Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Kazania pogrzebowe są dla uczestników i pomagają w spotkaniu z odchodzącym oraz w dziękczynieniu jemu oraz Bogu. Każda śmierć jest inna, tak jak inny w swej tożsamości jest człowiek. Kazanie pogrzebowe jest też pamiątką po zmarłym i pomaga w dostrzeżeniu tego, co mu zawdzięczamy. W Kościele przypomnienie osoby, która przekroczyła próg wieczności, jest modlitwą za nią.
Pierwszy blok zadań w dużej mierze opiera się na podstawowej wiedzy z zakresu historii dawnej i przełomowych wydarzeń z XX wieku, literatury, nauki, kultury, w tym muzyki. Odpamiętywanie zdarzeń o wartości ponadjednostkowej określa nie tylko poziom wiedzy ogólnej, ale i zakres zainteresowania aktualnymi zajściami w kraju i za granicą (sytuacją geopolityczną, zjawiskami społecznymi, ekonomią). Zadania przedstawione w niniejszej części bazują na weryfikowaniu pamięci deklaratywnej osoby trenującej pamięć. Pamięć deklaratywna dotyczy wiedzy przechowywanej w umyśle i rozgranicza się na dwa podsystemy: pamięć semantyczną (magazynującą znaczenia słów, koncepcji i wiedzę o świecie) i epizodyczną (wspomnienia o zdarzeniach z określeniem ich czasu, przestrzeni, okoliczności). W bloku zadań nr 1 wykorzystano głównie zasoby zamknięte w pamięci semantycznej.
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Proponowana książka wpisuje się w wielowymiarowe i wieloobszarowe sposoby poznania, poznawania, oglądu i opisu starzenia się i starości. Ma ona charakter interdyscyplinarny, a koncentruje się wokół społecznych teorii starzenia się i starości. Przeprowadzono w niej analizę różnych aspektów starzenia się i starości w perspektywie doświadczania jednostkowego oraz zbiorowego na poziomie indywidualnym i demograficznym, z wieloma odniesieniami do zadań oraz działań z pola polityki społecznej i pracy socjalnej. Umieszczając te rozważania i dociekania w paradygmacie aktywnego starzenia się, nie tylko uwypuklamy zalety, możliwości i potencjalności okresu starości, lecz także nie uciekamy od pokazywania opresyjności starzenia się i starości, ograniczeń i niemożności charakterystycznych dla tego okresu w życiu, a wszystko to w kontekście szeroko i wielopłaszczyznowo ujmowanych uwarunkowań jednostkowych, społecznych, rodzinnych, ekonomicznych, gospodarczych, zdrowotnych, często zawierających się w przedmiocie polityki społecznej.
W prezentowanej pracy zaproponowano dwa porządki oglądu starzenia się oraz starości i zjawisk z nią współwystępujących. W pierwszym zakres tematyczny podejmowanych rozważań obejmuje możliwości i ograniczenia kształtujące oblicza współczesnej starości i warunki społeczno-kulturowe procesu starzenia się – zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i społecznym. W drugim usystematyzowano treści opisujące starzenie się i starość oraz zjawiska i procesy z nią współwystępujące, tak aby podkreślić epistemologiczny walor książki, a jednocześnie jej elementarny, podręcznikowy charakter.
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, mimo wielu jej epistemologicznych, aksjologicznych, a także prakseologicznych walorów nie daje odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania o naturę starości i różnorodność jej przeżywania. Wierzymy, że rozbudzi w Czytelnikach ciekawość do dalszych pogłębionych teoretyczno-empirycznych poszukiwań i ustaleń.
Autorzy
W sytuacjach granicznych, np. w stanie miłosnego uniesienia czy podczas trudnej wspinaczki górskiej, najpełniej doświadcza się jedności tego, co powszechnie, choć błędnie, dzieli się na odrębne byty: ciało i duszę. Wówczas bowiem dwie sfery naszego ja zbliżają się do siebie i tworzą harmonijny związek – można wtedy mówić o witalności i zdrowiu człowieka. „Ogołoceni” ze wszystkiego (w przenośni – jak w górach, lub dosłownie – jak w seksie), odkrywamy jedność i wynikającą z niej moc naszej cielesno-duchowej natury. Wiek senioralny, zwany III wiekiem albo III tercją życia, jest zwieńczeniem ludzkich losów. Przebieg tej fazy zależy od wcześniejszych zdarzeń. Jednakże nawet gdy dotychczas ponosiliśmy porażki, zawsze jest czas, aby zmienić swoje życie. Aktywność i wgląd w siebie pozwalają odkryć pokłady sił, które z różnych powodów nie zostały do tej pory uwolnione. Sport i seks należą do najbardziej przystępnych, a jednocześnie efektywnych metod skoncentrowania się na sobie i aktualizacji potencjału wewnętrznego, a przez to – doświadczania radości. Jedna i druga forma działania wzmacnia zdrowie i może być traktowana jako jego wskaźnik. Obie stanowią najlepsze antidotum na stereotyp ukazujący seniora jako pacjenta geriatrycznego, który chcąc w miarę normalnie funkcjonować, musi systematycznie odwiedzać lekarza i przyjmować leki.
