Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Książka zawiera ćwiczenia, których celem jest spowolnienie wystąpienia i rozwoju problemów z pamięcią u osób starszych. Publikację można podzielić na dwie części. W pierwszej osoba dorosła jest pytana o siebie, swoich najbliższych i swoją przeszłość, zarówno tą dalszą (np. dzieciństwo, lata szkolne, pracę zawodową), jak i bliższą (o to, co wydarzyło się wczoraj, tydzień temu, miesiąc temu i w ostatnim roku). W drugiej części książki znalazły się pytania podzielone na działy (np. literatura, muzyka, historia, sport). Odpowiedzi na te pytania wymagają przypomnienia sobie wydarzeń z przeszłości oraz pewnej wiedzy podstawowej, którą zdobywamy zarówno w szkole, jak i w całym dorosłym życiu.
Zagadnienie statusu martwego ciała/szczątków oraz postępowania z nim/i staje się obecnie coraz ważniejszym tematem dyskusji i etycznych dylematów ze względu na wykorzystywanie ciała jako rezerwuaru organów i jako materiału biologicznego (biopolityka). Duży wpływ na wzrost zainteresowania szczątkami mają także nasilające się problemy z zarządzaniem ciałami w przypadkach katastrof naturalnych, ataków terrorystycznych, masowych mordów i epidemii. Zagadnieniami tymi zajmuje się szybko rozwijająca się transdyscyplina badań określana jako „studia nad martwym ciałem” (dead body studies) i w jej właśnie ramach lokuje się Nekros. Autorka stawia tezę, że przyszłość myślenia o człowieku zależy między innymi od tego, jak przedstawiciele różnych dyscyplin poradzą sobie z przeformułowaniem rozumienia ontologicznego statusu i stosunku do martwego ciała i ludzkich szczątków. Przy czym figurę martwego ciała (w różnych jego formach: fragmenty ciał, kości, prochy, popioły) należy uznać za paradygmatyczny przypadek materialnego śladu przeszłości, który rozpatrywany w interpretacyjnych ramach humanistyki ekologicznej, witalnego materializmu i epistemologii relacyjnej stanowi wyzwanie dla przemyślenia związków między tym, co żywe i martwe, organiczne i mechaniczne, stałe i zmienne, ludzkie i nie-ludzkie.
Książkę tę przenika przeświadczenie o nekrokratycznym charakterze ludzkości i konieczności ochrony ciał i szczątków zmarłych przed nieuprawnionym wykorzystaniem oraz profanacją. Głosi ona także „nekrokratyczny fundamentalizm” wracający do idei Giambattisty Vico, który przypominał. że słowo humanitas pochodzi od humando – grzebanie i że jednym z wyznaczników bycia człowiekiem jest dokonywanie pochówku.
Informacja o autorze/ redaktorze:
Dzieciństwo kojarzy nam się z bezpieczeństwem. Z beztroskim światem zabawy, chronionym przez dorosłych, w którym nic złego nie może się zdarzyć. Czasem jednak codzienność i poczucie bezpieczeństwa zaczynają się niepokojąco chwiać. Ma to miejsce zwłaszcza w sytuacjach, gdy w rodzinie dzieje się inaczej niż dotychczas. Pojawiają się wtedy stawiane przez dzieci pytania, na które dorośli nie umieją lub boją się odpowiadać. No bo jak powiedzieć prawdę? I czy w ogóle trzeba? I jak to zrobić, żeby nie zabolało...? Przychodzi jednak moment, kiedy pytania stawiane przez dzieci wymuszają niejako konieczność nauczenia się rozmów z nimi, przygotowania dzieci i siebie na chorowanie, cierpienie i życie po odejściu kogoś ukochanego. Kontakt z chorymi przewlekle uczy prawdy, do której nikogo nie trzeba przekonywać: że diagnoza choroby przewlekłej i możliwość śmierci zaskakują zawsze, w każdym momencie ludzkiego życia. Są jak wybuch wojny, kiedy cały dotychczasowy świat staje na głowie. Książka nie stanowi antidotum na ból i cierpienie, których uczestnikami stają się dzieci. Nie jest też książką ze złotymi, zawsze skutecznymi metodami. Jest jednak pewną propozycją, jak zadbać o dzieci w tak trudnej dla nich sytuacji.Poradnik kierujemy do rodzin, w których pojawia się choroba przewlekła i śmierć, które stają wobec trudnej konieczności rozmowy z dziećmi o chorobie i ewentualnej śmierci. Może ona również posłużyć osobom pracującym na co dzień z dziećmi, które miały lub mają kontakt z chorobą i cierpieniem w swoim otoczeniu: wychowawcom, nauczycielom i pedagogom, pielęgniarkom i lekarzom, osobom duchownym, psychologom i innym, którzy takiej wiedzy poszukują.
