Najnowsza książka Monroe’a to trzeci tytuł w serii (po kultowych Dalekich podróżach oraz Podróżach poza ciałem), bardzo osobisty i uzupełniony o doświadczenia innych osób. Opowieść o tym, co racjonalnie niepewne okazuje się bliska każdemu, kto kiedykolwiek mierzył się z nieznanym. Monroe uczy nas jak pokonać strach – „największą barierę w rozwoju człowieka” – a każdą obawę przekuć w ciekawość tego, co nowe. Pomaga zmierzyć się z tym co nieuchronne – ze śmiercią. Pokazuje, że dopóki żyjemy nie zrozumiemy geniuszu stworzenia.

Autor, nawiązując do dawnego zwyczaju egzorty pogrzebowej, pragnie przybliżyć czytelnikowi wagę problemów związanych z bolesnym dniem pogrzebu. Łacińskie słowo exortus oznacza tyle co początek, wchodzenie na górę, wstępowanie, patrzenie ku czemuś, co daje nadzieję. Stąd też pojawia się propozycja takiego chrześcijańskiego patrzenia na życie, śmierć i towarzyszące pogrzebowi przeżycia, które daje nadzieję. Zbiór mów pogrzebowych ks. Alojzego Drożdża, znanego polskiego duchownego i teologa, zawiera teksty, które mogą owocnie poprowadzić do refleksji nad miejscem wiary i Boga oraz nad sensem cierpienia i śmierci w życiu chrześcijanina, a także pomóc wiernym w przeżywaniu tego trudnego czasu, jakim jest strata kogoś bliskiego. Odbiorcy: - księża, szukający pomocy w dotarciu z Dobrą Nowiną do wiernych pogrążonych w smutku po stracie bliskich i członków rodziny - wszyscy szukający mądrych medytacji biblijnych i refleksji nad życiem i śmiercią. Dlaczego warto nabyć tę książkę? - niezbędna pomoc w posłudze każdego duszpasterza, zawierająca gotowe przykłady mów pogrzebowych, pełne przykładów z życia codziennego i cytatów z tekstów kultury poruszających wyobraźnię słuchaczy - autor jako teolog i jednocześnie duszpasterz z wieloletnim doświadczeniem w niebanalny sposób tłumaczy sens śmierci i cierpienia w życiu każdego chrześcijanina oraz dzisiejsze problemy związane z kryzysem wiary w Polsce, takie jak konsumpcjonizm i laicyzm.

Książka powstała na życzenie czytelników mojej poprzedniej publikacji Starość. Skarb do odkrycia. Temat starości jest mało obecny we współczesnej literaturze, stąd duże zainteresowanie przywołaną książką i prośba o napisanie drugiej części. Każdy człowiek ma swoją historię i swoje problemy. I tak jak było w pierwszej części: wiele opisanych historii jest prawdziwych, bo opowiedzieli mi je czytelnicy na spotkaniach autorskich lub spisali i przysłali z nadzieją na opublikowanie, za co im serdecznie dziękuję. Mam nadzieję, że Starość niejedno ma imię zostanie przyjęta równie ciepło i niejednemu czytelnikowi pomoże godnie i mądrze przeżyć starość oraz przygotować się na odejście do wieczności. Tematowi odejścia poświęciłam sporo miejsca w niniejszej publikacji, ponieważ jest mi bardzo bliski, gdyż sama musiałam uporać się ze stratą męża i żałobą. W wielu fragmentach książki opisałam moje osobiste przeżycia, rozmyślania i przedstawiłam próbę zmierzenia się z problemem utraty najbliższej osoby i wdowieństwem. Nie ja jedna straciłam męża i zostałam wdową. Problem ten dotyka wiele osób. Nie wszyscy dobrze sobie z nim radzą. Żywię nadzieję, że niniejsza książka im w tym pomoże. Autorka

