"Musiałem ustąpić w centrum, ale tylko trochę, tylko na chwilę. Po zakończonej partii ścisnąłem mu dłoń, mówiąc: do zobaczenia w drużynie za rok albo dwa. Uśmiech miał wymuszony, rękę podawał tak, że jednocześnie prawe ramię się cofało, ale stał naprzeciwko, głowa w górze, jak gdyby gra się jeszcze nie skończyła. Spoglądał na mnie w sposób, z którego wynikało, ze moja psychologiczna kalkulacja się nie powiodła. Przeciwnie, czułem wtedy, ze stworzyłem sobie rywala na całe życie, że nasze przyszłe rozgrywki będą długie i gorzkie; fascynujące, ale w taki sposób, jakby się dwóch znakomitych kieszonkowców na przemian z czegoś ważnego okradało. Dopiero kiedy pochwałę powtórzyłem słowami, z których nawet moja przewrażliwiona matka nie mogła usłyszeć choćby śladu ironii, ukłonił się i odszedł. I to był pierwszy człowiek, którego zabiłem."
Karolina Kułakowska (ur. 17 listopada 1985) – polska poetka, prozaiczka i malarka.
Absolwentka Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie (dyplom z malarstwa w 2011). Zwyciężczyni wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich. Laureatka Nagrody Poetyckiej im. Kazimiery Iłłakowiczówny w 2013 roku za najlepszy debiut poetycki roku oraz nominowana w Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Złoty Środek Poezji” w 2014 roku na najlepszy poetycki debiut roku 2013 za tom Puste muzea. Mieszka w Rachowicach.
Ta książka w sposób oczywisty jest knajackim paszkwilem i donosem na naszą największą wartość, Ojczyznę, taką, jaką sobie sami zrobiliśmy i wywalczyliśmy. Zenon Kałuża, jak i jego możny protektor, nie kocha Polski i Polaków, nie jest godny tego, by nosić miano polskiego patrioty, prawdziwego Polaka, i jako taki sam się wykluczył z tej wspólnoty. On jest tam, gdzie wtedy stało ZOMO, i w swoim knajactwie na czarne mówi "czarne", a na białe "białe"! nie może być na to naszej zgody!"
Jarosław Jaszczur, poseł PIS
Oczywiście pan Kałuża ma swoje powody, by pisać to, co pisze, i twierdzić to, co twierdzi, ale my jesteśmy na drodze do prawdy od wielu lat i już niebawem do niej dotrzemy, a wówczas wszystkie machinacje pana Kałuży pod płaszczykiem udawania poezji i eseju - oraz kwestia siły i mocy bomby termobarycznej - wyjdą na światło dzienne i nie chciałbym być w jego skórze, gdy zainteresuje się tymi niezbitymi dowodami prokuratura. Dziękuje za uwagę, koniec oświadczenia.
Android Maciarenko, Komisja Zbrodni
Bardzo ciekawy tekst złożony z trzech nowel, które przybierają formę gatunku współcześnie wymierającego, który można by nazwać „minitraktatem filozoficznym”. Wraz z bohaterami przechodzimy pewną drogę, która stawia pytania o tożsamość człowieka, znaczenie i sens życia oraz poszukiwania miłości. Autor czerpie pełnymi garściami z tekstów kultury, jego tekst jest pełen ciekawych odniesień, on sam jest uważny, pewny tego, co chce napisać, i bardzo dobrze przygotowany.
Rocznik 1959, urodzony w Nowym Tomyślu (obecnie woj. wielkopolskie). Były żołnierz zawodowy, absolwent Wyższej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. W latach 1980-1995 służył w Garnizonie Skwierzyna.
Po zakończeniu służby manager i dyrektor oddziału kilku firm z branży ubezpieczeń na życie.
Literacko debiutował na portalu internetowym Nieszuflada. Autor pięciu tomików poetyckich: "suplement" i "z wędrówek po okolicy" (2007r.) - tomik "suplement" zdobył wyróżnienie w konkursie "Złoty Środek Poezji" w Kutnie, w 2008 roku; "ektoplazma" (2009r.), uhonorowana Lubuskim Wawrzynem Literackim, Zielona Góra 2009, "krwiobieg" (2017) i "dzień kreta" (drugi Lubuski Wawrzyn Literacki, 2019). Zestawy jego wierszy zdobywały nagrody i wyróżnienia w konkursach: II edycji Międzynarodowego Konkursu Poetyckiego "LIBERUM ARBITRIUM" (Zakliczyn 2007), II edycji Konkursu im. Witolda Gombrowicza (Czeladź 2007), o Laur Stowarzyszenia Żywych Poetów (Brzeg 2009), o liść Konwalii im. Zbigniewa Herberta (Toruń 2010) i innych.
