Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Dzień, w którym dziecko rozpoczyna naukę w szkole podstawowej, jest wyzwaniem i dla świeżo upieczonego ucznia, i dla rodziców. Aby dobrze wybrać z bogatej oferty dostępnych opcji edukacyjnych (szkoły publiczne, prywatne, nauczanie domowe), warto być dobrze poinformowanym. Zespół specjalistów w zakresie edukacji przygotował przewodnik dla rodziców, który pomoże zorientować się w tym, czego mogą oczekiwać od szkoły, czego szkoła może wymagać od nich, co powinno już umieć dziecko u progu szkoły oraz jak pomóc dziecku ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Kultura rozpadu. Rozważania na ostrzu noża""Marcin Rychlewski posiadł rzadką umiejętność: sztukę takiego pisania tekstów naukowych, że stanowią one ciekawą lekturę również dla czytelnika nieobeznanego z profesjonalną wiedzą akademicką.Najnowszy zbiór szkiców Rychlewskiego przynosi teksty różnorodne gatunkowo, stylistycznie i tematycznie. Jest to wypowiedź indywidualna, naznaczona subiektywną oceną. Autor tego nie kryje. Przeciwnie, stara się wciąż eksponować własne, autonomiczne sądy. Ów indywidualny rys kontrowersyjny, niekiedy prowokujący wydaje się dzisiejszemu czytelnikowi najbardziej twórczy, najbardziej inspirujący.W jakimś sensie Kultura rozpadu stanowi przykład manifestu naukowego? artystycznego? Przez Rychlewskiego przemawia od czasu do czasu głos zaangażowanego naukowca z epoki zachodniej kontestacji. Profetyczny ton sąsiaduje z eseistyczną swobodą myśli. Warto jednak odnotować istotną różnicę. Wypowiedź Rychlewskiego wolna jest od ideologicznego zacięcia, jakie często w latach 60. i 70. definiowało wypowiedzi akademickich piewców młodzieżowej rewolty.Wiele znajdziemy w książce Rychlewskiego sądów prowokujących do dyskusji (to specyficzna cecha tej publikacji, zmuszającej czytelnika do zajęcia stanowiska wyrażenia własnej opinii). Wskażmy jedynie na dwie kwestie obydwie fundamentalne. Poznański badacz nawołuje do ponownego przemyślenia dziedzictwa Maja 1968 i, szerzej, całej kontrkultury lat 60. bez idealizacji i infantylnej apoteozy idei rewolucji oraz wolności. Często też w Kulturze rozpadu pobrzmiewa wołanie o pogłębioną, powtórną refleksję nad popkulturą i kulturą wysoką ich wzajemnym usytuowaniem oraz możliwymi zależnościami, ale też dziedzictwem domagającym się rewizji"".Prof. Sławomir Buryła
Humanista powinien umieć krytycznie spojrzeć także na to, w czym sam bierze udział. Ta książka jest świadectwem umiejętności oddalania i przybliżania »sporu o gender«, który miał swoje symptomy na długo przed medialnymi wystąpieniami walecznych konserwatystek i konserwatystów oraz skoncentrowanych na celu aktywistek i aktywistów. Najłatwiej byłoby stanąć po jednej, »swojej« stronie, jednak zrozumienie procesów społecznych i medialnego produkowania światów wymaga idącej pod prąd analizy wszystkich faktów i zależności. Zwłaszcza podobieństw strategii i miejsc nieudanych kampanii. Dziś, gdy batalia przeciw gender zdaje się przygasać wobec zasadniczego sporu o demokrację, wnioski płynące z lektury tej kroniki niedawnej przeszłości mogą okazać się bardzo pożyteczne.