W cywilizacji zachodniej trwa proces wypierania śmierci zarówno z życia społecznego, jak i jednostkowej świadomości. Umieranie i śmierć ulegają zbanalizowaniu, śmierć wydaje się obca i nieoswojona. Śmierć jest raczej tabuizowana i uznaje się ją za niepożądaną, dlatego jest objęta zakazem manifestowania, który ma powstrzymać ludzi od nadmiernego okazywania smutku i żalu. Tabu dotyczy rzeczy wyjątkowych, nienormalnych, form pośrednich między dwoma stanami odpowiednio sklasyfikowanego przez człowieka Uniwersum, na przykład sacrum i profanum, nadprzyrodzonego i ziemskiego. Śmierć Jana Pawła II zakwestionowała większość współczesnych przekonań i wyobrażeń dotyczących umierania oraz społecznej roli umierających. Odchodzenie polskiego papieża, poprzedzone wieloletnim zmaganiem się z chorobą i niedołęstwem, przypomniało świadkom tego aktu, że tradycja żegnania członka społeczności wymaga od nich spełnienia odpowiednich rytuałów i obrzędów. Stało się tak w świecie, w którym towarzyszenie umierającemu jest zaniechaną praktyką, dawna sztuka dobrego umierania – ars bene moriendi – ulega zapomnieniu, a konającego człowieka umieszcza się w szpitalu, gdzie dochodzi do jego urzeczowienia i gdzie nie ma miejsca na długie pożegnanie w rodzinnym gronie.

Niniejszy słownik to specjalistyczna publikacja kierowana do osób wykonujących pracę opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Słownik posiada zarówno układ polsko-niderlandzki oraz układ niderlandzko-polski i zawiera dwa typy haseł. Pierwszą grupę stanowią najbardziej potrzebne zwroty medyczne obejmujące najczęstsze schorzenia, badania, lekarstwa oraz metody i procedury terapeutyczne. Wszystkie hasła w tej grupie zawierają definicje. Umożliwia to nie tylko komunikację w języku niderlandzkim ale również ułatwia właściwe zrozumienie terminów medycznych. Bogaty zbiór haseł specjalistycznych sprawia, że publikacja może być przydatna również dla personelu świadczącego bardziej specjalistyczne usługi medyczne. Druga grupa haseł to bardziej ogólne słownictwo potrzebne w codziennej pracy opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Hasła ogólne nie posiadają definicji, chyba że w danej sytuacji może zachodzić wątpliwość co do znaczenia. Hasła z obu grup są przedstawione w porządku alfabetycznym. Zarówno hasła specjalistyczne, jak i ogólne zawierają liczne przykłady użycia.

Książkę tę kieruję do wszystkich ludzi, bez względu na kolor ich skóry czy wyznanie, bowiem każdy z nas zetknie się kiedyś ze śmiercią własną lub cudzą. Do wydarzenia tego trzeba się odpowiednio przygotować, a w szczególności, gdy jest się chorym, w podeszłym wieku lub gdy ma się w rodzinie kogoś, kto wielkimi krokami zbliża się do przejścia nazywanego potocznie "śmiercią". Jeżeli utraciłeś kogoś bliskiego i jesteś w żałobie, to książka ta jest w sam raz dla ciebie. Mądrość tu zawarta pomoże ci również uleczyć traumatyczne przeżycia z przeszłości wynikające ze śmierci bliskich ci osób. Wydanie w języku niemieckim.

Książkę tę kieruję do wszystkich ludzi, bez względu na kolor ich skóry czy wyznanie, bowiem każdy z nas zetknie się kiedyś ze śmiercią własną lub cudzą. Do wydarzenia tego trzeba się odpowiednio przygotować, a w szczególności, gdy jest się chorym, w podeszłym wieku lub gdy ma się w rodzinie kogoś, kto wielkimi krokami zbliża się do przejścia nazywanego potocznie "śmiercią". Jeżeli utraciłeś kogoś bliskiego i jesteś w żałobie, to książka ta jest w sam raz dla ciebie. Mądrość tu zawarta pomoże ci również uleczyć traumatyczne przeżycia z przeszłości wynikające ze śmierci bliskich ci osób. Wydanie w języku hiszpańskim.

