W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Monografia twórczości albańskiego malarza Ediego Hili. Jego wielkim tematem jest refleksja nad historią kraju leżącego na granicy Wschodu i Zachodu oraz nad miejscem albańskiego malarstwa w tradycji sztuki basenu Morza Śródziemnego. Książka rozwija wątki podjęte wcześniej w katalogu wystawy „Edi Hila. Malarz transformacji” (nakład wyczerpany), zorganizowanej w 2018 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Kolejne odsłony tej wystawy miały miejsce w Tiranie, w Narodowej Galerii Sztuki i w Wiedniu, w Secession – album jest wspólnym dziełem tych trzech instytucji.
Edi Hila, artysta długo pozostający nierozpoznanym mistrzem powojennego europejskiego malarstwa, pokazuje polityczne i społeczne przemiany w Europie Wschodniej ostatniego półwiecza: rewizję paradygmatu kapitalizm-komunizm-kapitalizm, postkomunistyczną transformację, pułapki i pokusy konsumpcjonizmu, zmiany w kulturze wizualnej. Robi to w sposób wyraźnie odmienny od znanych nurtów pop-banalizmu: realizm jego obrazów opiera się na uważnej obserwacji detalu, którą wykorzystuje do oddania psychologicznej prawdy obserwowanych zjawisk.
Bogatemu wyborowi rysunków i obrazów artysty od początku lat 70. XX wieku oraz jego tekstów towarzyszą eseje znakomitych historyków i teoretyków sztuki: Érica de Chassey, Adama Szymczyka i Ediego Muki. Muka, niegdyś student Hili w Akademii Sztuk Pięknych w Tiranie i kurator wielu jego wystaw, oraz Adam Szymczyk, który zaprosił Hilę do udziału w documenta 14 w 2017 roku, analizują sposób, w jaki artysta tłumaczy specyfikę albańskich przemian społeczno-politycznych na język sztuki. Éric de Chassey, historyk sztuki i wybitny znawca malarstwa, zastanawia się nad realizmem Hili jako bardzo szczególną postawą artystyczną w powojennym malarstwie europejskim.
Malarstwo Ediego Hili zostało przeoczone po części z powodów historycznych. Najpierw tworzył w izolacji właściwej krajowi odciętemu od regularnej wymiany artystycznej. Później – ukarany w latach 70. nakazem pracy na fermie drobiu – uprawiał jedynie rysunek, a do malarstwa na dobre powrócił dopiero w latach 90. Wraz z transformacją społeczną po upadku dyktatury Envera Hodży stał się bardzo wpływowym pedagogiem, postacią kluczową dla pokolenia artystów debiutujących około roku 2000. Ta działalność przesłaniała długo jego własną twórczość. Okoliczności te sprawiły, co rzadkie przy dziele tak rozbudowanym, że oglądamy twórczość Ediego Hili niejako całą naraz.
— z tekstu Joanny Mytkowskiej, Kathrin Rhomberg i Erzena Shkololli
Edi Hila urodził się w 1944 roku w Szkodrze, mieszka i tworzy w Tiranie. Kształcił się w rodzinnej Szkodrze, mieście o starożytnej historii, zwanej kulturalną stolicą Albanii. W czasie studiów w latach 60. ubiegłego wieku nieśmiało eksperymentował z deformacją. W 1972 roku namalował Sadzenie drzew, pogodny obraz, lekko odrealniony poprzez użycie kolorów, który odbiegał od obowiązującej w tamtym czasie socrealistycznej doktryny i stał się wkrótce pretekstem do ukarania go nakazem pracy w fabryce. Zanim naraził się komunistycznym władzom i przekreślił swoje szanse na uprawianie sztuki w oficjalnym obiegu, zdążył jeszcze w 1973 roku wyjechać na krótko do Florencji. Wysłano go tam jako początkującego plastyka i scenografa albańskiej telewizji. Kontakt z florenckimi muzeami i malarstwem renesansowym wywarł na Hilę ogromny wpływ. Szybko jednak okazało się, że takie inspiracje i poszukiwania artystyczne w kraju rządzonym przez brutalny reżim są zwyczajnie niebezpieczne. Za odstępstwo od socrealizmu Edi Hila został na trzy lata skierowany do pracy w zakładach drobiarskich, głównym jego zajęciem było dźwiganie worków. Wieczorami tworzył potajemnie serie rysunków dokumentujących życie robotników (cykl Drób, 1974–1974), wstrząsające poprzez surowy realizm. W latach 90., szukając drogi powrotu do malarstwa, artysta bacznie obserwował życie zmieniające się po upadku reżimu Envera Hodży i starał się oddać realia albańskiej transformacji. Przełomowa seria Komfort (1997) jest próbą namalowania nowej, niemożliwej do spełnienia, a obiecanej społeczeństwu utopii konsumpcyjnej – Hila tworzył ją w reakcji na dramatyczny kryzys spowodowany bankructwem piramid finansowych, które doprowadziły do chaosu w państwie, śmierci ponad 3000 osób i interwencji sił ONZ.