Pisze teksty do utworów muzycznych.
Po wygraniu w 2006 ogólnopolskiego konkursu internetowego na tekst piosenki dla De Mono, na płycie "Siedem dni" znalazły się dwa jego teksty: "Nocne ćmy", "Tak, to koniec". Członek ZAiKS-U.
Powieść "Rozdanie" jest debiutem prozatorskim.
Wiedeńskie koło"" to powieść na motywach autobiograficznych, której głównym bohaterem jest miasto widziane oczyma emigranta z ogarniętych wojną Bałkanów w latach 90-tych XX w.
"Adamowski ma pióro i fantastyczny temat, dobrze wie jak zrobić użytek z jednego i drugiego. Przeczytałem z radością, zaciekawieniem, ale i z lękiem w duszy." - Łukasz Orbitowski
"To opowieści bawiące się tajemnicą, niedopowiedzeniem i tęsknotą, w których Bóg pojawia się w formie słowa, kochanka, zbawienia, a czasami mielonego kotleta. Dariusz Adamowski stworzył wielobarwne światy, z pozoru dobrze znane, ale ostatecznie zamieszkane przez intrygujące, mistyczne stworzenia. Wciągające!" - Robert Rient
Autor Ksiąg - kimkolwiek naprawdę jest - mało tego, że nie podziwia dzieła stworzenia, ale jestem przekonany - bo to jasno, myślę, wynika z jego utworów, choć nie wypowiedziane wprost - że nie tylko całe literackie dzieło Szekspira, ale i całe twórcze dzieło Boga uważa za niewarte nawet jednej łzy skrzywdzonego dziecka. Polecam. Sam bym lepiej tego nie napisał.
Fiodor Dostojewski
Bohaterowie prozy Boberskiego, zawartej w tomie pod nieskromnym tytułem Księgi, smagają raz złośliwą lub łagodną ironią, raz patosem, zawsze wysokiej próby, dwóch Bogów: Boga w niebie i Kobietę na ziemi, ale także śmieszności. Ich rozumny obłęd, jak to obłęd, czerpie pożywkę z tego, co mają w głowach, a że są to głowy naładowane książkami, nic dziwnego, że mieszczą się w nich rozmaite literackie, kulturowe ingrediencje, z pokaźnym udziałem dojrzałego i przejrzałego romantyzmu, cierpiącego na przerost samoświadomości.
Bolesław Prus
Bohaterowie tych opowiadań, miniatur i gawęd pielęgnują w sobie wstyd. Są koneserami, geniuszami wstydu. Wstydzą się za siebie, wstydzą się za innych, wstydzą się czasem za pana Boga. Znam to uczucie... Żałuję, że przeczytałem tę okrutną i okrutnie zabawną momentami książkę. Jestem po niej jeszcze bardziej zdołowany. W moim stanie ducha i ciała literatura już nie daje pociechy.
Franz Kafka
... w innym kontekście, powtórzmy jednak za Piłatem: czym jest prawda, osobliwie w literaturze? W Księgach, metodą znaną z Rękopisu znalezionego w Saragossie, na kolejnych stronach, w kolejnych splątanych wstępach, mottach, cytatach i nawiązaniach - otwierają się nie tyle nowe historie, co prawdy i fikcje zagnieżdżone w szkatułce z fikcją i prawdą. kim jest autor, czym jest sztuka: gdzie kryje się prawda ducha, a gdzie leży litera faktu? Literatura to rytuał, w którym nawet to, co powtarzane przez wieku, potrafi mieć moc oryginału.
Michał Cetnarowski
W prozie najnowszej oddającej los emigranta zawsze irytuje mnie i nuży ton frustracyjno-konfrontacyjny. W "Ziemi Wróżek" na szczęście go nie ma...
Mariusz Sieniewicz
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
