Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Książka jest uczciwą odpowiedzią na niezwykle aktualny temat eutanazji. Odznacza się ona wszechstronnym przedstawieniem problemu - medycznym, psychologicznym, socjologicznym i moralnym. (...) Jest napisana na wysokim poziomie intelektualnym, ale również z sercem; Czytelnik nie tylko otrzyma obiektywną wiedzę o eutanazji, ale czytając, wzruszy się.
"Sposób na umieranie" to opowieść rodziców Jane (w wieku dwudziestu pięciu lat Jane Zorza dowiedziała się, że ma raka - umarła pięć miesięcy później), którzy prosto i otwarcie ukazują wyjątkowo okrutny przebieg śmiertelnej choroby córki. Bezmiarowi cierpienia i fizycznego bólu nie mógł już sprostać ani szpital, ani ich pełna poświęcenia domowa opieka. Skazani na bierność obserwacji przerażających zmagań Jane z wyniszczającą chorobą, znaleźli jednak pomoc w hospicjum, gdzie ból stał się do zniesienia, strach przed śmiercią do pokonania, a miejsce braku nadziei i rozpaczy zajęło poczucie doniosłości tego, co ma nastąpić .
Zmiany w strukturze demograficznej, polegające na wzroście udziału ludzi starych w polskim społeczeństwie, generują wiele problemów, zwłaszcza w sferze polityki społecznej i gospodarczej. Wydłużanie się życia człowieka, przede wszystkim okresu starości, rodzi refleksję nad specyfiką i jakością tego etapu życia. Książka obejmuje główne zagadnienia dotyczące procesu starzenia w ujęciu demograficznym i indywidualnym. Zawiera charakterystykę źródeł starości biologicznej i psychospołecznej człowieka, prezentuje typowe dla wieku emerytalnego sytuacje kryzysowe oraz możliwości rozwojowe ludzi starych. Przedstawia także wyniki badań empirycznych na temat ich postaw edukacyjnych, edukacja bowiem stanowi ważny element w procesie utrzymywania autonomii oraz samodzielności osób starszych.
Naukowa wizja życia po życiu
W 2001 roku kardiolog, Pim van Lommel opublikował w renomowanym piśmie The Lancet wyniki swoich ośmioletnich badań nad doświadczeniem śmierci klinicznej u 344 pacjentów, którzy przeżyli w szpitalu zatrzymanie akcji serca.
Okazało się, że 62 osoby przeżyły doświadczenie śmierci klinicznej.
Artykuł stał się sensacją światową.
Czego śmierć może nas nauczyć o życiu
Codziennie masz mnóstwo spraw na głowie. Bardzo często dotyczą one załagodzenia konfliktów z kimś bliskim lub pozbycia się brzemienia winy. Niejednokrotnie pozostawiasz ich załatwienie na późniejszy dzień. Uważasz, że nie stanie się nic złego, jeśli dany temat odczeka jeszcze 24 godziny. A co, jeśli jutro nigdy nie nadejdzie?
James Van Praagh - medium o międzynarodowej sławie, producent i gość licznych programów telewizyjnych - zaprasza Cię na spotkanie z osobami, które nie zdołały zamknąć wszystkich spraw przed swoim odejściem z tego świata. Ukazuje on, jak wielkie piętno takie sytuacje wywierają na osoby żyjące oraz na życie pozagrobowe tych, którzy nas już opuścili.
Wina, żal uprzedzenia czy uraza - te wszystkie uczucia są nam aż za dobrze znane. Obciążają one nasze dusze i wiążą zarówno nas jak i naszych bliskich w kręgu wzajemnych uprzedzeń, który nie znika w momencie śmierci. Kręgu, który zatruwa życie osób będących na tym, jak i na tamtym świecie.
Poznaj konsekwencje tkwienia w toksycznych relacjach międzyludzkich i kurczowego trzymania się negatywnych emocji. Dowiedz się, jak wpłyną one na Twoje życie doczesne. Poznaj ich oddziaływanie na czekającą Cię wieczność.
A przede wszystkim - unikaj błędów, które już ktoś przed Tobą popełnił. Błędów, za które musiał płacić także po śmierci.
Kontynuacja Rozmów o śmierci i umieraniu
Rozmowy o śmierci i umieraniu to jedna z najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek zostały napisane na ten temat, która wciąż uważana jest za punkt odniesienia w opiece nad umierającymi. Błyskawicznie stała się bestsellerem, a magazyn „Life” nazwał ją „głęboką lekcją życia”. Tej druga część - Pytania i odpowiedzi na temat śmierci i umierania - zawiera pytania, które były najczęściej zadawane dr Kübler-Ross podczas wykładów, oraz jej empatyczne odpowiedzi.