Nazywany przez Giorgio Vasariego " księciem malarzy" Rafael (1483-1520), należy do najwybitniejszych malarzy włoskiego renesansu. Twórca między innymi pięknych obrazów Madonn i dekoracji w Pałacu Watykańskim, które przyciągają tłumy zwiedzających z całego świata, wywarł ogromny wpływ na sztukę zarówno, kiedy żył, jak i po śmierci.Książka Rafael. Zbliżenia prezentuje arcydzieła tego mistrza w nowatorski sposób, ukazując w powiększeniu ich najpiękniejsze fragmenty. Stefano Zuffi, zabiera czytelnika w niezwykłą podróż po życiu i twórczości Rafaela. Książka koncentruje się wokół wybranych tematów jego malarstwa, podaje wybór najważniejszych publikacji poświęconych temu artyście, a także zawiera pełen spis jego prac.
Książkę Juliana Paprockiego można zaliczyć do dziedziny filozofii muzyki. Podejmuje ona niezmierne ciekawy problem rozumienia muzyki improwizowanej. W tym celu sięga autor do narzędzi hermeneutycznych, zarówno hermeneutyki dawnej jak i współczesnej. Podjęty w książce problem jest nowatorski, lecz niezmiernie złożony. Przyznaję, że zarówno wiedza muzyczna, muzykologiczna jak i filozoficzna autora jest niezmiernie głęboka i rozległa. Z dużym zainteresowaniem i satysfakcją zapoznałem się z treścią książki.
prof. dr hab. Tadeusz Gadacz / Wydział Humanistyczny AGH
Analiza postawionych w książce problemów prowadzona w sposób naukowy, metodologicznie uporządkowany i wykorzystujący głęboką znajomość myśli filozoficznej od starożytnych prekursorów aż po przedstawicieli nurtów XXwiecznych, daje czytelnikowi olbrzymią satysfakcję. […] Sztuka – jako wrażliwa refleksja nad rzeczywistością – próbuje nadążyć za zmianami cywilizacyjnymi i na nie odpowiedzieć. Coraz bardziej zatomizowane społeczeństwo utrudnia komunikację i stawia przed nią nowe, trudne wyzwania. Dlatego mądre badanie signum temporis i próba gruntownej i naukowej ich analizy jest niezwykle cenna.
prof. dr hab. Szymon Bywalec / AM im. K. Szymanowskiego w Katowicach
Julian Paprocki – klarnecista, solista, improwizator. Pierwszy klarnecista orkiestry Polskiej Opery Królewskiej, a także członek zespołów muzyki najnowszej Chain Ensemble oraz Flow Unit. Absolwent AM im. K. Szy manowskiego w Katowicach, a także Konserwatorium Paryskiego. Studiował również muzykologię (Université Paris-Sorbonne) oraz filozofię (Uniwersytet Warszawski). Obecnie jest doktorantem AM im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi poświęcając się w
swojej pracy naukowej związkom muzyki z filozofią i estetyką późnej nowoczesności.
Wielokrotny laureat najwyższych miejsc na konkursach międzynarodowych i ogólnopolskich: klarnetowych, organowych, kompozytorskich i kameralnych. Stypendysta m.in.: Narodowego Centrum Kultury w programie „Młoda Polska” (2017) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012). Koncertował we wszystkich najważniejszych salach koncertowych w Polsce, występował także w większości krajów europejskich. Swoje kompozycje i transkrypcje wydaje we Francji (Gérard Billaudot Éditeur, Klarthe Édition) oraz w kraju (Polskie Wydawnictwo Muzyczne). Regularnie zapraszany do prowadzenia wykładów i warsztatów. Autor artkułów
naukowych z pogranicza dziedzin muzykologii i filozofii.