Księgi przeciwko śmierci Elias Canetti nigdy nie napisał. Pod datą 15 lutego 1942 roku zanotował: „Postanowiłem dziś, że będę spisywał swoje myśli przeciwko śmierci”. Stał się człowiekiem głęboko religijnym, w sensie, jaki sam nadawał temu słowu: poczucia związku ze zmarłymi. Wierzył, że w pozostających przy życiu są dusze zmarłych, potrzebujące pokarmu. Upatrując największe zagrożenie w przyczajaniu się do śmierci, całe dorosłe życie przygotowywał się do napisania "Księgi" w której miał z nią stoczyć ostateczną walkę. Przysięgi składane sobie po śmierci matki, setki wypisanych ołówków, tysiące kartek zapisków, z których jedna trzecia, czyli blisko dwa tysiące dotyczyła tematu śmierci... I po kres jego dni niemożliwość napisaniea pierwszego zdania "Księgi". Odszedł pozostawiwszy po sobie jedynie teczkę z kilkunastoma kartkami zatytułowaną "Księga zmarłych" oraz zapiski, w części publikowane w książkach które sam przygotował do druku, w części niepublikowane, notowane odręcznie, codziennie przez wszystkie lata współ-życia ze śmiercią. Czy to mało? Oszczędne w słowa, skondensowane myśli które latami obrabiał niby szlifierz kryształów
Życie zmienia się, ale się nie kończy
Śmierć to jedna z największych tajemnic naszego życia. Wielu próbowało ją zgłębić i odpowiedzieć na nurtujące każdego pytanie: jak to będzie? Papież Benedykt XVI, zapytany o to, czego spodziewa się po wieczności, odpowiedział po prostu: Cieszę się, że znowu zobaczę moich rodziców, rodzeństwo, przyjaciół, i wyobrażam sobie, że będzie tak samo wspaniale, jak było u nas w domu.
Podejście autorów jest konkretne i praktyczne. Rozwiewają oni wiele wątpliwości, które prędzej czy później ogarną każdego z nas. Jak towarzyszyć umierającym i zatroszczyć się o nich po śmierci? Po co się za nich modlić? Na czym polega symbolika obrzędów pogrzebowych? Co zrobić, gdy przyjdzie nam się mierzyć z tragedią utraty dziecka nienarodzonego – czy można je pochować i jak wygląda cała procedura? Czy świętość jest zarezerwowana tylko dla doskonałych?
Jest to przede wszystkim książka o nadziei, która towarzyszy każdemu chrześcijaninowi. W końcu w śmierci chodzi o to, żeby zobaczyć Boga i z Nim zostać.
Encyklopedia zawiera ponad 1400 haseł napisanych przez 250 wybitnych polskich znawców problematyki: z różnych dziedzin: nauki, medycyny, polityki społecznej, kultury, historii, literatury. Wiedza zawarta w tekstach haseł będzie przydatna: osobom starszym i ich opiekunom (np. apraksja, grupy samopomocy i pomocy wzajemnej), pracownikom służb społecznych (np. bezdomność ludzi starszych, modele opieki senioralnej), działaczom organizacji pozarządowych (np. czas wolny ludzi starszych, sport i aktywność sportowa ludzi starszych), nauczycielom i wychowawcom (potrzeby i postawy osób starszych, starość, choroba i niepełnosprawność jako lokalne problemy społeczne i in.), młodzieży szkolnej (projekty społeczne na rzecz osób starszych, społeczna rola babci i dziadka i in.), osobom duchownym (np. ars bene moriendi – sztuka dobrego umierania, człowiek stary w Kościele), działaczom samorządowym (np. centrum seniora, Długofalowa Polityka Senioralna), służbom porządkowym (człowiek stary w sytuacji przemocy, komunikacja z osobami z otępieniem, nadużycia wobec osób starszych i in.), działaczom kultury (np. platońska wizja starości, starość w filmie, w judaizmie, w Biblii, w filozofii), wszystkim osobom współtworzącym środowisko w którym żyją i żyć muszą osoby starsze lub niepełnosprawne (edukacja zdrowotna osób starszych, gerohigiena, orzekanie o niepełnosprawności, poradnictwo, pomoc społeczna i in.).