Praca omawia proces dochodzenia do akceptacji końca życia, kwestie samobójstwa, terminalnej choroby, eutanazji, sposobu, w jaki należy powiedzieć pacjentowi o krytycznej chorobie, i radzenia sobie ze wszystkimi specyficznymi trudnościami związanymi ze śmiercią.
Pytania i odpowiedzi na temat śmierci i umierania stanowią niezbędne źródło dla lekarzy, pielęgniarek, członków duchowieństwa, pracowników socjalnych i laików mierzących się ze śmiercią i umieraniem.
Osoby, które muszą poradzić sobie ze śmiercią – czy jako przedstawiciele służb społecznych, przyjaciele, czy krewni – nie mogłyby znaleźć lepszej książki.
– Library Journal
Elisabeth Kübler-Ross – sławna na całym świecie lekarka, psychiatra, tanatolog, znana ze swojej pracy z dziećmi i chorymi na AIDS. To jej właśnie przypisuje się zainicjowanie ruchu hospicyjnego w Stanach Zjednoczonych.
Koncepcja positive aging – czyli pozytywnego starzenia się – to szkoła duchowej młodości w jesieni życia. Pogoda ducha i pozytywna energia decydują o tym, czy na starość odczuwamy więcej szczęścia niż bólu i trosk. Do szkoły myślenia positive aging przekonuje się coraz więcej terapeutów i starszych osób na całym świecie. Jednak sztuka pozytywnego starzenia się wymaga obszernej wiedzy o procesach zachodzących w naszych ciałach i umysłach w jesieni życia. Niniejsza książka dostarcza tę wiedzę.
Książka Pozytywne starzenie się otwiera nową erę w rozumieniu procesu starzenia się. Jest pouczającym poradnikiem dla wszystkich w jesieni życia oraz nieocenionym źródłem wiedzy dla ich opiekunów. Autor prezentuje najnowsze osiągnięcia w dziedzinie geriatrii i to, jak wpływają one na doświadczanie starości. Omawia:
historię i percepcję pojęcia starości,
style życia pomagające utrzymać pogodę ducha w starszym wieku,
koncepcje rozwoju ludzi dorosłych i różne trajektorie starzenia się,
sposoby radzenia sobie z powszechnymi problemami wieku dojrzałego: deficytem poznawczym, depresją, lękiem i psychologicznymi barierami szczęścia,
znaczenie postawy psychicznej wobec upośledzenia fizycznego,
problemy, jakich doświadcza człowiek poddany opiece geriatrycznej,
świadomość nadchodzącej śmierci i żal po utracie bliskiej osoby.
Podręcznik pierwszej pomocy
Margot Unbescheid od wielu lat wspiera matkę w opiece nad chorym na alzheimera ojcem. W swojej książce nie relacjonuje osobistego doświadczenia bezgranicznego bólu związanego z chorobą bliskiej osoby, ale opowiada bez upiększeń o rzeczywistości życia z chorym. Autorka udziela wielu cennych rad opiekunom i rodzinie chorego, z niezwykłą otwartością opisuje epizody z życia swojego ojca oraz własne zmagania z ośrodkami opieki zdrowotnej. Mówi o codziennym radzeniu sobie z nową sytuacją, o własnych lękach i zwątpieniu, a także o tym, jak poprzez trud życia z chorym zyskała poczucie własnej samodzielności i niezależności.
Seria Wielkie problemy naszych dzieci prezentuje historyjki psychoedukacyjne, służące zwerbalizowaniu problemu, a tym samym sprzyjające zrozumieniu lęków, obaw, niepowodzeń oraz pokazujące, jak należy sobie z nimi poradzić.
Serię kierujemy nie tylko do dzieci, ale przede wszystkim do rodziców i nauczycieli. Pozwoli im ona wspierać dzieci i będzie pomocą pedagogiczną w nabywaniu umiejętności rozwiązywania różnych trudności oraz budowaniu relacji z innymi, a uczniów uwrażliwi na potrzeby innych.
Pewnego dnia tatuś małej rybki nie wraca do domu. Mały Lin słyszy od mamy, że tatuś odszedł do innego świata i teraz pływa w oceanie nieba. Malec odkrywa, że choć taty nie ma przy nim, nadal będzie otaczać go opieką.