 Dziwny tytuł tej książki bez wątpienia zasugeruje tym, którym wpadnie ona w ręce przypadkiem, by jej nie czytać. Stwierdzą, że nie można pokonać śmierci. Któż jednak wie, jak jest naprawdę? Autorka tej pracy odkryła prawo, zgodnie z którym można pokonać śmierć i zapragnęła przedstawić, jak doszła do tego przekonania, które zasługuje na głęboką rozwagę wszystkich ludzi. Pytanie o to czy można pokonać śmierć większości ludzi wyda się zapewne głupie, tak jak będą mieli za głupca kogoś, kto próbuje zadawać je poważnie i spodziewa się poważnej odpowiedzi. A jednak to pytanie jak najbardziej poważnie zadawały sobie największe umysły. Jeden z nich, ceniony najwyżej w świecie chrześcijańskim, odpowiedział na nie twierdząco i absolutnie wprost. Święty Paweł powiedział: "Ostatni wróg, jaki zostanie pokonany, to śmierć." Mówił, że kiedy człowiek pokona wszystkich swoich wrogów pozna prawa błyskawicy i obejmie nad nimi kontrolę, a wichry i fale staną się jego sługami i będą wypełniały jego rozkazy.

Doskonały podręcznik poruszający zagadnienie psychologii starości. Całościowe ujęcie tematyki wieku starszego przewidziane jest w programie studiów na kierunku psychologii. O częstych zaburzeniach zdrowia psychicznego i somatycznego, dotykających ludzi starszych, wszyscy doskonale wiemy. Nie wszyscy jednak zdajemy sobie sprawę, czym jest potencjalność tych osób oraz jak wartościowych ich zdolność do radzenia sobie z problemami życia codziennego. Niniejsza lektura skierowana jest przede wszystkim do studentów psychologii, pedagogiki i medycyny. Idealna będzie także dla profesjonalistów i wolontariuszy, których pasją jest wspieranie ludzi starszych.   

Kiedy jeden z przyjaciół Bernda Heinricha poważnie zachorował, zapytał, czy Heinrich byłby gotów wyprawić mu „zielony pogrzeb” w swojej posiadłości w lasach Maine. To był impuls, który skłonił wybitnego biologa do rozważań nad zagadnieniem fascynującym go od dawna. Czym w świecie zwierząt jest śmierć? Jak różne gatunki traktują przechodzenie na drugą stronę? Czy poznanie procesów zachodzących w naturze może przynieść człowiekowi duchowe korzyści? Żeby odpowiedzieć na te pytania, Heinrich obserwował niesamowite zachowania istot, których ludzie na ogół nie dostrzegają, a jeśli już, to często odwracają się z obrzydzeniem. Efektem tych obserwacji jest wyjątkowa książka, w której opisał tak niezwykłe – z naszego punktu widzenia – zdarzenie jak pogrzeb myszy wyprawiony przez chrząszcze grabarze. Zbadał też sposoby porozumiewania się kruków, które są „naczelnymi grabarzami” w krainach północnych, „niezamierzoną współpracę” wilków i dużych kotów, lisów i łasic, bielików i kowalików, które pomagają jedne drugim żerować w najtrudniejszym zimowym okresie. Przyjrzał się też uważnie temu, gdzie i w jaki sposób odwieczną i doniosłą rolę padlinożerców i grabarzy odgrywają ludzie, umożliwiając tym samym nie przemianę prochu w proch, lecz przemianę życia w życie.

