Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Praca zbiorowa OBCY/INNY – propozycje aplikacji pojęciowych bardzo mi się podoba. Niewątpliwym walorem tomu jest jego aktualność, porusza bowiem tematykę ważną nie tylko dla językoznawców, historyków czy filozofów, naukowców i badaczy w ogóle, ale także dla każdego, kto interesuje się współczesnym światem z jego skomplikowaniem, konfliktami, nierozwiązanymi i nierozwiązywalnymi, jak się czasami wydaje, dylematami. Z takim trudnym i niejednoznacznym problemem mamy do czynienia właśnie w przypadku konfrontacji tego, co swoje i tego, co obce. To fundamentalna kulturowo kwestia i szeroki obszar refleksji. Niniejsza monografia to w moim mniemaniu znakomite ujęcie zagadnienia „obcy-inny-swój” właśnie z odmiennych perspektyw, jakie narzucają różne dziedziny wiedzy. Czytając, przechodzimy od artykułu do artykułu i dostrzegamy co rusz zarówno różnice punktów widzenia, jak i wspólne obszary. Gdzie spotyka się językoznawstwo z kulturoznawstwem czy neurobiologią, literaturoznawstwo z psychologią i filozofią, a nawet matematyką. Ale przede wszystkim dostrzegamy bogactwo problematyki obcości i swojskości.
Myślę, że książka ta ma wszelkie walory, by stać się ważną pozycją na rynku wydawniczym.
Z recenzji dr. hab. Jacka Warchali, prof. Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach
Publikację wyróżnia różnorodność podejmowanych tematów znakomicie ilustrujących spektrum najnowszych zainteresowań polskich badaczy zajmujących się kwestiami związanymi z szeroko rozumianą polityką migracyjną. Większość opracowań zawartych w zbiorze została przygotowana na podstawie pogłębionych badań autorskich, a w wielu wypadkach mamy do czynienia z prezentacją wybranych rezultatów kilkuletnich studiów realizowanych w ramach projektów badawczych. Wykorzystano starannie dobrany i przemyślany aparat pojęciowy, poprzez odwołanie się do paradygmatów badawczych charakterystycznych dla dyscyplin, które reprezentują autorzy. Należy zaznaczyć, iż w omawiany wielogłos środowiska migrantoznawczego wpisali się przedstawiciele różnych pokoleń badaczy. [...] Ta wielopokoleniowość w sposób istotny wzbogaca dialog wewnątrz środowiska osób badających zjawiska migracyjne, które oceniam jako bardzo otwarte, a także świetnie ilustruje poszerzanie się i zmiany pól badawczych. Praktyce dialogu międzypokoleniowego towarzyszy w tym wypadku interdyscyplinarny dialog przedstawicieli wszystkich nauk społecznych i społecznych, zainteresowanych badaniem różnych aspektów polityki migracyjnej: politologów, socjologów, etnologów/antropologów, historyków, prawników, ekonomistów, geografów, demografów i innych.
W rezultacie otrzymujemy pracę, która znacząco poszerza naszą wiedzę o różnych wymiarach polityki migracyjnej, odsłania nowe pola i optyki badawcze tego zjawiska, wreszcie dokumentuje integrację środowiska badaczek i badaczy migracji, a także bez wątpienia może przyczynić się do dalszego zacieśniania współpracy między nimi.
Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Schmidta, UAM Poznań
Książka jest nowatorskim opracowaniem problematyki gangów motocyklowych. Jest to pierwsza w Polsce publikacja poświęcona tej tematyce. Autor omawia w niej kryminologiczne zagadnienia związane ze zjawiskiem gangów, strukturę i symbolikę gangów motocyklowych, przejawy ekstremalnych ideologii prezentowanych przez członków klubów, relacje pomiędzy zjawiskiem gangów a przestępczością zorganizowaną i innymi formami przestępczości, społeczny odbiór zjawiska gangów oraz możliwości przeciwdziałania patologiom. Książkę wzbogaca materiał ilustracyjny.
" Jak dbać o dobro wspólne w społeczeństwie kapitalistycznym opartym na konkurencji? Jak tworzyć wspólnotę bez narzucania gotowych rozwiązań? Jakie są granice eksperymentów społecznych? Pytania te, aktualne i dzisiaj, były stawiane przez twórców WSM założonej w 1921 r.