prof. Inga Iwasiów
Maciej Duda wykonał pracę iście benedyktyńską. Zgromadził bodaj wszystkie medialne doniesienia z frontu groteskowej, ale i groźnej wojny z "genderem" z lat 2007-2015. Z "genderem", czyli z... równościowym wychowaniem, równościową edukacją i równościowym prawem. Chłodno, niekiedy z ironią, ale zawsze rzetelnie Duda przedstawia teksty i fakty, rzeczywistość i fantazmaty, źródła i zmyślenia. Udokumentowanie ofensywy anty-genderowej niemal dzień po dniu to najlepsze, co można było zrobić w obliczu zderzenia języków i w zalewie nieporozumień. Przeinaczenia, ignorancję, a nierzadko po prostu złą wolę antygenderowców autor przedstawia bez złości, cierpliwie, po nauczycielsku. Oto rozsądek zderza się z fantazjowaniem, rozum z zabobonem, a prawa człowieka ze światopoglądem religijnym. Pogoda ducha, temperament pedagoga i dobroć serca pozwalają autorowi przeprowadzić czytelnika przez to wszystko suchą nogą, bez uszczerbku na umyśle. Praca Dudy to lektura godna najwyższej rekomendacji. Sprawdźcie sami. Przeczytajcie!
Kazimiera Szczuka
Maciej Duda – doktor nauk humanistycznych, wykładowca, badacz, pracownik naukowy Uniwersytetu Szczecińskiego. Autor artykułów naukowych oraz monografii „Polskie Bałkany. Proza postjugosłowiańska w kontekście feministycznym, genderowym i postkolonialnym. Recepcja polska” (2013). Współredaktor trzech tomów raportu „Gender w podręcznikach” (2016). Stypendysta Narodowego Centrum Nauki. Jako trener antydyskryminacyjny współpracuje z instytucjami państwowymi, prywatnymi i pozarządowymi.
Powstała bardzo dobra, wielowymiarowa, bogata merytorycznie monografia, która przynosi wiele nowego w zakresie wiedzy o gatunku w ogóle, wzbogaca wiedzę o określonym gatunku prasowym, o jego potencji transformacji bez szkody dla tożsamości, jest źródłem wiedzy o twórczości i kreatywności genologicznej Wojciecha Tochmana nie do przecenienia. [...] Wielką zaletą monografii jest sposób prowadzenia narracji naukowej: zachowujący standardy piśmiennictwa naukowego, a jednocześnie nieunikający funkcjonalnej estetyzacji językowej. Dzięki temu czytelnik nie tylko czyta z zainteresowaniem opis twórczości Tochmana i jej interpretacyjne propozycje Autorki, ale doświadcza też przyjemności z lektury pracy, która stawia przed nim duże wymagania intelektualne (prowadząc przez kilka dziedzin nauki), ale i emocjonalne, kiedy traktuje o trudnych tematach podejmowanych przez reportażystę.z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Kity
Książka jest bardzo udaną próbą pogłębionej i wielokierunkowej analizy zależności, jakie zachodzą między pojęciem czy konstruktem empatii a tymi wewnętrznymi regulatorami aktywności człowieka, które można bezpośrednio powiązać ze strukturalnymi i funkcjonalnymi właściwościami mózgu. W swoim podstawowym zamyśle praca stanowi próbę komplementarnego ujęcia dwóch głównych nurtów badań nad zjawiskiem empatii. Pierwszy z nich ma charakter ściśle psychologiczny i dotyczy zarówno analizy mechanizmów samego zjawiska empatii, jej typów, manifestacji, kształtowania się w toku rozwoju i dojrzewania, jak i jej społecznych oraz interpersonalnych konsekwencji. Drugi nurt badań nad empatią ma wymiar zdecydowanie bardziej biologiczny i jest związany ze spektakularnym rozwojem neuronauk spowodowanym przede wszystkim szerokim zastosowaniem nieinwazyjnych metod badania funkcjonującego mózgu oraz odkryciem neuronów lustrzanych.