Przekazy "innych światów" zawsze były odbierane przez ludzi. Niektóre uznawane są za natchnione pisma mistyczne o znaczeniu sakralnym. Zawierają informacje i nauki najczęściej niedostępne ludziom w zwykłym trybie poznawczym. Autorstwo przekazów przypisuje się istotom nie przejawiającym się aktualnie na ziemskim planie materialnego życia. Życie pośmiertne jest obecnie tematem badań naukowych. Ludzkość, odrzuciwszy wcześniejsze przesądy i uprzedzenia, zaczyna porozumiewać się z tymi, którzy już odeszli. W książce tej autor, kapłan i teolog, po raz pierwszy ujawnia materiały zgromadzone przez wielu uczonych, które świadczą o tym, że po tam tej stronie nadal żyją nasi bliscy i pragną nam pomóc, udzielając wskazówek i rad, a także wspierając nas w naszych kłopotach. Z przekazów tych, głównie głosów zarejestrowanych na taśmie magnetofonowej, dowiadujemy się również, co dzieje się na tym drugim świecie i jak jest on zorganizowany. Ta fascynująca książka burzy dotychczasowe koncepcje wszechświata, zarówno w sensie religijnym, jak i świeckim. Stanowi istotny przełom w pojmowaniu zjawiska, jakim jest śmierć. Budzi refleksję i nadzieję. Kup zestaw książek Farnçois Brune. Razem taniej!

Życie nie kończy się w chwili śmierci – to już jest oczywiste dla czytelnika poprzednich książek ks. François Brune’a. Ale zawsze ciekawi nas jak tam jest po tej drugie stronie, co nas tam czeka, jak będziemy się czuli i jaką będziemy mieli świadomość.Świadectwa o życiu po tej i tamtej stronie śmierci Życie nie kończy się w chwili śmierci – to już jest oczywiste dla czytelnika poprzednich książek ks. François Brune’a. Ale zawsze ciekawi nas jak tam jest po tej drugie stronie, co nas tam czeka, jak będziemy się czuli i jaką będziemy mieli świadomość. Niniejsza książka nie odsłania wprawdzie kurtyny oddzielającej nas od tamtego świata, ale wzbogaca naszą wiedzę o nowe świadectwa, a autor stara się wyciągnąć z nich wszelkie treści dotyczące tego i tamtego świata, porównać z tym, co już wiemy z wcześniejszych przekazów i usystematyzować. Jeżeli dla kogoś temat życia po śmierci jest interesujący, nie może pominąć nowej książki ks. Brune’a. Niniejsza książka nie jest kontynuacją poprzedniej. Umarli mówią do nas, która kończyła się zjednoczeniem z Bogiem. Nie można pójść dalej. Nie znajdziemy jednak w tej nowej pracy powtórzenia tego, co rozdział po rozdziale wówczas rozważałem. Będzie to swego rodzaju uzupełnienie, niezbędne po pierwsze dlatego, że pojawiły się nowe badania w analizowanych wcześniej dziedzinach, a po wtóre dlatego, że wskazano zupełnie nowe drogi, o których koniecznie trzeba mówić. Cel mojej pracy pozostał taki sam: pragnę przedstawić możliwie najszerszemu gronu czytelników wszelkie informacje, które mogą podtrzymać wiarę w natychmiastowe życie po śmierci, a także ukazać, co czeka nas w tym nowym życiu aż do chwili, gdy będziemy mogli naprawdę dzielić chwałę Bożą, czyli Jego miłość.