Od Redakcji
„Praca […] podejmuje trudną z uwagi na ograniczone dane próbę ustalenia zakresu implikacji istnienia i funkcjonowania przywilejów w zabezpieczeniu na starość w sferze finansów publicznych i osobistych oraz wpływu na rynek pracy. Autor wykonał interesujące badania ankietowe dotyczące postrzegania przywilejów oraz poszerzonej analizy badań obcych”.
dr hab. Ilona Kwiecień, prof. nadzw. Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
„Recenzowane opracowanie zostało przygotowane z bardzo głęboką znajomością przedmiotu badań, szczególnie w zakresie uregulowań prawnych i rozwiązań ekonomicznych. Bardzo wysoko oceniam wybór tematyki prowadzonych badań i analiz. Przywileje w zabezpieczeniu starości jak dotychczas nie doczekały się w polskiej literaturze przedmiotu tak szeroko ujmowanego opracowania”.
dr hab. Iwona Olejnik, prof. nadzw. Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu
Eschatologia w naszych czasach jest częścią pośmiertnej spuścizny Hansa Ursa von Balthasara.
Powstała jeszcze w latach poprzedzających II Sobór Watykański, doczekała się publikacji dopiero po śmierci Autora. Choć nie jest obszernym traktatem, zawiera większość podstawowych wątków rozważań dotyczących śmierci i zmartwychwstania, które Balthasar rozwijał w swoich kolejnych, znacznie lepiej znanych publikacjach.
Pomiędzy 1990 a 1995 rokiem dr Rick Strassman przeprowadził zatwierdzone przez DEA badania kliniczne na Uniwersytecie Nowego Meksyku, podczas których sześćdziesięciu ochotników otrzymało DMT jeden z najpotężniejszych znanych nam psychodelików. Niniejsza książka stanowi niezwykle szczegółowy opis owych sesji, stawiając przy tym pytania dotyczące natury ludzkiego umysłu oraz terapeutycznego potencjału psychodelików.DMT jest substancją występującą głównie w roślinach, ale produkuje ją także ludzki mózg. Wywołała ona u badanych szereg doświadczeń z pogranicza śmierci oraz przeżyć mistycznych. Wielu ochotników opisało niezwykle realistyczne spotkania z inteligentnymi istotami, przy czym na szczególną uwagę zasługują przypadki nawiązania kontaktu z obcymi. Niemal wszyscy uznali, że udział w badaniach był jednym z najważniejszych doświadczeń ich życia.Strassman łączy DMT z szyszynką, a więc miejscem, w którym, według Hindusów, znajduje się siódma czakra i które Kartezjusz nazywał siedliskiem duszy. W DMT: Molekuła duszy stawia on śmiałą tezę, w myśl której naturalnie uwalniane przez szyszynkę DMT umożliwia duszy wniknięcie do ciała oraz jego opuszczenie, towarzysząc także doświadczeniom narodzin i śmierci, osiąganiu najwyższych stanów medytacyjnych, a nawet seksualnej transcendencji. Strassman uważa także, że przypadkowe uwalnianie DMT może prowadzić do doświadczeń uprowadzenia przez obcych. Substancja ta, używana z rozwagą, może w znaczącym stopniu przyczynić się do dokładniejszego zbadania najbardziej mistycznych obszarów ludzkiego umysłu i ludzkiej duszy.
Według zen słowa są główną przeszkodą stojącą na drodze do zrozumienia. Najbardziej głębokie nauki zen nie mogą być przekazane za pomocą słów. Podobnie jest z wabi sabi. Trudno określić w kilku słowach, czym jest. To filozofia tak nieuchwytna, że nawet japońscy uczeni rozmawiają o niej jedynie w poetycki sposób, pozostawiając niewytłumaczalne niewytłumaczalnym. Wabi sabi można określić jako próbę wyrażenia miłości do życia zrównoważonej smutkiem wynikającym z nieuchronności końca. Bazuje na zasadach prostoty, pokory, powściągliwości, naturalności, radości i melancholii, jak również na zasadzie nietrwałości. Skłania nas do ponownego odkrycia intymnego piękna, które odnajdujemy w najdrobniejszych szczegółach tego, co oferuje nam natura.