Książka składa się więc z trzech nakładających się warstw. Pierwsza z nich to opis powstania ewolucji projektu WSM, a jednocześnie przypomnienie ogromnego dorobku myśli lewicowej z okresu międzywojennego. Druga dotyczy koncepcji miasta, granic tworzenia wspólnoty miejskiej. Trzecia obejmuje zasadnicze kwestie nowoczesności, dotyka sporu o nowoczesność i o prawomocność sięgania po rozwiązania społeczne z tamtej epoki. Te trzy wątki splatają się w spójną narrację, która pozwala uświadomić sobie zawiłe kwestie związane z tematyką miejską"
Prof. dr hab. Leszek Koczanowicz, Uniwersytet SWPS (fragment recenzji Miasto w działaniu)
Max Weber (1864-1920) uznawany jest powszechnie za najważniejszego klasyka socjologii, bodaj nikt łącznie z Augustem Comtem, Herbertem Spencerem, Emilem Durkheimem czy Karolem Marksem nie wpłynął w tak zasadniczy sposób na rozwój tej dziedziny wiedzy. W zasadzie cała prawie współczesna socjologia ma Webera czerpie po dziś dzień z jego prac, a zajmował się bardzo szerokim spektrum wiedzy socjologicznej od metodologii tej nauki poprzez socjologię religii, której podwaliny stworzył w dziele Etyka protestancka i duch kapitalizmu, której znaczny fragment zamieściliśmy w niniejszych Szkicach socjologii religii, władzy w dziele Polityka jako zawód i powołanie, ekonomii i prawa. Z jego niezmiernie obfitej i różnorodnej twórczości zamieszczamy w niniejszym tomie oprócz fragmentu Etyki protestanckiej także inne teksty wskazujące w jak znacznej mierze religia może wpłynąć nie tylko na typ władzy politycznej ale także tryb gospodarki. Temu zagadnieniu poświęcony jest rozdział Etyka gospodarcza religii światowych w którym analizuje Weber różnice między systemem konfucjańskim, hinduistycznym, buddyjskim, chrześcijańskim, muzułmańskim i judaizmem w kontekście ich wpływu na sposób gospodarowania, na ich ""etykę gospodarczą"". Zamieszczamy także fragment z jego niedokończonej fundamentalnej pracy Gospodarka a społeczeństwo.
Gustave Le Bon (1841-1931) należy do ojców psychologii społecznej. Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych. Jest bowiem pierwszą w historii nauki próbą psychologicznej analizy zachowań ludzkiego tłumu. Napisana w 1895 roku książka stała się w pewnym sensie prorocza, wkrótce masy doszły do władzy to tłem doprowadził w znacznej mierze do władzy Lenina, Mussolliniego czy Hitlera. Jest oczywiście Le Bon elitarystą, tłum charakteryzuje najczęściej jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach, nietolerancyjny. Poddaje analizie czynniki mające wpływ na działanie tłumu, ocenia rolę wiecowych przywódców. Dokonuje także klasyfikacji tłumów inp zgromadzenia parlamentarne nazywa tłumami heterogenicznymi wyraźnie opowiadając się za rządami elit. Mimo upływu ponad 100 lat od czasu powstania Psychologii tłumu wiele zawartych w niej spostrzezeń (i ostrzeżeń) pozostaje aktualna.
Nie jest łatwo być optymistą w obecnych czasach. Krótkie dziesięciolecie demokratycznego przebudzenia Europy kończy się. Kto jeszcze wierzy, że świat będzie od jutra lepszy, będzie miał opinię pozbawionego rozumu lub niepoprawnego optymisty. Niepewność stała się nowym uczuciem paneuropejskim. Nie jest to żaden przejaw starzejącego się społeczeństwa. Żyjemy w czasie przełomu, i trudno powiedzieć, jak zachodnie demokracje poradzą sobie z wyzwaniami, na które napotykają.
Ze wstępu Autora
Jaką rolę pełni czas w codzienności jednostki? W jakim stopniu (od)zyskanie poczucia sprawczości w „grze” o czas wpływa na indywidualną tożsamość? Czy trafne są tezy mówiące, że slow life jest prostą odpowiedzią na zintensyfikowane tempo życia? Co tak naprawdę kryje się pod często powtarzanym hasłem „żyj we własnym rytmie”?