„Niech będzie błogosławiony Bóg, który zechciał wziąć mnie w swe ramiona, a jednocześnie pozostawił w waszych... bo jestem nadal z wami, bardziej, niż kiedy przebywałem na ziemi. Zbyt wiele rzeczy mnie pasjonowało, wzywało, budziło we mnie pragnienie, by żyć w pełni, i ŻYJĘ w pełni!". To słowa zmarłego, zapisane przez jego matkę, której rękę prowadził. W tym samym zeszycie zanotowała własną odpowiedź. Potem syn znów przejął kontrolę nad jej dłonią i dialog toczył się, toczył... Szaleństwo? „Zwykła" projekcja podświadomości? Jesteście pewni? Sytuacje tego rodzaju zdarzają się częściej, niż sądzicie, i nie dają się tak łatwo wytłumaczyć. Jeśli przeczytacie tę książkę, zrozumiecie dlaczego. I może dzięki niej życie nabierze dla was nowego sensu, może poczujecie odwagę, której dotąd wam brakowało. Tego z pewnością pragnąłby młody „zmarły", którego słowa właśnie zacytowałem. To jedyny powód, dla którego napisałem tę książkę. Z pewnością straciliście kiedyś osobę, która była dla was bardzo ważna, bez której nie wyobrażaliście sobie życia. Przydarza się to każdemu z nas. Znacie odgłos ziemi spadającej na drewniane wieko trumny i pustkę domu, której nic nie potrafi zapełnić. Jak ja, jak my wszyscy, zadawaliście sobie wówczas pytanie, co stało się z tymi wszystkimi doświadczeniami, radosnymi i bolesnymi, z drobnymi zdarzeniami codzienności i wyjątkowymi doznaniami. Co zostało z przeżytych wrażeń, emocji, uczuć, trosk, nadziei, myśli, radości i cierpień? Czy naprawdę wszystko to obróciło się w nicość, jakby nigdy nie istniało? Mówi się często, że zmarli żyją w pamięci tych, którzy ich znali i kochali. Nie okłamujmy sami siebie! Niczego nie udawajmy! To wspomnienie o nich żyje, nie oni! A kiedy ci, którzy ich pamiętają, sami odejdą, czy wówczas będzie tak, jakby nigdy nie istnieli, czy przeszłość zniknie, jak znikają z powierzchni wody zmarszczki po wrzuconym kamieniu? Jestem przekonany, że nie. Powiecie, że nie jest niczym dziwnym, iż wierzę w życie wieczne, jestem przecież księdzem (niewątpliwie wyczytaliście o tym na okładce). No cóż! To nie takie proste! Przede wszystkim dlatego, że nasze teksty liturgiczne wymagają interpretacji. Mówi się w nich o zmarłych, którzy „będą spoczywać" aż do ostatniego dnia, kiedy to Bóg ich „obudzi". Czyli mieliby spać pod ziemią przez stulecia i tysiąclecia! Wybaczcie, ale rzeczywistość jest inna. Nasi zmarli są bardzo zajęci. Wiemy o tym od nich samych. Ich zajęcia to głównie opieka nad nami, żywymi. Poznacie świadectwa, które zmarli z pewnej rodziny (zwłaszcza dwóch spośród nich) przekazali dzięki pomocy bliskich, pozostałych na tym świecie. W jaki sposób? Poprzez zjawisko spontanicznej mediumiczności określane jako „pisanie automatyczne" bądź „pisanie intuicyjne, natchnione...". Każda z nazw uwypukla inny aspekt tego zjawiska. Pisanie tego rodzaju nazywamy „automatycznym", ponieważ osoba odgrywająca rolę medium jedynie trzyma długopis, a jej ręka wydaje się poruszać sama, realizując wolę zmarłego przebywającego na stałe w zaświatach, czyli w wymiarze rzeczywistości, do którego przechodzimy po śmierci. Charakter pisma może być charakterem pisma zmarłego. Ekspertyzy grafologiczne niejednokrotnie to potwierdzały, pozbawiając wiarygodności wyjaśnienie mówiące o projekcji podświadomości piszącego. Wiadomości z tamtego świata od Jeana Wintera i Geralda De Dampieree`a Książka jest zapisem wiadomości od zmarłego syna i innych krewnych, które przez ponad czterdzieści lat otrzymywały za pomocą pisma automatycznego trzy pokolenia tej samej rodziny. Te kontakty to zarówno poruszająca historia rodzinnej miłości, która przekracza granice śmierci, jak i dokładne opisy warunków życia po śmierci, a zwłaszcza związku, który łączy żywych i „umarłych”, przyczyniając się do rozwoju duchowego jednych i drugich. Nie są one przekazywane po to, by wzbudzić sensację - nadawcy kierują je do członków własnej rodziny. Z dnia na dzień, z miłością i oddaniem, dzielą się swoimi odkryciami zjawisk i praw panujących w zaświatach. Ich egzystencja, choć przepełniona radością i pięknem, nie jest jedynie „wiecznym spoczynkiem”. Są powiązani więzami miłości z wyższymi planami i angażują się w różne misje służące wyższym celom. Przynależąc do innego świata, pomagają i edukują tych, którzy pozostali na ziemi i często są zagubieni, ponieważ nie znają miejsca swojego wiecznego przeznaczenia. Znany na całym świecie specjalista od transkomunikacji, ojciec François Brune, opatruje wiadomości z zaświatów obszernym komentarzem i wyjaśnia ich zawartość, czerpiąc z dziedzictwa literatury na temat kontaktów z zaświatami. Kup zestaw książek Farnçois Brune. Razem taniej!

