesłania mówiącego o całych systemach estetycznych, a nawet etycznych wartości.
•
Cyprian Norwid i Fryderyk Chopin nieomal się rozminęli – 28-letni poeta przyjechał do Paryża w lutym 1849 roku, ledwo osiem miesięcy przed śmiercią kompozytora. W tym krótkim czasie jednak Chopin został przez Norwida rozpoznany jako najdoskonalsze wcielenie jego idei artysty – artysty w ogóle i artysty narodowego – jako inkarnacja ciągu poglądów estetycznych i etycznych Norwida konsekwentnie przezeń budowanego przez całe życie.
•
Wykład o filozofii Norwidowskiej ma formę sonaty – a zatem formę właściwą dla orzekania o zagadnieniach najwyższej wagi. W tym wypadku jest to formy Chopinowskiej Sonaty b-moll op. 35 – odwzorowana w konstrukcji tekstu, ale też w konstrukcji całej myśli Norwidowskiej o Chopinie, sztuce i nieśmiertelności.
Niniejsza publikacja, przygotowana z okazji 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina (2010), jest fotograficznym zapisem prawie stuletniej tradycji promowania największego polskiego kompozytora poprzez warszawskie Międzynarodowe Konkursy Chopinowskie. Ukazuje miejsca, ludzi i wydarzenia nierozerwalnie związane z atmosferą tej szczególnej olimpiady artystycznej, podczas której prezentują się utalentowani muzycy z całego świata. Zachowany materiał zdjęciowy ukazuje najwybitniejszych, czasem juz legendarnych chopinistów, dokumentuje koncerty okolicznościowe, wystawy, spotkania oraz kulisy imprezy. Daje świadectwo popularności Chopina, pełnej entuzjazmu recepcji jego dzieł wśród stale rosnącej liczby kandydatów do Konkursu i żywiołowej reakcji publiczności.
„Pierwszym wrażeniem, jakie odniosłam w trakcie lektury książki prof. Macieja Goła?ba była konsternacja i uczucie niedowierzania, z˙e taka praca została napisana dopiero teraz. W cia?gu znacznie ponad 200 lat od czasu powstania Mazurka Da?browskiego i 100 lat jego funkcjonowania jako konstytucyjnie zatwierdzonego hymnu narodowego (II Rzeczpospolitej, Polskiej Republiki Ludowej i III Rzeczpospolitej) nie zostały gruntownie, na podstawie przekazo´w z´ro´dłowych – faktograficznych i przede wszystkim muzycznych (w tym nutowych i dz´wie?kowych) – zbadane okolicznos´ci powstania melodii Mazurka oraz jej recepcji, rozpowszechniania i przemian, kto´rym podlegała zanim ukształtował sie? inwariant znany wszystkim Polakom jako ich najwaz˙niejsza narodowa pies´n´. [...] Recenzowana ksia?z˙ka jest pozycja? znakomita? i wejdzie do kanonu prac nie tylko muzykologicznych, ale takz˙e historycznych, literaturoznawczych i kulturologicznych, całkowicie zmieniaja?c wyobraz˙enie badaczy oraz innych oso´b zainteresowanych historia? Polski schyłku XVIII i XIX wieku o pocza?tkach i „dojrzewaniu” melodii Mazurka Da?browskiego, o funkcjach ro´z˙nych muzycznych warianto´w tej pies´ni na ziemiach polskich i w rozmaitych krajach europejskich, zwłaszcza w czasie powstania listopadowego i w latach naste?pnych, mniej wie?cej do połowy XIX stulecia,a wreszcie, o znaczeniu zachodza?cych w tym czasie proceso´w dla ukształtowania sie? naszego hymnu narodowego”.
z recenzji prof. Barbary Przybyszewskiej-Jarmin´skiej
„Melodia Pieśni Legionów to już u zarania jej historii szczególny tekst. Niczym sonda geologiczna przenika do wszystkich warstw społecznych. Śpiewają ja? zarówno oficerowie, jak i pochodzący z gminu legioniści Dąbrowskiego, a w następnym pokoleniu uczestnicy powstania listopadowego; jest równie popularna w środowiskach szlacheckich i wśród mieszczaństwa. Stanowi cały czas żywą tradycje? oralna?, która z opóźnieniem oddziałuje na zainspirowanych nią muzyków, dokumentujących poprzez zapisy nutowe jej muzyczne treści”.