Zestaw czterech miniaturowych albumów poświęconych twórczości malarzy - symbolistów Młodej Polski: Jacka Malczewskiego, Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego i Witolda Wojtkiewicza. Każdy z albumów prezentuje ponad 60 reprodukcji obrazów każdego z malarzy.Zestaw opakowany w eleganckie etui.
"Warszawa" (miniatura) - album pokazujący najpiękniejsze i najważniejsze miejsca współczesnej stolicy Polski, które możemy podziwiać w jej północnej, centralnej i południowej części. Pięknym fotografiom, prezentującym zarówno dziedzictwo historyczne, ale także współczesne dokonania i zmiany w architekturze miasta, towarzyszy tekst autorstwa Janusza Kapusty. Całość dopełnia projekt graficzny autorstwa dra Michała Piekarskiego. Album dostępny w dwóch wersjach językowych: polsko-angielskiej.
Zestaw czterech miniaturowych albumów poświęconych twórczości malarzy - kapistów: Jana Cybisa, Józefa Czapskiego, Artura Nachta-Samborskiego i Zygmunta Waliszewskiego. Każdy z albumów prezentuje ponad 60 reprodukcji obrazów każdego z malarzy. Zestaw opakowany w eleganckie etui.
W przedstawionej pracy skupiłam się na dorobku trzech artystów, którzy posługiwali się progowością, czyli liminalnością, jako strategią twórczą. Analizie poddałam dzieła: Stanisława Wyspiańskiego (1869–1907), Tadeusza Kantora (1915–1990) i Józefa Szajny (1922–2008). Każdy z wymienionych twórców był człowiekiem progu w rozumieniu Turnera, stojącym zarówno na styku epok historycznych, jak i wobec widocznej w kulturze zmiany estetycznej.
Z Wprowadzenia
Znany z wielu programów telewizyjnych, a ostatnio kanałów internetowych, krytyk filmowy Tomasz Raczek opowiada co się stało z telewizją w ciągu niecałego stulecia jej istnienia, gdy stała się największą siłą kształtującą popkulturę i wyobraźnię współczesnych ludzi. Autor skorzystał z własnych doświadczeń w pracy przed kamerą, odsłaniając kulisy, sypiąc anegdotami i bez wahania przytaczając nieznane historie z udziałem sławnych osób. 45 lat temu poznałem Leslie Mitchella, człowieka, od którego zaczęła się historia telewizji. Gdy postanowił przekazać mi jej największą tajemnicę, poczułem się wybrańcem. Od prawie pół wieku mówię do kamery, ale nie tylko: przez te wszystkie lata zarządzałem kanałami telewizyjnymi, kupowałem dla nich filmy, produkowałem programy, przeprowadzałem wywiady, przyjmowałem role w serialach, przebierałem się, opowiadałem, oceniałem i byłem oceniany, dostawałem nagrody i je wręczałem. Jednak nigdy nie stałem się niewolnikiem małego ekranu – obserwowałem go uważnie, raz po raz z niepokojem odnotowując pojawiające się na nim rysy. Aż wreszcie zrozumiałem, że sielanka się skończyła – w ciągu pół wieku telewizja przebyła prawie cały cykl od świtu do zmierzchu, rozsypując się w ostatnich latach na kawałki coraz mniej ważnych dokonań. Wielka tajemnica Mitchella poniewiera się gdzieś w kącie, a dzisiejsi dozorcy formatów nie mają już w sobie nic z wizjonerów. Wtedy okazało się, że duch napędzający w połowie ubiegłego wieku rozwój telewizji przeniósł się do internetu i na dobre urządził na YouTubie. Cóż miałem robić, pobiegłem za nim i odnalazłem to, co napędzało mnie przez wszystkie dotychczasowe lata. Teraz ja, jak kiedyś Leslie Mitchell, chcę wam przekazać tę tajemnicę. Czytajcie, działajcie i przekazujcie ją dalej. Tomasz Raczek