Ta książka stanowi próbę wyjaśnienia ludziom Zachodu istoty wabi sabi. Być może dzięki niej zyskasz świadomość przejściowej natury ziemskich rzeczy i odkryjesz, jak subtelnie przyjemna jest ta nietrwałość. Wabi sabi to stan umysłu, który jest świadomy otoczenia i akceptuje je. Stopniowo przekonasz się, w jak doskonały sposób wabi sabi pozwala docenić czyste piękno życia. Piękno tkwi w pękniętej wazie, naturalnym kamieniu, dźwięku, jaki wydają krople deszczu uderzające o liście drzew. Dzięki tej książce będziesz myślał o wabi sabi jak o alternatywie dla świata pełnego pośpiechu i masowo produkowanych rzeczy. Być może zwolnisz, aby cieszyć się naturalnym pięknem. Jeśli zechcesz zacząć projektować w myśl tej filozofii, prędko się zorientujesz, jak subtelnej transformacji ulegną Twoje ciało, umysł i... dom.
W tej książce:
• Historia, czyli jak rozwijał się nurt wabi sabi
• Kultura, czyli jak japońskie poczucie piękna kształtuje wabi sabi
• Sztuka, czyli co określa wartości estetyczne wabi sabi
• Projektowanie, czyli jak tworzyć w stylu wabi sabi
• Duch, czyli uniwersalne przesłanie wabi sabi
Wabi sabi - poczuj słodycz ostatniej poziomki!
Myśl o śmierci zawsze wywołuje lęk. Boimy się cierpienia i tego, co nas czeka „po drugiej stronie”. Oto książka, która w sposób jasny, zwięzły i zrozumiały przedstawia nauczanie Kościoła o rzeczach ostatecznych. Rozważania opierają się na Piśmie Świętym, autorytecie soborów i papieży oraz świadectwie świętych i doktorów Kościoła. Mimo iż została napisana na długo przed soborem i wydana po raz pierwszy w 1944 r., nie straciła na aktualności. Jak pisze jej autor — lektura ma bowiem „pouczyć tych, którzy pragną światła” i „przysporzyć pociechy tym, którzy tęsknią za najbliższymi, którzy już odeszli”.
Autor niniejszej pracy Sługa Boży ks. Aleksander Żychliński (1889—1945) był nie tylko wybitnym polskim teologiem, wykładowcą i wychowawcą przyszłych księży, ale i prekursorem, jeśli chodzi o pracę wśród osób świeckich. Bardzo mu zależało, by prawdy wiary zostały przełożone na język zrozumiały dla wszystkich. Pragnął dzielić się z innymi tym, czym żył i co uważał za najcenniejsze. Zmarł w opinii świętości w wieku 56 lat jako niezwykle pracowity i doświadczony wieloma cierpieniami kapłan.
Kiedy w 1998 roku powstała strona internetowa założonej przez lekarza onkologa, dr. Jeffreya Longa, Fundacji Badań nad Doświadczeniem Śmierci, nikt nie spodziewał się, jakim sukcesem okaże się to przedsięwzięcie. Bardzo szybko Fundacja zyskała ogromną popularność i na zawsze odmieniła życie jej twórcy. Przez ten czas ponad cztery tysiące ludzi podzieliło się swoimi relacjami z doświadczenia śmierci. Przy tej ilości materiału do analizy, niniejsza książka jest najobszerniejszym studium nad zjawiskiem doświadczenia śmierci, jakie kiedykolwiek powstało.
Książka przedstawia świadectwa życia po śmierci i spotkania z Bogiem oraz niezwykłe wnioski płynące z tych nowatorskich i pionierskich badań. Praktycznie nie istnieją wcześniejsze studia zgłębiające temat, który został tu przedstawiony.
Zdałam sobie sprawę, że moje „Ja jestem” tym, kim rzeczywiście jestem, zawsze byłam i zawsze będę. Cóż za szczęście! Mogłam zdecydować, czy spocząć w tej prawdzie i zostać „po drugiej stronie” czy w dalszym ciągu „grać” w bycie wymyśloną osobą. Kiedy to sobie uświadomiłam, w myślach „odwróciłam się” i zobaczyłam światło, które było jaśniejsze niż milion słońc, a które jednak nie raziło moich oczu. Światło to promieniało wszechogarniającą i bezwarunkową miłością, „wyczuwałam”, że jest obdarzone zdolnością do odczuwania i że ma „obecność” - jakby było Bogiem.
Fragment książki
Sekrety młodego wyglądu, samopoczucia i sposobu myślenia na każdy dzień.
W książce "Wspieraj swój mózg - odmładzaj się" bestsellerowy autor i wybitny psychiatra dr Daniel G. Amen przedstawia swój łatwy do zastosowania i przeciwdziałający starzeniu program. Dowiesz się m.in.:
Jak poprawić pamięć, nastrój, możliwości koncentracji i zwiększyć zapas energii.