„Pieśń ta przenika wszystkie warstwy kultury. Jej ogromny potencjał recepcyjny oddziałał na hymny innych narodów. Znajdziemy ja? kultywowana? w utworach muzyków amatorów, kompozytorów minorum gentium, lecz także w dziełach znakomitości swojej epoki. Przenika niezmiernie popularne w tym czasie formy batalii muzycznych, znajdujemy ja? w wodewilu i w chóralnej pieśni burszowskiej, a zbanalizowana? w formie walczyków, fantazji i morceaux w salonie mieszczańskim jako przejaw ówczesnej Trivialmusik. Ma także swój krąg sublimacji artystycznych, wkraczając na teren klasycznych gatunków muzycznych: wariacji i rozbudowanych dzieł wokalno-instrumentalnych. To korpus twórców i dzieł zupełnie zapomnianych, które łączy muzyczny temat Pieśni Legionów. Czyż nie jest to wystarczający powód, by nie tylko przywrócić je świadomości badaczy, lecz także wskrzesić repertuarowo?”
Od egipskich czy chińskich grobowców, przez królewskie skarbce, gabinety osobliwości, prywatne kolekcje i „etnograficzne” zbiory kolonizatorów, po dzisiejszy Luwr – upłynie wiele wieków, zanim skrystalizuje się forma muzeum i jej funkcja, polegająca na przechowywaniu, badaniu i eksponowaniu obiektów. Tymczasem światowa historia muzeum – polityczna, społeczna i kulturowa – nie została dotąd opisana. Nigdy nie była też jednorodna ani moralnie przejrzysta. Składają się na nią zarówno dobrowolne dary, zakupy czy strategie dyplomatyczne, jak i kradzieże, fałszerstwa i wojny. To dzieje architektury i sztuki, lecz także dzieje handlu, prawa, nauki i techniki, w oderwaniu od których idea muzeum nie mogłaby się odnawiać.
Pierwszy tom tego monumentalnego przedsięwzięcia kieruje się ku źródłom. Rekonstruuje proces kształtowania się nowożytnego projektu „muzeum”. Pokazuje, w jaki sposób – i w jakim zakresie – oświeceniowe muzea sztuki i muzea archeologiczne stały się następcami antycznych grobowców i skarbców.
Architektura - to ona jest w książce Janusza Targowskiego główną bohaterkę. Jest wartością, której powierzają swoje losy, wpływy, majątki i talenty nieprzeciętni ludzie różnych czasów. Bo jak wieże pięknych katedr - monumentalnie i statycznie tkwią szczytami w płynących chmurach, tak ich genialnie harmonijne bryły opierają się największym dziejowym burzom wywoływanym przez ludzkie namiętności. Ale i proces powstawania tych cudów budownictwa sakralnego potrafił być wielce burzliwy i długotrwały. Tak przecież było z tytułową „Katedrą świata" - słynną Bazyliką św. Piotra w Rzymie, o czym autor opowiada raz z perspektywy współczesnego turysty i znawcy zarazem, to znów z dystansu kilku wieków, przenosząc nas co drugi mniej więcej rozdział w czasy Bramantego i Michała Anioła. Architekt Janusz Targowski już po raz drugi zabiera swoich czytelników na wędrówkę szlakiem pereł włoskiej sztuki.
„Toskańska przygoda” też ukazała się w WFW, a ci, którzy mieli okazję ją przeczytać, a teraz sięgną po „Katedrę świata", z pewnością będę się u autora dopominać o ciąg dalszy.