Biorąc pod uwagę rozwój dziecka i jego odbiór świata, w tekście jest konkretnie opisane, co to znaczy umrzeć, bez metafor i dwuznaczności typu: odszedł czy zasnął. Szeroko rozumiana pamięć o zmarłym oraz tak zwany pierwiastek życia określono w tekście słowem DUSZA, która nie ma tu wymiaru religijnego. Jest określeniem i zobrazowaniem umożliwiającym zrozumienie oraz nazwanie owej abstrakcji dla dziecka. Również konkret i jednoznaczność odbioru słowa niebo i chmury poprzez obraz na etapie przedszkolnym i wczesnoszkolnym umożliwiają dziecku łatwiejsze przejście przez ból i cierpienie po utracie osoby czy zwierzęcia.Tekst książki jest uniwersalny dla dzieci żyjących w rodzinach wierzących i agnostycznych czy ateistycznych, gdyż jest dostosowany do ich możliwości odbioru świata i poradzenia sobie ze stratą czy zrozumieniem śmierci.
Rośnie średnia długość życia Europejczyków. Przybywa seniorów. Współczesny emeryt to jednak człowiek aktywny, który chce jeszcze czerpać z życia pełnymi garściami. Chce spędzać czas ciekawie i przyjemnie. Chce zaspokajać także swą potrzebę aktywności intelektualnej. Oferta zajęć w tym obszarze, zwłaszcza dla seniorów zamieszkałych w środowisku wiejskim, jest jednak mniej niż skromna.Książka uczy jak krok po kroku zorganizować i przeprowadzić warsztaty aktywizacji intelektualnej seniorów oraz zawiera gotowe scenariusze różnorodnych zajęć z tego zakresu. Część praktyczna obudowana jest informacjami na temat problemów seniorów, sposobów spędzania przez nich wolnego czasu, ich zainteresowań. Ukazany jest też obraz seniora w świadomości ludzi młodych.
Ks. Jan Kaczkowski nie obrażał się, gdy nazywano go onkocelebrytą. Przeciwnie – świadomie wykorzystał swoją chorobę i wiedzę zdobytą przy pracy w hospicjum, aby zwrócić naszą uwagę na rolę medycyny paliatywnej. To dzieło wieńczy książka Żyć aż do końca – rzetelny, ale też pełen ciepła i empatii przewodnik po chorowaniu i umieraniu. Ks. Jan przekazuje w nim solidną dawkę wiedzy cennej dla samych chorych i ich bliskich, jak również lekarzy i personelu medycznego.
Książka ta zainteresuje każdego, kto chciałby pozbyć się strachu przed śmiercią i osiągnąć świadome życie, bezpieczeństwo, pogodę ducha i wewnętrzną stabilność - ponieważ, tak pisze Gabriela: ""Kto uczy się rozumieć swoje życie, nie musi już bać się śmierci"". Książka ta doprowadza do porządku i wyjaśnia wiele nieporozumień powstałych w wyniku błędnego przekazywania nauki pierwszych chrześcijan, opisuje między innymi, jak wczesnochrześcijańska nauka o reinkarnacji została nagle potępiona i jakie są tego fatalne następstwa.Ponadto Gabriela daje czytelnikowi wgląd między innymi w to, jak należy rozumieć słowo ""życie"" w jego prawdziwym znaczeniu, jaki sens i cel ma ziemskie życie człowieka i jaki jest, zupełnie indywidualny, związek pomiędzy jego życiem i umieraniem oraz dalszym życiem ""po tamtej stronie"". Opisuje ona różne sytuacje, w jakich może znaleźć się dusza, gdy umiera ludzkie ciało i jakie z tego wynikają następstwa. Czytelnik dowiaduje się też na przykład, jakie konsekwencje ma dla jego duszy i życia ""po drugiej stronie"" przeszczepienie organów.Jak czerwona nitka przewija się przez tę książkę wskazywanie na wewnętrzną samodzielność każdego człowieka w jego życiu. Jednocześnie przybliża się czytelnikowi pewność, że nie jest on pozostawiony samemu sobie: Bóg jest blisko niego i każdy może się do Niego zwrócić, bez kapłanów i innych pośredników.