OPIEKUN OSÓB CHORYCH I STARSZYCH- pomocny dla opiekunów, rehabilitantów, pielęgniarek w domach prywatnych i specjalistycznych placówkach- fachowe słownictwo medyczne- słownictwo ogólne przydatne w pracy opiekuna (prowadzenie domu, sprzątanie itp.)- rozmówki zawierające zwroty przydatne przy pracy z osobą chorą / niepełnosprawnąOpracowanie Opiekun osób chorych i starszych to specjalistyczna publikacja kierowana do osób wykonujących pracę opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Publikacja składa się z części słownikowej oraz części z rozmówkami.Część słownikowa posiada zarówno układ polsko-norweski oraz układ norwesko-polski i zawiera dwa typy haseł. Pierwszą grupę stanowią najbardziej potrzebne zwroty medyczne obejmujące najczęstsze schorzenia, badania, lekarstwa oraz metody i procedury terapeutyczne. Wszystkie hasła w tej grupie zawierają definicje. Wszystkie hasła w tej grupie zawierają definicje. Umożliwia to nie tylko komunikację w języku norweskim ale również ułatwia właściwe zrozumienie terminów medycznych. Bogaty zbiór haseł specjalistycznych sprawia, że publikacja może być przydatna również dla personelu świadczącego bardziej specjalistyczne usługi medyczne.Druga grupa haseł to bardziej ogólne słownictwo potrzebne w codziennej pracy opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Hasła ogólne nie posiadają definicji, chyba że w danej sytuacji może zachodzić wątpliwość co do znaczenia.Hasła z obu grup są przedstawione w porządku alfabetycznym. Zarówno hasła specjalistyczne, jak i ogólne zawierają liczne przykłady użycia.Część z rozmówkami zawiera rozmówki polsko-norweskie obejmujące ponad 350 zwrotów szczególnie przydatnych dla osób wykonujących pracę opiekuna.Rozmówki podzielone są na kilka grup tematycznych. Największą grupę stanowią zwroty bezpośrednio związane z opieką. Dodatkowo została opracowana grupa wyrażeń dotyczących prowadzenia domu, gotowania, warunków pracy. Dodano także rozdział z podstawowymi zwrotami. Zdania przedstawione w rozmówkach ujęte są kolejności logicznej / tematycznej i w niektórych przypadkach tworzą interakcje / dialogi z kolejnymi zdaniami.Rozmówki dostępne są także w formie nagrań dokonanych przez lektorów (płyta CD). Nagrań można wysłuchać korzystając z odtwarzacza CD lub komputera. Rozmówki są nagrane w języku polskim i norweskim.Na drugiej płycie znajduje się elektroniczna wersja opracowania. Program uruchamiany jest w przeglądarce internetowej off-line (bez konieczności połączenia z Internetem). Aplikacja może być użytkowana nie tylko na komputerze, ale również na urządzeniach mobilnych z zainstalowaną przeglądarką internetową.