Przedstawione przez autorów rozważania znacznie poszerzają wiedzę o skomplikowanych relacjach, jakie zachodzą między mózgiem, w tym zwłaszcza wewnętrznymi regulatorami zachowania, które można odnieść bezpośrednio do jego strukturalnych i funkcjonalnych właściwości, a rozwojem i stanem empatycznych dyspozycji. Rozważania i wnioski zawarte w monografii mają też ważny aspekt praktyczny. Będą przydatne zarówno w pracy klinicznej, na przykład podczas rozważań nad genezą tych zaburzeń osobowości, które manifestują się różnymi deficytami emocjonalnymi, jak i dla neuropsychologów analizujących zaburzenia różnorodnych funkcji i procesów psychicznych. Korzystać też z nich będzie można w opiniowaniu sądowo-psychologicznym, w profilaktyce, prewencji czy oddziaływaniach rehabilitacyjnych. Istnieje także możliwość i potrzeba wykorzystania wyników badań w programach resocjalizacyjnych i terapeutycznych, w opiece postpenitencjarnej lub też w codziennej praktyce instytucji zajmujących się wychowaniem, zaburzeniami socjalizacji i rozwoju społecznego.
Z recenzji prof. dr. hab. Józefa K. Gierowskiego Książka jest bardzo udaną próbą pogłębionej i wielokierunkowej analizy zależności, jakie zachodzą między pojęciem czy konstruktem empatii a tymi wewnętrznymi regulatorami aktywności człowieka, które można bezpośrednio powiązać ze strukturalnymi i funkcjonalnymi właściwościami mózgu. W swoim podstawowym zamyśle praca stanowi próbę komplementarnego ujęcia dwóch głównych nurtów badań nad zjawiskiem empatii. Pierwszy z nich ma charakter ściśle psychologiczny i dotyczy zarówno analizy mechanizmów samego zjawiska empatii, jej typów, manifestacji, kształtowania się w toku rozwoju i dojrzewania, jak i jej społecznych oraz interpersonalnych konsekwencji. Drugi nurt badań nad empatią ma wymiar zdecydowanie bardziej biologiczny i jest związany ze spektakularnym rozwojem neuronauk spowodowanym przede wszystkim szerokim zastosowaniem nieinwazyjnych metod badania funkcjonującego mózgu oraz odkryciem neuronów lustrzanych.
Przedstawione przez autorów rozważania znacznie poszerzają wiedzę o skomplikowanych relacjach, jakie zachodzą między mózgiem, w tym zwłaszcza wewnętrznymi regulatorami zachowania, które można odnieść bezpośrednio do jego strukturalnych i funkcjonalnych właściwości, a rozwojem i stanem empatycznych dyspozycji. Rozważania i wnioski zawarte w monografii mają też ważny aspekt praktyczny. Będą przydatne zarówno w pracy klinicznej, na przykład podczas rozważań nad genezą tych zaburzeń osobowości, które manifestują się różnymi deficytami emocjonalnymi, jak i dla neuropsychologów analizujących zaburzenia różnorodnych funkcji i procesów psychicznych. Korzystać też z nich będzie można w opiniowaniu sądowo-psychologicznym, w profilaktyce, prewencji czy oddziaływaniach rehabilitacyjnych. Istnieje także możliwość i potrzeba wykorzystania wyników badań w programach resocjalizacyjnych i terapeutycznych, w opiece postpenitencjarnej lub też w codziennej praktyce instytucji zajmujących się wychowaniem, zaburzeniami socjalizacji i rozwoju społecznego.