Mówi się, że za każdą karierą mężczyzny stoi kobieta. Potwierdził to Jan Machulski, deklarując: Bez Haliny nigdy bym tyle nie osiągnął. Jego żona wywarła też oczywiście wpływ na ich syna, Juliusza na kształtowanie jego talentu, wyobraźni i zdolności osiągania celów. Przypięła skrzydła bardzo wielu znanym dziś wychowankom Ogniska Teatralnego przy Teatrze Ochoty, które prowadziła, gdy dyrektorem teatru był Jan. Wspólnie stworzyli miejsce przyjazne, otwarte, barwne, dające do myślenia. Teatr Ochoty zrodził się z ochoty i pasji robienia teatru, a Ognisko ogniskowało wiele funkcji i potrzeb różnych ludzi uczenie się i uczenie innych, artystyczna swoboda i rozwój wyobraźni z nienachalnym rygorem niezbędnym do utrzymania w ryzach młodych ludzi w najbardziej buntowniczym okresie. Ognisko ogniskowało również pracę i życie rodziny Machulskich. Gdy spojrzeć na nich z tej perspektywy, widać, kto był ideą, kto energią, kto przekorą, a czasem sarkazmem. I kto kochał namiętnie...
Wyjątkowe spotkanie z legendarnym aktorem. Wywiad mistrza Lawrence’a Grobela, autora bestsellerowych rozmów z Alem Pacino. W czerwcu 1978 roku Lawrence Grobel odwiedził aktora Marlona Brando w jego samotni na tahitańskiej wyspie Tetiaroa. Wtedy po raz pierwszy od 25 lat żyjący w odosobnieniu Brando, znany z niechęci do prasy, udzielił tak długiego wywiadu. Powstał portret człowieka, aktora, opowiadającego o życiu z rodziną na samotnej wyspie, krucjacie na rzecz Indian, postrzeganiu sztuki, największych filmowych rolach, relacji z Elia Kazanem, Charlie Chaplinem, o wielu innych ważnych aspektach życia.
Al Pacino zawsze uciekał od rozmów z prasą dla Grobela zrobił wyjątek. W ciągu ponad dwudziestu pięciu lat Al Pacino udzielał mu wielokrotnie wywiadów przez lata zawiązała się pomiędzy nimi bliska przyjaźń. Rozmawiali oczywiście o filmach, pracy nad kolejnymi rolami, ale też o dzieciństwie aktora, jego prywatnym życiu i rodzinie. Grobel i Pacino pozostawiają tylko parę tematów tabu, mówią szczerze niemal o wszystkim: nocnych eskapadach do klubów jazzowych garściach valium połykanych na ceremonii rozdania Oscarów o miłości do Nowego Jorku.Ojciec chrzestny, Adwokat diabła te role i wiele innych zapewniły Pacino trwałe miejsce w historii kina. Osiem razy nominowany do Oscara nagrodę otrzymał w końcu za rolę w Zapachu kobiety. Mimo to wciąż woli pracę na deskach teatru od studia filmowego. Chętnie zajmuje się produkcjami niezależnymi. Jego życie pełne jest pasji, a największą jego miłością pozostaje Szekspir.
Seria grafik "Alfabety istniej" inspirowana jest tomem poetyckim „alfabet” Inger Cgristensen w tłumaczeniu Bogusławy Sochańskiej wydanym przez Wydawnictwo LOKATOR w 2018 r.
Seria zawiera 14 prac o wymiarach 50 x 70 cm sporządzonych w 3 kopiach. Grafiki zostały wykonane w technice linorytu barwnego i odbite na papierze Fabriano Rosaspina 220 g/m2 w AtelierPIO w Krakowie w 2020 roku. Prezentacja projektu odbyła się w księgarni LOKATOR, 5 października 2023 roku.