Książka ta stanowi swoiste kompendium wiedzy o skomplikowanym zagadnieniu samobójstwa, które w samej Polsce dotyka ponad sześciu tysięcy ofiar rocznie. Jest to wnikliwe opracowanie naukowe, po które z pewnością chętnie sięgną zawodowi psychologowie i socjologowie. Wnosi istotny wkład w ciągle aktualną debatę na temat praw człowieka do życia (postawa pro-life) albo do dobrowolnej śmierci (zwolennicy eutanazji). Jednocześnie jest to niezmiernie wartościowa pozycja z zakresu pedagogiki, powinna więc zainteresować wszystkich, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą, by potrafili ustrzec młodych ludzi przed niekontrolowanymi zachowaniami wobec własnego życia i zdrowia.
Odbiorcy
- nauczyciele i wychowawcy, ale również rodzice, którym leży na sercu odpowiedzialne wychowanie dzieci
- osoby zajmujące się zawodowo psychologią, pedagogiką, socjologią, a także polityką
Dlaczego warto przeczytać tę książkę
Szczegółowo omawia problematykę samobójstwa, poruszając następujące zagadnienia:
- samobójstwo w kulturze starożytnych Greków i Rzymian z uwzględnieniem judaizmu
i początków chrześcijaństwa
- spojrzenie chrześcijaństwa na śmierć jako rozdarcie ciała i nieśmiertelnego ducha
- nauczanie św. Jana Pawła II w kontekście wzrastającej liczby samobójstw i przyzwolenia na eutanazję
- poszukiwanie sensu życia w sytuacji totalnego zagrożenia w wojnach i ludobójstwie XX wieku
- samobójstwo w ocenie religijno-moralnej w świetle powołania człowieka do życia w miłości i nieśmiertelności jako odpowiedź wierzących na absurd cywilizacji śmierci
- psychologiczne i społeczne aspekty samobójstwa
- wychowanie dla życia w rodzinie i szkole jako odpowiedź na modelowanie współczesnych społeczeństw ku samobójczej śmierci
- rola pedagogiki w odbudowywaniu wartości i sensu życia ludzkiego na tle problemu samobójstw w Polsce w ostatnich latach
- związek nowych mediów z problematyką samobójstw oraz profilaktyka i interwencja wobec samobójstw w sieci
Śmierć jest nieodłączną częścią życia. Każdy z nas u kresu swoich dni będzie musiał się zmierzyć z tym wielkim wyzwaniem []. Zdecydowana większość prac badawczych [] dotyczy kwestii życia, jest w praktyce jego podglądaniem. Poprzez źródła, jak przez dziurkę od klucza podglądając ludzkie życie, staramy się jak najwięcej o nim dowiedzieć, ustalić.O ile więc życie nas bardzo interesuje, o tyle tajemnica śmierci pociąga nas jako naukowców jakoś mniej, może podchodzimy do niej w sposób zdecydowanie bardziej ostrożny, tak jakby miała pozostać tajemnicą.Maciej Franz, Ze Wstępu
Najpewniejszą rzeczą w życiu każdego człowieka jest to, że kiedyś przyjdzie na niego czas i umrze. [] Śmierć drugiego człowieka odciska piętno na jego bliskich. Wpływa na twórców, artystów, marzycieli. Widać to na nagrobkach, w epitafiach, sonetach, wierszach, relacjach i powieściach, a także w kronikach, pamiętnikach i dziennikach, które odnotowywały śmierć znaczniejszych osób w państwie, czy też najbliższych osoby piszącej. Najwięcej chyba śmierci przynoszą wojny i epidemie, które przetaczały się przez Europę bardzo często i zbierały bardzo krwawy plon.Karol Kościelniak, Ze Wstępu
Zawsze miałam ogromny szacunek dla śmierci, być może bałam się jej w pewien sposób. Po prostu unikałam, zarówno samego tematu, jak i opowieści o umieraniu. Było tak do pewnego czasu, bo święcie wierzę w to, że na wszystko przychodzi odpowiednia pora. Sytuacja, w jakiej się znalazłam, nauczyła mnie jeszcze większego szacunku dla śmierci, a także całkowicie odebrała strach przed nią. Śmierć postrzegłam jako misterium, odczuwalne przez człowieka zarówno umierającego, jak i obserwującego tę sytuację. Uczestnictwo w przechodzeniu na drugą stronę jest ważne dla tego, kto opuszcza ziemski padół i dla tego, kto mu towarzyszy. Umieranie w obecności drugiej osoby jest według mnie łatwiejsze i zabiera strach, który może takiemu przechodzeniu do innego świata towarzyszyć. Jestem przekonana, że naszych bliskich nie powinniśmy zostawiać samych w tym ważnym momencie, ale trwać na posterunku do samego końca.Autorka
Ta książka zawiera wiedzę o podstawowych duchowych zależnościach. Daje odpowiedzi na pytania tak stare, jak sama ludzkość.