Z recenzji prof. dr. hab. Józefa K. Gierowskiego
Temat jakości przestrzeni publicznej jest w Polsce zagadnieniem, o którym coraz częściej się dyskutuje. Coraz więcej ludzi zaczyna dostrzegać potrzebę dostępu do dobrej, funkcjonalnej i estetycznej przestrzeni publicznej. Przestrzeń miejska w Polsce już zaczyna stopniowo zmieniać się na lepsze. Zanim jednak proces ten nabierze jeszcze większego rozpędu, warto dowiedzieć się nieco więcej o naturze, funkcjach i formach przestrzeni publicznych w miastach zachodnich. Książka ""Przestrzeń publiczna 2.0"" nie tylko opowiada o przeobrażeniach współczesnej przestrzeni między budynkami, ale też omawia w zarysie historyczne stadia jej rozwoju. Trzy główne rozdziały książki: Ewolucja, ""Hybrydyzacja"" i ""Polimorfizm"" podejmują rozważania na temat obserwowanych na początku XXI wieku przekształceń miast oraz znaczenia, funkcji i form dzisiejszej przestrzeni publicznej. Takie ujęcie popularnego obecnie tematu pozwala całościowo prześledzić złożony proces przemian przestrzeni miejskiej. Równie istotnym, rozwiniętym w książce wątkiem jest zjawisko wielopostaciowości przestrzeni publicznej współczesnych miast, będące konsekwencją zmian nie tylko przestrzennych, ale także cywilizacyjnych, kulturowych, społecznych i ekonomicznych. Książka ""Przestrzeń publiczna 2.0"" powstała dzięki przyznanemu Autorce w 2015 roku stypendium ""Młoda Polska"", pochodzącemu z dotacji Narodowego Centrum Kultury.
Książka powstała w wyniku badań socjologicznych przeprowadzonych w latach 2009-2013 w dwudziestu jeden miastach europejskich (m.in. w Paryżu, Kopenhadze, Bolonii, Oslo, Brukseli i Sarajewie). W każdym z tych miast pojawiły się kontrowersje związane z różnymi przejawami obecności muzułmanów w przestrzeni publicznej, takimi jak noszenie chusty przez kobiety, uliczne modlitwy, budowa meczetów, sklepy i bary halal czy też granica między wolnością słowa a ochroną uczuć religijnych. Autorka przedstawia historię i tło poszczególnych sporów, cytuje uczestników publicznej debaty: socjologów, publicystów, działaczy społecznych i polityków, świeckich i muzułmańskich intelektualistów. Oddaje też głos zwykłym muzułmanom i pokazuje, jak bardzo niejednorodne są to społeczności, jak zróżnicowane są ich opinie w poszczególnych kwestiach. Jej książka jest także świadectwem tego, jak w ciągu ostatnich kilku lat w Europie zmieniał się polityczny i społeczny klimat wokół islamu.
W każdym z opisywanych miast socjolożka Nilüfer Göle wraz ze swoją ekipą prowadzi wywiady wśród lokalnej społeczności, a potem organizuje spotkanie, w którym biorą udział reprezentanci obu stron konfliktu. To niekiedy pierwszy raz, kiedy uczestnicy sporu mają okazję wysłuchać swoich argumentów i spróbować się nawzajem zrozumieć.
Książka Nilüfer Göle to zatem nie tylko przekrojowa prezentacja kontrowersji związanych z obecnością muzułmanów w Europie, ale i zapis pionierskiego przedsięwzięcia, którego celem jest przekroczenie społecznych podziałów i budowa społeczeństwa opartego na szacunku.
Nilüfer Göle (ur. 1953 w Turcji) - ceniona socjolożka, wykładowczyni Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Paryżu. Autorka wielu książek i publikacji poświęconych kwestiom związanym z islamem i pozycją kobiet w świecie muzułmańskim, m.in. Musulmanes et Modernes. Voile et civilisation en Turquie; (1993, 2003), Impénétrations, l'islam et Europe (2005).
"Globalne oślepienie" to niezwykle trafne i przejrzyste podsumowanie kontrowersyjnych tematów ostatnich lat. Stanowi ono całkowicie nowe wyjaśnienie przyczyn obecnej destabilizacji oraz globalnej ignorancji i bierności społeczeństwa. Wszystko to jest poparte licznymi dowodami naukowymi. Autor w dzieciństwie stoczył dramatyczną walkę ze śmiertelną chorobą. Na podstawie własnych doświadczeń i poszukiwań przedstawia, krok po kroku, w naturalnym świetle obraz osłabionego młodego pokolenia, zmierzającego do samozagłady. Wyjaśnia przyczyny, dla których ludzie pozwalają się wplątywać w jarzmo niewolniczego kieratu wielkich korporacji, zatracając się w gonitwie za pieniędzmi i materialnym dobrobytem.