Autorka prezentowanej książki podejmuje próbę znalezienia odpowiedzi na te i inne pytania, dając pierwszą na polskim rynku wydawniczym propozycję analitycznego ujęcia zjawiska slow life z perspektywy socjologii czasu. Treść publikacji wpisuje się w liczne rozważania nad wartością czasu we współczesnych społeczeństwach. Stanowi ona nawiązanie do podejmowanych w Polsce – głównie w latach 70. i 80. – socjologicznych badań nad temporalnością, a także do studiów międzynarodowych realizowanych obecnie w ramach nurtu time use studies. Dzięki zastosowaniu zasady kontrastu (przyspieszenie – spowolnienie), przedstawiona analiza obejmuje też zagadnienia związane z funkcjonowaniem imperatywu akceleracyjnego, który nakazuje jednostce podporządkować się regule „robić więcej w tym samym czasie = robić szybciej”.
Książka przeznaczona jest dla przedstawicieli szerokiego nurtu nauk społecznych, badaczy i studentów oraz osób zainteresowanych temporalnymi aspektami życia społecznego, w tym metodami badania czasu.
Prezentowana książka, bazując na dorobku metodologicznym i koncepcyjnym światowej geografii społecznej, ma za zadanie przedstawić sytuację w Polsce – pierwszych dziesięcioleci 21 wieku. Celem autora jest, na tle uwarunkowań historycznych i „historii współczesnej”, pokazanie wymiaru przestrzennego podstawowych procesów i zjawisk politycznych, gospodarczych i społecznych kształtujących obraz i strukturę współczesnego społeczeństwa polskiego.
Przyjęto założenie, że książka będzie miała charakter syntezy merytorycznej badań nad zróżnicowaniami społeczno-przestrzennymi prowadzonymi w Polsce przez geografów, socjologów, politologów, urbanistów i planistów przestrzennych. Zamierzeniem jest, aby była to synteza stanu wiedzy na temat zróżnicowań społeczno przestrzennych naszego kraju oraz aktualnej metodologii badań.
Głównym celem koncepcyjnym książki jest dostarczenie charakterystycznej dla nauk geograficznych odpowiedzi na generalne pytanie, gdzie w przestrzeni? Podjęta będzie również próba znalezienia odpowiedzi na pytania, – dlaczego występują zróżnicowania przestrzenne i jaka jest ich geneza?
Problematyka zapotrzebowania na mieszkania dla niezamożnych grup ludności staje się w ostatnich latach ważnym elementem refleksji na temat polityki mieszkaniowej państwa. Wynika ona z postępującego zużycia zasobów społecznych, niewielkiego ich przyrostu oraz długiego czasu oczekiwania na najem lokalu z zasobów społecznych.
Odpowiedzią na niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe gospodarstw niezamożnych miały być lokale społeczne, z założenia skierowane do kategorii gospodarstw, które własnymi staraniami nie są w stanie zapewnić sobie mieszkań dostosowanych do aktualnej struktury potrzeb oraz dla tych, które ze względów ekonomicznych nie mogą zaspokajać swoich potrzeb mieszkaniowych na zasadach rynkowych.
W monografii przedstawiono:
-sytuację mieszkaniową niezamożnych gospodarstw domowych w Polsce,
-możliwości zaspokajania potrzeb mieszkaniowych przez te grupy,
-perspektywy zmian w tym obszarze.
Książka przeznaczona jest dla wykładowców i studentów kierunków związanych z polityką społeczną, pracą socjalną i ekonomią, a także pracowników sektora odpowiedzialnego za realizację zadań polityki mieszkaniowej.