Janusz Targowski - architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Przez 50 lat był projektantem, z czego przez 29 lat, wraz z żoną Barbarą, prowadził własną
pracownię architektoniczną ABA. Oboje są współautorami planów generalnych lotnisk im. F. Chopina w Warszawie i Mazowieckiego w Modlinie, rozbudowy Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta" oraz wielu obiektów użyteczności publicznej: mieszkalnictwa i edukacji, budynków biurowych i hoteli w Warszawie oraz w Polsce. Autor współpracował także latach 90. XX w. z Ministerstwem Gospodarki przy renowacji placówek dyplomatycznych: w Kolonii, Sztokholmie, Kopenhadze oraz w Lubljanie. W 1979 r. otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy, tzw. „Syrenkę Warszawską”, za projekt hotelu na Pradze. Od wielu lat działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich.
Maszyna Snów to tomik poetycki, a zarazem jedna z pierwszych, jeśli nie pierwsza, polskich publikacji, których strona graficzna została zaprojektowana w całości przy użyciu sztucznej inteligencji. Autor w posłowiu opisuje rzecz następująco: Ta książka to eksperyment. Wydobyłem z dna szuflady moje nieszczęsne próby poetyckie z czasów młodości wprowadziłem je jako monity tekstowe w trzewia Stable Diffusion, modelu sztucznej inteligencji udostępnionego przez startup Stability AI. Nie miałem pojęcia, co na tym nawozie wyrośnie. Czy SI poradzi sobie z tekstem niekonkretnym, metaforą, poezją? Wpisałem polecenia i maszyna zaczęła śnić. trudno mi porównać z czymkolwiek to doświadczenie. Otrzymywałem wizje zaskakujące, przedziwne, a jednocześnie odnajdowałem w nich elementy moich snów i emocji! Jedne obrazy prowadziły do następnych, zmiana pojedynczego słowa, czasem nawet przestawienie jednej litery powodowały kolejne transformacje i iteracje. Nagle nie ograniczał mnie czas, ani technika, pomysły nie musiały już czekać. Nie miałem też wrażenia tylko pracy w programie, ale wręcz, hmm, współpracy? Nie czułem się przy tym jako artysta zastąpiony, raczej w jakiś sposób uzupełniony, poszerzony. Powstały grafiki niejednoznaczne, niedopowiedziane, pozostawiające pole dla wyobraźni odbiorcy. Obudziło to we mnie zapomniane wydawałoby się emocje i nagle techniczny eksperyment przemienił się w podróż do krainy cieni...
Gorseciki małe ceramiczne kafelki, wcięte i zarazem wypukłe, przypominające talię ujętą gorsetem, niezwykle modne w połowie lat 30. XX wieku, nadawały holom, klatkom schodowym, tarasom, łazienkom i kuchniom niepowtarzalny charakter. Dziś znikają zastępowane banalnym gresem.Hanna Faryna-Paszkiewicz, historyczka sztuki, i jej córka Zuzanna Fruba, architektka wnętrz, postanowiły uwiecznić te, które przetrwały wojnę i zakusy modernizatorów. Przez kilka lat tropiły i fotografowały gorsecikowe posadzki w warszawskich domach, te zadbane i te z ubytkami, nierzadko jeszcze wojennymi, a także te nieporadnie połatane. Ślęcząc w archiwach, autorki odtworzyły bujną historię produkcji gorsecików w słynnej opoczyńskiej firmie Dziewulski i Lange. Dotarły do przedwojennych katalogów zawierających propozycje wzorów. Na 336 stronach tego albumu stworzyły niezwykłą galerię świadectwo fantazji terrakociarzy i własnej miłości do szlachetnego detalu.
Teresa Murak (ur. 1949) jest jedną z najważniejszych i najoryginalniejszych postaci w sztuce polskiej. Od ponad pięciu dekad w swoich rzeźbach, obiektach, fotografiach, akcjach i działaniach nawiązuje bliski kontakt z naturą, by stawiać fundamentalne pytania o życie i śmierć, materię i ducha. Jej twórczość nie przestaje fascynować, przyciąga uwagę najrozmaitszych środowisk, od konserwatystów po ekofeministki, wymyka się kategoryzacjom, a jednocześnie sytuuje się w centrum kluczowych debat o kondycji świata. Książka Teresa Murak nowe spojrzenia ukazuje aktualność jej sztuki, prezentując współczesne głosy na temat tej wyjątkowej artystki i wpisując ją w kontekst międzynarodowy.