Hipermarkety opanowały handel na Zachodzie. Olbrzymie centra handlowe i międzynarodowe sieci w błyskawicznym tempie wyparły małe, lokalne sklepiki, zajmując nie tylko tereny na przedmieściach, ale również wkraczając do centrów miast i niszcząc istniejący tam wcześniej handel. Zwolennicy hipermarketów twierdzą, że pozwalają one kupować ludziom więcej i taniej, dając dodatkowo nowe miejsca pracy. Jak jest jednak naprawdę? Czy rzeczywiście w hipermarketach kupimy wszystko taniej? Czy w salonach sieci handlowych faktycznie znajdziemy więcej niż w tradycyjnych specjalistycznych sklepach? Czy hipermarkety przyczyniają się do ograniczenia bezrobocia, czy raczej je wspierają, na dodatek niszcząc lokalne wspólnoty? Odpowiedzi na te pytania znajdzie czytelnik w tej pasjonującej, ale też budzącej grozę książce.
Książka ta pokazuje, że model ekonomiczny propagowany przez wielkich detalistów jest współczesną wariacją na temat starego europejskiego systemu kolonialnego, zaprojektowanego nie po to, by zbudować dzięki niemu społeczeństwa samowystarczalne gospodarczo i zdolne do życia, ale by pozbawić społeczności wszelkich bogactw i zasobów. Mimo to wiele miast ochoczo otwiera drzwi przed korporacyjnymi kolonizatorami. Niektóre robią to w oczekiwaniu na zwiększone dochody z podatków, jednak w pewnym momencie zdają sobie sprawę, że wielkie sklepy odciskają wyraźne piętno na infrastrukturze i usługach publicznych. A może być jeszcze gorzej: gdy z lokalnej gospodarki pozostają jedynie ruiny, miasta orientują się, że są całkowicie uzależnione od kilku hipermarketów, które mogą podnieść ceny, zwolnić pracowników lub zagrozić przeniesieniem się do sąsiedniej miejscowości, o ile nie otrzymają ulg podatkowych. (fragment Wprowadzenia)
Arkadiusz Gola dotarł do fotoreporterów z „Dziennika Zachodniego” i „Trybuny Śląskiej” pracujących w tych dwóch największych regionalnych dziennikach w latach 60., 70. i 80. ubiegłego stulecia. Na podstawie przeprowadzonych rozmów oraz bogatego zbioru archiwalnych materiałów stworzył plastyczny obraz tego, jak wyglądał świat fotoreportażu w ówczesnej śląskiej prasie. Publikacja stanowi wielki wkład w historię polskiej fotografii. […] Gola przedstawia ludzi i wydarzenia, ukazując tym sposobem, jak funkcjonowała cenzura i autocenzura, jak wyglądały praktyki, które celowo zmieniały rzeczywistość.