Książka pomyślana jest jako komplementarny wykład podstaw nauk politycznych i wiedzy o społeczeństwie.Jest adresowana do:- studentów studiów I i II stopnia kierunków politologicznych i pokrewnych;- studentów studiów uzupełniających i słuchaczy studiów podyplomowych w zakresie szeroko rozumianych nauk społecznych;- nauczycieli wiedzy o społeczeństwie oraz przedmiotów pokrewnych;- uczniów szkół średnich.Szczególnie cenną pomocą może stać się dla uczestników Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym oraz Olimpiady Wiedzy o Unii Europejskiej.Tom 4 - System rządów w Polsce (Instytucje polityczne w latach 1989-2018)
Czy zdarzyło Wam się kiedyś oderwać od pracy i nauki, żeby przejrzeć Facebooka lub Twittera? Słuchać muzyki w trakcie dojazdów do pracy? Grać na telefonie w poczekalni u dentysty, żeby tylko nie myśleć, co czeka Was za drzwiami? No właśnie.
Ethan Tussey, amerykański medioznawca, postanowił przyjrzeć się temu, co dzieje się z czasem, w którym nie robimy nic konkretnego – wracamy do domu, relaksujemy się przez chwilę w pracy czy stoimy w kolejce. Tam, gdzie pojawia się prokrastynacja, pojawia się również wielki biznes. Pomyślcie o tych wszystkich reklamach, które pojawiają się w trakcie przeglądania mediów społecznościowych, o ekranach wyświetlających informacje w komunikacji miejskiej czy mikropłatnościach ukrytych w grach.
Coraz bardziej zaawansowane urządzenia mobilne i powszechny dostęp do internetu spowodowały powstanie zupełnie nowej branży, o udziały w której walczą obecnie najwięksi. Spotify i Tidal, Netflix, YouTube czy HBO Go, Apple, Samsung – każdy z tych gigantów stara się dostarczyć nową usługę, która ułatwi nam życie i prokrastynację, od oglądania filmów do kontaktów ze znajomymi. Im natomiast umożliwi zarabianie na zabijaniu czasu, który dłuży się nam najbardziej – w drodze, w poczekalni czy w pracy.
Kolejne aplikacje pomagają nam w poruszaniu się po świecie, komunikacji czy korzystaniu z rozrywki – Ethan Tussey postanowił sprawdzić, za jaką cenę. „Trzeba przyznać, że przenośna technologia może i daje ludziom większą kontrolę nad ich otoczeniem, ale pozwala także – pisze autor – aby reklamy i firmy medialne wkroczyły do naszych codziennych działań i zarabiały na naszych zwyczajach i zachowaniach”.
DZIECI EKRANU"" AUTORSTWA DR. NICHOLASA KARDARASA, SPECJALISTY DS. UZALEŻNIEŃ - TO WSTRZĄSAJĄCA ARGUMENTACJA, ŻE TECHNOLOGIA MA OGROMNY WPŁYW NA MÓZGI DZIECI - I TO WCALE NIE POZYTYWNY.Wszyscy je widzieliśmy: dzieci hipnotycznie wpatrzone w jarzące się ekrany w restauracjach, na placach zabaw i w domach naszych przyjaciół - a ich liczba wciąż rośnie. Oświetlone przez jarzący się blask buzie - dzieci ekranu - mnożą się niczym wirtualna plaga. Lecz za jaką cenę? Czy jest to jedynie nieszkodliwa rozrywka lub chwilowy szał, coś jak cyfrowe hula-hop? Niektórzy twierdzą, że jarzące się ekrany mogą nawet być dobre dla dzieci - stanowiąc rodzaj interaktywnego narzędzia edukacyjnego. Nie wierz im.W tej książce, dr Nicholas Kardaras bada ogromny wpływ technologii - zwłaszcza technologii ekranowej, nieodpowiedniej dla młodego wieku, z całą tą jarzącą się wszechobecnością - na mózgi całego pokolenia. Badania przeprowadzone metodą neuroobrazowania dowodzą, że stymulujące jarzące się ekrany są tak samo dopaminergiczne (aktywujące dopaminę) dla ośrodka przyjemności w mózgu jak seks. Rosnąca liczba badań klinicznych koreluje technologię ekranu z takimi zaburzeniami jak ADHD, uzależnienia, niepokoje, depresja, wzmożona agresja, a nawet psychoza. Co jednak szokuje najbardziej, najświeższe badania przeprowadzone metodą neuroobrazowania nie pozostawiają wątpliwości, że nadmierne obcowanie z ekranem może neurologicznie uszkodzić rozwijający się mózg młodej osoby tak samo jak uzależnienie od kokainy.Kardaras zanurza się w socjologiczne, psychologiczne, kulturowe i ekonomiczne czynniki związane z globalną epidemią technologiczną, mając na celu zbadanie wpływu całej naszej wspaniałej, lśniącej nowej technologii na dzieci.Dzieci ekranu"" to przełomowa i niewyobrażalna opowieść o niewyobrażalnej, która powinna stanowić wezwanie do ponownego rozważenia naszej nieustannie rozwijającej się relacji z postępującą technologią. Kardaras przypomina nam, że technologia może podstępnie, w sposób nieprzewidywalny, obrócić się przeciwko nam.