Autor bardzo szczegółowo omawia zagadnienia związane z kształtowanie losu w życiu ziemskim oraz reguły i przebieg życia między śmiercią a nowymi narodzinami. Opisuje charakter życia pośmiertnego osób zamarłych w młodym wieku i znaczenie śmierci osób młodych dla dusz przebywających w świecie duchowym.Autor bardzo szczegółowo omawia zagadnienia związane z kształtowanie losu w życiu ziemskim oraz reguły i przebieg życia między śmiercią a nowymi narodzinami. Opisuje charakter życia pośmiertnego osób zamarłych w młodym wieku i znaczenie śmierci osób młodych dla dusz przebywających w świecie duchowym. Opisuje ogląd wsteczny minionego życia, który następuje bezpośrednio po śmierci oraz życie w kamaloce. Bardzo dokładnie przedstawia też kształtowanie losu człowieka przez siły będące poza świadomością człowieka, pokazuje jak działają w życiu jasnowidzeniowe siły ciała astralnego oraz podświadome impulsy duszy.

OPIEKUN OSÓB CHORYCH I STARSZYCH ? - pomocny dla opiekunów, rehabilitantów, pielęgniarek w domach prywatnych i specjalistycznych placówkach ? - fachowe słownictwo medyczne ? - słownictwo ogólne przydatne w pracy opiekuna (prowadzenie domu, sprzątanie itp.) ? - rozmówki zawierające zwroty przydatne przy pracy z osobą chorą / niepełnosprawną

pomocny dla opiekunów, rehabilitantów, pielęgniarek w domach prywatnych i specjalistycznych placówkach - fachowe słownictwo medyczne - słownictwo ogólne przydatne w pracy opiekuna (prowadzenie domu, sprzątanie itp.) - wersja elektroniczna opracowania - rozmówki zawierające zwroty przydatne przy pracy z osobą chorą / niepełnosprawną (również w wersji audio) Opracowanie Opiekun osób chorych i starszych to specjalistyczna publikacja kierowana do osób wykonujących pracę opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta w krajach niemieckojęzycznych. Publikacja składa się z części słownikowej oraz części z rozmówkami. Część słownikowa posiada zarówno układ polsko-niemiecki oraz układ niemiecko-polski i zawiera dwa typy haseł. Pierwszą grupę stanowią najbardziej potrzebne zwroty medyczne obejmujące najczęstsze schorzenia, badania, lekarstwa oraz metody i procedury terapeutyczne. Wszystkie hasła w tej grupie zawierają definicje. Bogaty zbiór haseł specjalistycznych sprawia, że publikacja może być przydatna również dla personelu świadczącego bardziej specjalistyczne usługi medyczne. Druga grupa haseł to bardziej ogólne słownictwo potrzebne w codziennej pracy opiekuna, pielęgniarza czy rehabilitanta. Hasła ogólne nie posiadają definicji, chyba że w danej sytuacji może zachodzić wątpliwość co do znaczenia. Hasła z obu grup są przedstawione w porządku alfabetycznym. Zarówno hasła specjalistyczne, jak i ogólne zawierają liczne przykłady użycia. Część z rozmówkami zawiera rozmówki polsko-niemieckie obejmujące ponad 350 zwrotów szczególnie przydatnych dla osób wykonujących pracę opiekuna. Rozmówki podzielone są na kilka grup tematycznych. Największą grupę stanowią zwroty bezpośrednio związane z opieką. Dodatkowo została opracowana grupa wyrażeń dotyczących prowadzenia domu, gotowania, warunków pracy. Dodano także rozdział z podstawowymi zwrotami. Zadania przedstawione w rozmówkach ujęte są kolejności logicznej / tematycznej i w niektórych przypadkach tworzą interakcje / dialogi z kolejnymi zdaniami. Do książki dołączono dwie płyty CD. Na jednej z nich znajduje się elektroniczna wersja opracowania, a na drugiej nagrania specjalistycznych rozmówek polsko-niemieckich.