Z recenzji prof. PhDr. Vladimíra Birgusa
Celem opisanych w tej książce badań była rekonstrukcja mechanizmów krytycznego odbioru przekazów multimodalnych (multisemiotycznych). Mowa tu o sytuacjach, w których odbiorcy niespecjaliści dostrzegają w wypowiedzi warstwę ideologiczną i próbują ją krytykować czy nawet demaskować. Omawiane zjawisko społeczne - w teorii recepcji określane mianem odczytania opozycyjnego - jest w Polsce stosunkowo nowe, to znaczy nasiliło się w ostatnich latach z powodu ekspansji kultury wizualnej, mediów społecznościowych, ale też z powodu polaryzacji polskiego życia publicznego i samego społeczeństwa.Materiał empiryczny stanowiły korpus krytycznych reakcji różnych osób czy środowisk odnoszących się do tekstów publicznych oraz korpus samych krytykowanych teksów. Materiał ten został poddany analizie semiotycznej specjalnie do tego celu opracowaną metodą. Badania pozwoliły wyróżnić dwa typy problemów i zjawisk społecznych.Pierwszy typ to semiotyczne protesty. Są to indywidualne negatywne reakcje zawierające zwykle zrzuty czy oskarżenia o deprecjację lub nawet dyskryminację konkretnej grupy społecznej. Analiza tych wypowiedzi i analiza tekstów, do których się odnoszą, pozwoliła skonstruować model strategii krytycznego odbioru przekazów multimodalnych, a na tej podstawie opracować propozycję analizy semiotycznej ukierunkowanej na wykrywanie w przekazach werbalno-wizualnych miejsc konfliktogennych.Drugi typ to dyskursywne spory, czyli konflikty o teksty przyjmujące postać społecznej debaty, czyli długotrwałego formułowania poglądów i argumentów (nie zawsze w formie dialogu), która często zamienia się w otwarty konflikt między różnymi grupami czy wspólnotami światopoglądowymi. Trzy takie debaty stały się przedmiotem szczegółowego studium przypadku. Przypadek pierwszy to spór o Murzynka Bambo Juliana Tuwima. Przypadek drugi to społeczna dyskusja o zwyczaju ustępowania miejsca w środkach transportu publicznego. Przypadek trzeci to spór o faszyzm jako pojęcie etykietujące środowisko polskiej prawicy.Semiotyczne mediacje to alternatywa dla krytycznej analizy dyskursu. Podejście mediacyjne oparte jest na pojęciu refleksyjności, na metodach semiotyki społecznej, ale też na badawczej tradycji polskiej lingwistyki kulturowej. W tej wersji analiza dyskursu to rekonstrukcja myślenia, działania, praktyk wszystkich aktorów sporu z ich własnej zaangażowanej perspektywy, a następnie porównanie owych stanowisk w formie metaanalizy.
To interesujący i wartościowy materiał do studiowania kwestii związanych z optymalizacją procesu pomyślnego starzenia się. Praca dobrze wpisuje się w aktualną, ważną dyskusję nad poszukiwaniem optymalnego modelu przygotowania społeczeństwa do samodzielnej, zdrowej, aktywnej późnej dorosłości, do nowych sposobów podnoszenia jakości coraz dłuższego życia. Publikowany zbiór przedmiotowych analiz to praca potrzebna i oczekiwana na rynku wydawniczym, w środowisku akademickim – wśród studentów i dydaktyków oraz w środowisku teoretyków i praktyków – przedstawicieli nauki i szeroko rozumianych służb społecznych. To swoiste ukoronowanie wieloletnich poszukiwań naukowych Autorki i jej konsekwentnie realizowanych zainteresowań, dokumentowanych licznymi publikacjami. Wartość monografii będzie narastać równolegle do upływu czasu i kolejnych zmian związanych z przyjmowanymi strategiami zapobiegania ageizmowi, marginalizacji, promocji aktywizacji, całożyciowej edukacji i samodzielności we wszystkich fazach życia. Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Trafiałek
Niewiele problemów we współczesnej nauce wzbudza takie zainteresowanie teoretyczne i empiryczne jak tożsamość. Mimo długiej tradycji badań w tym zakresie, wiele problemów wciąż nie doczekało się rozwiązania. Nauka nie odpowiedziała jeszcze na wiele pytań. Jednym z takich zagadnień jest bez wątpienia tożsamość współczesnych nauczycieli. Przedstawiona w książce problematyka jest ważna społecznie i atrakcyjna poznawczo zarówno w perspektywie teoretycznej, jak i praktycznej. Autorka podjęła się bowiem określenia warunków i czynników wpływających na kształt nauczycielskiej tożsamości, poczucia zakorzenienia w zawodzie, funkcjonowania nauczycieli dzieci niepełnosprawnych we współczesnej Polsce. [...] Książka ta jest niezwykle interesującym studium zawierającym w sobie teoretyczną analizę przeprowadzoną z perspektywy socjologii wiedzy, pedagogiki specjalnej, pedeutologii oraz badań nad systemem oświaty"".