- Dr Howard J. Shaffer, profesor nadzwyczajny psychiatrii w Harvard Medical School oraz kierownik oddziału terapii uzależnień w Cambridge Health AllianceŁącząc dyscyplinę dziennikarza śledczego ze spostrzeżeniami specjalisty ds. uzależnień, Kardaras czyni ten złożony i niewygodny temat przystępnym i całkiem do przyjęcia. Wysoce zalecana lektura.- Victoria Dunckley, lekarz medycyny, psychiatra dziecięcy i autorka Reset Your Child's Brain""Przeczytaj tę książkę. Uratuj mózgi swoich dzieci, teraz. Dzieci ekranu nie jest zrzędzeniem wywołującym bezsensowną panikę w stylu Kurczaka Małego niebo-spada-nam-na-głowę""... Przeczytaj i zastosuj się do zaleceń Kardarasa, zanim wyrządzimy jeszcze większą krzywdę mózgom całego pokolenia.- Paula Poundstone, komik estradowy, pisarka, komentatorka społeczna i aktywistka propagująca wychowywanie dzieci bez ekranuTa książka jest nieocenionym źródłem informacji uświadamiającym nam, na jak wielkie ryzyko narażamy nasze dzieci, pozwalając im na swobodny dostęp do ekranów"".- Dr Pedro A. Noguera, honorowy profesor UCLA i były profesor Harvard School of EducationPrzerażająca prawda na temat uzależnienia od mediów cyfrowych.- Dr Andrew Doan, kierownik badań zdrowia psychicznego i uzależnień w Departamencie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, Pentagon oraz autor Hooked on Games""Uwielbiam tę książkę! Wykłada ona niewygodną prawdę dotyczącą tego, jak często interes gospodarczy przemysłu technologicznego jest sprzeczny z potrzebami naszych dzieci. Obowiązkowa lektura dla każdego.- Dr Hilarie Cash, dyrektor wykonawczy restart i współautorka Video Games and Your Kids: How Parents Stay in Control""Dr Kardaras w przekonujący sposób udowadnia, że ekrany są narkotykiem nowego millennium oraz że firmy manipulują naszymi dziećmi, bardziej dbając o swoje zyski niż o umysły najmłodszych.- Tour, krytyk kultury, autor i były współprowadzący The Cycle"" w MSNBC
Przejrzysta struktura książki prowadzi czytelnika przez trzy logiczne obszary. Punktem wyjścia jest rekonstrukcja podstawowych pojęć. Jej ważnym wyznacznikiem jest ich historyczna wędrówka w czasie, choć nie tylko, bo także między dyscyplinami. Ustalenia terminologiczne pozwalają na ukazanie najpierw czasu wolnego jako uwarunkowania inkluzji, a następnie jako elementu rozwoju wykluczonych. Zakreślone tło rozważań teoretycznych zostało umiejętnie zilustrowane konkretnymi przykładami życia codziennego. To kolejny walor pracy, ponieważ dzięki ukonkretnieniu wielu zagadnień staje się ona nie tylko wartościowa naukowo, ale przydatna także w kreowaniu praktyk społecznych.
Ze Słowa wstępnego prof. dra hab. Zenona Gajdzicy
Civic participation or civic engagement are important which in the recent years have resonated not only with social scientists, but arguably also with a broader public. Therefore, it can be a worthy task to try to apply those concepts to a particular group of countries and to determine how useful they are in analyzing political phenomena. This was the goal of the editors and authors of the monograph Civic Participation in the Visegrad Group Countries after 1989. And since post-communist societies are often said to be suffering from destructive effects of the previous political system on citizenship ethos, the choice of the target of the research seems only logical.