Czy bycie żoną Lennona, McCartneya, Harrisona albo Starra było szczęśliwym zrządzeniem losu czy raczej przekleństwem?W swojej muzycznej twórczości Beatlesi odmieniali słowo "miłość" przez wszystkie przypadki. Byli autorami największych hitów : All My Loving, If I Fell czy All You Need is Love. Pisali je dla kobiet - swoich żon, muz i towarzyszek. Kochanych przez muzyków i nienawidzonych przez groupies.Poznaj słynną czwórkę z Liverpoolu z zupełnie innej strony. Bo nikt nie wiedział o Beatlesach tyle, co ich kobiety.Jak Cynthia radziła sobie z napadami złości Lennona?Dlaczego Yoko Ono nie chciała mieć dzieci i czy to ona rzeczywiście odpowiada za rozpad słynnej czwórki z Liverpoolu?Czy Harrison naprawdę wyznał miłość Maureen w obecności jej męża i jednocześnie swojego przyjaciela z zespołu oraz własnej żony?Jak doszło do tego, że Pattie rzuciła George'a dla jego najlepszego przyjaciela, Erica Claptona?Żony Beatlesów żyły w cieniu swoich sławnych mężów, na co dzień stawiając czoła ich nałogom i słabościom. Każdy zna ich jako wielkich muzyków. One poznały wszystkie strony ich osobowości - również te najmroczniejsze.Jacy naprawdę byli Beatlesi, gdy gasły światła jupiterów?
Bogato ilustrowany katalog największej dotąd indywidualnej wystawy Jarosława Modzelewskiego.Publikacja zawiera ponad sześćdziesiąt reprodukcji prac pokazywanych wCentrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Eseje Marka Maksymczaka,Marcela Skierskiego iThorstena Smidta rzucają nowe światło na twórczość artysty. Katalogw wersji dwujęzycznej, zawiera teksty w języku polskim i angielskim.Jarosław Modzelewski (ur.1955)jest jednym z najważniejszych współczesnych polskich malarzy. Dyplom uzyskał nawarszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof.Stefana Gierowskiego w1980 roku.Współtwórca iuczestnik ponad trzydziestu wystaw oraz akcji Gruppy wlatach 19821992.Do2020 roku prowadził pracownię malarstwa naAkademii Sztuk Pięknych wWarszawie.Laureat wielu nagród, w tym Paszportu Politykiw1998 roku,Nagrody im.Jana Cybisa w2004 roku oraz XIII edycji Nagrody im.Kazimierza Ostrowskiego w2014 roku.Jego prace znajdują się wkolekcjach prywatnych wPolsce iza granicą,atakże wzbiorach publicznych,między innymi wmuzeach narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Sztuki wŁodzi.
Fryderyk Chopin (1810-1849) - kompozytor i pianista niezwykły. "Kapelusze z głów, to geniusz" - stwierdził już jego rówieśnik Schumann, gdy zaledwie zetknął się z jego muzyką. Od pierwszej połowy XIX wieku, kiedy ów geniusz fortepianu zaczarował Europę, nic się nie zmieniło. Jedynie to, że oprócz Europy uwielbia go także reszta świata. Urokowi jego twórczości ulegają kolejne pokolenia pianistów i melomanów. Polski i uniwersalny, nasz i wszystkich. Jednakowo bliski i kochany. Tyle już o nim napisano. Czy można jeszcze więcej, lepiej, inaczej? Jakub Puchalski szuka prawdy o Chopinie w listach, tekstach z epoki oraz w samej jego muzyce, a poprzez ciekawe konteksty i porównania nie tylko pokazuje przekraczanie przez twórcę granic swojej epoki, lecz także pozwala nam lepiej zrozumieć jego fenomen. Wnikliwie słucha, dzięki czemu odkrywa twórcę natchnionego i jednocześnie skupionego na formie, o czym opowiada nam w sposób prosty, bez sięgania po specjalistyczne pojęcia. Podczas tej lektury jesteśmy naprawdę blisko Chopina!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