Pisana w formie dziennika opowieść o życiu, które nie może istnieć bez miłości, swoiste studium tego uczucia i idącej z nim w parze samotności. Upływ czasu śledzony na kartach pamiętnika, prowadzonego z dużymi przerwami najpierw przez podlotka, potem młodą kobietę, wreszcie kobietę dojrzałą, boleśnie konfrontuje marzenia z realnymi doświadczeniami. Bez daty. Kartki z dziennika to ostatecznie nie tylko opowieść o miłości, ale niezwykle żywy i ponadczasowy utwór opowiadający o mierzeniu się z niespełnieniem i lękiem przed nieubłaganie płynącym czasem.
Tom 27. serii "Media początku XXI wieku" wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
"Jeżeli ktoś stawia sobie pytanie, jakie będą media w przyszłości, to w tej książce znajdzie wiele inspirujących myśli. Rzecz naukowa, ale pomaga w zrozumieniu codzienności. Bardziej niż się wydaje."
prof. dr hab. Jacek Dąbała, Katolicki Uniwersytet Lubelski
"Tytułowa »mediamorfoza« celowo przywołuje rozważania Karola Jakubowicza na temat transformacji środków komunikowania. Wspólnym wątkiem prezentowanych w niej publikacji jest bowiem »substytucjonalny« wymiar przemian mediów. Autorzy poszczególnych rozdziałów koncentrują się na tym, w jaki sposób nowe media i technologie cyfrowe zastępują media tradycyjne. Publikacja dobrze odzwierciedla wielowymiarowość i wieloaspektowość zjawiska mediamorfozy, a także różnorodność podejść badawczych do tematu. Czytelnik odnajduje w niej zarówno filozoficzną, humanistyczną analizę funkcji mediów z perspektywy epistemologii i metodologii nauk o zarządzaniu, jak i szczegółowe rozważania dotyczące przemian konkretnych formatów i gatunków medialnych."
dr hab. Agnieszka Hess, Uniwersytet Jagielloński
Ewangelia i media: sojusz czy rywalizacja? Takie oto pytanie stawia autor książki Komunikacja religijna w McLuhana wizji. Media są godnym zachwytu darem Boga, ale nie są najważniejszym kanałem przekazu Ewangelii. Najważniejszym medium przekazu Ewangelii jest konkretny, żywy człowiek, który uwierzył całym sobą w Jezusa i Jezusowi. To człowiek jest przedłużeniem Ewangelii w przestrzeni i w czasie, tak jak media są przedłużeniem człowieka. I zgodnie z myślą McLuhana: to człowiek jest wiadomością Ewangelii.
Media posiadają potężną siłę oddziaływania, przesyłania i zarządzania informacjami. Dają też możliwość korzystania z nich w drodze oraz łączenia ludzi na odległość. Można dzięki nim transmitować wydarzenia na żywo. Miniaturyzacja i mobilność mediów bardzo ułatwiają ludzkie funkcjonowanie, życie, pracę i wypoczynek. Media nie wniosły jednak wielkiej rewolucji w przekaz Ewangelii, to raczej Ewangelia wniosła i wciąż wnosi rewolucję w media i w nasz świat. Media, które tylko informują o Ewangelii, w istocie zamykają ją w bitach, światłowodach i w satelitach, a Ewangelia jest Osobą i Życiem. I dlatego Ewangelia rozrywa bukłaki mediów, bo nie jest jedną z informacji, ale ciągle nowym winem życia i nie da się jej ograniczyć żadnym medium. Chodzi o to, żeby w codziennym życiu nie pomylić mocy Ewangelii z potęgą mediów, to w końcu Ewangelia daje moc tym, którzy ją przyjęli. O ile jednak media pomagają tej wyjątkowej Informacji stawać się życiem w konkretnym człowieku, które komunikuje Jezusa i Jego miłość, o tyle można i trzeba je wykorzystać. Stają się wówczas ścianą, która nie tyle dzieli, co łączy więźniów w celi. Tylko w tym znaczeniu mają one swoje miejsce w komunikacji religijnej. Tylko pod tym warunkiem trzeba je wykorzystać ze wszystkich sił. Jeśli pomagają Ewangelii przechodzić z poziomu informacji na poziom życia, to wówczas ten alians Ewangelii i mediów jest dobry, a nawet bardzo dobry.