W książce pod tytułem „Życie przed życiem, prawa karmy i reinkarnacji” autorka omawia temat świata, w którym człowiek przebywa po śmierci do czasu ponownych narodzin na Ziemi. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej, opierając się na wielu wykładach i książkach, głównie Steinera, Barbara Kowalewska stara się w czytelny sposób pokazać pierwsze chwile po przejściu przez próg śmierci, wędrówkę człowieka przez kamalokę, przeżycia duszy w sferze Księżyca, Merkurego, Wenus, Słońca, Marsa, Jowisza i Saturna. Ważnym elementem jest tu także pytanie: Co żywi i zmarli mogą uczynić dla siebie wzajemnie? Np. chwila odejścia na drugą stronę oraz trzy dni po śmierci są bardzo ważnym okresem dla zmarłego i jego bliscy mogą mu wtedy bardzo pomóc. Autorka podaje również tłumaczenia i oryginalny tekst kilku medytacji, które napisał Rudolf Steiner.

Od czasów średniowiecza nigdy nie zajmowano się tak intensywnie umieraniem i śmiercią jak obecnie. Każdego dnia przybywa nowych portali internetowych, wydawnictw, książek, filmów, seminariów, konferencji i badań na tematy tanatologiczne. Proces upowszechniania tematyki śmierci i umierania nie unieważnił ani nie ukoił naszego osobistego zmagania się z perspektywą śmierci. Lęk przed śmiercią rozlewa się jak kropla atramentu na wszystkie dziedziny naszego życia. Nie spełniło się marzenie mędrców i filozofów o lekarstwie na lęk przed śmiercią. Ale nie marzenie baśni... Baśnie ze swoją magią i tajemnicą wychodzą beztrosko naprzeciw naszym wystraszonym i samotnym sercom. Najnowsze badania dowodzą, że baśnie (także "Baśnie Braci Grimm") sięgają korzeniami do archaicznych tradycji perskich, indyjskich, chińskich, antycznych. Otwierają dzieciom i dorosłym drzwi do innych przestrzeni i innego czasu – poza przestrzenią i poza czasem. Magia Czarodziejskiego Królestwa zaspokaja pierwotną ludzką potrzebę wspólnoty i harmonii. Także z Kumą-Śmiercią z baśni nr 44 ze zbioru Braci Grimm. Kuma-Śmierć obiecuje: „Uczynię cię bogatym i sławnym, bo kto mnie ma za przyjaciela, temu na niczym nie może zbywać”.

W Polsce proces starzenia się ludności postępuje bardzo szybko, co zmienia kształt „polskiej kultury starości”. Na potrzeby niniejszej książki termin ten definiujemy jako zestaw norm i praktyk społeczno-kulturowych – realizowanych zarówno przez osoby starsze, jak i osoby młode wobec osób starszych – szczególnie istotnych na dalszych etapach życia. W naszych badaniach skoncentrowaliśmy się na „młodych” emerytach, a więc takich, którzy formalnie przeszli na emeryturę w okresie ostatnich pięciu lat. Ich doświadczenie emerytury jest więc krótkie, można powiedzieć, że są w fazie przejściowej pomiędzy kolejnymi etapami życia – pomiędzy późną dorosłością a starością. Ale jest to okres kluczowy, jeżeli chcemy gruntownie poznać doświadczenie starzenia się i uchwycić bieg życia jednostki w całej jego złożoności. Przejście na emeryturę może być postrzegane jako znaczący moment w życiu człowieka. Ma on wpływ nie tylko na jednostkę przechodzącą na emeryturę, ale oddziaływa również na innych ludzi: członków rodziny, współpracowników, przyjaciół i znajomych. Jest więc kluczowy dla wielu wymiarów relacji społecznych. Pojawia się jednak pytanie, czy stanowi on punkt zwrotny w wymiarze tożsamościowym człowieka, czy w zasadniczy sposób odbija się na sposobie definiowania samego siebie i odnajdywania się w otaczającej rzeczywistości społecznej. Odpowiedź na to pytanie nie może być (i nie jest) odpowiedzią łatwą. Moment przechodzenia na emeryturę, jak i sam czas emerytury, nie jest bowiem doświadczeniem jednorodnym.