Prof. Dobrinka Peicheva, South-West University “Neofit Rilski”
Naukowa księga dedykowana Markowi Graszewiczowi jest imponująca poznawczo, przepastna metodologicznie i różnorodna tematycznie. To jej zdecydowane atuty.
No i oczywiście tytuł: Graszewicz.com. Pomysłowy, elegancki i niezwykle adekwatny do osoby adresata tego tomu, który rozwinięto, wskazując na bardzo przemyślany, staranny sposób uporządkowania materiału: Media – komunikacja – kultura.
Podziwiać należy to, że przyjaźnie i znajomości doświadczane w życiu dały w publikacji takie piękne efekty, zaowocowały obszernym tomem tekstów o różnej tematyce
i problematyce. Chciałoby się powiedzieć: „różnimy się, różnimy się pięknie”. Swoimi tekstami autorzy osobiście, ale i merytorycznie zwracają się do obdarowanego. Wyda je się, że wszyscy, którzy napisali dla Marka Graszewicza swój artykuł, chcieliby nawiązać z nim dialog, uczenie nazywany dyskursem naukowym. Wiemy, że dr Graszewicz świetnie czuje się w takich sytuacjach, w których o ważnych kwestiach, w tym naukowych, rozmawia się w sytuacji nieoficjalnej, bez gorsetów i stereotypów, na przykład przy dobrym jedzeniu lub piwie. Widziałem Marka gotującego. Pamiętam celebrę robienia purée z ziemniaków, fenkułów i żurawiny w miedzianym garnuszku. Celebra była jednak okraszona bogatym komentarzem, m.in. o produktach, daniu, recepturze. Okraszona anegdotami z życia naukowego i towarzyskiego w środowisku akademików Europy. To dzięki anegdotom i osobistym przymiotom udało się Markowi „spotkać” w jednej książce tyle z pozoru oddalonych od siebie osób o tak różnych lokacjach naukowych i poglądach, wywodzących się z tak różnych środowisk akademickich.
Recenzowany tom imponujących rozmiarów zawiera teksty z różnych szkół, metodologii, obserwacji i konstatacji. Zgrabnie uporządkowane teksty w osobne części, starannie zredagowane, tworzą całość właśnie z powodu chęci obdarowania nimi adresata tej publikacji, jakby każdy z autorów chciał powiedzieć Markowi: „Posłuchaj, jeszcze o tym trzeba wiedzieć i pamiętać”.
Dr hab. Leszek Pułka, prof. UWr
„Nieustanne i powszechne wykorzystanie mediów jest możliwe dzięki temu, że powstają coraz nowsze odmiany urządzeń pozwalających na mobilny dostęp do treści i aktywności, takich jak czaty czy fora. Do takich fenomenalnych urządzeń informacyjno-komunikacyjnych XXI wieku należą smartfony. Powstanie i szerokie rozpowszechnienie smartfonów zmieniło podstawy komunikacji w skali globalnej. Analizując wpływ smartfonów na losy świata, należy zwrócić uwagę na istotę zmiany, którą obserwujemy. [...] Niniejsza książka proponuje rozważania na temat roli współczesnych technologii w przestrzeni społecznej. Publikacja składa się z trzech części. Część pierwsza koncentruje uwagę na edukacyjnym kontekście mediów, a więc także smartfonów. Oba teksty w niej przedstawione wnoszą nowe spojrzenie na edukacyjną rolę smartfonów w edukacji. Część druga prezentuje możliwości stosowania nowoczesnych mobilnych urządzeń informacyjno-komunikacyjnych przez studentów. Urządzenia te ułatwiają studiowanie, ale także mogą sprzyjać rozwijaniu kompetencji i zainteresowań. Natomiast część trzecia zawiera teksty pokazujące rolę smartfonów w życiu. Pierwszy z prezentowanych artykułów dotyczy wykorzystania tych urządzeń przez osoby niedowidzące i niewidome, kolejny ukazuje bogactwo zastosowań smartfonów przez studentów. Wszystkie artykuły pokazują cząstkę rzeczywistości, która ze względu na dużą dynamikę rozwoju technologii jest zmienna i wymaga nieustannych badań i refleksji”. (prof. Grażyna Penkowska)
Niniejsza książka nie jest kolejnym klasycystycznym manifestem. To już było. Moje rozważania podyktowane są przekonaniem o potrzebie nieustannego przypominania o kulturowej ciągłości, bez której nic dobrego nas nie czeka. Rozrachunku domaga się w szczególności wiek XX, w którym mimo gigantycznego skoku technologicznego dokonano największych spustoszeń w sferze kultury. Krytycznego namysłu wymaga też kultura masowa, schlebiająca coraz niższym gustom i instynktom, będąca dowodem na fiasko kulturowego egalitaryzmu.