Życie w korporacji to nie bułka z masłem – wiedzą o tym wszyscy, nie tylko ci, którzy mieli okazję sprawdzić fakty na własnej skórze. Logika działania w takich firmach bije szczyty absurdu, pracownicy są poniżani, wykorzystywani intelektualnie, a niekompetentni menedżerowie usiłują zwalić na wszystkich wokół winę za swoje porażki…
Skąd o tym wiemy? Z kultury masowej. Właśnie taki obraz przekazują nam media: nieśmiertelny Dilbert, seriale – Camera Cafe, The Office, Mad Man – oraz kasowe filmy w rodzaju Wall Street, Sprzedawców albo Wilka z Wall Street.
W tej książce znajdziesz 153 fantastyczne sceny filmowe, pokazujące życie korporacyjne w najróżniejszych odsłonach. Zobaczysz, jak krzywe medialne zwierciadło odbija szefów i podwładnych, procesy rekrutacji i zwalniania, wyjazdy integracyjne i flirty biurowe. Wraz z autorem przypomnisz sobie, jak działa chroniczny syndrom kubikowy, dlaczego szkolenia są wdzięcznym obiektem drwin i skąd biorą się wewnątrzfirmowe wojny między różnymi grupami interesów. Będziesz się świetnie bawić, a przy okazji uświadomisz sobie, że rzeczywistość filmowa nie zawsze pokrywa się z codziennym doświadczeniem…
Rafał Żak – zajmuje się rozwojem ludzi i organizacji jako trener, mówca, coach i autor tekstów. Nieco bezczelnie twierdzi, że umie wskazać różnicę pomiędzy rozwojem, który ma sens, a rozwojem, który jest celem samym w sobie.
Autorzy poszczególnych tekstów podejmują dyskurs na temat środowisk wychowawczych – szkoły i środowiska lokalnego, istotną teoretyczną narrację na temat ich ważności i wartości, przedstawiają przykłady owocnej współpracy badaczy i praktyków z różnych rzeczywistości, różnych państw i ich konstruktywnego wspólnego pochylenia się nad problemem szkoły, zastanawiają się nad tym: Jakie są szanse wychowania w szkole? Jaki jest udział szkoły w tworzeniu ładu społecznego korzystnego dla kształtowania warunków sprzyjających zarówno nieskrępowanemu rozwojowi jednostek, jak i tworzeniu wspólnot? Jakie są możliwości oraz bariery funkcjonowania szkoły w środowisku lokalnym? Jakie są relacje między środowiskiem szkolnym, środowiskiem kulturowym i środowiskiem lokalnym? Czy i ewentualnie jaki jest udział szkoły w kreowaniu lokalnych społeczności wielokulturowych?
Fragment Wprowadzenia
Jest to poradnik dla nauczycieli, wykładowców, biznesmenów, prezenterów telewizyjnych i radiowych, polityków, tłumaczy- dla wszystkich, którzy chcą mówić poprawnie i efektywnie.
Do książki dołączony jest materiał video przygotowany i nagrany przez autora Andrzeja Siedleckiego. Zawiera on szereg praktycznych sytuacji wykorzystania głosu oraz ćwiczenia pozwalające odbiorcy najpierw wykształcić, a później ćwiczyć te umiejętności.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