Jak zmniejszyć ryzyko choroby Alzheimera i innych form otępienia.
Co jeść, żeby przedłużyć sobie życie.
Jak zmniejszyć widoczne oznaki starzenia i sprawić, żeby skóra wyglądała piękniej i zdrowiej.
Czym wspomagać mózg po urazach, udarach, wyjściu z nałogu albo zatruciu. Jak zwiększyć szanse na to, żeby żyć dłużej i wyglądać młodziej.
Wykorzystując strategie postępowania zdrowe dla mózgu, szczegółowo przedstawione w tym poradniku, możesz przechytrzyć geny i spowolnić proces starzenia.
O przeżyciach i zadaniach podeszłego wieku, sposobie przeżywania jesieni życia, traktowanej jako szansa na nową dojrzałość i nową przydatność, a jest to, jak przekonuje autor: ""[...] możliwe do osiągnięcia, zwłaszcza na płaszczyźnie nadprzyrodzonej wiary. Chodzi o duchową młodość i duchową aktywność na tym etapie, który zewnętrznie wydaje się być czasem nieporadności i klęski"".Ks. dr. Marian Pisarzak MIC (ur. 1937 r.) ukończył studia teologiczne i uzyskał stopień doktora na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W okresie wielu lat posługi kapłańskiej był rektorem i wykładowcą liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Marianów w Lublinie, przewodniczącym zakonnych komisji (m.in. ds. liturgii), cenzorem. Jest autorem kilkuset artykułów i publikacji książkowych, głównie z zakresu liturgiki oraz historii i duchowości mariańskiej. Obecnie pracuje w Instytucie Historii i Duchowości Mariańskiej i posługuje w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.
Badając wschodzący rynek tekstów literackich i filmowych o starości (zwłaszcza obarczonej demencją), powstałych w Europie po 1970 roku, przekonujemy się, że ich liczba rośnie w miarę wydłużania się naszego życia i proporcjonalnie do lęku, zwłaszcza młodych ludzi, przed utratą kontroli, niezależności, pozycji w społeczeństwie. Społeczeństwa, w których długie życie stanowi wartość, zdecydowanie starość odrzucają. Nikt nie chce być stary.
Lista paradoksów jest długa.
Zebrane teksty kultury pokazują, czego, ceniąc długowieczność, wolelibyśmy zarazem nie wi(e)dzieć. Przynajmniej dopóki sami się „tam” nie znajdziemy. Mówią wiele o nas, społeczeństwie i jego wartościach. Odsłaniają złożony mechanizm uwarunkowań i zależności, przecinających czy raczej łączących rodziny, pokolenia, a nawet społeczeństwa, które te teksty wytworzyły.
Wyniku zaprezentowanych w książce badań nie sposób łatwo streścić. Ich miarą jest to, że rodzą potrzebę refleksji nie tylko u „zawodowo zainteresowanych”. Jeśli będziemy mieli szczęście, nam także uda się zestarzeć i przekonać na własnej skórze, że starość jest bardziej kwestią stojących za nią wartości niż metryki. Ta książka może nam pomóc przygotować się do starości.
Poruszając się po kontrowersyjnych terytoriach – choroba otępienna, bankrutujący system opieki, migracja opiekunów – Co z tą starością? pokazuje, dlaczego coś tak „naturalnego” jak starzenie się z punktu widzenia moralnego może stać się nie do wytrzymania.
O pracy w opiece nad osobami starszymi za granicą, jest tyle historii ile jest opiekunek (opiekunów) ale najwięcej prawdy dowiadujemy się podczas podróży, bo dojeżdżając do celu, każde z nas idzie w swoją stronę i staje się anonimowym.
O tym jaka jest rzeczywistość, można przekonać się osobiście, zostając opiekunką lub opiekunem osób starszych, nie tylko w Niemczech.
Swoje doświadczenia, oraz przeróżne sytuacje i przygody, jakie zdarzyły mi się podczas pracy w Niemczech, opisałam w kolejnych rozdziałach mojej książki, natomiast zasłyszane opowieści od innych opiekunek, przedstawiłam między innymi w formie pytań w jej zakończeniu.
Eschatologia jest częścią doktryny religijnej, która odnosi się do rzeczy ostatecznych w perspektywie indywidualnej - pojedynczego człowieka - jak i kosmicznej - całego świata. Zajmuje się więc zagadnieniem sensu śmierci oraz istotą przyszłego życia, a także kwestiami końca dziejów i obrazem nowego świata. Między innymi zawiera doktryny na temat sądu ostatecznego oraz świata pośmiertnego, w którym dusza odbiera nagrodę lub karę.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