Zapraszamy do przeczytania zwięźle ujętych najistotniejszych wyjaśnień dotyczących tematu "życie po śmierci" oraz 75 najczęściej stawianych pytań i odpowiedzi na nie.
Rozmowy ze starymi ludźmi są fascynujące. Ponieważ starzy ludzie są szczerzy - uważa Justyna Dąbrowska. Niczego nie rozgrywają, walą prosto z mostu. A ja pytam o sprawy fundamentalne. O miłość, nadzieję, wiarę, sens życia. O to co jest warte starania, a co można sobie darować. O przemijanie. O szykowanie się do ostatniej drogi.
Rozmawiam z moimi autorytetami, m.in. z księdzem Adamem Bonieckim, Julią Hartwig, Krzysztofem Pomianem, Zulą Wielowieyską. Ci rozmówcy to mistrzowie życia. Patrzą do przodu, choć większość życia za nimi. Mimo, że ich dzieciństwo naznaczyła wojna, są pełni optymizmu. Jak to zrobili? Niech czytelnik sam się przekona.
Dlaczego z wiekiem przybieramy na wadze, wszystko nas boli, mamy kłopoty z pamięcią i jesteśmy ciągle zmęczeni? Takie dolegliwości pojawiają się coraz częściej i w coraz młodszym wieku, ale z całą pewnością można ich uniknąć.
Absolutnie nic nie stoi na przeszkodzie, by zachować witalność, jasność umysłu i szczupłą sylwetkę – pod warunkiem, że zadbamy o własne ciało. Problem w tym, że nie zdajemy sobie sprawy, czego potrzebujemy. Nie przestrzegamy odpowiedniej diety, nie dosypiamy i zaniedbujemy aktywność fizyczną. Bombardowani stresem życia codziennego zaczynamy przyjmować rozmaite leki, nie biorąc pod uwagę tego, że tym samym pozbawiamy własny organizm wrodzonej zdolności do samouzdrawiania.
Dr Frank Lipman, ceniony na świecie ekspert w dziedzinie medycyny integracyjnej i funkcjonalnej, obala powszechnie panujące przekonania związane z procesem starzenia się i zdrową dietą oraz skupia się na skutecznych rozwiązaniach, umożliwiających osiągnięcie optymalnego stanu zdrowia. Jego dwutygodniowy Program Regeneracyjny zawiera podstawowe informacje dotyczące insulinooporności i nietolerancji węglowodanów. Znajdziesz również zestaw prostych ćwiczeń, praktyki medytacyjne i sekwencje relaksacyjnej jogi. Porady Autora ułatwią Ci odzyskanie równowagi hormonalnej i funkcjonowania układu pokarmowego. Poznasz wpływ suplementów i witamin skutecznie opóźniających proces starzenia. Wypróbujesz też przepisy na smaczne i zdrowe potrawy.
W książce ks. Jacka Grzybowskiego narracyjny rozmach i analityczna głębia służą tej samej sprawie. Idąc od starożytnej filozofii śmierci do współczesnej śmierci filozofii, autor raz jeszcze rozważa historię, która nie łudzi nadzieją stojącego za rogiem happy endu. Zamknięci w pułapce języka i czasu musimy podjąć trud myślenia od początku – wziąć do rąk Fedona, wejść do celi Boecjusza, rozsupłać dystynkcje scholastyków, posłuchać współczesnych. Filozofia, która nie niesie pocieszenia, podobnie jak człowiek, który zgubił drogę, powinna wrócić do rozdroża, ponownie przemyśleć fundamenty. Książka ks. Grzybowskiego to wyprawa w stronę źródeł, ekspedycja wytrawnego podróżnika idącego wbrew modom, pod prąd.
Dariusz Karłowicz
Prawdziwe historie osób, które powróciły ze śmierci do życia!
Naukowe śledztwo w sprawie śmierci klinicznej!