Rozmawiaj otwarcie z dzieckiem o życiu i śmierci. Najlepszym sposobem jest przedstawienie śmierci jako drugiej strony życia.
Znana jest opinia, że filozofia nie dostarcza rozwiązań, a jedynie zwraca uwagę na problemy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. Nie kwestionując jej, należy podkreślić, że zadaniem filozofii jest także przywracanie wartości słowom, które straciły znaczenie. Jednym z takich słów jest "śmierć", współcześnie używane raczej w kontekście etycznym i medycznym niż metafizycznym; mówiąc o godnej śmierci skupiamy się wszak na tym, jakie warunki umierania należy człowiekowi zapewnić. Nie negując wagi tej kwestii, nie można zapominać, że ma ona charakter wtórny, człowiekowi nie chodzi bowiem o to, jak umierać, lecz - dlaczego?
Problemu śmierci nie da się rozwiązać na płaszczyźnie technicznej, dlatego jednym z zadań filozofii jest przywrócenie metafizycznego i egzystencjalnego wymiaru śmierci. Ostatecznie bowiem to rozstrzygnięcia dotyczące istoty i racji śmierci leżą u podstaw naszych preferencji związanych ze sposobem umierania. Inaczej będzie pojmował własne odejście ten, kto wierzy w sąd ostateczny i życie wieczne, inaczej zaś ten, kto postrzega śmierć jako wyzwolenie lub naturalny kres życia. Usytuowanie problemu śmierci na płaszczyźnie metafizycznej nie znaczy, że pomijamy to, co w umieraniu najważniejsze, czyli wymiar osobowy. Przeciwnie, właśnie perspektywa metafizyczna pozwala zrozumieć, że śmierć powinna być interpretowana z perspektywy tego, kogo dotyczy; każda jest zatem moją śmiercią, śmiercią określonego mnie.
Nie wiemy wprawdzie, czym jest śmierć ani dlaczego jej podlegamy, nie tracimy jednak nadziei, że tkwi w niej sens, który prędzej czy później zostanie nam odsłonięty.
W obliczu cierpienia i lęku nieraz brakuje słów. Autor książki, dotykając trudnych doświadczeń bólu, choroby, śmierci, samotności, pokazuje, jak mówić, by słowa były jak uścisk, modlitwa i błogosławieństwo.
Książka składa się z dwóch części. W pierwszej prowadzone są rozważania na temat definicji lęku, sposobów jego rozumienia, uwarunkowań i znaczenia dla osobistego rozwoju. Jest to wiodąca część pracy, zawierająca myśli i spostrzeżenia wyrosłe z inspiracji badaniami, ale wyraźnie przekraczająca ich rezultaty. W części drugiej znalazły się zagadnienia metodologiczne i prezentacja wyników. Zmaganie się z tematyką śmierci to dotykanie nieznanego, trudno nadać mu adekwatną formę, by nie naruszyć rytmu odkrywania tajemnicy i nie spłoszyć narodzonych w ciszy myśli i wzruszeń.
Książka zawiera 28 rozpraw prezentujących różne płaszczyzny społecznego podejścia do choroby i śmierci. Swoje badania przedstawili nie tylko historycy, ale również socjologowie, politologowie, ekonomiści i badacze zajmujący się organizacją polityki społecznej i zdrowotnej.
W książce szczegółowo omówiono sposoby rozwiązywania problemów zdrowotnych i pielęgnacyjnych u pacjentów z różnymi schorzeniami przewlekłymi, niesamodzielnymi w wieku dojrzałym oraz w podeszłym wieku. Pierwsza część książki zawiera krótkie wprowadzenie z zakresu podstawowych pojęć dotyczących: opieki i pielęgnacji, modelu sprawowania opieki, zespołu terapeutycznego, potrzeb człowieka chorego oraz zakażeń szpitalnych. W drugiej części szczegółowo omówiono zasady pielęgnowania w różnych sytuacjach chorobowych oraz związanych z niesprawnością.
Książka adresowana jest przede wszystkim do osób kształcących się w zawodzie opiekun medyczny. Może być również przydatna dla pracowników socjalnych, asystentów osób przewlekle chorych oraz rodzinie.
Człowiek epoki przedindustrialnej odczuwa głęboką więź nie tylko z rodziną i sąsiadami, których spotyka co dnia - w jego świecie obecni są także ci, którzy już odeszli. Tak samo jak żyjący, zmarli mogą być "swoi" lub "obcy", przy czym niekoniecznie ten, kto był "swój" za życia, pozostawał "swoim" po śmierci.