Reportaż wojenny z wnętrza kobiecego świata
On był ciągle w drodze, w centrum krwawych wydarzeń. Spotykał się z wojskowymi dowódcami, mordercami i lokalnymi watażkami. Kolekcjonował pamiątki od nich, a po powrocie do kraju otrzymywał dziennikarskie nagrody.
Ona – ciągle w domu; skulona pod kuchenką, we wnęce szafy, w łazience. Tu spotykała się z tymi samymi dowódcami, mordercami i lokalnymi watażkami. Kolekcjonowała w sobie lęki i wyobrażenia śmierci męża, a po jego powrocie – obrazy tortur i gwałtów.
Jej mąż był najsłynniejszym polskim korespondentem wojennym, ale to u niej zdiagnozowano zespół stresu bojowego, z którego leczyła się w klinice. Grażyna i Wojciech Jagielscy – razem przeżyli 53 wojny. Najtrudniejsza okazała się ta ostatnia, rozegrana między nimi. Jej opis, sporządzony przez Grażynę Jagielską, to jedna z najbardziej sugestywnych i poruszających w polskiej literaturze relacji z pogrążania się w chorobie psychicznej i stopniowego z niej wychodzenia.
Inspirując się książką, Ewa Bukowska nakręciła film 53 wojny z niezwykłą rolą Magdaleny Popławskiej.
Czarna opaska na oczach, imię i pierwsza litera nazwiska, a obok tego informacja o zajmowanym stanowisku, wykonywanym zawodzie czy innych charakterystycznych dla osoby elementach to powszechnie stosowana w mediach praktyka dla oznaczenia osoby podejrzanej lub oskarżonej o przestępstwo.Ten pozorny kamuflaż nie uniemożliwia ustalenia, o kogo chodzi, co więcej, mamy bowiem w tym wypadku do czynienia z rodzajem łamigłówki, jaką dziennikarze w pełni świadomie stosują w określonych sytuacjach. Jej rozwiązanie nie jest skomplikowanym działaniem. Zwykle techniki kamuflujące stosowane są wtedy, gdy podejrzany lub oskarżony to tzw. osoba publiczna, czyli znany polityk, osoba piastująca, w przeszłości lub obecnie, jakieś inne stanowiska publiczne. Odnosi się to także do działaczy sportowych i znanych sportowców, dziennikarzy, aktorów czy innych artystów.Media podejmują czynności kamuflujące, dążąc pozornie do ukrycia tego, czego ukryć się nie da, co skłania do refleksji nad przyczyną takich działań i nad tym, czy w takich przypadkach informacje o tym, kim jest osoba, której postawiono zarzut i jakiego rodzaju przestępstwo miałaby popełnić, nie powinny być przesłanką do ujawnienia jej tożsamości, zwłaszcza że dla należytego zrozumienia treści materiału prasowego jest to zasadnicza wiadomość. Jak się bowiem słusznie zauważa, istotą informacji jest wówczas nie fakt, że postępowanie się toczy, ale to, przeciwko komu i w związku z jakim czynem.Tego zagadnienia, na tle regulacji pomieszczonej w art. 13 prawa prasowego, dotyczy oddawana do rąk czytelników monografia. Autorka analizuje to unormowanie przez pryzmat jego zgodności z Konstytucją RP i standardami strasburskimi. Patrzy na nie także od strony racjonalności i potrzeby jego istnienia. Odnosi się do kwestii stygmatyzacji podejrzanego (oskarżonego), podnoszonej jako jeden z argumentów na rzecz utrzymywania kamuflażu. W zamierzeniu Autorki książka ma też stanowić głos w dyskusji o konieczności nowelizacji tej normy, wskazując kierunki, w jakich prace winny przebiegać ze wstępu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