Jedno z najbardziej znaczących i zdumiewających naukowych studiów nad doznaniami ludzi w chwili śmierci – sporządzone na podstawie dziesiątków lat badań przez wybitnego lekarza, kardiologa ze szpitala w Atlancie dr. Michaela Saboma. W tej wnikliwej pracy dr Sabom w naukowy i rzetelny sposób przedstawia relacje pacjentów, którzy doświadczyli śmierci klinicznej oraz podsumowuje wyniki badań nad ich doznaniami. Światłość i śmierć to dzieło, które nadało zupełnie nowy kierunek naukowym badaniom nad doświadczeniem śmierci!
Publikacja stanowi kompendium wiedzy geriatryczno-gerontologicznej. Jest szczegółowym i wielodziedzinowym opracowaniem zbiorowym, ujmującym w jedną całość najważniejsze problemy dotyczące populacji osób starszych. Uwzględnia interdyscyplinarną analizę starzenia się, tj. starzenie się w aspekcie biologicznym, psychologicznym i społecznym, co wyróżnia podręcznik na tle innych, dostępnych na rynku. Charakteryzuje się holistycznym ujęciem problemu starzenia się społeczeństwa. Autorami publikacji są wybitni eksperci w swoich dziedzinach – autorytety naukowe zarówno w Polsce, jak i poza granicami kraju. Książka adresowana jest do osób, które w swojej pracy mają styczność z osobami starszymi - do lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychologów, specjalistów zdrowia publicznego, opiekunów osób starszych. Będzie również przydatna dla studentów kierunków medycznych, psychologicznych i społecznych, a także dla słuchaczy studiów podyplomowych czy uczestników różnego rodzaju kursów, szkoleń oraz warsztatów.
To interesujący i wartościowy materiał do studiowania kwestii związanych z optymalizacją procesu pomyślnego starzenia się. Praca dobrze wpisuje się w aktualną, ważną dyskusję nad poszukiwaniem optymalnego modelu przygotowania społeczeństwa do samodzielnej, zdrowej, aktywnej późnej dorosłości, do nowych sposobów podnoszenia jakości coraz dłuższego życia. Publikowany zbiór przedmiotowych analiz to praca potrzebna i oczekiwana na rynku wydawniczym, w środowisku akademickim – wśród studentów i dydaktyków oraz w środowisku teoretyków i praktyków – przedstawicieli nauki i szeroko rozumianych służb społecznych. To swoiste ukoronowanie wieloletnich poszukiwań naukowych Autorki i jej konsekwentnie realizowanych zainteresowań, dokumentowanych licznymi publikacjami. Wartość monografii będzie narastać równolegle do upływu czasu i kolejnych zmian związanych z przyjmowanymi strategiami zapobiegania ageizmowi, marginalizacji, promocji aktywizacji, całożyciowej edukacji i samodzielności we wszystkich fazach życia. Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Trafiałek
Celem, który sobie stawiałam, idąc w teren, było zrozumienie procesu adaptacji ludzi starych do zachodzących zmian i ich na nie reakcji. Bardzo długo nie potrafiłam satysfakcjonująco ująć teoretycznie moich obserwacji terenowych. W tamtym okresie współczesna teoria praktyk nie była jeszcze tak szeroko stosowana w naukach społecznych, natomiast teoria praktyk Bourdieu, którą przesiąkłam w trakcie studiów na etnologii (…), nie wydawała mi się przystająca do moich odkryć terenowych. Dopiero coraz powszechniejsze stosowanie w socjologii terminu praktyk społecznych, zwykle w sposób intuicyjny, i uwaga profesor Mirosławy Marody, że praktyki nie odnoszą do działań indywidualnych, ale do procesu ich uwspólniania, skłoniły mnie do bliższego przyjrzenia się tej kategorii.
W związku z tym niniejsza książka jest efektem zastosowania antropologicznej metody indukcyjnej, w której teren i zdobyte w nim informacje stanowią istotny wkład w budowanie teorii.
fragment Wstępu
Autorka analizuje w swojej książce indywidualny i osobisty wymiar zachowań samobójczych. Oddając głos osobom, które podjęły nieskuteczną próbę samobójczą, zyskuje niezwykle cenną i dotychczas nieobecną w literaturze przedmiotu perspektywę.
Autorka bada narrację pacjentów dotyczące ich myśli samobójczych, decyzji o samobójstwie, samobójczej próby, postawy wobec dokonanego zamachu oraz konstrukcji przyszłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