A skoro obecność zmarłych między żywymi jest najzupełniej realna, ci zmarli którzy niegdyś byli "swoi" lecz przestali nimi być - wszystko jedno, z jakiego powodu - są szczególnie niebezpieczni. Ich istnienie narusza bowiem ład świata, pozbawia wspólnoty żywych poczucia bezpieczeństwa i drogowskazów moralnych.
Jak wspólnota strzeże się przed "obcymi" z zaświatów czy zawsze jej członkowie są zgodni w ocenie, kto jest "swój" a kto "obcy" - opowiada Paweł Duma, odwołując się do przykładów odkopanych w ziemi i odczytanych w archiwaliach. Archeolodzy znajdą tu mało znane zjawiska kulturowe, których pozostałości są często błędnie interpretowane przez badaczy. Historycy dojrzą rzadko opisywany w źródłach świat zwyczajów i przekonań ludzi nader odległych elit. A miłośnicy przeszłości dostaną niezwykłą sposobność wczucia się w emocje i wyobrażenia rządzące naszymi przodkami.
Prof. dr hab.. Borys Paszkiewicz
Niezwykła, poruszająca opowieść o miłości macierzyńskiej i synowskiej, a także o godnym umieraniu. Pisarz zbudował ją z fragmentów wspomnień matki, przy której łóżku czuwał w ostatnich miesiącach jej życia. Matka nie jest już tą piękną, elegancką, pachnącą damą, jaką pamięta z dzieciństwa. Myli osoby, plącze fakty, rozmawia z dawno zmarłymi członkami rodziny. W momentach świadomości, coraz krótszych, snuje fascynujące opowieści, z których wyłania się obraz życia i obyczajów tradycyjnej, muzułmańskiej rodziny. "Wspomnienia matki pozwoliły mi - pisze autor - zrekonstruować jej życie w starej medinie Fezu w latach 30. i 40. XX wieku, wyobrazić sobie jej radości i domyślić się jej frustracji". Matka, głęboko wierząca muzułmanka, jest całkowicie pogodzona ze śmiercią, a jej jedynym marzeniem jest umrzeć w otoczeniu dzieci. I to marzenie się spełnia.
"Raj leży u stóp matek", powiedział prorok Mahomet. Przypomina o tym pisarz wychowany w tradycji muzułmańskiej, ale żyjący w laickim społeczeństwie, w którym więzi rodzinne są coraz słabsze.
Tahar Ben Jelloun (ur. 1944 w Fezie) - marokański pisarz tworzący w języku francuskim i od wielu lat mieszkający we Francji. Autor licznych powieści, w tym "La Nuit Sacrée (polskie wydanie: "Święta noc"), wyróżnionej w 1987 r. Nagrodą Goncourtów oraz "Cette aveuglante absence de lumiere" (polskie wydanie: "To oślepiające, nieobecne światło"), za którą w 2004 r. otrzymał międzynarodową nagrodę Impac. W przekładzie na język polski ukazał się również: "dziecko z piasku", a także drobne teksty publikowane m.in. na łamach "Literatury na Świecie".
Siedem lekcji z niebios
Każdy z nas jest pochłonięty zadaniami podyktowanymi nam przez codzienność i na nich koncentrujemy swą uwagę. Większość z nas nie myśli o tym, że kiedyś to wszystko się skończy i przestanie mieć dla nas jakiekolwiek znaczenie.
Śmierć nie pozwoli nam zabrać na drugą stronę wypracowanych bogactw czy reputacji. W momencie śmierci nasze ciało - niezależnie jak piękne czy zadbane, stanie się wyłącznie pustą skorupą pozostałą po cielesnej powłoce. Co nas wtedy czeka? Czy wszystko, czego dokonaliśmy na ziemi straci sens i okaże się być pyłem na wietrze? Bynajmniej!
Poznaj świadectwo osoby, która przekroczyła kilkakrotnie granicę życia i śmierci. Za każdym razem udało się jej powrócić do tego świata i dzięki temu każdy z nas może dowiedzieć, się, co nas czeka, gdy ustanie ostatni oddech. A jak się okazuje, nie jest to wcale coś, czego powinniśmy się obawiać. Oczywiście, o ile zasłużyliśmy na przyjemności swoim postępowaniem tutaj.