PIO Kaliński – ur. w 1977 r. w Krakowie. Artysta, grafik, wydawca. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Romana Banaszewskiego. Autor esejów graficznych, m. in. „Paryż/Paris – Notatki ze spacerów”, „Passionate Journey”, „Samotność”, „Obiekty latające PIO”, „Notatki na marginesach Księgi niepokoju”, „Notatki metafizyczne”, „Życie jest gdzie indziej”. Autor ilustracji i okładek do książek, m. in. Fernanda Pessoi, Franza Kafki, Georgesa Pereca, Inger Christensen oraz Milana Kundery. Jego prace zyskały uznanie we Francji, czego dowodem jest monografia „Voyage en Auvergne” (2012). Autor licznych wystaw krajowych i zagranicznych (m. in. Guangzhou, Shenzhen, Clermont-Ferrand, Bratysława, Praga, Norymberga, Piran, Warszawa). Założyciel autorskiego wydawnictwa LOKATOR MEDIA. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Małgorzata Lebda – Ur. w 1985 roku w Nowym Sączu. Autorka sześciu książek poetyckich, w tym nagradzanych tomów „Matecznik” i „Sny uckermärkerów” (Nagroda Literacka Gdynia 2019). Ostatni tom zatytułowany „Mer de Glace” (Wydawnictwo Warstwy, 2021) został nagrodzony najważniejszą nagrodą poetycką w Polsce – Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej (2022). Doktor nauk humanistycznych i sztuk audiowizualnych. Felietonistka. Animatorka kultury. Redaktorka. Naukowczyni. Wykładowczyni na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ultramaratonka (we wrześniu 2021 roku pokonała, biegnąc, dystans 1113 kilometrów wzdłuż najdłuższej polskiej rzeki Wisły, realizując aktywistyczno-poetycki projekt „Czytanie wody”). Powieść „Łakome” (Wydawnictwo Znak, 2023) jest jej debiutem prozatorskim. Mieszka na wietrznej grani w Beskidzie Sądeckim.
Artificial architecture has developed considerably in recent years, giving studios, professionals, students, and passionate enthusiasts the tools to create striking interior and exterior scenes. The limitless ability of the human imagination, coupled with powerful AI tools, has created a possibility to conceive and visualise perfectly realised worlds of dreamy beach houses, utopian skyscrapers, and whimsical interiors.
Living in a Dream is a breathtaking compilation of architectural and interior wonders. This curated collection invites readers to wander through the corridors of limitless creativity, where every page unveils a new realm of aesthetic innovation. The book transcends conventional boundaries, offering a glimpse into the minds of visionary artists who have dared to dream beyond the ordinary.
Sam Lubell is a US-American architecture journalist and author of 10 architecture books like the Atlas of Never Built Architecture or the Mid-Century Architecture Travel Guide. With American Icons - The Architecture of the United States: Visions and Defiance (EU: August 20 / INT: October October 15), gestalten and Lubell publish a collection of the most iconic US buildings and thus an homage to the architectural masterpieces of the United States of the last 150 years.
Exploring boundless possibilities, the United States has unveiled a treasury of iconic buildings. Combining a deep respect for individualism with an unwavering optimism for the future, these structures are as varied as they are captivating. American Icons - The Architecture of the United States: Visions and Defiance delves into the visionary works that have defined American skylines. From the organic residences of Frank Lloyd Wright and Bruce Goff to Frank Gehry’s postmodernist objets d’art, the book showcases a myriad of groundbreaking architectural masterpieces. Enhanced with carefully curated professional photography, each page of this captivating book title unveils the stories behind these landmarks through insightful articles penned by architectural expert Sam Lubell.
A charismatic performer and frontman to Queen, Freddie Mercury is regarded as one of the greatest rock singers in music history.
Bursting with all the famed wit, wisdom and wisecracks that made the late, great showman’s larger-than-life career so compelling, this tiny tome is home to all of Freddie’s most famous, infamous, and funniest flights of spoken fancy. From controversial interview quotes to candid life philosophies, through his legendary performance at Live Aid in 1985 to his final days as a solo artist, everything he ever said (almost) is here.
“A lot of people slammed ‘Bohemian Rhapsody’, but who can you compare that to? Name one group that’s done an operatic single.”
Freddie, on ‘Bohemian Rhapsody’, interview with Circus magazine, March 1977.
“I think Queen songs are pure escapism, like going to see a good film – after that, people can go away, and go back to their problems.”
Freddie, on the magic of his band’s songs, interview with Melody Maker, May 1981.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