Nie tylko dla każdego, kto stracił bliską osobę. Jednocześnie jest to 7 unikalnych lekcji z zaświatów umożliwiających odpowiedzialne kreowanie swego życia ziemskiego. Dowiemy się, jak postępować by zapewnić sobie szczęście w tym i przyszłym życiu oraz czy przyjdzie nam zapłacić za zło, które uczyniliśmy. Poznamy też nieznane dotychczas oblicze i sens modlitwy. Jest to przejmujący, osobisty i oparty na własnych doświadczeniach autora przekaz, który wleje otuchę w niejedno serce. Bo w końcu... śmierć nie istnieje!
Depresja obok otępienia jest najczęstszym schorzeniem psychicznym wieku podeszłego. Często przyjmuje maski somatyczne, bo osoby starsze rzadziej uskarżają się na smutek, częściej na rozmaite bóle, zaparcia i zmęczenie. Ponadto objawy depresji w wieku podeszłym, takie jak problemy z pamięcią, zaburzenia uwagi, zobojętnienie i utrata energii są interpretowane jako starzenie się. Trudności w diagnozowaniu wynikają też z tego, że oba zaburzenia - depresja i demencja - często występują jednocześnie.
Książka łączy w sobie cechy poradnika dla opiekuna z podstawowymi informacjami przeznaczonymi dla terapeuty (lekarza POZ, psychologa, pracownika socjalnego). Jest całościowym opracowaniem problemów depresji w starszym wieku. Otrzymała w 2006 roku nagrodę Brytyjskiego Stowarzyszenia Medycznego za najlepszą pozycję dotyczącą opieki nad osobami w wieku starszym.
Książka poświęcona jest w zasadniczej mierze rozważaniom nad literaturą romantyczną [?] w jednym z najbardziej charakterystycznych aspektów ? w aspekcie wrażliwości erotycznej. Jest to więc studium o stanach duchowych i osobliwościach obyczajów, ujęte według określonych typów bohaterów i wątków, które powracają z uporem niczym mity zrodzone ze wzburzonej krwi. [?] Sądzę, że w żadnej innej epoce literackiej zmysły nie były w sposób bardziej oczywisty podstawowym tematem dzieł wyobraźni. Lepiej więc zbadać tę orientację w jej historycznym rozwoju, niż powtarzać ze słuchu i prawie bez zastanowienia ogólnikowe obwinienia o zmysłowość i perwersję, którymi krytycy tego okresu zazwyczaj kwitowali tego rodzaju zainteresowania twórców
Mario Praz
Żałoba jest kroniką wydarzeń, jakie miały miejsce w Polsce przez pierwszych dziesięć dni po tragicznym wypadku samolotu pod Smoleńskiem. W katastrofie zginęła niemal setka reprezentantów państwa polskiego, z prezydentem Lechem Kaczyńskim na czele.
Żałoba pisana jest ze środowiskowej perspektywy, choć prezentuje także inne głosy: polityków, dziennikarzy, ludzi kultury. Zawiera teksty, wywiady, wspomnienia o zmarłych i komentarze, które wzbudziły wyjątkowe zainteresowanie czytelników witryny ?Krytyki Politycznej?.
Szanuję ludzi, nie szanuję symbolu. Szanuję każdą ofiarę Katynia, wtedy i teraz, każdego człowieka, który tam zginął. Nie szanuję Katynia jako symbolu polityki historycznej, polityki śmierci. [?] Żal mi załogi samolotu, żal mi BOR-owców? żal mi wszystkich na pokładzie tego samolotu, którzy nie wyznawali doktryny polityki historycznej, a jednak na jej ołtarzu zostali złożeni. Ich żal mi najbardziej.
Cezary Michalski
To, co widzę wokół, obnaża dojmujący brak alternatywnych, świeckich, ludzkich rytuałów zbiorowych. Pozwoliłyby one przeżyć wspólną traumę katastrofy w kojącej bliskości innych, w pełnej współodczuwania ludzkiej wspólnocie i nie popadać przy tym w neurotyczny teatr katolickiego nacjonalizmu.
Olga Tokarczuk
Wśród autorów: Zygmunt Bauman, Agata Bielik-Robson, Ryszard Bugaj, Kinga Dunin, Izabella Cywińska, Maciej Gdula, Manuela Gretkowska, Joanna Kluzik-Rostkowska, Ivana Krastev, Henryka Krzywonos, Bronisław Łagowski, Magdalena Łazarkiewicz, Andrzej Mencwel, Cezary Michalski, David Ost, Tomasz Piątek, Janusz Rudnicki, Sławomir Sierakowski, Małgorzata Szumowska, Magdalena Środa, Andrzej Walicki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
